Wieść o ciąży po rozstaniu, czy powiedzieć o niej ojcu dziecka? - Netkobiety.pl

Teraz chyba najbardziej jaskrawie wychodzi kwestia różnicy kulturowej..Jeśli którykolwiek z facetów z kultury europejskiej będzie się tak zachowywał i wystawaiał takie żądania to zostaje zuanny za zaborczego toksyka - i słusznie. Natomiast u nich to normalna kolej rzeczy i on musi chyba całą swoją siłą woli powstrzymywać się od wpojonych mu zwyczajów. To "wypośrodkowanie" to aż za bardzo dyplomatycznie wygląda, jakby podpisywali umowę co do ich stylu życia...

Myślę, że jak na muzułmanina, kulturę i pochodzenie zgoda na męskiego przyjaciela to całkiem sporo
I jak aniuu1 uważam, że kazdy sie skupił na taksówce a nikt nie zwrócił uwagi, ze przeciez nie zabraniał jej wychodzić do klubów, ani pić itd.

Myślę, że nie miał na myśli relacji biznesowych, w tym tych które trzeba pielęgnować bardziej dla dobra interesów a te na stopie prywatnej.

Myślę, że powinno się na niego spojrzeć ciut łaskawszym okiem w tej kwestii, go to też duzo kosztuje. Cale jego wnetrze jest inaczej skonstruowane, nieustannie nad sobą pracuje i walczy z wpojonymi przekonaniami, to dla niego tez moze byc trudne. A jednak się stara rozumieć pewne rzeczy.

Tak jak pisal bagienni_k, on pewnie musi używać całej swojej woli by stawiać sie zakorzenionym przekonaniom

To jest wg Ciebie kompromis?! Bo wg mnie jednak Cię ograniczył - możesz mieć kolegę, ale tylko w jego domu i pod jego nadzorem. Właśnie Ci pokazał jak ci ufa jako kobiecie. A Ty się cieszysz jak dziecko, które dostało cukierka. Pozwolił Ci się spotkać z kolegą! Jaki wspaniałomyślny pan!

Przecież to jest dokładnie tak jak w Islamie - pod jego kontrolą albo z przyzwoitką. Tu widzisz to co chcesz zobaczyć, ale mocno się na tym przejedziesz.

Zobacz ile już ustępstw zrobiłaś - wszystkie nazywasz kompromisami. Tylko, że to nie są żadne kompromisy. On robi awanturę, Ty się sprzeciwiasz, na koniec spotykacie się w pół drogi - czyli Ty przystajesz na to, czego on chce, i jeszcze się cieszysz że możesz mieć własne zdanie.

"Bardzo ciekawy i pożyteczny wątek, ale niestety mało precyzyjny i szczegółowy. Postaram się uzupełnić go trochę moją wiedzą w tym temacie.

SPRAWA 1 - Dlaczego muzułmanie polują na europejki?

Nie wiem czy zdajecie sobie sprawę, ale w koranie, który jest wg muzułmanów "słowem od samego boga", czyli w ich rozumieniu słowo w słowo spisanym na kartkach boskim przekazem, a tym samym jedynym właściwym życiowym kierunkowskazem, wyraźnie zaznaczone jest, że kobieta jest "polem, które facet ma uprawiać" - czytaj "rób tyle dzieci ile zdołasz" (pojęcie antykoncepcji nie istnieje w koranie). Dlatego też od dawien dawna muzułmańskie rodziny są wielodzietne (średnia liczba dzieci w 1 muzułmańskiej rodzinie wynosi 8 !!!). Teraz wyobraźcie sobie jaki oni mają przyrost naturalny z roku na rok. Poskutkowało to dużym przeludnieniem krajów muzułmańskich, a co dalej za tym idzie pogorszeniem jakości życia w społeczeństwie, czyli po prostu ogromną biedę.

Muzułmanie próbują uciekać ze swoich ojczyzn do krajów wyżej rozwiniętych (jak to ładnie Catwoman opisała, dla nich Europa to jak dla nas Ameryka w latach '70). Pierwsza oblegana była Francja. Dlaczego? Otóż dlatego, że francuzi mieli wiele kolonii w Afryce i drugim urzędowym językiem w większości muzułmańskich krajów Afryki jest właśnie francuski (po arabskim oczywiście), tak więc najłatwiej osiedlić się we Francji ze względu na brak barier językowych. Potem popularne wśród muzułmanów stały się również inne kraje o wysokich zasiłkach socjalnych. Dlaczego akurat te zasiłki są takie ważne? Dlaczego większość emigrujących muzułmanów woli siedzieć w domu niż pracować? Ano dlatego, że kobiety w większości (są oczywiście wyjątki) nie mają ŻADNEGO wykształcenia, często nie mają nawet ukończonej szkoły podstawowej (ich rolą jest wyłącznie opieka nad dziećmi i zadawalanie męża), mężczyźni (również zdarzają się wyjątki) zaś nie chcą pracować pod szefostwem nie muzułmanów gdyż koran wyraźnie stwierdza, że to muzułmanie są panami i wszystkie inne istoty na świecie mają paść u ich stóp, tak więc jak taki przeciętny muzułmanin mógłby słuchać poleceń innowiercy? I pracować na jego rzecz, kiedy allah wyraźnie mówi, że to muzułmanie są władcami i innowierców mają tępić? Do tego praca w kraju niemuzułmańskim kłóci się z obowiązkami muzułana względem allaha czyli np. pracując na etat nie mógłby dopełniać obowiązku modlitw (5 x dziennie) gdyż w krajach innowierców (np. krajach chrześcijańskich) zwolnienie z pracy na czas modlitwy nie jest honorowane. Dodam, że w krajach muzułmańskich w każdej pracy, na każdym stanowisku jest przerwa na modlitwę (!), która jest 100% obowiązkowa!

Tak więc muzułmanie musieli zdobyć sposób na wydostanie się ze swojej biedy, początki mieli trudne, kiedy jeszcze nie było Internetu pozostawało im polowanie na turystki (aby się dostać do kraju europejskiego muzułmanin zwykle musi mieć wizę wydaną na podstawie zaproszenia od osoby będącej obywatelem kraju , do którego się udaje), teraz sprawa jest bardzo uproszczona ? internet daje nowe możliwości.

SPRAWA 2 ? Jak muzułmanie polują na europejki?

Oczywiście polowanie w większości odbywa się przez internet i ?na miejscu? ? czyli polowanie na turystki. Jak oni to robią? Otóż najczęściej używają do tego celu komunikatora skype - tu mogę z własnego doświadczenia napisać, że dostaję zaproszenia do kontaktów od muzułmanów średnio 10 x dziennie (zobaczcie jakie to jest popularne). Kilka razy przyjęłam zaproszenie, żeby zweryfikować jak działają i powiem Wam, że ciągle jest ten sam schemat: dostajesz zaproszenie na skype od osoby o typowo arabskim imieniu, która posługuje się językiem angielskim/francuskim w lepszym bądź gorszym stopniu. Standardowo dowiadujesz się jaka jesteś piękna, cudowna, niesamowita, fantastyczna, jakie to masz głębokie oczy, dobrą, anielską twarz, jaka to jesteś idealna cudowna och i ach, cud, miód malina! Potem zaczyna się ogólna rozmowa gdzie on przedstawia Ci siebie (oczywiście jako pracowitego, uczciwego, dobrego człowieka), ty piszesz o sobie, on chwali Cię za wszystko ? masz pracę? Jesteś cudowna, mądra i zaradna. Nie masz pracy? Jesteś cudowna, kobieta ma nie pracować, ma nie skalać się pracą bo jest delikatnym kwiatem/kryształem, dobrze, że się szanujesz i nie pracujesz. I tak Cię karmi komplementami do czasu etapu drugiego, którym jest tematyka: allah, koran, islam ? tu zaczyna się typowe pranie mózgu, przedstawia się islam w najlepszym świetle, mówi się wiele o szacunku do kobiet, byciu dobrym człowiekiem itp. Pierdzielenie. Dodam, że koran jest skonstruowany tak, że na początku są "dobre księgi" mówiące o wzjemnym szacunku, miłości, ogromnej roli kobiet w społeczeństwie, o wolności wyznawania religii, przyjaźni, etc, natomiast dalej kończą się dobre słowa i zaczyna się agresja, czyli księgi, w których ZOSTAJĄ ODWOŁANE WSZYSTKIE WCZEŚNIEJSZE SŁOWA I ZALECENIA Z "DOBRYCH KSIĄG" (!!!), złe księgi to księgi mówiące o karaniu żon, sypianiu z dziećmi (czyt. dziewczynek w wieku 9 lat +), mordowaniu innowierców i uświęceniu przez zabijanie w imię allaha. Tak więc zobaczcie jaka to jest MANIPULACJA! Dla każdego coś miłego. Jak muzułmanin chce Cie przekonać do religii, a raczej ustroju to cytuje Ci pierwszą część koranu, która jest och i ach, ale ty nie wiesz, że cytaty te są odwołane w dalszej części koranu : ) muzułmanin więc opisuje Ci (podpierając się cytatami) koran w superlatywach, a sam kieruje się księgami nieodwołanymi, nawołującymi do agresji. Co sobie myślisz? KŁAMSTWO. Zdziwiona? Wiesz, że koran mówi wprost KŁAM WROGOM (czytaj innowiercom), ŻEBY OSIĄGNĄĆ SWÓJ CEL (w tym skonwertowaniu innowierców na islam). No, ale wróćmy do tematu, o koranie więcej dalej. Tak więc muzułmanin robi sobie otoczkę dobrego, miłosiernego człowieka, a ty łykasz jego słówka i nagle pyk! I już jesteś zakochana : )

SPRAWA 3 ? Złapałaś przynętę, co dalej?

Potem oczywiście on dąży do spotkania i w dalszej perspektywie rychłego ślubu (czytaj uzyskania obywatelstwa kraju, z którego pochodzisz), szybko namawia Cię na ślub tłumacząc ten fakt tym, że jego szacunek do Ciebie nie pozwala mu trwać w niesformalizowanej relacji : ) do tego dochodzi kwestia seksu: nie ma ślubu ? nie ma seksu, a on przecież taki świątojebliwy jest, że cudzołożyć nie będzie. Celowo piszę ?świętojebliwość? gdyż muzułmanie wymyślili sobie małżeństwa ?jednodniowe? czyli dziś ślub jutro rozwód/unieważnienie, ale w nocy ciągle jesteś żoną więc może być ruchanko : ) Czemu Tobie nie proponuje ślubu jednodniowego? Ano dlatego, że chce uzyskać obywatelstwo, a to jest cel nadrzędny. Po ślubie i uzyskaniu obywatelstwa co się dzieje? Jeśli masz bardzo dużo szczęścia to facet Cię zapładnia raz za razem, wolno Ci tylko zajmować się dziećmi i domem, ale nie dochodzi do przemocy fizycznej (mało takich przypadków), jeśli nie to nagle cudowny mężuś zmienia się o 180 stopni, masz zakaz na wszystko, jesteś regularnie bita, zmuszona do zmiany religii, a dzieci są własnością męża ZAWSZE ? tako rzecze koran i jest to bezdyskusyjne, więc tatuś może zabrać dzieciaki i nigdy już ich nie zobaczysz. Znane mi też są przypadki, że po ślubie i uzyskaniu obywatelstwa okazuje się, że jesteś drugą lub trzecią żoną z kolei i facet nagle sprowadza do Ciebie całą swoją muzułmańską rodzinę (żony, których może mieć max 4 + dzieci) i załatwia im wszystkim obywatelstwo, oczywiście zajmują Twoje mieszkanie smile"

LadyCampari napisała to w innym watku

https://www.netkobiety.pl/t55794.html

Rita, pamiętaj że wciąż możesz renegocjować ten kompromis i się na to nie godzić, prawda?

W dalszym ciagu mozesz wyprowadzic sie do swojej mamy, pana olac calkowicie i kontaktowac sie z nim tylko i wylacznie w sprawach zwiazanych z dzieckiem.

Mimo, że początkowo sam bardzo surowo oceniałem gościa tak z perspektywy "postów" uważam, że on rokuje. Zgadzam się z Elą, biorąc pod uwagę pochodzenie to jest kompromis i myślę że Rita też tak do tego podeszła, dlatego nazwała to kompromisem. Rita! Edukacji nigdy nie zaszkodzi, czytaj, dowiaduj się. Może pomysł z odpoczynkiem od forum to dobry pomysł, ale mam nadzieję, że dasz znać jakie rozwiązania wypracujecie, bo jednak troszkę się martwię twoim położeniem a to, że chcesz rozumieć tego faceta, jego samotność, jego problemy jego walkę to nic złego. To prawda, jesteście (ty i dziecko) jego szansą na rodzinę, której tak naprawdę nie ma.

Edit: tak na w pół wierzę w to żałowanie, że mu powiedziałaś może teraz jestes w emocjach ale wierzę, że wiesz, że co by nie mówić to mial prawo wiedzieć. To, że nie umie jeszcze pewnych rzeczy nie znaczy, że sie nie nauczy, a mysle, ze bardzo chce sie nauczyć. Kwestie żałowania bedzie można ocenić za parę lat.

Maku, to jeden z Twoich cytatów: ośledzeniu i dyktafonach masz ich mnóstwo. Ludzi z forum poznaje się przez czytanie forum.

MAKU:

Sami wiecie złego miłe początki, żona weszła 3 lata temu w znajomość z gościem pół roku temu jakaś wspólna praca do egzaminów ( ciekawe co to za egzamin) zwykła gadka szmatka która zaczyna by coraz bardziej pogłębiona może ona traktuje go jak przyjaciela co on wykorzysta-

to oczywiście nie do Turka

Napisałam ten post, bo jak mówi znane powiedzenie: Jeśli jedna osoba mówi ci coś, to możesz to zignorować, ale jeśli dwie, to warto się nad tym zastanowić. I chciałam, żebyś się zastanowiła, czy to, co nazywasz kompromisem, rzeczywiście nim jest. I czy to rzeczywiście sukces, ze możesz kontynuować relacje ze swoim kolega na zasadach osoby trzeciej. Moim zdaniem to żaden sukces. Ale nie jest powiedziane, ze sukcesu czy sukcesów nie będzie. Tylko nie daj sobie wmówić, ze pozwalanie komuś, by decydował o Tobie, jest sukcesem. Sadze, ze warto, żebyś bardziej zaufała sobie i swoim pierwszym reakcjom. Po prostu swojej intuicji. Bo przecież i w sprawie z rachunkami, i w sprawie z przyjacielem czułaś, ze coś jest nie halo, ale zaczęłaś doszukiwać się w tym jakiegoś drugiego dna. A to jest przeciążony i się nie wyrabia, a to - chociaż chciałby, żeby inni mężczyźni byli od tego momentu dla Ciebie niewidoczni - to jednak zgodził się na kontynuowanie przez Ciebie znajomosci z przyjacielem na jego zasadach. Zaufaj swojej intuicji. Jeśli po czasie uznasz, ze w jakiejś kwestii jednak miał słuszność, zawsze możesz zmienić zdanie. Ale nie zapominaj, proszę, ze kompromisy wypracowuje się wtedy, kiedy jest ku temu jakiś powód, jakaś podstawa. A nie w absolutnie każdej sprawie, gdy ktoś ma inne zdanie czy raczej inna wole niż Ty. A już na pewno nie w sytuacji, gdy ta sprawa czy decyzja dotyczy wyłącznie Ciebie. Dlaczego ktoś inny miałby decydować o tym, jak wyglada Twoja relacja ze starym przyjacielem? Przecież to absurd. To, ze będziecie mieli razem dziecko, nie oznacza ze z automatu przestałaś być dorosła kobieta, która wie, co jest dla niej dobre i sama decyduje o swoich sprawach, przyjaźniach itp. Jeśli on ma braki w tak elementarnych, oczywistych kwestiach, to chyba nie ma innej rady, jak tłumaczyć mu to jak pięciolatkowi. I nie pisze tego złośliwie. Bo jeżeli on dorosłej kobiecie, która chodzi po tym świecie już 26 lat, chce zabraniać normalnego życia, to jaki los czeka Twoje dziecko, jeśli to będzie córka?

Jest takie powiedzenie: Jeśli chcesz, by ktoś Ci zaufał, zaufaj mu pierwszy. Jeśli on chce, żebyś mu ufała, ze ma wobec Ciebie dobre zamiary i ze chce się zmienić dla dobra Waszej rodziny, to niech najpierw on zaufa Tobie. A zaufanie polega tez na tym, ze nie ma się problemu z tym, ze żona/dziewczyna/partnerka ma swoje sprawy, swoich przyjaciół i znajomych rożnej płci. I ze się z nimi spotyka także sam na sam. To nie ma żadnego znaczenia, czy on ich poznał, czy nie, bo to Twoi znajomi. Oczywiście zrobisz, jak zechcesz, ale mam ogromna nadzieje, ze poniedziałkowe spotkanie z kolega sam na sam jest aktualne. Bo obstawiam, ze jak teraz dasz mu palec, to za chwile będzie chciał cała rękę. Na Twoim miejscu powiedziałabym mu, ze jeżeli kiedykolwiek będziesz chciała budować coś więcej niż przyjaźń z kolega albo z kimkolwiek innym, to on, czyli ojciec Twojego dziecka, będzie pierwsza osoba, która się o tym dowie. Nie przyjaciel, tylko on. Bo jesteś uczciwa. Bo jesteś w porządku i tak tez chcesz być traktowana. Ale dopóki go o tym nie informujesz, oznacza to tylko jedno: chcesz zbudować coś z nim.

Moim zdaniem, jeśli będziesz mu pozwalała na ingerowanie w Twoje sprawy, zrobisz krzywdę nie tylko sobie i dziecku, lecz także i jemu. Bo w ten sposób utwierdzasz go jedynie w przekonaniu, ze jego chore zapędy są czymś normalnym. Jeśli ma problem z tym, ze nadal masz swoje sprawy, do których nie ma prawa się wtrącać, a Twoje życie się nie skończyło, tylko dlatego, ze będziesz matka jego dziecka czy nawet kiedyś żona, to niech to przepracowuje na terapii. Nie bądź jego terapeutka, bądź partnerka. A on niech będzie Twoim partnerem. A partnerstwo nie polega na tym, ze druga osoba decyduje o tym, jak mamy żyć. Jeśli on tego nie wie, to kierunek jest prosty: terapia.

Oczywiście że o tym piszę i tego się nie wypieram.
Jak jakaś osoba podejrzewa drugą połówkę o zdradę to jak ma się upewnić że jest zdradzana? Nie robiąc nic?
Albo w ten sposób upewni się że jest zdradzany lub upewni się że jest idiotą.

Nie rozumiem po co cytujesz kawałek mojego posta?

A ja uważam, że ten wątek to fake, może nie w 100% ale ostatnie wiadomości mnie w tym utwierdziły.
Po prostu nie wierzę w tę historię taką jaka została tu przedstawiona.
Może w romans byłabym w stanie uwierzyć ale nie to co zdarzyło potem. Raz, akcja z kawalerką, no sorry, nie znam faceta, który byłby skłony ot tak przepisać jakieś kobiecie, która mówi, że jest z nim w ciąży a dowodów, że z nim przecież nie ma. Ludzie po wieloletnich związkach małżeńskich się o takie rzeczy sądzą nawet latami. Poza tym nagle i matka życzliwa i on chce już życia jak w małżeństwie, już stawia granice/warunki kiedy nawet nie są normalną parą. A ona tłumaczy niby z kim i kiedy chce spotkać. I jeszcze te hasła do kont.. no sorry... Facet jeszcze kilka dni temu wysłał ją na drzewo, a teraz nagle takie 100% zaufanie w kwestii finansów? Albo facet niespełna rozumu albo Rita ma bujną wyobraźnię.
Obstawiam to drugie.
Przepraszam, ale jak dla mnie ta historia kupy nie trzyma.
Moja kobieca intuicja mi mówi, że Rita marzyła o romansie z kimś takim, może nawet go miała i tyle... reszta to projekcje co by było gdyby była w ciąży. Za dużo przeżyłam i widziałam by w ciąg dalszy uwierzyć.

Cześć forumowicze.

Śledzę ten temat od początku, ale wydawał mi się na tyle trudny i złożony, że nie miałam odwagi zabierać w nim głosu. Ale jako żona Turka od 19 lat (i to całkiem szczęśliwa!) i po sytuacji z kompromisem... poczułam potrzebę. W odróżnieniu od użytkownika Roxann, i dość dobrze znając środowisko muzułmańskie w pełni wierzę w tę historie bo znam wiele podobnych. Znam wielu dobrych i nowoczesnych muzułmanów, ale... nie wszyscy tacy są, więc i nie jeden dramat i cyrk na kółkach miałam okazję poobserwować jeszcze za czasów mieszkania w Niemczech, a było to kilkanaście lat.

Napiszę co uważam o Twoim Turku Rito, ale i o Tobie samej i o czymś, czego nikt w wątkach nie podjął a co zdarza się często u ludzi z których wyrwano religię i tożsamość kulturową, bo właśnie to teraz dzieje się w moim małżeństwie i zaburza nasz spokój.

Twój Turek- co pewnie wielu tu podważy- zapowiada się bardzo dobrze. (troche poporównuje do mojego mężą), dwie na plus ale jedną na minus:
-sam wyrwał się ze struktur i kręgu swojej narodowości i religii. Przecież mógł wybrać każdy europejski kraj gdzie przedstawicieli jest dużo, gdzie żyją w skupiskach, kultywują tradycję i religię, która wywierałaby na nim silną presję kultywowania tego, w czym wzrastał, nawet jeśli w środku by się z czymś nie zgadzał. Porzucił to sam. (porównanie do mężą: urodził się i wzrastał w okolicach wielokulturowej dzielnicy Berlina gdzie oddziaływanie środowiska było bardzo mocne. To, że nasz związek przetrwał to tylko zasługa tego, że postanowił, że przeprowadzimy się do Polski i wyrwiemy z tego otoczenia. Podobnie jak Twój Turek porzucił przeszłość i chciał żyć po europejsku.
-podjął pracę nad sobą jeszcze przed waszym poznaniem więc masz pewność co do tego, że szczerze potępia to, co mu zaszczepiono i chcę pracy nad sobą. Nie udaje zmiany dla "wielkiej miłości" i uciszenia twoich wątpliwości. Co więcej, uważam, że wykazał się dużym szacunkiem wobec Ciebie wykładając kawę na ławę mówiąc o problemach ze sobą. Nie mami Cię. Owszem, stosuje gierki, sztuczki, testuje Cię swoimi propozycjami, co brzydko o nim świadczy, ale to jest do opanowania twoją konsekwencją i stawianiem granic.
Zazwyczaj, jak koleżanki pisały do mnie, bo poznały "fajnego" Turka i czy ryzykować i się w to bawić bo przecież ja fajnie trafiłam, to jako pierwszy test zawsze kazałam zlustrować jego rodzinę i zobaczyć czy siostry/matka noszą hidżab. Bo nie raz było tak, że nawet jak młodzieńcowi nowoczesna dziewczyna (nawet muzułmanka) nie zakrywająca włosów nie przeszkadzała, ale jego rodzinie już tak- no to niestety, ale presja starszyzny jest u nich silna i wiadomo, że albo kończył się związek albo ograniczała wolność dziewczyny. TY już wiesz, że jego rodzina jest tradycyjna i to źle, ale przeanalizuj- czy robił uwagi co do twojego stylu, ubrań które nosisz, filmów które oglądasz, poglądów które wyznajesz, miejsc, w które chodzisz, na poprzednim etapie waszej znajomości pozwalał Ci wychodzić do klubów- fajnie, ale wtedy musiał być ostrożny z zapędami bo nie mieliście żadnego tytułu więc przeanalizuj jakie komentarze temu towarzyszyły. Kolejna sprawa- jest Turkiem, a nie znam żadnego który poprzestał na jednym dziecku. Klasyką jest min. dwójka, zazwyczaj jest trójka. Ty nie chciałaś ich wcale więc prawdopodobnie i tu będzie konflikt.
NAJWAŻNIEJSZE: To co niestety jest na duży minus twojego Turka a co dla mnie jest niepokojące   to to, że on już raz nie znalazł szczęścia w naszej europejskiej wolnośći i naszych liberalnych wartościach. Przepłacił to depresją, problemem z używkami, samotnością. Teraz trochę na siłę chcę ją znaleźć w wartościach rodzinnych (czyli powoli skręca w stronę wpojonych wartości) a jak tam mu się to nie uda (co jest możliwe, bo ten człowiek nie jest szczęśliwy sam ze sobą) to może sięgnąć na nowo po religię i znaleźć w niej ukojenie, a to już jest niebezpieczne. I tutaj muszę powiedzieć CI coś o moim mężu: Jesteśmy razem 21 lat, 19 lat jesteśmy małżeństwem, mamy troje dzieci: 18, 14 i 9 lat. W naszym domu nie miało miejsca nic co związane z jego religią i kulturą i był to jego wybór, nigdy nie pojawił się temat odwiedzin Turcji, co więcej- przez ostatnie 17 lat czyli od kiedy mieszkamy w Polsce nie odwiedził swojej rodziny w Berlinie, mimo, że to tylko kilkaset kilometrów. Nic tylko się cieszyć, prawda? Dziś ma 45 lat. I co się dzieje? Jest kryzys i poczucie, że coś odebrał sobie i swojej rodzinie (mamy problemy wychowawcze z najstarszą córką), że może prowadził by swoje życie lepiej i mądrzej gdyby nie odwróćił się od pewnych wartości... tych wpojonych. Rok temu zaczęło się szukanie kontaktów z mniejszością turecką w Polsce, a teraz raz w miesiącu jeździ do Warszawy na modlitwy i na kawę z jego krajanami (przez 21 lat widziałam może z 3 razy jak się modlił). Niby nic takiego... a już jest przebąkiwanie o jego rodzinie i chęć odwiedzin. To nic takiego, trochę się śmieję, że jeden mężczyzna jak ma kryzys wieku średniego to kupuje motocykl a mój się zaczął modlić, ale często jest tak, że z wiekiem wracamy do korzeni, weryfikujemy wiele rzeczy i wydaje nam się, że byłoby lepiej GDYBY coś tam. Twój Turek to jeszcze młody mężczyzna, wciąż w opozycji do rodziny, religii ale to się niestety może odwróćić. Musisz mieć tego świadomość.

No dobrze, ale dlaczego postanowiłam zabrać głos: sytuacja z kompromisem. To nie był kompromis Rito, dałaś się oszukać i sama to czułaś, szukałaś tu potwierdzenia tego, że to nie kompromis, prawda? Sprawę rozwiązał iście po muzułmańsku, pod jego nadzorem albo z przyzwoitką. Nie pozwól na to. Użytkowniczka Apogeum pięknie wyżej napisała, gdzie to może Ciebie zaprowadzić, napisała o zaufaniu, braku zgody na wybieranie i kontrolowanie twoich przyjaźni i innych aspektów życia. Jeśli on chce nad sobą pracować- to a niech się wścieka, wali tą pięścią w ścianę- ale Broń Boże nie pozwalaj mu na takie rozwiązanie, choćby to oznaczało koniec was jako próbującej pary.

Wiesz- ja mam opinię hetery i z moim mężem radziłam sobie bardzo dobrze, ale niestety często stawiając sprawę na ostrzu noża, stosując gry które kobiety mają czasem w zwyczaju stosować itd. Ale niestety- i tutaj nie chcę CIę obrażać- uważam, że nie jesteś gotowa na zmagania z nim, a ciąża i zmiany które będą w Tobie zachodzić CI w tym nie pomogą. Darzycie siebie uczuciami, chcecie siebie- ok. Ale to za mało w przypadku zmagań z taką osobowością jaką on ma. Musisz stosować zasadę ograniczonego zaufania, stawiać mocne granice dla swojej wolności. Jeśli już teraz widzisz, że ulegasz i przekształcasz rzeczywistość udajcie się wspólnie do specjalisty od razu i z pomocą osoby trzeciej rozwiązujcie fundamentalne kwestie w waszej relacji, nie czekajcie aż wam to "nie będzie wychodzić". Bo nawet jak związek odpadnie to będzie dalej ojciec twojego dziecka z którym bedziesz musiała dochodzić do porozumienia i negocjować wiele kwestii.

I nie daj sobie wmówić Rito, że jest z Tobą coś nie tak bo się pogubiłaś i jesteś niezdecydowana albo zbyt słaba- dzieje się w Twoim życiu istna rewolucja okraszona dodatkowymi problemami całkiem sporego kalibru. Jeśli będziesz chciała i forum daje taką możliwość to możesz skontaktować się ze mną, chętnie posłużę radą i wskazówkami. Bo wierzę, że twój Turek z racji zakochania i faktu, że urodzisz mu dziecko może być dla Ciebie cudownym, troskliwym i czułym mężczyzną, ale niestety musisz sobie wypracować odpowiednią pozycję by się z Tobą liczył i szanował Twoją niezależność (bo go równego traktowania w wychowaniu nie uczono)  i wycofanie z tego "kompromisu" to dobry początek do tego. Mam nadzieję, że udało się wycofać i z niego i ze wspólnego mieszkania- skoro tego właśnie chciałaś.

Kasia, szanując to że jesteś żoną Turka, zauważ że Twoje małżeństwo jak sama piszesz, prowadzilaś z pozycji hetery i stawiania na swoim. Co odbija Ci się właśnie czkawką
Opisz jak  powinien wyglądać kompromis  w sytuacji o której piszemy, bo to co odpisałaś kompromisem nie jest.

Takie spotkania kobiet z kolegami wg islamskiej kultury wyglądają tak jak Pan Turek zaproponował. Albo spotkanie w domu pod jego obecność, albo spotkanie w towarzystwie przyzwoitki. Pytanie czy zaakceptowały inne rozwiązanie bo to tutaj nie jest kompromisem.

Apogeum, dokładnie tak. I mowię to jako kobieta, której mężczyzna stawiał kiedyś podobne warunki, z którymi mi przychodziło się mierzyć ale też z którymi mi udało się rozprawić. Ja bardzo chce podkreślić - jeśli tacy mężczyźni jak on mają przebłyski świadomości i walczą ze sobą, to to już jest dowód, że to nie są źli mężczyźni i warto dać im szansę.

Cześć Miroonie
Może troszkę czepialstwo... Albo napisałam to bardziej niż mniej świadomie, bo jest jakieś 80% szans, że w glowie tego Pana to ona urodzi to dziecko JEMU a nie sobie/im.

Masz do porównania dwie kobiety które związały się z muzułmanami.
Jak już sama zauważyłaś jedna która się poddała i druga która walczyła i walczy o swoje miejsce w związku.
Jak myślisz jak silny masz charakter?

Wygląda na to że ściemnia terapeucie ,a oni nie są głupkami i na siłę nie przesłuchują jak gestapo.Sugestie terapeuty o grupowej psychoterapii jak dla mnie są aż nadto wymowne,terapia grupowa jest skuteczniejsza od indywidualnej w uzależnieniach chodzi o samoidentyfikacje ,a on się nie utożsamia za bardzo.Wygląda na to że facet uważa problem dragów za załatwiony a depresję oddziela od tego ,druga rzecz żyje w iluzji że alkohol to coś innego niż dragi i ma nad piciem kontrolę bo niby dał sobie radę z dragami a depresja to go sama dopadła to błędne myślenie jest jego ta depresja ściśle wiąże się z uzależnieniem i niezaakceptowaniem tego ,facet opowiada sobie bajki nie chce widzieć że jest politoksykiem i ma krzyżowe uzależnienie .Tak to widzę i często spotykałem podobnych do Twojego faceta .Bywało że pod wpływam jakichś leków nawet przychodzili na mityngi i wygłaszali płomienne mowy o trzeźwości oczywiście do czasu potem zjazd i konfrontacja z glebą wielu wyszło z tego ,ale niewszyscy mięli dość jaj żeby wrócić i pokonać np wstyd.
Ile włoży się w terapię tyle przyniesie pożytku.
Takie podejście do terapii jak u Twojego faceta z jednej strony to droga na okrętkę i zmniejsza skuteczność pomocy wsparcia ,bywa że zatrzyma się w martwym punkcie i nie przynosi żadnej poprawy bo alkohol znosi działanie antydepresantów a o emocjach i ich przezywaniu bez wspieraczy nie ma mowy dalej jest to rodzaj pewnej ucieczki .
Z drugiej strony mała kropla draży skałę,za jakiś czas może sięgnie dna i coś zaskoczy bo odbierany mu jest w pewnym sensie komfort jeżeli terapeuta widzi w nim potencjał, tylko czy dasz radę znieść różne jego stany psychiczne,a z tym to naprawdę ruska ruletka .
Tak masz rację Ty go nie wyleczysz ani ne uzdrowisz.

Maku- ja nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie, bo jeszcze parę miesięcy temu wydawałoby mi się, że oczywiście, że poradziłabym sobie i miała ten charakter wystarczająco silny. Ale dzisiaj... czytałam wczoraj posty, które pisałam i aż łapałam się za głowę widząc jak zaczęły mną rządzić emocje i jak nagle wszystko tłumaczę. Kosmos. Więc dziś nie wiem czy sama mam wystarczająco mocny i stabilny charakter. Ale jak nie spróbuje to się nie dowiem, nie?

Miroon- no ja widzę, ile go to kosztuje, widzę... doceniam. Ale ile mu się tak może chcieć ze wszystkim walczyć?

Paslawek- no powiem Tobie, że to co on mówił na temat tego alkoholu, terapii to mi się jakoś tak kupy nie trzymało. Nie wiem, chyba będę cisnąć ten temat i będę chciała tego kontaktu z tym terapeutą. Najwyżej znowu się pokłócimy. Też mi nowość.

Kasia1976- zapomniałam o tych pytaniach, które miałam sobie stawiać (chodzi o to:"czy robił uwagi co do twojego stylu, ubrań które nosisz, filmów które oglądasz, poglądów które wyznajesz, miejsc, w które chodzisz, na poprzednim etapie waszej znajomości pozwalał Ci wychodzić do klubów- fajnie, ale wtedy musiał być ostrożny z zapędami bo nie mieliście żadnego tytułu więc przeanalizuj jakie komentarze temu towarzyszyły") : powiem Ci, że albo nie rejestrowałam tych uwag, albo było ich bardzo mało. Politycznie i światopoglądowo w wielu kwestiach stoimy podobnie, co do wyjść to oczywiście zawsze komentował kwestie bezpieczeństwa itd. Jedyne co to może faktycznie te ubrania... z tym, że ja sama z siebie ubieram się bardzo stonowanie i "skromnie", nie lubię epatować jakoś kobiecością/ciałem. Wyjątek to było lato, ale nigdy nie komentował sukienek bez ramiączek czy z odkrytymi plecami, ale ... np shortów zawsze się czepiał, "czy nie dało się krótszych" choć uważam, że wcale nie były krótkie bo tyłka nie odsłaniały, a nawet były kilka cm pod tyłkiem

Apogeum- muszę się przespać z Twoim komentarzem, bo oczywiście jest w 100 procentach w punkt. Widzę, że robię błąd jak zostawiam takie przemyślenia jak to z tym, że czułam, że sam by z tą zmianą kompromisu nie wyszedł. Bo to tak jakbym unikała dalszej konfrontacji dla świętego spokoju, a to mnie może zaprowadzić w bardzo złe miejsce.

Ciekawe, ile jeszcze facet wytrzyma w tej walce z samym sobą..?

W jakim stylu...  Może alkohol zacznie grać pierwsze skrzypce a wiemy co to może nieść za sobą w konsekwencji. Może wroci do narkotyków. Może zacznie się wycofywać z życia rodzinnego, może zdradzać, może zacznie stosować przemoc wszelkiej maści... A kto go tam wie a może dostrzeże w zachodzących zmianach i pracy nad sobą światło w tunelu, przywyknie do pracy nad sobą i odnajdzie szczęście... Nie znam statystyk na temat tego, czy ludzie się zmieniają...

Apogeum, mi się wydaje, że dla niego temat narkotyków to w ogóle juz nie istnieje (w sensie, w jego przekonaniu). On to ma dawno za sobą, było minęło, koniec, do widzenia... Nie kusi, nie ciągnie, nie warto, koniec. Bledne myślenie według mnie, no ale.
Alkohol- na ten temat reaguje dość emocjonalnie więc skłaniam się ku temu co pisal Paslawek, że sam siebie oszukuje i wciska sobie bajki, a tak naprawdę w środku wie, że problem ma, ale jeszcze z jakichś powodów temu zaprzecza. Ja nie wiem jak te szklaneczki były często, może to faktycznie sporadyczne ale i tak alarmujące. Najgorzej, że np u mnie w donu się nie piło i ja mogę mieć problem z wyłapywaniem jakichś symptomów, że ten problem jest duży.
Jak tak przeanalizuje co mnie najbardziej martwi w K. to w kolejności :
- używki
- chyba pracoholizm a napewno nie umiejętność relaksowania się i nic nie robienia, bo on wszystko musi mieć zaplanowane i wypełnione.
- trudny despotyczny charakter
- i dopiero na końcu religia.

Apogeum, bardzo mądrze piszesz. Co do wiadomości z wczoraj, z którą "musialam się przespać"... Wiem, że muszę to z nim rozmówić, kwestie tego szacunku, tych odczuć, prób dominacji, walki o to, o co się walczyć nie powinno i najważniejsze, tego ze odpuszcza dopiero wtedy jak ja nie odpuszczam. Przecież to nas tylko zmęczy i nigdzie nie zaprowadzi. I dzisiaj chce sobie taką rozmowę urządzić.

Co do mieszkania...
Tutaj niestety postąpiłam znowu nie do końca przemyślanie a pod wplywem emocji. Co prawda większość rzeczy mam dalej w wynajmowanym pokoju (mam umowę do końca listopada), ale... Ja z kilkoma rzeczami jestem tutaj... W sensie w jego domu. Piątek to w ogóle był dziwny dzień. Bo był ze mną u tego lekarza, słyszał to serce, byliśmy już po rozmowie w sprawie tego kompromisu, pojechaliśmy sobie pospacerować nad wodę i zdziwiła mnie jego otwartość i to co mówił bo zaczął o tym, że w sumie to się tego wszystkiego boi. W sensie, jeśli to będzie córka to będzie pierwszym mężczyzną w jej życiu, będzie go obserwować i to jak on będzie traktował mnie, tak ona da się traktować kiedyś. Zapytalam, że czyli to znaczy, że zakłada ze bedzie mnie traktował zle. Powiedział, że nie, że nie ma w planach, ale ze bedzie mi z nim trudno, oboje to wiemy. No i jeszcze wiele innych rzeczy. I chyba w piątek zrozumiałam, że jest mi bardziej bliski, niż sama do tej pory uważałam. No ale końcem końców faktycznie od piątku tu jestem. Wiem, niemądre.

Bagienni - no sama sobie ostatnio zadałam pytanie ile on wytrzyma takiej walki ze sobą i że moze siedzę na minie, która jak wybuchnie, to nie będzie co zbierać.

Mnie jeszcze zadziwia, jak mu się od tylu lat udaje ukrywać tę swoją prawdziwa twarz i problemy. Bo jednak wiele osób uważa, że to taki fajny, miły i spokojny facet.

Prawda jest taka że będziesz mu ustępować.
Żeby się nie kłócić żeby nie drażnić żeby było dobrze.
A w pewnym momencie dojdziesz do wniosku że Ty tego...chcesz.
Ciekawe co zrobi jak odkryje że piszesz o nim na portalu.

Czyli "mniej lub bardziej świadomie" sie przed nim zabepieczasz (komp, hasła, czyszczenie historii) nie dziwne?

Oj Panowie, czy to nie insynuacje na wyrost? że strach i podziemie?

Rito, jak już tak temat twojego pobytu się tam ma... To zostaw sobie tę furtkę. Ale rozumiem, że K. Wie że tylko tam "przebywasz"?

Niezły kierat a to dopiero początek. Już dał jej do wiadomości, że on dobrym człowiekiem do naśladowania, dla syna czy córki nie będzie. Niezły syf.

Czyli on będzie wychowywał a nie hodował? A ta pewność wynika z?

To nie dość że będzie miała do wychowywania dziecko to jeszcze ma wychować/przystosowywać dorosłego faceta?
Czyli oswojenie go do kultury tz. zachodu?
Przecież wiesz że to właściwie nie jest możliwe.
Jego ludzkie problemy wynikają z jego oderwania od jego kultury i tą walkę którą toczy wewnętrznie przegra.
Można się docierać ale pod warunkiem że drugą stronę traktuje się równorzędnie.

Dodajesz sobie.
Bardziej on zastanawia się czy będzie dobrym wzorcem a nie że na pewno będzie złym.

Tak widzę że na swój sposób on się stara.
Napisałem "swój" bo jednak wybrzmiewa tam jego wychowanie/kultura.
A przegra bo jak można wydrzeć cześć siebie?

I Twój wpis, czy też opis własnego małżeństwa mnie w tym upewnia - to jak Twój mąż nagle odnalazł drogę do meczetu.

Cenna uwaga

Pomijając zupełnie wyznanie i kulturę, w jakiej facet został wychowany, to zostaje obraz zagubionego człowieka, walczącego ze swoją przeszłością i starającego się przezwyciężyć swoje słabości. Wokół nas mamy ludzi, którzy sobie z wieloma rzeczami nie radzą, ale przynajmniej próbujemy i dajemy im szansę, aby się podnieśli. I właśnie nie wszystko przychodzi tak łatwo czy pozostaje lekkie, łatwe i przyjemne
Kontrowersje wokół faceta budzi to, że odbiera się jego zachowanie jako normalne, w związku z jego kulturą. Natomiast czy byłoby podobnie, gdyby taki sam przebieg miała historia przeciętnego Polaka, któremu się wcześniej w życiu nie wiodło..

Prowadzić za rękę trzeba wtedy, kiedy jest to koniczne i akurat w tym przypadku wydaje się to niezbędne. Chociaż bardziej przydałoby się określenie "wskazać drogę":), aby ktoś mógł sobie jednak sam poradzić ze swoimi słabościami. Co do kwestii płci, to raczej nie ma to chyba związku Grunt, aby ta druga płeć/strona chciała tej pomocy czy też owa pomoc była rzeczywiście konieczna..