Ona arcyczuła i ja, ten zimny - Netkobiety.pl

Przestań ,być tak obrzydliwie idealnie wszystko wiedzący najlepiej jaka ona powinna być ,byś był zadowolony i przestań być specem od tego jak się zmienia ludzi w kogoś innego,od tego zacznij ,przestań być rodzicem,temu się przyjrzyj w sobie nie masz niektórych praw które sobie samozwańczo nadajesz pomagasz dziewczynie być czymś jak bluszcz i ubezwłasnowolniasz ją ,do czego dziewczynie to potrzebne i jaki ma z ciebie pożytek to inna sprawa czemu wybrała Ciebie.Tu też może być odpowiedź po części na Twoje pytanie ona się uczepiła ciebie i stosuje dziecinne metody na absorbowanie Twojej uwagi.
bo tatusiujesz nadmiernie co jest niedojrzałe.Swoim dojrzewaniem i rozwojem duchowym się zajmij nie zaszkodzi polubić się takim jakim jesteś .
Dziewczyna wzrośnie,bardziej dojrzeje i będzie mieć dość kontroli wychowywania,wymuszania, udawania, zmieniania jej w Twoje wyobrażenia .
Potworna pułapka to przekształcanie kogoś dla jego dobra i szczęścia żeby samemu być szczęśliwym zbyt wielka niewola przez zależności a nie więź ,bawisz się w boga trochę .Jeżeli dziewczyna robi to wszystko  i zmienia się tylko dla Ciebie to marnie i na krótką metę .

Dla mnie szukasz dziury w całym. Co to za problem, że ona się przytula, a Ty przytulasz i czytasz książkę? Albo oboje sobie leżycie obok siebie i każde czyta swoje? Albo leżycie i oglądacie serial?
Co to za problem, że ona potrzebuje się wygadać? To niech się wygada, Ty posłuchasz, przytakniesz, korona Ci z głowy nie spadnie.

Wziąłeś sobie taką dziewczynę, a nie inną. Czemu chcesz teraz na siłę ją zmienić?

Oj Autorze powiem Ci, że mogę Ci tylko współczuć, ja bym nie wytrzymał z kimś takim długo, mówię to zupełnie poważnie..No nie da rady być dla kogoś przylepem przez 24 h/dobę - trzeba pracować, jeść, zajmować się sobą i robić coś jeszcze poza tym..Samą miłością i przytulaniem się człowiek nie żyje.
Ale cóż, wybrałes taką a nie inną, pyatnie jak długo oboje to zniesiecie, bo każde z Was uważa, że robi dobrze i ma swoje racje. Dziewczyna ma taki charakter i chyba musiałaby znależć sobie kogoś podobnego, żeby oboje czuli się w pełni usatysfakcjonowani. Ty patrzysz na wszytko w miare racjonalnie, ona raczej idealistycznie - i tu ciężko się dogadać.
Jak ktoś chce wszystko robić razem, to kwalifikuje się na terapię..

Twoje pytanie o to, jak ją zmienić, żeby ona Tobie zaczęła odpowiadać jest wręcz ujmujące w swojej naiwności. Pokazuje, że nie chcesz, nie akceptujesz, nie kochasz jej takiej, jaka jest, ale jej wyobrażenie, które sobie stworzyłeś.
Nie zmienisz człowieka, ani jej podejścia do życia i do związku, bo Ty tak chcesz. Ona musi sama chcieć i jak widać póki co chyba jej zależy na Tobie i związku z Tobą, bo się stara i próbuje nadążyć za Twoimi wyobrażeniami. Z czasem może zapłacić za to wysoką cenę w postaci utraty wiary w siebie i może to doprowadzić do zatracenia własnej tożsamości, bo przecież tylko Ty wiesz jakie zmiany są potrzebne, żeby ona stała się idealną partnerką.
Mocno toksyczne jest to, co robisz. Zastanów się więc może, czy chcesz być z nią, czy z jej wyobrażoną i wg Ciebie lepszą wersją. Nie lepiej byłoby od razu znaleźć kogoś, kto już jest takim, jakiego Ty chcesz? Tym bardziej, że zmiany nie będą miały trwałego charakteru, gdyż do takiej zmiany potrzebna jest wewnętrzna zamiast zewnętrznej motywacji.

Już miałam pisać o językach miłości a koleżanka wyżej mnie uprzedziła

Ja też uważam że tu jest pies pogrzebany że Wy zupełnie inaczej wyrażacie emocje. Tobie się wydaje że ona jest wkurzająca a ona pewnie gdzieś się komuś żali że to Ty jesteś wkurzający.

Na pewno odradzam "wychowywanie" jej sobie z tego prostego powodu że to nie fair. To nie jest tak że Ty robisz dobrze a ona źle, po prostu robicie INACZEJ, jedno wcale nie zachowuje się lepiej od drugiego. Jeśli chcesz mieć kobietę podobna do siebie to masz prawo takiej szukać natomiast znajdując inna, będąc tego świadomym a i tak chcąc ja przerobić na własną modłę robisz jej krzywdę. Tak samo ona by ja robiła Tobie próbując Cię przekuć na swoje kopyto.

Wniosek jest taki że wg mnie musicie iść na kompromis, tzn oboje zrozumieć swoje własne języki miłości i te którymi mówi partner(ka). I trochę sie nagiąć pod siebie (oboje!!!!!!). Będzie to wymagało oczywiście czasu i zapewne paru sprzeczek Jak to nie zadziała to niestety nie wiem w czym innym można tu rzeźbić.

Osobiście mogę dodać że byłam w analogicznej sytuacji, z moim poprzednim chłopakiem mieliśmy totalnie inne języki miłości. Koniec końców się rozpadło, między innymi dlatego też że ja co bym nie robiła czułam że nie dostaje od związku takiej formy miłości jakiej potrzebuje. I długo próbowałam właśnie siebie przerobić na jego kopyto wmawiając sobie że robię to "dla dobra związku" i dając sobie wmówić że moje potrzeby są dziwne, przesądzone itd. a klops bo nie dość że walczyłam z wiatrakami to jeszcze traciłam czas na nieodpowiedni związek.

Według mnie nie ma niczego dziwnego w tym, że ludzie po 2 (!) latach (nie dwudziestu) czesto się przytulają, lubią razem spędzać czas i ogolnie za sobą tęsknią. Zdziwiłabym się raczej gdyby w związku o takim stażu tego nie było. To Ty Autorze wydajesz mi się zimny i niedostępny. I szukasz winy tylko w dziewczynie, a nie w sobie.

Nieodmiennie ciekawi mnie w ludziach nieodparta chęć szukania winnego i jedynej słusznej odpowiedzi.
Autorze, jesteś aż tak przekonany o swojej nieomylności, że nie widzisz pewnych oczywistości, a dorabiasz za to dziewczynie "łatkę", dzięki której nic nie rozumiesz, ale przynajmniej dalej złościć się możesz.

Nie masz na co się złościć, może najwyżej zasmucić, że do siebie nie pasujecie. LUDZIE SĄ RÓŻNI. Bagatelizowanie jej potrzeb dlatego, że Twoje są inne, nie jest oznaka dojrzałości. Z tego co piszesz, dziewczyna ma silną potrzebę bliskości. Nie jest to ani zaleta, ani wada. Jak z innymi potrzebami - dopóki nie będzie zaspokojona, to będzie upierdliwie dawać o sobie znać. Głodu nie nasycisz wodą, pragnienia miłości pracoholizmem, a potrzeby bliskości fizycznej - aktywnościami jak gotowanie... Życzę Ci spotkania kogoś, kto w życiu Ci pokaże, że można mieć różne potrzeby i je w ludziach akceptować, przyjmować jako coś naturalnego, jako cechę, fakt.
Powtarzanie historii trzy razy jest z pewnością faktem o niej: albo potrzebuję jakiejś innej Twojej reakcji (np. uważności, przytaknięcia, dopytania, tych różnych "mhm, no"), albo ma w tym jakiś sposób na stres. A może tak objawia się jej nerwica. Nie wiem.

I nie idealizuję jej, pewnie ona również nie rozumie Twoich potrzeb bycia samemu, bycia zamkniętym w sobie, ale skoro Ty jesteś na forum to się odnoszę do Twoich cech. Bije od Ciebie pogarda do jej odmienności. Nie mieści Ci się w głowie - a więc jest dziwne, infantylne, bez sensowne, a Twoje podejście jest lepsze, i już zaraz zaczniesz ją zmieniać.

Po przeczytaniu Twojej wypowiedzi mam szczerą nadzieję, że za jakiś czas Twojej dziewczynie otworzą się oczy, a w jej otoczeniu znajdzie się ktoś kto ją doceni i obdarzy na tyle silnym uczuciem, że nie będzie musiała milion razy żebrać o czułość, a ona sama rozkwitnie zamiast usychać przy Tobie. A wtedy Ty przylecisz na netkobiety (w wariancie pesymistycznym na braciasamcy) i założysz wątek, w którym będziesz rozkminiać że jak to, przecież takim super partnerem byłeś, taki męski, niewylewny, twardy, racjonalny, dojrzały, nieinfantylny, odpowiedzialny, opoka, tak jej "matkowałeś", tak ją wychowywałeś, tak ją naprostowywałeś, tak ją swoim kagankiem wiedzy związkowej oświecałeś etc. etc. etc. a ona infantylnie rzuciła się w ramiona jakiegoś czułostkowego lovelasa, z którym sobie serduszka na komunikatorze wysyła.

A przecież Ty taki mądry jesteś i wszystko w ogóle wiesz lepiej. Jesteś raptem dwa lata w związku ale na wylot poznałeś związek jej rodziców, którzy są razem pewnie kilkadziesiąt lat ("Ona potrafi gadać o jakichś pierdołach, które mogłyby interesować grono 80-letnich prowincjuszy a on tylko coś tam przytaknie, ironicznie skomentuje i idzie sobie robić swoje rzeczy. Zero flow w tej parze").  WTF? Za kogo Ty się w ogóle uważasz?

Do tego te wstrętne teksty: bluszcz, infantylna, łasi sie, przyspawałą się, tęsknidełko, to by się przykleiła do mnie, przytulankowość, ona po paru dniach potrafi znowu zacząć śpiewkę o „brakach”... Ja prdlę, Ty w ogóle czytasz to co piszesz? Twoje poczucie własnej wyższości aż bije z każdego słowa... bleh

" To trochę jakbym wychowywał sobie dziecko, a nie żył z kobietą przed 30-ką. Dla mnie to fenomen jak osoba z niezłą pracą, wykształceniem, potrafi być…infantylna?"

Ten tekst mnie przeraził. Ty jesteś w stanie pojąć, że zakochują się nawet ludzie po 40, 50 czy 60? I że potrafią być czuli, przytulać się, kleić do siebie itp.?

Taka mała uwaga: bagiennik Ci kibicuje, ale to są wypowiedzi teoretyka związkowego

Kobiety,  stąd taka  mocno negatywna  ocena Autora?  Kurcze  sama  bym nie wytrzymała  by ktoś cały czas chciał się tulic,  to jest zwyczajnie  upierdliwe,  istnieją  pewne granice i trzeba też potrafić zająć się sobą,  inaczej jest to toksyczne.  Widzicie tylko Autora,  a nie widzicie  Jej? Odwrócić  należy sytuację,  chciałabyście by facet do Was się tylko tulil,  a Wy  nie macie czasu dla siebie?  No ja nie,  uciekalabym bo na dłuższą  metę,  o zgrozo  całe życie jest to męczące. 
Natomiast  zgodzę się z jednym,  mianowicie,  Autorze,  jeśli nie odpowiada  Ci to jaka jest,  to ew szczera  rozmowa i jeśli to nic nie są,  widocznie nie jesteście  dla siebie.

Jak widać, znajdą sie również osoby będące w związku(chyba udanym? ), których zwyczajnie irytuje postawa dziewczyny, omawianej w wątku i same nie dałyby rady wytrwać w takim układzie.
Kurde, dlaczego ZAWSZE uznaje się, że coś jest lepsze od drugiego? W tym wypadku, iż zachowanie tej dziewczyny jest zupełnie normalne? Otóż NIE JEST! Przynajmniej, jeśli to wygląda tak, jak zostało opisane..
Autor nie czuje się komfortowo, bo akurat on ma inne potrzeby, odczuwa dyskomfort z powodu zachowania dziewczyny czy zwyczajnie widzi realny problem w tym, że ona nie potrafi chyba robić w wolnym czasie nic innego, tylko się do niego kleić..Sam Autor  przyznaje, żę w pewnym stopniu lubi się przytulać czy okazywać czułość, ale widocznie ma jakieś granice. Dlaczego tylko on ma te granice przekraczać, aby zadowolić swóją partnerkę? Wszytkie te określenia, jakich Autor użył wydają się w pełni prawdziwe, jeśli tylko sytuacja tak wygląda. Autor nie ma prawa czuć się niezręcznie przy tych wszystkich zachowaniach partnerki? Taką dziewczynę wybrał, OK, ale czy można w relacji dwojga ludzi normalnie rozmawiać o rzeczach, które wydają się problematyczne? Rozumiem, że zawsze facet ma się dostosować do kobiety, tak? Nie widzę tutaj żadnego poczucia wyższośći, ale zwyczajne zmęczenie pewnymi zachowaniami, które Autora irytrują..No, chyba, że to facet powinien zawsze wszystko akceptować u kobiety i znosić cierpliwie jej humorki lub/i charakter, bo jej potrzeby są zawsze z definicji nadrzędne..

Proponuję odwrócić sytuację, jak pisze Istotka i przestać w końcu patrzeć tylko na kobiecy punkt widzenia, jak również nie traktować konieczności okazywania uczuć, jaki ta dziewczyna prezentuje, za najwyższe dobro czy  sprawę priorytetową, do której należy dostosować cały związek. Myślę, że znajdzie się tutaj sporo osób( w tym kobiet), które wiałyby czym prędzej z takiego układu, bo we wszystkim trzeba zachować umiar a przesadne okazywanie czułości może być męczące i upierdliwe. Przecież nie każdy musi być tak uczuciową osobą. Bezwzględne dostosowywanie się i aceptacja tylko jednej strony względem drugiej to chyba nie najlepsza droga do szczęścia...Czy ktokolwiek tutaj byłby zadowolony, gdyby nie mógł znaleźc choć CHWILI dla samego siebie? Wszystko, co robicie w życiu poza pracą robicie ze swoim partnerem/rką? Całe szczęście nie wszyscy tak mają..
Nie mam zamiaru  w żaden sposób nikogo obrażać, ale ocena Autora jest tutaj tak stronnicza, że aż bije po oczach... Jeśli tylko tak to wszystko wygląda, jak on opisał, to określenia bluszcz czy przylep, choć może nieco zbyt dosadne, wydają się w pełni uzasadnione...

Autorze, zastanów się czy możesz znaleźć jakieś pośrednie rozwiązanie, bo na dłuższą metę może być ciężko, tym bardziej, jeśli ona za każdym razem reaguje w ten sposób, jaki opisałeś.
Za bardzo się od siebie różnicie..

Też zastanawia mnie, dlaczego mimo opisanej sytuacji Autor jest że swoją dziewczyną 2 lata, a w miedzyczasie zdążył już z nią nawet zamieszkać. I co, wcześniej to było do zaakceptowania, a nagle nie jest?
I również dostrzegam dużą wyższość Autora, a także jego... infantylność. To niedojrzali ludzie myślą życzeniowo, jak dzieci. Ma być tak jak chce Autor - dziewczyna ma być taka jak sobie zaplanował. On ceni sobie wolność, ale już dziewczynie nie przyznaje tego prawa. Chciał żeby gotowała i uprawiała sport, więc wprowadził to w życie. Teraz czas na dalsze zmiany.

Po prostu  autor potrzebuje innej kobiety.
Są  takie szukać trzeba dopasowanej.  Bo tak naprawdę nie każdy pasuje do każdego. 
Niestety.. A dorośli ludzie zmieniają się w ograniczonym zakresie.
Zaakceptowanie odmienności pozorne i hodowanie frustracji też nie jest fajne i się zemści.

Bagiennik A kto mu każe się dostosowywać?
Gdyby to dziewczyna napisała pewnie parę  osób poradziloby zajmij się sobą.  A większość stuknelaby się w głowę po co z nim jest.
I chyba zauważasz że to autor chce dziewczynę  zmieniać  i ulepszać  a nie ona jego?

Z tego wątku można wynieść jeden wnoisek: jeśli pewne postawy są uważane za tzw lepsze i postrzegane jako oczywistość, to ludzie w takich parach, jak Autor i jego dziewczyna się nie dogadają. A wystarczy zrozumieć, że ludzie są RÓŻNI i nie każdy musi znosić cierpliwie przytulanki, zmuszać się do ciągłego okazywania czułości i uwagi drugiej osobie, kiedy ma zwyczajnie ochotę na święty spokój..
Ela ma rację,żę Autor powinien znaleźć inną dziewczynę, bo nie będzie z nią na dłuższą metę szczęśliwy, tak jak ona z nim. Unikajmy nazywania INNEJ postawy bezwględnie złą czy niewłaściwą, choć ta, którą prezentuje dziewczyna jest dla mnie(nie tylko zresztą) zwyczajnie odpychająca. Tutaj prawie nikt nie dostrzega tego, że Autor widzi , iż nie został zachowany umiar, dlatego zaczyna go to zachowanie irytować.

Może należy powtórzyć pytanie Istotki: Niech Panie odwrócą sytuację i spróbują sobie wyobrazić, że facet okazuje im przesadną uwagę i czułość, taki typowy biały rycerz, który poza kobietą nie widzi w życiu niczego więcej i ją zwyczajnie zamęcza..
Ela, osobiście odczytałem w zwierzeniu Autora jedną rzecz: on widzi, że dziewczyna przez swoją ciągłą chęć przebywania blisko niego, nie jest kompletnie zainteresowana czymkolwiek, nie chce się niczym innym zajmować( tak to wygląda z opisu), zatem krzywo patrzy na każdy moment, kiedy Autor chce mieć chwilę dla siebie czy wręcz MUSI się z nia na jaiś czas rozstać(praca, zakupy, wyjście itp.)
Tkwiąc w takim układzie, dalszym etapem możę być to, żę gość nie będzie mógł swobodnie na miasto wyjść czy w ogóle ruszyć się gdziekolwiek samemu, bo dziewczyna będzie zdołowana albo zazdrosna..?

Tylko że niestety lub stety opisał jeszcze parę  rzeczy  świadczących o tym że nie jest tak ogólnie z niej zadowolony  i trzeba ja poprawiać.
Nie znalazłam albo utonely w gąszczu  wad jej zalety?
No niestety wrażenie że odgania się od niej jak od komara..
Nie ma jednego modelu. Kto to napisał?
Jak widać jednak wiele osób takich wyrazów zaangażowania  potrzebuje.
Jak ich nie potrzebuje w takiej formie to w jakiejś innej pewnie  tak. Musi być bliskość widocznie gdzieś jej w związku autora brakuje i nie ma innych form jej okazania..

Brednie...?

Hmm, w takim układzie można założyć, że każda opisana na tym forum historia jest brednią, skoro od razu filtruje się ją na swój punkt widzenia..Jeśli zatem dziewczyna nie wisi na Autorze 24 godz/dobę, to założyłem po prostu, że postawa dziewczyny i jej oczekiwania, to ZA DUŻO dla Autora. Gość przyszedł z problemem i stara się szukać rozwiązania. Najwidoczniej dla Autora granica została przekroczona, tym bardziej, żę wyraźnie napisał, że sam te uczucia okazuje. Być może jest to za mało czy okazywane w zły sposób, tylko czy ona ma się automatycznie i bezdyskusyjnie zmieniać tak, aby zadowolić dziewdczynę. Sama Rox wspominasz, że jestes "przytulaskiem"..No widzisz, nie każdy takim jest Nie uznawajmy czegoś z góry za złe czy nieprawidłowe a sam fakt, że Autor nie lubi tak bardzo okazywać czułości już jest tutaj traktowane jako zbrodnia.

Dlatego jeszcze raz zapytam  o to, co zostało pogrubione wcześniej. Jeśli wrażenie odganiania się "jak od komara" jest prawdziwe, to może właśnie istnieją ku temu realne powody?

Swoją drogą Autor mógłby się odezwać i może nieco rozjaśnić sytuację..
Magda, jak widzisz, nie jestem odosobniony w swoich przemyśleniach. Poza tym próbuję patrzeć z punktu widzenia Autora a nie tylko dziewczyny, bo zdaje się, zę kwestie czułośći czy bliskości( lub ich odpowiednie okazywanie) są takim paradygmatem, że ciężko z tym w ogóle dyskutować. Może właśnie Autor próbuje znależć KOMPROMIS zamiast koniecznie dostosowywać się do swojej partnerki. Nie przyszło nikomu do głowy, że gość martwi się o nią, że ona po prostu nie potrafi się sobą zająć..Nie widze od razu tutaj próby zmiany, ale zwyczajny problem, że właśnie nie dogaduje się z nią w tej kwestii.
Jeśli rzeczywiście chciałby ją na siłę zmieniać, to racja - nie tędy droga.

Szczerze mówiąc też widzę, że chyba najlepszym rozwiązaniem byłoby, jakby sobie znalazł inną partnerkę, taką która nie będzie mu co chwilę smęcić, że jej nie przytula. W wersji bardziej łagodnej: która będzie do niego pasować..

Też nie za bardzo wierzę też w to że ona ma zwyczaj  wiszebia godzinami na nim.
Jeżeli drażni nas czyjs dotyk to warto poszukać przyczyny dlaczego..A nie zawracać komuś głowy.

Całkiem możliwe że od dziewczyny  która będzie mu odpowiadać w wielu innych aspektach bez poprawki od te przytulaski chętnie weźmie.

Wierzyć to można w różne rzeczy, ale jakoś wolę opierać się na tym, co Autor wątku pisze a nie na domysłach.

MY tu nie wiemy przecież( bo skąd niby?), jak często i z jaką intensywnością odbywa się między nimi to okazywanie uczuć..Autor napisał w poście, że dziewczyna robi to nadzwyczaj często a on sam również chętnie lubi okazywać, ale preferuje nieco inne tempo/ częstość tych gestów czy zachowań.. Jak mam to inaczej odczytywać, tworzyć jakieś dodatkowe teorie czy scenariusze...
Widzę to, co Autor pisze: NIE PRZESZKADZA mu w ogóle przytulanie czy okazywanie uwagi, ale skala/stopień/inetnsywność tegoż zachowania..O to mi tylko chodzi. Może próbował o tym porozmawiać, ale napotkał ze strony dziewczyny na mur i dlatego założył ten wątek..
Co więcej wiemy? Niby to, że chce ją zmienić? Może i tak, ale wtedy właśnie powinien sobie poszukać kogoś innego..Mam wrażenie, że przyszedł tutaj po poradę, jak osiągnąć KOMPROMIS a został zjechany równo za to, że nie dostosował się do partnerki.

Loka - właśnie, to jest głos rozsądku MOŻNA robić coś wspólnie i łączyć pewne rzeczy, ale co zrobić, jak jedna strona czy druga się zapiera i nie chce ustąpić nawet na krok..

A ja myślę że prawda lezy gdzieś po środku.. Z jednej strony rozumiem, ze może być wkurzające nadmierne klejenie się do partnera. Moj maz na początku związku tak mial ze kazda chwile chciał spędzać przyspawany do mnie, dotyczy to juz okresu po ślubie. Czytalam książkę a oni wsuwał głowę pod pachę tak ze niewygodne było czytanie i musiałam je kończyć,  chciałam poleżeć bo mnie brzuch bolal i mdliło mnie a on bach mnie juz w objęcia mimo ze ja spocona i duszno mi o czym wiedział. Rozmawialam z przyjaciolka przez telefon a on przyklejony do mnie także zero prywatności w tej rozmowie.I tak non stop plus wyrzuty typu wolisz czytać  niż na mnie patrzeć, wolisz oglądać coś zamiast pobyć ze mną i pogadać. Gdzie my naprawde oboje jesteśmy czuli i ja tez uwielbiam się tulić ale to nawet dla mnie było za dużo i mialam wrażenie jakbyśmy byli nierozdzielonym rodzeństwem syjamskim. W sumie wc bylo jedynym miejscem gdzie moglam bez wyrzutów sumienia pobyć nawet nie tyle sama co z przestrzenią wokół siebie a nie wiecznie opatulona nim. Na szczęście z czasem to znormalnialo i chociaz wciąż duzo sie przytulamy to jest to miłe, nieprzesadzone i sama chętnie to inicjuje.
Z drugiej strony masz Autorze coś w swym tonie co sprawia ze odbieram Cie jaki takiego autorytarnego i dość surowego co wie wszystko lepiej i ma zapędy wychowawcze. Może dziewczyna staje się "infantylna" po to zeby wpisać sie w ten kanon na zasadzie Ty tatus a ona "mala dzieffcynka" ktora probuje zwrócić na siebie uwagę i dostać pogłaskanie po głowie?

Nie no mozna negocjowac.
Pamietam jak moj partner wyjechal na miesiac, potem wrocil i ja mialam tak, ze mi nie byly potrzebne tony czulosci, a on znowu by przez tydzien siedzial przytulony. I bylo podobnie jak u nich, ja sie wkurzalam, on czul sie odtracony.
I po tej sytuacji pogadalismy o tym. I teraz jak cos takiego jest, to ja po prostu mowie w momencie, kiedy dla mnie jest juz "za duzo" a on mowi w momencie, kiedy dla niego jest "niedobor".

To naprawde jest do ogarniecia tylko trzeba chciec.
Czytajac post Autora, a zrobilam to przed chwila po raz drugi, mam wrazenie, ze on traktuje wszystkich z gory. I swoja partnerke i jej rodzine, a to nie jest dobry model do wejscia w dyskusje. Jasne, rozmawiaja, ale ta rozmowa jest na zasadzie, ze on jej mowi, a ona sie probuje dostosowac. Nie widze tam nigdzie pola na to, zeby ona sama powiedziala, jakie ma potrzeby i w jaki sposob inny moglaby je zaspokajac.

Wybacz Bagienniku, ale mam wrazenie, ze nakrecasz sie, bo chcesz na sile bronic innego faceta, ale Ty nigdy nie byles w zwiazku i po prostu ani nie jestes w stanie wejsc w jego buty ani w jej. Wiec to takie teoretyzowanie bez wiekszego sensu.

Też uważam że prawda leży po środku, ani ona ani on nie mają prawa uważać swojego punktu widzenia za jedyne słuszne podejscie. Ja rozumiem że może nam się zdawać że jakieś podejscie partnera jest dziwne bo ja sama przez to przechodzilam, najpierw uważałam że to jak on robi jest nie takie jak trzeba a po ilus bataliach w tej kwestii przeskoczylam w druga skrajność że moze to ja jestem dziwna i zaczęłam dusic i bagatelizować własne potrzeby.

Ta delikatna nutka która niektórzy wyczuwają u autora jakoby chciał on zmienić swoją dziewczynę wynika według mnie z niezrozumienia faktu że ludzie różnie okazują uczucia i zachowują się w związku. Ja jestem pewna na 100% że jego dziewczyna też tego nie rozumie. Nie uważam żeby autor miał złe intencje ale uważam że muszą oboje zdac sobie sprawę że mówią innymi językami. Bez tego ani rusz, będą się tak kopać wzajemnie do grobowej deski i licytować o każdego przytulasa albo chwilę bez przytulasa. I czas pokaże czy kompromis wypracuja czy nie.

Loka, powiem to tutaj ostatni raz i szczerze - nie bronię go jako faceta, ale jako osobę, która ma INNE podejście do pewnej sprawy, w tym przypadku do okazywania uczuć.Tyle. Denerwuje mnie jak coś jest z góry uważane za lepsze czy właściwsze, tak jakby człowiek, który nie potrzebuje do szczęścia tony przytulasków czy czułych słówek był uważany za nienormanlnego. Nie ma chyba unierwsalnej recepty na to, ile i jak często należy okazywać uczucia wobec kogoś, jak również fakt, że przekłada się to, jak ktoś jest dla nas ważny. Po prostu...
Jak widać, również Ty czy inne Koleżanki widzą problem gdzieś pośrodku a nie tylko całkowicie po stronie Autora. Jeśli rzeczywiście czuje się w jakiś sposób lepszy czy ważniejszy, próbująć dziewczynę zmienić - za to go NIE pochwalam, ale zwyczajnie nie widzę chyba tego tak wyraźnie, jak reszta..Nawet pokusiłbym się o stwierdzenie, że dziewczyna ma tak zwiększone potrzeby,  że jeśli się nawet rozstanie się z Autorem i trafi na innego, przeciętnego faceta, to też nie będzie zadowolona.

Lendy - przeczytałem wypowiedź Autora i TYLKO na tym się opierałem. Na dobrą sprawę powienien się jeszcze wypowiedzieć, bo spowodował za dużo zamieszania..
Co do pracy: naprawdę uważacie, że w KAŻDEJ pracy da się znaleźć czas na pogawędki czy wymianę wiadomości w większym stopniu, niż ten 1 czy 2 SMS-y?
To już tak bardziej ogólnie, bez odnoszenia się do Autora: nie każdy sobie pracuje w biurze czy siedzi gdzieś wygodnie tak, aby w każdej chwili odpisać na wiadomość, tym bardziej,
kiedy to nie jest krótki komunikat a dłuższa rozmowa. Czasami nie ma zasięgu, czasami telefonu nie słychać a czasami ludzie chcą mieć ŚWIĘTY spokój i skupić się tylko na pracy.

Bo problem jest zawsze w srodku. Natomiast doradzac mozemy tylko Autorowi, bo jego partnerki tu nie ma.
I nie, nie pokusilabym sie o takie stwierdzenie jak Twoje na koncu. Rownie dobrze mozemy powiedziec, ze Autor zupelnie nie ma potrzeby czulosci i nawet jezeli rozstanie sie z partnerka, to i tak zadna kolejna nie bedzie zadowolona.
Widzisz teraz? Niby mowisz, ze wina jest po srodku, ale jednak delikatnie i bardzo taktycznie spychasz cala odpowiedzialnosc na kobiete

przemysl to po prostu.

Roznie mozna zaspokajac potrzebe czulosci i niekoniecznie musi byc to wieczne wiszenie na sobie.
Dodatkowo ta potrzeba jest rozna w zaleznosci od cyklu, pory roku, etapu zwiazku itd.

Owszem, może jak najbardziej tak być, że kolejna dziewczyna Autora będzie na niego narzekać..tylko, żę Autor ze dwa razy wyraźnie zaznacza, że SAM FAKT przytulania czy okazywania uczuć, NIE JEST dla niego problemem, ale jego intensywność. Dostrzegam, że on się czuje z tym tak samo źle, jak ta dziewczyna z faktem, że dla niej to za mało..Niby próbował z nią o tym dyskutować, tłumaczyć, ale ona wie lepiej i nie dopuszcza do siebie opcji, żeby było inaczej..Co da to, żę on ja będzie zapewniał o swoich uczuciach, kiedy nie będzie okazywał jej tego tak, jak ona tego oczekuje?

Tak poza tym, to może to, co większość tutaj odczytuje, jako próbę usilnej zmiany dziewczyny przez Autora, jest w jego właśnie mniemaniu próbą, hmm zmotywowania jej do czegoś..
Może ta granica jest czasami zbyt cieńka.. Może to inaczej wygląda, jak to kobieta motywuje/próbuje zmienić faceta..?

Z jego posta wybrzmiewa to tak, jakby probowal wytlumaczyc dziewczynie, ze dla niego to za duzo, ale niekoniecznie byl otwarty na jej argumenty. To zreszta pokazuje slowo "tlumaczyc". Tam nie bylo dyskusji. To jak ojciec, ktory mowi dziecku "umyj naczynia". Tak nie dziala rozmowa w zwiazku. Jezeli maja cokolwiek budowac, to obydwoje musza sie zaangazowac i w rozmowe i w rozwiazanie problemu. A on sie nie angazuje, on chce, zeby ona zrobila tak jak on sobie zyczy. Ja tam nie widze zadnego pola dla niej, zeby ona powiedziala skad wynikaja jej braki czulosci itd.

Tak samo z tymi rozmowami. Ona mowi po 4 razy bo moze ma wrazenie, ze on jej zupelnie nie slucha, jest pograzony w swoim swiecie. Ja nie widze problemu w przytaknieciu albo pociagnieciu tematu za pierwszym razem, pogadaniu o czyms, chocby to byl model torebki Kim Kardashian. Facet chyba moze powiedziec na ten temat dwa zdania. A jak mowi kolejny raz o tym samym to albo przytaknac albo powiedziec, ze juz o tym rozmawiali, ale jezeli tak jej sie ta torebka podoba to zeby sobie kupila podobna.
O taki przyklad.

Ja po prostu mam wrazenie, ze dla niego ona jest po prostu glupia.
Glupia dziewczyna, z ktora nie da sie rozmawiac, bo ona chce gadac o pierdolach, ktora nie ma wlasnego zycia i do wszystkiego trzeba ja wykopywac (tak jak do gotowania czy sportu). On ja traktuje tak jakby sobie przygarnal kota czy psa, a nie jak sie traktuje drugiego czlowieka. I jeszcze na dodatek to wszystko pewnie wina jej rodziny, bo on jest duzo lepszy niz oni, chociaz nie ma dobrych wzorcow.

Dziękuję za pomoc wszystkim, którzy cokolwiek zaproponowali. Wątek powstał z doraźnej potrzeby, udoskonalenia związku, bo na tym m.in. może polegać uczucie, wzajemność. Natomiast widzę, że część osób nie przepuściła okazji, aby sprowadzić chęć pomocy do oszczerstw. Można i tak

Kiedy

Uff. Co za ulga?
Już myślałam że potraktowaliśmy Karola za ostro ale się odezwał i rozwiał wątpliwości

No cóż, jeśli przyszedł tylko po to, żeby dostać to zaklęcie, to faktycznie raczej go nie otrzyma, tylko czy aby to jest jego jedyny cel i powód założenia wątku..?

Co nie zmienia faktu, że chłopa rozumiem, iż pewne rzeczy mogą go uwierać, a wszystko na to wskazuje, że nie czuje się z tym dorze, jakby siedział na rozżarzonych węglach.
Pytanie brzmi, na czym się tutaj skupić? Możę niech się Autor zastanowi, czy na dłuższą metę da radę wytrzymać przy takiej postawie, zarówno swojej, jak i tej dziewczyny.

Trochę dużo tego "nie rozumiem", nie jestem "tęskinidełkiem", ona "przykleja się do mnie".... Jak na niespełna dwa lata związku. Chyba między wami nie ma "prądu" i jak wyobrażasz sobie wasze życie nie za dwa lata, ale za dwadzieścia dwa? Już dziś lamentujesz, a co będzie potem? Chyba nie dobraliście się i w tym cały jest ambaras.

Jestem niezależną osobą, ale w ostatnim związku uszczęśliwiało mnie, że miałam pod dostatkiem czułości i przytulania. Za wszystkie czasy się naprzytulałam

Kiedyś znalazłam ogłoszenie, gdzie facet pisał wyraźnie, że poszukuje kobiety dominującej. Takiej, która nie będzie go szanowała, czasem odrzucała, a on będzie musiał wciąż zabiegać o jej względy, rozpieszczać, zdobywać każdego dnia. Może to jest związek, który by cię usatysfakcjonował?
Tak tylko pytam ...:)

Znowu - Ty chcesz wprowadzać udoskonalenia, ale nie pytasz jej, co ona na to.

Ooooo....masz poczucie humoru :-D Ekstra!
Lecz na tym zachwyty się kończą ;-)

Probujesz złagodzić wydźwięk swojej wcześniejszej wypowiedzi, zmiękczasz przekaz.
Nie spodobały Ci się odpowiedzi i chciałbyś, abyśmy zmienili swoje wypowiedzi, zgodnie z tym, co chciałbyś usłyszeć? Zupełnie niepotrzebnie. Nie traktuj postów jak ataków na siebie, ale jako źródło do zastanowienia się. Co z tym, co my tu piszemy zrobisz, to Twoja sprawa. Jak będziesz pisał bez lukru i tak, żeby się stawiać w jak najlepszym świetle, to w dłuższej perspektywie może Tobie to przynieść dużo korzyści, nawet jak chwilowo poczujesz się gorzej i podniesie się Tobie ciśnienie ;-)

Jeśli chcesz udoskonalić swój związek, to dlaczego nie robisz tego wraz że swoją partnerką? Dlaczego to z nią nie rozmawiasz i przedstawiasz swoją perspektywę, jak wg Ciebie powinien wyglądać Wasz związek, czego się obawiasz i co Tobie przeszkadza? Loka tutaj kilkukrotnie pisała Tobie, żebyś sprawy związku załatwiał w związku, co Ty na to?
Cały Twój pierwszy post i kolejne pokazują, że nie potrafisz myśleć w kategoriach „MY” i skupiasz się na „JA”. Czy uważasz ją za tak infantylną, że czujesz jak musisz wziąć na siebie odpowiedzialność za związek, czy po prostu jej perspektywą nie jesteś zainteresowany a w związku wg Ciebie chodzi o to, żeby Tobie było dobrze?
Nie umknęło mojej uwadze również to, co pisałeś o zagrożeniu utraty wolności w związku z bluszczowatą partnerką, to też pokazuje, że nie jesteś pewien swoje tożsamości, tego swojego „JA” :-/ Jak zatem, gdy sam jesteś niepewny tego kim jesteś, chcesz za Was dwoje ulepszać związek?