Udowodnienie zdrady na potrzeby sądu i orzeczenia o winie - Netkobiety.pl

Windy - ogólnie bardzo ci współczuje ale ręce opadły mi w okolicach 3ciej strony.
Ja rozumiem lata. Ja rozumiem nadzieję.
A Ty zrozum że ona perfidnie tobą manipuluje, zrzuca odpowiedzialność za SWÓJ czyn na ciebie, coby się wybielić i lepiej poczuć.
Mało tego, z jej szanownym posuwaczem nie wyszło a ty chryste panie robisz za psiapsiółkę do wypłakiwania smutków. Masz ty godność człowieka?
Dalej, zachowujesz się maks ugodowo i jeszcze się o nią martwisz, jeszcze jakby ją ustawić.
Jak ona ma cię szanować? No przeczytaj to i powiedz jak. Skoro zachowujesz się jak jej podnóżek, sponsor, MĄŻ który pociesza bo nie wyszło z kochankiem.
Rozumiem, że nie chcesz iść na noże. Ale chłopie, jeśli sam nie będziesz się szanował to nie oczekuj że inni cię będą szanowali.
Bo dzieci? Nie wiem ale myślę, że dzieci wolą oglądać ojca dumnego, szczęśliwego, z godnością idącego dalej, a nie tłamszonego przez ich matkę i wykorzystywanego. A wierz mi, że one zrozumieją, to jest kwestia czasu. I pojawią się wprost pytania o to frajerstwo.

Jak dla mnie podjąłeś decyzję - stać się męczennikiem i przegrać na całej linii, odrzucając przy tym godność.
I nie próbuje cię tu obrazić ale tobą potrząsnąć człowieku bo jestem pewien że jak się nie wyhuśtasz po czasie to będziesz bardzo żałował.

Przestańcie,do cholery, szukać winy w sobie. "Bylem/am za dobry/a, byłem za niedobry/a" Zdrada to wina i decyzja zdradzającego. Współwinny - kochanek/kochanka to tylko narzędzie, choć wspólwinne - to narzędzie jednak tylko. Nie to, to by inne było. Zdradzający, odchodząc  - nie odchodzi do lepszego, tylko do nowego, innego. Przestań się zamęczać. Najsmutniejsza w tym wszystkim jest sytuacja z dziećmi. Gdyby ich nie było, dawno juz nie bylibyście pewno razem.  Przeżyją, choć będzie im trudno - a im lepiej rozwiążecie tą sprawę z jż, tym MNIEJ trudno będzie dzieciom.

Rozumiem. Mnie po prostu starasznie bije po oczach, to poczucie winy u osób zdradzonych. Nie rozumiem jak mogą doszukiwać się winy w sobie. To oszust jest winien oszustwa, a  nie osoba oszukana. Tylko tyle.

Jż świętuje ,resetuje się, odreagowuje,każdy radzi sobie jak umie i potrafi ,nie ma co się tym zajmować i nad tym rozwodzić.
Nie wychowasz już jż nawet nie próbuj ,rozumiem Twoje oceny i to jak się z tym czujesz .
Przez jakiś czas będziesz prawdopodobnie ,sporo oczekiwał od niej świadomie i podświadomie siłą rozpędu ,
jakiejś refleksji,jakieś wdzięczności, wzajemności,szczerości
rozczarujesz się nie raz nie dwa jak tak .
Pisano Ci wyżej, po rozwodzie to stopniowo zakończ interesy z jż bo się przejedziesz na tym srodze,to pijawa jest .Kompletnie nie masz gwarancji na to że jak będziesz ją chronił i załatwiał za nią jej fragmenty życia to że ona ,będzie fair wobec Ciebie ,może być ale nie musi,może jej odwalić jeszcze bardziej ,jak będziesz za dobry .
Niestety wile dzieciaków dostaje swoją pajdę od rodziców na resztę życia ,rodzice to też nie bogowie.
I tak to się ciągnie z pokolenia na pokolenie ,nic się na to nie za bardzo poradzi,zaskakujące jest tylko że można to przerwać jak się chce
ale też nieidealni i niedoskonale.
Ogromnym błędem jest taka litość nad kimś niby pogubionym ,niby ofiarą ,z depresją taki niby "humanitaryzm" to bywa właściwie nieświadomym pomaganiem w chorowaniu ,takie moje zdanie i doświadczenia - niestety .I wobec mnie i moje z kimś ,choć ja regularnej depresji nie mam jak Twoja jż to z resztą nieistotne i różnicowanie nic nie da, a nie mam już swoich stanów depresyjnych i nawrotowych od kilku, kilkunastu  lat.
Taki podstawowy stereotyp to osoba z depresją siedzi sobie,albo leży przygnębiona i smutna,biedna ,nic jej się nie chce,nie ma w niej nic niebezpiecznego,jest niegroźna bo smutna ,to mylne, jż nie pasuje do tego jak widzisz .
niektóre osoby z depresjami a jest przecież ich wiele rodzajów ,bywają bardzo toksyczne, egotyczne i niebezpiecznie agresywne
niewerbalnie,tłumiące emocje, udające ,markujące, z egoizmem wynaturzonym, zaburzonym podobnym jak u nałogowców
deficyty jak się z nimi nic nie robi eskalują wybuchają ,.
Na los dzieci też nie masz decydującego wpływu ,Twoja postawa jest dobra ,ale o siebie i swój interes jak nie zadbasz to dzieciom zaszkodzisz jeszcze bardziej ,na instynkt macierzyński to nie licz i nie idealizuj tego ,wiem że to kontrowersyjne i okrutne się wydaje.

Nie martwię się o jż jako kobietę - uczucia podobno w końcu wygasną, teraz muszę się odciąć, bo jest to dla mnie zbyt ciężkie. Zawsze będę martwił się o nią jako matkę, ale mam nadzieję, że koniec końców pozbiera się, ogarnie i w tym zakresie będzie ok - nie zostało mi nic innego niż liczyć, że będzie swoim życiem przekazywać dzieciom dobry wzorzec zachowań. Ja będę biernym obserwatorem, życia jej prowadził i ogarniał przecież nie będę.

Windy kiedy przeczytałem Twój pierwszy dzisiejszy wpis,zamurowało mnie.Pierwsze co mi przyszło do głowy to to aby admini wykasowali Twój watek.Dlaczego?Napisałem Ci kiedyś ,że łamiesz wszystkie zasady postępowania ze zdrajcą.Popatrz.Ty katujesz się co i jak powiedzieć dzieciom a ona co robi?Na zimno z pełna pogardą dla Ciebie  realizuje plan kompletnej demolki.Ty ja chronisz a osoby które Cie kochają (rodzice ,brat ,teściowie czy znajomi) są przez Ciebie oszukiwani.Piszesz,że rozstajecie się bez wojny.Ale co to za wojna w której jedna strona roz....dala wszystko wokół a druga klęcząc macha biała flagą.Ja uważam ,ze Twoja jż jest zimna bezduszna suką która jeszcze nie raz da Ci popalić.Ona ma wszystko a Ty leżysz i kwiczysz.Podział majątku przed rozwodem to mym zdaniem tragiczny błąd.Rozdzielność tak ale nie  podział.Ona ma wszystko a ty nic.Wykasowała Ci dowody,dostała fortunę ,nic tylko świętować.Ja uważam ,że ona nie zrobiła się taka w ciągu ostatnich miesięcy.To niemożliwe.Ona zawsze taka była tylko perfekcyjnie się maskowała.Teraz jeszcze tylko rozwód na jej warunkach a potem będziesz całował klamkę w jej lokum.Jeśli mimo wszystko się postawisz ona cynicznie Cie zniszczy,oczerni oskarży o Bóg wie co,psiapsiółki w sądzie potwierdzą.Zastanów się jeszcze raz nad sposobem przeprowadzenia rozwodu.Oczywiście wszystko co napisałem to tylko moje zdanie,Ty masz prawo do swoich decyzji.Trzymaj się chłopie.Spróbuj odreagować na wyjeździe.A co nic Ci się już od życia nie należy.Pozdrawiam.

Generalnie bym się zgodził tylko wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że szanowna puszczalska żona nie będzie miała skrupułów używać dzieci. Ba, uważam, że nie zawaha się używać ich by ugrywać wciąż więcej i więcej. Dlatego sporo osób radziło od razu gromadzić mocne dowody, twarde i ją dojechać. By wiedziała że może przegrać.
Na co on ma liczyć? Na jej litość? Na to że będzie jej zależeć na dzieciach? Kiedy wysrała się na małżeństwo, na dzieci i rodzinę, nawet teraz, zamiast je wspierać, leci w tango? No proszę cię.
Bo sry ale polski sąd rodzinny ma w dupie sprawiedliwość, przepisy są bodajże z lat 60 i działa w myśl zasady nawet najgorsza matka jest lepsza od najlepszego ojca. I są na to opracowania, statystyki są brutalne i nie kłamią
I oczywiście radzone jest działanie w granicach prawa. No ale na to już chyba za późno.

Jak padło pytanie do jż to dzieci momentalnie się nakręciły na to (dziadek im obiecał wcześniej, że będzie robił z nimi beton i od dwóch tygodni o tym mówiły). Córka stwierdziła, że mieszkanie taty obejrzą jak wrócę z wyjazdu i wtedy też kupimy mebelki, bo szkoda dnia a mieszkanie nie ucieknie.

Zmuszałbyś w takiej sytuacji dzieci do czegoś innego? Ja nie miałem serca, zwłaszcza po tym, jak córka zareagowała na wieści o rozstaniu, jż rozegrała to idealnie.
No i bawimy się teraz świetnie, właśnie zaczął padać śnieg, czas na dwór:)

Widzę. Niestety.

A kto mu karze iść na wojnę? On nie może właśnie pozwolić jż na granie dziećmi i to co zrobiła było takim graniem.

Co do tego mają Twoi czy jej rodzice? Przecież Twoi teściowie zawsze będą jej rodzicami i nawet gdyby się dowiedzieli że się bzykała z innym nadal nimi będą. I o czym maja się dowiedzieć ze odpłynęła uczuciami do innego? zdajesz sobie sprawę że dla wielu to nie jest zdradą?
Jeśli zacznie robić problemy i prawdę ujawnisz to raczej rozczarujesz się ich reakcją, bo na pewno jej nie pogonią.

Te dowody musisz zdobyć i je przechować na przyszłość np. dla dzieci. Po rozwodzie te dowody  - wybacz - w buty będziesz mógł sobie włożyć bo tam dla innych nic drastycznego nie ma ot zakochała się w innym i już.

I dobrze że w to nie wierzysz. Właśnie zaczęła polować a koleżanka pewnie zna przetarte szlaki i miejsca popasów byczków.

Musisz się zdecydować czy wierzysz że nie będzie grała czy...

Że jednak gra nimi? I jest do tego zdolna?

Nie chodzi o wojnę czy zdeptanie jż ale o wytyczenie Twoich granic bo ich nie masz a jż dostała od Ciebie wszystko na tacy - podział majątki, dzieci, ustępstwa. Doskonałym przykładem jest ostatnia historia - byliście na coś umówieni i zona tego nie dotrzymała a Ty ją jeszcze bronisz

Nie to tylko Ciebie rozegrała - dzieci lubią jeździć do dziadków super ale to nie może odbywać się Twoim kosztem. Jeśli na to pozwolisz to zawsze/często będzie padało hasło dziadkowie czy też jakieś inne ciekawe dla dzieci to Ty będziesz ustępował bo dzieci się cieszą?
Zwróciłeś chociaż jż uwagę że nie takie były ustalenia? Czy odpuściłeś żeby nie psuć nastroju/wiedziałeś ze to nic nie da?

I tu masz problem bo takich zagrywek może być więcej - oby nie - dzieci bym nie zmuszał(tym razem) ale zadbał żeby jż tego więcej nie próbowała.
Następnym razem jeśli to zrobi musisz postawić na swoim bo inaczej będziesz prosił się o więcej i jż to wykorzysta.
Ponowię pytanie co powiedzieliście dzieciom? jakie było tłumaczenie waszego rozstania?

Za dużą. Też tak to odebrałem na początku, o wyjściu dowiedziałem się od jż jak już byłem u teściów i dopiero wtedy złożyłem to w całość.

To do mnie?
Gdzie ja mu każe ją wychowywać, gdzie ja mu karze walczyć o sprawiedliwość?
On ma walczyć o siebie jak również o branie jego zdanie pod uwagę - w kontekście dzieci -a nie że będzie zawsze pomijany w decyzyjności.

Oczywiście że teraz ma ją sobie całkowicie odpuścić i złożyć papiery rozwodowe bez czekania aż ona o tym zdecyduje. Tylko że te odpuszczenie nie może oznaczać ustępowania jej we wszystkim a zwłaszcza gdy byli w czymś ugadani bo dojdzie do ściany o którą się rozbije.

Czyli kolejne ustępstwa. A jakie będzie jego miejsce w drabinie decyzyjnej w wychowywaniu dzieci? Będzie miał coś do powiedzenia czy też mordka w kubełek bo głośne wyrażenie własnego zdania będzie oznaczać kłótnię co niby źle ma o nim świadczyć?

Oj manipulujesz Ela w polskich sądach mężczyźni w ogromnej części przegrywają taka jest rzeczywistość. Jest taka mapa mentalna w głowach że dziecko powinno by przy matce i dlatego faceci przegrywają. A nie że walczą w sądach.
Nie każę autorowi walczyć w sądach czy w dniu codziennym ale o dopilnowanie jego miejsca przy dzieciach. A ustępując nauczy jż że ona ma decydujący głos i on może się...

Wyświechtany pustosłowie - gdyby tym się kierowały to byłoby mniej więcej po równo w przyznawaniu opieki nad dziećmi a tak...pustosłowie.

Poważnie? na pierwszym miejscu dziadek a nie ojciec? A możesz to uzasadnić?

Ale jest i jeszcze długo będzie jego sprawą. Taka jest rola ojca. Nie może dopuścić żeby ona decydowała za niego, nie może stać się postacią drugo planową i tak jak ma się o to kłócić to ma się kłócić a nie ustępować.
Ela w przypadku rozwodów przeważnie facet dostaje po dupie i to on traci na co dzień to co najważniejsze - codzienny dostęp do własnych dzieci. Czy się kłóci czy nie.

Niczego już w życiu nie biorę za pewnik, tylko mam głowę, dwie ręce i materialnie zawsze sobie poradzę. Wczorajszą akcją jż bardzo, bardzo mocno podniosła mi ciśnienie. Dzisiaj jak odwoziłem jej dzieci to po wygarnięciu tego po cichu usłyszałem tylko, że dorabiam sobie teorię, że przecież rozmawialiśmy wcześniej o wycieczce dzieci do dziadków i dlatego je zapytała (rozmawialiśmy, tylko ja miałem o tym zdecydować - bardzo podobna akcja była wcześniej jak po operacji zastanawiałem się, czy dam radę wziąć dzieci na weekend i jż wyskoczyła z pretensjami jak ostatecznie nie chciałem tego zrobić, bo "już się na weekend umówiła i przecież miałem je wziąć") itd. itp. Teraz podobno koleżanka dopiero później określiła się, że może przyjechać itd. itp. - ogólnie słabo. Cos musiało ją zakłuć w środku, bo dzisiaj po 10:00 dzwoniła spytać o dzieci i rzucić, że przyjaciółka już pojechała z samego rana. Fajnie, że tłumaczy mi się w obecnej sytuacji:D

Ma dzieci, kasę, mieszkanie, męża się pozbyła - to fakt.
Ja też mam dzieci, kasę, dom sobie postawię, pozbywam się żony (cholera, jak boleśnie to brzmi).

Szczerze mówiąc miałem nadzieję, że po podzieleniu majątku, poinformowaniu dzieci zaczniemy rozmawiać jak ludzie (nawet nie jak ludzie mający się zejść na co miałem wcześniej nadzieję, tylko po prostu z bardziej neutralnym podejściem, skupieni na dzieciach). A na razie mam wczorajszą akcję, teraz dostaję hurtowe ilości powiadomień o zmianie haseł, adresów pomocniczych (bo sporo tego było chyba ustawione na mnie).

Domyślam się, że prawda wypłynie prędzej niż później. Ja jednak nastawiać rodziców jż przeciw niej nie chcę, bo to nie jest tak, że rodzice zawsze staną po stronie swojego dziecka - to kwestia charakteru, wartości w życiu itd. itp. Zrobię to tylko, jeśli będę musiał - teraz spędziłem weekend u teściów i było naprawdę bardzo ok. Gdyby wszystko wyszło na wierzch, to pewnie byłoby im po prostu przykro i nie wiedzieliby jak się zachować - a to powodowałoby ograniczanie kontaktów.
Jak pojawią się nowi partnerzy to wszystko się zmieni. Ja nie planuję się w żaden związek pakować, dopóki nie dojdę bardziej do siebie. Poukładanie życia z dwójką dzieci co drugi tydzień, podniesienie firmy na właściwe tory na pewno trochę mi zajmie. Chociaż oczywiście różnie w życiu bywa, a jż cały czas robi co może, bym emocjonalnie stanął na nogi bez żadnych głębokich uczuć do niej:)
Pakuję się na wyjazd, będzie okazja złapać realny dystans.
Dzięki za ostatnie wpisy - część podnosi na duchu, część stawia mnie do pionu. I dobrze.

Nie ma złej pogody, co najwyżej złe ubranie. Lecę w noc polarną i mróz:)

Nie licz na to że z osobą która zdradziła, oszukiwała będziesz rozmawiał tak jak z uczciwym człowiekiem. Teraz żona jest jak pies spuszczony z łańcucha (pewnie rozbije się o budę). Żyje tu i teraz z hasłem na ustach teraz ja, jeszcze im pokaże. Nie liczy się kompletnie z tobą a nawet ma w 4 literach jak to odbierzesz stąd akcja z dziadkami i umówienie z ,,koleżanką" na imprezę (pewnie z okazji twojego wyjazdu. Cały czas oceniasz ją według swoich standardów i robisz może błąd. Dziadkowie nie mając wiedzy (córcia im prawdy nie powie) pewnie liczą że wam przejdzie i wrócicie do siebie i może ciebie mogą oceniac jako przyczynę rozpadu (ty się wyprowadziłeś). Jeszcze Cię twoja była zaskoczy nie raz ale jak to się mówi na błędach człowiek się uczy. Na plus ogarnięcie majątku, dzieci, odizolowanie się. Teraz odpoczniesz (może się uda) psychicznie i da wytchnienie do dalszych planów. Ciekawe jak zachowa się jak wyjedziesz, zajmie się dziecmi czy podrzuci dziadkom aby się nacieszyły ( aby miała pole do działania). Ech chłopie ale życie ciebie dojechało, niby materialnie OK, dzieci OK, teściowie OK, rodzice OK, praca OK a tu żonce się poprzestawiało. Co mają powiedzieć kobiety co od 1 do 1 żyją , dzieci z chorobami, tescie wredni i zazdrośni, chłop nijaki ? i tkwią w związku bo kochają i są odpowiedzialne bo w końcu coś się przysięgało najważniejszą przysięgą w swoim życiu. Odpoczywaj i nabieraj sił bo nie wiesz i nie przewidzisz co może jeszcze cię dopaść.

To dawaj foty nie bądź chytry

I to jest najbardziej przykre w tym wszystkim, najbardziej. Mam tą samą sytuację i nie mogę pojąć tego wszystkiego, Windy'ego życie dojechało, dzieciom zrobiła krzywdę, a wystarczyło trafić kogoś moralnego w życiu... Tak po prostu...
Przykre jak cholera.

Windy widać, że podładowałeś juz Swoje akumulatory. Tak optymistycznego posta osoby zdradzonej dawno nie czytałam. Serce rośnie jak się czyta takie wypowiedzi, bez żalu, pretensji. Oj Twoja jz jeszcze zapłacze nad tym co zrobila, jeśli miała przy swoim boku taka pozytywna osobę.

Zdaje sobie sprawę ze napisałeś go na tzw "górce", ale  bije z niego tyle ciepła i spokoju, ze poprawiłeś mi humor na cały dzisiejszy dzień.
Niby te wszystkie rzeczy  wiem, już gdzieś słyszałam, tylko w ustach osób, które nie przechodziły tego wszystkiego trochę to brzmi jak suchy slogan, mało wiarygodnie niestety..
W Twoich ustach zabrzmiało to niesamowicie przekonująco....
cyt:.... "Zauważyłem, że jż ma na mnie nadal przeogromny wpływ - potrafi mnie niesamowicie wkurzyć....." tylko zauważ, że to ona przenosi na Ciebie swoje emocje to jest jej :  gniew, żal, pretensja...
Ona ma na celu wywołać z Tobie takie emocje, bo pewnie to przynosi jej ulgę wiec nie daj się
PS.  co do obrazków, musisz wrzucić  zdjęcie gdzieś na ogólnodostępny serwer np. https://pl.imgbb.com/ kopijejsz link ktory Ci urworzy BBCode i voila

Czekamy na zorzę

pomogę a niech tam ,każdy prawie miał z tym problem tzn z umieszczaniem zdjęć na forum

Jest pięknie, delektuj sie chwilą

Trochę techniki i człowiek się gubi. Niestety nie jesteśmy 16 latkami ogarniającymi nowinki. Analogicznie do związków małżeńskich gdzie młodzi szybko przechodzą do postawy ,,nie wyszło trudno będzie następna może być fajniej". Windy odpoczywaj psychicznie. Zazdroszczę Ci tego że masz możliwości takich wycieczek . Zobacz jaki świat ciekawy i pełny niespodzianek. Ile jest jeszcze do zobaczenia o ile się ma chęci , możliwości i zasoby. A może to twoje nowe przeznaczenie , zwiedzanie świata i smakowanie jego.

Co tam u Ciebie Windy, nie zamarzłeś ? Wróciłeś już z tych wojaży ? Dzwoniłeś do dzieci jak sobie radzą, co u nich?

Hej:)
Internet mam, tylko rzadko z niego korzystam. Wszystkim w sytuacji podobnej do mojej będę polecał dalszą podróż - bardzo zmniejsza się uczucie takiego ciężkiego przytłoczenia, którego nijak nie mogłem się pozbyć. Jest tu co robić, zwiedzać, oglądać, próbować - kulinarnie próbuję rzeczy, których albo nigdy nie widziałem na oczy, albo nie miałem odwagi próbować:)
Jak sam do dzieci nie zadzwonię, to jż się nie odezwie, ale dzieciaki chyba radzą sobie dobrze, jż poza spóźnianiem się wszędzie raczej też. Odnoszę wrażenie (przynajmniej po sobie), że takie utrzymywanie dystansu przez jakiś czas pozwoli nam obojgu jakoś się pozbierać.
Tylko jestem tu u przyjaciółki tak samo jż jak i mojej - odgraża się, że żadnych Norweżek mam nie sprowadzać:)
Wracam do pełnego detoksu, po powrocie zobaczę jak się sprawy mają.

Skoro wracasz późno i masz być u nich późno to po co pchasz się tam dzisiaj? Nie lepiej jutro na spokojnie dla siebie i dzieci?

No i pocztówkowe krajobrazy zamieniłem z powrotem na "piękno alternatywne"'

Z jż po powrocie dogaduję się znacznie lepiej. Ja wyluzowałem, ona też. Staram się rozmawiać jak najbardziej tylko o dzieciach, bo dystans powoduje, że jako tako się trzymam.
Dzisiaj dzieci oglądały moje mieszkanie - tu obawiałem się scen dramatycznych, a były zachwycone - chociaż jeden kamień spadł z serca. Na weekend zabiorę je na noc, zobaczymy jak to przejdą bez mamy (psycholog na max dwa miesiące zaleciła okres przejściowy z coraz częstszym nocowaniem u mnie). Jż zdecydowała się na rozpoczęcie terapii zamiast samych tabletek - cieszy mnie to. Niezależnie gdzie ją to zaprowadzi, chciałbym żeby była szczęśliwa sama ze sobą - dla dzieciaków i jej samej. Nawet jeśli przez to dojdzie do wniosku, że zakończenie naszego związku to najlepsze co w życiu zrobiła.
Czyli niby do przodu, ale... paliwo powyjazdowe się wypala właśnie, a ja jestem właśnie na spadającej fali - może to przez fakt, że jakimś cudem oderwałem się od tego wszystkiego na parę dni teraz czuję jakby znowu życie jak taran pędziło w moją stronę. Jż mi spać nie daje, wszystko mnie wku.... bardzo denerwuje. Jak wrzucić na luz, zaakceptować że wszystko się jakoś ułoży (bo widzę, że jakoś się w końcu ułoży)? Nie mogę po dwóch dniach od powrotu wyjechać znowu - braknie mi czasu dla dzieciaków...

Tylko żonę widuję rzadko i krótko. Jak odwożę dzieci to jej nie ma, jak je usypiam to też nie bierze w tym udziału - mijam ją wychodząc. Jak dzisiaj zawożę jedno do przedszkola i z drugim zostaję w mieszkaniu to jż rano wyjdzie do pracy i wróci późno - też się praktycznie miniemy.
Przyzwyczajamy dzieci do opieki tydzień/tydzień i nie mogę tego jakoś mocno zaburzać, żeby powiedzmy od nowego roku to działało.
Czas czas czas...

Gdyby nie dzieci to tak, pozamykałbym sprawy i byłbym na drugim końcu świata. Jeśli bym się wcześniej nie zniszczył, bo to właśnie dzieci trzymały mnie w pionie na początku.

Dzieciaki spały dzisiaj po raz pierwszy u mnie i to był ich pomysł. Z przebojami emocjonalnymi z jż, z długą dyskusją z córką przy usypianiu, dlaczego nie możemy być razem, albo mieszkać w jednym domu w osobnych pokojach. Ta rozmowa uświadomiła mi, jak bardzo ona to przeżywa, analizuje, szuka rozwiązań...
Zobaczymy jak szkraby zniosą kolejne dni, bo jeszcze z miesiąc będzie to taki okres nieregularnego spania trochę u mnie, trochę u jż.

Chyba powoli można zamykać mój wątek...
Odbyliśmy wczoraj smutną, chociaż potrzebną rozmowę, zarówno o naszym od dawna rozpadającym się związku, niespełnionych oczekiwaniach, olbrzymich problemach w komunikacji (pewne słowa padły dopiero, jak wypiliśmy po drinku; czy padłyby bez tego - nie wiem, ale to pokazuje naszą skalę braku umiejętności rozmawiania o problemach tak, żeby być zrozumianym), odczytywania działań drugiej strony i reakcji na nie itd.. Ja, wciąż zakochany, każdy sygnał odbierałem do wczoraj jako jej wewnętrzne rozterki, co faktycznie czuje i czego chce od życia, od nas. A dla jż jestem jak przyjaciel - nie czuje nic więcej, miłość zgasła. Jest jej źle, jest smutna, przerażona wizją, w której przez pół dziecięcego życia nie będzie jej przy dzieciach, które swoją drogą jak na razie relatywnie dobrze sobie radzą (właśnie kończy się "mój" tydzień). Jż przygotuje pozew rozwodowy, ja przynajmniej wiem na czym stoję, bo te przebłyski nadziei były dla mnie niszczące. Oboje przyznajemy, że nie wiemy co przyniesie przyszłość. Logika i rozsądek podpowiadają, że między nami to akurat nic nie przyniosą i pójdziemy dalej różnymi drogami. Serce, że rozwód nie zmienia nic poza tym, że nikt nie jest do nikogo "uwiązany" i te drogi mogą się kiedyś jeszcze przeciąć.
Jż tego nie przyznaje, ale fakt, że nie zamknęła sprawy rozstania ze mną w porządku i poszła w bok chyba jest teraz większym problemem dla niej niż dla mnie (ja mam o to duży żal i na każde wspomnienie mną wstrząsa, ale w ostatecznym rozrachunku niewiele to dla mnie zmienia - chociaż prędzej czy później spotkam bocznego i mam dużą nadzieję, że to będzie "później", bo inaczej może być różnie) - bardzo, bardzo chciałaby zostawić te fakty jako nieujawnione nigdy nikomu. Gdy konsultowałem się z adwokatem ponad 2 miesiące temu bardzo mocno stał na stanowisku, że nawet przy zgodzie na rozwód bez orzekania o winie i pełnym porozumieniu stron stan faktyczny powinienem w swojej odpowiedzi opisać. Pewnie dostanę od jż treść pozwu przed złożeniem, spytam się adwokata czy taka odpowiedź jest faktycznie konieczna - nie chciałbym się kierować tylko tym, że tuż po odkryciu zdrady usłyszałem od jż, że "wcale nie czuję się winna". A siedzi we mnie poczucie, że skoro się nie czuje, to czemu to ukrywać i czego się wstydzić?
Z dobrych spraw (nie wiem, czy to pisałem) - poza farmakologią rozpoczęła cotygodniową terapię i w tym zakresie bardzo jej kibicuję. Nawet jeśli leki stawiające ją do pionu uświadomiły jej, że nie chce ze mną być i terapia np. uświadomi jej to jeszcze bardziej, to ma jeszcze masę spraw do przepracowania między sobą a jej oczekiwaniami wobec świata, a koniec końców lepiej dla naszej relacji jako rodziców, żebyśmy oboje byli szczęśliwi. Ja, patrząc na siebie, kiedyś będę - a czy jutro czy za parę lat to bez znaczenia, cierpliwy to ja akurat jestem, to zresztą przyczyniło się również do naszego rozstania.
Nadal rozpadam się dosyć często na pojedyncze atomy, ale nauczyłem się tego w miarę nie pokazywać, zwłaszcza przy dzieciach i jż. Wobec sytuacji innych zdrad i rozstań (z życia oraz z tego forum), doceniam obecną szczerość jż, jej w miarę uczciwe podejście do opieki nad dziećmi. Kierujemy się ich dobrem (ok, postrzeganie tego "dobra" trochę się między nami różni, ale i to z czasem jakoś się ustali, być może pójdziemy jeszcze sami lub z nimi do psychologa dziecięcego) i to daje mi pewien wewnętrzny spokój, że nie muszę się o nie nadmiernie obawiać.
Oczywiście możemy jeszcze pójść na wojnę, ale byłoby to dla mnie dużym zaskoczeniem i szczerze - nie wierzę w to (piszę o tym tylko dlatego, że tak finalnie ugodowego podejścia z obu stron nie widziałem w zbyt wielu przypadkach).
Świadomość, że nic w życiu nie jest pewne wpływa na wiele moich obecnych decyzji i właściwie nic już nie przyjmuję za pewnik. Z tego powodu nie mogę się przymusić na poważnie do pracy - odpuszczony ostatni kwartał w sytuacji realizowanych dużych umów może skończyć się końcem firmy w obecnym kształcie i tym akurat się specjalnie nie przejmuję (a dawniej powodzenie firmy i związanego z nią bytu rodziny jako jej jedynego źródła utrzymania były dla mnie źródłem dużego stresu). Łatwo to napisać, gdy byt jako taki na kilka-kilkanaście lat oboje mamy zapewniony, ale może to właśnie czas, żeby zacząć robić coś innego, bo sporo możliwości i pomysłów odłożonych kiedyś na półkę wygląda jakoś "ciekawiej".
Będę tu zaglądał, dopiero forum uświadomiło mi, że nie jestem ze swoimi problemami sam, ale również że po każdej burzy wychodzi słońce.

Niezmiennie dajesz się rozgrywać.

I tak i nie .
Jż osiągnęła następny swój cel ,czyli to Windy złoży pozew
,dalej cię obciąża delikatnie swoim strachem i czyni współodpowiedzialnym za jej lęki, subtelnie daje sygnał że to też przez Ciebie i dzieci .
a z drugiej strony stan dzieci jak na razie wskazuje ,choć to krótko bardzo. że strasznie nie jest z nimi, nawet całkiem znośnie.
Jedne co może niepokoić to intencje jż i gotowość Autora na przeżywanie życia za nią ,ale jest dopiero parę miesięcy po godzinie zero i jak sam napisał jeszcze kocha żonę ,dlatego przez jakiś czas będzie mieć przebłyski nadziei ,gorzej jak odbierze sobie szansę na coś nowego ,będąc na każde skinienie jż i będąc jej psiapsi ,tamponem, czyśćcem sumienia, za to w zgodzie ze sobą ,jaki jest ten komfort to ważne też.
To będzie się zmieniać.
Czy warto ? dla dzieci niańczyć jeszcze żonę, czas to jak zwykle zweryfikuje.
gotowców nie ma.