Czy wszystkie są takie czy są i inne? - Netkobiety.pl

To rzeczywiście podwójne standardy gdy jedni czytają  uważnie posty a drudzy po łebkach.
Czy dla Ciebie Bagiennik ciepło kobiece = mamuśka?
Mam nadzieję że nie wszyscy mężczyzni i tak mają   
Kobiety zwykle są  albo będą  matkami. I większość z nich nie ma problemu z odróżnieniem mężczyzny od dziecka. Inaczej wspiera się męzczyznę  A inaczej dziecko.

Autor poruszył kwestie podwójnych standardów, kiedy to kobieta oczekuje wsparcia i bezpieczeństwa od faceta a on ma sobie radzić ze swoimi problemami, nie mieć wątpliwości i działać bezbłędnie. Nie chodzi o to, jak ma to wsparcie wyglądać z obu stron, ale czy ma w ogóle występować. Wiele historii pokazuje wręcz, że oczekuje się od faceta, iż on sobie zawsze ze wszystskim poradzi sam a kobieta oczekuje od niego bezbłędnych decyzji. W drugą stronę: panie chcą tego wspracia i pomocy i tak silnie wyznają zasadę, że mają prawo popełniać błędy.

"Dla tej z którą teraz piszę..." - kurtyna. Nawet jej nie znasz, a podniecasz się jak małolat, który znalazł Playboya w szufladzie ojca.

Na portalu randkowym też trzeba przez to przejść; tu jest ten plus, że można się wcześniej lepiej poznać. Ale spokojnie, spotkanie na żywo już niedługo. I to ja zdecyduję kiedy...

Wirtualnie nie da się poznać drugiego człowieka. To istna fikcja i obrazy w głowie. Czasem na podstawie zdjęć. To zboczenie. Ja tak uważam, sorry za mocniejsze słowa. ale dziś właściwie "żyjemy wśród zboczeńców".

Kogo Ty właściwie szukasz w życiu? Drugiej żony, kochanki itd. 

Wiesz, nie śledzę wątku (właściwie wcale). dlatego pytam.

Często sytuacja wygląda tak, że po prostu jesteśmy ZMUSZENI do rozpoczęcia procesu poznawania drugiej osoby od strony wirtualnej. Z drugiej strony może ona tak samo kłamać i na żywo, prawda? Tylko nie pisz że zawsze poznasz po twarzy, bo nie poznasz
Co zaproponujesz komuś kto de facto nie ma innej opcji? Ja (jak pisałem wcześniej) mam jednego dobrego kumpla (mieszka na drugim końcu Polski, więc mi żadnej kobiety nie podsunie) i jednego dobrego kolegę w pobliżu, który też bardzo chce żebym nie był sam, ale nie ma w pobliżu żadnej kobietki, z którą mógłby mnie zapoznać Jedyne co to wkręcił mnie do grupy biegowej, w której też są kobiety (w tym wolne) ale z tej mąki chleba nie będzie.

Kogo szukam? Partnerki, z którą będę się rozumieć (niekoniecznie bez słów), z którą będzie można słuchać tej samej muzyki i żadne nie powie" zgaś to cholerstwo"; w przypadku której będzie można bez ryzyka (że nie będzie smakowało) wziąć dwie porcje takiej samej wyżerki i pójść oglądać razem ten sam film (bez obawy usłyszenia: "Boże, co za bajka!" albo "znowu jakaś strzelanka"), z którą nie zabraknie tematów do rozmów, spędzając z którą czas będę miał wrażenie że jestem tam gdzie najbardziej chciałbym być... Partnerki, dla której najważniejszym słowem w związku jest kompromis, a nie chęć ustawiania wszystkiego pod siebie. Partnerki, z którą równie przyjemnie będzie rozmawiać do rana przy winie o wszystkim jak i kochać się do tegoż ranka... Kobiety, przy której będę chciał być lepszy niż jestem Czy drugiej żony? Jeśli zaiskrzy, to z czasem nie wykluczam tego... ale takie coś okazuje się po dłuższym czasie.

Tak, wracam w pewnym sensie do punktu wyjścia, ale nie mogę powiedzieć że zupełnie do tego samego. To nie był okres zmarnowany. Poprawiłem wygląd (choć z przedramionami i mięśniami brzucha wiele nie zrobię, taki niestety typ budowy, nie sprzyja budowaniu muskulatury; przynajmniej ogólna sylwetka dość zdrowa, spodnie kilka rozmiarów węższe niż w zimie, a kondycja w grupie z którą zdarza mi się biegać jedna z lepszych). Wciąż potrafię rozmową przyciągnąć kobietę, nawet znacząco młodszą; wygląd wciąż minus kilka lat w stosunku do wieku rzeczywistego. Wiem kogo szukam: kobiety, z którą wyczuję porozumienie, której głos będę chciał słyszeć codziennie,  gdzie wygląd będzie bonusem a nie głównym celem...  Tak, w tym właśnie pomaga poznawanie się wirtualne, bo tutaj większe znaczenie ma to co kobieta ma w głowie niż ładna buzia...
Tak więc... nadszedł ten czas by założyć konto na portalu randkowym

Ale nie mam innej opcji, dlatego.

I ostatecznie... nie założyłem tego konta
Tego samego dnia, gdy napisałem że wracam do punktu wyjścia, nastąpił ponowny zwrot akcji, a wszystkie kłopoty były pokłosiem obecnych czasów i będących ich częścią internetowych relacji. Po prostu wszedłem w taką... nazwijmy to "nie do końca zakończoną relację wirtualną": ten poprzedni odpuścił na jakiś czas i nagle sobie przypomniał o niej tuż przed naszym spotkaniem, co wywołało u kobiety rozterki i wniosek, że jednak bliżej jej sercem do niego. Myślałem że to koniec i co oczywista chciałem urwać kontakt. Ale okazało się że ona jest wręcz przerażona tym że może mnie stracić i... zaczęła zacieśniać kontakt ze mną, mówić mi i pisać o sobie więcej niż przez cały wcześniejszy okres. Tego dnia przegadaliśmy przez telefon łącznie 3,5 godziny. Zdradziła mi m.in. że ma dziecko... co dla mnie było wręcz idealnym obrotem sprawy, bo tak się składa że też mam dziecko i nie wiedziałem jak jej o tym powiedzieć by jej nie spłoszyć (co ciekawe, ona była zdziwiona tym że faceci kryją takie rzeczy, bo powinni być z nich dumni i szczęśliwi). Zdradziła mi jakie ciężkie przeżycia miała i okazało się że także te przeżycia nas łączą, bo ja w wielu aspektach miałem podobne. Okazało się, że jestem w stanie ją zrozumieć jak chyba mało kto inny... Nigdy wcześniej nie spotkała się z kimś poznanym w sieci, była tym wręcz przerażona, oboje baliśmy się że czar pryśnie gdy się spotkamy (mimo że znaliśmy swój wygląd i głosy; choć głównie baliśmy się że ta druga osoba nie poczuje chemii). Nadszedł w końcu dzień spotkania, przygotowałem wszystko by dać jej komfort psychiczny, by to była wzorcowa wręcz randka: przyjechałem po nią, miałem kwiaty... ale mimo że 2,5 godziny przed moim przyjazdem zaczęła się szykować, to jeszcze pół godziny zajęło nim odważyła się zejść. Lecz od tego momentu... widać było, że między nami jest niesamowita wręcz chemia! Przez całą drogę do kina jej wzrok przesuwał się po mnie, już przy wejściu do galerii handlowej (w której mieściło się kino) nasze ręce się na chwilę odnalazły... Popcorn, napoje, wejście do sali kinowej... musiała ze zdenerwowania zapalić (nawet to że pali mi nie przeszkadza: sam jestem niepalący, ale palą moi rodzice i wielu współpracowników ). Sama przyznała że niewiele pamięta z filmu, na filmie też po raz pierwszy odgarnąłem jej długie włosy, a niedługo później pocałowałem... Dość powiedzieć, że mieliśmy dla siebie podczas pierwszego spotkania ćwierć doby, a było to o wiele za krótko. Pod koniec odwiozłem ją (była już noc, musiałem wstać następnego dnia wcześnie do pracy, spałem łącznie 3 godziny), ona napisała że jest szczęśliwa... i ten stan nie minął jej do dziś, dalej powtarza mi że odkąd mnie poznała, to dodaję jej energii i chęci do zmian; ona tak samo działa na mnie. Cudowna, łagodna kobieta... Myślałem wcześniej że jej nie zależy; dziś myślę, że zależy jej co najmniej tak samo jak mnie. Tematy do rozmowy wciąż nam się nie kończą (a bywały dni, żeśmy po kilka godzin przez telefon rozmawiali; to jakby płynąć Wisłą do Bałtyku: najpierw wydaje się, że tyle wody do przepłynięcia, ale jak się dopływa w końcu do morza, to się stwierdza że tej wody to się chyba do ruskiej wiosny nie przepłynie...). To w sumie początkowy etap relacji, ale każdy kolejny krok potwierdza, że to jest to. Znamy swoje słabe strony i wbrew naszym obawom nie zniechęciły one tej drugiej osoby, a wręcz wywołały u niej zrozumienie i większą chęć bycia razem. Znamy swoje reakcje w różnych sytuacjach, bo... mamy w większości takie same.

Ale czas na puentę: wątek zakładałem mając na sobie swego rodzaju pancerz, bojąc się przede wszystkim zranienia. Ale jakimś cudem trafiłem na wspaniałą kobietę, też mocno skopaną przez życie i... wszystkie te obawy poszły w diabły. Jej dziecko nie budzi we mnie obaw, a zrozumienie dla jego nastawienia (zresztą bardzo fajnego, bo to miły chłopaczek), cieplejsze nastawienie za sprawą tego co myślę o jego matce. Jej podejście do związku jest po prostu takie jak naprawdę powinno ono wyglądać... I w sumie dobrze, że najpierw poznaliśmy się wirtualnie i to dobrze poznaliśmy, bo wiemy o sobie więcej niż standardowa para (która poznała się wyłącznie na żywo) po roku bycia ze sobą... Jest do tego stopnia dobrze, że nawet już się zdarzało że miałem jakiś instynktowny wręcz pomysł na rozwiązanie jej problemu i okazywał się strzałem w dziesiątkę (czyli w sumie pierdoła, a zmieniała wiele na plus, raz nawet pomogło jej to uniknąć sporych problemów). Ja też czuję niesamowity przypływ optymizmu, znów czuję że zależy mi nawet na zdrowiu innej osoby (poza moim dzieckiem), a tej osobie zależy na moim bezpieczeństwie (gdy wziąłem drugą dawkę szczepionki na Covid i zaraz jechałem do pracy - która bywa miejscami nieco niebezpieczna - bardzo się martwiła i intensywnie doradzała mi żeby wziął na ten dzień zwolnienie, bo jeszcze coś mi się stanie; gdy mam długą podróż i dojeżdżam późno, to chce żebym jej wysłał wiadomość że bezpiecznie dojechałem). Na razie powoli tworzymy plany na najbliższe miesiące, potem... Coraz częściej myślę, że po prostu musieliśmy na siebie trafić.

Dobrze Elu, widzę że postanowiłaś deprecjonować wszystko co jest fajne w tej relacji, więc nie wiem czy jest sens tłumaczyć, ale...
Wątek założyłem ZANIM ją poznałem (to znaczy zanim  W OGÓLE ją poznałem, a nie DOBRZE poznałem), odstraszony i wkurzony licznymi głosami materialistek (choć może były wśród nich kobiety tak samo zranione przez życie, które wolały wyjść do obcego faceta z nożem niż z sercem na dłoni). W zasadzie od początku coś nas ciągnęło do siebie, dopiero z czasem odkryliśmy dlaczego ciągnęło. To było takie poznawanie jakie powinno być: dowiadywałem się stopniowo jaka jest, a dopiero potem nastąpiło spotkanie na żywo. Dłuższy niż w wypadku portali randkowych czas sprawił, że byliśmy do spotkania bardziej przygotowani i bardziej niż w wypadku spotkań z portali randkowych chcieliśmy by się udało. Tak, wiedziałem jak wygląda, ale zdecydowanie nie to było najważniejsze. Piszesz o obwąchiwaniu się... przecież to oczywiste, że nikt nikomu na starcie nie zaufa za bardzo, przecież mowa o obcych dla siebie ludziach. Ale stopniowo budowaliśmy zaufanie i przywiązanie. Nawet niech to rzeczywiście będą motylki, to okres motylków właśnie powinno się wykorzystać na zbudowanie więzi, dowiedzieć się wszystkiego o sobie wtedy kiedy będzie to najłatwiej przyjąć do wiadomości i zaakceptować. Tam, gdzie ją poznałem, widziałem też wiele kobiet "pokrytych kolcami", nieufnych wobec facetów, podchodzących do nich ostro, nieraz agresywnie; po czasie wychodziły przyczyny takiej postawy. Ona, mimo ciężkich życiowych doświadczeń była inna. Tak, nie ufała mi na początku, bała się, nawet przy pierwszym spotkaniu musiałem przezwyciężyć jej strach, ale teraz już wyczekuje każdego następnego. Rozumiemy się świetnie przez nasze duże podobieństwo, to też pomaga. Nie drwij tak więc ze znajomości wirtualnej, bo pomogła się nam ona dobrze przygotować do znajomości w realu, a przy naszej (częściowo nabytej, częściowo wrodzonej) nieufności mogłoby się szybko skończyć, może po jednym spotkaniu... Tak, to w sumie początki, ale budowaliśmy to i budujemy z dużą domieszką przyjaźni i zrozumienia dla siebie; wyjawiliśmy sobie wzajemnie pewnie więcej niż bezpiecznie wyjawić komuś, kogo chcielibyśmy mieć za partnera/partnerkę; innych by to mogło spłoszyć, nas nie spłoszyło... Tak, znajomość zaczęła się w virtualu... ale nie każdy chce tak długo poznawać nim sobie odpuści; nam się chciało i chce dalej...

Słusznie. Autor winien wsadzić OBIE głowy pod kran z zimną wodą, bo nie jest małolatem przecież.

Toś mi pocisnął, aż mi w pięty poszło heh. Ochłoń chłopie, tylko tyle i aż tyle, bo nakręciłeś się jak szczerbaty na suchary. Chociaż pół roku niech to potrwa, żeby można było snuć jakieś plany...

Niestety, wyszło jednak na to że raczej miałem rację w jednej z kwestii, za którą mnie tu kilka miesięcy temu zjechano. Związek oparty na samym rozsądku nie ma sensu, MUSI być chemia, inaczej to nie wypali. A jednak wygląd kobiety ma wpływ na tę chemię.
Wiosenno-letnia relacja padła de facto we wrześniu; założyłem konto na portalu i dałem się poderwać młodszej babce, która była naprawdę poukładana. Tylko że ona za szybko się wkręciła, a ja nie czuję kompletnie żadnej chemii. Gorzej: czuję się wręcz osaczony. Jest miła, troskliwa, wesoła, odpowiedzialna, pracowita, świetna w kontakcie, w łóżku też można powiedzieć OK...

Nie wysłałem wiadomości, więc nawet nie muszę jej edytować. W każdym razie zakończyłem to, choć nie bolało wcale mniej niż 20 lat wcześniej w podobnej sytuacji. Zerwanie boli, nawet jeśli jest się tą stroną która nie kocha, a "tylko" lubi...

A ktoś  Ciebie tutaj namawiał do wiązania się z kimś kto Ci się nie podoba?
Nie przypominam sobie.
Zaraz się okaże że ludzie z forum winni że wiązesz się z przypadkowymi osobami które nie spełniają Twoich standardów. 
Co zresztą dziwne że piszesz teraz że nie spełniała, bo jak pamiętam parę miesięcy temu  wiele zachwytów  wyrażaleś.

Czyli to były 2 różne Panie.
Co do pierwszej to żadne dla mnie zaskoczenie  bo pamiętam że tkwiła mentalnie w poprzednim związku więc było z góry wiadomo że się posypie.

A co do chemii słynnej to wyraziłam już takie zdanie na forum że jak kobieta nie czuje chemii do męzczyzny tak od razu z marszu to jeszcze może się to zmienić.
Ale jak mężczyzna jej nie czuję to lepiej dac sobie od razu spokój. 
Zresztą  dziwię  się że ta kobieta nie wyczuła Twojego podejścia od razu.
I po co seks z osobą która nas nie pociąga pod płaszczem budowania związku? Wydaje mi się to bez sensu.
Nie rób tego kobietom..tylko dlatego że bardzo chcesz być w związku.

W innym wątku piszesz, że byłeś z prostytutką... Stary - jesteś desperatem jakich mało.

Mały update: zasadniczo niewiele ruszyło do przodu... W pracy dalej g...: akurat wprowadzano uaktualnienie systemu wynagradzania, które znowu walnęło w naszą małą sekcję w firmie, co z kolei skłoniło już mojego starszego kolegę do stanowczego poproszenia prezesa o spotkanie z naszym działem w kwestii omówienia naszych zarobków w kontekście wyników firmy na przestrzeni ostatniej dekady; prezes póki co chyba udaje że pisma nie widział...

Do roboty dalej ciężko mi się zebrać, wszystko wydaje się tak cholernie ciężkie jak nigdy wcześniej, w sumie proste rzeczy, a... Ciągle czuję się zmęczony, mam poczucie jakiejś beznadziejności...

W sumie od Nowego Roku mam już konta na dwóch portalach, bo na tym na którym mam od października ruch zaczął słabnąć (założyłem więc drugie na popularniejszym). Natomiast dostrzegłem pewną niepokojącą rzecz... W sumie w grudniu nawiązałem trzy kontakty z kobietami przez portale i wszystkie trzy miały jedną wspólną cechę: do pewnego momentu szło wszystko dosłownie jak po maśle aż nagle nieoczekiwanie koniec.
Dwa pierwsze przypadki z tego pierwszego portalu: pierwszy to kobieta 9 lat młodsza, ustawiona zawodowo; może nie klasyczna piękność, ale na pewno gorąca. Spodobała mi się, to ona mnie zaczepiła na portalu. Intensywna rozmowa o wszystkim, szybko zaproponowała wymianę numerów telefonu, następnego dnia rozmawialiśmy, kolejnego dnia się spotkaliśmy. Ciągle coś jej przeszkadzało, uprzedzała że zaraz po tym spotkaniu odbiera dziecko od byłego. Spotkanie skończyło się po ok. godzinie; na podstawie opisu jej poprzedniego nieudanego spotkania z innym facetem czułem, że z jej strony nic z tego nie będzie. I faktycznie, koniec kontaktu.
Kolejna tuż przed Świętami, 5 lat młodsza: też to ona mnie zaczepiła na portalu, podobna wymiana zdań, rozmowa się klei, tuż przed Sylwestrem umawiamy się na spotkanie (zamiejscowa, wykorzystuję fakt że jest akurat u rodziny w moim mieście), tuż przed spotkaniem podaję jej numer (bo też proponuje żebyśmy się wymienili). Spotykamy się, rozmowa się klei do tego stopnia, że mimo że najbliższemu członkowi swojej rodziny przed spotkaniem mówiła że to potrwa godzinę - góra dwie - to wraca do domu po trzech godzinach, bo po ponad dwóch się dopiero orientuje ile czasu upłynęło. W czasie spotkania nigdzie nie ucieka wzrokiem, nie patrzy na zegarek tylko cały czas na mnie, rozmowa się świetnie toczy, kilka razy skutecznie ją rozbawiam. Pod koniec pyta czy mam dzieci, zgodnie z prawdą odpowiadam że jedno, nastoletnie, mieszka z ex. Ona jeszcze przed spotkaniem nie ukrywała że pisze z kilkoma, w tym młodszymi od niej. Po spotkaniu wymiana sms-ów z podziękowaniem za spotkanie, potem wymiana życzeń noworocznych, ale od 1.01 cisza.
Ostatni przypadek na nowym portalu, dopiero co: zarejestrowałem się w nocy z soboty na niedzielę i od razu trafiłem na kobietę 3 lata młodszą, która nie tylko była idealnie w moim typie urodowym, ale jeszcze praktycznie wszędzie powymieniała te same cechy i opcje co ja. No normalnie mogło się wydawać: twin flame. I niespodziewanie (mimo że obecnie już nie ma konta premium i może wysyłać tylko jedną wiadomość dziennie) szybko odpisała i to obszernie, a nie krótko, na odczepnego. Wymieniliśmy się mailami. Tego pierwszego dnia było całkiem sporo pisania, okazało się że mieszkała na tym osiedlu co ja wcześniej, nawet przez chwilę chodziliśmy razem do jednej szkoły. Późnym wieczorem poprosiła mnie o więcej zdjęć. Wysłałem dwa: jedno stare i jedno tegoroczne... i może to tegoroczne było problemem, bo nie mam kogo poprosić o zrobienie zdjęcia (jak wspominałem brak znajomych i przyjaciół), a jak robię sobie selfie, to zawsze jestem spięty na maksa. No i wysłałem takie selfie. Technicznie chyba nie wyszedłem na nim źle, jedynie mógł być widoczny mój dyskomfort i spięcie... Przez cały poniedziałek aż do teraz zero wiadomości od kobiety.
Czy trzy takie próby w takim okresie to dużo czy mało? Jest się czym niepokoić czy zwalić to na fakt że każda szuka czego innego?

PS. Gdyby chciał się tu udzielać BEKAśmiechu, to wolałbym żeby sobie darował, bo i tak nie liczę na merytoryczny komentarz w jego wykonaniu. Wszystkich pozostałych serdecznie zapraszam do wyrażania opinii

Kobiety po 30 juz nie wybierają, więc się nie przejmuj. To się tyczy też byłej żonki. Mogą się pluć na forach ale taka jest prawda. Wyszczekane, wyzwolone ale samotne.

Tobie jest łatwiej znaleźć sensowna kobietę- szukaj końcówki dwudziestek a nie przechodzonych 35.

Nowe otwarcie, lepiej nie analizować, tylko podchodzić do tego z dystansem i umawiać się z kolejnymi, bo jeśli któraś będzie Ci pisana, to nie zerwie kontaktu Życzę Ci powodzenia nie tylko w miłości, ale również w pracy!

Swoje zachowanie zawsze warto i należy przeanalizować, ale zachowania kobiet lepiej nie analizować, bo to się może źle skończyć

Przyczyn dla których nie wyszło, skoro szło tak dobrze, może być naprawdę wiele, niekoniecznie związanych z Tobą. Kobiety wybierają, przebierają, tak samo jak mężczyźni

Tym bardziej Aniuu, że Autor nie jest obecnie w najlepszej formie.

Tylko wiesz: właśnie staram się analizować jaki błąd JA mogłem popełnić, tym bardziej że celowo nie wybierałem Tindera (którego uważam za portal do łapania przygód, w tym jednonocnych) i akcentowałem że chcę czegoś poważniejszego - bo chcę! I nie miało dla mnie znaczenia czy ma dzieci, bo w tym wieku to już tylko pojedyncze ich mieć nie będą. Zresztą ja też mam, więc uważam że w tym wypadku 1:1, jest uczciwie.

@aniuu1 no tak to działa, zwłaszcza taka seria (nigdy takiej nie miałem), tym bardziej że właśnie do pewnego momentu za każdym razem szło wręcz koncertowo. Po prostu zaczyna mnie ogarniać niepokój... Nie pomaga sytuacji fakt, że jakoś głównie na tym drugim portalu zlatywały się starsze ode mnie (co mnie na tyle zdenerwowało, że po prostu złamałem się i dokupiłem opcję ograniczenia dostępności profilu, ustawiłem granicę rok powyżej mojego wieku; wziąwszy pod uwagę efekty niedługo chyba jeszcze o ten rok ów limit wieku potencjalnych zainteresowanych mną); żeby było śmieszniej, to na tym pierwszym w lwiej części zainteresowane mną były młodsze...
Po prostu ostatnio dosłownie wszystkiego mi się odechciało...

Nowe otwarcie, a dlaczego byś nie mógł być ze starszą od siebie kobietą??

"Bo patrzę na nie i niestety widać wiek" , "zostawiłem sobie rok marginesu "w górę", ale to dla tych naprawdę dobrze się trzymających" zmroziło mnie to! Powinieneś się nad tym poważnie zastanowić.  Szczerze, to nie wiedziałam, że na portalach randkowych można dostać bana za wiek

Masz do tego prawo, lecz z drugiej strony bardzo smutno się to czyta. Każdemu czas płynie. Młodszej od Ciebie kobiecie czas też będzie upływał nieubłaganie. I co wtedy zrobisz, kiedy na niej w końcu też będzie widać wiek?

Jakie to ma znaczenie co zrobi?
Ma prawo ustawić sobie na portalu co chce.
Przynajmniej nie wprowadza nikogo w błąd.
Bo wbrew pozorom mało którą starszą od niego o 2 lata kobieta uzna się przy nim za zbyt starą i jakby się jej spodobał to pewnie by się nie domyśliła że to o to chodzi. .
A może głupio byłoby mu powiedzieć że o to.
Gorzej w realu. Bo Tu może się mocno pomylić.  O to więcej niż o rok.
Więc portal bezpieczniejszy.
I tak jak jemu rok zrobi różnicę tamtym Paniom co pisały z nim a potem się wycofały może robic różnicę co innego. Np to ile ktos ma wzrostu czy jaką wagę i niepotrzebnie zawracają komuś głowę.
Tylko czy w sumie na takich portalach trzeba wykupić płatną opcję  czy wystarczy noe odpisywać komuś kto nam nie odpowiada?.
Raczej starsze Panie nie wysyłały mu niemoralnych propozycji czy nagich fotek.:) żeby je blokować.

Co zrobię? Nic, bo upływu czasu u kobiety z którą jestem na bieżąco za bardzo nie dostrzegam; to podobny mechanizm jak w reakcjach zależnych od czasu gdzie wyrażenie t - Δt, przy założeniu bardzo małego Δt, przyjmuje w przybliżeniu wartość równą t (a jeśli się kobietę widzi codziennie czy nawet dwa razy w tygodniu albo co tydzień, to Δt jest małe); upływu czasu dla osoby z którą się jest na bieżąco najczęściej się nie dostrzega

A problem... a zwróciłaś w moich postach uwagę na ten szczegół, że w wypadku tych dwóch pierwszych TO ONE (czyli ta 9 lat młodsza i 5 lat młodsza) zainicjowały znajomość ze mną, a nie odwrotnie? Zresztą ta pierwsza była wcześniej związana (ze skutkiem dzieciatym) z jeszcze starszym ode mnie facetem

A możesz rozwinąć tę kwestię, co było takiego w ich wiadomościach, że działało to na Ciebie w tak negatywny sposób?

Wiesz co, raz że nigdy nie umiałem zdecydowanie spławiać kobiet (brak mi może trochę asertywności), a jednocześnie jakoś źle się czuję także stosując ghosting ...
Po prostu za dużo ich było (prawie 2/3 to były moje równolatki i starsze, przy czym te moje równolatki stanowiły niecałe 10% z tych 2/3)... Kilku mógłbym udać że nie widzę, z trzydziestoma kilkoma na przestrzeni 1,5 dnia to już było trochę gorzej...

To Ty nie byłeś zdolowany tym że pisze do Ciebie ròwnolatka, tylko tym że nie piszą młodsze. 
Pewnie boisz się upływu lat i takie zainteresowanie Cię podtrzymuje na duchu.
Jak dojrzejwesz to Ci przejdzie.
Zawsze się znajdą kobiety co lubią starszych.
Z tym że szukają w nich dojrzałości, której same nie mają.
Tu może być odpowiedź na pytanie dlaczego znajomości się rwą.

Nie tylko w samym wieku, bo trafiały się i takie, które chyba w domu lustra nie posiadają (jak jedna niby "ledwo" 2 lata starsza, ale wygląd chyba na 60, zresztą tak groźny i straszny że mogłaby spokojnie stanowić ilustrację dla serii kawałów o teściowej).

Słuchaj, OK: ja też mógłbym uznać, że moja samoocena jest subiektywna. Ale jeśli regularnie wszyscy szacują mnie na mniej lat niż mam (także w pracy), jeśli wszystkie kobiety dają mi czasem i 8 (w skrajnym wypadku się zdarzyło, że "odmłodziła mnie" o dychę) lat poniżej PESELu (zresztą zawsze tak było; jakiś czas temu znalazłem stare zdjęcie z pracy, miałem wtedy 25 lat; moja nastoletnia córa nie wiedząc z kiedy to jest i w jakiej roli tam występowałem oszacowała mnie na nim na... 18-19 lat!),to jednak mam pewne podstawy by startować w swoim wieku (44 lata) do babek powiedzmy z zakresu 37-40? I może rzeczywiście nie do końca pasuję do moich równolatek? Może to nie przypadek, że lwia część z nich wygląda dla mnie na tych fotach po prostu staro?

Ee stary wątek ktoś odkopał