Moja hinduska przygoda - aktualizacja - Netkobiety.pl

Nie czytałem tego wątku, ale będąc przed laty w Indiach ....doskonale pamiętam jak tamtejsi chłopcy po 5 minutach widzenia wyznawali naszym dziewczynom wielką miłość.....+ oczywiście prośba o adres i telefon
W tle oczywiście europejska wiza.
Ciekawe, że naiwnych pań nie brakuje....

Witaj znowu Witold
Jż doi księcia czy Ciebie?
Nie pozostaje nic innego tylko życzyć Ci cierpliwości i dystansu z czasem coraz większego ,prawdopodobnie możesz jeszcze mieć ciekawie ,jak jż walnie o dno za 2-3 lata .

Nieźle.Cwana i sprytna kobieta ,przyjemne z pożytecznym próbuje łączyć ,ale to w dużej mierze życzeniowe ,napakowana jest złudną wiarą w swoją wszechmoc inaczej nic by nie osiągnęła z księciem . 
Wiadomo że to jej dno nie Twoje ,jej problem,ale na dzieciaki to może mieć wpływ ,po pierwsze możliwym jest to że najpierw odetnie się i odsunie od dzieci,będzie bardzo zajęta reżyserowaniem życia ,będzie może tęż próbować przeciągnąć dzieciaki i przekupić je ,oswajając z nowym partnerem niby dla ich dobra  ,potem jak książę przejrzy na oczy i zostawi jż orientując się kto tu kogo robi w rybę ,jż zatęskni za dziećmi i będziesz mieć cyrki z jej powrotem 
Z pozoru jak kojarzę teraz to na pierwszy rzut oka niby odlot jż totalny jest i rzucał się jakby w oczy ,ale teraz piszesz o jej wyrachowaniu ,moim zdaniem to jest wersja gdzie jest i jedno i drugie zjawisko pomieszane ze sobą równie niebezpieczne dla dzieciaków ,bo ma pozór dbania o ich interesy pod hasłem znanym może Ci że szczęśliwa matka to szczęśliwe dzieci ,zaangażowanie i nawet pozorny markowany z wyrachowania stan odlotu romantycznego u jż może być okupiony brakiem uwagi i przez jakiś czas zaniedbaniem dzieciaków jak amant przyjedzie do Polski ,przygotuj się że możesz sam przez jakiś czas przejąć większość opieki nad dzieciakami ,bo jż będzie realizować swój misterny plan na pełną skalę z wszelkimi możliwymi szykanami ,sam prawdopodobnie wierzy w to co chce wierzyć czyli że nie robi nic złego nikomu a tylko robi dobrze ,teatr i aktorstwo pierwszej wody będziesz widział oczami waszych dzieci .A cały plan po prostu prędzej czy później wyjdzie na jaw i różne różnice między nimi ,chyba że jż jest wyjątkowo wyjątkowa ale to rzadkie przypadki,z pewnością po tym co napisałeś w skrócie  będzie się chciała mocno przyssać do tego faceta.

Nie wiem, ale na 99% chodzi o unijną wizę. Przyjedzie po ślubie, jak dostanie wizę.....potem pół roku i romans się skończy.

Zwyczajny nie da rady przeczytać pierwszego wątku Autora bo zniknął fizycznie z forum wyjątkowo w jakiś sposób,ale
sytuacja o której piszesz czyli scam była tam przerabiana roztrząsana  na wiele sposobów Witek zawzięcie uważa że to nie taka typowa akcja
a rzeczony książę nie jest gołodupcem chętnym na unijną wizę ,mógłby ją załatwić i bez romansu z jż  - wyjątki od reguły się zdarzają niestety w co trudno było uwierzyć ,ale w jakiś sposób Witek miał możliwość zweryfikowania wiarygodności "księcia"
wszystko jest możliwe na tym łez padole .

To wiedzą wszyscy, było przerabiane z każdej strony.  Nie ma co do tego wracać.

No cóż, żyjemy w czasach gdzie każde odklejenie się kobiety jest poddawane w wątpliwość, bo mimo że faceci przy nich są jak aniołki to narracja społeczna każe mówić inaczej.

Mogę podesłać streszczenie na priv ;-)

poproszę

Jeszcze nie.

Żyć w piekle i patrzeć na kata to koszmar emocjonalny.

Nie wiem, co to była za historia, chyba nie czytałam wtedy. Usunąłeś?
Ale cieszę się, że udało Wam się dogadać. Czasem, zwłaszcza jak są dzieci, warto schować dumę do kieszeni i się w zgodzie rozstać zamiast mścić się za krzywdę. Myślę, że tak rozwiązując sprawę zyskałeś szacunek dzieci i, choć to już może Cię teraz nie obchodzić, szacunek byłej żony.

Szacunek żony? Dobre sobie, aż parsknąłem. Nie mam go od dawna, i nie wygląda to jak bym zyskał, nie mniej, nie robię tego dla szacunku. Uważam że tak się powinno postąpić, i tyle.
Szacunek dzieci? One pojęcia nie mają z jakiego powodu się rozstajemy, i co mamusia "odwaliła".

Tak, historia musiała zostać usunięta. Mogę ew. podesłać na priv.

Po to trzymam dowody.

Tak, jeśli będą zainteresowani, to mam zamiar przedstawić im moją wersję.

To ja z kolei z ciekawości zapytam, w jakim celu?

Czyli żeby ją zdyskredytować w oczach dzieci jako matkę?

To teraz pytanie. Czy nie uważasz że jest to dokładnie to samo, co mężczyźni zarzucają kobietom względem postępowania wobec dzieci po rozwodzie? Czyli mieszanie dzieci w sprawy małżeństwa, który rodzić jest gorszy, który nie zasługuje na to, aby być rodzicem ponieważ przez niego rozpadła się rodzina, tak?

To samo co pieprzą faceci, kiedy odchodząc do kochanki głośno krzyczą, że jak to, żona nie ma prawa odbierać im prawa bycia rodzicem, mówić o nich źle, oni są przecież ojcami niezależnie od tego czy pozostają mężem matki dzieci czy nie a kwestie przez które małżeństwo się rozpadło, to kwestie pomiędzy rodzicami, dzieci się do tego nie miesza 

Nie mam zamiaru wywoływać awantury, ale tak mnie zainspirowała wypowiedź która pojawiła się w temacie, będącą wyrazem jakże pięknej męskiej solidarności

Napisał że trzyma dowody, i czeka na odpowiednią chwilę.

Przepraszam KOralinę Jones za przekręcenie nicku.

Osoba która odchodzi z racji tego faktu jest siłą rzeczy zainteresowana sama sobą. Natomiast do bezustannego szukania winy i winnych, jakąś sprawiedliwością szykuje się autor. Zachowuje się dokładnie tak jak zdradzona porzucona kobieta która planuje zemstę na mężu poprzez krzywdę dzieci (tutaj: zostawię sobie dowody, że matka to k*wa). Tylko jakoś nikt w tej sytuacji nie krzyczy że to takie... nierodzicielskie.

Oj, już nie musisz być takim adwokatem autora. Męska solidarność przeciwko kobietom w sprawach damsko - męskich jednakowych gatunkowo, jest tak wdzięcznym tematem

paslawku, wiem że zawsze chodzi o Ciebie ale tym razem, nie Ty mnie zainspirowałeś do próby włożenia kija w mrowisko

A możesz wskazać jego post gdzie napisał że czeka na odpowiednią chwilę?
Bo zdaje się że koloryzujesz.

Nie, po prostu nie chce mi się wyręczać leni w czytaniu tematu:

Na drugi raz, Koralino - proponuję poczekać na odpowiedź na pytanie które sama zadajesz. Popłynęliście tutaj jak czytam z nadinterpretacją, i wyciąganiem wniosków, nie czekając na wyjaśnienia. O ile faktycznie kogoś interesuje co mam do powiedzenia w temacie.

Absolutnie nie zależy mi na zdyskredytowaniu matki. Wręcz przeciwnie. Mimo ogromnego ładunku żalu goryczy, najważniejsze jest dla mnie by dzieci miały nadal rodziców, i dlatego zgodnie z sugestią psychologa dziecięcego sprawę rozwodu przedstawiliśmy dzieciom tak jak to powinno się czynić - czyli oznajmiliśmy że kochamy ich, ale ze sobą się nie dogadujemy, że próbowaliśmy ratować małżeństwo ale się nie udało, i dlatego musimy zamieszkać osobno.

Ten sam psycholog dodał, że z czasem będzie można powiedzieć dzieciom co było przyczyną.

Teraz wytłumaczę, na co zbierałem dowody.

Moja JŻ okazała się osobą nieobliczalną. Dowody zbierałem na wypadek, gdyby przyszło jej np. do głowy sądzenie się z orzekaniem. Znam takie przypadki że kobiety odwracały "kota ogonem", więc wolałem się zabezpieczyć.
Później uznałem że dowody mogą się przydać, gdyby JŻ próbowała doprowadzić do niekorzystnych rozwiązań rozwodowych.

Na szczęście - na razie - mamy zawarte ugody, i wszystko ustalone. Pozostaje czekać do września do sprawy. Nie mniej - dowody nadal mogą się przydać, bo nigdy nie wiadomo co się wydarzy, a wiem że bywa różnie i ludzie zmieniają zdanie.
A komu są przychylne sądy, nie muszę mówić. Zderzyłem się z ogromnym stereotypem faceta z dziećmi, do tego stopnia, że sąd wysłał kuratora nie do mnie, tylko do żony, choć w aktach wyraźnie napisano przy kim zostają dzieci. Brak słów.

I nie wiem też (liczę na najlepsze, ale szykuję się na najgorsze) czy kiedyś nie zostanę przedstawiony w złym świetle i obarczony winą za to co się stało. Wolę na zimne dmuchać. Gdybym musiał się kiedyś bronić, to nie będę polegać tylko na "słowo przeciwko słowu". Jeśli ktoś będzie miał wątpliwości - będę w stanie wyjaśnić sytuację ponad wszelką wątpliwość.

Nie mam zamiaru tego robić, o ile nie zostanę brutalnie zmuszony. A i wtedy zastanowię się 10 razy czy warto. Bo za nic w świecie nie chciałbym zdyskredytować matki w oczach dzieci, a swoje ego schowałem do kieszeni. Choć przyznaję że z trudem.

Nie. Napisałem że trzymam dowody na wszelki wypadek. Nie chciałbym nigdy ich użyć, i żywię nadzieję że kiedyś puszczę je z dymem.

To jak polisa AC.

Nie szykuję się do żadnego szukania winnych. Sprawa winy jest prosta. Za rozpad związku winę ponosimy oboje. Za zdradę - ona. Koniec tematu. Sprawiedliwości nie oczekuję. Ona niech zadba o swoje życie, ja zadbam o swoje.

Nie rozumiem na jakiej podstawie wyciągasz takie wnioski, że planuję zemstę. Jedyna forma "zemsty" jaką uznaję, to ruszyć dalej do przodu, i sprawić żeby moje życie było lepsze niż do tej pory.

Nigdy nie widziałem sytuacji by facet zdradził i próbował urabiać dziecko. Ty serio to piszesz czy udajesz? Gdyby to Witold odwalił i pisałaby jego żona tutaj to każdy komentowalby tak samo. Dlatego kobiety nie mogą dojść do władzy całkowitej, bo potem wina byłaby orzekana na podstawie płci albo atrakcyjności.

Akurat jeśli chodzi o mnie, to racji nie masz. Majątek mamy podzielony dokładnie na pół. I tak jak wtedy uważałem to za uczciwe rozwiązanie, tak samo uważam teraz. Póki co, dogadujemy się wobec dzieci. W teorii nie mam powodów podejrzewać, że nagle się to zmieni, ale... no właśnie. Jeśli kobieta, z którą spędziłem pół życia, zaślepiona nową miłością olewa i traktuje przedmiotowo na miesiąc własne dzieci (o mnie nie wspominając, mechanizm zdrady dosyć jasno wskazuje, gdzie moja szanowna miała mnie od dłuższego czasu), to dla mnie był i nadal jest to obraz szokujący. I po czymś takim po prostu nie widzę możliwości, żeby zaufać jej całkowicie. Rozumiem więc autora, że trzyma zabezpieczenie na wypadek wszelki.
Za upadek związku prawie zawsze odpowiadają dwie osoby, bo to dwie osoby są związkiem. Krystalizowanie siebie przez którąkolwiek ze stron to ślepota. Ja swoje zaniedbania czy błędy widzę. Moja szanowna akurat nie, tylko teraz nie wywraca mi to już wnętrzności do góry nogami. Jak budda nie zajmuję się tym, na co nie mam wpływu:)
Czy jż znowu się przepalą styki - nie wiem. Jedyne, co MI SIĘ NALEZY, to równe prawa do opieki nad dziećmi, bo świat jest piękny i bardzo chciałbym im to pokazać.

Ok.

Dla mnie sprawa jest jasna. Swoje ego chowam do kieszeni, ale odzyskuję szacunek dla samego siebie, i nie mam zamiaru go drugi raz tak utracić.
Najważniejsze są dzieci, i ich maksymalny komfort w nowej sytuacji. A za taki uważam jak najlepsze kontakty z obojgiem rodziców. Żona nie zgodziła się na opiekę gniazdową, a ja nie zgodziłem się na naprzemienną. Zważywszy na plany JŻ dotyczące nowej rodziny, uznałem że najlepszym rozwiązaniem jest zostać przy dzieciach. Na wypadek gdyby JŻ zmieniła zdanie (bo cóż znaczą ugody?) zabezpieczam się.