zostawił mnie po raz...setny - Netkobiety.pl

dostałam dziś wiadomość  rano przed pracą z jakiegoś nieznanego numeru : " dzień dobry, jedź ostrożnie" i za chwilę emotka uśmiech.

a wczoraj jeszcze nim go zablokowałam wiadomość : " chciałaś zrobić mi na złość wychodząc z pracy z bandą facetów? jeśli będziemy robić sobie tak , to nie ma sensu, bo poczułem się źle. Z nimi roześmiana a przy mnie ciągle pretensja? "

ręce mi opadły, a jak miałam wyjść z pracy skoro pracuję z nimi?

Jemu naprawdę nie ma sensu nic tłumaczyć , nic.

Przecież gdyby mu zależało na mnie, ale tak naprawdę on chciałby ze mna pogadać.
To naprawdę kopanie się z koniem.

nie mam już siły na żadną walkę z nim ani udowodnianie niczego, ani tłumaczenie jak powinien zachować sie facet.
wiem,ze jak chce to potrafi, widocznie nie chce.

na każda moja probę odpowiadał ,że znów czegoś nie zrobiłem?

nie ma sensu.

Czuję sie w jakims amoku, spałam nie źle, wzięłam jakaś extraspazmine czy coś.
Ale pobudka była z bólem w żołądku i tylko jego widok przed oczami..

jak ja bym chciała umieć olać, pomyśleć : nie chcesz mnie? to bujaj się dziadu, jeszcze będziesz żałował.

o kobietę to się dba a nie się ją ma.

P.S. ściska mnie w klacie. brałyście coś na uspokojenie? nie chcę żadnych twardych tabletek. melisa?

Stres doprowadził u mnie do zapalenia żołądka i do tego, że musiałam wzywać karetkę bo nie mogłam złapać oddechu, w mostku kuła niemiłosiernie, ale wyniki książkowe - stres.

A Twoja relacja to narkotyk, teraz jesteś na odwyku i masz te same objawy / skutki odstawienia tego "haju" co narkoman czy alkoholik.

Ten facet to dno, siedzi pod pracą w aucie, ale chciałby abyś to TY PODESZŁA, jestem tego pewna, wtedy byłoby po Tobie i znowu ten sam młynek...

Reca zapamiętaj jedno, miłość to jest prosta sprawa, tu nie ma podwójnego dna, karania ciszą czy manipulacji, jak miłość jest to ją słychać, widać i CZUĆ. To proste!

No niestety dziewczyno, ale wpadlas w wielkie g.... Tutaj trzeba uciekac, gdzie pieprz rosnie. Jestes uzalezniona od toksyka, poczytaj sobie wpis Izabelii (moderator) chyba w watku ''Starosc z Narcyzem'' gdzie opisuje swoja walke wyjscia z uzaleznienia i postepowanie psychopaty. U ciebie sie dopiero zaczelo, uciekaj, zmieniaj zamki, miasto, prace, to nie sa zarty, choc moze ci sie jeszcze tak wydawac.

Mysza a ja się zastanawiam czemu mnie od 3 msc bola okropnie plecy, szczególnie gdy wstaje po nocy. Ból jest taki jak bym dostała łopatą, przechodzi po rozchodzeniu…

Nie widzę dla siebie opcji bez terapii. Ja wasze uwagi czytam nawet po parę razy, zapisuje nie które i wracam do nich.
Mam takie dni jak w sobotę, gdzie olalam totalnie ale od niedzieli czuje taki zjazd,że już nie daje rady.
ehh

Reca przygotuj sie bo zmasowany atak dopiero nadejdzie. Poki co narcyz liczy ze pierwsza sie zlamiesz, ewentualnie drobne podchody wystarcza by Cie zmiekczyc. Jesli jednak bedziesz konsekwentna w swym milczeniu to bedzie trzeba wytoczyc ciezsze dziala. Beda to:
1) branie na litosc
2) "nibyobjawienie"
Ad1) Dowiesz sie ze on jest chory. To moze byc zwykle zapalenie ucha ale w jego wypadku to bedzie zagrozenienie zycia niemal Kolejny wariant to zmarla mu babcia albo ma powazne problemy w pracy i jest mega przybity a tu jeszcze na Ciebie nie moze liczyc chlip chlip
Ad2) Narcyz przez caly czas trwania znajomosci wie doskonale ze postepuje z Toba zle ale bedzie Ci wmawial ze to nieprawda, ze Ty sobie cos wymyslasz, histeryzujesz, stwarzasz problemy tam gdzie ich nie ma a jesli nawet on robi cos nie tak to tylko dlatego ze jest prowokowany Twym zachowaniem. W ramach manipulacji zwanej przeze mnie roboczo "nibyobjawieniem" Twoj men nagle "zrozumie" ze Cie ranil, ze byl zlym partnerem. Nagle okaze sie ze sobie wszystko przemyslal i wiele zrozumial i teraz zupelnie inaczej by z Toba postepowal ale juz za pozno bo go olalas, chlip chlip.
Obie metody moga byc stosowane w dowolnej kolejnosci, naprzemiennie i przeplatane beda agresja jesli misio nie bedzie widzial rezultatu. Wkoncu ile czasu mozna udawac kogos kim sie nie jest.
Badz pomna na moje slowa prosze, gdy nadejdzie ten czas bo mam wrazenie ze Ty nadal czekasz az ex cos zrozumie i pozaluje a zapewniam Cie ze to bedzie jedynie schematyczne do bolu dzialanie manipulanta. W sumie juz zaczyna swoj "taniec". Wczoraj wyrzuty dzis juz przymilne "jedz ostroznie". Takze badz Reco czujna i przytomna w ocenie sytuacji.

To było do przewidzenia, psychol tak łatwo nie odpuści. Po tym jak zablokowałam tego mego, jeszcze przez wiele msc próbował się ze mną skontaktować z różnych nr, wymyślał rożne preteksty, również branie na litość czy niby objawienie o których wyżej była mowa,  nawet za granicą mnie znalazł.
Z boku można by pomyśleć/powiedzieć... jej jak on Cię musiał kochać, że nie chciał odpuścić, że nawet na koniec świata za Tobą. Nic z tych rzeczy! On nie mógł przeżyć, że mój koniec, to naprawdę KONIEC. Oni tak łatwo nie odpuszczają. On doskonale wie jak na Ciebie działa, że zawsze wracałaś.
To co teraz robi to nic innego jak chęć odzyskania tej kontroli nad Tobą. Im bardziej będziesz się odsuwać, tym bardziej on będzie szaleć a wtedy może stać się nieobliczalny. Ja tego swego w pewnym momencie naprawdę zaczęłam bać bo kiedy chyba setny raz go olałam, stał się bardzo niemiły, wręcz agresywny, a że nie miał żadnych skrupułów, do wszystkiego wtedy był zdolny.
Na szczęście udało mi się go pozbyć z mego życia raz na zawsze już kilka lat temu, ale od decyzji (zerwania kontaktu, blokady itd) do tego momentu (kiedy on odpuścił) minął ... rok!  Ale nie chcę Cię zniechęcać tylko uczulić, że albo zawalczysz o siebie albo wykończysz...
Nie będzie łatwo, musisz być silna ale z czasem będzie Ci coraz łatwiej, zobaczysz.

Musisz znaleźć jakieś zajęcie, które zajmie Ci myśli.
Zobaczysz, że z każdym swoim "nie" będziesz silniejsza. Wiem jak taka konsekwencja jest  na początku trudna ale nie masz innego wyjścia.
Wiele z nas tu coś podobnego, a nawet gorszego, przeżyło i co? Żyjemy nadal, a nie jedna jest teraz szczęśliwa w nowym zdrowym związku.
Pamiętaj, że Twoja słabość jest jego siłą ale też na odwrót. Im będziesz silniejsza, tym on będzie słabszy.
Ty, mimo, że wciąż jesteś w czarnej d.pie, robisz malutkie kroczki... nie bombardujesz go wiadomościami, nie odpisujesz, zablokowałaś, nie poleciałaś do niego jak przyjechał pod pracę itd.
Wszystko swoim tempem byle konsekwentnie.

Zasypal mnie jeszcze wiadomościami z tych numerów. Typu :Szukaj winy po swojej stronie, rozmowa z tobą to błędne koło, z hystawka i bujaniem to był żart a Ty juz masz scisniete pośladki, itp. Dostałam w sumie 6 wiadomości w których nie było ani kszty samokrytyki, chęci  rozmowy, pojednania. Wszystko to moja wina
Pogratulujcie mi. Nie odpisałam na żadną wiadomość, ale gryze chyba ścianę z wulgaryzm. Mam ochotę mu wszystko wykrzyczec.

Jedyna droga, to sukcesywnie i konsekwentnie blokować te nowe numery, a wiadomości kasować bez czytania.
Tylko w taki sposób możliwe jest zachowanie koniecznego dla siebie dystansu emocjonalnego i psychicznej higieny.

Edit: pomyliłam wątki

Reca, ja mam ten komfort i niekomfot, że cały czas pracuje zdalnie. Nie mam nawet motywacji żeby coś ze sobą zrobić.

Mówisz, że wróciłabyś do niego gdyby okazał skruchę. Tylko wiesz co.. Słowa to jedno, a to czyny i zachowania powinny być tu miernikiem. To jest coś czego nie da się odbudować w jeden dzień ani kilkoma wiadomościami, że jest mu przykro. A jeśli naprawdę go przyciśnie to może i tak próbować odzyskać nad Tobą kontrolę, na litość, na sentyment..

Reca. Gratuluję bycia silną. Twój były partner wydaje się być na ten moment lata świetlne od jakiegokolwiek zrozumienia co robi.

Popróbuj z takimi dwoma sposobami na ból. Chodzi o znalezienie punktów w czasie lub przestrzeni. Pierwszy to że żaden ból, podobnie zresztą jak i szczęście, nie trwa wiecznie. Za rok nie będziesz czuła tak jak dzisiaj. Wystarczy więc skupić się na tym dniu za rok. Tam jest ulga. Pozostaje wykombinowanie jak przetrwać najbliższe 365 dni. Ale to już jest policzalne, i do zrobienia.

Drugi sposób to znalezienie punktu w samym sobie gdzie ból już nie dociera. Nawet jeśli to jest bardzo mały punkt, ale jest i człowiek jest tam bezpieczny i nic tam nim nie targa. Trzeba ten punkt poczuć, rzeczywiście prawie że fizycznie się w nim znaleźć. Przy czym nie wiem co do końca myśleć o tym drugim sposobie. Bo ryzyko jest takie że ten punkt się szybko rozrośnie i zaraz obejmie wszystko i człowiek będzie już miał całe serce jak głaz i wszystko będzie mu obojętne.

Jeszcze jedna rzecz. Czytam jak opisujesz swoje emocje. Myślę że moja była partnerka musiała czuć w podobny sposób, może wciąż czuje. Napisałaś w którymś miejscu o ofiarowaniu siebie, swoich uczuć, kochaniu. Jedna chyba z najtrudniejszych rzeczy to że ja też otrzymałem od mojej byłej partnerki ufne, naiwne serduszko w dłoniach. Piękne, szczere, dobre, kochające. Nie potrafiłem tego docenić. Teraz jest za późno. Nie wiem czy kiedykolwiek usłyszysz to od swojego byłego partnera. Ale napiszę to teraz Tobie od siebie: przepraszam.

Autorko,

Nie wiem czy to Cię pocieszy, ale wcale nie jesteś w złej sytuacji a inni mają dużo gorzej. Wiem, myślisz sobie a co mnie obchodzi co ma ktoś. Jednak po dłuższym namyśle weźmiesz pod uwagę, że sytuacje są naprawdę różne, a Ty po prostu nabrałaś doświadczenia w życiu.

Przede wszystkim powinnaś wiedzieć, że takie zawody miłosne w życiu przechodzi prawie każdy. Nie jest to sytuacja wyjątkowa. Bardzo często spotykamy niewłaściwe osoby dodatkowo w tych czasach. Ludzie są egoistami i myślą najczęściej o sobie.  Nie masz z nim ani wspólnych spraw ani dzieci.Wyobraź sobie, że są kobiety, które mają z takim manipulatorem dzieci, ślub czy wspólny majątek. Ty tego na szczęście nie masz, dlatego - UWAGA!, jesteś wolnym człowiekiem. Chciałam Ci zwrócić na to uwagę, że nie doceniasz swojej wolności. Ty nic nie musisz, nic Cię z nim nie łączy, nie szarpiesz się z nim o dzieci, nie wzywacie na siebie policji, nie zostałaś przez niego okradziona i tak dalej. Jedyne co się stało, to wyszedł z niego obrzydliwy charakter, chamstwo i brak wsparcia. To nie jest osoba dla Ciebie.

Twoja przewaga właśnie na tym polega, że jesteś wolna. Możesz nawet dziś spotkać się na randkę z kimś nowo poznanym. Możesz poznawać ludzi, wyjść na zakupy żeby poprawić sobie humor. Nie musisz się zastanawiać z kim zostawisz dziecko, nie jesteś od niego zależna żaden sposób. Nie ujmując kobietom, które są w odwrotnej sytuacji to Ty masz ten komfort, że możesz wszystko. A teraz Ci powiem co robisz źle i co ja robiłam  kiedyś tak samo będąc dokładnie w Twoim położeniu, jako osoba wolna. Otóż, zamiast wyjść do ludzi, wyszykować, zrobić coś dla siebie Ty się załamujesz i czekasz aż przejdzie. Nie przejdzie dopóki to Ty nie zrobisz ruchu.

Zadam Ci pytanie, co byś chciała zrobić czego się obawiasz, ale uważasz że byłoby to fajne? Wyszykuj się idź gdzieś na drinka sama, załóż konto na portalu popisz lub później umów się z kimś. Poznawaj ludzi. Nikt Ci nie każe wchodzić w nowy związek. Chodzi o kontakt z innymi osobami, żebyś zobaczyła że dla innych osób jesteś wartościowa. Masz prawo spotykać się i poznawać ludzi i nikomu nie robisz tym krzywdy. Ludzie się poznają i albo im pasuje spędzanie czasu razem albo nie. Ty nie musisz wchodzić w związki czy bliskość, absolutnie. Chodzi o spotkanie na kawę, rozmowę. Będziesz miała zajęcie, założysz jakieś super ciuchy i poczujesz się jak kobieta. Potwierdzam, działa.

Trafiłam na fajny blog o Narcyzie. Czytając to czułam taką siłę.... Minęła godzina i znów to samo. Leżę na łóżku, patrzę w sufit... Czuję się taka samotna, obdarta z miłości, podałam mu serce na tacy a on je poćwiartował. Wiem, że jestem wolna, nic mnie z nim nie łączy. Prócz... Właśnie. Już nic. Dziś rano otrzymałam wiadomość, że mam problem emocjonalny, jestem psychiczna. I to, że mną jest problem nie z nim. Ze on to wszystko przemyślał raz jeszcze i nie chce mnie takiej, że nawet pisanie do mnie nie jest mile. I na koniec. Miłego dnia.
Ręce mi opadły. Facet który parenascie dni temu nosił mnie na rękach... Tyle ma mi do powiedzenia po 4 latach.
Chyba muszę dobić do dna, bo przez muł już przeszłam.

Typowe zachowanie narcyza. To Ty masz problem, to Ty powinnaś szukać pomocy... Ja swojemu psychopacie przedstawiłam twarde dowody na jego zdradę i usłyszałam: jestem w pracy, a tobie chyba się nudzi.

Tak czytam wasze perypetie i dochodzę do wniosku, że moja ostatnia luba była narcyzem, a najlepsze jest to, że ja sobie wmówiłem, że to ja nim byłem.
Dzisiaj psycholog mi powiedział, że żadnego narcystycznego zachowania u mnie nie widzi. Za to byłem w dużej roli ofiary, z której udało się wyjść.

To co napisałyście teraz dało mi do myślenia. Ona dosłownie tak samo gadała. Czyli, to ty masz problem, nie masz nic lepszego do roboty niż pretensje. Takie teksty.
Do tego nie pamiętam czy kiedykolwiek zapytała mnie po prostu co u mnie, co słychać. Tylko godzinami po prostu gadała o sobie, o jej problemach, życiu.
Słyszałem od jednej osoby, że ona ma ego w kosmosie. Jak ja niby miałem się otworzyć?

Teraz mam inną na razie koleżeńską (na początku jasno zadeklarowałem, ze nie chcę się aktualnie wiązać) relację i kobieta pyta o mnie praktycznie cały czas, a jak jej coś wypadnie i nie możemy się spotkać to przeprasza 3 razy.
Trochę w drugą stronę przesadza, ale próbuję ją naprostować, że jestem zwykłym chłopakiem i wiem, że ludzie mogą czasem nie mieć czasu.

Reca,
pisałam Ci już, że my chyba spotykałyśmy się z tym samym facetem.

No to teraz pomyśl, zerwałaś z nim i się nie odzywasz. Nie obrażasz, nie wypisujesz. A on Ci pisze takie coś. Nie uważasz, że to nienormalne ?

Dziękuje
Na razie czytam forum, wyciągam wnioski i próbuję być jak najlepszym człowiekiem przed wejściem w kolejną relację.
Coś mnie do niej niesamowicie ciągnie, ale będę próbować jak najbardziej trzeźwo do tego podejść.

U mnie ten sam schemat. Tylko ona ona i ona.
Od jakiegoś momentu nie pytała mnie co robię, jak się czuję czy cokolwiek. Tylko jej problemy, jej historie.
Na końcu mi wygarnęła, że ja się przed nią nie otworzyłem. Próbowałem, ale przeważenie było tak, że ona musi iść spać bo rano do pracy, albo jakaś inna wymówka.

Teraz czuję się trochę jak taki emocjonalny tampon który jak przestał być potrzebny wyrzuciła do kosza.
Jak tak patrzę z boku to ona na prawdę jest mega egoistką. Znalazłem swoje stare notatki w notatniku, gdzie napisałem co mi się w niej nie podoba. Przeważają zdania o tym, że olewa mnie, gada tylko o sobie, ja o nią cały czas pytam, a ona o mnie nic a nic. Po prostu czułem się jak ktoś obok, a nie w środku relacji.
Ktoś pomyśli wypaliło się u niej zauroczenie. Ok, ale potem wysyłała mi zdjęcia i teksty typu śniło mi się, że przytuliłam się do ciebie, planowała wspólne wyjazdy, a nawet wspólne mieszkanie.

Przeraziło mnie to o czym Wy pisałyście - objawy psychosomatyczne.
Powiedziała takim podłamanym, prawie płaczliwym głosem, że każde moje słowo sprawia jej ból (w klatce, zbiera ją na rzygi). Ona cierpi na nerwicę lekową, hipochondrię i depresję.
Wtedy na prawdę wkręciłem sobie rolę ofiary, że wpędzę ją do grobu.

Bo nie chce.
Przecież gdyby chciał coś zrobić - to już dawno by to robił.

RECA36 on Cię nie kocha , dlatego.

Wiem. Wiem. Wiem. Nie kocha.
Britan myślę że nie tylko ja mówiłam że to koniec a inne osoby walczyly. Rozsądnie, jak dorośli ludzie umieli pogadać. Najgorszej boli fakt zze zachował się jak szczeniak.

Mur  postawiłam. Ja i tak nie wrócę do niego, tylko straszne to jest, że człowiek potrafi taki być. Dwulicowy.  Wystarczyła by szczera rozmowa, choć wiem że w jego wypadku to nie możliwe.
Jak narazie milczy od tamtej pory. Może dał sobie spokój już na prawdę. Powinnam się cieszy co? Tu właśnie toczy się walka między sercem a rozumem.
Kiedyś wybrałam serce...

A na rozmowę z nim myślę że pora nie przyjdzie. On ma za wysokie ego

I tu dochodzimy do sedna.
Bo gdyby to był naprawdę koniec - to Reca nie oczekiwałaby żadnego działania od niego. Nie liczyłaby na to, że on coś zrobi, że będzie walczył, że coś sobie uświadomi.
I to właśnie różni te dwa końce.
Jeden jest pozorny - czyli manipulacja, po to, aby wywierać naciski na partnerze.
A drugi jest prawdziwy - czyli jak jest koniec, to jest koniec. Kończymy coś po to, żeby to zakończyć, a nie żeby wywrzeć na kimś nacisk, skłonić go do oczekiwanych przez nas zachowań itp.

Zgadzam się z Tobą feniks!
Jedyna droga do wyjścia - o ile oczywiście pragnie się wyjścia - to zamiana ról we własnym ośrodku życiowym. Z miejsca na piedestale zrzucamy jego, a stawiamy siebie.
I stosownie do tego, z pytań - dlaczego on tamto? dlaczego on siamto? dlaczego on nie, dlaczego on tak? - powstają pytania - dlaczego ja?
Dlaczego tak się czuję, z jakiego powodu czuję to co czuję, co to oznacza, czego oczekuję.
Tylko pytania postawione w ten sposób sprawiają, że człowiek ma świadomość własnej odpowiedzialności za swój stan emocjonalny, psychiczny, za swoją równowagę. To moc sprawcza.
W przeciwnym wypadku - to on się nie starał, dlaczego on nie walczy, czemu on nie ratuje, dlaczego nie zabiega - oddajemy odpowiedzialność za nasze uczucia i życie komuś innemu.

Kolejna uzalezniona neurotyczka, ktora szuka widowni dla swoich emocji.

Ależ jemu zależy na tym, żeby Cię znowu przyciągnąć. To dlatego nadal się kontaktuje.
Cały problem jest w tym, że on chce Cię przyciągnąć i wrócić do relacji - na dotychczasowych zasadach i w dotychczasowym kształcie.

Gdybyś nie chciała, to byś nie czekała.

I tu jest właśnie pies pogrzebany. Ja, gdybym usłyszała głos toksyka po odebraniu telefonu, natychmiast rozłączyłabym rozmowę i natychmiast dodałabym numer do czarnej listy. Ty nie dość, że się tłumaczysz przed nim, to jeszcze oddzwaniasz.
Na tym polega Twoje zrywanie kontaktu? Przecież gość widzi, że jesteś mega niekonsekwentna i nie ma do Ciebie za grosz szacunku. On nie traktuje Cię poważnie. Nawet jeśli wrócisz do niego - a sądzę, że wrócisz, bo to tylko kwestia czasu z takim nastawieniem - to NIGDY nie stworzycie normalnego, satysfakcjonującego obie strony związku. On ma Cię za nic.

Które to już kategoryczne nie odbieranie? Dwudzieste? Pięćdziesiąte?

E tam, co najwyżej kolejny akt. Nie ma strony w tym wątku, na której byś nie pisała, że to definitywny koniec.

Ja widać mogłaś. Tak samo jak kilkadziesiąt poprzednich razy. Nic się przecież nie zmienia, po co to spazmy?
Przecież klapki spadły Ci tu już sto razy.

Przykro mi to pisać, ale jesteś w tej nienawiści tak konsekwentna, jak i w tym rozstaniu i w braku kontaktów.
Co z całą pewnością zrobi Ci dobrze, to próba uspokojenia się i powrotu do racjonalnego myślenia. A nie ciągłe histerie i nakręcanie samej siebie na on, on, on, on ...

Nie planowałam ale właśnie idę na drinka z koleżankami. Wystroilam się, otarlam oczy z łez. Mam wsparcie w przyjeciolkach. W siostrze. (która już od dawna mnie ostrzegała) idę się bawić dziś. A tych słów jego na koniec nie zapomnę nigdy. Tną gorzej niż nóż....

Tych końców, zapewnień o nich, prób przekonania, że Ty już wiesz co powinnaś zrobić, że na pewno już tak nie chcesz, że blokujesz, że nienawidzisz, że nigdy więcej - była taka ilość, że na tym etapie nie tylko pokazujesz kompletny brak konsekwencji, zresztą i jemu, i sobie samej również, ale też zaczynasz brzmieć coraz bardziej irytująco. Ja rozumiem, że może być Ci trudno, w końcu czterech lat nie da się jednym cięciem wykreślić z życia, jakby nigdy nie zaistniały, ale weź pod uwagę, że tyle osób usiłowało Ci pomóc, dostałaś tyle cennych wskazówek, rad opartych na własnym doświadczeniu, a zachowujesz się jakby to wszystko było po nic, jakbyś w ogóle ich nie przemyślała, nie przyjęła do wiadomości i nie miały żadnego znaczenia.
W jakim celu zatem powstał ten wątek? Może uczciwiej byłoby już na wstępie zaznaczyć, że potrzebujesz wyłącznie widzów dla swojego dramatu?

W tym miejscu zacytuję samą siebie z drugiej strony tego tematu:

Od tamtego czasu minęły prawie trzy tygodnie, a Ty stoisz właściwie w tym samym miejscu, co dzisiaj spektakularnie udowodniłaś.

Od jakiegoś momentu w tym wątku kołacze mi się myśl, że Autorka i jej Ex? tak naprawdę są siebie warci!

Shoggies BARDZO Ci dziękuję za ten wpis.pogodzilam się z tym wszystkim wczoraj. No prawie. Dziś w powrocie do pracy znów mnie łzy zalaly. Ale to chyba z rozczarowania że byłam taka głupia i że uwierzyłam we wszystko.
Chce zadbać o siebie. Martwię się o swoje zdrowie. Od paru dni uciska mnie w klatce. Boję się o to
I narazie to myślę tylko jak sobie pomóc.

Przecież ja nie strasze końcem.
Ale masz rację. Jest super graczem. Zawsze był. Zawsze trzymał mnie na dystans gdy coś mu nie pasowało. Ale też wracal po rozum do głowy po paru dniach... W przeciwieństwie do mnie bo do niego wracałam.
A wg mnie on ma kogoś innego i tyle. I jestem tego pewna. Moja intuicja myślę że mnie nie myli, mimo że zarzekal się że nie ma innej.

W sumie nie powinno mnie to obchodzić.

Wczoraj usłyszałam idź i nigdy nie wracaj. Słyszę to non stop w głowie. Szkoda tylko że moje myśli krążą wokół pytania - czemu nie umiał pożegnać się i na koniec szczerze pogadać. Ale tego nie dowiem się już nigdy, bo zmieniłam numer tel.