Wirus, rozstanie z partnerem - Netkobiety.pl

Wielokropku to dopiero miesiąc minął ,pożyjemy zobaczymy różnie bywa .

Tak było za drugim razem kiedy rozstalismy się. Za pierwszym to ja to zrobiłam, a on prosił. Później na wiosnę to też ja go zostawiłam, ale ja prosiłam o powrót. Serio to nie jest tak jasne?

Macie powód do drwin, serio. Ofiara, świrnięta. Jakie to wspierające. A może walnięta.? Nie oszczędzajmy sobie. Anonimowo można dowalić żeby poczuć się lepiej, pokpic też.

To już totalny absurd. Że niby w jaki sposób mogłoby się to stać? Naprawdę, aż się zaśmiałam z tego.

Wrogość na moich znajomych, jakie to teorie spiskowe powstają... A może jakieś morderstwo co by negatywne emocje wyrzucić.

Nie pomyślisz, że być może mam wypracowane sposoby na pozbycie się negatywnej energii i wiem kiedy należy to zrobić?

No nie, nie znalazłam sposobu. Wy mnie nie rozumiecie. Nic, a nic nie rozumiecie uczuć, które w chwili obecnej przerabiam. Nie każdy potrafi na pstryk odciąć człowieka, który był znaczący w życiu. Dojście do siebie po moim ostatnim związku zajęło mi około 5 lat.

Jeśli tak jest, to zupełnie nie dajesz tego po sobie poznać. Brniesz tylko coraz dalej i dalej w rolę ofiary.

Nie znalazłaś sposobu, bo nie chcesz go znaleźć. Z pięciu stron rad jakie padły, nie wzięłaś dla siebie nic.
Nikt nie mówi o tym, żeby odciąć kogoś na pstryk, i nie jesteś jedyna na świecie, która doświadczyła porzucenia.
Jednak Ty nie zrobiłaś niczego, aby pozwolić sobie samej na zakończenie tego, tylko ciągle trzymasz się wyrzutów, ocen, pretensji i biadolenia.

Dla przykładu - mnie dojście do siebie, po podobnie toksycznym i złym związku, który trwał 5 lat, zajęło pół roku.
Sięgnęłam po pomoc psychologa, terapeuty, farmaceutyków, grup dyskusyjnych/ wsparcia, literatury i po wiele innych rzeczy.
Która z nas kochała mniej? Która z nas kochała bardziej? Która z nas straciła bezpowrotnie więcej jakże cennego czasu, życia?

Ty robisz w kółko to samo i jesteś zaskoczona tym, że masz ciągle takie same efekty, podczas kiedy dla wielu ludzi jest to logiczne i przewidywalne.
Pięć razy włożyłaś rękę do wrzątku i pięć razy się oparzyłaś. Teraz wkładasz szósty raz i liczysz na to, że tym razem się nie oparzysz, a jednocześnie użalasz się nad sobą, że przecież już pięciokrotnie byłaś ofiarą gorącej wody.

Większość osób piszących w Twoim wątku ma w przeszłości podobne przeżycia ,więc wie mniej więcej co możesz czuć i jakie błędy popełnia się w takiej sytuacji ,oraz przeszła drogę rozwiązania i wychodzenia na prostą .
Twój upór w trzymaniu się złudzeń jest jednak duży .

Gry w "tak, ale..." ciąg dalszy.

Kilka tygodni temu pisałaś o tym, że nawiązałaś kontakt z grupą Al-Anon, miałaś iść na spotkanie.
To już jedna okazja do wyjścia.
Kilka tygodni temu pisałaś, że ogarniasz dla siebie dobrego psychologa w okolicy.
To już druga okazja do wyjścia.
Oprócz tego jest internet, gdzie w ciągu kilku minut można znaleźć mnóstwo grup ludzi, którzy spotykają się, żeby wspólnie robić coś tam.
To już trzecia okazja do wyjścia i do spotkania z ludźmi, która ma szansę przerodzić się w dziesięć innych okazji, bo grup znajdziesz wiele. Są miłośnicy spacerów, nordic walking, tai chi, szydełkowania, robienia na drutach, grupy dyskusyjne książkowe, majsterkowanie, samochodowe, samotnych rodziców i można by tak wymieniać do wieczora.
Wykazując minimum zaangażowania i woli, miałabyś się z kim spotykać i rozmawiać już dawno.
Zamiast tego Ty wolisz nie zrobić nic i jęczeć i beczeć, użalać się nad sobą i robić z siebie ofiarę. Jeśli jesteś ofiarą, to tylko własnego zaniechania i lenistwa.

Jprdl, ręce opadają aż do wód gruntowych
Po prostu nie chciał. Nie chciało mu się dla Ciebie starać.
A powodów może być tysiąc. Albo milion. I nawet jak je poznasz, to niczego to nie zmieni w Twojej obecnej sytuacji. Niczego.
A Ty chcesz każdego faceta, który wykazuje Tobą jakiekolwiek zainteresowanie?
Jak zaczepi Cię pijaczyna i skomplementuje w wyrafinowany sposób Twoje piękne oczy, lub nogi, to oznacza automatycznie, że jesteś mu winna wzajemność?!
Nie, to znaczy NIE. Jakie to ma znaczenie dlaczego, skoro już się rozstaliście.
Naprawdę musisz się dowiedzieć, że byłaś za brzydka, za marudna, zbyt mało atrakcyjna, kiepsko robiłaś loda, źle gotowałaś, za słaba w łóżku, miałaś za mały/ za duży biust, byłaś zbyt milcząca, czy zbyt gadatliwa, albo co tam jeszcze? Do czego Ci potrzebna ta wiedza? Czy sam fakt, że dla Ciebie mu się nie chciało nie jest wystarczający?

Nikt Ci nie mieszał w głowie. O tym jaki on jest naprawdę przekonałaś się raptem po 3 miesiącach Waszego związku, a i tak przecież odgrażałaś się tu wielokrotnie, że to co o nim napisałaś, to tylko mała część historii, co pozwala sądzić, że gdybyś opisała całość, to byłby taki hardkor, że ludziom by się włosy na plecach zjeżyły.
Zachowujesz się tak, jakbyś miała przez 3 lata sielankę, idyllę, romantycznego i czułego rycerza, codzienne zapewnienia o wielkiej miłości i całowanie po stopach, aż tu nagle PIERDUT, w ciągu jednego dnia zawaliło się to wszystko z hukiem.
Gdyby tak było, to owszem, można by to nazwać mieszaniem w Twojej głowie.
Jednak tak nie było, co wielokrotnie potwierdzają Twoje własne słowa i wpisy.

Poważnie rozmawiasz z jego byłymi i obecnymi partnerkami i kochankami i wypytujesz o takie rzeczy?
To są dla Ciebie koleżanki do zwierzeń i pogaduszek?
Jak ktokolwiek ma Ciebie szanować, skoro Ty sama tego nie robisz?
Nie jesteś przedmiotem, to nie pozwalaj się tak traktować, koniec kropka. A Ty po prostu - niechby pił, niechby bił, ale żeby tylko był, to Twoje jedyne wymagania.

No i niech mu się sypnie, co Cię to obchodzi? Będziesz teraz miesiącami spazmować o tym, a on Twoje życzenia ma głęboko w dupiu.

wklejanie linków na forum jest niedozwolone i nie wiem gdzie mieszkasz ,dlatego wysłałem Ci wiadomość z linkami na priv.

Ale sie daliscie wkrecic w ten chory swiat TOKSYCZKI roku 2021 na tym forum .
Autorko, masz nierowno pod sufitem, jazda, drama, roszczeniowosc, agresja. Zrob cos dobrego dla ludzi, moze wtedy cos ci sie w glowie odblokuje.
Lub jak wolisz, gnij w tym swoim bajorze, bo inaczej tego okreslic nie mozna.

Kiedyś usłyszałam takie slowa:
Kazdy dobry uczynek spotka sie z zasłużoną karą

Im starsza jestem, tym bardziej widzę, ze cos w tym jest.

Autorko, jestes emocjonalna osoba, oddalas kawalek siebie temu draniowi, ale zakończ ten etap, bo sie wykończysz. Sa wizyty online, przez telefon, przez kamere, np. w Luxmed, dostaniesz leki, wyciszysz sie, będziesz spać spokojnie, dojdziesz do siebie. Nie krzywdź samej siebie.
Mnie leki pomogly, moze i Tobie pomoga

Dajcie spokój, ona bierze każdy jeden wpis i przerabia na swoją modłę. Idealnie to widać po ostatnim wpisie Isabelli i po tym, do czego się odniosła.

Powinniśmy zrobić własny dekalog. Jedenaste - nie karmić.

Nie pomożemy jej tutaj, bo ona nie chce pomocy, chce za to być w centrum uwagi i zrobi wszystko, żeby to osiągnąć. Przyjdzie tutaj, będzie wypisywać do niegi smsy z groźbami samobójstwa, pójdzie napierniczeć do niego do jego koleżanki, sąsiadki i kogo tam jeszcze ma.

Ja dodam tylko jedno - nawet gdyby po 3 super latach z dnia na dzień PIERDUT pan się wynosi, to dalej nie jest wykorzystywanie drugiego człowieka. Nikt nie ma obowiązku trwać w związku, w którym byc nie chce. Czy podejmuje taką decyzję po miesiącu, czy po 20 latach.

Autorko, czekajac na terapię - zacznij od psychiatry, jak bedzie potrzeba, to włączy Tobie leki, a trzeba ok 3 tygodni, zeby zaczęły dzialac, lekarz juz bedzie wiedzial i pokieruje Cie dalej. Wizyty sa dostępne.

To tak jest, ze wszystko wraca, tez mam podobnie, ale musimy sie ratowac jakos.
Wiadomo, to nie jest latwe, ale dasz rade. Rozmyslanie Tobie szkodzi, wzbudza zal, zle emocje,
zostaw tego goscia i zyj.

Nie jesteś wariatką, tylko doprowadzasz sie do choroby przez myslenie o nim. Nie mozesz przestać myslec, to musisz sobie pomóc.
Masz bliskich, więc dla siebie, dla nich wyjdz na prosta, wyjdziesz z tego, jestem z Toba.

Edit
Mialam cos podobnego, takie splątanie, tak to sie chyba nazywa, ale to można pokonać.
Jesteś silną babeczką, dasz radę

Musi być cudowna ta pustynia na której mieszkasz.
Niczego tam nie ma, wspaniała pustelnia, podobno takie totalne odosobnienia wspaniale koją nerwy i leczą dusze.

Kwikłam. Autentycznie, zazwyczaj się śmieję, lub chichoczę, ale teraz kwikłam jak prosię.

Strasznie prostackie i płytkie wywyższanie się. Niesmaczne.

W punkt! Ktoś, kto przez 5 stron nie chce jeść, nie jest tak naprawdę głodny.

Kwikaj nie jeden raz, kto tu jest pełen jadu to bym była skłonna polemizować. Nie będę już tłumaczyła kontekstu tej wypowiedzi i propozycji nie warto to jak walka słowna gluchego z niesłyszącym. W każdym moim słowie coś. Wyzłosliwianie na każdym kroku. Empatia? A co to jest?

Anonimowo można powiedzieć wszystko, prostaczka, agresywna lala, królowa teatru i dramy, rozczeniowa gowniara. Tylko, że to są moje demony z którymi próbuje się zmierzyć, a ktoś sobie jaja robi. No kurna zabawne. Szczęściarz z tego co nie czuje tego co ja. I tak w swojej ocenie trzymam się całkiem. Z jego sąsiadka gadałam przez telefon. Nie widziałyśmy się. Nie będę jeździć po cudzych domach. A wszystko włączyło się spowrotem bo miałam z nim kontakt. Poprosiłam go aby oddał mi moje książki (dostałam je od koleżanki z pracy na urodziny) zostawiłam kiedy się pakowałam bo były na dole. Oddał mi je, musiałam pojechać tam gdzie on mieszka, wejść. I wpadłam tam gdzie mówiliście. Mieliście rację. Ja też musiałam oddać jego parasol, który miałam w aucie. Wołał na mnie kiedyś. Oddałam.

O psychologu pisałam, przez wakacje nie mam na to teraz kasy, ale będę miała. Pod koniec sierpnia mam pensje. Pójdę bo nie sądzę, aby jakikolwiek psycholog na NFZ zaangażował się w problemy pacjentów.

Tak, to jest odludzie. Każdy siedzi w swoim domu, jeśli ktoś gdzieś wychodzi to we własnym towarzystwie. Może mam dołączyć? Lub ciągnąć mężatki z małymi dziećmi? w okolicy są dwa miasteczka, kilkutysięczne jeśli chodzi o ludność więc to też wioski tyle, że z prawami miejskimi. Mało tego, w naszym powiecie jest największy odsetek samobójstw na województwo. Brak perspektyw. Branże w jakich można pracować mogłabym wymienić na kilku palcach jednej ręki. Jest ciężko. Szczególnie po pandemii.

Najbliższy ludzki psycholog to miasto około 30 km ode mnie, to nic. Ja dojadę. To tylko kwestia czasu.

Dziękuję za troskę, rozpłakałam kiedy to przeczytałam. Nie, nie spotykam się z nim. Nie mamy żadnego kontaktu. Nie widziałam go od dawna choć wciąż jestem taka głupia jak pisały dziewczyny wcześniej. Sama sobie robię krzywdę przejeżdżając obok jego domu, widok, że go nie ma, aż mnie skręca. Tak, robię to specjalnie. Łapie się na analizowaniu. Nie robię tego cały czas, ale myślę. Już nie w kategoriach idealizowania. Raczej w pretensji i żalu do siebie jak ja mogłam być taką głupią idiotką? Zawsze potrafiłam zachować rozsądek w relacjach damsko męskich. To przy nim tak odleciałam i zatraciłam swoje żelazne zasady. Wiem, jestem niezrównoważoną toksyczną wariatką. Ostatnio byłam z córką w kinie, później umówiłyśmy się z koleżanką na jakiś piknik w pobliżu więc też pojechałyśmy. Praca trzyma mnie w ryzach, w ciągu tygodnia jest całkiem ok. Mam fajne koleżanki w pracy, tyle się na śmiejemy, że aż czasem łzy w oczach stają. Lubimy się. Najgorsze są weekendy. Źle sypiam i jestem apatyczna. Już nie czuję się pusta w środku. Na szczęście bo to było przerażające. Szukam psychologa, w tym tygodniu będę dzwonić żeby się zarejestrować. Ostatnio wpadłam na pomysł aby trochę oszukać swój mózg. Wiadomo, że to kwestia neuroprzekaźników. Więc może za pomocą ćwiczeń obniżyć poziom dopaminy aby przestać czuć bezsens istnienia. Myślę, że korzyść byłaby podwójna. A jemu wciąż życzę jak najgorzej. Za to zarażenie tym świństwem mogłabym go pociągnąć do odpowiedzialności prawnej bo mam badania przed tym zanim zaczęłam się z nim spotykać. Nie będę pisała co o nim myślę, nie mieści się to w głowie. To potwór w moich oczach. Uporam się z uczuciami jakie mi wciąż towarzyszą i w końcu stanę na nogi, będę jak kiedyś. Za bardzo się w nim zatraciłam. Tyle czasu straciłam. Nikt i nic mi tego nie wróci.

Może to głupie, ale planuje zapisać się na zajęcia taneczne razem z córką. Na jesieni. Pole dance, zawsze mnie to fascynowało. A moja córka uwielbia akrobatyke więc połączymy przyjemne z pożytecznym.

Mam nadzieję, że będzie lepiej. Czasem gdy nie mogę spać i tak leżę to po prostu chce mi się krzyczeć, pojechać gdzieś w jakieś miejsce gdzie nie ma ludzi i wykrzyczeć całą swoją złość. Na codzień chowam te emocje do kieszeni. Nadal nie potrafię zrozumieć dlaczego dla niej jest dobry, a dla mnie nie? Przy niej nie pije bo wiem, że gdzieś wyjeżdżają, a przy mnie? To ja zazwyczaj prowadziłam. I rzadko gdzieś wyjeżdżaliśmy. Wiem, że obsesyjne myślenie może zaporwadzic mnie na manowce i w moim przypadku mogłoby się to skończyć źle. Dlatego sama staram się hamować w tej kwestii. Ja niestety oprócz mamy nie mam wokół siebie nikogo. Jestem sama. Nie opowiem koleżankom o tym bo mi jest tak wstyd. Zresztą oficjalnie byłam sama, w pracy nikt nie wiedział. A ja też nie przypuszczałam, że tak można ludzi traktować jak on. Myślę, że też potrzebuje farmakoterapii. Sama się nie podniosę.

To akurat jest bardzo dobry pomysł i to że z córką ,ćwiczenia ,taniec ,ruch są w takiej sytuacji znakomite odwracają myślenie przez co poprawia nastrój i coś zmieniasz w zachowaniu działaniem.
Bardzo dobry pomysł.
Witaminy i magnez bierz pij więcej wody.
daj spokój z tą karmą i nie dowalaj sobie .

Może on kłamie, a może u niego później się to wykluje.

O swoim zdrowiu teraz myśl i dbaj o siebie, postaraj sie nie stresować, zeby jeszcze cos sie nie przyczepiło, jak będziesz zdenerwowana i osłabiona.
Jak nie pokazał testu, to nie wierz mu na razie w tą historyjkę. Masz prawo spotykać się z kim chcesz, nie słuchaj jego bezpodstawnych oskarżeń, bo tylko  Tobie szkodzi.
Trzymaj się

Osobiście to nie wierzę, że zrobił test.
Najważniejsze, żebyś Ty zdrowiała

Nienormalne jest to, ze jeszcze dyskutujesz z tym czlowiekiem i tracisz na to zdrowie/nerwy/czas. Odpusc.

No ok. Winni niewinni. Ale on też próbuje mnie obarczyc winą za wszystko. Ja jestem młodsza od niego, nie miałam tylu partnerów ile miał on. I nigdy nie robiłam rzeczy, które robił on.

Dam Ci magiczne rozwiązanie. I ono serio działa
Jesteś gotowa?

Jak się odetniesz od niego, zablokujesz, przestaniesz z nim kontaktować, to nie bedzie miał jak obarczać Cię winą.

A co to realnie zmienia dla Ciebie w Twojej sytuacji?
Czy jego wyniki badań cokolwiek Tobie dadzą poza dalszym papraniem się w bagnie nazwanym "kto jest bardziej winny"?

Skoro jest zdrowy, to go nie zaraziłaś.
Osobo, naprawdę najwyższa pora zamknąć za sobą te drzwi. Ktokolwiek kogokolwiek, to już teraz nie jest ważne. Skup się na sobie.

Ale po co Ty wchodzisz z nim w dyskusje? Ty wiesz swoje, on wie swoje. Na wzajem próbujecie się sprowokować.
Jak będzie chciał Ci wytoczyć proces, że go zaraziłaś (co jest mega wątpliwe) to obronisz się wynikami badań. Naprawdę po co Ci w tym momencie drążenie tematu z nim?

Czemu Ty ciągle masz z nim kontakt, nie lepiej byłoby to w końcu serio uciąć?

No dziecinada. Może w takim razie pora dorosnąć? Jaki cel ma Twoje wchodzenie z nim w dyskusję? Przecież go nie przekonasz. On Ciebie też nie. Chcesz popluskać się w popłuczynach z Waszej relacji? Skupić na sobie więcej uwagi? Ja Ci nie będę tu mówić, że jesteś biedna, bo pracowałaś fizycznie. Natomiast robisz sobie sama krzywdę pławiąc się w nieszczęściu i jeszcze do tego pisząc z nim o tym, kto kogo zaraził.

Masz chorobliwy, patologiczny wręcz przymus przedstawiania siebie jako ofiary.
Ofiary za wszelką cenę.
Jak już nie udaje się jechać na dotychczasowym kandydacie do czynienia z Ciebie ofiary idealnej, to natychmiast znajduje się jakiś inny powód, czy pretekst do tego.
Nieważne, czy prawdziwy, czy wymyślony, najważniejsze że dzięki temu udaje Ci się pozostać w jedynej strefie komfortu, na jakiej Ci zależy.
Wiecznie niezrozumiana i atakowana ofiara, oto kim chcesz być za wszelką cenę.
To jest bardzo wygodne, owszem. Bo - tak jak to czynisz teraz - jest to wspaniała pasza, na której tuczysz swoje ego i dzięki której unikasz stanięcia w prawdzie, w realiach.
Jesteś przecież ofiarą, no! Skrzywdzono Cię, no! Dopatrujesz się ataków na siebie tam, gdzie ich wcale nie ma, tylko po to, żeby w odpowiedzi na wymyślone zarzuty, użalać się nad sobą jeszcze bardziej.

Dzięki temu nigdy nie dorośniesz. Z jakiegoś powodu nie stać Cię na emocjonalną i moralną dorosłość, dojrzałość. To może być oczywiście wygoda, ale może być też ucieczka przed czymś, co wydaje Ci się być trudne, ciężkie, zbyt trudne i zbyt ciężkie, żebyś miała obecnie siły na to, żeby się z tym mierzyć.
Tak jak jest teraz NIGDY nie przyznasz, że jako dorosła osoba, będąca w pełni władz umysłowych - ponosisz odpowiedzialność za własne wybory. Że - jak każdy - odpowiadasz sama przed sobą za własne decyzje. Że mogą się one okazać w skutkach dobre dla Ciebie, lub złe. Że to jest normalne i dopuszczalne.
Że możesz popełniać błędy, dokonywać złych wyborów i podejmować niewłaściwe decyzje.
I że tak wolno.

Za to za kurczowo będziesz się trzymać wykreowanego przez siebie wizerunku ofiary, który chcesz utrzymać za wszelką cenę.

A ja myślę ze nie tyle o wizerunek ofiary chodzi co o utrzymanie sie przy tym facecie. Pretekstem do tego  bylo to ze zarazil Osobę HPV i z racji tego „winien jest” Autorce pozostanie w zwiazku z nią. Teraz okazalo sie, że byc może facet jest zdrowy i wraz z tym padl ten argument wiec trzeba wymyslec nowy by kontakt z gosciem utrzymać. Pozostaje wiec granie na poczucie winy i dezorientację. Wazne zeby dialog trwał. Autorka nie chce zrozumieć ze niezaleznie od tego czy ten facet ja zarazil czy nie to nie jest kompletnie materialem na partnera i jedynym zdrowym ruchem bedzie zablokowanie sobie i jemu wszelkich drog kontaktu.