Moja hinduska przygoda - aktualizacja - Netkobiety.pl

Czyli wszedłeś w rolę ofiary.

Ofiarą zostałeś po wielokroć przez swoją żonę ale teraz wchodzisz w tę rolę dobrowolnie skoro piszesz takie rzeczy.

błąd strony, zdublowany post

Nie, nie to, raczej to:

Podważasz swoją wartość?

Nie, ale rozumiem że tak można to odebrać.

Znam swoją wartość. Jednak wygląda na to że dzisiaj jest ona dla innych mniej warta niż mi się mogło wydawać.

To co kiedyś było w cenie i czym się powiedzmy szczycę - dzisiaj już nie do końca.

Od roku obserwuję i badam świat relacji jaki dzisiaj obowiązuje i nie znajduję na rynku matrymonialnym dla siebie miejsca.

Dobrze widzę w czyich kręgach zainteresowań jestem. Dużo starszych i dużo większych ode mnie pań.

Ja z kolei szukam kogoś w podobnym wieku, lub ciut młodszym. Takie jednak nie są zainteresowane.

Już raz popełniłem błąd. Starałem się za bardzo. Drugi raz tego nie zrobię.

Jestem spokojny. Co będzie to będzie.

Właśnie te wartości zostały tak odrzucone- i przychodzi refleksja" zaraz, to się chyba nie sprawdza.."  Taka dezintegracja, bo w końcu stanowią one zasadniczą część osobowości.

Całkowicie normalny? Wątpię, zresztą, nikt nie jest. Bo co to znaczy - normalny? Ona przez 18 lat też mi się wydawała "normalna".

Co ja zawiniłem w upadku związku, to wiem, zrozumiałem, i przyjmuję na klatę. Nie jestem bez winy. Zamknąłem się w "jamce" i nie jako "zmusiłem do szukania innych opcji".

Ale faktem jest to co piszesz.

Kiedy zrozumiałem z kim miałem/mam do czynienia, kiedy zacząłem patrzeć na czyny, kiedy dogrzebałem się rzeczy których wolałem nie wiedzieć - to tak - wydostałem się z tonącego okrętu.

Nie sądzę. Raczej nie wystawią. Moje paszczaki (11 i 14) raczej nie są zainteresowane tym, co się tak naprawdę stało, i z kim mamusia wisi na telefonie. Bo co to ich obchodzi? Dla nich najważniejsze jest to że mają stały kontakt i dostęp do matki która mieszka blisko, chodzą do niej na obiady co drugi/trzeci dzień, czasem na nockę. Nie odczuwają dyskomfortu z mojego punktu widzenia. Żyją jakby nigdy nic, uśmiechnięte, w swoich nastoletnich światach. Od momentu rozmowy w lutym, nigdy o nic nie pytały. Odnalazły się w nowym układzie, i nie sądzę by kiedyś miałyby jej wystawiać rachunek, nawet jak dowiedzą się o co tak naprawdę poszło. Ich nie obchodzą nasze dorosłych dramaty.

A i mnie nie zależy. Owszem, mały ja w środku, krzyczy i domaga się sprawiedliwości, żeby dzieci się dowiedziały, żeby wiedziały kto rozdupczył rodzinę itp. Ale to nie jest ważne. Ważne jest to że czują się kochane przez matkę i przeze mnie. Że mają swobodny dostęp do obojga rodziców. A po latach, nie będzie to miało znaczenia dla nich. Bo niby czemu miało by mieć?

Mało tego, może docenią i polubią większą egzotyczną rodzinę.

A to że nas już razem przy jednym stole czy w jednym pomieszczeniu raczej nie zobaczą, bo unikam byłej, nie mam ochoty na żadny kontakt, poza komunikacją w sprawie dzieci, to raczej im przeszkadzać nie będzie.

Myślałem że będę umiał w kontakty z byłą, ale jej permanentny brak poczucia odpowiedzialności, brak szacunku, to że próbowała ze mnie robić winnego, bo przecież ja pierwszy ją zdradziłem nie poświęcając jej wystarczająco dużo czasu, przez to i przez ten cały fałsz i kłamstwa - nie potrafię. Chciałbym. Ale nie potrafię.

Nie mam czasu wymagać mniej.

Wymagam od siebie tyle, żeby powtórnie nie utkwić w strefie komfortu, co było jedną z przyczyn rozkładu relacji.

I co Witoldzie, czy zakochani są już fizycznie razem i żyją długo i szczęśliwie?...

Nie znam dokładnie tej historii, ale jak mogą być razem, skoro cały czas osobno?
To jakaś platoniczno - wirtualna ta miłość, jak dojdzie, jeśli w ogóle, bo tu mam wątpliwości,
do zamieszkania razem, dopiero może przyjść rozczarowanie.
Bo jak to pięknie żyć marzeniami

Dobre

Pasławku, kurcze lubię Cię czytać, masz trafne a zarazem dowcipne spostrzeżenia. To tyle off- topu. Pozdrawiam

Ja też się doczekać nie mogę!
Dodam, iż kompletnie w nie wierzę w szczęśliwy finał tej przydługiej akcji.

Ja uważam ,że boczniak jest ale na miejscu.Poganiacz słoni to tylko dobra ,stara maskirowka w starym sowieckim stylu.

Nie zdajecie sobie sprawy jak niektóre kobiety są nafaszerowane emocjami które przysłaniają otaczający je świat. Ile razy mąż był w szoku zobaczywszy kochanka swojej żony którego postura, fizjonomia oraz maniery sięgały dna ale miał gadkę i umiał nawijać makaron na uszy bajerując kłamstwami o sobie. Więc nie dziwcie się jego byłej, niech sobie żyje w swojej bajce. Natomiast autorze naprawdę dobrze to przyjąłeś i prawidłowo postąpiłeś bo nie ma sensu ratować czegoś samemu gdy dotyczy to bezpośrednio dwojga ludzi. Ty nie miałeś nawet szansy odrobinki. Z całego cyrku jej to szkoda tylko dzieci i Ciebie bo w życiu nie brałeś pod uwagę a nawet nie słyszałeś ( ja też ) że można tak popłynąć emocjonalnie i trwać. Przeważnie takie historie konczą się wyciągnięciem kasy od zauroczonej osoby to na przyjazd, operację mamy, opłacenie przesłania majątku czy ....... Ciesz się życiem, ciesz się innymi kontaktami, spotkaniami z kobietami oraz dzieciakami a ona ?? sama się brechta, sama się śmiej sama kiedyś będzie płakała bo na happy end przy takich sytuacjach bym nie liczył. Pamiętaj przeżyłeś dużo złego od niej, doznałeś mnóstwo krzywdy i poniżenia, zostałeś potraktowany okropnie więc nigdy ale to nigdy nie bierz pod uwagę jej powrotu do związku z tobą gdy jej przejdzie amore i się zorientuje co narozrabiała.

No już już spokojnie. Ona nigdy nie będzie chciała powrotu, to więcej niż pewne.

A ja już odrobiłem lekcję.

Żyję sobie spokojnie z dziećmi.
One też żyją spokojnie, zaadaptowały się do nowych warunków bardzo dobrze,  mają nadal oboje rodziców, częsty kontakt z matką.
Wszystko się spokojnie układa. Życie kawalera ma swoje plusy. Spokój i równowaga przede wszystkim.

Dzięki. Tak wiem że to nie było do mnie, chciałem trochę uspokoić sytuację.

Żal niestety jeszcze pozostał.

Ale czas złagodzi wszystko.

Z racji totalnego się odcięcia od momentu rozwodu (czyli od września 2022) - nie mam w sumie żadnych wieści, a sam ich nie szukam. To co było, pogrzebałem jak najgłębiej umiałem. Wiem tylko że przyjazd jeszcze nie nastąpił, ale wszystko "dobrze się układa". Kiedyś jakiś finał tego pewnie będzie, wtedy dam znać - bo sam jestem ciekawy, jaki życie przygotowało dalej scenariusz.

cudne

Co nowego w temacie?

Czyli sen o hinduskim księciu był tylko ułudą? większość z nas tak myślała.

Witaj Witold41 , dzięki że coś naskrobałeś bo ciekawość jak to się skonczy (z jej strony) zżera. Cała ta historia nadaje się do ,,niesamowite historie" nie dając odpowiedzi na pytanie co jest grane z tym ukochanym. Z drugiej strony ciekawy jestem w jaki sposób tak można zbałamucić dorosłą kobietę, jakich sztuczek użyć by tak się zachowywała. W pewnym sensie zazdroszczę facetowi jego umiejętności ale przecież to inna kultura. Myślałem że już dawno zamieszkali razem tutaj lub tam ale widzę że cyrk trwa i chyba będzie tylko jak długo. Cieszy mnie że masz swoje życie i może nawet będzie jeszcze radośniejsze za jakiś czas bo życie jest pełne zwrotów. Naskrop coś za jakiś czas.

Nie, gdzie tam u mnie, alergię mam. Moja eks adoptowała.

Ale o kocie wiesz

Meritum tej sytuacji ... kiedyś słyszałem teorię, że kobiety single (najczęściej) mają koty. Rzeczywiście wiele z moich znajomych Pań singielek, ma takie stworzenie. Panów kociarzy nie kojarzę. Czyżby to było wyjaśnieniem ?

Poznałeś kogoś?

Co w tych Hindusach Polki widzą to ja nie wiem. Dla mnie najbardziej odrzucająca rasa, choćby na poziomie feromonów. Ale czemu piszę - nie wiem, czy żona Witolda to nie moja koleżanka. Choć takich związków jest pewnie masa. Znam babeczkę, która będąc jeszcze w małżeństwie z dwójką małych dzieci (około 3 i 4) nawiązała znajomość z Hindusem z USA, 10+ lat młodszym od niej, jakimś topowym programistą tamtejszym, nie zgadniecie gdzie - w jakieś kurde gierce na telefon XD Początkowo tylko pisali + videorozmowy, potem on ją do siebie zaprosił i się tak totalnie zakochali, że oboje są już po rozwodzie (ona po jakichś 10 latach małżeństwa, on po 2). Dzieci są przerzucane jak pani pasuje, bo ona co jakiś czas lata do USA na koszt pana księcia, a on tu w Polsce zdalnie podobno kupuje dom Ciekawa jestem, jak to się skończy.

Jakoś ciężko mi uwierzyć, że Witek nic nie wie o dalszych losach romansu exżony z Hindusem; o kocie jakoś wie. Raczej mało realne, żeby dzieci tego nie komentowały będąc u ojca / siedziały  kompletnie cicho na temat, takie rzeczy nawet niechcący wychodzą, jak np. to że mieszkają np. z wujkiem, czy nawet ex chcąc się pochwalić coś gada, publikuje fotki czy ktoś z wspólnych znajomych coś widział, powie, itd. Więc nie kupuję tego.
Ale cieszę się, że Witold ma się dobrze i korzysta z życia. Fajnie.

A jak mogę nie wiedzieć? Córka była i jest mega podekscytowana tym że u mamy ma kotka, pokazuje mi zdjęcia i opowiada mi o nim. I ja się z tego bardzo cieszę.

Nie ma tu nic do kupowania. Eks nigdy nie była aktywna w SM, ceni sobie prywatność, i ze swoim szczęściem obnosić się nie będzie.
Ja się jej życiem nie interesuję, dzieci nie pytam, bo to zwyczajnie już nie moja sprawa. Pewnie kiedyś tam się dowiem przy okazji.
A na razie - wszystko jest w jak najlepszym porządku. Opiekujemy się dziećmi praktycznie wspólnie, mają nas oboje cały czas do dyspozycji.
Myślę że w świecie rozbitych rodzin, to u nas całkiem nieźle to wygląda.

E tam ja rozumiem, forum to też taki trochę magiel
nie ma co być takim świętym za życia