Ilość partnerów seksualnych - Netkobiety.pl

Okej ale czy patrząc dookoła aż tyle osób to wgl interesuje? Bo ja myśląc tak ad hoc nie przypominam sobie żadnej historii z życia wziętej o bardzo wnikliwych przepytkach co do historii intymnych relacji. No, chyba że w liceum, to pamiętam jakieś dramy o to że ktoś się z kimś na imprezie całował i jest "puszczalski"

Nie no pytania typu ogólne podejście do seksu, ilość partnerów w moim odczuciu są ok, ale jakieś wypytywanie dokładne a czemu z tym wtedy a z tamtym wtedy, a z którym było lepiej itd. - ja nie jestem pewna czy to standardowe pytania

Moim zdaniem pytanie o to czy ktoś uprawiał seks tylko w związkach, ilu było partnerów, a po jakimś czasie czy ze mną jest najlepiej, to są normalne pytania. Tych, które wymieniłaś, czy zasugerowałaś, nie zadawałem. Dużo też samo padło, bez mojego pytania.

Jeśli dla kogoś to ważne (ilość partnerów, podejście partnerki do seksu, intymności itp i odbiór seksu z aktualnym partnerem) i nie pyta o to, lub pyta, a partner robi uniki, to nie jestem przekonany, że to jest prawdziwa relacja.

Szczegółowe pytania to są na przykład: w jakich pozycjach uprawiałaś seks z partnerem x, jakie mieli przyrodzenia i pozostałe szczegóły na temat życia seksualnego, które mi teraz nie przychodzą do głowy.

Poza tym forumowicze uważają, że to nieważne rzeczy, dlatego ktoś dla kogo ważne jest podejście partnera do seksu, powinien na to przystać, zacisnąć zęby i się męczyć.

Zgadzam się, niczym nie zastąpisz uczucia kobiety, która tych uczuć i swojego ciała nie oddawała na lewo i prawo.

To dłuuuga historia i myślę że często  dla wygody popierania swoich poglądów przekonań mylnie fałszywie i błędnie interpretowana.
Chodzi o tego gościa z ogrodu Eden ,pojadł, popił pochodził se po okolicy,pooglądał ,ponazywał i pogłaskał zwierzęta a potem zaczął marudzić widocznie i użalać się nad sobą że jest samotny i mu się nudzi a potem usnął, z tym żebrem była akcja i tak dalej ,niektórzy do dnia dzisiejszego nie skapowali się że kobiety nie są dla zabicia czasu i nudy i nie są własnością mężczyzny.
A dalej to mi się dziś nie chce ,że w życiu ludzi kobiet i mężczyzn chodzi o równowagę w dodatku kosmiczną - miłość .bo i tak może być "jak grochem o ścianę" a ja znowu tutaj wyskakuje z jakimiś górnolotnymi tekstami.

Możesz sobie to słowo zamienić na inne, na przykład: "nie rozdawała", "nie mnożyła sobie doświadczeń" albo dowolne inne pasujące. Przecież to nie zmienia sensu tego zdania.

No nie tak te wydarzenia wyglądały a jakie miała intencje to nie wiem bo w myślach nie czytam. Na pewno podtrzymuję to, że mnie na początku okłamywała w innych kwestiach - dotyczących swoich doświadczeń. I sory ale podawanie się za kogoś, komu jednorazowe akcje są obce, kogoś kto bliskość łączy tylko z miłością, a później po kawałeczku podawanie prawdy i zatruwanie drugiej, zakochanej osoby, to się nie mieści w żadnych kategoriach, które by można było usprawiedliwiać. I to niezależnie od tego czy ktoś chce o swojej przeszłości mówić otwarcie i niby że szczegółami, czy nie. Tu już było podawanie się za kogoś innego na bardzo ogólnym poziomie.

Być może sam chciałem sprowokować już zerwanie, albo dać sobie do niego ostateczny powód, zadając takie jakby ostateczne pytanie czy ze mną jest jej najlepiej. Nie wykazała się jeśli chodzi o odpowiedź, tak samo jeśli chodzi o prostowanie swoich wcześniejszych kłamstw raz a dobrze. W wielu innych tekstach też się nie wykazała.

Możliwe, że gdyby nie ten cały ciąg wydarzeń, wystarczyłoby mi jakieś delikatne danie do zrozumienia, że jest jej ze mną super. Ale, że trafiłem na kogoś, kto moim zdaniem miał nieźle nakręcone w głowie, kogoś fałszywego, to w taki sposób się to potoczyło. I już to, że widziałem, że jest fajnie nie wystarczało i różne jej słowa nabierały przez ten pryzmat zupełnie innego znaczenia. Możliwe, że nawet było jej ze mną najlepiej. Tego nie wiem.

Trudno jest uwierzyć komuś, kto notorycznie kłamie. Nie czuję się przez to niedojrzały, że mam kompleksy, ani niemęski. Uważam, że mogę mówić głośno o moich doświadczeniach, zwłaszcza, jak u różnych osób na forum czytam różne teksty, które spokojnie mogłaby wypowiedzieć moja ex.

Marcel, a czy Ty od tej swojej potencjalnej partnerki wymagasz również takich informacji jak stan konta? A może jeszcze historię przebytych chorób i kartę dentystyczną?

Skoro tak mówicie, to ja nadal czekam na posty w tym temacie i innych... które będą uznawały, że są jednak ludzie, dla których te sprawy SĄ ważne i jak pada takie pytanie, to trzeba po prostu odpowiedzieć PRAWDĘ o sobie. Ewentualnie bez obrażania drugiej osoby się wycofać.

Co ma dać komuś, kto o to pyta, takie gadanie jak Wasze tutaj? Wyobraźcie sobie dialog: "dla mnie to ważne" - "a dla mnie nieważne i dlatego nie powiem" - "ale dla mnie to ważne jakie masz podejście do seksu" - "nie interesuj się bo to nieważne". "To ja nie chcę wchodzić w relację, nic o Tobie nie wiem" - "ale przecież ważne jest tu i teraz, co Ty gadasz, dorośnij!"

Nie rozumiem dlaczego, skoro to takie nieistotne, nie można w najprostszy sposób opowiedzieć o swoich doświadczeniach, podejściu i jak drugiej osobie to nie pasuje, odpuścić.

To już naprawdę wszystko co mam do powiedzenia w tym temacie.

Po tym całym potoku słów, które tutaj napisaliście, jaki to jestem niedojrzały, jaki zły, jakie te pytania są dziecinne, jakie to nieważne, jak nic z niczego nie wynika (przecież wiadomo, że w życiu człowieka nie ma związków przyczynowo skutkowych i jego czyny nie mają żadnego wpływu na nikogo i na jego samego), wniosek dla mnie jest jeden.

Macie OGROMNĄ blokadę przed tym, żeby PO PROSTU na ten temat z drugim człowiekiem porozmawiać. Najzwyczajniej w świecie nie chcecie o tym rozmawiać. I na siłę mi tutaj udowadniacie, że przecież kurcze to jest nieważne, więc po co o tym gadać, pytać, no nie ma tematu. Niech Wam będzie, że to nie kłamstwo, nie ukrywanie jakim naprawdę się jest człowiekiem, tylko "to niedojrzale o to pytać" i "to nic nie oznacza". No dla kogoś, kto o to pyta, to bardzo dużo oznacza, a taka gadka wzbudza tylko brak zaufania, podejrzliwości i skutek macie taki sam, jak byście kłamali.

Wy tutaj mówicie, że Wasi aktualni partnerzy o to nie pytali, bo dla nich to nie było ważne. I ma to niby według Was oznaczać, że dla wszystkich na świecie są to nieważne rzeczy. Bo jak są ważne, to są niedojrzali przecież. A mnie przy takiej gadce włącza się czerwona lampka i mówię "sprawdzam". Z Waszych poglądów wynika, że gdybyście trafili na kogoś, dla kogo te sprawy są ważne, to byście albo temat pominęli, albo kłamali, albo żeby uniknąć kłamania, wtedy byście tą drugą osobę ustawiali pod Wasze poglądy, że jest to "nieważne". I ta osoba może ze strachu przed utratą Was, by sobie wszystko zracjonalizowała i niby miałoby być tutaj wszystko OK. No dobrze. To jakby się taka osoba naprawdę czuła, co by ukrywała w środku, z jakimi konfliktami by się musiała mierzyć, jest nieważne, bo "wy musicie mieć" i "liczy się tu i teraz". Ale obok tego pojawia się zdanie "najważniejsze to nikogo nie krzywdzić" i tu już jest dla mnie ogromny zgrzyt.

O czym tu jeszcze dyskutować? Nie dogadamy się. Wypowiedzi, które by tu podkreślały wagę UCZCIWOŚCI, nie stwierdzono.

Nawiasem dodając. Co mnie interesuje naukowość? To nie są teorie naukowe tylko moje zdanie, które ma mnie chronić od wchodzenia w najbliższą relację z dziwnymi MOIM ZDANIEM kobietami. Ale spójrzmy na fakty, które pewnie też zostaną tu przez Was zbyte, bo przecież nic w życiu z niczego nie wynika. Cała psychologia najlepiej powinna zostać wyrzucona do kosza. No jednak jakiś czas temu na Psychology Today czytałem o badaniach, które potwierdzają, że ludzie, którzy mieli bogatą przeszłość seksualną, z większym prawdopodobieństwem zdradzają. Czytałem też kiedyś o badaniach, w których z kobietą, która miała wielu partnerów, trudniej jest zbudować trwałą więź.

Może ktoś się tym nie chce kierować, ale ja chcę i mam zamiar. Nie dlatego, że jesto to strasznie naukowe (chociaż w jakiś sposób na pewno udowodnione), nie po to, żeby sobie ktoś stwierdził, że to dojrzałe i pogłaskał mnie po główce. I jak bym usłyszał taką gadkę, jak tutaj na forum, to doskonałe bym wiedział, co robić. Wiać. I tyle.

Dlaczego masz taki duży problem z tym, że znajomość może się zacząć rozwijać, może dziewczyna się starać i można ją później zakończyć z jakiś powodów, które jedna ze stron widzi?

Spotykałem się z tą moją ex, ona się starała, w sensie, była miła, potrafiła byc czuła, była obecna. A w tej ważnej kwestii kłamała, nie dopowiadała, pomijała, zmieniała wersje i sama sobie swoimi zachowaniami zniszczyła reputację w moich oczach i podkopała zaufanie. Mówiła po tym, że to nieważne, zamykała na to oczy i uważała, że wszystko ułoży się samo. Nie będę obwiniał siebie za to, że ktoś prowadził takie życie, o którym nie potrafi teraz rozmawiać, kłamie i na koniec jedyne co potrafi z siebie wydobyć to stwierdzenie, że to przecież nieważne.

Taka osoba, wyobrażam sobie, że jest wtedy w dużym konflikcie. Tylko czy to moja wina? Jeśli prowadziła takie życie, a później kłamie, niech nie liczy na ślepe zaufanie. Jak prowadzi się swoje życie tak, a nie inaczej, zawsze znajdzie się ktoś, komu się to może nie spodobać. Niech sobie takie dziewczyny jakoś ze swoją przeszłością radzą.

Każda randka to jest swojego rodzaju casting i spotkania, nawet jak się rozwija relacja, też. Złamałem tą zasadę z ostatnią ex, myślałem, że to ta właściwa. Doprowadziłem do sytuacji, w której narobiłem sobie uczuciowych problemów. Dlatego właśnie teraz sędziowie na castingu będą ostrzejsi.

To, że kogoś właściwego poznam, to kwestia czasu. Mogę odrzucić 50 kobiet, aż w końcu poznam tą jedyną. Dla mnie kłamstwo albo ukrywanie jednej ważnej kwestii dla mnie, oznacza późniejsze kłamstwa w innych sprawach. Mogę sobie na logikę tłumaczyć, że przecież to dobra dziewczyna ale po prostu instynkt samozachowawczy się włącza, zaufanie spada do zera i nie wiem czy bym chciał i mógł takiej osobie zaufać. Tak jak np. kobieta nie zaufa mężczyźnie po jakimś jednym tekście albo nie wiem, tym, że ma za dobry kontakt z matką albo nie wiem, ma skończoną edukację na maturze. Logika w tym według jednych jest, według innych to "nieważne".

Trzeba by sobie zadać pytanie czy te nasze rozmowy tutaj mają sens. Dla mnie ktoś, kto często zmieniał partnerow, nie jest kimś, komu zaufam. Jak traktował tych ludzi? Dlaczego się z nimi zbliżał? Było to połączone z relacją, zaufaniem, związkiem, miłością, przywiązaniem? To kim ja jestem dla tej osoby? Słodkie słówka można mówić każdemu, sypiać taka może pewnie z każdym ale jednego nie może - poświadczyć swoim życiem, że jest warta zaufania. Jeśli ten ktoś dodatkowo sprzedaje mi jakieś bajki, albo kłamie na temat przeszłości, to też nie wzbudza to zaufania. Niby wtedy powinienem zamknąć oczy i wierzyć takiej osobie, że ma dobre intencje i już teraz będę jej ostatnim misiem ? Niezła bajeczka dla naiwnych.

Co do szczerości w związku, to podtrzymuję to, co napisałem. Nie widziałem tutaj, żeby ktoś napisał, że jeżeli dla kogoś te kwestie są ważne, to trzeba mu uczciwie odpowiedzieć albo się wycofać ze znajomości. Widziałem natomiast szydzenie z tego, że ktoś w ogóle śmie zadawać takie pytania. Dla mnie to nie jest ani dojrzałe ani uczciwe podejście do drugiego człowieka.

Pod warunkiem, że ta 51. kobieta nie odrzuci Ciebie

I że nie zajmie Ci to kolejnych kilkunastu lat.

To, że masz problemy z czytaniem ze zrozumieniem, to nie nasz problem. Ja przecież kilka raz Ci napisałam, że po takich pytaniach bym podziękowała za znajomość. Na pewno nie tłumaczyłabym się i nie spowiadała jakby nie patrzeć wciąż obcej osobie. Inne dziewczyny, nawet te, które teoretycznie spełniają Twoje wymagania też napisały, że by wiały czy nagle przypomniały sobie, że żelazko zostawiły włączone.
Ty traktujesz randkę jak casting na którym wymagasz od kobiety całkowitej szczerości. Dla mnie to coś absolutnie nie do zaakceptowania. Zadałam wcześniej pytanie czy pytałbyś też o stan konta, historię przebytych chorób i może najlepiej od razu chciałbyś znać wszystkie hasła?
Kobiety też mają instynkt samozachowawczy i na pewne zachowania reagują tak a nie inaczej. Ja bym się obawiała, że zaraz zacznie się śledzenie, podsłuchy czy zamykanie w domu.
Także coś, co dla Ciebie jest "normalne" dla mnie jest chore. Kobieta może być co najwyżej partnerką, a nie własnością faceta.

Twoja ex z tego co pamiętam miała chyba 27, więc musiałabym mieć 10 lat zachodząc w ciążę gdyby miała być moją córką.

Kolejna Twoja teoria wzięta z kosmosu!

A dlaczego masz taki duży problem ze zrozumieniem, że dla kogoś innego niż Ty, może to być naprawdę nieważne?
Ktoś jak najbardziej może nie chcieć odpowiadać na takie pytania i może nie chcieć o tym rozmawiać, a nie, że nie potrafi.
I nie dlatego, że jest nieuczciwy, rozwiązły, godny pogardy, czy puszczalski - tylko dlatego, że dla niego to może naprawdę nie mieć żadnego znaczenia. Albo mieć znaczenie o wiele mniejsze, niż dla Ciebie.
I to wcale nie świadczy o tym, że coś jest z taką osobą nie w porządku.

Masz rację. Wyobrażasz sobie. Co wcale nie znaczy, że to jest prawda i że masz rację. Ja wyobrażam sobie, że w takiej sytuacji jakakolwiek kobieta, jedyne co czuje, to niesmak i zadaje sobie w duchu pytanie, kiedy skończysz wypytywać.
Nie ma czegoś takiego jak "takie życie", z akcentem na "takie". I żadne dziewczyny nie muszą sobie z "taką" przeszłością radzić, bo sprawa ich decyzji i ilości partnerów seksualnych, to ich wybory. Nie ma w tym nic nagannego, nic godnego potępienia, nic obrzydliwego. A więc - dla wielu różnych osób, nie ma nic, z czym muszą sobie radzić, bo nie mają takich problemów.

Tak, dokładnie tak. Jak najbardziej jest to dla wielu nieważne, i nie ma w tym nic złego.
A Ty, aby uniknąć powtórki z rozrywki, powinieneś od razu podkreślać, jakie to dla Ciebie niesamowicie istotne i fundamentalne wręcz. Dzięki temu unikniesz dalszych rozczarowań, a wiele kobiet już na starcie odpuści sobie dalszą relację z Tobą.

Od jakichś 6 stron nie mają najmniejszego sensu

To nie ufaj, w czym problem? Przecież nikt Ci tego nie nakazuje, ani Cię do tego nie zmusza, czy o to nie prosi.

To nieważne. Skoro w pierwszym kroku stwierdziłeś, że takim osobom nie ufasz, to na jakiej podstawie i dlaczego chcesz teraz dokonywać mimo wszystko wiwisekcji na ich życiu erotycznym? Cóż Cię to obchodzi jak kogo traktowały, dlaczego się z kimś zbliżały i z czym to było powiązane? Toż to nie Twoja sprawa.
Skoro z gruntu odrzucasz takich ludzi, to w tym, że chcesz się babrać z lubością w ich prywatnych sprawach, jest coś bardzo niepokojącego.
W sensie wiesz, ja nie lubię ludzi w czerwonych trampkach dla przykładu. Nie lubię ich, i im nie ufam. I do głowy mi nie przyjdzie zastanawiać się dlaczego je noszą, co do tego doprowadziło, jaki mają stosunek emocjonalny do tych butów i tak dalej.

Nikim. Tak jak i taka osoba - o której określiłeś z góry, że jest godna pogardy i nie zasługująca na Twoje zaufanie - jest i dla Ciebie nikim.

Ty też tego nie możesz poświadczyć swoim życiem.
Po pierwsze, osoba, którą pogardzasz - nie będzie sobie nawet zadawała trudu, żeby Ci cokolwiek poświadczać i udowadniać (o ile ma trochę oleju w głowie). Po drugie, jak niby chciałbyś to weryfikować? Żądałbyś świadectw z podstawówki? Listy aktywności na religii?
A po drugie - tak jak napisałam powyżej - Ty swoim życiem też nie możesz poświadczyć, że jesteś wart zaufania. Bo wstrzemięźliwość seksualna, nie oznacza automatycznie, że osobie która ją zachowuje można ufać, że to jest ostoja cnót wszelakich.

Nikt nie pisał, że masz zamknąć oczy i wierzyć. Co jednak zrobić możesz, to być KONSEKWENTNYM. Nic prostszego. W momencie w którym zauważasz niepokojące Cię sygnały, możesz natychmiast zakończyć każdą, jakąkolwiek relację, nie tylko miłosną.
A Ty zamiast to robić, to brniesz dalej i dalej, zupełnie jakbyś z rozmysłem zbierał kolejne przykłady do swojej skali obrzydliwości.
Masochistą jesteś?
Przecież to są proste sprawy.
Nie ufam komuś. Nie ufam od samego początku znajomości.
To co tu można więcej zrobić, poza natychmiastowym i stanowczym - żegnam?
Po co siedzieć w takiej relacji i dawać sobie opowiadać bajki i wciskać kit?
Przecież to nie jest przymusowe.
Jeśli więc tak robiłeś, to dlatego - że chciałeś.

A dla mnie jest to mega dojrzałe i odpowiedzialne.
Fakt, że Ty lubujesz się do włażenia komuś do łóżka w ubłoconych gumiakach (metafora), wcale nie znaczy, że to jest słuszne, zasadne i potrzebne.
Problemem jest SZACUNEK do wyborów i do uczuć drugiego człowieka.
I nie stawianie siebie na piedestale. Należy odwrócić sytuację.
Jeśli Ty chcesz otrzymać konkretne wyliczenia, wraz z podaniem dat i pozycji, nie mówiąc już o ilości i uważasz, że Ci się to należy, to równie dobrze druga osoba może tego wcale nie chcieć, może nie chcieć o tym z Tobą mówić i wyliczać Ci to. I to się jej też należy.
Ja nie śmiałabym nalegać, naciskać, czy robić z czyjejś przeszłości seksualnej swojego priorytetu. Nie widzę powodu, dla którego ktokolwiek mógłby napastować o to innych ludzi.
Te sprawy są bardzo proste, jeśli ktoś nie chce zrobić czegoś, lub powiedzieć o czymś, co z kolei dla mnie ma kluczowe znaczenie - to oznacza, że nie mamy ze sobą o czym rozmawiać, nie mówiąc o spotykaniu się, znajomości, czy związku.
Mając szacunek do samego siebie, ale również do drugiej osoby - trzeba takie rzeczy brać na klatę.
To nie jest tak, że jak kobieta nie chce podać Ci ilości swoich partnerów seksualnych, to jest niedojrzała i nieuczciwa. To równie dobrze Ty - żądając takich informacji, możesz być grubiański, niedojrzały i niedelikatny.
Ale jak powiedziałam, masz przecież wybór.

Isabella Widzisz, i Twoje podsumowanie powinno skłonić rozsądnego człowieka do refleksji..

Obawiam się, że w wypadku Marcela będzie nieco inaczej..

Bo Marcel ma swoją teorię jedyną słuszną, według której całkowita szczerość nawet w najbardziej intymnych kwestiach, to podstawa. Kiedy ktoś nie chce z czegoś zwierzyć na pewno ma coś na sumieniu, nie jest wart zaufania lub czegoś wstydzi. Dla mnie jednak, jak pewnie dla wielu innych osób, istnieją pewne granice intymności/prywatności, o których po prostu nie lubię i nie mam potrzeby rozmawiać, a już tym bardziej z nowopoznaną osobą. Dotyczy to nie tylko szczegółów życia intymnego (przeszłości), ale też chociażby wspomnianych przeze mnie zarobków itp. I tak jak Izabela napisała, uważam takie pytania po prostu za nietaktowne.

Ja przykładowo czułabym się niekomfortowo gdyby mi partner zaczął opowiadać o swoich ex ze szczegółami. Nie jestem masochistką i nie potrzebuję tej wiedzy. Zresztą pewnie czułabym się bardzo nieswojo, że wciąż o nich myśli, skoro o nich gada i co gorsza porównuje. Także szybciej wtedy zapaliłaby mi się czerwona lampka, niż w przypadku kiedy facet uznaje, że tamte relacje to przeszłość i nie ma co do nich wracać i je roztrząsać.

IsaBella77

Jak sobie spojrzysz wnikliwie na tą dyskusję i tej podobne, to obrażane są osoby, dla których jest to ważne. Sam zostałem wyzwany od: małych Marcelków, dzieciaków, niedojrzałych, słabych r*aczy, od tego, że mam małego, że szukam dziewic, że jestem zaściankowy - mógłbym wymieniać dalej. Nikt na to nie zareagował. Nie widziałem upomnień moderatorów tutaj. Szkoda, że jest tak jednostronny nacisk na jedną narrację.

Nagle każdy się na mnie rzuca (znowu), bo wspomniałem o tym prostym fakcie, że większe jest prawdopodobieństwo ukrywania faktów z przeszłości i klamstw przez kogoś, kto tych faktów ma do ukrywania więcej niż mniej. Nie jest to żadna teoria, tylko zwykłe logiczne rozumowanie. Jak ktoś, kto miał dwóch partnerów miałby wyjść z założenia, że obydwu będzie ukrywał ? Podobnie, jak to, że gdy ktoś robił coś regularnie, to jest prawdopodobieństwo, że będzie to powtarzał. To się nazywa nawyk. Jak ktoś z tego już robi sposób życia, to można to nazwać charakterem. Niektórzy nazywają to "słabym charakterem" jak nie potrafią się opanować. Wy tutaj tak piszecie, jakby to były teorie wyssane z palca, jakby ludzie byli wszechmogący i robili najpierw jedne rzeczy a później nagle zmieniali zdanie i robili coś całkowicie odwrotnego, bo po prostu "pyk" i nagle przeszłości i tych wszystkich zachowań nie ma... bo to przecież wszytko jest takie proste, z każdym nowym związkiem jest "czysta kartka". Żyjemy przecież w świecie szczęśliwych ludzi, którzy zawsze zachowują się w porządku wobec najbliższych, prawda? Szkoda tylko, że bywa, że te same schematy powtarzamy w kolejnych związkach. Wystarczy wejść w inne wątki na tym forum i zobaczyć w jakie sytuację ludzie potrafią wejść i później nie potrafią z nich wyjść.

I jak to prawdopodobieństwo kłamania i ukrywania, większe niż w przypadku kogoś, kto o przeszłości śmiało może powiedzieć (bo doświadczeń miał mało), ma zniknąć, przez to, że Wy sobie tu uznacie, że przeszłość jest nieważna? Przecież to się dopełnia, jak już coś, a nie wyklucza.

Chciałem po prostu powiedzieć, że moje doświadczenia są takie, że nikt kto miał po prostu zwykłe związki i seks łączy ściśle z nimi, nie ma problemu, żeby normalnie o tym powiedzieć. To są moje doświadczenia po prostu, o których tu piszę. A nie jakieś "teorie". To, że się zdarzają od tego wyjątki i wcale nie musi tak być, bo ktoś np ogólnie nie lubi mówić o sobie, to wiem. Tylko czy to zmienia, jakby "statystykę"? Ja tam uważam, że kierunek mojego myślenia jest słuszny.

Chętnie odwrócę sytuację. Kobieta poznaje mężczyznę. Ważne jest dla niej, żeby mężczyzna był samodzielny finansowo. Po jakimś czasie pyta go jak u niego wygląda sytuacja. On zaczyna swoje filozofie, że to przecież nieważne, że dlaczego o to pyta. Po dłuższym drążeniu, okazuje się, że on nadal mieszka z mamusią. Czy pytania były słuszne? Czy pieniądze są najważniejsze? Czy liczy się przeszłość? Przecież on może wszytko zmienić! Tylko czy ona mu zaufa? Otóż, większość kobiet mu nie zaufa. I zapewniam, że powie, że to "nienormalne". Czy ktoś tu stanie w jego obronie? Oczywiście, że nie. Ale jeśli chodzi o seksualną przeszłość, ZWŁASZCZA kobiet, ooo tutaj zaczyna się robić ciekawie. Ciekawe dlaczego, ja podejrzewam z czego to wynika. Inna sytuacja: ten sam mężczyzna poznaje inną kobietę. Ona pyta o to samo, co tamtą, tyle, że na pierwszej randce. On się obraża i po tej randce już nie odzywa. Nadal mieszka z mamusią. Za to zaczyna myśleć o walce o prawa mężczyzn.

Co do "wyobrażania sobie". No akurat nie sądzę, żebym się tak mylił. Konfliktu w środku to może nie ma, jak się spotka kogoś o podobnym podejściu, wtedy w miarę to pewnie ma prawo zagrać. Teoretycznie, bo wiesz co? No na przykład, kobiety z rozbitych rodzin, często usilnie szukają akceptacji i miłości, a później całkiem nieźle idzie im wzbudzanie konfliktów i rozwalanie relacji. Czy to ma wpływ na ilość partnerów seksualnych? Owszem. Później rozmawiasz z koleżankami feministkami, o bardzo liberalnych poglądach, dotyczących seksu. I dowiadujesz się, że każda jest z rozbitej rodziny albo w dzieciństwie ojciec pił i bił. Często sama z dzieckiem, bez partnera. No ja sobie te fakty łączę, jak ktoś nie chce, to przecież może sobie tego wszystkiego nie łączyć. Ilość partnerów seksualnych może wynikać z wielu czynników, a nie tylko z tego, że ktoś sobie tak zadecydował, bo był wolny i mógł. Prawdę mówiąc to ten schemat łączenia ilości partnerów z dzieciństwem, się sprawdził niestety, w przypadku mojej ex. Czy to znaczy, że KAŻDY bedzie się zachowywał w jakiś konkretny sposób? Na pewno nie, tylko co to wnosi do tematu? Chcę znać przeszłość seksualną, mam ku temu powody i emocjonalne i logiczne, dla mnie to ważne, a jeśli ktoś tego nie akceptuje, to przecież droga wolna. Ale powody mam i nie pozwolę się obrażać.

"To nieważne. Skoro w pierwszym kroku stwierdziłeś, że takim osobom nie ufasz, to na jakiej podstawie i dlaczego chcesz teraz dokonywać mimo wszystko wiwisekcji na ich życiu erotycznym?" - przecież to, co zacytowałaś to było stwierdzenie, że jak ktoś miał dużą ilość partnerów i nie wszyscy byli w związkach, to jest duże prawdopodobieństwo, że któraś z tych osób została potraktowana np. jako tylko obiekt seksualną, albo, że ktoś został zdradzony, albo, że padały obietnice o miłości i okazało się, że to było oszustwo że strony kobiety, bo chciała poprawiać z kimś seks, bo czuła się samotna - przecież tu konfiguracji jest multum. Dlaczego mówimy tylko o tych na "zasadach fair play"? Dlaczego od razu to właśnie zakładamy, że było tu wszystko w porządku? Nie rozumiem tego.

"Ty też tego nie możesz poświadczyć swoim życiem."

Ależ akurat jeśli chodzi o seks tylko w związkach, to mogę poświadczyć i nikt mi tego nie odbierze.

I tak, jeśli interesuje mnie stały związek z założeniem "na zawsze", to zaufaniem darzę kogoś, kto w takich związkach już był, trwały one długo. I nie bez znaczenia jest tutaj ilość partnerów seksualnych, która może też równie dobrze wynikać ze związków, ale krótkich. Bo ktoś np. jest kochliwy. Oczywiście, że te rzeczy są ze sobą związane.

"Problemem jest SZACUNEK do wyborów i do uczuć drugiego człowieka."

Problemem jest brak szacunku do człowieka, dla którego przeszłość seksualna jest ważna. A czyjeś wybory można przecież szanować - na odległość, niekoniecznie w związku. A tutaj jest jakieś wmuszanie drugiej osobie siebie jako kota w worku. Bierz i o nic nie pytaj. Tak to wygląda.

"Jeśli Ty chcesz otrzymać konkretne wyliczenia, wraz z podaniem dat i pozycji, nie mówiąc już o ilośc"

Wystarczy ilość i motywacje (czyli skąd Ci partnerzy), pozycje to naprawdę zbędna informacja .

"Ja nie śmiałabym nalegać, naciskać, czy robić z czyjejś przeszłości seksualnej swojego priorytetu."

A dla mnie to ważna informacja, pomiędzy innymi. I zapewniam Cię, że jeśli pada odpowiedź pt "nie rozmawiam o tym z nikim" to już mi to wystarcza do wysnucia odpowiednich wniosków na temat tej kobiety.

Dla mnie ukrywanie prawdy, żeby kogoś o kłamać i nie mówienie o swojej przeszłości "bo nie" to są dwie strony jednego medalu. Dla Ciebie jest jakaś różnica. Z tym, że ta różnica interesuje tylko osobę, która właśnie o tej przeszłości nie chce gadać . Bo tą różnicą się wewnętrznie wybiela sama przed sobą. Na pewno nie obchodzi to kogoś, dla kogo te kwestie są ważne.

PS. Jak się ma pisanie o "masochozmie" do "nie rozmawiamy o tym, bo to nieważne", przez dokładnie te same osoby...? Ciekawe, bardzo ciekawe.

Podsumuję może Twoją wypowiedź. Nic nie łączy się z niczym, ilość partnerów o niczym nie świadczy, na nic nie wpływa. Tak samo do długoterminowego związku nadaje się zarówno ktoś, kto miał mało partnerów, jak i dużo. Wszyscy wszystko robią w dobrych intencjach i świadomie. Seks kobiet nigdy nie wynika ze zdrad, problemów psychicznych, alkoholizmu, nieumiejętności zapanowania nad impulsywnymi zachowaniami po alkoholu. Wszystko to świadome i dobre decyzje i nic się nie łączy np że stosunkiem do mężczyzn lub siebie. Nie oznacza to przecież tego, że ktoś, kto po alkoholu nie umie się pohamować, zdradzi z większym prawdopodobieństwem swojego aktualnego partnera. I mniejsze prawdopodobieństwo zdrady dotyczy ludzi, którzy mają hamulce nawet po spożyciu alkoholu. Wszyscy na świecie są dobrzy. Jakbym był złośliwy, zapytałbym czy w tej bajce są też jednorożce ale daruję sobie. Powiem tylko, że to niezła racjonalizacja, że wszyscy są równi i każdy taki świadomy. Może Ty jesteś. Na pewno nie każdy i wszyscy.

Twoje zdanie (bo to tylko Twoje zdanie), że "każdy świadomie decydował o pójściu do łóżka" nijak nie zmienia tego, że powody i okoliczności chodzenia do łóżka z ludźmi, można wartościować. I to nie pod kątem ani przekonań religijnych ani dziecinnych, ani dorosłych, ani żadnych. Tylko najzwyczajniej w świecie - praktycznych. Jeśli ktoś chce długoterminowego związku, opartego na głębokiej więzi, wybiera nie spośród wszystkich, a spośród tych, którzy się do tego nadają. Bo mu się zwyczajnie nie chce ryzykować ani grać w ruletkę. Czy ktoś, kto miał wielu partnerów seksualnych nadaje się do takiego stałego związku? Może i tak ale przy kimś, kto miał tych partnerów mniej (właśnie z tego powodu, że tworzył długie związki, wyobraź sobie), jest mniej takich wątpliwości i wahania. Co nie wyklucza tego, że ktoś, kto miał bogatą przeszłość, może się i ogarnął tym razem. Tylko, że przy kimś, kto żył w taki sposób, który poświadcza o tym, że chce taki stały związek stworzyć, takich wątpliwości zwyczajnie nie ma.

Tyle moje niby teorie (a tak naprawdę logiczne wnioski). Tym razem chętnie dorzucę ciekawe linki.

Link do badania, podczas którego kobiety miały podać ilość partnerów seksualnych. Gdy dowiadywały się, że są podłączone (rzekomo) pod wykrywacz klamstw, ilość deklarowanych partnerów się podwajała - wnioski z badań są takie, że kobiety są bardziej wrażliwe na oczekiwania społeczne (także podtrzymuję, że kobiety z bogatszą przeszłością prawdopodobnie bardziej kłamią):

nieregulaminowy link

Ryzykowne zachowania seksualne są bardziej charakterystyczne dla kobiet z zaburzeniami psychicznymi, niż dla mężczyzn z tymi samymi zaburzeniami (podtrzymuję to, że po przeszłości seksualnej można wiele wywnioskować):

nieregulaminowy link

Kompulsywne zachowania seksualne - jednym z symptomów jest UKRYWANIE:

nieregulaminowy link

Badania, udowadniające większe deklarowane poczucie szczęścia u par, które były dla siebie pierwszymi partnerami. Na poziom szczęścia nimial wpływu seks przedślubny. Uprawianie go z innymi ludźmi, niż małżonek, już tak. Co ciekawe, tutaj wpływ miało to na kobiety, które mają mniejsze poczucie satysfakcji i jedności z małżonkiem. Mężczyzn ten efekt nie dotyczy (podtrzymuję moje tezy o tym, że ilość partnerów ma wpływ na późniejszy stały związek).

nieregulaminowy link

Korelacja między dużą ilością partnerów seksualnych a nadużywaniem alkoholu oraz marihuany/uzależnieniem i problemami psychicznymi. Tacy ludzie wiodą bardziej ryzykowny tryb życia, są bardziej impulsywni i ma to związek chociażby z depresją:

nieregulaminowy link
Artykuł, w którym znajdziesz badanie, według którego jedną z cech osób zdradzających, jest duża ilość partnerów seksualnych w przeszłości:

nieregulaminowy link

Mogę tak jeszcze długo...
Bogatsza seksualna przeszłość łączy się z różnymi dramami, często zdradami, łamaniem różnych granic, rozkochiwaniem i porzucaniem, seksem z: mężczyznami, którzy mieli być tylko przyjaciółmi, współpracownikami na wyjazdach służbowych, seksem z zajętymi mężczyznami i to też mógłbym ciągnąć dalej. I oczywiście że ta przeszłość o człowieku świadczy. I nie każdy ma ochotę z kimś takim obcować.

Co do masochizmu. Na jakiej zasadzie ktoś uważa, że pytanie o przeszłość może sprowadzić cierpienie i jednocześnie przeszłość jest "nieważna"? Może nieważna ale w takim razie nie obojętna. Czyli co, jednak ważna? Chyba dopóki się ją ukrywa nieważna, według opinii jednej strony, która to tą decyzję podejmuje sobie za drugą osobę.

Dokładnie. Marcel uważa, że jak spotka kobietę, która załóżmy miała 2 stałe związki, w których uprawiała seks miłości, to jest godna zaufania i na pewno stworzy z nią stały związek lub przynajmniej ograniczy do minimum prawdopodobieństwo zdrady. Ciekawe, bo przecież nie ma gwarancji, że tak się nie stanie, poza tym nigdy nie będzie mieć pewności czy kobieta jest z nim w 100% szczera i czy pomiędzy tymi dwoma związkami nie było jakiejś jednorazowej przygody czy innych "haniebnych" według Marcela czynów. Dlatego zamiast cieszyć się związkiem, spędzać razem czas, budować bliskość, Marcel będzie się zastanawiał czy czy 3 to rzeczywiście 3 czy może 6 i czy pocałunek na imprezie to był tylko pocałunek czy coś więcej. Przecież Marcel nie ma dokładnie sprecyzowanych wytycznych i w zasadzie trudno przewidzieć co u niego może stać się źródłem frustracji. Przecież jak dziewczyna nawet szczerze powie, że miała 5, 3 z nich kochała, to już może zapalić się u Marcela czerwona lampka, że to oznacza, że z pozostałymi 2 seks uprawiała bez miłości. Albo załóżmy, że o jakieś relacji nie będzie chciała mówić bo np. ktoś bardzo ją zranił (np. zdradził z przyjaciółką), przepracowała to, odcięła, a tu Marcel truje jej głowę by przypomniała i zdradziła mu wszystkie szczegóły. Przecież nawet jeśli ktoś tworzył stałe związki (znów co znaczy stały związek, czy ostatnią Marcela relację można nazwać stałym związkiem? Moim zdaniem nie) to przecież one z jakiegoś powodu rozpadły. Rzadko bywa, że dwoje ludzi w tym samym czasie dochodzi do wniosku, że chce się rozstać. Co z tego, że np. Marcel był w 3 długich związkach jeśli np. (czysto teoretycznie), znęcał się nad swoimi kobietami psychicznie, a może nawet fizycznie? Jeśli wszystkie go zostawiły, to raczej trudno mówić o przypadku, a wtedy mała liczba może być bardzo myląca.
Z takim podejściem, jakie ma teraz Marcel, to ja naprawdę nie zdziwiłabym się, gdyby zaczął potencjalną kobietę śledzić, nagrywać czy nie wiem co jeszcze byleby tylko zdobyć pewność, że jest szczera i wie o niej wszystko. Może jeszcze na badania wariografem ją wyśle? Przecież to chore!

Bardzo prostackie i niedorzeczne podsumowanie. Widać, że idziesz mocno na skróty po to, żeby uniknąć rozmowy o istotnych szczegółach. Rozumiem, że robisz to świadomie, bo zwyczajnie nie wiesz jak się odnieść do racjonalnych argumentów.
Ale z interlokutorem, który tak trywializuje - nie da się prowadzić rozmowy na równym poziomie.
Jako moderator proszę też po raz kolejny, żebyś unikał piętnowania kobiet na tym konkretnym forum. W moim poprzednim poście dokładnie Ci to wytłumaczyłam.
Seks kobiet, seks mężczyzn, seks homo, seks trans, seks bi, i seks binarnych - to ciągle to samo.
Ty uporczywie starasz się nadal seksowi, który uprawiają kobiety - jakiegoś szczególnie obrzydliwego znaczenia, co jest po pierwsze durne, a po drugie - jest zabiegiem stosowanym przez Ciebie rozmyślnie, wyłącznie po to, żeby ukazać właśnie kobiety, które uprawiają seks, w gorszym świetle.

To sobie wartościuj, przecież nikt Ci tego nie zabrania.

Rozumiem, że stosowałeś się do swoich własnych (i jedynych słusznych jak się ciągle upierasz) reguł? Jak to się więc stało, że nie stworzyłeś dotychczas takiego związku? Przecież zdaniem siebie samego, miałeś wszelkie powody i przesłanki, żeby tak się stało.

Oczywiście, że tak. Tak samo jak ktoś, kto miał niewielu partnerów seksualnych tak samo nadaje się do stałego związku. Potencjalnie - każdy się do tego nadaje.

Nie pisz "przy kimś", tylko przy mnie. Bo nie wyrokujesz tutaj za całość ludzkości, tylko wyłącznie za siebie.
Wystarczy przeczytać wypowiedzi innych mężczyzn w tym temacie, aby się dowiedzieć, że nie podzielają Twoich poglądów.

Dawno nie było u nas forumowicza, który byłby tak na bakier z regulaminem forum, naprawdę. Nie kojarzę, żeby ktoś przez ostatnie pół roku tak nagminnie i uporczywie łamał nasze zasady. Zaczynam myśleć, że to prowokacja z Twojej strony.

Tak, tak. To już wiemy.

To o czym piszesz, to nie jest bogatsza przeszłość seksualna, tylko rozchwianie emocjonalne. Przytaczasz skrajne przykłady, przy jednoczesnym całkowitym pomijaniu innych przykładów - racjonalnych.
Nie widzę jakoś, żebyś pisał o kobietach, które mają bujniejszą przeszłość seksualną, a nie robiły dram, nie łamały granic, nie sypiały z żonatymi mężczyznami.
Jak coś jest dla Ciebie niewygodne i nie wiesz jak się do tego odnieść, bo mogłoby zburzyć Twoją jedynie słuszną koncepcję prawdy, to zachowujesz się tak, jakby to wcale nie istniało i zupełnie o tym nie wspominasz.

Zupełnie nie zrozumiałeś.
Dla jednych osób, sfrustrowanych w podobnym stopniu co i Ty - przeszłość jest bardzo ważna.
Dla innych osób, takich jak ja, czy jak widać - takich jak wielu rozmówców w tym wątku - taka przeszłość nie jest ważna na tyle, żeby potencjalnego partnera dręczyć pytaniami, spowiadać go, albo kategoryzować go na tej podstawie, jako złego człowieka.
Odśwież sobie definicję masochizmu - ja mówiłam, o poczuciu dyskomfortu u osoby wypytywanej, nie u wypytującej.
I po raz tysięczny powtarzam, fakt, że ktoś nie chce rozmawiać o swojej przeszłości seksualnej, wcale nie znaczy, że coś ukrywa, że kłamie, kręci i mataczy, bo się wstydzi.
Z jakiegoś powodu nie możesz pojąć, że o pewnych rzeczach można nie chcieć mówić i nic w tym złego.

Jestem przekonany że Marcel odwiedził takie "męskie" fora ,a na kobiecym potwierdza to co sobie potwierdził na męskim.

BEKA to nieźle też podsumował to się nie będę powtarzać .
Z moich nienaukowych obserwacji życia powiem tylko że jak się tak straszliwie nie chce popełnić życiowo związkowego ,błędu i tak maniakalnie podchodzi do rachunków prawdopodobieństwa próbując się pozabezpieczać mentalnie to i tak popełni się swój ulubiony błąd tak z 5-6 razy dla pewności.
W gruncie rzeczy Marcelowi trochę brakuje uważności i luzu - chce perfekcji od siebie i kobiety która jeszcze nie istnieje
to znaczy istnieje w przeszłości i w marzeniach fantazjach to ta idealna,doskonała ,a ludzie wcale tacy nie są .
Co kompletnie nie musi przeszkadzać żeby ich pokochać problemem jest tylko spotkać kogoś o podobnym podejściu do życia.
A jak koncentracja na czubku własnego nosa pochłania całą uwagę to życie jak to się mówi ucieka i to co istotne chociaż jest blisko nie zostanie dostrzeżone.

IsaBello wiesz że nie mam za złe, tylko odrobinę się czerwienie

Właśnie post BEKI zwrócił moją uwagę na tą ogromną frustrację i strach z którym musi się Marcel zmagać.
To przerażenie, gdy spotyka kobietę. Ten brak zaufania do siebie, swojej siły. Te wszystkie zabezpieczenia, żeby na pewno się udało, żeby na pewno dobrze wybrać.
A i tak wyjdzie jak zawsze

Podejrzewam, że Marcel źródła swoich niepowodzeń i frustracji usilnie chce upatrywać w tym, że kobiety się "nie szanują" mając zbyt wielu partnerów w przeszłości i to komplikuje całą sprawę. Panicznie boi się zdrady i tego, że nie będzie dla danej kobiety najlepszy (co poniekąd jest zrozumiałe, chociażby ze względu na to, że przez każdą z poprzednich kobiet został zostawiony, nawet zdradzony, a ostatnia go okłamała). Mam wrażenie, że ta ostatnia jego relacja to dla niego jak woda na młyn, bo te wszystkie swoje  teorie może w pokrętny sposób do niej odnieść. Problem w tym, że po pierwsze, odnoszenie jednego przypadku na ogół, jest totalnie bez sensu, a po drugie wymaganie całkowitej szczerości od nowopoznanej osoby bardzo łatwo i szybko może wzbudzić w niej dyskomfort, nawet jak nie ma nic do ukrycia. Inna sprawa, że Marcel już taki młody nie jest i raczej w jego targecie są kobiety ok 30-stki, niż 20l. A takie zwykle już mają za sobą więcej doświadczeń. Czasem jeden długi związek może przynieść więcej 'spustoszenia', niż kilka krótszych. Inna sprawa, że przecież związki z jakiegoś powodu się kończą. Po dłuższym, jak są jakieś nieprzyjemności z tym związane, to mało kto od razu marzy o kolejnym poważnym związku. Jednak według teorii Marcela, ktoś kto był w krótszych relacjach, nie nadaje się do dłuższego związku "na życie", natomiast osoba, która była w dłuższym związku czy dwóch i szła do łóżka z miłości, na pewno tak ZAWSZE będzie miała. No nie, zależność może być całkiem odwrotna. Ile osób, które wcześnie weszły w "poważne" związki, po latach żałuje, że nie korzystały z życia? Tylko weszły w relacje, które ostatecznie i tak rozpadły bo jednak prawda taka, że niewiele takich młodzieńczych związków z pierwszą miłością jest w stanie przetrwać próbę czasu. Natomiast ktoś, kto miał tylko kilka krótszych relacji, zaczyna chcieć stabilizacji. Według Marcela tej drugiej osobie się nie należy, bo jak mogła wcześniej korzystać z życia, mieć inne priorytety, a nagle co? Zmiana? Niektórzy po prostu nie czują potrzeby w wieku wczesnych 20l wikłać w poważne związki. To przychodzi z czasem, często po studiach, jak już mają jakąś stabilność zawodową i/czy finansową. Ponadto z wiekiem dochodzi dojrzałość emocjonalna (choć nie u każdego ), wiemy czego chcemy od życia, co dla nas ważne, na co zwracać uwagę i mamy większe horyzonty niż tu Marcel prezentuje.
Ale jak to mówią, "nie przewrócisz, nie nauczysz"

Po prostu źle wybrali partnerkę.

Roxan, już nie przesadzaj z tym wariografem, byle tylko Twoje było na wierzchu
Marcel ma swoje podejście, parę osób inne i za chwilę sto stron natłuczecie, bezsensownie starając się przekonać do swoich racji

Uprzedzam - uważnie czytam wątek, czesto wkładacie Marcelowi w usta słowa, których nie powiedział, a on się tylko coraz bardziej nakręca i setny raz tłumacząc to samo wzdłuż i wszerz.
Marcel ma takie podejście, a nie inne, ma do tego prawo, a życie mu pokaże, czy to się sprawdza. Są też przecież kobiety, które nie wejdą w związek z facetami, co to skakali z kwiatka na kwiatek i ok, może się z takim Marcelem spikną, czego mu życzę, amen

Britan

calkowita zgoda.

Mi to lotto, zresztą sam Marcel napisał, że jestem "za stara" by na ten temat wypowiadać. Niemniej też wspomniał o badaniach, gdzie kobiety 2-krotnie zaniżały liczbę partnerów wiedząc, że nie będą w żaden sposób sprawdzone. Także idąc tokiem myślenia Marcela, jak kobieta powie, że miała 1 to pół biedy bo najprawdopodobniej miała 2, ale jak powie, że miała 5, to 10, a dla Marcela to już liczba nie do przeżycia. No jak biedny ma to sprawdzić? A jeszcze niech przypadkiem wygada, że kiedyś w liceum z kimś całowała na imprezie (czy po), a ten facet nie będzie pasował do statystyk. A jeszcze niech wspomni, że jakiś facet w pracy do niej startował... i kiedyś zaprosił do siebie czy wpadł do niej... kobieta nie wybroni, tylko wariograf
Mi tam Marcela podejście nie ziębi i nie grzeje, każdy może i powinien mieć swoje wymagania, tylko jego są bardzo rozmyte i w zasadzie taka jego randka czy test sprowadza się do jednego: "wszystko co powiesz, może być użyte przeciwko tobie", nawet jeśli to tylko wyobraźnia Marcela komplikuje sprawę, a nie rzeczywiste "predyspozycje" danej osoby.

Owo "niedopasowanie" mam wrażenie, jest też używane za często. To taki dyplomatyczny ogólnik, który pozwala chociaż po części wyjaśnić sytuację. Natomiast przy dzisiejszym, delikatnie mówiąc, konsumpcyjnym podejściem do relacji, ludzie tłumaczą się niedopasowaniem pewnie wtedy, kiedy nie są w stanie wypracować jakieokolwiek kompromisu a jedno usilnie próbuje nagiąc drugie pod swoje oczekiwania i po  krótszym czasie padają owe słowa o niedopasowaniu czy niezgodności charakterów.

Oczekiwania Kolegi oceniam pod pewnym względem "szlachetne" czy może bardziej idealistyczne a przez to nierealne. Nie w tym problem, żę on by chciał takiego związku, zgodnego ze swoim sielskim wyobrażeniem. Problem w tym, że powierzchownie i po zbyt małej licznie przesłanek jest w stanie ocenić kobietę, pod kątem tego, czy się nadaje do związku czy nie. Podobnie zresztą Panie postępują wielokrotnie , ale nie o tym.
Nie widzi, że jego teoria jest zero-jedynkowa, bo nie uwzględnia motywacji potencjalnej kobiety i całkokształtu jej życia, co mogło ją skłonić do takich a nie innych zachowań. Jeśli ktoś mówi otwarcie, że go "motywacje nie interesują" albo nie jest w stanie w ogóle uwierzyć, że przeszłość partnera nie jest istotna, to będzie dalej usilnie wszystkim wmawiał, żę to najistotniejsza sprawa, ale cała reszta ma mniejsze znaczenie lub tego znaczenia w ogóle nie ma. Tak, jakby o tym, czy partnerka go okłamie lub zdradzi miał decydować jeden czynnik(liczba partnerów) bo on mówi o niej wszystko. W dodatku, jeśli ktoś poczuje się w jakikolwiek sposób osaczony,, może i tak skłamać odnośnie swojej przeszłości. Jeśli takie zwierzenia padają, to raczej muszą się odbywać w swobodnej atmosferze, bo inaczej jedna strona poczuje się niezręcznie i może się "wypisać" z takiej relacji.

Życzę mu dobrze, ale niech po prostu uważa, bo możę trafić na sytuację, odbiegającą od jego wyobrażeń.

Wybacz ale to forum i każdy ma prawo się w nim wypowiadać (zgodnie z regulaminem). Może mnie ten wątek po prostu bawi i traktuję go jako rozrywkę, w końcu facet prawie w moim wieku? Może miałabym więcej "litości" czy zrozumienia, gdyby był 10 czy więcej lat młodszy.

Żyjemy w takich czasach, że większość ludzi nic nie musi, a co najwyżej może (jeśli chodzi o związki). Wiem, że jeszcze bywa tak, że jest presja i się "bierze" co się trafia albo bo trzeba bo czas lub wpadka i co ludzie powiedzą. To naturalnie zawyża wymagania z obu stron. Marcel może mieć swoje wymagania, a nawet powinien. Jednak, też zważywszy na jego wiek, te jego teorie moim skromnym zdaniem są z kosmosu i nijak mają do rzeczywistości. Poza tym mam wrażenie, że przez takie a nie inne doświadczenia, on w ogóle kobiet nie szanuje. W każdej dopatruje chęci oszustwa i wybielania, tak jakby chęć stworzenia stałego związku przez kobietę, która miała więcej niż 3 partnerów było czymś abstrakcyjnym i nie godnym potencjalnego kandydata. Mało tego Marcel chce z założenia być najlepszy i tylko przez pryzmat przeszłości (spowiedzi czy też całkowitej szczerości kobiety) chce to sobie zagwarantować.
Ja bym się nie czepiała, gdyby Marcel miał max 20l i/lub żadnego doświadczenia z kobietami. Poczytuję to forum i wielu w tym wieku wypowiada o swoich rozterkach i rzeczywiście tam to idealistyczne podejście do życia jest częste. Ludzie starsi, którzy coś przeżyli, mają raczej szersze horyzonty i inne rzeczy mają dla nich większe znaczenie niż rozpamiętywanie czy ktoś miał 3 czy 5 i czy jak z kimś pocałował to był seks czy nie, nawet jak to było x lat temu.
A umówmy się, że jeśli średnia partnerów waha się właśnie ok 5-6, to nie wiadomo, gdzie jest mediana i w jakim wieku. Jak ktoś nie wziął wcześnie ślubu to do 30-stki te max 3 łatwo "nabić" (już nie piszę do 40-stki bo jestem dinozaur ). I jak wtedy można mówić o długotrwałych związkach? Max 2 lata, jeden mniej, inny więcej. Jeśli ktoś pomiędzy miał jakąś kilkumiesięczną jedną czy dwie to już zaraz 5 czy 7 (a dla Marcela taka osoba już jest puszczalska, nie szanująca się itd.) A to oznacza, że mimo, że by się wydawało, że wymagania Marcela są ok, to jednak nie do końca. Jak ktoś w młodym wieku się z kimś związał i to trwa lata, to najczęściej jest z tego ślub i/lub dzieci. Chyba niewiele przypadków kiedy kobieta tudzież facet byli do 30-stki w 1 czy 2 wieloletnich  związkach (powiedzmy 5-letnich czy dłuższych) i wychodzą z nich bez takich zobowiązań czy przeszłości. Btw nic Marcel nie pisał, czy by zdecydował na związek z matką z dzieckiem, która ma za sobą jeden długi nieudany związek (nawet max 2). Owszem z czasem te wszystkie relacje poniekąd komplikują, ale też ludzie dojrzewają (a przynajmniej powinni) i potrafią się odnaleźć w zmieniających okolicznościach, też dyktowanych poniekąd wiekiem.

Jedna użytkowniczka w innym wątku napisała, że nigdy nie zwiąże z facetem, który ma dziecko bo ma złe doświadczenia. Nie znaczy, że to reguła. Wiele osób wchodzi w takie związki i jest im razem dobrze. Inaczej nikt po rozwodzie czy z dzieckiem albo mający więcej niż 3 partnerów nie "zasługiwałby" na związek. Podobne rzecz przecież się ma z prawiczkami.

Marcel, tu nikt nie chce odbierać Ci Twoich poglądów, co najwyżej stwierdza, że są bardzo ograniczone, "zerojedynkowe", jak zwał tak zwał.
Co zrobisz, jak spotkasz kobietę po jednym, max 2 długich związkach przed 30-stką, która będzie miała dziecko? Też ją od razu skreślisz, by nie komplikować życia, czy dasz szansę? Ty też niby kochałeś niby te swoje długie związki miałeś ale z żadną kobietą nie ożeniłeś ani nie masz dziecka (choć podobno kochałeś i myślałeś poważnie). Czy dla kobiety 20+ (nawet, która ma wciąż idealistyczne podejście do związków "na zawsze"), jesteś wiarygodny, no chyba nie bo jak poczytasz czy posłuchasz, to takie kobiety chcą oświadczyn max do 3 lat. Jak nie, to nie. No bo co ze związku, nawet 5 czy 8-letniego z którego nic nie wynika? Ani małżeństwo, ani dzieci itd. Szczególnie, że (prawie) każda o tym marzy i tego chce. Tym bardziej jak podobno związek z miłości. No co taka kobieta może pomyśleć? Pewnie znów będziesz chciał darmowy seks, praczkę, sprzątaczkę (za przeproszeniem) ale za tym nic nie idzie. Wyłącznie wymagania byś był najlepszy.