Czy można być szczęśliwym po zdradzie? - Netkobiety.pl

Sama wychowywałam dziecko niepełnosprawne. Bez pracy. Utrzymywałam się z marnych 500zl alimentów i innych zasiłków. Więc niech nikt nie gada że kasa, że dzieci, że tamto... Dbacie o swój tylek i tyle. Boicie się samotności, gadania innych. Ja nie potrafiłam klasc się obok faceta, który niby był dobry ale nigdy nie zaznałam od niego pożądania jakie miał patrząc chociażby na inne. Więc dla mnie nie pojęte jest jak można spać z człowiekiem, który zdradzał i udawać, że jest ok. z dzieci też nic dobrego nie wyrośnie, bo jaki mogą brać przykład z rodziców nie darzących się miłością. No ale każdy żyje jak chce, tylko szkoda ze na dzieciach się to odbija.

Przecież napisałam niech każdy żyje jak chce. Poza tym co w tym złego że napisałam jak to widzę z własnej perspektywy? Ty też piszesz o swojej.
A analizując otoczenie z to znam 1 parę, gdzie po zdradzie są razem. Na początku niby miłość od nowa, ale koleżanka teraz mówi że już nie jest jak zawsze, chodziła do psychologa itp. Ale są razem, ona "dla dzieci". A kiedyś tak mi się chwalila jak to im w łóżku dobrze itp.
Oprócz tego znam kilka par gdzie są zdrady, ale to na zasadzie przymykania oka właśnie z powodu dzieci czy dość dużych pieniędzy.

Chyba wyznacznikiem powinno być to, jak się ludzie w tym związku czują.
Bo jak się męczą, to nie ma sensu.
Żadna też filozofia skończyć związek z toksyczną osobą, która dała nam w kość A potem wyszła zdrada.

Dokładnie. Autorko, patrz przez filtry na to co jest napisane. Każdy radzi zgodnie z swoimi przekonaniami i to z przekonaniami, które ma dzisiaj, teraz. Za rok może się okazać, że są one całkowicie inne.
Ja rozumiem strach przed samotnością, przed utrzymaniem rodziny w pojedynkę, itd. Myślę, że dobrym rozwiązaniem jeśli wciąż masz wątpliwości będzie wypisanie wszystkich argumentów za i przeciw zarówno bycia razem i rozstania i dopisania gdzie się da czy rzeczywiście nie jesteś w stanie tego przezwyciężyć. Np. Finanse - wyliczyć ile byś potrzebowała w pojedynkę i sprawdzić ile możesz mieć przychodu, obraz zdrady - przemyślenia i np. Terapia. Może tak uda Ci się ułożyć myśli.

Pamiętaj, zawsze masz wybór - za rok, 2 czy 10...

Nie bardzo się z tym zgodzę ,mam inne wnioski z obserwacji tego forum.
Ostrego krytyka to niemal każdy człowiek ma w swojej głowie ,ma też wybór i możliwość przyjrzenia się czym swoje decyzje determinuje ,
Wszelkie refleksje napisane przez ludzi, wątpliwości, uczucia - nie ma siły żeby nie zrodziły się u kogoś opisującego swoją historię
na forum ,tu nie ma tak naprawdę nic specjalnie nadzwyczajnego ,pisząc czytając można oglądać też swoje emocje,z pewnym dystansem
jak kto potrafi i umie ,bywa czasem ostro między użytkownikami z powodu różnic i innych rzeczy - takie życie.
Pamiętam ostre wymiany zdań między Beką a Pain w jej wątku a teraz zobacz Badas .
W innym Symbi z Elą się spierały mając podobne doświadczenia ,ale nieraz różne zdanie i spojrzenie na to samo zjawisko jakim jest zdrada i rozstanie.
Ludzie tu wracają bo coś im to miejsce dało.Wiele myśli,wątpliwości w jednym miejscu i konfrontacja z samym sobą w gruncie rzeczy.
W innym wątku natomiast pamiętam zadałem Ani kilka ostrzejszych pytań, Joohana mnie skrytykowała (nie mam żalu) przy okazji zdarza się - Ania obroniła swoje wybory i decyzje niezależnie i samodzielnie moim zdaniem ze spokojem ,swój własny wybór jest najlepszy po prostu i nie musi się innym podobać ,to właśnie dobre miejsce na niezależność od opinii innych z uwzględnieniem tego że jesteśmy jacy jesteśmy i nikt tu bogiem nie jest.Tu są niemal sami połamańcy. zwykli  ludzie .Wyjątkowo niewyjątkowi,nadzwyczajnie zwyczajni.

Jiddu Krishnamurti jedna z jego ulubionych myśli dla mnie oczywiście ,nikt tu nie odkrywa Ameryki a jednak ją odkrywa dla siebie .

"Widzicie więc, że nie możecie się na nikim oprzeć. Nie ma przewodnika, nie ma nauczyciela, nie ma autorytetu. Jesteście tylko wy – wasz stosunek do innych ludzi i do świata - poza tym nie ma nic.
Zrozumienie tego albo wywoła w was wielką rozpacz, z której zrodzi się cynizm i rozgoryczenie, albo też spoglądając prosto w twarz rzeczywistości, ujrzycie, że nikt inny, tylko wy jesteście odpowiedzialni za świat, za siebie samych, za to, co myślicie, co czujecie i co robicie."

A dlaczego też czasem wachlujesz gazetą Symbi ? (żarcik taki niewinny)
Prawdziwi specjaliści ci profesjonalni z naprawdę całym moim szacunkiem dla nich, to tacy sami "popaprańcy" jak Ty ( sorry jeżeli zbyt ostro ) i ja i nie ma w tym absolutnie nic złego.Moim zdaniem i z doświadczenia oczywiście akurat ja wiem że mogą pomóc te wszelkie terapie i warto w nie uwierzyć i zaufać
,ale teraz na forum psychoterapia i rady z nią związane są podobno passe
na forum dostanie się tyle ile się powiedziało o sobie.
Forum to może być tylko i wyłącznie jeden z elementów jakiegoś wsparcia ,nic ponad to .
Jeden potrzebuje kopa,kubła zimnej wody, drugi wachlowania gazetą i spuszczenia pary,albo tak mu się wydaje i wystarczy mu permanentne użalanie się nad sobą,
inny jednego i drugiego ,ważne co dalej i co z tym zrobi ,czy pójdzie dalej.
Czy w ogóle można być szczęśliwym z sobą i co to dla kogo znaczy ? Od kogo to szczęście zależy lub od czego ?Co stoi na przeszkodzie jakie są warunki ,czego brak a czego za dużo do tego szczęścia ?
te pytania cały czas są aktualne ,nie tylko przed w trakcie czy po zdradzie.Nie tylko dla zdradzonego dla zdradzającego również.
oczywiście jak dla mnie i moim zdaniem

Nie mam z tym problemu Symbi
dla mnie "popapraniec" to nie jest coś,  złego czy ktoś gorszy, czasem to pozytywne dla mnie ,ale rozumiem, że nie dla wszystkich to może być strawne,zrozumiałe,poprawne - normalka chodzi o to że w gruncie rzeczy nie ma lepszych czy gorszych.Na pewno to nie stygmat,ale wierzyć Ci wolno przecież i myśleć w co i jak chcesz też normalka.
kontekst bywa istotny albo konteksty różne.

"wachlowanie gazetą" to coś jak głaskanie po główce czy po pleckach.

Oj Pain, ja nikogo epitetami nie obrzucam, to do mnie napisano, że jestem "popaprańcem".

Ja się Pasławku, nie obraziłam, więc nie mam czego wybaczac. Piszesz i poprawiasz wypowiedzi, wypowiedź odczytałam w wannie, potem, weszłam z komputera i był inaczej, był dodatek więc się zdecyduj.

Witaj. Stehl
dzięki za ten post. Jestem w podobnej sytuacji, tylko, że to ja byłam zdradzającą.
I tak jak Twój mąż - gdy to zrobiłam zobaczyłam co straciłam.
Właściwie, przez te lata naszego małżeństwa nie czułam absolutnie, że jestem potrzebna memu mężowi. Miałam wrażenie,że jest ze mną bo mamy córkę,Często było bardzo źle.
Poznałam faceta,który był zachwycony mną,moim wyglądem,moim wykształceniem,moimi poglądami,który wciąż mnie komplementował.Aż zaczęłam wierzyć w siebie.Nie było żadnych planów.Mój mąż założył mi podsłuch,wszystkiego się dowiedział.Twierdził,że w tym czasie próbował naprawic nasz związek,czyli parę razy normalnie ze mną rozmawiał,pare razy mnie skomplementował.Ale ja nie zastanawialam się dlaczego-myślalam jak zwykle-że za chwilę to pierdolnie z hukiem-jak zwykle miało to miejsce.
Żałuję tego co zrobiłam i wiem,że jedyny facet z jakim mogę być to mój mąż.Bardzo się zmieniłam,znalazłam taką pracę by móc dokładać się do wszystkiego po tyle ile mój mąż-żeby nie było mówienia ze mnie utrzymuje.Mam wciąż i wciąż ochote na seks z nim.I on też stał się świetnym kochankiem.Ale powiedział,że dopoki córka nie pojdzie na studia-moge z nimi mieszkać-czyli przez dwa lata.A potem mam się wyprowadzić bo on nie chce byc ze mną.
Cały czas myślę,że może zmieni zdanie.