Ex mojego faceta jest w ciąży - Netkobiety.pl

Wiesz co, no mogę Ci opisać jak to u nas wygląda, ale weź poprawkę, że nie ma co tak przekładać, bo nie wiesz jak ona będzie znosić ciążę, jak będzie po porodzie, na ile on sie poczuwa i czy się nie zmieni jak zobaczy dziecko (z tego tytana pracy w słodkiego tatusia jak u nas), co ich łączy, czy się nie wywiąże silna więź między nimi (o ile ciągle jej nie ma)... bo przecież dalej nie wiesz jak to z nimi było ale mogę Ci napisać z perspektywy jak jest to małe i u nas. Jakby to tak skótowo... bo uważam, że ten mój na dwie jechać rady by nie dał a ty się zastanów czy byś znowu nie reagowała zazdrością gdyby przychodziło do takich rzeczy i czy warto... bo ten nasz to odleciał. Był z nami cały czas przez 3 tygodnie. Pierwsze dni po cesarce były dla mnie masakryczne i potrzebowałam jego pomocy nawet przy myciu się, praktycznie wszystkim się zajmował a mi tylko dawał małą do karmienia. Z tytana pracy nagle mam osobę, która leżakowanie uważa za najlepszą formę spędzania czasu byle z córką przy torsie. I tak sobie raz wisi u mnie, je i śpi, a raz u niego. Nagle się okazuje, że urlop to on może wziąć od pracy a nie bycia tatą, zacmokał by i zachuchał. Odkąd wrócił do pracy to nie ma dnia by nie przedzwonił podpytać jak się mamy i by sobie na małą popatrzyć. Nie robi mu nawet czytanie papierów wieczorem siedząc teraz po turecku i kołysząc małą w udach (ichny sposób na wolne ręce a bycie z dzieckiem jakby mógł to wszędzie razem i cały czas razem. A weź poprawkę, że od pon do pt mamy pomoc domową na pół dnia więc obowiązków domowych mamy bardzo mało a i tak poziom jak to dziecko absorbuje jest kosmiczny. Gdyby on tak odleciał a był tylko dochodzącym i gdzieś tam czekałaby jakaś kobieta to albo już by oszalała albo by były krzywe akcje. A dorzucę Ci, że dopiero od marca mieszkamy razem, a mała jest z połowy maja i wiem ile razy do tego marca go potrzebowałam. A przecież dalej nie będzie tego wszystkiego mniej a więcej.... tak jak Kolorowe sny napisała, warto skoro to tylko 3 miesiące?

Więc dowiedz się jakto z nimi było, bo powodów rozstania mogłobyć dużo. Ktoś tam napisał, że ich związek na pewno niebyłby wynikiem pragnienia a okoliczności. Znowu płytkie i schematyczne wąskotorowe myślenie, bo ty Valkyrie nie wiesz nic o ich rozstaniu i jego motywach i złożoności ich ludzkich problemów. Czasem najlepsze decyzje podejmuje za nas życie i właśnie okoliczności. Ja całe życie uciekałam i się blokowałam, nie wiem czy kiedykolwiek zdecydowałabym się na to, co wydarzyło w moim życiu i jestem wdzięczna, że życie zadecydowało za mnie i mnie na to wystawiło.

Ale wracając: wyobrażasz sobie, że siedziałby z nią te 2 tygodnie co raczej jest już standardem bo większość Panów to L4 bierze, wyobraź sobie: lekarze, ogarnianie pokoju/przystosowanie mieszkania, dolegliwości, dziecko może być chorowite, nie wiesz czy ona ma wsparcie innych osób zapewne, czy on jej dalej nie kocha, czy się nie zbliżą. Ja już wcześniej myślałam, że mamy turbo więź emocjonalną a to co się zadziało na tej płaszczyźnie ostatnimi czasy, no to ja nie wiedziałam, że można czuć takie rzeczy.

Znacie się lata i za każdym razem coś was rozmijało, nawet teraz rozmija. Może to znak, że gdybyście mieli być razem to byście byli dawno? Jak spotkanie, rozmowa, coś wiesz?

Zdecydowanie też to zauważyłam. Wydaje mi się , że jak jednej osobie się uda a tej drugiej nie pojawia się zalążek zazdrości i najczęściej proboemy z tym zawiązane.

dalabym se spokoj.
1. dalabym im szanse jeszcze do siebie wrocic. w koncu bedzie dziecko. sumienie by mi nie pozwalalo wcinac sie w taki uklad, tym bardziej po swiezym rozstaniu. tym bardziej, ze znasz zapewne tylko jegow ersje.

2. co innego, gdy dziecko juz ma iles tam lat i jest sie po rozstaniu les tam i te relacje juz sa poukladane, a co innego jak wy sie zejdziecie, pojawi sie dziecko i wszystkos ie zmieni. lepiej od poczatku wiedziec, na co sie pisze. ty nie mozesz tego przewidziec. jak czeste beda te kontakty z dzieckiem, w tym z jego matka, bo noworodek/niemowle czesto jest glodne i w   ogole, tym bardziej, jesli bedzie karmila piersia, wiec mozesz zapomniec, ze go moglby wziac samemu gdzies. to bedzie i tak relacja on+dziecko, a z tym matka dziecka. do tego wszelakie swieta, itede itepe, ktore powinien spedzac z dzieckiem.
ta relacja moze jeszcze by uszla, poki sama nie zajdziesz w ciaze. nie wyobrazam sobie, jak mialby sie rozdwoic, zeby byc na swietach w 2 miejscach na raz. chyba ze bedziecie spedzac w piatke? ty, twoje dziecko, on, jego byla i jego dziecko z pierwszego zwiazku xD

Dzięki laski za przykłady. No własnie gdyby to było starsze dziecko to ja jeszcze bym chyba problemu nie miała. Spotykałam się z facetem mającym 7letnią córkę i nie było dramatu, babka w porządku. Miałam też znajomą, która była sama z dzieckiem i wiem że wyrażając potrzeby wokół dziecka nie robiła na złość tamtej kobiecie ale tamta się piekliła, że na pewno tak, a serio nie wymagała od faceta tego, czego można było, w końcu czemu ona miała wszystko dźwigać ale tu jestem po prostu solidarna bo to jednak znajoma. Ale właśnie, tu jest ciąża, będzie poród, będzie karmienie, będzie mnóstwo spraw, a on może odlecieć. Bo R_ita, no fajnie, że ten Twój odleciał i dba, ale jako ta "czekajaca" to bym Cię znienawidziła No nie dałabym rady być wyrozumiałą na takie rzeczy mimo, że to dobrze świadczy. Blueangel no właśnie, co innego kilkuletnie dziecko, co innego noworodek i niemowle. A co jakbyśmy mieli mieć swoje, choć ja osobiście nie chcę wcale. Pipolinka, nie zazdroszczę, bo pewnie poziom frustracji osiągnęłaś na maksa, chcąc dobrze. A wyszło jak zwykle.

No w każdym razie temat jest rozwiązany i zamknięty raczej, rozmawialiśmy. Ta dziewczyna jest dla niego bardzo ważna. Tu już trochę ego nie pozwalało mi na bycie spokojną, nie powstrzymałam się od uwag, że skoro taka ważna to czemu sie rozeszli powiedział, że zawsze go irytował we mnie brak ciekawości wobec innego człowieka a tylko to co na wierzchu Aha. On podobno nie chciał, dziewczyna jest tylko sama z matką, matka choruje i jej się mocno pogorszyło, potrzebuje opieki, prowadziła działalność, teraz nie może, stoi słabo finansowo a mieszka na końcu Polski i ta dziewczyna się do niej przeprowadziła czy tam przeprowadza czy będzie przeprowadzać. On nie chciał opuszczać miasta bo się tu ustawił i ma już pozycję, nie wie co miałby robić w tamtej mieścinie. Nie umieli sie dogadać, zostawiła go. Inne priorytety. Usłyszałam też, że to nie tak, że się mną pocieszył, przecież od lat się sobie podobaliśmy, lubi mnie, chciał spróbować. Nie wie co robić, chce wrócić do tej dziewczyny i przeprasza, choć wie, że ona nie chce póki co bo nie zrezygnuje z życia tam, a wie, że dla niego ważne jest życie tu. Więc pozamiatane, bo jednak jakąś godność mam i nie będę wyglądać i liczyć na to, że panna go nie przyjmie a jak on to chce zorganizować to już mu zostawiam. Dzięki laski.

Trele morele
Ostatnio pełno takich facetów nieszczęśników tu na forum było potraktowanych jak plastry bynajmniej nie przez innych facetów

Valkyrie głowa do góry w pewnym sensie masz  farta i niestety są takie ciche marzenia które jak się niby najpierw spełnią to trochę boli kiedy potem coś nie tak.

Plastry są z obu stron.
Ale jednak forum pokazuje, że po rozstaniu to częściej Panowie  szybko biegną  do kolejnej chętnej na związek, a nie odwrotnie.
Po prostu gorzej znoszą  singielstwo po związku i brak seksu.
Pokażcie mi na forum Pana po rozstaniu  który ma wokół siebie atrakcyjne z wyglądu dla niego kobiety kręcąc się obok i nie skorzysta by w to wskoczyć i spróbować.
A kobiecych historii tego typu jest wiele.
I nie piszę  tu o 20 matkach co zmieniają  chłopaków jak rękawiczki tylko kobietach starszych trochę.

Valkyria, myślę że dobrze że masz jasność i że ten gość nie ściemniał teraz.
Mi się wydawało zawsze że rozmowa o przeszłych związkach to jest kopalnia informacji o człowieku i warto to na samym początku damsko męskich relacji czynić. 
Ale wiele osób tu zaprzeczy bo uważa to za atak na prywatność,  przeszłość to przeszłość  itd

To co On Ci powiedział o Tobie  pewnie nie było Ci miło, znamy Cię tylko z forum i nie wiemy na ile to prawda A na ile nie: ALE:
Możesz to zinterpretować tak że warto drugą osobę  poznawać w sensie jej myśli, pragnień  takich duchowych nie tylko osiągnięć. 
Żeby zobaczyć czy jest Wam po drodze.
Powodzenia w każdym razie.
Tamta para ma swoje problemy.

Poza godnością, o której piszesz (dobrze, ze ja masz), przydałaby Ci się jeszcze empatia i - sama nie wiem, jak to określić - odróżnianie rzeczy ważnych od mniej ważnych? albo po prostu mniej egoizmu. Bo niby wiesz, ze interesowanie się dzieckiem dobrze świadczy o ojcu, ale nie byłabyś wobec tego faktu wyrozumiała. Nie zgrzyta Ci tu coś? Naprawdę chciałabyś być z facetem, który traktuje własne dziecko po macoszemu? A może sama chciałabyś mieć takiego ojca? Twoja sprawa, ale Twoja postawa jest słaba.

Jestem zdania, ze w sytuacji, gdy związek jest luźny i trwa tylko trzy miesiące, każda osoba o choćby minimalnym poziomie empatii, sama usunęłaby się z drogi, gdy w grę wchodzi bardziej lub mniej wprost wyrażona chęć stworzenia rodziny. I nie pisze o empatii w odniesieniu do tej kobiety, ale w stosunku do dziecka. W każdym razie ja nie mogłabym spokojnie spać ze świadomością, ze w jakimkolwiek stopniu przyczyniłam się do tego, ze jakieś dziecko ma niepełna rodzine. I nie mówię tu o sytuacji, gdy mężczyzna jest absolutnie niezainteresowany matka dziecka jako partnerka, bo opisana sytuacja do takich nie należy. Jasne, ze z niewolnika nie ma pracownika i jeśli ktoś nie chce być ojcem albo woli być nim na pół gwizdka, to i tak tak będzie, a w podobnej sytuacji lepiej mieć jednego rodzica niż dwoje, gdy jeden materiałem na ojca nie jest (i mówię to na własnym przykładzie, bo sama mam ojca na papierze), ale jeśli jest szansa, ze jakieś dziecko będzie miało dwoje zaangażowanych rodziców, to się jej nie minimalizuje. Tak uważam. A wszystko wskazuje na to, ze Ty byś to robiła. Ani wilk nie byłby syty, ani owca cała. Bo dziecko miałoby ojca na pół gwizdka, a Ty miałabyś faceta na pół gwizdka i byś się męczyła.

Serio uważasz, ze bycie ojcem sprowadza się do płacenia na dziecko i - jak to określiłaś - widywania się z nim? Na widzenia to się chodzi do wiezienia. Ewentualnie widywać można się z cudzymi dziećmi, choćby siostrzeńcami. Bycie rodzicem to o wiele więcej.

I dlaczego uważasz, ze jak się ludzie rozstali, to z założenia maja zakładać, ze była partnerka chce ich wrobić w ojcostwo cudzego dziecka. Gdybym dziś rozstała się z mężem (albo kiedyś, gdy nie był mężem) i juz po rozstaniu dowiedziałabym się o ciąży, a on by z automatu poddawał w wątpliwość swoje ojcostwo, to by mnie to dotknęło do żywego. Do wątpliwości trzeba mieć podstawy.

Nie obraz się, ale w tym zdaniu przejawia się Twoja nieznajomość życia (i nie, nie trzeba być rodzicem, żeby wiedzieć, ze rodzicielstwo (jakiekolwiek) to nie sztywne ustalenia. Dzieci nie da się zaprogramować na bezproblemowe i samowystarczalne, a życie tez nie jest wolne od problemów, nieprzewidzianych sytuacji i niespodzianek. Nie zawsze przyjemnych) - i egoizm.

A czy nie jest tak, ze choćby w tym wątku niejedna osoba zwróciła Ci na to uwage?
Poczucie własnej wartości to jedno, ale nie jest tak, ze jeśli ktoś ma wyższe wykształcenie czy jest bardziej inteligentny, to jest lepszy od osoby z niższym wykształceniem itd. To, ze Kasia ma lepsze oceny niż Basia, świadczy jedynie o tym, ze ma lepsze oceny, a nie o tym, ze jest mądrzejsza (mądrość ma wiele wymiarów), inteligentniejsza (są różne rodzaje inteligencji), a już tym bardziej nie świadczy o tym, ze jest od Basi lepsza.

Ela, no i co z tego? A kobiety oczywiście tak nie robią...Jedno w to pójdzie, drugie nie

Czasami naprawdę niepotrzebnie przypisujemy pewne zachowania określonej płci, kiedy tak naprawdę są spotykane u obu.

Nieistotne..

Razi mnie bardzo postawa Autorki odnośnie tego, jak podchodzi do wkładu faceta w bycie ojcem..Ile razy się czyta/słyszy opinie, gdzie kobiety wieszają psy na facetach za to, że ci nie wywiązują sie z ojcowskich obowiązków? Tutaj Autorka wręcz jest rozczarowana, że w ogóle facet chce być tym ojcem dla dziecka. A co powinien robć wg Autorki? Płacić i widywać się z dzieckiem jak więzień z odwiedzającym. Poczucie wyższości nad tamtą dziewczyną, zwykła buta i brak empatii aż uderza z postawy Autorki. Dlatego zgadzam się z Apogeum, tym bardziej, że i tak był to luźny związek, który trwał mniej niż 3 miesiące. Natomiast z drugiej strony jest dziecko, obowiązki i jego matka, do której najwidoczniej facet coś jeszcze czuje.

Bagiennik nie zrozumieliśmy się.
Ja napisałam to w odniesieniu do postu koleżanki by uważać na mężczyzn po rozstaniach,  bo częściej czynią to nieprzemyslanie,  wchodzą w nowy związek i niekoniecznie znaczy to to co kobiety sobie wyobrażają na podstawie tego co same by zrobiły.

Jednym slowem:
Mężczyźni prawie zawsze wejdą  w relację  z atrakcyjną dla nich kobietą zainteresowaną nimi A kobiety niekoniecznie.
Dla kogoś może to być istotna informacja 

Jemu też rzucałaś teksty o osiągnięciach i porównywania kto ma jakie wykształcenie, pracę, pozycję społeczną? Jeśli tak, to można się domyślać o co mu chodziło.

Dobrze, że się wyjaśniło. Myślę, że ciężko by Ci było przejść do porządku dziennego nad rozczarowaniem, że nie jest facetem bez zobowiązań i zazdrością do byłej. Jednak inna sytuacja jak ktoś wchodzi wiedząc, że będzie dziecko a z nim i matka w tle, a inna jak taka wiadomość spada jak bomba i generuje dużo dodatkowych trudnych emocji, z którymi trzeba sobie poradzić i pewnie nie byłoby to ani łatwe, ani proste.

To właśnie chyba utrata tych marzeń boli mnie najbardziej. Najpierw bolały mnie stracone szanse, teraz utrata tych marzeń, szczególnie, że już były na wyciągnięcie rąk. W lipcu jak co roku ze stałą paczką mieliśmy jechać na jachty, to była fajna perspektywa, że jako w pewnym sensie para. Rok temu nie był, zakładaliśmy że z jej powodu bo nie jej klimaty, okazało się że nie kłamał i faktycznie miał kwarantannę. Nie wiem jakbym się czuła gdyby w tym roku przyjechali razem, choć ciężarnej to raczej by na jachty nie brał. A ja bym się zastanawiała, czy panna świadoma, że zamiast ją opłakiwać to sobie używał ze mną, choćby między tym opłakiwaniem. Ale na to już wpływu nie mam, muszę schować dumę, urażone ego, utracone marzenia i pogodzić się, że pewnie kolejne lata będę wracać do niego myślami. Chyba jednak wolałabym nigdy tego nie zasmakować niż teraz tak po prostu to tracić. Mówicie, że fajnie, że postawił sprawę jasno, nie kręci i wiem na czym stoję. Racja. Ale nie fajnie, że mnie w to wmanewrował.

Wiem, że nie dałam sobie dobrego świadectwa stosunkiem do dziewczyny, Apogeum może brakuje mi empatii i zrozumienia i chciałabym wszystko zagarniać dla siebie, może zazdrość i niechęć do tej dziewczyny mi przysłania teraz racjonalne myślenie, brak mi wyrozumiałości. Mam już 32 lata, większość moich znajomych jest w związkach choć praktycznie nikt nie ma dzieci, poosiągali swoje cele i mają z kim to dzielić. Ja nie mam z kim. Faceci przeważnie mnie zostawiają. Słyszę podobne rzeczy na koniec, że było tak, jakbym w ogóle ich nie potrzebowała i że zawsze dam sobie radę, że rywalizuje z nimi. A ten, do którego od lat myślami wracam powiedział, że nie jestem ciekawa ludzi. Więc pewnie wiele rzeczy robię nie tak. Bagiennik tak więc to nie jest spina o 3 miesiące, tylko lata powracania myślami i utraconych marzeń ściska mnie na myśl, że może im się udać i pocieszam się myśleniem, że gdyby nie dziecko to moze ich by nie było. O ile będą. Załącza mi się myślenie, że gdyby nie to dziecko to byłby ze mną więc i tak ona  nie jest ode mnie lepsza. Może i tu walczę. Apogeum zadałaś pytanie czy naprawdę chciałabym być z gościem który traktuje dziecko po macoszemu. Szczerze... nie mój biznes, interesowałoby mnie tylko to, że nie traktuje tak mnie. To zapewne znowu arogancja czy jak to nazwiecie. Jak wyobrażam sobie sytuację, że wracałby ze spotkania i zachwycał dzieckiem to mam taki skręt w żołądku i pewność, że mnie by to nie interesowało. Może ra-sowa ma rację, gdybym się czuła taka super nie musiałabym tak podkreślać lepszości. Sorry za taki monolog, ale popijam winko i zażegnuje utracone nadzieje.

Szkoda, iż tak się wam nie ułożyło

Jak facet poczuł się odpowiedzialny za to, co spłodził, to dobrze. Chociaż szczęścia im nie wróżę, co to za związek, gdzie wiąże tylko dziecko . Ale jak nie uważali, to niech się teraz z sobą męczą dla dobra dziecka. Ciebie to już nie musi zajmować

Wcale nie jesteś arogancka, tylko u nas kultywuje się fałszywą skromność. Przecież nie chodzisz po ulicach wieszcząc jaka jesteś zajebista, a tylko napisałaś na forum, jak czujesz się lepsza od innej dziewczyny i masz do tego podstawy. Zajść w nieplanowaną ciążę i urodzić dziecko to każda potrafi, mam dwójkę dzieci żeby nie było, a oprócz rozkładania nóg coś innego osiągnąć, to już trzeba się wykazać czymś więcej

Widocznie jesteś typem zdobywcy.Moze mialas za duze wyobrazenia o tej relacji? Wiesz...taki zawsze niezdobyty kolega podkręca wyobraźnię.
Tak widocznie między Wami mialo być. Dużo powiedzianie " nie jestescie sobie pisani" , ale czasami tak bywa ze dwoje ludzi jest blisko a drogi się zawsze rozjeżdżaja.
Nie wyrzucaj sobie czy jestes taka czy taka. Sa faceci którzy lubia pewne siebie , ambitne dziewczyny. Ja bym nie brala tak do siebie słów tego mężczyzny. Bo jak on się w sumie zachowal?? Narobil Ci tylko nadzieji niepotrzebnie bo wiedzial ze tamta wciąż darzy uczuciem.
Cale wakacje przed Tobą a w wakacje łatwiej kogoś poznać Głowa do góry.

Oczywiście Paslawek
Ty pytasz dla tych wymienionych Panów, by udowodnic teorię że odmówią Valkyrie, bo chcą przeżyć żałobę po ex i nie widzą sensu wchodzenia w relacje teraz..

Ale arogancja nie oznacza chodzenia po ulicach i głoszenia swojej zajebistosci. To prędzej megalomania.

arogancja «zuchwała pewność siebie połączona z lekceważeniem innych»

Nie będę przytaczała licznych przykładów obrazujacych, w jakich słowach autorka pisała o tej dziewczynie, ale tak się składa, ze pisała o niej lekceważąco i z poczuciem wyższości, bez szacunku wręcz. Zreszta: 

A co do kultywowania fałszywej skromności, to pewność siebie i skromność to nie są przeciwieństwa. Można być skromnym i pewnym siebie, można byc nieskromnym i nie być pewnym siebie, choc to pewnie rzadziej.

Coz, mogę się tylko dziwić takiej postawie. Ostatecznie brak empatii i egoizm nie są karalne. Ale tu chodzi o coś jeszcze. Naprawdę wierzysz, ze w razie czego mogłabyś liczyć na człowieka, na którego nie może liczyć jego dziecko? Tym bardziej, ze nie mówimy tu o człowieku, który absolutnie nie chciał mieć dzieci, bo tacy ludzie nie uprawiają seksu bez zabezpieczenia na zasadzie ryzyk-fizyk. Po raz kolejny powtórzę za Winter Queen: „W czlowieku nic nie jest odosobnione. Jeżeli on wykazuje pewne negatywne cechy swoim zachowaniem, to nie jest to coś co istnieje jako rzecz odosobniona i będzie to rowniez sie pokazywac w innych sytuacjach. Jezeli czlowiek jest X w czyms to bedzie tez X w innych rzeczach”.

I nie odpowiedziałaś na moje drugie pytanie: Sama chciałabyś mieć takiego ojca, dla którego byłabyś gdzieś na szarym końcu w hierarchii?

Wiesz, ja nie jestem altruistka, ale jednak to tez mnie dziwi. Pisałaś, ze przez lata będziesz wracać do niego myślami. Przez lata nie zapomnisz o człowieku, któremu nawet nie życzysz szczęścia?

Przyznam się, że pierwszy raz chyba na tym forum przeczytałem historię, która mnei przeraziła. Konkretnie postawa Autorki tejżę historii.

Widząc takie stwierdzenie:

trzeba chyba pogratulować temu gościowi, jeśli rzeczywiście ostatecznie się nie zejdą z Autorką. Szczególnie biorąc pod uwagę to, że facet jest ojcem i być możę zaszłaby taka sytuacja, że np Autorka
musiałaby (i powinna) w nagłym przypadku mieć kontakt z tym dzieckiem. W ogóle planujesz zostać matką, bo jakoś ciężko mi sobie Ciebie wyobrazić w tej roli..
Jeśli zatem chcesz odpowiedzi na pytanie, czy to arogancja, to tak. To jest arogancja w czystej postacia do tego rozlewający się wszędzie paskudny egozim i zapatrzenie w siebie, brak podstawowych ludzkich odruchów, jak empatia w stosunku do innych. Czyli co, rozumiem, że to Ciebie ma traktować jedynie przyzwoicie, ale innych ludzi już niekoniecznie..Zatem mogłabyś np związać się z przestępcą,
skoro on w stosunku do Ciebie okazuje zainteresowanie. Nie pytam złośliwie, bo po prostu to wynika z Twojej wypowiedzi.

W dodatku, jeśli ktoś komuś usilnie życzy, aby mu sie nie udało czy "skręca" go na samą myśl, że może się innemu człowiekowi udać( i to tak z samej złośliwości czy chęci poczucia chorej satysfakcji) to już dopełnia całości obrazu.

Chyba pierwszy raz spotykam się z sytuacją, kiedy to kobieta otwarcie mówi, że ma gdzieś to, jakim ojcem jest (jej) facet.

Ela, wybacz, ale jeśli nazywasz upraszczaniem fakt, że ktoś złośliwie życzy drugiej osobie porażki czy też trzyma w sobie takie pokłady buty czy egoizmu, to ciężko przyjąć odmienne zdanie. Jeśli dla kobiety jest obojętne, jakim pojcem jest facet a do dziecka czy dziewczyny podchodzi z taką obojętnośćią czy pogardą, to robi się już nieprzyjemnie.

Bagienniku
weź poprawkę na to, że autorka jest w szoku i jest mocno wk***** sytuacją. W tej chwili wyrzuca z siebie złość, czemu się trudno dziwić, nikt by nie chciał  być plastrem.

Autorka tematu założyła, że jest lepsza od tamtej, ponieważ ma osiągnięcia, na które ma papier albo dlatego, że ma lepszą pracę. Otóż życia takie czarno białe jak sama zauważyłaś nie jest. Równie dobrze tamta dziewczyna może być bardziej dojrzała emocjonalnie niż autorka i przecież nie będzie mieć na to żadnego papieru, bo nikt takiego nie wystawia. Może być bardziej oczytana, czy mieć coś na co papier się nie zdobywa i niekoniecznie ma się z tego tytułu benefity w postaci lepszej pozycji społecznej. Fakt, że autorka ma lepszą pozycję społeczną też nie świadczy, że ma wyższą inteligencję od tamtej dziewczyny. Gdyby to było takie proste i czarno białe, to najbogatszymi ludźmi świata powinni być naukowcy, a tak nie jest.

Co do tego, czy ten facet ładnie postąpił z autorką tematu. Jak rozumiem nie ukrywał, że jest świeżo po zerwaniu i nie mówił w jakich okolicznościach rozstał się z byłą. Realnie patrząc, w tej sytuacji prawdopodobieństwo bycia plastrem dla osoby, która ledwo co zakończyła związek jest bardzo duże. Autorce pozostaje tylko wyciągnąć wnioski na przyszłość jeśli znowu plastrem być nie chce.

Bo tak jest Autorka napisała o swoich atutach zgodnych z własnym systemem wartości więc od razu otrzymała etykietkę jak to jest śmska i owaka, oczywiście w negatywnym sensie.
Śmiałam z tym polemizować, to od razu mi się dostało, jak to mylę pojęcia etc
Na kupkę błotka zamiast wymiany myśli zawsze można tu liczyć od niektórych

Widzę dużą wartość w tym, że mówisz co czujesz zamiast ściemniać, że jesteś lepsza niż faktycznie jesteś. No i jednak przyjmujesz krytykę, co też jest cenne. Szokuje mnie natomiast obojętność na to, jakim ojcem miałby być Twój facet. Straszny egoizm z tego bije, trochę jakbyś miała 16 lat, a już nie masz. Może po prostu takie miałaś do tej pory życie, że jedyne czym musiałaś się martwić to czy po ciężkiej pracy zdążysz na siłkę i czy prosecco się schłodzi przed randką. Życie jak w Madrycie, pozazdrościć. Ale widać przyszły ojciec potrzebuje czegoś głębszego i chwała mu za to. Potraktuj to jak lekcje, że nawet zajefajna doopa i sex z nią nie zastąpi ciepła i troski których nawet faceci potrzebują. Napisz facetowi (choćby wbrew sobie) że jednak życzysz im szczęścia, pokaż, że prócz dyplomów, klasę też masz.

Elu, lubię czytać Twoje posty, ale wyłączając fragmenty odnoszące się do moich wpisów. I absolutnie nie dlatego, ze czuje się czymkolwiek urażona (czym niby?). Po prostu po raz kolejny mam wrażenie, ze czytałaś nieuważnie. Po pierwsze to w swoim ostatnim poście autorka przeskoczyła na wyższy poziom, bo tak jak na początku widać było głównie arogancję, tak w tym poscie do głosu doszedł egoizm i brak empatii. Ale jeżeli Ty Elu tez chciałabyś mieć za partnera beznadziejnego ojca dla jakiegoś dziecka, to ja naprawdę nie mam z tym żadnego problemu. Ale cóż, tak się składa, ze dla mnie akurat ma znaczenie, jak mój mąż traktuje innych ludzi, a nie tylko to, jak traktuje mnie. I jakkolwiek doskonale rozumiem, czym sa zawiedzione nadzieje, tak tego, jak można żałować rozpadu związku z człowiekiem, któremu się nawet dobrze nie życzy, już nie rozumiem. Bo skoro autorkę skręca w środku na myśl, ze mogłoby im się udać, to ja tu widzę jakiś zgrzyt, choc sama zasadniczo życzę ludziom tego, na co zasługują, a nie ze każdemu dobrze. Tyle ze jeśli komuś nie życzę wszystkiego co najwspanialsze, bo uważam, ze na to nie zasługuje, to bym go kijem nie tknęła, a nie żałowała, ze nie jest moim partnerem. I nikomu praw do emocji nie odbieram, po prostu widzę to inaczej i te posty tez odbieram inaczej. A i najwyraźniej nie zauważyłaś, ale pozytywnie tez o autorce pisałam. Dla równowagi.

Właśnie - żagle, a nie ślub i gromadkę dzieci, skoro przy autorce akurat wyjątkowo się pilnował.

Autorka nie napisała ani słowa o swoich atutach, za to napisała, ze jest od tej dziewczyny lepsza pod każdym względem (jest lepsza, a nie czuje się lepsza, bo to niezupełnie to samo) i podała powody z d…

Niby skąd autorka może to wiedzieć?

Akurat było/jest na odwrót. „Kupkę błotka” to ja dostałam od Ciebie, gdy przypisywałas mi słowa, które mi nawet przez myśl nie przeszły, a co dopiero przez gardło, tj. klawiaturę.

Edit.

Czyli nie dość, ze jej pragnie, to tez uważa ja za świetna rozmówczynie. Taka zwykła, a tak się z nią świetnie godzinami rozmawia. Kurczę, dziwne, bo wydawałoby się, ze taka „zwykła laska”, nie będzie miała wiele do powiedzenia.

VS

Aha. Człowiek uczy się całe życie, bo już trochę żyje na tym świecie, a nie miałam o tym pojęcia.

A tak powaznie, to Bóg, diabeł wszyscy swieci i nieswieci świadkiem, ze nie traktuje ludzi bardziej wykształconych lepiej od tych mniej wykształconych ani nie traktuje gorzej brzydkich niż ładnych. W ogóle to to pogrubione zdanie i te „laski” pachną mi trolem. Bo jak można uważać takie dzielenie i traktowanie ludzi za normalne?

Ah, no to jasne dla mnie jest teraz, co się facetowi nie podobało i co mogło mu się spodobać w tamtej dziewczynie.

Jak Harry’ego Pottera nie lubię, tak sądzę, że Rowling udało się przemycić trochę mądrości w tych książkach, w tym to:
Jeśli chcesz poznać człowieka patrz, jak traktuje podwładnych, a nie równych sobie.

Gorsze traktowanie kogoś, bo nie powiodło mu się w życiu uważam za słabe.

Mogę Ci szczerze autorko powiedzieć, że o takim zachowaniu to zawsze słyszałam, że to zachowanie nowobogackich, którym siano wciąż z butów wystaje. Czy ta informacja skłoni Cię do przemyśleń czy nie to już Twoja sprawa.

No tu akurat dziwne podejście hahah Musiałabym pokazać dyrektorowi w firmie produkcyjnej w której pracuje. Ja jestem specjalista i naprawde nikt tam mnie lepiej nie traktuje od pracownika produkcji. No może wypłatę mam większa , ale nie nikt tam nie uważa że moja praca jest bardziej ważna. Pracuje z ludźmi z produkcji, magazynierami i kierowcami. Razem z całymi rodzinami chodzimy na pikniki pracownicze.Kurcze jakie oni mają często pasje. Normalni wartościowi ludzie , niektorzy bardzo inteligentni.
To samo , że lepiej się traktuje ladnych od brzydkich. To zależy w jakich kręgach. Ja z takich kręgów towarzyskich uciekalabym gdzie pieprz rośnie.

Ale w jednym masz rację i tu się zgodze. Warto wyciągnąć wnioski z wcześniejszych niepowodzen. Bardzo często popelnia się schematycznie jakis błąd.
I po prostu przy kolejnym facecie gp nie popełniać a przynajmniej postarac się. Moze tez ciągnie Cię do nieodpowiedniegp typu facetow. Jak ciągle Ci nie wychodzi z facetami to warto obiektywnie na to spojrzeć .

Ja widzę pewną "subtelną" różnicę między pianiem z zachwytu a pragnieniem, żeby się komuś ułożyło źle. Poza tym, jak już parę osób zdążyło zauważyć, podejśćie Autorki co do tego, jakim on jest ojcem, czyli jak traktuje, mimo wszystko swoje dziecko, jest mocno niepokojące..Akursat takiego podejścia u Pań na forum nei nauważyłem, mimo, że wiele przychodzi tutaj z podobnymi historiami czy nawet bardziej dramatycznymi.

Bagiennik, nie rozrozniasz wyrażania emocji od intencji.
Gdybym znalazła to forum parę  dni po tym gdy dowiedziałam.się że maż  mnie zdradza a tamta kobieta uważa że może mnie pouczać jaką być żoną,  gdy sama w moim wieku nigdy nią nie była, to pewnie napisalabym że życzę  jej wszystkiego najgorszego.
A natrafiłam  wiele tygodni później było to już przerobione.
Powiem Ci też że spotykam w życiu wielu ludzi i wiele sytuacji i wiem że to nie że strony takich osób jak Valkyrie możesz dostać nożem w plecy

Równe dobrze może to być klasyk wciskania kitu/walki o odzyskanie eks faceta. No choćby:
1. Powiem jego nowej, że jestem w ciąży. Ona go rzuci, a on do mnie wróci. No... a potem, tak po 2 tygodniach, powie się mu, że poroniłam. Problem solved.
2. Jak wyżej... ale potem będziemy się kochać jak króliki bez gumy. No bo przecież "misiu, jestem w ciązy i mam ochote na ojca mojego dziecka", pewnie zanim się skapnie to zdarzę wpaść *Jestem bezwzględnie inteligentna*.

Więc sorry. Pannom, szczególnie eks/napalonym na danego faceta, nie można wierzyć. Potraficie odwalać takie akcje, że ręce opadają.

Zgadza się że niektóre tak robią.
Sama w ciąży dostałam propozycję odkupienia hmm siuśkow , do jakiego celu miały zostać użyte mogę tylko domyślać się nie zgodziłam się.
gdybym była facetem to wzięłabym pr,yszla mamę od razu na USG by sprawdzić czy wszystko w porządku i który to tydzień. Uczciwa kobieta za źle tego kochankowi by nie miała.
Nauka po waszej stronie Panowie.

Mój ex coś marudził że córka do niego niepodobna..nie robiłam mu żadnych zarzutów tylko mi to szkoda było.
Mówiłam by zrobił sobie badania DNA i mi nie smęcil.
Nie wiem czy zrobił, ale przestał:D
A badanie USG się robi na początku pod kątem prawidlowosci ciąży i ojciec przy nim jest.

Bez przesady Noben, wielu moich kolegów i znajomych, w sumie większość jak tak pomyślę, jeździła z partnerkami po lekarzach i nie czekali w autach.

Znerx, to niestety nie ta sytuacja. Mam gwarancję, że laska w tej ciąży jest, widział wyniki i dokumentację, wszystko się zgadza- to mi sam mówił, na moje zarzuty, że ona może zmyślać i kłamać Pożalę się, że od kolegi wiem, że mój-nasz wspaniałomyślny ex wpadł na pomysł, że postara się je obie ściągnąć tutaj do siebie. On to idzie jak burza. Człowiek, któremu dla niego jednego 75 m2 było za mało i który śpi w zatyczkach do uszu bo przeszkadzał mu byle hałas zamierza sobie ściągać na głowę nie tylko pannę z dzieckiem, ale jeszcze jej matkę

Ela, Rita, dzięki za odrobinę zrozumienia. Może to prawda, że mi się przelało, a ta sytuacja to taka wisienka na torcie narastąjącej frustracji i rozczarowań sobą, sytuacją i miejscem w życiu bo inaczej sobie wyobrażałam gratyfikację za poprzednie lata i kupę trudu włożonego by być tu gdzie jestem Tak mnie wychowano, że żeby byś kimś to trzeba spełnić listę rzeczy, w takim nie innym środowisku się obracam, ale życie w Madrycie to nie było. Wiem ile się nagoniłam za tym wszystkim, także relaks w postaci siłki i prosecco przed randką się należy jak psu buda. Pipolinka pewnie tak, powinnam przyjrzeć się schematom bo widać wiele rzeczy robię nie tak, ale chyba ciężko w wieku 32 lat tak nagle się zmienić. Jeszcze mi się przypomniało, jak parę lat temu jeden gość mi powiedział, że jestem panna w sam raz na raz obróciłam to w żart a nawet pomyślałam, ze to niemal komplement bo zamiast być teraz ze swoją nudną żonką jest ze mną więc wygrywałam. Ale to lata temu. Ale widać nikt nie widzi we mnie partnerki. I pewnie sobie przed tym rozgoryczeniem i niezadowoleniem pouciekam zajadaniem truskawek i relaksem w spa dzięki.

Valkyrie to wygląda na to że jesteś na pewnym etapie jak kiedyś właśnie Roxann.
moja małżonka również miała taką fazę i wiele dziewczyn
chronologia waszych historii jest moim zdaniem nieistotna - podobne jesteście trochę do siebie .
Szczerość i uczciwość co do uczyć jest mega ważna i żeby nie udawać świętej na siłę,poprawnej ,czasem jest mroczniej i ciemniej czasem coś zaśmierdzi nawet ,tylko nie jest dobrze zostać w tym,poprzestać na tym a potem znowu zrobić kolejny unik, bo nie zobaczy się co jest głębiej . To nie jest wybieranie a na pewno nie jest do końca dobrowolne ,niema zgodności w tym co podświadome i świadome masz konflikt w sobie od dawna jakiś nie rozwiązany.Co prawda nie prosisz o radę ale co tam,nie osądzaj się okrutnie i surowo za uczucia jakiekolwiek,nie lekceważ  i nie unieważniaj ich również po prostu warto ćwiczyć obserwowanie się a potem refleksję  ,najpierw możesz być empatyczna wobec siebie zrozumiesz swoje słabość i mocne strony - oraz naturalne potrzeby ,różnicę miedzy tym a desperacją,poznając siebie.
nadużywasz porównywania się i różnicowania z innymi ludźmi to powszechny błąd w ocenie tak nas nauczono, dlatego czasem jesteśmy "próżni lub zgorzkniali" i przyzwyczajamy się do tego jak do bólu w krzyżach ,życie to nie tylko nagroda za wysiłek jak widzisz ,opancerzyłaś się jak niektórzy faceci zupełnie niepotrzebnie bo Ci teraz dziewczyno ciężko jest.
Empatia to nie jest słabość i frajerstwo ma różne formy od współczucia po stanowcze nie .

Zdaje się, że postawiłaś na rozwój zawodowy i zaniedbałaś swój rozwój „jako człowieka”, czyli rozwój w sferze kompetencji społecznych, rozumienia siebie i innych. Ale nie ma co sobie wyrzucać. Też sobie mówię, że za 20 lat będę idealna :-D ;-), bo mądrość życiową buduje się z wiekiem. Może przyszedł Twój czas na rozwój polegający na lepszym rozumieniu świata, kształtowaniu postaw, a to, co stworzyłaś sobie i wypracowałaś na gruncie zawodowym przecież swoje owoce przynosi i przynosić będzie. To nie jest stracona inwestycja. Powodzenia :-)