Wieść o ciąży po rozstaniu, czy powiedzieć o niej ojcu dziecka? - Netkobiety.pl

Maku przestań...proooooosze....

Maku, przeginasz człowieku. Cokolwiek bynie zrobił, pewnie byś go skrytykował, bo Turek. Odsiecz wiedeńska już dawno za nami.

A gdzie ja go krytykuję? Wskaz mi proszę.
Ja go nawet rozumiem w takiej religii i kulturze został wychowany/wyrastał.
A że to religia i kultura inna niż nasza mogą być problemy.
Tak samo Ty możesz mieć rację że tak optymistycznie do tego podchodzisz.
A tak samo ja mogę mieć rację że pesymistycznie do tego podchodzę.
Jesteś już teraz wstanie wskazać kto z nas ma rację?
I Ela nie rób ze mnie ksenofoba.

Myślę tak samo, a Ty Ela masz wyprany mózg przez media głównego ścieku i dlatego nie myślisz racjonalnie, tylko rzucasz jakimiś medialnymi  hasłami zupełnie od czapy, bo oderwanymi od zwykłego ludzkiego rozsądku. Taka moda dzisiaj. Ja jestem na to bardzo odporna i jest mi obojętne czy nazwa mnie ksenofobem.

Od uprzedzeń do ksenofobii jeszcze jest kawałek drogi.Panie i Panowie tutaj są uprzedzeni, czy ksenofobami,. nie wiem.
Jakich ścieków ja słucham, nawet tego nie skomentuję, bo toiwypowiedż poniżej poziomu. :)i świadczy o wypowiadającej.
Gdyby On nie był Turkiem, komentarz mielibyście taki sam? Idę o zakład, że nie.
Wyobrażcie sobie, że jest Polakiem i sami się oceńcie.

Chociażby wówczas by było wiadomo,  jakie przepisy prawa obowiązują, gdyby dziecko się jednak urodziło. Czy to jest takie trudne do zrozumienia?

Dobrze, że mu powiedziałaś. Myślę, że faktycznie pomoże z dzieckiem i nie spieprzy. Ma możliwości. Tylko związek z nim byłby raczej trudny. Nie wiem czy to w ogóle rozważasz ale musiałabyś chyba wyraźnie określić granice i wynegocjować zasady. Na wierność i partnerstwo bym nie liczyla. W innym razie mogłabyś po prostu żyć osobno utrzymując z nim dobre stosunki i komunikację by mógł uczestniczyć w życiu dziecka. Myślę, że może mu to odpowiadać przy tym jego trybie życia, romansach. No i jest jeszcze możliwa aborcja..

Widzisz Ela nie znasz mnie ale wiesz że jestem uprzedzony, skąd ta wiedza? Skąd to przekonanie?
Stad że napisałem iż związek osób pochodzący z dwóch kultur/religii może być trudny nie kolorowy ale czarno biały?
Idąc takim tokiem rozumowania można mi zarzucić każdą fobie...i to tylko dlatego ze mam inne zdanie? Ciekawa tolerancja.

Temat problemu kulturowego/religijnego by odpadł.
Ale i tak jak to robiłem kazałbym jej się zastanowić najpierw czy urodzi dziecko a dopiero potem zastanawiać się czy powiedzieć o tym facetowi.
Dlaczego? Tak samo jak wcześniej mówiłbym
-żeby się zastanowiła jakie relacje mają miedzy nimi panować 
-czy on ma być jej partnerem/mężem
-czy ma być dochodzącym ojcem
W tej mojej wypowiedzi nic by się nie zmieniło (oprócz różnic kulturowo/religijnych)
Dobrze siebie oceniam staram się być realnie obiektywny - staram się kierować wiedzą a nie życzeniowością.

A kto tu jednoznacznie mówi że będzie tragedia?
Mówisz o utartych schematach a sam schematycznie podchodzisz do problemu twierdząc że mamy schematy odnośnie innych kultur.
To że widzę problem życia z osobą pochodzącą z innej kultury, nie oznacza że jestem ksenofobem.
To że widzę problem ze współistnieniem obok siebie dwóch religii nie oznacza że jestem islamofobem.
To że pisałem że będzie stała przed trudnymi wyborami takimi jak w jakiej kulturze czy religii będzie wychowywała dziecko jest faktem a nie fantastyką.
Dlatego nie zarzucaj innym że mają jakieś tam schematy w głowach bo sam jak widać takie masz.
Chcesz podejmować dyskusję to rób to merytorycznie i nie próbuj nikogo w tej dyskusji pomniejszać

Dla mnie schematem jest właśnie to, że osoba o innej religii, kulturze czy podejśćiu do życia od razu ma stwarzać problemy w dogadaniu się w ważnych sprawach, jak choćby tutaj jeśli chodzi o dziecko. Dopiero ostatni post Autorki pokazał i przybliżył nieco, jak akurat TEN KONKRETNY FACET do tego podchodzi. Patrzę na TĄ konkretną osobę a nie na to, że jest ona akurat innej reliigi czy kultury.
Dla mnie wygląda to nie najgorzej, ale jeśli inni chcą widzieć tylko same minusy i miec obawy- mają do tego prawo.
Nikomu nie zarzucam ksenofobi, ale nie oszukujmy się: w naszym kochanym kraju nie wszyscy są tak tolerancyjni.

Wszystko w rękach Autorki

Ale potrafisz odróżnić stwierdzenie że stworzy od stwierdzenia że może to stworzyć problemy?
Dlaczego kierujesz się "schematem" że ktoś o innym zdaniu/spojrzeniu musi być uprzedzony do innej kultury/religii?

A wskaż mi kraj gdzie wszyscy są tolerancyjni i bez uprzedzeń. Ułatwię Ci  - nie ma takiego kraju.

Dziękuję za Twoją tolerancję - cecha charakteru która zanika.
Wolę widzieć więcej odcieni czerni niż innego koloru ale wolę być przygotowany na to że coś się spindoli niż być zaskoczony że coś się nie udało.
I w drugą stronę mogę być mile zaskoczony że się udało lepiej niż myślałem.
W tej chwili ona podejmuje decyzję która będzie miała wpływ na jej najbliższe 20 lat. Powinna wszystko wziąć pod uwagę i to za jak i przeciw.

Bagienniku, ależ zapewniam Cię, że Maku też życzy autorce jak najlepiej, ja zresztą także, chociaż nie poddałam się nowomowie i temu wszystkiemu, co próbują mi wmówić wbrew zdrowemu rozsądkowi.

"Właśnie jesteśmy po rozmowie i jestem tym trochę przerażona......"

Moim zdaniem sprawca Twojej ciąży zachował się ok . tzn - poczuł się współwinny, zaangażował w temat,zdeklarował pomoc, zgłosił słuszne wnioski, nie ma się czego czepić, z jego pozycji na prawdę b.dobrze.  Ty postąpiłaś uczciwie mówiąc mu.... teraz musisz zapytać  siebie czego tak na prawdę chcesz, czy go kochasz ? czy chcesz spróbować stworzyć rodzinę, czy tylko luźny związek z racji wspólnego dziecka, odrzuć swoje ego na bok, porzuć drobnomieszczańskie podszepty i pomyśl co chcesz, jak to sobie ustalisz, otwórz się na wybór jaki dokonasz, jeśli zdecydujesz się z nim być, pamiętaj że to przedstawiciel  innej kultury, innej religii, jakkolwiek wykształcenie i pobyt poza swoim krajem zrobiło swoje to musisz mieć świadomość że na dnie jego duszy leży tradycja jego kraju i jeśli nawet on o niej zapomniał to nie znaczy że jej nie ma, i tu jest miejsce na twoją  czujność i delikatność ale przede wszystkim odpowiedz sobie czy masz uczucia dla niego

"....Gdyby był Polakiem pewnie nie byłoby tych rozkmin, bo by było..."

Gdyby był Polakiem dylemat Autorki pewnie by nie istniał wcale, to  Rita zgłosiła obawy związane z narodowością ojca dziecka i słusznie, rozumiem jej rozterki, fakt - na tym etapie on zachował się poprawnie, jak to będzie wyglądało dalej nie wiemy, jeśli ją kocha  to i pewnie  jej nie skrzywdzi, jak długo potrwa jego miłość ? nie wiemy, jeśli będzie mieszkał w Polsce cała sprawa nie będzie problemem, schody mogą się zacząć gdyby zamieszkał poza naszym krajem, tak czy siak R_ita ma co przemyśleć

Cześć, tu znowu autorka. Dziękuję za wszystkie opinie, za tyle perspektyw tego tematu.

Padło pytanie czy ja coś do niego czuję-

Rzecz w tym, że gdybym nie czuła, to myślę, że nie miałabym tych dylematów co zrobić i czy urodzić. Nawet nie miałam tego dylematu jak szłam pierwszy raz mu powiedzieć, przyszły potem. Nie jest to może jakieś ogromne zakochanie z mojej strony, ale też czułam, że jest mi bliski, uwielbiałam spędzać z nim czas, rozmawiać, nic nie robić obok, wyczekiwałam spotkań i tęskniłam, raczej mogłam polegać, zdecydowanie miałam słabość... wciąż mam. No ale on to jedno a ja i moje problemy ze sobą to drugie i postąpiłam jak postąpiłam

Też mam takie przeczucie, że by pomógł, ale czy to dobrze, czy źle... Sprawa partnerstwa i wierności to kolejna. Ciężko uwierzyć, ze ktoś kto prowadził taki tryb życia tyle lat, nagle się stanie oddanym i wiernym partnerem. Nie wiem jak bardzo musiałby być nieszczęśliwy i samotny w tamtym życiu, by nagle stwierdzić, ze chce żyć inaczej. No i stwierdzenie to jedno, a przyzwyczajenia to drugie, bo jeszcze trzeba w tym wytrwać. Fajnie, że te 7 miesięcy jak twierdzi był lojalny i z nikim się nie spotykał- ale 7 miesięcy to chwila życia.

Co do jego pochodzenia- w pełni rozumiem te opinie pełne obaw z racji jego pochodzenia. Sama jak rok temu dowiedziałam się, że moja dobra koleżanka spotyka się z obcokrajowcem z tamtych rejonów, to krytykowałam ją najgłośniej. Także nie dość, że jestem skrajnie nieodpowiedzialną egoistką to jeszcze hipokrytką Oczywiście zawsze uważamy, że to dotyczy innych a nie nas i nie jestem w stanie uwierzyć, że K. by odwalał takie rzeczy.

No nic, tak jak wczoraj ustaliliśmy - o 20 się widzimy, będziemy rozmawiać.

Poświęcić? noo..wiele kobiet ma dzieci i rozwija się. Nie wiem jak Ty, może kosmonautką jesteś. Serio uważasz że się poświęciłaś dla swoich dzieci? współczuję dzieciom takiego poczucia, że coś matce zabrały..

Życie po urodzeniu dzieci się zmienia. Tak czy nie? Dla niektórych posiadanie dzieci ma wystarczająco dużo zalet, że bilans wychodzi im na plus. Ale nie wszyscy tak mają i oni będą nieszczęśliwi w roli rodziców.

Ale przedstawiłaś to jak galery
Powiem Ci tyle, że żaden podpisany kontrakt nie dał mi tyle satysfakcji co rozmowa z przedszkolakiem.

Nie ważne są nasze poglądy, ważne jest to co Autorka czuje i czego chce. Autorka miała dylemat czy powiedzieć- powiedziała. Teraz ma dylematy czy urodzić? czy wychowywać dziecko z ojcem dziecka? czy tworzyć związek z ojcem dziecka. Nikt z nas nie może jej powiedzieć na 100% bądź z nim, albo, olej gościa.

Skoro Autorka ma problem z podjęciem decyzji to czy nie wie czego chce? Wiecie, że tak naprawdę każdy z nas wie czego chce gdy ma dylemat. Radzę szczerze, bez żartów by rzucić monetą.
Jak wypadnie orzeł to urodzę, jak reszta to usunę. Jeżeli wypadnie reszka i Autorka poczuje ulgę to znaczy, że powinna usunąć, jeżeli jednak przy reszce poczuje zawód powinna urodzić. I tak z każdym innym problemem.

Oczywiście że powiedzieć!
Zatajenie tego jest nieetyczne, niemoralne i nieludzkie.

Witam temat podglądałem z za ramienia żony, aż postanowiłem się zarejestrować i powiedzieć co o tym myślę.

Panie serio uwierzyły i zachwycają się jego reakcją na wieść o ciąży? Bo ja uważam, że to nie jest jego reakcja a dobrze przemyslane zagranie, aby to ona pomyślała, jaki jest wyrozumiały, szanujacy i wspaniały. On jej nie zapytał co ona myśli na temat ciąży, tylko od razu zapytal czy rozważa aborcje, samemu jej nie chcąc. Czemu tak zapytał? Bo potrzebował wyczuc grunt. On nie milczał bo walczył z emocjami, jak tu któraś z Pań napisala, a potrzebował chwili na obmyślenie taktyki jak to poprowadzić. Spotkanie zakończyło się pomyślnie, autorka jak pisze byla spokojniejsza i szczęśliwa i on dopiero po odstępie czasu napisał, w sumie wprost, że ona mu to dziecko i tak urodzi. Oczywiście autorka tak tego nie odebrała, i gdyby nie posty wypowiadającej się tutaj psycholog i asystent rodziny autorce nawet nie zapaliła by się lampka. To cwany i inteligentny facet,  osiągnął dużo w młodym wieku, wie jak sterować i manipulować ludzmi.

Kolejna sprawa - nie rzuciło wam się w oczy, że tego goscia nawet nie interesowało co ona do niego czuje i czy ona go chce? On sobie wymyślił, że chce z nią być, potem ponowił swoje stanowisko i tyle. Albo jest narcyzem i wychodzi z założenia, że napewno jest zakochana bo kto by nie byl, albo to po prostu jego projekt na życie i ona jest mu do tego potrzebna.

Kolejna sprawa to początek ich relacji. Traktował kobiety raczej przedmiotowo, tylko z nimi sypiał, a nagle żadnych gierek, kokietowania, podrywania, wielkie budowanie relacji na przyjaźni ? Tak go olśniła wyjątkowością czy w czasie rozmowy wyczuł, jaką strategie musi obrać by osiągnąć swój cel bo zawsze ma co chce? Nie podważam, bo mógł sie zakochać, albo postanowić, że się zakocha (wiem, że to brzmi dziwnie) i to wszystko to był dobrze przemyślany projekt.

Manipulował nią kiedy mówił o przeszłości, antydepresantach, biciu. Chciał, by ona myślała, że ich relacja jest taka wyjątkowa, że jest taki jej oddany ze tak jej ufa. Czemu podkreślał, że jest lojalny? Dla normalnego czlowieka to oczywiste, że wchodząc z kims w relacje jest lojalny, on jej podkreślał, że zobacz, jala jesteś wyjatkowa, nie chodzę z innymi.

Myślicie, że czemu przyjechał w niedziele wieczorem i tak to rozegrał (przed wieścią o ciąży)? To bylo coś w stylu "zobacz jak mnie skrzywdziłaś, jaki jestem biedny, zaufałem a ty co? Ale daje ci szanse, byś to wyjaśniła " zobaczcie pierwszy post autorki, była dość butna, nie chciała go znać. A dwa posty dalej pisala, ze to jej wina, że go skrzywdziła, zaczęła się miotać i nie wiedzieć czego chce. On nawet jak nie działał, to działał bo on już wcześniej nią zmanipulował .. Autorka nie jest głupią dziewczyną, ma refleksje, umie analizować, podświadomie długo mu nie ufala, ale on musiał wyczuc w niej podatny grunt i piłować temat tyle miesięcy.
Na moje koles przejawia jakieś cechy psychopatii i narcyzmu. I to jest jego problem a nie pochodzenie. W kwestii pochodzenia to by mnie martwiły jego relacje z rodziną. Pracowałem na kontraktach w wielu krajach, w tym z Turkami, nie znam bardziej dziwnie uwikłanych rodzinnie ludzi. Tam nawet gość ktory byl dyrektorem w obrębie wlasnej rodziny musiał słuchać swojego ojca. A on nie ma ze swoją kontaktu od 5 lat? Co tam sie w tej rodzinie działo? Nad tą konkretną komórką rodzinną bym się pochylił, a nie tym, że urodził sie w Turcji.

I wiecie co wam powiem? Autorka urodzi to dziecko i ona nawet może z nim będzie. I co więcej, bedzie przekonana, że to jej wybór, juz jego w tym glowa. To forum to jedyne miejsce, gdzie ktoś mógł jej wskazać coś, by ta czerwona lampka się paliła.

Autorko, czekam na wieści od Ciebie na temat wczorajszej rozmowy

tak, tak, ja też się śmiałam jak wpadłam w odwiedziny do dzieciatej koleżanki a ta mi wręczyła młodego i ze spojrzeniem kota ze Shreka zapytała czy popilnuje 5 minut bo ona tak bardzo by chciała umyć głowę... Po 5 minutach sama miałam ochotę usiąść pod drzwiami i płakać aby już wyszła xD

Ja tam w samotne matki nie wierzę, przynajmniej w te, które mają dzieci do 8 roku życia. Miło posłuchać jakie są niezależne ale tylko wtedy kiedy babcia/sąsiadka/koleżanka mają czas przejąć opiekę. No a 2 miesiące wakacji versus 25 dni urlopu rodziców... to jest magia dopiero

I strasznie mnie kuje w oczy jak czytam że kobieta nie potrzebuje żadnej pomocy od ojca dziecka.... Jakiej pomocy!!???? To jest również jego obowiązek! Bo dopóki będą takie "honorowe kobiety" które będą brały na siebie odpowiedzialność za wpadkę, antykoncepcję i wychowanie potomstwa, dopóty będą panowie którzy będą z tego korzystali.

No właśnie, każdy ma swoje lampki i swoje doświadczenia. Wiele lat spędziłem w takim biznesowym środowisku i powiedzenie, że wiecej psycholi to biale kolnierzyki niz więźniowie nie wzięło się z nikąd.

O, widzę, że już się pojawiły próby zrobienia z faceta psychola
Skąd się bierze ta tendencja do pochopnego oceniania?

Wątpliwości są jak najbardziej na miejscu, bo Autorka nie zna faceta zbyt długo, nie wie, kim tak naprawdę jest.
Ale żeby od razu gościowi sugerować manipulowanie, to jest przesada. Poczekać, poobserwować, a nie oceniać z góry, że narcyz i manipulant.

Tak tylko że to ćpanie i zaliczanie panien , musiało mieć na niego jakiś wpływ,jeżeli ćpał np dłużej niż rok to pewnikiem ma zaburzenia egotyczne, nie powiesz mi Cyngli że to ot tak sobie nic nie robi a potem cudownie mija samo z siebie ,raczej nikłe szanse ,ćpanie zawsze powoduje w konsekwencji coś negatywnego w psychice,ale  zgodzę się że określenie psychol to często przesada i stygmat.,
Nie wiadomo czy facet się leczy ,czy ma problem z uzależnieniem i to uznaje, wiadomo że łyka antydepresanty.

To że nie ukrył to dla niego na plus niewątpliwie .

A to akurat jest niestety prawda...Tak ogólnie

Przyzwoitość  nie przeszkadza, proszę szanownych Panów:)
Rzecz w tym, że nie jest to jedyna cecha, która gwarantuje komuś,  że kobieta uzna go za świetnego kandydata na towarzysza życia.
Poza tym tyle wiecie o swojej przyzwoitości, na ile ją sprawdzono.
A większość ludzi nie tyle jest przyzwoitymi, co   myślą, że takimi są, bo nie mieli okazji tego testować. Dotyczy obu płci.
Oprócz przyzwoitości to ludzie muszą coś zw sobą wymieniać, wzajemnie się inspirować i wzmacniać, by powstała jakaś wartość dodana, specyficzna dla tej pary.
Tego samego przecież wymagacie od kobiet, prawda?

O to to, co to niby znaczy.

Teoretycznie nasz wątkowy ojciec może być uznany za przyzwoitego, bo przecież w relacji z autorką był jej wierny, więc przyzwoity to co, że wcześniej zaliczyl dziesiąt innych. Co to zatem ta przyzwoitość?

Nie wiemy czemu chciał skończyć z dotychczasowym trybem zycia. Ja myślę że są przypadki gdzie ktoś za młodu robił rzeczy które teraz by uznał za jakaś żenadę wgl. Niektórzy to by chcieli partnera rozliczyć z jego całego życia za każde wydarzenie dając mu minusik albo plusik. Ciekawa koncepcja ale mocno nie życiowa. Tak naprawdę trzeba spojrzeć pod kątem jaki facet wiedzieć tryb życia teraz, jeśli inny to czemu go zmienił, co wgl spowodowało u niego sięganie po używki i styl życia taki a nie inny, jak traktuje autorkę, czy przejawia jakieś red flags na przyszłość (podkreślam przyszłość nie przeszłość), jak autorka czuje sie z jego przeszłością. A rozliczanie go że facet wgl do kosza bo kiedyś puknął kogoś na dyskotece albo coś tam zrobil 5 lat temu to jest jakieś szukanie człowieka z kryształu co już mogę powiedzieć jak się skończy.

Są osoby którym przeszłość partnera taka czy inna przeszkadza i wtedy nie powinno się z taka osoba wiązać. Są osoby którym ona nie przeszkadza i wówczas przeciwwskazań nie widzę. Tylko że to jest indywidualna kwestia, uniwersalne 'porządny chłop' zwyczajnie nie istnieje

Pewnie nie ma jednej uniwersalnej a i tak wszystko da się zrelatywizować .
Dla jednych przyzwoitość to będzie jakaś bezbłędna, kryształowa przeszłość,dla innych przyzwoitość to uczciwość ,albo przestrzeganie własnych zasad,lub umiejętność wyciągania wniosków z własnych błędów a dla innych nie i będzie to oczekiwaniem być może doskonałości ,idealności czyli bujanie w obłokach, bo idealna istota ludzka nie występuje w przyrodzie nawet taka co twierdzi że przestrzega zasad - życie weryfikuje jak zwykle to co się myśli,mówi i robi .