zostawił mnie po raz...setny - Netkobiety.pl

Myślę, że to już nie ma znaczenia. Facet który kocha odzywa się nawet gdy jest źle. Przynajnniebstara się rozmawiać. Czuję że jest ktoś inny i tyle. Gdyby nie było, nie skończyło by się to w taki sposób, bez szacunku dla mnie.
Zauważyłam jakiś czas temu że jakaś laska lajkuje jego co któryś wpis. Nie ma jje w znajomych. Później te lajki usunęła. Coś jest na rzeczy..

Już nie obserwuje, już nie czekam,
Siedzę właśnie gdzieś nad wodą, ciepło.
Czuję się zostawiona, opuszczona i oklamana. Ale dość uzalanie się nad sobą. Wczoraj bałam się o swoje życie. Nigdy więcej nie Chce czuć czegoś takiego.
Ja dla tego pana już nie istnieje.
Wczoraj popisala się moja siostra. Zadzwoniła do niego zapytać co on mi zrobił, że ja aż znalazłam się w szpitalu.
Gdyby on kochał mnie kiedykolwiek prawdziwie, gdybym kiedyś była dla niego ważna, zainteresowałby się czy chociaż że mną wszytsko w porządku.
Byłam i jestem jego tylko przygoda życia, kolejną.

No, grubo grasz widzę.
Nie wyobrażam sobie, aby po rozstaniu moja siostra, brat, matka, koleżanka, czy w ogóle ktokolwiek - dzwonił do mojego BYŁEGO partnera z pretensjami z powodu naszego rozstania, a tak naprawdę po to, aby przemycić informację o moim kilkugodzinnym pobycie w szpitalu.
Ręce bym im pourywała i telefony przy samym wiadomo czym.
Dla mnie to dalszy ciąg manipulacji.
Nie można mieć pretensji o to, że ktoś nie chce być z Tobą w związku, naprawdę nie tędy droga.

No nie chcecie wiedzieć jak na to zareagowałam. Nie obwiniam go. To moja wina, że trwałam przy tym człowieku tyle czasu.
I ja w nic nie gram.
I nie. Powtarzam ostatni raz. Nie chcę z nim byc i nie myślę już nawet o tym. Myślę o sobie do czego doprowadzila mnie ta cała historia.
Obwiniam go jedynie o to że w okrutny sposób mnie porzucił, bez zwykłego szczerego pożegnania rozmowy.
Nikogo nie szantazuje emocjonalnie. Gdybym chciała sama bym do niego zadzownila a ja nie chcę nawet go widzieć. Każda myśl o nim powoduje u mnie stres, nerwy.

Myślę, że więcej już tu nie ma co pisać.

Zaczynam nowe, swoje życie. Możecie jedynie trzymać za mnie kciuki

Skąd więc poniższe słowa?

?
Intuicja podpowiada mi, że liczyłaś, że jednak zrobi to na nim jakieś wrażenie, ale po raz kolejny się rozczarowałaś i chyba jeszcze bardziej dobiłaś. Nie wiem też czy przypadkiem to nie Ty dosyć świadomie popchnęłaś siostrę, by wykonałą ten telefon. Nie twierdzę, że wprost, ale z Twoich słów mogło wynikać coś, co ją do tego skłoniło.

Swoją drogą bardzo jestem ciekawa wersji Twojego byłego chłopaka - jak on widzi to wszystko i na ile Ty sama wywołałaś u niego taką obojętność przeplatającą się już chyba z niechęcią.

Długa droga przed Tobą i ogrom pracy nad sobą, a zanim wejdziesz w nowy związek solidnie ogarnij i uporządkuj swoje emocje - zrób to dla siebie samej, ale i dla nowego partnera. Teraz jednak zrób porządny detoks, odetnij się, zadbaj o spokój. Najlepiej, gdybyś znalazła jakieś nowe, wciągające zajęcie, które sprawiałoby Ci przyjemność i pozwoliło zająć myśli.
Dbaj o siebie.

Tak zaglądam tu czasem. Poczytac. Nabrać siły. Mój ex próbował kontaktu. Jedyna furtka o której zapomniałam do mail.
Napisał tam, że nigdy tego nie chciał, że za dużo było emocji w nas obojga. Ze gdyby mógł chciałby mnie przytulić, dać łapke. I że mam się nie denerwować, uważać na zdrowie.

Eh. No cóż.... Przeczytałam, skasowałam. I żyje dalej.

Jestem ciągle na zwolnieniu. Nie wiem czy dobrze na tym wychodzę. Myślę za dużo. Nie daje sobie rady od wczoraj. Najgorzej boli myśl, że ma kogoś innego. A ja.. Zostałam sama.
Niech mnie ktoś przytuli

Minia. Jak szło Ci zapominanie? Umiałas odciąć się na Maxa? Nie skrecalo Cię z bólu? Z tęsknoty? Ale mam dzos zły dzień

Kochana oczywiście ze tęsknota męczyła mnie strasznie, przez pewien czas nie poznawałam samej siebie i myślałam ze na nim świat się kończy ALE zajęłam się przede wszystkim sobą! zaczęłam ćwiczyć, w 100% zajęłam się praca i co najważniejsze NIE ZAMYKAJ SIĘ NA LUDZI, wychodź jak najwiecej, samotność w 4 ścianach to najgkrsze co możesz sobie zrobić bo będziesz cały czss rozpamiętywać
spróbuj pokochać siebie, to jest teraz dla Ciebie najważniejsze, to Twoj czas i wykorzystaj go na maxa tak jak ja to zrobiłam

Tak jednego dnia mnie to nie obchodzi drugiego jestem piekielnie zazdrosna. I co? Maszyną nie jestem. To, że nie chce i nie mogę z nim być to jedno a, że cholernie mi dziś źle... Mogę chyba tak się czuć.
Alurepoison a Ty juz  mi znów coś zarzucasz. Jakie wnioski? Jakie złe postępowanie? Jaka pretensja? Napisałam, że dziś czuję się fatalnie

Miniaa dzięki. Potrzebuję wsparcia, bo sama już sobie nie umiem tłumaczyć. Ten związek by mnie zabił prędzej czy później, więc dla mojego zdrowia odsunelam się. Aleeee.... Głód narkomana wraca. Serce pękło, tęsknota została. Dziś mam w głowie tylko te nasze dobre chwile, nawet czasem się uśmiecham, ale... To uśmiech przez łzy. Nie mogę znieść myśli, że on pewnie terwz zaczyna z kimś związek. I jest taki jak był dla mnie na początku. Cudowny, bombardowal miłością.
Zazdroszczę tym wszystkim twardym babom, które potrafią być twarde.

Przechodzisz „ zalobe” i to jest normalne. Ale uwierz mi, gdy to przejdziesz będziesz o wiele silniejsza babka. Teraz jak mowilam wyżej musisz zając się i wyłącznie sobą a w głowie miej myśl „ skoro on możliwe ze układa sobie życie na nowo to dlaczego ja mam byx gorsza? ja mam leżeć w łóżku i płakać a on jest szczęśliwy? „ ja sobie tak myślałam i serio wychodziłam wszędzie gdzie się da gdy już wypłakałam się w domu, zajęłam sobą w 100%! skoro masz urlop to może jakaś wycieczka? ze znajomymi, z rodzicami? jakieś morze, góry? chociaż na 3 dni, zmień na chwile otoczenie, ochłoń.

Jak kazdy uzalezniony, lepiej obwiniac innych, w tym ''jego'', ze mi zycie zmarnowal .

Byłam u spowiedzi. Trafiłam w kościele na jakiś pogrzeb. Płakałam przy konfesjonale jak bobr. Nikt nawet uwagi nie zwrócił,ze płacze i dobrze. Akurat taka msza, że nie tylko ja płakałam.
Wygadalam się księdzu... Pomodlilam, przez chwilę mi lepiej.
Ja wiem że sama sobie pozwoliłam na to. Tylko nie mam w sobie siły żeby się podnieść. Żeby iść dalej. Ciagke rozpamietuje. Budzę się 1 myśl on. Wyrzucam te natretne myśli, chxe się czymś zająć ciągle on. Ile ja od ostatniego momentu walczylam że sobą to nawet nie macie pojęcia.
Jestem z tych kochających za bardzo, z tych za mocno wrażliwych. Żebym tak umiała pogrzebać te myśli. A najgorsze jest to, że nadal go kocham. Chyba, że to zwykle uzależnienie, brak narkotyku. Poczucie przegranej tak na mnie działa.

On mnie nie szanować, a na końcu związku juz całkowicie. Była taka sytuacja, że rozmawiałam z nim, oczywiście twierdził że mam pretensje. I mówi : gadaj sobie a ja odkładam telefon do kieszeni. I poprostu tak skończył że mną rozmowę. Wiecie jak się czułam?
Tak terwz myślę... Jakie Ja  miałam te pretensje. Jedyna taka, to żeby się mną zainteresował, zadzwonił, napisał, przyjechał. Był taki jak kiedyś. Dbający.a usłyszałam w zamian, że przestał obserwowac mnie na fb, żeby pokazać mi że mnie nie iwigiluje. Przestał obserwowac jeszcze wtedy swoją dziewczynę? Czy to nie jest brak zainteresowania? Olewanie? Obojętność? Chyba jest. Moje jedyne pretensje były tylko o to. Ale jak się zebra o miłość to później tak jest.
Dostałam nagrody i kary. Przyciąganie odpychanie jego metoda. Nawrt pontym szpitalu.... Napisał maila i co? Po co? Żeby poprawić swoje ego

Emocja. Jak wygląda sprawa u Ciebie?

Właśnie chyba mamy za duże doświadczenie. Niestety ale ludzie w pewnym wieku spotykający się tylko po seks to nie jest dobry układ. Kobieta jeśli niczego nie wymaga i godzi się na takie łatwe życie to jej sprawa, tylko nie powinna mieć pretensji, że facet nie okazuje jej szacunku. Jak to mówią, łatwo przyszło łatwo poszło.

Autorka nie ma po czym rozpaczać, chyba trochę nadinterpretujesz sytuację. Problemem są związki, gdzie kobieta po latach małżeństwa dowiaduje się, że mąż ją zdradza, albo gdy mają dzieci. Tutaj on jej nic nie obiecał. Spotykał się kiedy to on miał czas i wiele razy wystawiał do wiatru, Autorka w tym nie widziała problemu. Dla mnie takie zachowanie, że po takim ,, związku,, ona tak strasznie cierpi jest niezrozumiałe. Była krzywdzona to było widać lepiej, niż teraz gdy jest sama. Rzeczywiście mieliście rację, ona potrzebuje terapii. Cofam swoje zdanie że terapia jest niepotrzebna w tym wypadku bo bez wątpienia problem jest w niej.

No tak, jako facet bez empatii, musisz ''przeczytac'', zeby ''zrozumiec'' jak inni moga sie czuc, bo byc moze znajdziesz jakis sposob na przyciagniecie ex .

Watek o kosciele i placzu jak dobry harlequin Niezla manipulantka z Ciebie. Ciekawe co jeszcze wymyslisz, szpital juz byl, moze okaze sie, ze jestes z nim w ciazy?

Reca ja po kilku miesiącach braku kontaktu, około miesiąc temu wróciłam do upokarzającej mnie relacji.
Mój były zadzwonił do mnie i jakby nigdy nic zaczęliśmy "przyjacielską" pogawędkę. W zasadzie wróciliśmy do tematów, które urwały się przed kilkoma miesiącami, kiedy to zostawił mnie bez słowa, dla jakiejś innej panny. Po drodze miał jeszcze kilkanaście innych - brak kontaktu trwał około 4 miesiące, więc jak widzisz Pan ten nie próżnuje.
Na razie rozmowy te są telefoniczne, ale i tak poczyniły u mnie wielkie spustoszenie.
Pan ten ciągle ma wianuszek koleżanek wokół siebie.
Jestem na siebie zła i rozgoryczona, że zaprzepaściłam wszystko co udało mi się zdobyć przez te 4 miesiące. Przede wszystkim mój spokój ducha.
Moja sytuacja od miesiąca nie jest ciekawa.
Teraz na nowo próbuje się z tego uwolnić.

Jeśli uważasz, że piszę tu tylko po to żeby przykuc wasza uwagę to bardzo się mylisz. Myślałam, że to forum gdzie mogę się wyzalic, wyplakac. Powiedzieć to czego innym nie mogę. Długo tu nie pisałam i dziś przyszedł taki dzień że czuję się fatalnie. I znów dostaje w łeb. Nawet manipulacją jest to, że byłam u spowiedzi. Ludzie co z wami

Nie zrozumiałaś mnie, a na dobrą sprawę jedynie potwierdziłaś to, co napisałam. Właśnie w tym rzecz, że przychodzisz tu głównie po to, żeby się wyżalić, a większy sens miałoby, gdybyś jednak z nami również rozmawiała. Tymczasem można odnieść wrażenie, że niby słuchasz co się do Ciebie mówi, ale tego kompletnie nie słyszysz. Wiele osób podzieliło się swoim życiowym doświadczeniem, udzieliło Ci naprawdę mądrych rad, notabene nierzadko opartych na tym, co sami przeżyli, a co może być wyjątkowo cenne, bo już sprawdzone, a jednak nie wydajesz się być nimi zainteresowana. Skąd to wiem? Bo gdybyś była, byłabyś dzisiaj w zupełnie innym miejscu. Jednym słowem jeśli chciałaś głównie się żalić i jak zdartą płytę w kółko i bezproduktywnie powtarzać te same zdania, co gruncie rzeczy też jak najbardziej potrafię zrozumieć, to może warto było napisać to na samym początku i kto ma ochotę, to udzielałby się w roli pocieszyciela, ale kto w dobrej wierze poświęca swój czas, by realnie pomóc, podając przy tym jak na tacy rady, które naprawdę pomagają, czy też wyjaśniając pewne mechanizmy, które zaistniały w Twoim związku, od razu poszedłby tam, gdzie ten czas byłby lepiej wykorzystany.

Oczywiście, że nie wszystko dzieje się od razu, bo pewne decyzje czy też pogodzenie się z faktami jest pewnego rodzaju procesem, ale nawet psychoterapia kończy się w momencie, kiedy nie ma współpracy z klientem.

Tu jest problem.
Bo to nie o to chodzi, zebyscie wzajemnie przerzucali sie cytatami na fb.

Ale po co Ty się NIM zajmujesz, kiedy powinnaś zająć się SOBĄ? Jeśli Twoje myśli wciąż krążą wokół jego osoby - co zrobił, co powinien, na co czekasz, jak się zachował, a jak się nie zachował, to jak sądzisz, do czego to prowadzi? Do Twojego spokoju? Jeśli tak, to powodzenia życzę.
Tyle osób radziło, byś się od niego całkowicie odcięła, bo to Ci pomoże, Ty jednak wolisz na jego temat rozmawiać ze znajomymi, obserwować jego FB, a potem na czynniki pierwsze rozkładać każdy wrzucony cytat, bo to przecież cel Twojej teraźniejszości.
To dlatego napisałam, że niby słuchasz, ale niczego nie słyszysz. Jednym słowem moim zdaniem podjęłaś decyzję, żeby wejść w rolę ofiary i się w niej teraz taplać. Naprawdę tak myślę.

Trójkąt Karpmana.
Ofiara siedzi na wierzchołku tej figury.
Kurczowo trzyma się tego miejsca, choć ręce i nogi mdleją z bólu.
Ofiara prezentuje się jako osoba smutna, przygnębiona i zawsze ponad miarę zapracowana. Nisko ocenia swoją osobę, jako pozbawioną zdolności, niezdarną, a także źle traktowaną przez partnera i rodzinę. U ofiary pojawia się stopniowo pogarda dla zaistniałej sytuacji i zależności w jakiej pozostaje. Zaczyna ona wyrażać swoje niezadowolenie w sposób werbalny i niewerbalny. W tym czasie ofiara wchodzi w rolę prześladowcy, narzucającego swą rolę innym.
I tak w kółko.
Zaklęty krąg, z którego się człowiek nie wydostanie o ile nie uruchomi wreszcie trzeźwego myślenia i nie zaangażuje w to swojej woli.
Warto nadmienić, że niektórzy nigdy, przez całe swoje życie - nie chcą wyjść z roli ofiary.

Wiesz Reca dlaczego cały czas myślisz o nim i sprawdzasz?
Bo masz nadzieję, że do Ciebie wróci. Chyba za mało Cię skrzywdził lub boisz się być samotna.
Zapytaj w głębi siebie. Dlaczego masz taką nadzieję? Skąd to się u Ciebie bierze? Co ci to da? Czy jak do Ciebie wróci to będzie lepiej?

Sam ostatnio przez to przechodzę i takie pytania są na wagę złota. Ja zdecydowałem się pogadać. Czeka mnie poważna i szczera rozmowa na weekend.
Ale Tobie nie polecam tego rozwiązania. Chociaż sam nie wiem, bo tak szczerze mówiąc zaczynam trochę rozumieć tego faceta. Ty też masz duże problemy sama ze sobą.
Jak na początku myślałem, że wina leży w 100% po jego stronie to teraz jestem zdania, że oboje mocno zawiniliście.
Ale on zachowuje się jak kompletny buc i ma kompletny brak szacunku do Twojej osoby. Więc mimo wszystko bym odpuścił.

Również polecam.

No ok. Ja to wszystko wiem. Nie jest mnie wart itd. W głowie zakończyłam ten związek, ale czemu nie potrafię być na niego zła. Czemu nie mam w sobie tyle żalu, złości żeby myśleć nie chce Cię nigdy widzieć, brzydze się tym wszytskim, spadaj dziadu.

Czemu gdy wstaje czuję ukucie w żołądku i tęsknotę? Sama się sobie dziwie czemu tak czuję.
Oczywscie, że nie tęsknię za tyranem, za tym zachowaniem, które mnie ponizalo, więc co ze mną kurde nie tak?

Jesteś po prostu na głodzie tych emocji, które dawał Ci związek z nim. Potrzebujesz czasu i zajęć, które Cię zajmą. Spróbuj z tymi puzzlami. Naprawdę fajna sprawa.

Reca. Chciałem już od jakiegoś czasu napisać o tabletkach ale się powstrzymywałem by pamiętam że w którymś z wcześniejszych postów napisałaś że tego na pewno nie chcesz. Możesz wziąść neuroleptyk na spanie, jeśli masz z tym problem. SSRI na poprawienie nastroju w ciągu dnia, ale ten rodzaj leku zaczyna działać dopiero po kilku tygodniach. Lub benzodiazepinę doraźnie na stany lękowe które opisujesz, ale ona mocno uzależnia. Dzięki nim czułabyś mniej, ale cena jaka jest do zapłacenia za nie to właśnie to że czuje się mniej. Wszystko jest jak przez mgłę, mało ważne, funkcjonuje się jak robot. To że się kocha jeszcze tylko skrobie gdzieś na dnie duszy.

Wiesz, paradoksalnie największą ulgę sprawia mi coś co właśnie opisałaś: skupienie się na cierpieniu drugiej osoby. Inni też cierpią. Ci których my skrzywdziliśmy, albo inni z których bólem nie mamy nic wspólnego. Ale to skupienie się na drugiej osobie pozwala jakoś wyrwać się z kręgu własnego bólu.

Ja nie chcę sobie robić wody z mózgu, otumaniac się. Ja jutro wracam do pracy i muszę być trzezwa.
Ale z drugiej strony naprawdę już nie mam siły.
Coś Wam powiem.
Coś do czego muszę się przyznać sama przed sobą : kocham go.
Kocham go i tak bardzo nie nawidze za to jak mnie potraktował. Marzyłam żeby się obudził. A teraz proszę Boga żebym to ja się obudziła.
Nie docierają do mnie słowa, że ja już niejestem dla niego ważna. Gdy mówiłam mu zze tak czuję on się rozlaczal i mówił, że jak zacznę gadać normalnie to pogadamy....
To wszystko tak mi się kiełbi w głowie.
Czasem już siebie obwiniam za to wszystko.
Patrzyłam na zdjęcie jego usmiwhcnietego i same mi łzy leciały. Jestem jak sado macho. Katuje siebie.

Tak, to trudne zaakceptować fakt, ze jestem dla niego nikim ważnym.

Chciałabym się przytulić do niego ostatni raz. Usłyszeć przepraszam Cię.

A z drugiej strony... Nie nawidze go za moje łzy, za to, że zamiast się cieszyć życiem płacze za kimś kto każdego dnia mnie ponizal.
Boże.. Jaka ja jestem zagubiona w sobie.
Jakie ja mam niskie poczucie własnej wartości.
Jaka jestem słaba

Chce nic silna, odważna, uśmiechnięta. Chce mieć go w d....
Chce w końcu zacząć żyć.

Ufff.... Takie wygadanie się.. Pomaga.. Choć na chwilę

Edit. Za tydzień rok naszego chrzesniaka. Będzie przyjęcie.
Nie mogę tam jechać. Rozpadłabym się na kawałki.

Karma wraca.

Masz typowy zespol odstawienia. To normalne. Od ciebie zalezy jak szybko sie odtrujesz.

Znajdz sobie cos co wypelni ci wolny czas poza praca. Zobacz, moze jakas babcia sasiadka pomocy potrzebuje. Zaproponuj gdzies wolontariat, chocby przez telefon, starsi ludzie nie maja tam niemal kontaktu z innymi. Pomysl, co jeszcze mozesz zrobic.
Puzzle to dobra sprawa-sama przetestowalam i dzialalo. Te 1000 ze skomplikowanym obrazem plus 3D najlepsze

Ona jest masochistką on sadystą - jedne bez drugiego nie istnieje. Normalna kobieta, która nie ma syndromu ofiary (masochizm), nie będzie z sadystą bo to nie te puzzle. Ty jesteś potrzebna jemu a on Tobie - dlatego czujesz głód, i tylko takich kolesi będziesz przyciągała, a co za tym idzie zawsze będziesz krzywdzona i zawsze będziesz ofiarą - w złym znaczeniu tego słowa. Ofiara ma swoje za uszami i to, że nią jest też jej coś dobrego dla chorej psychiki załatwia. Bycie sadystą (katem) i masochistą (ofiarą) to zaburzenia psychiczne i tu nie pomogą puzzle? A co? - Niech autorka ruszy głową.

Dla jej dobra, lepiej byście przestali ją tu wspierać, bo tylko budujecie ego ofiary, dzięki temu "rozrasta" i się Wami karmi.

Przestańcie też podsycać przekonanie autorki, że jest taka wrażliwa - taka wyjątkowo wrażliwa, lepiej przyjrzyjcie się temu zaburzeniu bliżej - niektórzy to zrobili i nie dają się wciągać  ten zaburzony świat.

Zgadzam się z Tobą i prawdę mówiąc takie zdanie miałam praktycznie od samego początku, dlatego uznałam, że należałoby zacząć od potrzepania autorką, tak jak histeryczkę najlepiej jest przywrócić do równowagi wymierzając jej porządny policzek. Moje intencje zostały zrozumiane całkiem na opak i zostałam wyproszona z tego wątku. Dla mnie nie było sprawy, bo i tak wiedziałam, że dalej będzie tylko klepanie dookoła wojtek, non stop tego samego, czyli kompletnie bez sensu, bo ja do pocieszania kompletnie się nie nadaję, lubię konkretnych ludzi i konkretne zadania do wypełnienia.
Od czasu do czasu  jednak podczytuje ten wątek. Tak więc był już teatr ze szpitalem, pokazówka przed facetem ( ten mail do niego od siostry- porażka), bylo pokładanie się krzyżem w kościele i to akurat w czasie jakiejś ceremonii pogrzebowej, myślę że inwencja twórcza autorki wcale się nie skończyła.
Tymczasem autorkę tak naprawdę kręcą właśnie tacy bed boye, z kurwikiem w oczach. Normalnego i zabiegajacego o nią faceta kopnie w zadek w pięć sekund i jak oślepiona światłem ćma poleci za złym chłopcem. Jeszcze za mało od niego  dostała, więc na pewno będzie dobijała się o więcej. Różne są kobiety i bywają i takie, które lubią być pomiatanie, chociaż będą biły się w piersi, że to nieprawda. W tym przypadku trafił swój na swego. Facet najwyraźniej lubi dowartościowywać się kosztem kobiety, ale tak naprawdę gardzi taka, która pozwoliła mu wejść sobie na głowę. W tym przypadku coś musiało się między nimi zadziac w pierwszych miesiącach, coś co sprawiło, że facet pojął, iż te kobietę ( autorkę) on może lekceważyć. Sama sobie go takiego wyhodowała. Jeśli ten człowiek trafi na pewna swojej wartości kobietę, wtedy będzie taka szanował, bo od samego początku pozna, jakich granic nie należy przekraczać. Autorka pozwoliła wejść sobie na głowę i na nią nas...rac. Tyle.
Potem było już tylko coraz gorzej.
Mężczyzna jest w stanie interesować się na poważne tylko i wyłącznie taką kobietą, która szanuje dama siebie. Wtedy i on będzie ją szanował. Ja jeszcze nie słyszałam o takim przypadku, żeby mezczyzna wybrał sobie np na żonę kobietę, która lekceważy i nią pomiata. Nie ma takich przypadków. Każda kobieta zrozumiawszy, że jej facet nie szanuje jej powinna jak najszybciej oddalić się z takiego związku. Nie wiem, czego tutaj nie można pojąć i porządnie zrozumieć.

polecam hydroksyzyne, mi po rozstaniu pomogła, na sen, lekko zamulała , przepisze ci każdy lekarz rodzinny.