3-letni związek i sytuacja bez wyjścia? Zależy mi na jej szczęściu. - Netkobiety.pl

Właśnie. Autor powinien być przez nią dawno... zapomniany. Nie można się po nim spodziewać że cokolwiek mówi na poważnie. Żaden material na męża i ojca dzieciom.

Nie do końca dziewczyna może po prostu nie czekać do magicznej trzydziestki tylko dać autorowi czas na przygotowanie pierścionka i fajnej okazji tylko że ona chce na wczoraj najlepiej na 3 lata wstecz albo do 3 miesięcy ciekawe swoją drogą czemu akurat 3 miesiące?

Nie, ja pisałam parę postów wyżej że dla mnie to jest sytuacja na rozstanie. Można iść na kompromisy ale nie w fundamentalnych dla nas sprawach. To jak z posiadaniem dzieci - nie można mieć pół dziecka albo dziecka tylko w miesiące nieparzyste. Albo ktoś chce dzieci albo nie. Albo się nagina jak jest to dla niego sprawa poboczna, nie fundamentalna. Podobnie jest tutaj, dla niej priorytetem jest założyć rodzinę w najbliższej przyszłości, dla Ciebie nie, a przynajmniej nie na ten moment. Nie da się mieć trochę rodziny teraz a trochę później. Co najwyżej można by etapy zakładania rodziny o których rozmawiacie (oświadczyny - ślub - dzieci) rozłożyć w czasie tak żeby wyszedł jakiś kompromis ale skoro Ty nie jesteś gotowy i nie myślisz nawet o zaręczynach no to u Was to nie pyknie.

Rzecz jasna jestem za szczera rozmowa przed rozstaniem ale z perspektywy z boku ja nie widzę realnych kompromisów.

Noben muszę przyznać że ładnie podsumowałaś wątek, amen siostro

Przecież Autor sam napisał, że chciał się tak szybko oświadczać, tylko się wstrzymał, bo to było za wcześnie xD
to niby na co on liczył nie znając jej prawie?

Wtedy był gotowy, a teraz już nagle nie jest?

Byłam kilka dobrych lat temu częściowo w podobnej sytuacji. Poznaliśmy się na studiach, szybko zostaliśmy parą, po około 3 latach związku (nie mieszkaliśmy razem) ja też zaczęłam cisnąć na zaręczyny, chłopak nie chciał, wykręcał się - bo młodzi, bo jeszcze studia, bo jeszcze trzeba "pożyć". Ale stało się, zrobiłam dziurę w brzuchu wiecznym gadaniem .....  - jak twierdził "za ostatnie pieniądze" kupił pierścionek, oświadczył się - mieliśmy wtedy po 24 lata. To muszę przyznać była na jakiś czas reaktywacja związku, znowu motyle, znowu super, zaczęliśmy przygotowania do ślubu (dopiero za 2 lata, bo trzeba było skończyć studia, jakoś się usamodzielnić). Na pół roku przed ślubem przyszedł poważny kryzys, który od dawna wisiał w powietrzu, ale nie chciałam go widzieć... zrzucałam winę na "przedślubny stres"... itd. Rozstaliśmy się na 2 tyg., ale wróciliśmy do siebie. I muszę otwarcie przyznać, że była to moja "wina" - kochałam, ale nie potrafiłam zaakceptować, że narzeczony ślubu jednak wewnętrznie nie chciał, "za wcześnie", "tyle  chciał jeszcze przeżyć" (później się okazało, że niekoniecznie tylko ze mną , i różne takie. Ale ja wystawiłam ciężkie działa - "6 lat razem i mnie zostawisz teraz?", "całą młodosć ci poświęciłam!", "ślub już prawie przygotowany!!", "co rodzina / znajomi pomyślą?", a wewnętrznie bałam się samotności... że moje 26 lat wtedy skreśliło mnie już z rynku "panien do wzięcia" i trzymałam się tego, którego znałam i kochałam już 6 lat... Przekonywałam, że "przecież się ułoży", "po ślubie się dotrzemy, przecież się kochamy!" <mieliśmy zamieszkać dopiero po ślubie>. Przez 4 miesiące po ślubie było fajnie, mąż się starał, ja też się starałam, dbałam o niego, jego potrzeby, a pod skórą czekałam tylko na "wybuch..". Po 10 miesiącach zdobył się na odwagę (w końcu...) i odszedł... Początkowo płakałam, błagałam, prosiłam, groziłam.... jednak lektura dobrych pozycji szybko pozwoliła mi wstać z kolan. Rozpaczałam 2 miesiące... pozwoliłam mu odejść z godnością. Żałowałam, że nie rozstaliśmy się wcześniej... ja chciałam być żoną i matką, a on chciał się wyszaleć, popróbować różnych rzeczy, poimprezować z kumplami, a nie wchodzić w obowiązki i rodzinę.... Według mnie - na dłuższą metę takie związki się nie udają, prędzej czy później. U mnie było to później niestety, z mojej winy, bo gdybym ja nie naciskała to po prostu byśmy się już dawno rozeszli. Na obecnego męża czekałam 4 lata po tamtym rozstaniu... I dopiero teraz wiem, czym jest prawdziwy związek! Czym jest dojrzała miłość, czym jest partnerstwo, czym jest wzajemna odpowiedzialność za siebie, za rodzinę, za dzieci. Z ex-mężem nie nadawaliśmy na tych samych falach w tamtym momencie, to nie miało prawa się udać, według mnie....
Autorze, przemyśl - czy chcesz swoją kobietę wciągać w taką brutalną grę, że zabierasz jej najlepsze lata życia...a to może i tak się nie udać...  może "tuż za rogiem" czeka na nią ktoś, kto będzie potrafił jej dać, czego ona potrzebuje i na odwrót!

Czy nie było tu na forum czasem niemal bliźniaczego wątku pisanego z perspektywy kobiety? Nie pamiętam teraz nicku i nie mam czasu by szukasz (jak znajdę wkleję, chyba że ktoś mnie uprzedzi). Moim zdaniem Autor nie dorósł do poważnych decyzji mimo, że początkowo chciał szybko oświadczać i zakładać rodzinę. Dziewczyna w tej sytuacji może czuć oszukana, a nawet wykorzystywana bo w końcu mieszkają razem, a deklaracji brak.
Autorowi jest dobrze jak jest. Jej nie. On by chciał jeszcze pożyć "kawalerskim" życiem mieszkając z dziewczyną, jej latka lecą i może czuje, że nici z tego. Prawda taka, że kobiecie, która chce założyć rodzinę i ma stałego partnera takie czekanie do 30-stki, jest bez sensu. A oni zdaje się zachłysnęli młodzieńczą miłością ale Autor zaczął wycofywać, przynajmniej z poważnych deklaracji. Mało tego, albo nie rozmawiają albo nie zgadzają w podstawowych kwestiach, jak kolejność przyjętych etapów w życiu, tzn. ślub, dziecko, dorabianie się itd. Ja już kiedyś pisałam, że ktoś startujący od powiedzmy zera ale rozwijający, podnoszący kwalifikacje i coraz więcej zarabiający, taką "stabilność" finansową osiąga (grubo) po 30-stce. Dla faceta może to ok, gorzej dla kobiety. Można jednak równolegle dorabiać na "swoje" jak się jest już małżeństwem, można wtedy ew dziecko planować koło 30-stki ale oboje wiedzą, że grają do tej samej bramki (przynajmniej teoretycznie, bo wiadomo, że ślub niczego nie gwarantuje). Tu jednak kobieta nie wie na czym stoi, mieszka ze swoim niby facetem, który coś tam może kiedyś z nią planuje ale "na spontana", bo taka miłość.
Z tej mąki chleba nie będzie.

Był gotowy bo sie zakochał i na szczęście darował sobie ten pomysł, na podstawie tego co pisze autor ona na pewno by te oświadczyny przyjęła, a po pół roku robila wyrzuty ze dziecko nie jest w drodze, przecież mówił o założeniu rodziny w końcu. Zaznaczył ze aktualnie nie ma na nic czasu ta dziewczyna więc po co wierci dziurę w brzuchu o slub? Zeby fotki na fejsa wrzucić? W ich życiu na ten moment i tak by się nic nie zmieniło skoro studiuje dalej itd Wszyscy piszecie jakby on sie mial oświadczyć dla zasady, ponieważ obiecał a nikt nie bierze pod uwagę ze OBOJE nie są na to gotowi, tak samo teraz psuje się ostro między nimi, nie psuje się dlatego że on nie spełnił obietnicy bo jak sam stwierdził czeka na okazjębi zamierza to zrobić, to nie tak ze nie jest pewien ale ta dziewczyna nie pomoga mu w tym swoim zachowaniem w ogóle tylko dziala na swoją niekorzyść. Zachowuje się jak niedojrzałe emocjonalnie małe dziecko które chce za wszelką cenę postawić na swoim, ciekawe ze nikt nie zwraca na to uwagi.

A przepraszam, Autor nie zachowuje sie jak samolubny dzieciak, którego w ogóle nie interesuje szczęście jego kobiety? Przecież on wyłącznie pisze tylko o swoim punkcie widzenia, bo jemu jest wygodnie jak jest, bez ślubu i bez dziecka. No i ma prawo do takiego punktu widzenia, ale nie kosztem marnowania plodnych lat tej kobiety. Zamiast robić durne uniki i dawać jej jakąś mglistą nadzieję, powinien jej wprost powiedzieć jakie jest jego zdania, a  ona może sama zadecydować czy w takim układzie chce zostać lub czy woli znaleźć lepszego kandydata na męża.

Brak mieszkania, funduszy, jakiejkolwiek pozycji życiowej- to nie są ''durne uniki''...

Sytuacja życiowa niedoszłej narzeczonej też - poza sławetnym ''chciałabym''- nie jest najlepsza na macierzyństwo. Studia, praca do nocy...WTF?
To wygląda jak ucieczka w macierzyństwo, a nie bycie na nie gotową.
Dwie różne rzeczy.

Roxann, też mam takie zdanie. To jest naprawdę podstawowa kwestia w związku i nie jest uczciwym zwodzenie kobiety w sytuacji gdy Autor po prostu nie jest gotowy na rodzinę. Ona przedstawila sprawę jasno, ale on woli wić się jak piskorz zamiast powiedzieć jej prawdę, bo boi się, że kobieta go zostawi. To nie fakt, że on jeszcze chce sobie pokawalerzyć jest problemem, ale kawalerzenie sobie jej kosztem.

To ona generuje mu koszty. Nie rozumiem, o czym Ty mówisz? Chłop się przejmuje, więc szkodzi mu psychicznie i emocjonalnie. Również zapewnie finansowo. Do tego musi ją zadowalać, taką niedojrzałą beksę. No małe "niedorobione" dzieciątko!

Ja nie mogę. Facet, uciekaj póki jeszcze możesz!

Bagiennik , to nie chodzi o ten ślub zupełnie!! Tylko o robienie z gęby cholewy. Po jaki gwizdek piszczał, jak bardzo chce rodziny, małżeństwa i dzieci? Żeby dziewczynę przy sobie zatrzymać? Teraz jak już razem mieszkają to nagle on dobry, a ona zła bo chce tego co było jej przyrzeczone??

Niech nie robi z siebie biedniutkiego, tylko przyzna że zmienił swoje priorytety i zpaomniał ją o tym powiadomić dostatecznie wcześnie. Ja gdybym była tą dziewczyną to facet by mnie nie widział na oczy po takim oświadczeniu i tyle. Pewnie dlatego, że facet który robi takie rzeczy to zwykły manipulant i życie z nim to jedna wielka niewiadoma. Może mu się zmienić o każdej porze i w każdym czasie i partnerka/żona i matka jego dzieci zostanie postawiona przed faktem, że albo uzna że wszystko jej pasuje, albo usłyszy że jest płaksa, beksa, nieprzystosowana do życia i życie z nią jest smutne.

OMG, a co Ty jesteś niewolnikiem? Czy to dla Ciebie jakaś "wyrocznia"? Co, niby ten człowiek płci żeńskiej zniewolił Cię? O to chodzi? Nie masz "jaj" tak? Potrzebujesz czasu? Ta kobieta to widzi i płacze... ale sęk w tym, że sama nic nie daje... czego inna kobieta nie potrafiłaby dać. A być może inne potrafią dać więcej, tylko nie wiesz, bo nie masz okazji? Kobiety testują przez wiele lat zanim podejmią taką decyzję. Kto ile potrafi dać za jej urodę. Niektóre idą od razu, inne czekają latami.

Traktuj kobiety tak samo, jak one traktują facetów - czyli przedmiotowo.

Kabiler 44

"Bierz mój i masz, pokaż na co cię stać
Nie bój się dać, jestem po to by brać."

Kabiler 44

Właśnie Kompromis jest potrzebny z OBU stron a tutaj, w tym momencie, z ŻADNEJ strony chęci do kompromisu nie ma. Taka klasyczna postawa typu "obrona twierdzy" i całkowity brak woli na jakiekolwiek ustępstwa, dlatego ciekaw jestem, czy Autor odpowie na moje pytanie..

Zgadzam się w 100%, przecież w ten związek wchodzili RAZEM z takimi a nie innymi zamiarami. Kobieta nadal trzyma swego, facetowi odwidziało i chciałby "pokawalerować" choć do 30-stki.
Przecież wiadomo, że jak wizje co do przyszłości związku się rozjeżdżają, to będą spięcia, ciche dni i grymas. Albo dogadają albo pora rozstać. Tylko jakie dogadają, skoro Autor pisze, że jak już z tą swoją wymarzoną kobietą zamieszkał to mu odwidziało?
Ja bynajmniej nie neguję tego, że komuś mogło odwidzieć, tylko no kurde bądźmy wobec siebie uczciwi! A nie że facet se przetrzyma dziewczynę do tej 30-stki, bo w sumie i taniej i ma pod bokiem (mieszkają razem), a jak awansuje i zacznie zarabiać 2x tyle co teraz to zostawi bo .."od dawna nie układało".
Autorze miej jaja i teraz już odejdź! Powiedz jej wprost, że nie jesteś gotowy na dorosłe życie, zobowiązania w postaci ślubu i dziecka i na litość nie zabieraj jej najlepszych lat!

Tak, to prawda. Ale kto ma ponosić "koszty" za jej niespójność? Kto ma wymagać od kogo i co?

Skoro obarczasz tego faceta, który jak widać też dzięki niej cierpi emocjonalnie, to kogo obwiniać? Ta kobieta widać, że sobie go owinęła wokół palca, coś tam w swojej głowie założyła, a następnie coś tam sama na nim wymusiła, a teraz gościu ma problem i nie wie co robić. Dlatego tu przyszedł

Dlaczego kobieta owija sobie faceta, który od początku nie wykazuje chęci - tylko jest tak różnymi sposobami "kierowany" w danym kierunku. Mimo, że sam to on nigdy tak nie chiał (przynajmniej w tym wieku).

Jakich metod ona się dopuściła? Nie miała innych opcji? Zmuszanie faceta do tego, by mówił jej to co ona by chciała usłyszeć? Hmm... no tak to wygląda czasami...

Rozumiem, byłeś dokładnie na jego miejscu, bo ktoś tak opisał? Hmm... a może dajmy mu się wypowiedzieć najpierw. Wtedy by się działo. Prawda by wyszła na jaw. A tak mamy jak zawsze "gdybanie".

Za poważnie traktujesz cytaty "autorki". Zaraz sprawdzę... czekaj...

Wiesz co? W pierwszym poscie, to autor sam siebie traktuje, jakby popełnił "przestępstwo"

Krótko mówiąc, sam nie zna swoich myśli, a nawet praw. Jest zagubiony, dlatego tutaj go tak się traktuje.

Jednak ta kobieta wcale nie jest lepsza...

Robot, bo kobieta to zawsze ta zla, a facet to biedny żuczek, jasne.

Ona była zawsze totalnie spójna, od poczatku komunikowała, że jej marzeniem jest ślub i dzieci. On na poczatku tez był takiego zdania, ale jak mu sie po kilku latach odwidzialo to teraz ona ma się dostosować do jego widzimisię. No, super.

Właśnie o tym mówię, aby się "niedostosowywać" do drugiej osoby. Niestety, być może czyjś urok niechcący oślepia i to zupełnie inaczej wygląda.

Co do niej, ona komunikowała tylko swoje oczekiwania, ale co dała, aby facet poczuł w tym wartość albo swoje własne szczęście? Chyba raczej nic.

Wiesz, komunikować możesz sobie to, co chcesz. Ale co dajesz w zamian? Czy to wystarczy?

Facet to nie niewolnik, tylko też potrzebuje uznania i szczęścia. A jak kobieta ma to w dupie, to niech nic nie wymaga.

Czekaj... przecież powiedział jej delikatnie, ale szczerze, że do 30 nie ma zamiaru... no więc... dlaczego miałby się zmuszać, bo jej koleżanki to już tak wcześnie, i ona teraz to też tak chce?

Każda kobita wie (przez tyle lat) z kim ma do czynienia. No nie róbmy z niej "niedorozwiniętej". I wie co takie gadki znaczą. Czyny kontra gadki. No... większość małolat to wyłapie...

Mówisz tak, jakby była jakąś desperatką, która chce założyć rodzinę z byle kim?

Ale czekaj... ona chce z NIM. I jego zdanie na ten temat jest najważniejsze. To czy on chce!

Jak nie chce, to niech nie płacze, tylko się pogodzi, że nie miała zmysłów - czysto ludzkich zmysłów, bo każda normalna osoba potrafi to szybko wyczuć.

Jak ktoś swoim urokiem sprawia, że mówisz to, co ona chce. Wiesz, tak bywa... czasami... nie chcesz, ale ona Cię tak osacza, że nie potrafisz się oprzeć...

To się nazywa oszukiwanie drugiej osoby. Brak szczerości i uczciwości. Dla mnie taki partner byłby skreślony.

I bardzo dobrze. Sama sobie jest winna. Że sama się oszukiwała. Bo on dał jej szczerze znać, ze nie zamierza do 30. Chyba ma do tego prawo? A czy wcześniej była o tym mowa? On mógł mówić o dalszej przyszłości po 30, a nie przed 30 lat. Dlaczego ona zakładała, ze to przed 30 lat? Bo koleżanki? On nie musi do jej koleżanek się dostosowywać, bo "ona teraz tak chce". Dzieci też chcą wiele, a nie dostają wszystkiego... takie życie...

Ja na miejscu autora zostawił bym tą "biedną owieczkę", ponieważ nie zasługuje na niego.

Do tego nawet nie liczy się z tym co on do niej mówi - czyli z jego własnym zdaniem.

Nie wolno osaczać osób, które nie są dla Ciebie. Po co go tak osaczyła? Szczerze to ja nie wiem. Za mało danych...

Każdy kto ma rozum nie doprowadza drugiej osoby do poczucia winy!

Kabiler 44

"O tak... bardzo bym chciała... mój kochany.. oh tak.. mój kochany"

"Jestem, nadchodzę jak tajfun, monsun
Po drodze biję ich srodze
Do ciebie przychodzę
Tak szybko
By wspomnienie nie mykło
Nie znikło, lecz było i trwało"

Kabiler 44

Ona jest strasznie zdesperowana. Na twoim miejscu bym nie brał z nią ślubu, jeżeli jej argumentami za pośpiechem są "zaręczone koleżanki". Jeżeli ci tutaj mówią, że już teraz żyjecie jak małżeństwa i co ci szkodzi zrobić papierek, to czemu z drugiej strony skoro żyjecie jak małżeństwo jej nie szkodzi poczekać, co ten papierek zmieni?

Ty dla niej nie masz nawet znaczenia, ona traktuje cie przedmiotowo. Masz dać jej dzieci i bulić na nie, koniec twojej roli. Jak się nie określisz, to ona zaraz z tobą zerwie i weźmie kolejnego, pierwszego lepszego bo jej się spieszy. Zobaczysz, że po ślubie i dzieciach pójdziesz w odstawkę.

3.5 roku to umówmy się, dopiero chemia opada. Ty przez ten czas widziałeś ją przez różowe okulary, ona ciebie tak samo. Wy się jeszcze w ogóle nie znacie. Dopiero teraz zaczyna się etap, gdy klapki spadają z oczu, znika ta fascynacja i motylki, pojawia się ta nuda, stabilizacja i widzisz jaka jest druga osoba bez "chemii". Poczekaj jeszcze z rok, dwa ze ślubem, bo to po prostu rozsądna i odpowiedzialna decyzja. Pamiętaj, że dla każdego faceta zdesperowana kobieta naciskająca i wymuszająca decyzję o szybkim ślubie/dziecku to jest olbrzymia czerwona flaga. Nie można takich decyzji podejmować w pośpiechu, rozsądna dziewczyna wie, że trzeba drugą stronę bardzo dobrze poznać, 2-3 lata to jest nic, pierdnięcie. Nie mówię, że można przesadzać w drugą stronę i czekać na ślub 10-20 lat, ale taka rozsądna granica to jest 5-7 lat znajomości zanim się podejmie poważną decyzję.

Nic o sobie nie wiecie, dlatego wydaje mi się, że nie chcesz tego ślubu. Być może zaczynasz dopiero zauważać u niej wady i się wahasz. Ty wykazujesz rozsądek i opanowanie. Ona zachowuje się jak dziecko, które chce cukierka teraz i wymusza na tobie swoją wizje kosztem ciebie - płaczem, szantażem, tanią manipulacją. Spójrzmy na fakty. Obecnie mamy dwa podejścia. Ona ma podejście - na szybko, tu i teraz. Ty chcesz poczekać. Każde z was ma rację i żadne z was nie ma racji, po prostu macie inne plany. Ty chcesz na niej wywrzeć swoje plany, a ona swoje plany na tobie. Więc nie daj sobie wmówić, że to ty jesteś ten zły a ona dobra. Nie daj sobie wejść na głowę, dlaczego niby ma być tak jak ona chce kosztem ciebie, dlaczego niby jej zdanie ma być ważniejsze niż twoje? Kto w tym związku ma nosić spodnie? Ona czy ty?

Pamiętaj - w normalnym związku decyzja musi być wspólna. Jak się zgodzisz i ulegniesz jej desperackim błaganiom, będziesz pluł sobie w brodę bo widać, że ty tego ślubu NIE CHCESZ tak szybko. Jeżeli ona się zgodzi - to też będzie pluć sobie w brodę, bo ona też nie chce czekać. Zostaje ci tylko jedno sensowne wyjście - albo się rozejść, albo dojść do kompromisu. W tym przypadku nie ma złych stron więc co oznacza kompromis? Kompromis oznacza, że albo ty zapragraniesz, ale szczerze zapragniesz tego ślubu szybko - zmienisz zdanie z nieprzymuszonej woli. Albo ona zmieni zdanie z nieprzymuszonej woli i to ona będzie chciała szczerze poczekać, bez twoich nacisków. Jeżeli żadne z was zdania nie zmieni, to musisz się ewakuoować. Bo jedno z was będzie musiało uleć i dać sobie wejść na głowę. Jedna ze stron będzie musiała zrezygnować z siebie i swoich potrzeb na rzecz drugiej, a to nie skończy się dobrze, będzie kwas.

Jeżeli nie chcesz teraz ślubu - masz takie prawo i to nie jest nic złego ani dobrego. Jeżeli ona nie chce czekać i chce ślubu teraz - ma takie prawo i to nie jest nic złego ani dobrego. Nie patrz na swój przykład jak inni ci sugerują - przez pryzmat zły/dobry. To bezsens

Ciekawe czy autor kiedyś wróci nam opowiedzieć jak się sprawy potoczyły. Bo ta poważna rozmowa to chyba miała być dziś?

Akurat jeśli chodzi o czas na ślub, to nie jest w żadnym wypadku zbtyt wcześnie. To pzecież ponad 3 lata. Co, jak co, ale ludzie po tylu latach powinni się w miare dobze znać i wiedzieć, czego oczekują. Zaręczyny to jedno, ale i tak ślubu nie planuje się z dnia na dzień, więc go i tak nie wezmą od razu.On chyba nie jest jeszcze na to gotowy.

W takich wypadkach najbardziej prawdodpodobne, że ktoś umyślnie oszukał drugą osobę w pewnych kwestiach i powiedział to, czego ona oczekiwała. Tym samym, wycofując się w tym momencie, zwyczajnie ją oszukał. Co nie zmienia faktu, żę takie przepychanki są całkowicie pozbawione celu.

Zastanawiam się, jakie podstawy mają te jego wątpliwości?

Priorytety się przesuwają, można mieć wątpliwości w wielu kwestiach, tylko pewne sprawy wydają się zbyt poważne i zero-jedynkowe, aby do nich podchodzić  w ten sposób. Nie wiem, coś tam było wspominane o stabilnośći finansowej i zawodowej..Może niektózy faceci są neico aż nazbybt pragmatyczni, oczekują, że jeśli pod tym względem nie będzie wszystko ti-top, to nie robią kroku w przód..?

Dziewczyna jest pod ścianą i Autor jest pod ścianą, bo czuje, że partnerak wiecznie mu "suszy głowę". Ciekawe, co wyniknie z rozmowy...