Czy wszystkie są takie czy są i inne? - Netkobiety.pl

Z tego co pisałeś to klasyczne techniki negocjacyjno-handlowe to chyba nie twój konik:) Co do poziomu, to też sam pisałeś o metamorfozie, więc chyba wypadałoby pochwalić się, czy jeszcze otyłość, czy już nadwaga.

Nie znam nikogo kto by tak taktycznie podchodził do randkowania. Natomiast zaczynam rozumieć skąd fiksacja że babki lecą na hajs bo takie taktyczne wyliczenia z miejsca mi się skojarzyły z jakimś łowieniem milionera czy cos

Wow, ale kozak.  Prawie bym uwierzyła gdyby nie poprzednie posty

Tak, widzę światełko; problem w tym że z tym światełkiem powiązany jest sygnał Rp1.

No cóż, jeśli na miejsce kąpieli wybierasz rzekę z piraniami, to musisz się liczyć z tym, że możesz nie wyjść na brzeg w nietkniętym stanie...

Ale Cię wkręca Twój nowy kolega odnośnie kupczenia przez kobiety uroda. Nawet jeśli facet jest ekstra bogaty, ma w garażu nieźle fury ale jeśli jest idiota lub nic się nie da zrobić z taka relacja bo nadajecie na tak różnych falach, to nie da się być z kimś takim w związku. Sprawdzone na własnej skórze. Więc nie chodzi o Twoje konto a fajna energię do życia, chęć bycia w fazie rozwoju intelektualnie i fizycznie.

Otóż podał Ci kolega przepis na wyłudzanie seksu..bo nic nie obiecał..
To coś w stylu gdyby kobieta ukryła że jest bezpłodna bo przecież o dzieciach nie rozmawiali. Albo ukryła że jest mężatką, bo przecież o mężu nie rozmawiali..słabe.
Co byś mógł obiecać kolego kobiecie na 1 randce? Związek, małżeństwo? Bądź poważny.
Tak kobiety lubią seks, ale nie z byle kim.
A już na pewno nie z tchórzem co boi się przyznać przed seksem że nie pasują do siebie ale nie chce tracić okazji.

Ela, ależ Cię to ukłuło. Seks za seks, uczciwa wymiana, dlaczego niby trzeba kobiecie z tego tytułu coś więcej "dopłacać"?

Tak na serio, to te Twoje dalsze przykłady nie bardzo do siebie pasują: że bezpłodna nie mówi na starcie że jest bezpłodna, to dla mnie nic strasznego; w końcu facetowi niby chodzi o nią, a nie co jakieś inne ukryte rzeczy? To trochę tak samo jak z laską czyhającą na nadzianego: oszukać taką (udając np. że się ma kasę, a ostatecznie patrzeć na jej wściekłość że dała się zrobić) to też nie przewinienie. Podobnie jak facet, który zrobi sobie wazektomię i potem widzi jak się nacięła kobieta, która go chciała złapać na dziecko (może jej nawet powiedzieć że jest bezpłodny, a . Ale jeśli po jakimś czasie się on będzie wiedział, że pragnienie dziecka wynika z uczucia, a nie z wyrachowania, to przecież będzie to możliwe.

Natomiast mężatka czy żonaty to już grube oszustwo i z zupełnie innej półki i jeszcze wiąże się z oszukiwaniem większej liczby osób, wśród których mogą się znaleźć i całkowicie uczciwe.

A z tym przyznaniem się przed seksem to już w ogóle... co Ty myślisz, że już po którejś randce będziesz wiedzieć, że to ta właściwa osoba (bo i też nie wyobrażam sobie czekania pół roku czy roku na seks, nigdy z żadną tyle nie czekałem, a już na pewno nie na pierwsze zabawy).

No cóż, chyba najlepszą taktyką będzie po prostu wstrzymać się z warunkami i jakimikolwiek deklaracjami i po prostu patrzyć jaka kobieta będzie na spotkaniu i czy warto w to dalej brnąć; jakiekolwiek deklaracje itd. dopiero w miarę rozwoju znajomości, jeśli się okaże warta jakichkolwiek deklaracji.
W tej sytuacji zapowiada się 50 pierwszych randek i to bynajmniej nie w znaczeniu zgodnym z fabułą filmu o tym tytule

@WendyW: nie przesadzaj z tym wkręcaniem przez kolegę. Witold12 może za dużą wagę przykłada do kwestii wyłącznej mocy pieniędzy, ale z drugiej strony widać, że to gość który miał okazję i dobrze zapoznać się z perfidnymi działaniami niektórych kobiet (żebyś nie wystartowała od razu z kontrą: nie uważam, że wszystkie kobiety działają perfidnie i wykorzystują metody umożliwiane im przez nasz "klimat", w tym sądowy; ale na pewno takich kobiet od cholery jednak jest) jak i z tendencyjnym podejściem sądów do mężczyzn i widać że na takie sztuczki drugi raz nabrać się nie da. Kilka tutejszych userek od razu ma tendencje do krzyczenia o "antykobiecym podejściu", ale zauważmy szczerze: takie podejście nie wzięło się znikąd: było jednak wynikiem działania jednej lub większej ilości kobiet. Tak więc nie wszystkie kobiety są złe, ale i co najmniej w takim samym stopniu nie wszystkie są dobre.

@DamianLee: więcej niż jedna ze mną była, ale nie zmienia to faktu że postawiłem sobie jakiś cel i zbliżanie się do niego podnosi moją pewność siebie. Dlatego właśnie zacznę w konkretnym momencie, bo czuję że wtedy to pójdzie prawie samo, tak jak wcześniej. Zmiana wyglądu już podnosi moją pewność siebie, nadaje prostego i pewnego siebie chodu i spojrzenia, a lato to najlepszy do tego okres, zresztą sądzę że do tego czasu nieco się zluzuje z Covidem (bo Covid jednak sporo rzeczy komplikuje tak jak m.in. zmianę pracy). Dlatego w tej i kilku innych kwestiach najlepiej spokojnie czekać i w tym czasie się równie spokojnie i systematycznie przygotowywać na zasadzie: "rób swoje, i tak nie przyspieszysz, a będziesz bardziej przygotowany". Nie bój się, zrobię co trzeba by poszło dobrze

Nie kupujemy kota w woreczku
Co możemy obiecać obcej osobie? Bo taką jest ona na pierwszej randce. Na dziesiątej randce (nawet jak już zdarzyło się łóżko) jest ona "trochę znana" i nic więcej; po pierwszym-drugim spotkaniu etapie można składać co najwyżej jakieś drobne deklaracyjki pierwszego stopnia (na 60 możliwych, gdzie 60 to "wyjdź za mnie")
. Wszystko zależy jak się będzie układać. Pierwsza randa: czy odpowiada mi fizycznie na tyle by wchodzić w rozmowę i szukać wspólnych punktów? Jeśli tak, to szukamy; jak nie, to spotkanie długo nie potrwa. Jeśli są wspólne punkty, to pewnie będzie i drugie spotkanie; jeśli wspólne punkty nie okażą się złudą, to i trzecie i kolejne, w miarę potwierdzania że sobie pasujemy. Chyba nie ma co się bardziej spinać: nic na początku nie obiecuję (w ogóle nie poruszam tematu obietnic) i czekam na rozwój sytuacji; jeśli będzie warta starań i obietnic, to inna sprawa ale to rzadko wychodzi na pierwszym spotkaniu.

I żeby nie było (już kiedyś miałem takie spotkanie; było to gdy ex zostawiła mnie pierwszy raz na poważnie: pozew, wniosek o unieważnienie z jej strony, już 1,5 roku osobno i na najbliższej rozprawie mieliśmy się oboje zgodzić na rozwód). Spotkałem na forum kobietę kilka lat młodszą, zaintrygowało ją to co pisałem (tylko moje posty). Spotkaliśmy się i... nie zaiskrzyło. Ja nie byłem w jej typie (za szczupły i... za wysoki), ona w moim (filigranowa, jasnooka blondynka, nawet niebrzydka, ale ja wolę bardziej kobiece, ciemnookie i ciemnowłose). Ale potem, podczas kolejnej rozmowy wyszło że mamy wspólne punkty (po wyjawieniu jednego dowiedziałem się, że gdybym to zrobił na spotkaniu, to miałbym ją zaraz na swoich kolanach i to w stanie gorącym), mieliśmy też wręcz telepatyczną więź (któregoś razu poprztykaliśmy się, jak wyglądało, na amen; po tygodniu milczenia zaczęliśmy do siebie pisać... w tej samej sekundzie.

Ale dość o przeszłości: po prostu muszę się spotykać i sprawdzać jak będzie? Nie zaskoczy, to trudno, próbujemy dalej; jak zaskoczy, to warto próbować dalej. Ale tego czy pasuje, to nie będzie wiedział na pewno albo prawie na pewno ani po jednej ani po 5 ani po 10 randkach, tym bardziej że niektóre istotne rzeczy wychodzą i po roku, dwóch...

I na koniec: podziękowania dla bagienni_ka, za to że wciąż mi dobrze życzy

Bajeczki nie kupuję.:) Na pierwszej randce to może i nie wiesz  czy chcesz się wiązać, ale po paru kolejnych nawet jak chemia pozostaje to jeśli nie chcesz tego pchać w poważnym kierunku to już wiesz. I to przy drugim czy trzecim spotkaniu a nie 50.
Taka telepatia jak piszesz zdarza się często osobom które są duchowo blisko.
Więc jak była fajna relacja to co zawaliles albo ona? Stwierdziles że brunetkę spotkasz? Było przefarbować i podtuczyć. Przelicytowales może

Alboo;  potraktowałes  tę znajomość przedmiotowo i jak żoną  kiwnela palcem to olales  przyjaciółkę. 
Jeśli tak było to prawdopodobnie sprawiedliwy los który uczy ( zawsze mnie to zadziwia) pokazał Ci że wcale kolejne takie znajomości  nie czekają  za każdym zakrętem. 
A mimo takiej nauczki nie wyciągnąłeś wniosków i dalej stawiasz na płyciznę kontaktów  miedzyludzkich..oj będzie ośla ławka wiele razy jeszcze czuję 

Przecież nie o przysiegacg i obietnicach tu mowa ale o nastawieniu.  Nawet w sądzie można powoływać  się na różne domniemania wyobraź  sobie

Tak może być za wysoki. Mi się mężczyzni powyżej 190 nie wydają  atrakcyjni.  A nie jestem Calineczką.

Po 2-3 randce to możesz co najwyżej wiedzieć czy jest jakaś nadzieja (zaakcentuję: NADZIEJA) na coś co potrwa dłużej niż chwilę, a nie czy jest prawdziwa chemia i czy to ta z którą chce się spędzić życie. W przypadku mojej późniejszej żony po 2 miesiącach miałem praktycznie pewność że to ta, oświadczyłem się jej dopiero po... po półrocznym byciu razem. Ale możliwe, że to była ta jedyna.

Jak Ci napiszę, że to cholernie skomplikowane, to nie będzie to głupia, typowa wymówka, a jedynie mocny eufemizm. To była kobieta pod wieloma względami wręcz niesamowita: z jednej strony niesamowicie inteligentna, bardzo wykształcona i wszechstronnie utalentowana (nie podam opisu ani listy jej zdolności głównie dlatego żeby jej nie demaskować, bo podejrzewam że w takim wypadku cholernie łatwo byłoby ją namierzyć), do tego (tak, to przypadek przez nią opisany, ale nie mam powodu by nie wierzyć) osoba raczej woląca sama cierpieć niż sprawić żeby ktoś przez nią cierpiał. Z drugiej strony niesamowicie wręcz uparta i ogólnie dość ciężka (na tyle że była w stanie kopać się z koniem mimo faktu, że to zniszczyło jej karierę i zniszczyło szanse na wykonywanie tego, do czego - jak sama powiedziała - jest stworzona). Na samym początku, zanim jeszcze się spotkaliśmy, jasno postawiła sprawę: ze względów medycznych zdecydowała się nie zakładać rodziny i nie być w związku. Aha no i od początku wiadomo było że mieszkamy baaaaardzo daleko od siebie  Później (gdy jednak nalegałem na związek) powiedziała mi, że mam dwie opcje (i w jej życiu zawsze tak było, dla nikogo nie zrobiła i nie zrobi wyjątku). Opcja A to przyjaźń, ale autentyczna (a nie na tej zasadzie jak przy zrywaniu laska mówi "zostańmy przyjaciółmi"); jeśli wybiorę opcję B, to ona zacznie mnie subtelnie uwodzić, wkręcimy się coraz bardziej, wylądujemy w łóżku i... na tym się skończy, ale skończy wszystko, razem z kontaktem. Nie wiem, innym razem coś mi mówiła o przywiązywaniu się i mówiła o tym w pejoratywnym sensie, więc chyba nie była fanką przywiązywania się do kogokolwiek, zwłaszcza do faceta. I nie: nie mówimy o pannie, która miała dwucyfrową liczbę facetów. Nie zrozum mnie źle: byliśmy ze sobą w pełni szczerzy, dalej uważam ją za fantastyczną dziewczynę i złego słowa nie dam na nią powiedzieć. Zresztą ona wymagała ode mnie pełnej szczerości. Nie, w zasadzie nie byliśmy w związku, choć spotykaliśmy się. Jasno mi mówiła, żebym jej nie okłamywał, żebym nie sprzedawał jej tanich komplementów że jest piękna itd. Ona jako jedyna osoba ze znanych mi osób spoza rodziny widziała zdjęcie mojej ex; pewnego wieczora pisaliśmy ze sobą i szczerze mówiąc sama chciała zobaczyć, w końcu jej wysłałem; najpierw ją przytkało, potem odpisała że potrafi ocenić kobiecą urodę mimo że jest kobietą i tamta jest piękna; odpisałem, że nie szukam księżniczki, na co odpowiedziała: no tak, księżniczkę już miałeś. Nie wiem, może faktycznie nie chciała związku? Może powinienem był jednak sprzeciwić się jej (choć ciężko znosiła robienie czegoś wbrew jej woli) i powiedzieć jej że jest dla mnie piękna? Nie wiem.
Tak, oficjalnie nie byliśmy razem, ale np. zaproponowała mi że w dniu mojego rozwodu przyjedzie i przed sądem, na oczach mojej ex uwiesi mi się na szyi i baaardzo namiętnie mnie pocałuje (wiem, dziecinada; po prostu bałem się jak zniosę to, że zaraz po ostatniej rozprawie jakiś fagas bezczelnie pocałuje moją ex, bo już się nie będą musieli kryć). Może czuła że się jeszcze tak naprawdę nie uwolniłem mentalnie z poprzedniego związku? Nie wiem co zdecydowało.

Ostatni raz widziałem ją miesiąc przed planowaną ostatnią rozprawą rozwodową. Zupełnie nieoczekiwanie (piszę to całkowicie serio) moja jeszcze wtedy żona stwierdziła, że ze względu na córkę chce mi dać ostatnią szansę, żebyśmy do siebie wrócili. O dziwo, miałem wrażenie jakbym... rezygnował z wyruszenia w nieznane; myślałem nawet, że gdybym nie był wtedy znów sam, gdybym miał przy boku moją... (no właśnie: kogo? Przyjaciółkę? Kochankę? Wszystko naraz?) to podjąłbym inną decyzję, ale... zdecydowałem się wrócić. Potem przez dłuższy czas myślałem że to była dobra decyzja, bo mimo że to żona mnie wcześniej porzuciła, to nasz związek odżył, przyszły starania o drugie dziecko... gdyby nie zakończyły się fiaskiem, to na ponad 90% dalej bylibyśmy razem.
Czy tę moją niespodziewanie spotkaną bratnią duszę (choć to może określenie na wyrost) kochałem? Nie wiem, być może nawet nie. Czy była kimś absolutnie wyjątkowym? Bez wątpienia. Na pewno nikogo nigdy tak mocno nie kochałem jak moją (już byłą) żone. Ale jeśli nie będę w stanie żadnej innej pokochać tak samo mocno, to nie powód by być samemu!

No nie przesadzaj. Chociaż w sumie mieszczę się nawet w Twoich kryteriach wzrostowych (na styk bo na styk, ale zawsze)
Ona była wzrostu... nooo, powiedzmy że kilka centymetrów poniżej granicy stawianej ileś lat temu modelkom

Mam takie same wrażenie.
Oh, ah jaki autor tematu jest zajebisty, tylko te kobiety jakieś takie nie teges.

Zupełnie jakby każde sfinalizowane rozstanie oznaczało koniec uczuć z obu stron

Kobiety prezentują się tak samo: - och, jaka ja jestem wspaniała, młoda, nowoczesna... a prawdziwych facetów już nie ma.

Znak czasów?

Wtedy przesadziłem z odchudzaniem (startowałem praktycznie od tego co mam teraz i zjechałem 15 kilo, osoby z otoczenia potem mi mówiły że obawiały się że mam nowotwór), w dodatku niepołączonym z ćwiczeniami siłowymi. Dziś wiem do jakiego etapu i jak muszę dojechać
No i byłem niedługo po innym spotkaniu (też w necie poznałem dziewczynę, nie wiem co mnie wtedy wzięło bo była 14 lat ode mnie młodsza, zaraz po dwudziestce; fakt, miałem złe przeczucia, bo dla mnie to nieco za duża różnica i faktycznie: różnica w myśleniu totalna), więc byłem nieco spięty. Zaczynanie znajomości w sezonie zimowym też jakoś tak słabiej idzie, nie ten nastrój
Widzisz, potrzebuję trochę czasu by pokazać swoją wartość w rozmowie, więc 30-sekundowe randki też nie dla mnie

@jjbp: no dobrze, ale jakie to ma znaczenie jeśli (co pokazałem na przykładzie zdarzeń) ten most jest już totalnie spalony i nie ma szans na ponowne przejście przez niego? Trzeba żyć dalej.

Natura jest nieubłagana: jak kogoś wcześniej nie znasz, to najpierw musisz go czymś przywabić, a w tym wypadku fakty nie kłamią: najpierw działa wabik wizualny, dopiero potem sprawdza się resztę. A chyba zapomniałaś, że jak ostatnimi laty mam zerowe możliwości jeśli chodzi o klasyczne (na żywo) poznawanie kobiet i umawianie się z nimi. Wiesz, zero znajomych i przyjaciół którzy mogliby jakąś podsunąć, praca dość zmaskulinizowana, jeszcze częste wyjazdy służbowe... To utrudnia sprawę i uniemożliwia to, w czym mi wcześniej lepiej szło.

Jestem praktycznie wzrostu Twojego faceta, piszesz o brzuszku i tym samym zapominasz, że jest jeszcze jeden powód dla którego mógł Ci tak podpasować

Wabiki to ludzie mają  różne. Ale warto wiedzieć  co się na jaki wabik złowi.
Najlepiej pokazywać  siebie szczerze od razu by właśnie nie pasujące osoby odstraszyć.
Jeżeli większość kobiet powyżej 30 mówi że nie jest dla nich najważniejszy wygląd  to proponuję  uwierzyć A o wagę  dbać  dla zdrowia i bez szaleństw.
Na wzrost i tak wpływu nie mamy. Ale jak się ktoś  przy kimś czuje niekomfortowo to nie przeskoczysz.

Właśnie o tym POTEM trochę Tobie tu trujemy ;-)
Bo co z tego, że zadbasz o visus, jak zaraz potem przyjdzie czas na zderzenie ze ścianą potencjalnie skuszonej widokiem? Piszesz, że ma masz jakieś nieoczywiste, niedostrzegalne w powierzchownym kontakcie - atuty. Ale słowo daję, że dość trudno je tu w Tobie dostrzec. Nawet rozumiem, że możesz na forum bardziej pokazać się z tej strony, której na codzień nikt nie widzi, bo jej nie ujawniasz a tu w sumie jest świetne miejsce, żeby nieco wybiorczo się odsłonić. Jednak przecież Twoje kompleksy i słabe strony w relacji i tak się ujawnią. Tylko nie od razu. Nie lepiej nad sobą popracować nie tylko zewnątrz, ale i nad wnętrzem?

Widocznie niektórzy myślą  że fizycznoscią przyćmią charakter i kogoś oczarują.  I nie uwierzą  że dla kogoś to tak nie działa.
Co do ludzi po 40 to uważam że nie bardzo mogą  sobie ten charakter  wypracować. Lepiej się skupić na wyborze partnerki podzielajacej te same poglądy na życie ten sam system wartości.

Bozesz Beko. Aleś się go uczepil.!
Nie wiesz  jak u niego było Więc po co rozkminiac  to małżeństwo?.
Kochankiem jego żony byłeś  czy coś?

Bo musi to być żywa kobieta, w przypadku której będzie mi zależało na tym by się jej zaprezentować z najlepszej strony. Słowo kluczowe: zależało. Ze staraniem się tak samo.

@Roxann: nie, nie pod dużym kamieniem siedzi największa ryba. Bardziej mi chodziło o to, że to ON BYŁ DLA CIEBIE "promocją", a potem odchudzając go doprowadziłaś do łącznego stanu, na który w normalnych warunkach miałabyś średnie szanse. Tymczasem dla mnie zejście jeszcze niżej nie rozwiązałoby żadnego problemu i nie wyprowadziło mnie z doła, więc szkoda w ogóle do takiej podchodzić, bo nic mi to nie da. Tak, muszę się podbudować i najskuteczniejszym etapem będzie znalezienie dość ładnej kobiety, co mnie odpowiednio wzmocni na pozostałe etapy; na odbudowywanie się innymi drogami nie mam ani czasu ani chęci (bo trwało by to pewnie lata, a na część już pewnie po prostu za późno, więc nie ma co do tego wracać, poza tym korzyści nie wyrównałyby wysiłków, więc nie ma sensu; a wybacz, ale coś takiego jak wysiłek dla własnej satysfakcji to po prostu pieprzę, na coś takiego - jak na każdą pracę za frajer - szkoda zachodu). Mogę podejmować wysiłek gdy spodziewana nagroda jest warta tego wysiłku.

Tak samo myślę.
Im szybciej autor uświadomi sobie, że kobieta to nie lekarstwo na jego zgniły środek tym lepiej.

:-)
Całkiem niedawno w innym wątku układałam sobie temat facetów bez motywacji wewnętrznej, którzy potrzebują pobudzenia/impulsu/motywacji z zewnątrz w postaci kobiety, żeby nabrać impetu do działania, żeby nadać swojemu życiu sensu i może jakiejś głębi oraz żeby obrać wyraźny kierunek.
Ale u Ciebie jest coś więcej. Wydajesz się emocjonalnie „wyprany”, co wróży szereg okołozwiązkowych problemów.  Jeszcze to ciągłe nawiązywanie do zakończonego małżeństwa i ex żony jak z obrazka.
Już wiem kogo mi przypominasz. Był tu taki user john.doe. Podobnie zblazowany jak Ty. Już tylko jego własne kompleksy i jakieś bzdury o idealnej miłości z kobietą niczym ikona pchały go do próbowania, chociaż tak naprawdę nie sądzę, aby był w stanie kogoś pokochać. On rzeczywiście też miał nadzieję, że coś zaskoczy i przyjdzie natchnienie i fascynacja, ale już dawno temu zabrnął w świat wymarzonych, albo nawet urojonych własnych wartości tak bardzo, że nie byłby w stanie pokochać prawdziwego człowieka, ino tylko swój wyidealizowany obrazek kobiety.

Zgadzam się, według mnie tutaj nie ma rozróżnienia na płeć.
To cecha, znak naszych czasów po prostu.

Wypisz, wymaluj ja rok temu
Próbuje z tym walczyć.
Psycholog pomaga i autorowi tematu też polecam.

Promocją??? O czym Ty w ogóle mówisz? Twoje podejście handlowe do związków wręcz przeraża. Ja w momencie kiedy poznałam swego partnera byłam na etapie, kiedy nie szukałam nikogo. Spodobał mi się jednak od razu, nawet z tym brzuszkiem. Nie byłam jednak zachwycona tym, że jest po rozwodzie i ma dziecko ale...
Kobieta w pewnym wieku, tak załóżmy 33-35 lat, powoli zaczyna sobie uświadamiać, że "rynek pierwotny" jest już tak przebrany, że powyżej 35+, a tym bardziej 40+ ciężko znaleźć sensownego wolnego faceta, także siłą rzeczy zaczyna się rozglądać na "rynku wtórym", gdzie w tym przedziale wiekowym jest już stosunkowo spory wybór. Także jeżeli w jakiś sposób zaniżyłam swoją poprzeczkę, to tylko i wyłącznie w ten sposób ale wynikało to z realiów. Po prostu najwięcej rozwodów jest właśnie w tym przedziale wiekowym, tj. 35-45l.
Ty naprawdę uważasz, że kilka kg w dół robi aż taką różnicę? Gdyby nie podobał mi się jako człowiek to mógłby mieć kaloryfer, rezydencję za kilkanaście mln i nie wiem co jeszcze, a i tak nie miałoby to dla mnie żadnego znaczenia.
Ale fakt, wolę mieć zaje*stego faceta z odzysku, niż przeciętnego bez takiej przeszłości. I nie dlatego, że nie miałabym szans takiego sobą zainteresować, co po prostu kawalerowie 40+ są zwykle delikatnie mówiąc "dziwni". A za młodszymi nie przepadam. Gdybym miała 10 czy 15 lat mniej, w ogóle bym się nie zainteresowała facetem po przejściach. Ot taka różnica.

Charakter wpływa na fizycznosc ale nie dla wszystkich.
Poza tym jak ktoś z Tobą  nie gada to i tak tego charakteru nie doswiadzysz.
I fizycznosć potrafi przycmić charakter zwłaszcza jak się jest niedoswiadczonym i oszołomionym.

No i co to pomoże. Dalej jesteś w punkcie wyjścia, rana jest, krew się leje, Ty nie jesteś zdrowy a szwy jak były potrzebne tak są. Od tego że będziesz ja bagatelizować się nie zabliźni, cudów nie ma

Rox, widzę, że jednak facet dla Was w pewnym wieku, który(nawet jeśli nie wiecie z jakich powodów) nie był w poważnym związku(a najlepiej małżeńskim) już jest podejrzany..Oj, po co te uogólnienia?
Pytanie czy miałaś na myśli małżeństwo czy związek w ogóle?

Natomiast kobieta w przedziale wiekowym 20-25 lat, wiążąca się z facetem 45-50, delikatnie sugeruje, jaki charakter miałby mieć ten związek.

Autorze, jeśli rzeczywiście oczekujesz, że kobieta będzie plasterem na Twoje smutki, to raczej ciężko będzie takową znaleźć, bo Ciebie szybko rozgryzie..A dalej nie będzie miała zamiaru w to brnąć

Mówię ogólnie o poważnym związku, obyciu w relacji. Oczywiście to też może być minus kiedy np. ktoś tkwił w jakiejś patologii i ma zjechana psychikę ale ogólnie bardzo pomaga w codziennym życiu. Kawalerowie 40+ mają zwykle już tak zakorzenione pewne zwyczaje, poczucie niezależności czy indywidualności, że próby stworzenia związku z kimś takim są zwykle skazane na porażkę.

Nowe otwarcie (lat 40 parę). Moje motto: "Szukam plasterka na gnijącą, śmierdzącą ranę". Trochę gruby, trochę szczupły. Trochę wysoki, trochę nie. Trochę przy kasie, trochę golas. Trochę lubię kobiety, trochę gardzę. Trochę używam mózgu, trochę slow-motion. Jeżeli ty też szukasz faceta bez polotu, średniaka, przeciętniaka, nie chcesz przeżyć żadnej przygody poza upolowaniem świeżaka w Biedronce, płacisz za siebie w restauracji, nie dybiesz na moje PLNy, masz niskie poczucie własnej wartości, czujesz, że nic więcej nie czeka cię w życiu - JESTEM DLA CIEBIE! Oferuję bycie moim terapeutą za zupełną darmochę, poużywam, poprzytulam, nic nie dostaniesz, bo nic nie obiecam. Jeśli chcesz być plasterkiem na moje kompleksy, workiem na moje nasienie, nikim ważnym, jedną z wielu ku mojej drodze do zajebistości - DZWOŃ!

Najgorzej, jak się ktoś przejedzie na drugiej osobie, bo ta wydawała się wprost idealna, ogarnięta i zaradna życiowo, ale w relacjach z płcią przeciwną już nie bardzoo. Od razu przypomina mi się wątek Becketa i jego Pani Doktor..

Wiem Beko skąd ta furia na gościa:  widocznie zostawiłeś  kobietę  którą  uznales za nudną  jak zrobiło się stabilnie i żałujesz bo cudne się nie pojawiły  kryzys wieku średniego ciężko bywa..
Nie każda Pani chce stada myszy rzucanych do stóp w zamian za prawo uwielbienia jej urody.

Ciekawe co budzi taką  twoją  wściekłość?
Może fakt że autor taki przeciętny chce jakiejś atrakcyjnej łaski ZA NIC  gdy inni się  starają  bardziej i nic. ?

Nie widzę u BEKI żadnej "furii", zwyczajnie ironizuje ze śmiesznej postawy autora i ma  w tym sporo racji.
Nie pierwszy raz konfabulujesz na forum na temat cudzych emocji i domniemanego sytuacyjnego tła cudzych wypowiedzi..