Wieść o ciąży po rozstaniu, czy powiedzieć o niej ojcu dziecka? - Netkobiety.pl

Już dość dawno temu na innym forum przeczytałam wypowiedz jednej kobiety, która pisała, ze u nich w domu ona i mąż nigdy w tym samym czasie nie biorą alkoholu do ust. Nieważne, ze jest akurat piątek wieczór, ze maja gości itp. Ponieważ tak naprawdę w każdej chwili coś się może dziecku stać, musza być w stanie np. zawieźć je do szpitala. Choć w żadnym wypadku nie uważam, ze każdy rodzic musi mieć auto czy w ogóle prawo jazdy, to jestem zdania, ze takie podejście do tematu jak tamtej kobiety i K. jest słuszne, skoro już to auto jest. A przede wszystkim dziecko! Także taka postawa nie musi i nie powinna dotyczyć wyłącznie okresu ciąży. A fakt, ze nie będziecie mieszkać razem nic nie zmienia. Może ta myśl, ta świadomość i odpowiedzialność za dziecko pomoże K. zwalczać pokusę, a w konsekwencji rozprawić się z nałogiem. Bo mogą być różne sytuacje, które będą wymagać tego, żeby przyjechał i Ci pomógł. Na Twoim miejscu, autorko, pociągnęłabym ten temat i tak bym mu to przedstawiła. Może mu to pomoże w walce z nałogiem.

No właśnie. Rita jest Polka, oboje mieszkają w Polsce. On się od korzeni jakoś tam odcina. Nie wraca do Turcji, bo ogólnie mówiąc, ma złe wspomnienia i są one nierozerwalnie związane z tureckim podejściem do wielu spraw, a dziecko miałoby mieć tureckie imię? Będę zdziwiona, jeśli będzie tego chciał, a na miejscu Rity byłabym w takiej sytuacji również zaniepokojona.

Ja dodam od siebie, że nakreśliłam to Ritce bo ja jestem o nią spokojna "na potem", ale na okres ciąży/porodu/pierwszego czasu po ciąży nie koniecznie. To hormonalna rewolucja, dużo strachu, różnych emocji, Rita może reagować różnie a On ze swoim silnym instynktem opiekuńczym i wyuczonymi rolami widząc to, może chcieć (dobrymi chęciami piekło wybrukowano) wskazywać jej drogę i znowu wejść w rolę silnie decyzyjnego. On będzie myślał,że jej pomaga i tak należy, a Ritka będzie się znowu gubić i go obawiać i wrócą do punktu wyjścia jak sprzed paru tygodni. Więc takie smaczki trzeba omówić by potem nie było dodatkowego stresu dla niej. Ja mam Turka w domu, Kasia ma Turka w domu- myślę, że po części się ze mną zgodzi z tymi próbami wskazywania drogi przy jej zagubieniu.
Ja samej siebie w ciąży nie poznawałam i nie panowałam nad wieloma rzeczami, Ritka już teraz pisze, że jest na fali wzruszeń i potrzeby bliskości... to jest chwila by dystansowanie szlak trafił. Więc wróci zagubienie i miotanie się a on będzie miał w głowie jedno zadanie "poprowadź ją jako silniejszy". I znów polsko turecki dramat w ich wydaniu. (znaczy... on silniejszy.. no no. Chodzi mi o męskie przywództwo).

Turk'un, co do wizji przebiegu rozmowy- tak by zapewne było...

Dzięki za garść ciekawostek, bo widzę, że K. się w to wpisuje. Czemu? Bo ten temat już za nami i obcykał to i inne, nad którymi ja nawet nie zdążyłam się zastanowić i w ogóle pochylić, bo dużo czasu do tego... On już mi oświadczył, że się orientował, weźmie 2 tyg. ojcowskiego, dobierze i wyprosi dwa dodatkowe tyg, by być ze mną cały czas po porodzie, bym się mogła spokojnie regenerować no i przecież nie zostawi mnie w tych pierwszych momentach samej, plus "przeprasza" ale więcej nie da rady i, że szkoda, że nie mamy nikogo bliskiego na tyle, by mógł ze mną być ale! już rozmawiał z babeczką, która u niego ogarnia bo też dorywczo zajmuje się dziećmi i jak będę chciała to ona już się zgodziła... A teraz Turk'un widzę, że nie taki znowu wariat, a to z obyczajów... Zasłonił się też tym, że w jego położeniu taka nieobecność i ograniczona dyspozycyjność musi być zaplanowana tyle wprzód. No i  "mam mu pozwolić robić to, co do niego należy" bo ja mam teraz inne zadania. Zadaniowiec i logistyk tego układu, no.

Apogeum, ja sugerowałam to w taki sposób, ale on już chyba zdążył dojść do tego sam i się dość mocno łapie tej myśli i myślę, że jeśli podszedłby do tego tak samo zadaniowo jak do wszystkiego innego to... to faktycznie mogłoby zrobić robotę w wytrwaniu w nie piciu.
A przy okazji Apogeum- wracam często do postu nr 477, 496 i bardzo za nie dziękuję.

Jest takie powiedzenie, że niewypłakane oczy zmuszają do płaczu wszystkie narządy ciała.

Jest takie powiedzenie, że łzy niewypłakane w dzieciństwie wypłaczemy na starość.

Teologowie mówią, że kto płacze odczuwa bezpośrednio swoje bycie stworzeniem.

Socjologowie i antropolodzy mówią, że dzięki płakaniu zabezpieczona jest ochrona i pożywienie we wczesnym dzieciństwie a płacz wzmacnia więzi zachowania.

Seksuolodzy mówią, że nadmiarowe korzystanie z seksu w różnych formach w dorosłym życiu to nic innego jak wynik niezaspokojonej bliskości i czułości z okresu dzieciństwa.

Psychologowie, zajmujący się badaniami nad traumą, lękami, AGRESJĄ (a K. ją przejawiał) pokazują, że z agresją się nie rodzimy a nabywamy ją w toku socjalizacji. Człowiek uczy się rozpoznawać i wyrażać swoje emocje, komunikować je i znajdować zdrowe sposoby samokojenia, a kojenia doświadczamy w ramionach rodziców. Socjalizacja K. była mocno zaburzona, skoro ma takie a nie inne doświadczenia jako 5latek.

Myślę, że jak na taką drogę życia to  nie ma z nim dramatu i po otrzymaniu odpowiedniej dawki zrozumienia, cierpliwości i miłości kolejną porcję życia może przeżyć mądrzej. Oczywiście ty nie jesteś do tego Ritko zobowiązana, może dostanie to od kogoś innego. Ważne, że chce walczyć o siebie i o was. Bo dziś siódmy- pojechał?

U Ciebie coś się Ritko wyklarowało względem niego? Akceptujesz taką formę opiekuńczości jak opisałaś w poprzednim poście?

Edit: wspomnienie K. to nie jest jedynie chwila słabości rodzica, który uderzy dziecko w przypływie niemocy i o którym można ewentualnie zapomnieć. To jest mocne znęcanie się, nie tylko fizyczne ale i psychiczne.

Tez tak uważam. Masz racje, ze to jest najważniejsze i odnosi się tez ścisle do terapii uzależnień. On ma to zrobić przede wszystkim dla siebie. Bo jak napisał Paslawek w innym wątku: „leczenie się dla kogoś bywa pozorem, unikiem i na pokaz. Skutki takiego leczenia bywają opłakane jak pokazuje życie, choć idea leczenia się dla kogoś wydaje się romantyczna i szczytna - jest bardzo błędne takie myślenie i nie ma się czym zachwycać”.

Osobna kwestia, ze już to, ze on darzy Cię uczuciem, samo w sobie daje mu sile. W końcu nie tylko bycie kochanym jest cudowne i daje moc, równie cudownie jest kochać.

Skoro tego nie wyartykułowałaś, to zgaduje, ze to widocznie nie ten czas.

Z tego co piszesz można wyczytać (także między wierszami), ze jesteście sobie bliscy, ważni dla siebie (a to dużo). Skoro ja to dostrzegam (zaloze się, ze nie tylko ja), to on na pewno tym bardziej widzi, ze z Twojej strony tez są uczucia. Mniejsza o nazewnictwo.

To, ze wymienione i niewymienione posty różnych osób zrobiły robotę, to jedno. To, ze trafiło na podatny na zarobienie dobrej roboty grunt - drugie. A tak całkiem serio to przede wszystkim Ty jesteś już na innym etapie. A ze są kolejne kroki, to i będą kolejne etapy. I kolejne efekty. Wychodzi na to, ze teraz czas na K. Teraz jego kolej. A ze pierwszy najtrudniejszy? krok za nim... to rokowania nie są najgorsze.

Źle, że porywczy... ale czy nie normalne, że porywczy?
Przecież podnoszenie głosu i krzyczenie bez powodu to u nich nic takiego, oni się tak komunikują. Gorąca krew, śródziemnomorski temperament. W minutę się wzburzą i w minutę ostygną. Pamiętam początkowe obserwacje jak z nimi pracowałem, to miałem wrażenie, że oni tam się wszyscy nie szanują i nie znoszą i może przez chwilę faktycznie tak jest... Wystarczyły sekundy by 5 chłopa się rozprostowało i krzyczało przez siebie wzajemnie, każdy uważał, że ma do tej kłótni takie same prawo mimo, że ich nie dotyczy po czym po 2 minutach nikt o tym nie pamiętał, było poklepywanko i picie herbatki. A to nie były jakieś chłopy z budowy. Nie tacy są Turcy? Jak piszesz, narwani To dla nas Europejczyków tak wygląda dziko i niecywilizowanie. To my Europejczycy jesteśmy chłodni, zdystansowani, lubimy przebywać sami, mamy jakieś strefy komfortu. Turcy są blisko- i fizycznie i duchowo, więc czemu K. nie miałby być porywczy i... "ekspresyjny" ? Udusi się chłop Zazdrościmy temperamentu Latynosom, Włochom a Turków ganimy od dzikusów.

Powodzenia Rita. Opiekuńczość to dobra męska postawa, ale pilnuj granic... I mam nadzieję, że nie jesteś naiwna i wiesz, że pewnie w jego glowie i tak jesteś jego... Jesteście jego kobietami?

Miron, no tak jest, że interpretujemy ich zachowania przez pryzmat naszych wzorców zachowań i naszych standardów.

W temacie tego jak tu niektórzy pisali, że nie można dzielić ludzi ze względu na pochodzenie i jesteśmy tacy sami... Nie, nie jesteśmy. Nawet jeśli my Europejczycy często uważamy się za obywateli świata, tak Turek choćby jego rodzina od trzech pokoleń mieszkała w Niemczech to on jest Turkiem, a nie Niemcem (generalizuję). Choćby rodziło się trzecie pokolenie w Niemczech czy trafisz wśród Turków na inne imię niż tureckie? (dlatego zwróciłam Ricie na to uwagę bo to sygnały na ile K. jest neutralny kulturowo i religijnie).  Śmiem wątpić, że idzie trafić na inne imiona a jeśli tak to wyjątki. Ich duma z pochodzenia i tożsamość kulturowa są silne i bardzo silnie pielęgnowane, nie jak u nas. Bullinka kiedyś napisała, że Turcy uważają się za lepszych- oczywiście, że w dużej mierze tak.Im się nie wciska, że "każdy inny, wszyscy równi", Nie nie.  (generalizuję). Bo nawet jeśli młode pokolenia jakoś tam się czują tymi Niemcami/Holendrami to... to ojcu i rodzinie o tym nie powiedzą. Oni nie są tak rozwojowi jak my.

Ja już zrobię ostatni offtop i już tylko życzę Ricie powodzenia, ale chodzi właśnie o zachodnie interpretacje ich zachowań.

W wątku przejawił się motyw niepatrzenia w oczy mężczyźnie czy tam ignorowania kobiet np. przez niepatrzenie im w oczy czy nie podawanie ręki.  My to postrzegamy przez pryzmat religii i kwestię, że kobieta jest nie godna tego. I tu zaznaczam- jakby mi to powiedział Turek na obczyźnie to bym mu nie uwierzyła i uznała, że kłamie chcąc wybielać ich religię i pochodzenie- ale jak słyszę to od kilkudziesieciu Turków w Turcji i to od wielu wielu lat to wierzę. Podkreślam, że to też już przechodzi do przeszłości i ja nie obserwuję takich zachowań u młodych Turków, ale...

Według nas ich niepodawanie ręki kobiecie to ujmowanie jej i brak szacunku. Nasz savoir vivre a ich to odległę bieguny. Według Turków (nie mówię, że muzułmanów, chodzi mi o obyczaje u Turków) to okazanie szacunku, bo kobiecie należy się odrębne traktowanie i ochrona jej godności przez mężczyznami nawet własnej nacji. Dotyk, muśnięcie to tu erotyczny bodziec a stymulowanie inną kobietą niż żona to obraza godności tej kobiety. Turcy są porywczy, narwani i naładowani testosteronem- i oni wzajemnie o swoim temperamencie wiedzą i chronią swoje kobiety przed swoimi mężczyznami. Przecież to, że tu jest prawie całkowicie refundowana antykoncepcja to nie gonitwa za Zachodem i zaproszenie do pozamałżeńskiego seksu... oni się po prostu parzą jak króliki i często gęsto uważają, że seks to jeden z obowiązków małżeńskich... te kobity co rok by chyba dzieci rodziły.

A patrzenie w oczy? u Turków bez względu na płeć traktowane jest jako prowokacyjne i wyzywające ale na innych zasadach. Jeśli poznają się faceci i nie mają ustalonej relacji to na początku dłuższe patrzenie w oczy to znaczenie terenu i narzucenie nadrzędnej roli w relacji. Co do kobiet...  mężczyźni są tu wychowywani w dystansie do nich. Jeśli spojrzysz dłużej nieznajomemu Turkowi w oczy to ty go "zapraszasz". To wyzwanie i prowokacja. Dlatego uczula się turystki by tego nie robiły, bo Turcy potrafią być namolni. Przypominam, że w ich wierze kobieta to jednostka chwiejna (Titty o tym pisała), której należy wskazywać drogę- i są dwie szkoły Turków. Ci którzy narzucają własną wolę i trzymają kobiety krótko i Ci którzy cierpliwie czekają, aż kobieta zrozumie Trochę żartuje oczywiście, bo ile ludzi tyle charakterów i ja Turków lubię, co już kiedyś pisałam więc widać trafiam na tych w porządku.
Oczywiście to wszystko się zmienia, to już zanika nawet tutaj... ale ja negatywnemu odbiorowi Turków w Europie wcale się nie dziwię. To nie są ludzie rozumujący jak my (uogólniam). To są gęsto często bardzo dobrzy ludzie, pokorni według wielu spraw, serdeczni, gościnni, uprzejmi i weseli, OTWARCI na innych ale... według swojego rozumowania i pojmowania świata bo są inaczej wewnętrznie skonstruowani (generalizuję). Jesteśmy po prostu różni a jeśli ktoś twierdzi, że wszyscy są tacy sami... tu wśród nich nie żył.

Temat Rity dotyczył ciąży:

-nie wiedziała czy urodzi- urodzi.
-nie wiedziała czy powiedzieć K. - powiedziała i K. to na siebie wziął.
-nie są razem ale chyba oboje bardzo tego chcą i o to walczą, K. zna zasady i wszystko zależy od niego.
-Rita pracuje nad sobą i bada neutralność kulturowo religijną K. Porozważaliśmy nad tym Panem i raczej skłaniamy się ku temu, że K. nie jest złym mężczyzną,  tylko z problemami z którymi walczy więc warto szansę dać. (o ile będzie trzeźwy więc to robota nie na tygodnie a długie miesiące, lata)

Nie ma tu już co roztrząsać. Ja jedynie proszę o niezamykanie tematu (bo nie wiem jak to tu działa) co by czasem Ritkę podpytać czy K. jest grzeczny

Co do dystansu Maku, aż sama sprawdziłam i... chyba wychodzi tyle drogą lądową.

Turk'un - Amen

Żadnego narodu nie da się zamknąć w schemacie. Wszędzie są dobrzy i źli ludzie.
Ja dodam od siebie, że postanowiłam przestać próbować rozumieć Turków jako ogół 19 lat temu, wyprowadzając się z Niemczech.

Jeden konkretny incydent: kuzynka mojego męża poszła do braci i ojca powiedzieć, że mąż podniósł na nią rękę. Skrzyknięto ośmiu chłopa- dwóch braci i sześciu kuzynów. Poszli do Pana męża, porządnie mu wpieprzyli informując, że podnosząc na nią rękę podniósł rękę na całą ich rodzinę a inne były zasady jak oddali mu swoją siostrę. I jak to się powtórzy to ją z nim rozwiodą a on już z tej ziemi nie wstanie. Kolejnego dnia jedli przy wspólnym stole.
To jak to z tym traktowaniem kobiet gorzej?

Wszędzie są dobrzy i źli. Myślący i nie. W każdym narodzie. Każdy ma inne sposoby rozwiązywania spraw.

Skłaniam się ku temu co napisała Turk'un - myślę, że na tym etapie nie ma co dalej roztrząsać tematu tylko życzyć Ritce powodzenia. K. wymaga okrzesania ale uważam, że to dobry facet. Choć pewnie wielu się z tym nie zgadza.

Myślę Realisto, że Kasi chodziło o to, że bez różnicy czy to Polacy, Francuzi, Norwegowie, Japończycy, Turcy - przemoc wobec kobiet występuje w każdym narodzie a ten incydent burzy powszechną opinie, że u Turków akceptuje się przemoc wobec kobiet i wiele rzeczy, która w naszym rozumowaniu jest u nich akceptowalna. Bo przemoc nie jest przypisana do narodowości a to jednostkowe kwestie. My i oni nigdy raczej nie będziemy postrzegać pewnych rzeczy tak samo co zresztą ostatni post Turkun pokazuje.  A podwójnych standardów nigdy się nie pozbędziemy.

Myślę Ritka, że jest duża szansa na to, że wymienił te cechy bo właśnie te najbardziej w Tobie ceni Z całą konsekwencją burz dla was. To mądry i refleksyjny facet, nie chcący pielęgnować swoich skłonności więc zapewne doskonale wie, że jakby trafił na miłą, oddaną i usłużną to już by ją zdusił i podporządkował.

Siostry Ummeta mają Bengi (nieskończona) i i Betil (jedno z imion Maryi). Ja jestem rozkochana w tureckich imionach

A post, który przywoływałaś bardzo mądry i podzielam w 100 %:

Nic dodać nic ująć. Gwarancji na was nie ma, ale szansa ogromna... bo chcecie rozmawiać. Tylko tyle i aż tyle. No i uczucia

Przytoczony post Rannej_Panny to czysta mądrość... A umiejętność rozmowy i słuchania drugiego człowieka to nie jest wcale taka częsta sprawa. A, że nie od razu Rzym zbudowano...

Co do związku z rozsądku czy sugerowania ledwo poprawnej relacji- no mi się śmiać chciało, jak pewna młoda Panna operowała tymi zagadnieniami, a jak przeglądam forum to z kalendarzem w ręku zaplanowała kiedy po czym powinny przychodzić etapy zaręczynowe i ślubne, więc może i sobie poczucie miłości zaplanowała, ewentualnie z listą w ręku po odhaczała punkciki czy Pan się nadaje i jej pasuje w wizji życia... wszak innych własną miarą mierzymy. Ale może to jeszcze ten wiek.

W takie związki jak nasze czy Rity z rozsądku to się NIE WCHODZI. Bo mieszane związki częściej nie wychodzą niż wychodzą. Także to albo miłość, albo określony charakter i ogromna otwartość na drugiego człowieka, która i tak nierozerwalnie połączona jest z uczuciem. Bo jak można mówić o rozsądku przy tak ogromnych różnicach kulturowych? Nie można.

Maku, właśnie googlam ile z mojego miasta jest do miasta K. i właśnie lądem plus prom i znowu ląd to nawet 3500 km Samolotem to mniej, ale wyskakuje mi cena ponad trójki to chyba wolałabym się tłuc samochodem 36 h. Ahoj przygodo.

Czyli jednak mi umknęło, myślałem że od granicy do granicy. To jakie jest jego miasto?

To że "musisz" ich przekonywać to znaczy że oni nie są tacy światli/mądrzy. Nie musisz się nikomu tłumaczyć to jest tak jak w powiedzonku że z głupim się nie wygra, najpierw sprowadzi Ciebie do swojego poziomu a z racji doświadczenia wygra.
Jeżeli uważasz że Polska to bagno to możesz tuskowi podać rękę gdyż on uważa że Polska to nienormalność. Rozumiem że stanowisz czy też uważasz siebie za tą nową "światło" elitę która Polskę ma w pogardzie, takie nowoczesne wychowanie.
To że ktoś był w Polsce i zaliczył nie stanowi że wszystkie Polki są łatwe.
I poradź im kontrolne badania weneryczne. 
I nie będę łatwe dziołchy bronił jak niepodległości, bronić będę moja rodzinę, moich przyjaciół/znajomych oraz ojczyzny którą jak widzę gardzisz.

Chcesz mi wmówić że inne kobiety z innych narodów są takie "trudne" w "zdobyciu"? Nie wiem gdzie jesteś ale byś się zdziwił.
Rozumiem że nie masz dziewczyny a jeśli masz to przed każdym bara bara żądasz okazania wyników badania na HIV itp.? I sam je posiadasz?
Czy autorka pomyślała? myślę że tak on nie było osobą poznaną w jakimś lokalu czy dyskotece, znali się wcześniej. Jedynie o czym nie pomyślała to o zabezpieczeniu siebie przed niechciana ciążą.

Jeżeli moje podatki idą na domy dziecka to ja nic przeciwko temu nie mam.
Ja już geny przekazałem
I coś mi się wdaje że zazdrościsz tym swoim kolegom. Żal Ci że ktoś "zalicza"?

Ty uciekłeś a że ludzi masz w dup.e to w czym problem. Mam nadzieję że nie myślisz o powrocie nawet na święta.

To zmień obywatelstwo i będzie po problemie. A jak masz problem z partnerką czy partnerem odnośnie Twojego obywatelstwa to znaczy że są po prostu małostkowi a nawet głupi. Nie przejmuj się nimi.
I doradzę Ci za darmo - idź do jakiegoś dobrego terapeuty żeby pomógł Ci pozbyć się kompleksów które sobie wmówiłeś.

Widze ze ten kawalek wykasowales ale sie wypowiem. Zauwazylem ze kobiety maja podswiadoma potrzebe by facet byl od nich troszke lepszy. Dlatgo zawsze patrza do gory podczas gdy faceci raczej boja sie silnych kobiet. Nawet jak dziewczyna twierdzi ze nie przeszkadza jej twoj "gorszy rodowod" to i tak dojdzie do sytuacji gdy poczuje sie przez to gorsza. Ale moze znaczenie tez mialo to ze moje partnerki byly z rodzin konserwatywnych.

Dla mnie jest to normalne by sie przebadac jak robilo sie to bez zabezpieczenia. Duzo to w koncu nie kosztuje.

Nigdzie tak nie napisalem. Poprostu priorytety doboru sa inne. Tutaj nie ma dziwnej wojny plci. Kobiety preferuja facetow ze swojego kraju bo tak jest prosciej. W Polsce z kolei bycie Polakiem to wada.

Biorac pod uwage jego alkoholizm to myslalem ze Izmir. Gaziantep to taki Bialystok wiec uwazaj na siebie.

Absolutnie nie. Nigdy mi na tym tez nie zalezalo bo jednak jak jest uczucie to "smakuje" to duzo lepiej. I szansa na syf znacznie mniejsza.

Jak by tak bylo to mysle z ten temat by nigdy nie powstal.

I nie zrozum mnie zle. Ja zycze Ci naprawde jak najlepiej.
Tez pozdrawiam goraco

Mieszkam od 18 lat w Turcji, powiedz mi zatem proszę jaką wiedzę masz na temat Izmiru i czemu alkoholizm kojarzysz z Izmirem a jaką o Gaziantep.
Bo, że Gaziantep to średnie miejsce to już tu jej napisała Kasia i wskazała czemu i ogarnęła to sama Rita. Nie bez powodu się stamtąd wyniósł zapewne.

A ja jeszcze z innej strony, bo mi się taki zwiazek nie udal. Postaram sie krotko.

1. Gratuluje zdecydowanego podejscia w kwestii uzaleznien. Oni potrzebuja takiej twardej milosci by wziac się w garsc.

2. Co do relacji damsko meskich to nasze ksiazki o psychologii ludzi i zwiazkow odloz na polke na dluzszy czas. A jak On przyjdzie za pewien czas i powie, ze trzezwy a ty go przyjmiesz, to wez pod uwage te kwestie dotyczace psychologii postepowania Tureckich mezczyzn.

- dla Turka malzenstwo to najwazniejsza inwestycja i przysiega w zyciu. Zone sie bierze na cale zycie. Moze jego europejska strona docenia cechy, ktore wymienil, ale podswiadomie wybral CIe bardzo po turecku- zona ma byc porzadna i moralna, godna zaufania ale i pewna siebie bo bedzie prowadzic jego dzieci. Ty sie w to wpisujesz. Zaloze sie, ze nie chcial sluchac o twojej przeszlosci damsko meskiej albo wie, ze bylo jej malo bo to godnosc kobiety wedlug nich. Kolejna sprawa to nie dziw sie, ze chcial Ci przepisac mieszkanie- honorowy mezczyzna ma jasno okreslona funkcje OCHRONNO OPIEKUNCZO SOCJALNA nie tylko wzgledem dziecka ale i matki, bo jest jej zobowiazany. Nawet jesli Turek po drodze ma jakas kochanke, to spolecznosc jest w stanie przymknąc na to oko jesli wywiazuje sie z tych funkcji i dalej opiekuje matka dzieci, nie tylko dziecmi. (i nie wierz w klamstwa, ze Turcy nie potrafia byc wierni- wyglada to tak samo jak w kazdej innej nacji) Przysiega malzenska i wojskowa to najwazniejsze rzeczy dla ich meskosci (i obrzezanie). Malzenstwo to przyjecie na siebie zobowiazan a  dopiero na ktoryms miejscu swiadectwo milosci. On wspominal funkcje meza i to dobre swiadectwo jego meskosci. No i "malzenstwo to polowa wiary".

- u nich sie mowi, ze mezczyzna moze miec w lozku i kilkadziesiat kobiet ale kocha tylko raz. Jesli ten Cie kocha a ty go przyjmiesz zbyt pochopnie i sie rozmyslisz to bedzie Ci bardzo trudno się go pozbyc. To Ci powie kazda, ktora wpusciła Turka do zycia. Z Turkami się trudno rozstaje a jeszcze trudniej rozwodzi.

- nie miej zludzen, ze nie bedzie traktowal CIe wlasnosciowo. Bedzie, ale to nic az tak strasznego (oburzenie- czas start). Bo tak samo Turczynki traktuja facetow bardzo wlasnosciowo. One dobrze rozumieja transakcje małzenska i droge wymiany miedzy kobieta i mezczyzna- maja prawny fakt posiadania tego człowieka jako funkcje zabezpieczenia spolecznego i majatkowego. Dla nich malzenstwo to cos wiecej niz milosc, ktora przeciez przemija/zmienia sie, zwal jak zwal. I w tym nie ma nic zlego, to trwale. Dlaa wielu to ma plus

- na wyrost jest twierdzenie, ze Turek rzadzi wszystkim. Poza domem- rzadzi mezczyzna, daje swiadectwo swojego mestwa decyzyjnoscia i faktycznie z boku widzimy meska dominacje. Ale w domu rzadzi kobieta, i wiekszosc Turkow ktoych ja znam bardzo dobrze sie odnajduje pod pantoflem. Ale to, ze rzadzi kobieta to nie znaczy, ze zona. Bo jak mieszkaja wielopokoleniowo- to rzadzi jego matka, a nie zona. Jak zona to Europejka to ma ....nieciekawie. W Turcji syn jest bardziej matki, a corka ojca. Jedyne zlo, ktore spotkalo mnie w moim polsko tureckim zyciu wyplywalo od jego matki i kobiet z rodziny a nie od mezczyzn. Faceci byli raczej niesmiali i zdystansowani, ale Turczynki bardzo nie lubia jak ktos zabiera ich dobrej jakosci mezczyzn. (Maja czesto o Europejkach gorsze zdanie niz sami Turcy). Matka dla Turka jest najwazniejsza, boja sie swoich matek bardziej niz ojcow. Nie bez powodu kult macierzynstwa i gloryfikacja tego co z tym zwiazane jest u nich tak silna. Ale nad wami cien jego matki nie wisi. Jestes jedyna kobieta wiec bedziesz miala duze pole (a moze i calkowite) do rzadzenia bo on to robi poza domem, zawodowo i spolecznie. Jako, ze to macierzynstwo to swieta rzecz to ty jako matka jego corki juz masz wysoka pozycje, czemu on daje wyraz, to widac.

3. Jako, ze postrzegam tego faceta po turecku- z akceptacja jego ekspresji, narwania, wylewnosci i pokrzykiwania- to spoko facet. Turcy sobie pokrzykuja, pokrzykuja Turczynki i dla nikogo nie jest  nie jest to objawem przemocy psychicznej czy zagrozenia. Ot, temperament. Tacy pseudo macho, ale maminsynkowie. Z boku owszem- to wyglada zle, no bo co ten facet znowu podnosi glos... a dla nich to normalna forma komunikacji. Od siebie dodam, ze uwazam, ze zachowania ktore przejawia nie wynikaja scisle z islamu a obyczajowosci Turkow (tak, rozgraniczam to, choc wielu się nie zgodzi z tym).

4. Napisalam Ci to, bo jesli chcesz rozumiec tego faceta i nie zamkniesz mu furtki po zachowywaniu trzezwosci to zadne nasze podreczniki i poradniki dot. relacji damsko meskich i feministycznych rozwazan sie nie sprawdza. Poszukaj psychologicznych i socjologicznych rozwazan na temat tureckich mezczyzn (nie muzulmanow, a Turkow). Podkreslam- pisze te uczulenia tylko na te okolicznosc trzezwosci i przyjecia go.

5. W ogole to on jest bardzo pogubiony, bo by chciał po Europejsku rozumowac i postepowac, a tureckosc mu kazda komorka ciala wyplywa i chyba to zdusza w sobie i  mu ciezko z tym a od tego tez moze czlowiekowi odpieprzac.

PS W ogole to tu zabladzilam przez Marcele bo mi o Tobie pisała. Miala ogromne szczescie do fajnej rodziny i fajnego faceta, bardzo nowoczesnego. Choc na weselu bez strzelania sie nie obylo a ja nowa w temacie bylam i sie balam : - ) Ja tyle szczescia nie mialam, choc u mnie nie zawinil sam facet co niestety jego rodzina. Bo zwiazek z Turkiem to zwiazek z jego rodzina.

Rosnijcie zdrowo i odpoczywajcie. A on niech sie w swoich opiekunczych funkcjach realizuje. Nic z tym nie zrobisz. Bo czekaj, niech zgadne- na pozegnanie zamiast pocalunku w usta bierze twoja głowe w dlonie lub za ramiona i caluje w czolo? ; - )(cos tam o czolku pisalas) Trzymajcie sie.

A on coś czyta o naszej kulturze, zwyczajach, tradycjach?
Ty starasz się jego z tej strony zrozumieć a on?

Czy Ty aby nie przesadzasz?

To nie Ty odprowadziłaś do tego, ze zmaga się z uzależnieniem (już pomijam fakt, ze był uzależniony, zanim się poznaliście). To nie Ty odprowadziłaś do tego, ze ma chore emocje. To nie Twoja wina, ze tak odreagował Twoja odmowę, do której mialas prawo (pomijam, ze on tez nie był jednak partia roku ). To nie Twoja wina, ze tak odreagował Twoje prawo do decyzji, która wymagała czasu. To nie Twoja wina, ze jego rodzina jest, jaka jest. To nie Twoja wina, ze ma taka, a nie inna przeszłość. To nie Twoja wina, ze w tamtym momencie zycia kazał tamtej kobiecie usunąć ciąże. To nie Twoja wina, ze sypiał z kobietami, których byc może nawet nie lubił ani nie szanował. Bo seks niesie ryzyko ciąży, a ciąża z kimś przypadkowym niesie ryzyko zachowań/decyzji, które mogą się za człowiekiem ciągnąć nawet do końca życia i które mogą być źródłem cierpień czy nawet traum).

Brzmisz tak: ja jestem ta zła, on jest ten dobry, bo nie ma do mnie pretensji.

Nie twierdze, ze on jest zły. Po prostu wydaje mi się, ze chyba przesadzasz z taka ocena sytuacji.

On jest poraniony, owszem. Doznał krzywd od ludzi, którzy wypadałoby, żeby zamiast krzywdzić, kochali. Sam tez dołożył swoją cegiełkę i nie traktował siebie dobrze. I Ty jakaś cegiełkę do tego wszystkiego dołożyłas. Ale właśnie - cegiełkę. Tylko jedna jedyna cegiełkę do ogromnego, ogromnego muru...

Nie no, mieszkając tu od 13 lat trochę tej kultury i zwyczajów liznął. W końcu do tej 18tej udaje mu się tym Europejczykiem być (udawać). Potem mu musi ta natura zejść.

I to jest znowu taki czas, że mi się coś w głowie układa i znikają lęki, bo co do tradycji- to chyba całkiem dobrze zna nasze tradycje i chce je rozumieć.
Opieram się na tym, że jeśli zrobił mi prezent na Mikołaja, pyta czy miał mi kto pod jego nieobecność kupić choinkę i co robię w święta to chyba ogarnia jak to u nas działa. Nawet odróżnia Mikołaja od Gwiazdora, więc chęć integracji i wiedzy o kraju w którym mieszka raczej była. Zresztą- dzięki niemu nie spędzę samotnie świąt. Co roku jest zapraszany na wigilię przez dobrego  znajomego i jego żonę (od dzieci, o których pisałam).  Niby nie jego święta, ale smutno być samemu, jak cały kraj w rodzinnym gronie więc z pominięciem aspektu religijnego go zapraszają i też na spokojnie idą na pasterkę zostawiając dzieci z nim (poprzednie lata). W sumie dzięki temu nie spędzę samotnie świąt, bo moi rodzice zazwyczaj jeździli na narty, a teraz poinformowali, że nic nie robią i nie chcą gości, a siostra jedzie do rodziców męża : ) ) więc wigilię spędzimy razem u jego znajomych. W sumie nasze pierwsze wspólne święta. I miał swój pierwszy "coming out" bo na pytanie znajomego co kupić do picia przyznał się do alkoholizmu... więc dużo herbaty mu zaparzą : ) To też mi uświadomiło poziom własnej samotności, bo przecież w ostatnie święta byłam totalnie sama.

Więc myślę, że zrozumienie z jego strony w tych aspektach które poruszyłeś też jest.

Pasławku- co do cytatu, to wydaje mi się, że to taka mądrość, która do ludzi dochodzi często po latach więc... chyba szybko to ogarnął. No ale, teoria swoje, a życie swoje.

Apogeum- dziękuję. Chyba muszę to sobie jeszcze zracjonalizować. Cokolwiek mu nie zaserwowałam- to w jego rękach pozostawały sposoby radzenia sobie z tym. Chyba faktycznie przesadziłam z oceną sytuacji i zdanie o cegiełce a murze mi to uświadomiło. Brak pretensji mogę chyba jednak traktować jako brak chęci do ciągnięcia mnie w dół. W ogóle to dziwne to życie- gdyby ktoś rok temu mi powiedział, że doświadczę takiego przyśpieszonego kursu dojrzewania i zetknę się z czymś takim to bym nie wierzyła. Muszę sama ze sobą przerobić pojawiający się ból związany z rzeczami które brałam pod uwagę związane z dzieckiem, a które mogły zniszczyć nas oboje.

Turk'un- a no to myślę, że też bym się bała : )

Ritko, w innych kwestiach znowu to co najmądrzejsze napisała Ci Apogeum, a ja powrócę do fragmentu 90mon90:

"zona ma byc porzadna i moralna, godna zaufania ale i pewna siebie bo bedzie prowadzic jego dzieci. Ty sie w to wpisujesz. Zaloze sie, ze nie chcial sluchac o twojej przeszlosci damsko meskiej albo wie, ze bylo jej malo bo to godnosc kobiety wedlug nich." 

Mnie nie dziwiła jego determinacja i niezrażanie się niedostępnością Rity (i z początków relacji, i późniejsza co mnie utwierdzało w przekonaniu, że od początku szukał żony a nie żadnego "zobaczymy jak to się potoczy"). Bo ten chłód i niedostępność znaczy, że kobieta dba o swoją godność- to znaczy, że będzie trudno innemu mężczyźnie ją "opętać"i zhańbić- to znaczy większe szanse na lojalność, wierność i oddanie jemu, bo ona jako kobieta sama kontroluje swoją chwiejną naturę, to znaczy że może zawierzyć jej moralności i godności (według tego ich rozumowania) co wpływa na to, że ogranicza swoje zapędy kontrolujące, własnościowe i ograniczające ją bo wierzy, że ona sama tę kontrolę sprawuje. Czyli jest warta, aby w nią "zainwestować".

W dużym uogólnieniu, relacje Turków z Europejkami, a Turków z Turczynkami to mam wrażenie zupełnie inne bajki (ktoś tu pisał o szacunku do kobiet własnej nacji a uważania Europejek za łatwe i puszczalskie więc trzeba je kontrolować). Jak 20 lat temu zaczęłam spotykać się z moim mężem, który nie przejawiał prawie żadnych kontrolujących zachowań nasłuchał się od kolegów "To ty jej pozwalasz wychodzić? Nie sprawdzasz z kim pisze i co robi? ". No bo wiecie... Europejka Gorzka prawda, ale prawda.

Nie da się z tym nie zgodzić. Zachodni facet został "wykastrowany", a pojęcie wyzwolenia wypaczone. Tymczasem jest tu (w Europie) coraz więcej ludzi z wpojonym "starym porządkiem świata". I jeszcze trochę... i nic tylko brać popcorn i obserwować dokąd to wszystko doprowadziło.

Wracając do postu Kasi i cytatu Moni: dlatego właśnie pisałam na początku, że ja takich mieszanych związków większości nie polecam i większość moich koleżanek musiała się po nich długo zbierać, bo Europejkom jest trudno zrozumieć i przełknąć wiele kwestii związanych z tymi różnicami w postrzeganiu relacji damsko męskich i postrzeganiu świata, BA! One się wolą oszukiwać, że tak wcale nie jest i ich Misiek jest inny (podkreślam, że cały czas posługujemy się pewnymi uogólnieniami) i nie rozumiejąc tych mechanizmów kończą źle.
Ja w tych tradycyjnych postawach czy takich interpretacjach jak wyżej nie widzę znowu nic aż tak złego- może to przynieść więcej korzyści sprytnej kobiecie, niż takie pseudo- wyzwolenie. O ile mamy do czynienia z honorowym mężczyzną, który oczekuje tyle samo ile w to wkłada, a nie wadliwym egzemplarzem. Ale to chyba trzeba faktycznie poznać całościowo te mechanizmy u nich działające by umieć się wśród nich poruszać i wyrwać z tego dla siebie ile się da.

Bo czy Ricie przeszkadza, że on ją uważa za porządną i niedostępną kobietę? Nie sądzę. Że jej godność mierzy ilością dopuszczonych do siebie facetów? Zależy jakie sama poglądy wyznaje (Rita, przeleciałam kilka twoich postów w innych tematach, konserwatystka z Ciebie trochę, więc... nie macie czasem zbliżonych poglądów na wiele spraw co do współczesnego świata? Bo kwestii podwójnych standardów to już nie ruszam, jeśli mamy do czynienia z facetem z tej kultury)

Więc właśnie... i takich pytań można by namnożyć. No bo w końcu jakiemuś tam procentowi osób takie związki wychodzą. Na coś się machnie ręką, coś wypracuje, na coś uprze. I do przodu.

Apogeum, Pewnie masz rację I dziękuję za miłe słowa. A i o tamtych wspomnianych rzeczach i nie braniu na siebie winy muszę pamiętać.

Kasia no prawda jest taka, że zanim ja rozkminię jak działa jego mózg  i w którą stronę bardziej skręca to trochę czasu minie. Jeśli będzie między nami ok i zdecyduje się z nim być, to wiem, że podwaliny dla wielu rzeczy będę musiała po prostu zostawić za nami i po czynach oceniać.  Ale fakt, co do poglądów czy postaw moralnych itd. na wiele spraw, mamy je bardzo zbliżone.

Turk'un, maku Tu się w dyskusję nie będę wdawać, bo raczej myślę podobnie

Dzięki jeszcze raz

Straszyć można dzieci, ja mówię jak to widzę. A jak twierdzisz że w Europie nie będzie już wojen bo jesteśmy tacy światli przypomnij sobie Jugosławię - dlaczego tam dochodziło do ludobójstwa - lub Donbas.
Komentują bo się martwią, tylko nic z tego nie wynika irracjonalne zmiany postępują.

Ja wysłałam Ritce dość obszernego maila z takimi smaczkami, których my z naszej perspektywy nie rozumiemy, albo ciężko nam zrozumieć, albo interpretujemy inaczej.

I nie powiem, dość dobrze bawiłam się przy pisaniu o problemach i własnych sprawach. Bo tu problemy jednego są problemami wszystkich, ty świadczysz o rodzinie, rodzina o Tobie, tu się trzeba nagimnastykować by mieć własne sprawy do których nikt Ci nie zagląda i nie chce pomagać. Tu wszyscy wszystko chcą wiedzieć o sobie. Ritka ze swoją potrzebą przestrzeni w zestawieniu z K i jego podejściem do "my" a nie "ja i ty"... Tu też będą się musieli naszarpać i na obrażać. I my tak możemy Monia w nieskończoność Już nie mówiąc o tym, że nie ma co się oszukiwać, w jego głowie oni są razem.

Rita, czy u Ciebie wszystko w porządku? Od 6 dni jest cisza na mailu.

Cześć. Powiedzmy, że dobrze i niedobrze. Z dobrych to:
dostałam solidne potw. że zachowania K. z roztrząsanego tu okresu nie były normą a faktycznie bardzo złą kondycją psychiczną i dużym kryzysem. Skąd wiem.  Bo rozmawiałam w święta na osobności z żoną jego przyjaciela, mówiła, że nie poznawali go przez ostatnie miesiące i prawie nie dało się z nim rozmawiać, że już tyle lat był z nim spokój, nic nie odwalał, przecież oni nie raz nawet zostawiali z nim dzieciaki i to czasem na cały weekend bo mu ufali a nagle uwstecznienie,  wiedzieli, że był kiedyś odwyk, że narkotyki, ale nie wiedzieli, że alkohol to też problem. Oni wiedzeli w tamtym okresie, że z kimś się spotyka i że mu zależało by to przerodziło się w coś więcej, i serio się cieszyli a tu znowu cyrk.
Zresztą my też sami wtedy postanowiliśmy ten okres zamknąć pod tytułem silnego kryzysu u obojga, bo przecież oboje sie nie poznawaliśmy i pogubiliśmy. I że do trzech razy sztuka.

W sumie K. miał krótko po ośrodku taki kryzys, że płakał pół nocy i był bardzo wylewny. Jak zapytałam czy mogę mu jakoś pomóc, to powiedział, że już pomogłam bo go nie skreśliłam i chciałam zobaczyć więcej niż produkt końcowy w jego postaci i może sobie pozwolić na te słabość.  Poza tym powiedziałam, że skoro jesteśmy razem no to wzajemnie dla siebie i niech sobie pozwala na te słabości i płacze, by ten gniew właśnie w nim nie narastał i że jak ma potrzebę mówić, to niech mówi. No taki czas. I zamknęliśmy to. Kolejnego dnia był wycofany i chyba się wstydził, ale przegadane i dalej pan świata. Ogólnie to natchniony jest, bo skoro poradził sobie parę lat temu opierając się tylko na chęciach i nadziejach, to teraz tym bardziej da radę. W końcu zadaniowy człowiek. I to by się zgadzało z tymi fazami trzeźwienia jeśli dobrze pamiętam w sensie ten "miesiąc miodowy", że pozytywne nastawienie itd. Potem nastawiam się na ten kryzys i spadek motywacji u niego.  O ile przebiegnie książkowo.

W ogóle jak dostał taką słowną deklarację akceptacji jego problemów i tego, by nie tłumił tej swojej ekspresji to... się uspokoił i wyluzował. Bardzo.

Ale z niedobrych, to ze mną jest źle. Bo o ile fizycznie wszystko przebiega ok, tak emocjonalnie jestem rozwalona i mam straszne huśtawki nastroju, wcale nie ustały i ciężko mi wytrzymać ze sobą. I o ile internet obfituje w sto wątków o płaczliwości w ciąży lub stanach lękowych, tak o agresji to już nie wiele. Mam wrażenie, że ostatnie 3 tyg. to było na zmianę krzyczenie na K. co dzielnie wysłuchiwał i nie reagował, potem czasem płacz, więc przytulał i uspokajał a potem chęci seksu, a i tu chętnie pomagał. Z dwa razy naprawdę się na niego wydzierałam i nie mogłam powstrzymać. Nawet nie myślałam tak, jak krzyczałam. I potem przepraszałam. Terapeutka każe mi być dla siebie wyrozumialszą, lekarz przepisał ziołowe leki na uspokojenie i mówił, że nie takie przypadki widział, ja potem mam wyrzuty, że przecież szkodzę dziecku więc K. znowu mnie pociesza. I mam dość. A on rozumie i ... pociesza. A to powie, że każdy przecież przeżywa inaczej, a ja właśnie tak, no trudno, że przecież od początku tak było i przecież wie, że nie zachowuje się do końca jak ja i mam się nie przejmować tak,  tu się pośmieje że trzecia potrzeba rekompensuje krzyk i płacz, jak przepraszam za swoje zachowanie, to mówi, że przeżył pięć trudnych ciąż matki to i naszą przeżyje, że nie mam się obwiniać i kto wie, może przez kolejną kiedyś przejdziemy mądrzej i spokojniej. Ogólnie K. przy mnie jest. I strasznie wspiera. Bez różnicy czy to znienawidzone przez niego spanie na plecach, bym się mogła powyginać i opleść bo mi się żadne poduchy nie sprawdzają, czy w ogóle że po prostu przeleży ze mną całą sobotę i przegada albo prześpi. On po prostu jest. I jak ja nie szaleję to staram się odwdzięczać. Czy pytać jak sobie radzi ze swoimi problemami, wstawać rano i wypić z nim herbatę przed pracą czy przed snem bo widzę, że go to cieszy i takie tam inne drobiazgi. Ogólnie dużo rozmawiamy. Chcemy się dogadać i nie iść do sądu. Jakoś to wszystko ustalić poza.

W sumie z kulturowo obyczajowych różnic to tylko chyba to, że od razu uznał, że mój czas to jego czas, a jego to mój i że z automatu się po pracy widujemy, a nie że umawiamy by się widzieć... no bo przecież jesteśmy razem.

Tak to się kula. Porównałabym to do tamtych miesięcy spotykania ale z ciążą, moimi jazdami  i widmem jego choroby, co z resztą bardzo przeżywał jak wtedy płakał, że to na nas ściągnął. A poza tym to ok. I w sumie tyle. I znowu się rozpisałam za bardzo.

Ja chyba wiem, gdzie ta różnica Maku.

Ritka, to zabrzmiało trochę tak, jakbyście postanowili założyć rodzinę. Czy wy jednak mieszkacie razem, czy źle zrozumiałam?
Rozumiem, że źle znosisz ciążę, ale mam nadzieję, że pamiętasz o swoich postanowieniach względem Was?
Cieszę się, że Cię wspiera i jest wyrozumiały, też nie uważam, żeby krzyki robiły na nim jakieś wrażenie, to gość z bliskiego wschodu, ale... teraz jest dobrze bo to taki ochronny czas, ale wiesz, że życie z alkoholikiem w fazie trzeźwienia to ciężki kawałek chleba, co jak powinie mu się noga? Naprawdę uważasz, że nie powinnaś uregulować prawnie waszych spraw?

Oczywiście polecę uogólnieniem, ale Turcy mają zupełnie inne granice intymności, prywatności i przestrzeni niż my... prawie nie mają. Oni jakby nie rozumieją do końca tego, że ktoś ma potrzebę być sam, spędzać czas sam ze sobą. Jak ktoś chce być sam to albo źle się czuje, albo coś nie tak i ma problemy... więc tym bardziej trzeba z nim być! Stąd ten stereotyp i pogląd, że oni tak osaczają kobiety. Ale to nie działa tylko w relacji damsko męskiej tylko każdej. Jak ja np. siedzę cały dzień w domu to na pewno wpadnie do mnie jakaś sąsiadka na 5 min. na kawę no bo przecież jestem SAMA. A tu 5 min. trwa średnio 2-3 godziny. No i po co się zapowiadać. Oni po prostu wpadają nie bardzo zainteresowani czy masz plany. Jak masz- to przecież mogą dołączyć! Tacy tu wszyscy spontaniczni i kolektywni. Wiem, ile Europejek tutaj szlag trafia, że ciągle ktoś przychodzi, siedzi, wpada, że Ci faceci ciągle przy nich. Ja przywykłam, że nie ma tygodnia aby cały nasz oturma odasi nie był zawalony rodziną Ummeta, a mamy w nim miejsca siedzące na 30 osób. I oni czasem nawet nie rozmawiają. Po prostu razem siedzą, oglądają telewizję, albo czytają notatki, siedzą w telefonach... jakby własnych domów nie mieli. Taki kolektywizm.
I problem Europejek jaki tu obserwuje to taki, że na początku się zachwycają jaki ten Turek oddany, nie stawiają granic prywatności, a potem jęczą, że są osaczone i nic nie robią same, a jeszcze bardziej jęczą jak codziennie wpada niezapowiedziany, a nagle nie wpadnie, a one z pytaniem gdzie on jest, a on przecież sobie coś zaplanował... Tu nawet jak sąsiadowi zmarła żona to sąsiedzi obsadzili na 3 miesiące dyżury kto go na kolację zaprosi, bo kto widział, by samemu spożywać posiłek, grzech i smutek. Witamy w Turcji. Co kto lubi.

Powiem Ci Maku, że ja akurat nie mam z tym aż takich problemów, no z tym cierpieniem toś przesadził Ja przed wyjściem za Ummeta mieszkałam w Turcji 8 lat, wiedziałam na co się piszę. Dlatego pierwszy warunek zaręczyn to było osobne mieszkanie a nie z rodziną, zresztą nawet Turczynki nie są tak głupie by chcieć mieszkać z matkami swoich mężów i chcą osobno. Ja jestem bardzo ekstrawertyczna i towarzyska, przyzwyczaiłam się, choć pierwszy rok życia w prawie... 30 osób mimo osobnego mieszkania to był trudny, przyznaję. Wiele dziewczyn chce uciekać i sobie z tym nie radzi. I to jak się "sturczyłam" w tych kwestiach to sobie uzmysłowiłam dwa lata temu po powrocie z Polski po pogrzebie mamy. Wszyscy podpytywali Ummeta czy ja chcę sama być, bo "tu u nas" w sensie w Europie to wszyscy tacy sami i czy mają przychodzić... i ja z automatu powiedziałam, że pewnie, przychodzić, w kupie siła. I chałupa znowu pełna przez parę tygodni. Ja dłużej w Turcji niż Polsce mieszkam, mocno się sturczyłam, mocno Nie tylko pokrzykiwaniem i głośnym mówieniem. 

Rita zdecydowanie ma deficyty na tym polu, innych też, także oby sobie wypośrodkowali. Rita to w ogóle jak Turczynka typowa jest. On ma z nią od początku małą Turcję.

Co to znaczy? Bo może mam mylne wyobrażenie

I dlatego uważam że ten eksperyment - multikulti - psu na budę.

WendyW, to co napiszę to oczywiście subiektywne jest, bo ciężko opisać ponad 80 mln naród w kilku słowach, no i jednak ja tu się trzymam z Europejkami, które tworzą trwałe i fajne związki, ale wydaje mi się, że w dużej mierze rozchodzi się o to, że tutaj jak kobieta chce porzucić mężczyznę to to jest dla niego ogromne upokorzenie i to on jest z tego bardziej rozliczany i negatywnie oceniany, niż sama kobieta. To on pierwszy usłyszy, że nie sprostał swoim funkcjom i rolom i nie potrafił zadbać o kobietę albo jej poprowadzić. To mężczyzna jest decyzyjny (ta, dobrze, że Turczynki potrafią w to, by tym Panom się wydawało, że to ich decyzje) i usłyszy, że podejmował złe decyzje. Ona dopiero potem usłyszy, że jest albo niewdzięczna albo po prostu dała się zwieść lub zbłądziła, bo to co teraz ona robi i tak jest konsekwencją jego złych wyborów. Dorzuć do tego, że wiele rodzin nie reaguje z entuzjazmem, że ich syn jest z Europejką, przygląda im się dwa razy bardziej więc to już w ogóle podwójne upokorzenie jak ona chce odejść. I oni często im te odejścia bardzo utrudniają.  A odchodzić chcą bo... już nie będę teraz pisać rozprawki z najczęściej przewijających się powodów, ale nie jest to wcale przemoc czy religię jak wielu myśli, bo nie o to pytałaś.

A kończą źle… podam na przykładzie ostatniej dziewczyny z która miałam kontakt, bo to często podobnie wygląda: nie znała dobrze języka, nie pracowała (tu ogólnie są problemy z pracą i dla mężczyzn, a gdzie dopiero dla kobiet), okazało się, że to siedzenie w domu nie jest takie fajne,  nie rozumiała obyczajowości, była zbyt spokojna i nie radziła sobie z ekspresją tych ludzi (potrafiła normalną żywą rozmowę odbierać jako kłótnię, szczególnie że była bariera językowa), nie rozumiała znaczeń wielu gestów i typowych zachowań np. uciążliwego obrażalstwa, bo przecież w Europie obrażanie się i milczenie to przemoc psychiczna chyba i ona ulegała, ustępowała w wielu kwestiach bo unikała konfrontacji więc Pan się szybko rozhulał, brakowało jej przestrzeni, słowo matki było najważniejsze (mieszkała z jego rodziną), nie mówiąc o tym, że jak on narzekał przez 20 minut na swój kraj i rodaków to ok, a jak ona powiedziała jedno słowo źle to na nią wsiadał i zaczynał wytykać Europę (turkocentryzm mocno, szybko czują się urażeni i przechodzą do kontrataku, choć dla nich to nic takiego, bo on o 13 nie będzie rozpamiętywał tego co było za dziesięć trzynasta, nie będzie roztrząsał wczorajszych łez, skoro dziś jest śmiech, a ona cały dzień bez humoru i rozgoryczona).
I wcale nie chodziło o żadną przemoc czy o namawianie do zmiany religii czy w ogóle złe traktowanie. Po prostu ona nie miała osobowości by tu żyć. I to nie jej wina, żeby było jasne. Ale na pewno ma nauczkę. No i oczywiście Pan jej tak łatwo z rak wypuścić nie chciał, bo był bardzo krytykowany i osądzany przez rodzinę, to ludzie często przejmujący się opinią i żyjący często na pozór, więc on tym bardziej się zacietrzewiał i nie chciał się rozstać. Ja szczerze to znam osobiście tylko z  3 takie przypadki i końcem końców dziewczynie pomogli inni Turcy i szczęśliwie zakończyła przygodę z Turcją. I to za wiedzą tego Pana, bo to znajomi go namówili, żeby zagrał przed rodziną, że ona się zwinęła pod jego nieobecność i on już biedny nie mógł nic zrobić. Masakra. I potem w Europie mają opinię jaką mają. A podejrzewam, że w religijnych rodzinach to może wyglądać jeszcze gorzej.

Mi się już nawet teraz po latach nie chce dyskutować na forach z takimi dziewczynami, bo one podobnie jak Twoja koleżanka- obrażają się, nie chcą nikogo słuchać, przestają się odzywać. Znaczy robią to po jakimś czasie z pytaniem „co teraz” „on zrobił tak i tak, czy mam się martwić?”. Ale i tak uważam, że to nie jest jakieś mega częste. Jak nie ma widma rodziny to to są do dogadania chłopy, tu naprawdę dużo ludzi żyję dość "zachodnio". No i co z tego, że 10 kobietom się udały związki mieszane, skoro bardziej chodliwym tematem będą 2 które się nie udały.

Dlatego ja Ricie już prywatnie pisałam, aby jeśli K. będzie trzeźwy i ona postanowi z nim założyć rodzinę to żeby pamiętała, że K. zakochał się w katoliczce, aktywnej zawodowo, nie wymagającej wskazywania drogi i niezależnej. Nie dziewczynie wyznającej islam, niepracującej i realizującej się tylko w roli matki. To tak w razie W. jakby Panu się zachciało wciskać jej swoje wizje życia rodzinnego. Nawet jeśli ona uzna, że praca na pół etatu ją satysfakcjonuje i chce być głównie mamą- to to musi być jej decyzja a nie jego, i żeby nie rezygnowała z pracy w ogóle. Sobą ma być. Wtedy będzie ok. A jak nie, to odejść. Żyje w Polsce, więc nie będzie tak trudno.

Już Ci chyba kiedyś odpowiadałam. Osobiście znałam tylko jeden, gdzie mąż był Niemcem, ateistą. Z for znam kilka, gdzie mąż nie był Turkiem, ale w większości i tak muzułmaninem.
Ale chyba w Poznaniu mieszka Turczynka która ma męża Polaka katolika. Bloga prowadziła, czy coś. Ale uważam, że to naprawdę bardzo rzadkie przypadki. To jeszcze nie ten etap rozwoju tu u nich.
Ochrona tradycji i wiary i tych funkcji ochronno socjalnych nad kobietami jest jeszcze zbyt silna. I nie wiem czy to się szybko zmieni przy tak narastającemu nacjonalizmowi i islamizacji która ma tu niestety miejsce ostatnimi laty.