Wieść o ciąży po rozstaniu, czy powiedzieć o niej ojcu dziecka? - Netkobiety.pl

Właściwie to i tak jest już po temacie bo Autorka w tytule pytała czy powiedzieć ojcu dziecka o ciąży
zdecydowała się powiedzieć.
Co będzie dalej to już rachunki prawdopodobieństw,dedukcje,spekulacje, a tak naprawdę to nikt nie wie co będzie.

Myślę Elu że dla bagiennika kołnierzyk był raczej symbolem pozycji faceta a nie dosłownie że autorka poleciała na garnitur

Jak to co

I autorka oszalała

No samo życie, czysta biologia. Jaskinie zapewni, jelenia upoluje, potomstwo wykarmi. Bartosz to jedynie małą norkę zapewni i królika

Niektórzy się zmieniają, mój mąż tego przykładem.

Mężczyzna chyba też chętniej przymknie oko na wady kobiety która jest jego ideałem piękna i kobiecości aniżeli wygląda jak pierwsza lepsza 3/10 z ulicy, czyż nie?

Facet z innej kultury, kompletnie zgrzytającej z potrzebami autorki, która chce być niezależna. Kobieta infantylna, wystraszona i podatna na manipulacje - szybko wejdzie w rolę ofiary. On narcyz, być może socjopata a w najlepszym przypadku sprawny manipulator czyli wszystko to samo tylko inaczej nazwane. Pobawił się nieco mniej dostępną łanią ale nie sprostającą jego wymaganiom. Kultura podopowiada mu by się mnożyć z "innowiercami" by religia i kultura rosły w potęgę. Śwaidomie może tego nie chce ale kultura mocno siedzi w podświadomości. Z wróbla gołębia nie zrobisz. Mówicie, że fajnie się zachował, serio? Ta rozmowa w samochodzie była tak manipulacyjnie wyrachowana, że tylko brać manatki i spie*dalać od gościa. Co czeka autorkę? Życie w samotności i z alimentami od jegomościa w najlepszym przypadku, w najgorszym, ale prawdopodobnym porwanie dziecka i wywiezienie do Turcji. Po co autorka ma to dziecko sprowadzać na świat? No ludzie - ani warunków, ani szczęścia i miłości, posrana sytuacja, facet rozchwiany mentalnie z popieprzoną przeszłością. Tacy ludzie mogą się zmienić ale latami będąc w terapii. Autorko, Twoja sprawa, ale nie zdziwię się, że za rok będziesz nam tu płakać z dzieckiem na ręku, że jest tragicznie. Nie lepsza przyszłość ze zwykłym chłopakiem, na podobnym poziomie finansowym, ale stabilnym i w miarę zaradnym, który będzie przy Tobie? Po co Ci te wszystkie nieszczęścia? Posłuchaj intuicji, ona dobrze Ci podpowiada, że tego faceta należy się bać, że może być zawsze porywczy, że może ukraść dziecko. Usiądź, poczuj siebie, zostaw serce, rozum a posłuchaj intuicji. Czy się boisz, czy raczej czujesz spokój. Co ona Ci podpowiada?

O, w końcu ktoś podziela mój pogląd na temat manipulacji i narcyzmu!

Pozostaje czekać na relacje z wczorajszej rozmowy...

No z tym socjopatą pojechałaś.
On jest po prostu dzieckiem swojej kultury i wiary.
Na tym styku autorka pewnie będzie miała problemy.

Mylisz się. sodówa najczęściej odwala zwykłym Bartoszom, tak samo jak pieniądze mącą w głowie biedakom.

"To że zaliczał nie jest złe pod warunkiem że wszyscy uczestnicy "zaliczeń" znali reguły i zasady tychże "zaliczeń". I chyba mylisz przyzwoitość z moralnością."

Maku zgadzam się z pierwszym zdaniem ale drugie zabiło mi ćwieka, dla mnie przyzwoitość to integralna część moralności i na odwrót moralność częścią przyzwoitości, nie idzie tu nic zmylić
             W tym konkretnym przypadku o jakim mowa w wątku uważam że ma zastosowanie podobnie jak w poruszaniu się samochodem tzw zasada ograniczonego zaufania a więc jadę najlepiej jak umiem ale pamiętam że aby uczestniczyć w wypadku nie muszę być jego sprawcą, więc biorę poprawkę na poczynania innych choć chciałabym żeby postępowali przepisowo bo było by łatwiej,  R-ita powinna działać bez pośpiechu, powiadomiła ojca o ciąży, ok, teraz byłby czas samej przyjąć to co zesłał los ma swoje lata aby podjąć wyzwanie od życia, akurat według mnie dziecko jest dla kobiety naturalną koleją rzeczy i nie traktowałabym tego jako życiowej przeszkody a raczej dobrodziejstwo natury, dziś bycie samotną matką nie jest znowu takim bohaterstwem choć szacunek powinno budzić, jeśli zdecydujesz się urodzić dziecko to nie spiesz się z resztą spraw, jak się tak zastanawiam nad całokształtem Twojego problemu R-ita,  to widzę że ratuje Cię tylko jego miłość, szacunek i nie ruszanie się z Polski do pełnoletności dziecka

I nadal uważam że zaczęłaś od dopy strony. Najpierw miałaś zastanowić się czy urodzisz a tak masz klina bo nie wiesz czy urodzisz i na dodatek nie wiesz czy chcesz z nim być.
Co by nie było nie zazdroszczę.

Myślę, że powinnaś dać mu szansę. Będziecie mieli dziecko, oboje czujecie coś do siebie. Dlaczego nie spróbować? Od wczoraj czytam posty w tym temacie i ciągle uważam, że on zachowuje się w porządku wobec Ciebie, a po dzisiejszym Twoim wpisie to już w ogóle jestem 100% za tym, by spróbować związku. Nie rób problemu tam gdzie go nie ma. Facet chciał być z Tobą, ale Ty się bałaś. Zaszłaś w ciążę, on chce wychować dziecko razem, znowu Ty się boisz. Pomyśl czy za 10 lat nie będziesz żałować, gdy zobaczysz jak on ma kobietę i rodzinę. Jego przeszłość nie jest kolorowa, ale może teraz jest inny, może właśnie chce mieć rodzinę.
Nie skreślaj człowieka ze względu na jego pochodzenie. Nie patrz na to kim jest, ale jaki jest, jak się zachowuje. A zachował się na prawdę w porządku, gdy dowiedział się o ciąży. Wiele kobiet chciałoby takiej reakcji od swojego mężczyzny...

Wg mnie to co autorce sprawi największy mętlik w głowie to czytanie skrajnie różnych wypowiedzi na forum. Wiem autorko że początkowo pytałas o radę ale ja na Twoim miejscu bym się stąd już ewakuowala. Mi by chyba głowa pękła gdybym czytała tak skrajne wypowiedzi jaki to facet jest a jaki nie jest bo w tym wątku to serio jest sinusoida

Że niby jakaś potrzeba kontroli, przewagi i uzależnienia od siebie?

Te dwie rzeczy są do zweryfikowania i przemyślenia jeszcze raz i to gruntownie moim zdaniem ,być może z kimś nie uwikłanym związanym z Tobą i nie zależnym od Ciebie czy ojca dziecka.
Co czujesz do tego płodu jest istotne.

Twoim zdaniem normalne relacje powinny tak wyglądać? Kobieta i mężczyzna są w związku, ona zachodzi w ciążę, nie chce dziecka, on chce, ona usuwa, on zostaje w związku? No według mnie to byłoby chore. Nie mogłabym być z kimś, kto pozbawił szansy na życie mojego dziecka i nie wyobrażam sobie, że mężczyzna zostałby w tym związku. No chyba, że on też nie chciał, ale to inna sytuacja.

A w jakim związku oni byli?
No właśnie...

Bo widzisz dorośli ludzie, którzy są w związkach mają takie tematy obgadane i znają swoje poglądy na dzieci czy aborcję.

Umówiłam się na wizytę u mojej dawnej terapeutki właśnie w tej sprawie. Nie mogę przecież całe życie wszystkiego się bać i tkwić w jakimś dziwnym zawieszeniu. Może czas dorosnąć i wziąć w końcu za coś odpowiedzialność.
Co czuje- jak choć na chwilę udało mi się odrzucić wszystkie lęki, obawy, zmartwienia to... czułam ekscytację? Nie wiem czy to dobre określenie, ale to była chyba ekscytacja i ciekawość.

Zrób tak ja zacząłem dojrzewać jak miałem 27 lat nigdy nie jest za późno.Pominę swoją historię bo za dużo o tym chyba pisuje a to wieje dydaktycznym smrodkiem w oparach mojej próżności
Na pocieszenie to Ci powiem że natura bywa mądra i w ciąży, często dzieją się z kobietami różne cudowne rzeczy jak będzie z
Tobą to nie wiem bo nie jestem ani nie byłem w ciąży ani nie jestem kobietą, ale widziałem moją kobietę w ciąży,zagwarantować też Ci nic nie zagwarantuje na 100%.
Sam nie byłem wcześniej podobnie jak Ty wybitnym entuzjastą rozmnażania się ,to się zmieniło we mnie , dziś to nasze małe "coś" ma 23 lata.

Nirvanka, śliski w kontekście tej sytuacji, tzn?

Nadal nie wiem. Już po części odpowiedziałam na to kilka wiadomości wyżej, choć może to dwie odrębne kwestie. Idę do terapeutki przegadać swoje lęki.

Śliski, owszem zgadzam się z Panami tutaj, że manipuluje. Trochę na zasadzie zobacz co ja Ci daje, co mogę zapewnić dziecku... Ale
Usuniesz - nie będziemy się widywać (rozumiem go i zgadzam się z nim) ale do tego dodaje nie zgłoszę tego nigdzie, to nie jest normalne. Ja bym to odebrała jako szantaż. Ja widzę tutaj taki scenariusz: jestem miły i nieba wam przychylę, nie musisz się że mną zgadzać, bo ja tolerancyjny jestem.
Ale finalnie sama się nie zorientujesz kiedy jego poglądy staną się twoimi. Będziecie tak żyć latami i o ile nie będzie przemocy fizycznej i awantur nawet nie będziesz wiedziała, że tobą manipuluje. Aż w końcu zorientujesz się, że żyjesz w złotej klatce i dopiero wtedy zaczną się dziać cyrki.
Mam szczera nadzieję, że się mylę. Życzę tobie i dziecku jak najlepiej i mam nadzieję, że podejmiesz właściwą decyzję, a jeżeli zdecydujesz się być z nim to życzę wam dużo szczęścia i tego by moje czarnowidztwo bylo błędne.

Moim zdaniem jak się jest w ciąży i rozmawia się o tym z ojcem dziecka, że gdy pada hasło aborcja. To normalne jest podawanie argumentów, przekonywanie, proszenie, ba nawet w nerwach bycie mniej miłym jak zależy ojcu na dziecku tj. Powiedzeniu mniej miłych rzeczy obrażenie kobiety (nie mówię że powinno się tak robić ale w emocjach rozumiem że może się zdarzyć).  Natomiast na spokojnie na następny dzień gdy było milusio wspomnienie o tym, że ze aborcja jest nielegalna, to taki prztyczek, że ja nie powiem, ale wiesz ze to jest złe i niezgodne z prawem. Moim zdaniem facet jest śliskim wyrachowanym gościem, który wszystko przeanalizował i teraz na zimno urabia Autorkę, nawet posuwając się do sugestii szantażu.
Współczuję jej i powtórzę, moim zdaniem popełniła błąd mówiąc mu o ciąży.

Ani nie było tu związku, rozsądku ani miłości, co najwyżej oczarowanie. Nawet by mi przez myśl nie przeszło, by urodzić dziecko w takiej sytuacji. Do tego facet manipulant, cwany z ciemna przeszłością. Jedna już usunęła z nim dziecko, na to koniecznie trzeba zwrócić uwagę. Na religielę również. Mówi, że jest niewierzący a już myśli jak upchnąć jego islam dziecku do głowy. Jeśli islam to inni są dla nich innowiercami - tylko kobiety ich nacji są warte szacunku, inne np. europejki wykorzystuje się do rozmnażania, by szerzyc krew islamu, ale szacunku do tych kobiet mieć nie będzie. Oni używają europejek do obracania w łóżku, bo są łatwiejsze niż ich kobiety. Tam się trzyma nad nimi łapę i oddaje odpowiedniemu mężowi. Do tego czasu one i ich czystość są chronione przez rodziny. On też już Ci dał do zrozumienia, że dziecko w islamie należy do mężczyzny. Wiesz chyba co to oznacza...
Ja bym spierniczala gdzie pieprz rośnie, spaliła wszystkie mosty. Dla mnie ta kultura i ich przedstawiciele to piekło. Podoba Ci się, że koleś ma chajs, 3 języki i studia? Tak tanio kosztuje Twój spokój i szacunek?

A i jeszcze jedna kwestia, wpędzanie w poczucie winy. Mogłoby nam byc tak dobrze ale to ty chcesz nam to odebrać. To mogłaby być nasza codzienność, ale to przez ciebie i twoje obawy (oczywiście bezpodstawne tia) nie będzie. To jest totalna manipulacja.

Mi się jeszcze rzuca w oczy, że dla niego decyzja o urodzeniu jest tożsama z ich byciem razem... On nie bierze takiej opcji pod uwagę, że ona nie będzie chciała z nim być. On już i to zaplanował. Autorka pisze, że jak jest z nim to sie nie boi i wierzy, że bedzie dobrze, ale jak z nim nie jest to wszystko wraca. Na moje on jest tak silnie sugestywny, tak potrafi omamić i zauroczyć, że faktycznie obawy znikają. Ale tylko wyrywa się spod jego oddziaływania i wszystkie obawy wracaja...

Ty musisz zrobic jak Ty czujesz. Ja bym nie powiedziala, bo bym nie chciala byc zwiazana z jakims facetem do konca zycia przez dzieciaka.
Ojciec nieznany i koniec.

Ah, no to zapewne sie wkopala.
Ludzie lubia sobie zycie utrudniac. Nie ma sensu sluchac jego pieknych obietnic tez, bo sa w wiekszosci zapewne nic nie warte. Narazie to zachowaniem nic nie pokazal wspanialego.
Jak dla mnie to lepiej byloby tego problemu sie ogolnie pozbyc, ale to juz w kazdego sumieniu jest inne.

Autorko!

Cóż, sądzę, że ci, co zarzucają ojcu Twojego dziecka manipulację mylą się. Przebieg Waszej ostatniej rozmowy świadczy przede wszystkim o tym, że on traktuje Cię poważnie, z szacunkiem i odpowiedzialnością podchodzi do podejmowania najistotniejszych decyzji. To, że przygotował się do rozmowy z Tobą i miał przygotowane argumenty zdecydowanie powinno Cię cieszyć. Sprawa była i jest dla niego na tyle ważna, że poświęcił jej czas, dogłębnie wszystko przemyślał, przeanalizował, a jego oferta nie jest impulsem chwili. Dla niego Ty jesteś ważna, Wasze dziecko jest ważne i jest gotów otworzyć się ze wszystkimi konsekwencjami na wspólną przyszłość. (Pamiętaj, że chciał tego dużo wcześniej, zanim dowiedział się o dziecku i teraz, mimo zmienionych okoliczności i huśtawki emocjonalnej, którą zapewniłaś mu wcześniej on nadal tego pragnie!).

Co do jego porannego zachowania. On chce tego dziecka. I ma do tego prawo. Ma prawo nie cieszyć się na myśl o „aborcji” i ma prawo czuć, że tego nie udźwignie. Nie masz czego szukać (poza pieniędzmi) u niego w razie podjęcia takiej decyzji? Ja uważam to nadal za uczciwe postawienie sprawy. On bardzo dobrze rozumie, że to dziecko już jest i jego zabicie stanęłoby kiedyś między Wami. Ja nie odczytuję tego, jak próby szantażu, a jedynie jako uczciwe postawienie sprawy. Postaw się w jego sytuacji. Pomyśl: dziecko już JEST, już ŻYJE. On dowiaduje się, że jest ojcem, a mimo to presja kulturowa oraz szacunek dla Twojej niezależności każe mu powiedzieć: „Decyduj, zrób co uważasz za słuszne”... To jest jakiś koszmar.

Niektórzy mówią: jakby Cię kochał to oferowałby związek niezależnie, czy urodzisz, czy nie. Nieprawda. To, że kocha, a to że udźwignie zabicie dziecka to dwie różne kwestie. Ty przyznajesz sobie prawo wyboru, czemu nie przyznasz takiego prawa jemu? Ma udawać, że go „usunięcie ciąży cieszy”, że wspiera Cię i buduje z Tobą dalej, skoro w tak fundamentalnej kwestii jak dalsze życie Waszego dziecka nie byliście jednością?

Zresztą, nie trzeba o tym wiele mówić. Tak, czy inaczej dostaniesz od niego adekwatne wsparcie, co on jasno podkreślił.

Ten mężczyzna, z każdym akapitem, który o nim czytam, wydaje się  mi być rozsądny. Stara się wyważyć swoje racje, Twoje racje, Wasze racje. Kiedy poczuł więcej otworzył się, a Ty uciekłaś... Teraz, w tak ważnym momencie życia nie „odegrał się”, ale stanął na wysokości zadania. To, czy pod wpływem emocji, odtrącenia i rozżalenia pokłócił się z Tobą nie ma tu nic do rzeczy, bo teraz, kiedy naprawdę jest potrzebny jego głos i jego obecność - jest. Może warto dać mu szansę? Dać szansę Wam?

Sama pisałaś o tym, ze Ciebie też trafiła strzała Amora, że pokochałaś, ale wycofałaś się w swój lęk i obawy. Oboje wiecie już o sobie bardzo dużo, otworzyliście się przed sobą tak, że już bardziej chyba nie można. Argumenty rasowe, kulturowe, religijne... To macie przemyślane chyba oboje. Wszystko to, co powiedział Ci ostatnio pokazuje, że on jest gotów wziąć odpowiedzialność, a jeśli zdecydujesz się stworzyć z nim rodzinę będziecie starali się wspólnie ustalić jej model. Zauważ, że jeśli nie związek, jeśli to Wasze bycie razem nie wypali, to w kwestii dalszego rozwoju dziecka i w kwestii rodzicielstwa będzie Cię wspierał nawet „na odległość”.Pisałaś, że wielu rzeczy się w życiu bałaś, przed wieloma rzeczami się uchylałaś, że nawet przed miłością do niego ze strachu uciekłaś. Czy to nie jest ten moment, by strachowi i nieracjonalnym uprzedzeniom powiedzieć „dość!”?

Stoisz przed dylematami. Wieloma dylematami. Ale może warto zauważyć, że Ty i Dziecko nie zostaniecie sami, otrzymacie wsparcie.  Może właśnie skoro ojciec Dziecka szanuje Twoje macierzyństwo, Ty powinnaś uszanować jego ojcostwo i wziąć pod uwagę jego tak wyraźne zdanie? Ta decyzja zaważy nie tylko na Twoim, ale i na jego szczęściu, oraz co najważniejsze na życiu Waszego wspólnego Dziecka.

I ostatnie... Dziecko ŻYJE. Już jest. Żadna Twoja decyzja nie sprawi, że ono się „odstanie”, że go nigdy nie było... Wierzę, że to rozumiesz.

P.S.
Jeśli chodzi o moje zdanie w tej kwestii... Mały człowiek już żyje i to jego niewinne istnienie samo jest argumentem za tym, by go nie zabijać.

Ojciec jest już ojcem i ten fakt także upoważnia go do wyrażania stanowiska i współuczestnictwa w podejmowaniu decyzji dotyczących rozwoju, opieki i wychowania maleństwa

Lady Loka, bardziej mialam na myśli, że faktycznie marzy o założeniu rodziny i nie chce być dłużej sam. To nic złego przecież.

Lawinia, staram się to zobaczyć wlasnie w taki sposób jak opisałaś.