zostawił mnie po raz...setny - Netkobiety.pl

Po co masz go w znajomych? Dlaczego go nie zablokujesz? Czemu chcesz się świadomie katować?

Piszesz, że przegrałaś. Nie, wygrałaś szansę na związek z kimś, kto będzie Cię dobrze traktował, bo tamten facet traktował Cię źle. Ogarnij się. Podejmij decyzję, kończysz to, albo nie.

Dokładnie się zgadzam.
Autorka zlewa pytania do niej kierowane, oraz nie odnosi się do żadnych istotnych kwestii. Nie chce sama nic zmienić i zgadzam się, że to co jest teraz w jej życiu ma na własne życzenie. A będzie gorzej, jeśli ona nie zmądrzeje.

Zlewa totalnie i odpowiada tylko wybiórczo na to, co jej się podoba. Atakuje jak ktoś mówi dosadnie. Nie zablokuje go, ani nie wyrzuci ze znajomych bo jak by się wtedy z nią skontaktował??? Albo co gorsze ona z nim. W koło Wojtek i to samo.
Mimo wszystko fajnie Was czytać dziewczyny, mi to dużo dało.

Pomijam to, skąd wiesz, że on jakieś zdjęcia wstawia, bo to już Twoja sprawa, dlaczego sobie to robisz...

Ale pytałaś, co posłuchać na dzisiaj. Polecam podkasty Okuniewskiej: "Ja i moje przyjaciółki idiotki".
Tu jeden odcinek, ale jest więcej:

Opowiadane na luzie, więc może się rozluźnisz trochę

Sprawa jest prosta. Rozsądek podpowiada Autorce, że powinna zakończyć znajomość, ale tak naprawdę wcale tego nie chce. I dopóki nie zechce, to będzie „pieszczenie się”.

Ty nie rozumiesz prostej rzeczy, nikt nie wymaga od Ciebie żebyś po 1 dniu się otrzepała i poszła dalej. Tylko tego, że Ty nie robisz absolutnie nic żeby w ogole się pozbierać. Nawet z fb go wyrzucic nie chcesz, serio ? Katuj się dalej.

Zrób od niego detoks.
Jak nie masz hobby to po pracy zamiast wchodzić na fejsa ściągnij 10 sezonów jakiegoś serialu i oglądaj
Po prostu zajmij się czymś innym.

Możesz założyć tindera/badoo/sympatię lub wszystko naraz.
Nie musisz od razu wchodzić w relację. Po prostu popisać, spotkać się na spacer z kimś innym.

Feniks. Brawo. Świetnie to napisałaś. Nie jest tak jak uważasz. Ale ja już nie mam sił się tłumaczyć, opowiadać,. Przekonywać. Pewnie masz rację, że wrzucił te zdjęcia żeby mnie wkur... Udało mu się. Kiedyś bym napisała parę słów, dziś milczę. I milczeć będę. Naprawdę chcę się uwolnić. Jeśli dla was jedynym wyjściem jest zablokowanie na fb to gratuluję. Wiem, że gdybym to zrobiła za chwilę bym go odblokowala, czemu? A z ciekawości. Nie jestem na tyle silna dziś, żeby wywalić kogoś z kopem z mojego życia.
Wystarczy, że milczę już któryś dzień a to dla mnie wyczyn. I wiecie co? Jestem z siebie dumna.
Widzę te wszystkie zle rzeczy, sytuację szkoda i żal mi siebie, gdy wspominam. Zawsze wybaczalam z nadzieją, że się zmieni.
Jemu nie zależy, taka jest prawda. Godze się z tym każdą minutą.
Ale dajcie mi czas.

Ciekawa jestem, która z wypowiadających się w tym wątku osób da sobie spokój z tą jałową dyskusja na sam koniec. Order dla takiej osoby za cierpliwość.
Jaka osobą jest autorka, to ja przytoczę tylko jeden przykład. Wiele osób, w tym ja, kolorowe sny i kilka innych podpowiadaly jej " posłuchaj tego i tego, poczytaj taka książkę i taką", tymczasem ona kilka postów niżej pyta wielce zmartwiona swoim stanem " no napiszcie mi, czego ja mam słuchać i co czytać, bo chce zapomniec'. Nie wiem jak ta kobieta czyta pisane do niej posty, ale śmiem twierdzić , że najwyraźniej czyta je po łebkach, czyli pokazując lekceważenie do osób tu piszących. Słowo przepraszam dla tej kobiety też nie istnieje, potrafi natomiast warknac nieprzyjemnie, gdy ktoś napisze jej coś dla jej dobra, ale nie bawiąc się w pitu pitu.
Naprawdę lepiej wziąć kilo grochu i rzucać nim o ścianę, zamiast walić jak w pusty bęben w klawiaturę.

Niech ta kobieta robi to, co uważa za dobre dla niej. Nie warto uszczęśliwiac nikogo na siłę.

Ja myślę, że większość piszących osób tutaj, prawdziwych wolontariuszy, bo przecież robi się to zupełnie za darmo w ogóle nie bierze poprawki na to, że nie każda autorka/ autor jest osobą poważną, odpowiedzialna, myśląca, no dojrzała, tylko jakby z góry zakładamy, że ktoś, kto zakłada wątek na pewno posiada te wszystkie dobre cechy, które umożliwiają kulturalna i konstruktywna rozmowę.
A przecież wątki zakładają też ludzie po prostu głupi, lekkomyślni albo wręcz bezmyślni i potem wygląda to tak, że ludzie wysilają się i starają się jak najmądrzej i jak najlepiej takiej osobie poradzić, a tymczasem odzew jest taki, jak właśnie tu nam zaprezentowano. Ktoś pisze w koło Macieja non stop o tym samym, pomija pytania niewygodne i wymagające jskiegos myślenia, a jak ktoś napisze coś w sposób bardziej konkretny chcąc wstrząsnąc dorosłym dzieckiem, by zmądrzalo, to wtedy usłyszy " pier... dol, pier... dol dalej" albo to, co ja przeczytałam o sobie.
Ludzie ta kobieta, nie powiem wprost że jest głupia, jednak ujmę to bardziej dyplomatycznie, a mianowicie, " ta kobieta głupio postępuje" więc naprawdę należy dać jej wolna rękę, może życie w końcu czegoś ja nauczy. Może ten jej fatygant od siedmiu boleści pojawił się w jej życiu po to, by dać jej porządnie w kość, by w końcu ona zaczęła myśleć, a nie żyć jak rozwielitka.
Można porównać kolorowe sny i autorkę. Obie z tego samego bagna i też po czterech latach trwania w byle czym i z byle kim.
I co? Porównywać kolorowe sny, jak ta dziewczyna łaknie każdej informacji, jak stara się ratować za wszelką cenę, a przecież też jest tej dziewczynie bardzo ciężko, jednak ona walczy o swoją przyszłość.
A co robi autorka? Tu zachowuje się jak księżna udzielna, pyskuje itd. a jak spotka się z tym swoim to tam będzie grzeczna jak pikulik. A najgorsze jest przede wszystkim to, że ona kompletnie nie pojmuje, co się jej tutaj pisze. Mnie posadziła o to, że życzę jej raka i to jeszcze z jaką agresją na mnie wyskoczyła, no naprawdę szczyt wszystkiego.

Przecież to jakiś nonsens.

Ja generalnie już nie wiem co napisać, bo takie zachowanie jak prezentuje autorka miewają osoby w liceum. Rozumiem ból, stratę, złamane serce, dół...każda z nas to przechodziła. Są tu dziewczyny, które przeżyły dużo dużo więcej np.; przemoc fizyczną, ciężkie rozwody... Może moje doświadczenia nie są aż tak bogate jak połowy z Was (chylę czoła) ale jednak z tego co widzę, każda walczyła o siebie. Było ciężko ale każda szła do przodu, bo wiedziała że musi. A autorka zatrzymała się w jednym punkcie i jedyne co wywnioskowała z tych wszystkich postów to 'Jeśli dla was jedynym wyjściem jest zablokowanie na fb to gratuluję'. Ponad to, w jednym z postów mimo wszystko uważa swoj związek za normalny. Wątek powstał 26.08 jest teraz 13.09. Gdyby włożyła chociaż minimalny wysiłek to po tych 2 tygodniach powinna już zupełnie inaczej pisać i reagować.
Autorko zanim napiszesz, przeczytaj jeszcze raz posty Izabelli, allure która tak usilnie próbuje Ci wszystko tłumaczyć, Feniksa i Ulle które Ci się nie podobają, bo mówią szczerze...

Słucham? Dziewczyno, przecież Umajona Ci nawet tutaj wstawiła to co poleca na Twojego doła a ja Ci wyliczyłam pozycje na You Toube Ty to robisz celowo czy o co chodzi?
Jak masz takie koleżanki jak tamta to nie dziwie się, czemu masz takie podejście, gratuluje kogos do doradzania. Powodzenia dla jej związku. Naprawde.
Ulle nie potrafi dotrzymać słowa, bo nie może patrzeć na to co wyczyniasz. Pisząc na tym forum ponosisz pełne konsekwencje tego że KAŻDY może przeczytać co piszesz i KAŻDY może skomentować. Poza tym nie odniosłaś się do pytań Allure z początku strony.

Edit: jedynie odpowiedziałaś na trzy wiadomości. No i problem blokowania na fb rozwiązany

KURTYNA

Amen.

Kolorowe Sny. Tak przeglądałam pozycje do wysłuchania. Dużo tego. Zapytałam o konkret na tęsknotę. Tyle.
Mam dużo znajomych którzy że sobą nie mieszkają. Nie tylko ta koleżankę. Dla mnie to nic dziwnego. Dla nich też nie.
Ale widzę że nastawieni jesteście na kopanie mnie w dupe za to.. Za tamto. Gdy piszę że dla mnie odpisanie 3x w przeciągu miesiąca to chluba wy się śmiejecie. Przykre.
Kiedyś to ja pisałam milion wiadomości... I porównujac siebie z teraz.. Jestem dumna.
Naprawdę dobranoc.

Autorko,

Problem w jednym zdaniu polega na tym, że Ty nie słuchasz co się do  Ciebie mówi. O to w zasadzie chodzi tutaj chyba wszystkim, że  nie słuchasz.

Napisałaś anonimowo na forum, nikt nawet nie wie kim jesteś. Jeśli nawet czujesz się oceniona to nie bierz tego do siebie ale staraj się wyciągnąć z doświadczeń innych rady dla siebie. Nikt tutaj nie chce źle dla Ciebie ani nie chce Ciebie obrazić. Wszystkich denerwuje to, że Ty nie słuchasz i nie rozumiesz podstawowych kwestii, jak wymaganie szacunku ze strony partnera.

Nikt tutaj nie chce pokazać, że jest lepszy od Ciebie. Każdy tutaj znalazł się z jakiegoś powodu, mianowicie bo ma lub miał problemy w związku. Wiele osób tutaj przeżyło naprawdę ciężkie chwile, ja również. Dopiero założyłam konto ale bagaż doświadczeń mam duży i dlatego nie nabiorę się na tanie wyjaśnienia. Staraj się zastanowić nad tym co czytasz, nie zapieraj się przy swoim bo gdyby Twoje było racją nie byłabyś tu gdzie teraz się znajdujesz. Coś jest na pewno nie tak a Ty nie widzisz co i nadal odpychasz prawdę od siebie.

Co do wspólnego mieszkania.  Nie przekonasz mnie argumentem, że koleżanka z Łodzi ma faceta z Warszawy od 6 lat. To nie jest związek. Ten facet nie jest z nią codziennie, Łódź jest za daleko żeby on codziennie był. To jest pewne. Więc jest kiedy ma czas, a kiedy nie ma zaprasza na noc inną. Już nie wspomnę o tym, że wielu facetów szuka kobiet z innych miast mając żonę, właśnie po to żeby móc grać na dwa fronty. Tutaj niby jest w związku, a na codzień jest z żoną i dziećmi. Czasem wypad do Warszawy na niezobowiązujący seks mu dobrze zrobi, a żonie powie że jedzie w delegacje. Ona od lat czeka aż on się przeprowadzi co nigdy nie nastąpi. Nie rozumiesz, że nie ma takich związków. To nie są związki a układy seksualne. Twoja znajoma może sobie myśli, że jest w związku i ma tak myśleć bo on tak to zaplanował. Gdyby myślała inaczej to facet nie miałby mety. Facet nigdy Ci nie powie, że chce tylko seksu, wtedy nic by nie osiągnął. Uważasz że dlaczego facet mówi i żonie i kochance ,, kocham,, ? Czy nie rozumiesz, że te słowa są kierowane w celu manipulacji i zakrycia prawdy? Oni tak załatwiają sprawy i nie wiem czy Ty udajesz, że nie wiesz jacy są faceci czy naprawdę nie dorosłaś jeszcze do pewnych spraw.

Nie rozumiesz, że facet żeby mieć seks posunie się do najgorszych najbardziej niemoralnych kłamstw. On się nie zastanawia nad tym, że źle robi a nad swoją wygodą. Ma kobietę, która zwykle chce seksu z nim. Nie musi się starać jak o nową zdobycz. Nowej musiałby kupić kwiaty, zaprosić gdzieś a takiej starej zdobyczy wystarczy, że powie wpadaj. Każda znajomość wymaga wstępu. Facet aby zdobyć seks musi zaprosić, zapłacić i się wysilić. Po co ma tracić z Tobą kontakt jak jesteś na tacy, on nic nie musi. Koleżanka z Łodzi tak samo. Ona myśli o nim poważnie, a on wystarczy że wpadnie i ma co chce. Nie musi nic więcej robić ani się starać o nią, jakby musiał o nowo poznaną panią. Wpadnie to obiad dostanie, dowartościuje się, do łóżka się położy. Nagada jej głupot, że zamieszkają razem, no ale nie dziś, może za jakiś czas, bo przecież on ma odwieczne ,, sprawy,, i teraz się nie da. No ale ona czeka i nierozumie, że ten dzień zmian nie nadejdzie nigdy. Wiele kochanek latami nie wie, że są kochankami, a jak się wyda to też nie rozumieją i wierzą dalej w dobre intencje partnera.

Facet jeśli Cię kocha zrobi dla Ciebie wszystko. Najlepiej zapisz ostatnie zdanie i naklej sobie na lodówkę, żeby Ci ta teza weszła w krew. Facet zakochany sprowadzi Cię do siebie, będzie utrzymywał i robił wszystko, żeby mieć Cię przy sobie. Żeby nikt inny Cię nie miał, lub żebyś Ty broń Boże się nie rozmyśliła czy nie znalazła innego. Mechanizm stary jak świat. Twój facet nie chciał tego wszystkiego. On chce mieć luz co Ci przecież wyraźnie mówi. Zabawne jest to, że on Ci tak naprawdę wszystko powiedział, a Ty nadal nie rozumiesz. On Ci powiedział, że nie chce poważnego związku, że go męczysz, że ma dosyć żali. Jemu chodzi o to, że nie chce nic poważnego. Może się spotkać, pokochać, pogadać, pośmiać ale później jak mu się znudzi zabiera manele i jedzie do domu. On nie martwi się Twoimi problemami, sprawami. Nie myśli o tym, że może na noc jak zostajesz sama zaprosisz kogoś innego. Jego to nie obchodzi co robisz jak go nie ma. Jego obchodzi to, że masz być jak on tego chce. To że nie namawia Cię na seks, bo przecież nie musi, albo nie czyni wyrzutów jak nie masz ochoty nie znaczy, że nie przychodzi po seks. Mam wrażenie wybacz, jakbyś była małym dzieckiem. Ty zupełnie nie rozumiesz mechanizmów męskiego myślenia. Naprawdę facet nie musi się obrażać, jak nie chcesz czy jak masz okres. I tak większość czasu chcesz więc mu to pasuje. Wiadomo, że on wie że nie zawsze możesz ale co z tego. Jak nie seks to obiad, jak nie obiad to Cię pomęczy trochę swoimi manipulacjami i też pojedzie zadowolony.

Biorąc przykład z takich związków na zasadzie, że on mieszka daleko nie licz na nic ponad to na co się godzisz. Ja mam znajomą, która ma faceta który ma żonę. Jest kochanką i też mogę Ci napisać, no tak też się da żyć. To też jest związek.

Ty go nawet nie znasz. Nie mieszkałaś z nim, nie znasz jego zachowań. Nic o nim nie wiesz.

Także reasumując, facetom nie chce się zdobywać na nowo. Lubią mieć metę na wypadek, gdyby nowo poznana kobieta nie uległa. Seks na drodze nie leży. Kasa z wodą nie płynie. Na nowe podboje trzeba wydać i się wysilić. Nie zawsze się udaje. Albo się uda albo nie, a takie panie na mecie są zawsze. Gotowe, pachnące rozkochane i czekające na zmiany, które nigdy nie nastąpią. Taki facet ma chęć na inne kobiety i szuka, ale sam nie jest przecież playboyem i nie ma jachtu za kilka milionów, więc nie zawsze uda mu się to co chce. A was już urobili, mają na widelcu. Wystarczy wykręcić numer do pani x, oznajmić ,, jadę, będę dzisiaj,, Ona już czeka szczęśliwa, zadowolona. On się też cieszy, bo już zna Twoje ciało, może sobie pozwolić na więcej niż z nowo poznaną osobą. Nie krępujesz się ani Ty ani on. Nie ma zahamowań. Żyć nie umierać. Z nową byłoby od nowa poznawanie, patrzenie ile można sobie pozwolić. To też jest fajne. Ale z taką starą zdobyczą można sobie pozwolić na wiele więcej i bez stresu. Na ujeżdżonym koniu lepiej się jedzie, fajnie ujarzmić nowego ale wtedy trzeba się wysilić więcej, a nie zawsze się chce i nie zawsze jest czas i środki na to.

Można, wiele rzeczy można, ale to jeszcze trzeba chcieć, a tutaj widocznie wciąż zbyt mało się wydarzyło, by Reca dotarła do takiego momentu.

Post usunięty ze względu na niepotrzebne złośliwości. Proszę zapoznać się z Regulaminem Forum.

Popieram Cię w 100%, ja też pisałam o tym autorce, chyba na pierwszej stronie, odpowiedzi od niej oczywiście nie doczekałam się, a też o parę rzeczy zapytałam, jednak doczekałam się zaskakującej dla mnie odpowiedzi jakiejś kobiety, która nazwała mnie podła, ponieważ próbuje wmówić autorce, że bez faceta albo bez dziecka  ona jest nic niewarta, ponieważ warta jako człowiek będzie tylko z rodziną, która założyła. Rozumiesz?
Tu piszą też ludzie na takim właśnie poziomie. Ja byłam w szoku, że tak przekręcono moje słowa, a przecież potrafię pisać tak prosto, że chyba nie da się jeszcze prościej.
Tak więc kochana, bierz na to poprawkę, że zawsze znajdą się osoby, które wyciągną cos z kontekstu i całkowicie zmienia sens Twojej wypowiedzi.
Mądremu wystarczy jedno słowo, a głupi i tak niczego nie pojmie.

STOP! Proszę o powrót do tematu wątku i prowadzenie dyskusji w sposób kulturalny.

Ulle, rozumiem, że mogłaś poczuć się urażona tym, że Twoje rady nie trafiły do Autorki postu, ale to nie jest powód, by dawać jej na każdym kroku do zrozumienia, że jest od Ciebie mniej inteligentna. Bardzo Cię proszę, byś powściągnęła emocje, albo po prostu omijała ten wątek, bo w tej chwili temat zaczął przypominać jakieś pastwienie się nad Autorką, a przecież powstał w celu okazania wsparcia.

Te same słowa kieruję do innych osób, które się tu wypowiadają.

Reca:

W odpowiedzi na Twoje pytania. Już od kilku lat miałem poczucie że coś ze mną jest nie tak. Dobijałem 40-stki a nigdy nie stworzyłem prawdziwego związku ograniczając kontakty z kobietami do erotycznych gier. Określenie "narcyz" gdzieś tam przewijało się w moim życiu od jakiegoś czasu, słyszałem je od innych osób, ale nie zwracałem na to większej uwagi. Ani razu wcześniej  jako wynik mojego postępowania mocno nie oberwałem. Dopiero sytuacja w tym roku w której utraciłem wyjątkową kobietę która po raz pierwszy w moim życiu zaoferowała mi dom, rodzinę, ciepło, i z którą jak najbardziej mógłem spędzić resztę życia popchnęła mnie w jakiegoś rodzaju otchłań i dopiero tam zacząłem przyglądać się swojemu postępowaniu. Sama diagnoza, w sensie formalnym, jest od psychoterapeuty.

Nasza relacja miała wiele elementów wspólnych z tym co Ty opisujesz w swojej relacji, jak również i inne kobiety tutaj. Mógłbym wymieniać wiele poszczególnych zachowań wyrządzających krzywdę mojej byłej partnerce. Wymienię kilka. W ogóle nie interesowałem się jej uczuciami, dbałem tylko o to co jest wygodne dla mnie, ustawiałem ją sobie tak żeby było mi wygodnie, w żaden sposób jej nie wspierałem, nic z nią razem nie planowałem, trzymałem ją na dystans i stwarzałem takie wrażenie tymczasowości związku że w każdej chwili mogę odejść, miałem gdzieś jej dzieci i rodziców i nigdy nie nawiązałem z nimi żadnej bliskiej relacji, nie słuchałem jej, pod koniec związku kilka razy nazwałem ją w taki sposób którego nigdy nie da się cofnąć, wprowadzałem w domu napięcie i reżim, wszystko musiało być tak jak ja chcę. Ale przede wszystkim nie okazywałem jej uczuć, nigdy nie powiedziałem jej że ją kocham, nie zwracałem na nią uwagi poza momentami gdy coś chciałem. Napisałaś w jednym z postów że czułaś się nikim, mało ważną, nie kochaną. To właśnie przy rozstaniu zakomunikowała mi moja była partnerka. Dodała do tego jeszcze że czuła się samotna, że nie akceptowałem jej taką jaką jest, że czuła się poblokowana i nigdy nie była wystarczająco dobra dla mnie, że nigdy nie była nikim dla mnie wyjątkowym, że nic dla mnie nie znaczyła. Nigdy nie było "nas", że zawsze byłem obok ale nie z nią. Jedyne w czym się dogadywaliśmy w sposób świetny to łóżko.

Przy czym to nie jest tak że każda osoba z osobowością narcystyczną jest dokładnie taka sama. Czytam wpisy na tym forum i wiem że niektóre rzeczy to uogólnienia nie mające potwierdzenia w rzeczywistości. Na przykład nigdy nie zdradziłem partnerki. Ale nawet w tym wypadku nie chodzi o to że poprzez zdradę spowodowałbym że partnerka cierpiałaby. Chodzi o to że zdradzając partnerkę złamałbym się sam przed sobą. Właśnie w taki sposób świat postrzega narcyz. Wszystko sprowadza się do mnie samego. Druga osoba tak naprawdę nie istnieje.

Tak naprawdę zacząłem dopiero tęsknić, i zdałem sobie sprawę że ją kocham i jak ważna dla mnie była i jak w ogóle dobrą osobą jest, gdy ją utraciłem. Przy czym, jak napisałem Ci w pierwszym poście, nie chodzi o usłyszenie wykrzyczanego w gniewie że to koniec i trzaśnięcia drzwiami albo nie poodzywanie się przez kilka dni. To słyszałem od niej wielokrotnie, ma gorącą krew. Ale wystarczało kilka dni, najwyżej tydzień albo dwa, i jakieś zwierzęce pragnienie siebie nawzajem powodowało że się znowu złączaliśmy. Ja przepraszałem, obiecywałem poprawę, nawet jak to później opisała przez "pięć minut" naprawdę traktowałem ją inaczej, tak jak na początku naszego związku. Utrata jej i wszystko co się z tym wiąże dopiero mnie oprzytomniło gdy po trzech miesiącach bez rzeczywistego kontaktu oprócz spraw logistycznych spróbowałem się z nią skontaktować (chcąc użyć wypróbowanego sposobu: seks) w odpowiedzi na co ona odcięła mnie na każdym froncie i kompletnie uniemożliwiła kontakt.

Pytasz jeszcze o to co czuje druga osoba. Jest dokładnie tak jak myślisz. Narcyz czuje się skrzywdzony. Narcyz nie zastanawia się nad bólem kobiety. Wszystko co robi narcyz jest ukierunkowane na to żeby się odegrać, odzyskać kontrolę, przestać czuć się skrzywdzonym. To nie jest tak że narcyz sobie dokładnie wszystko planuje. Narcyz też działa w sposób reaktywny. Na tym właśnie polega że jest to osobowość narcystyczna. Narcyz jest co do swojego postępowania i jego skutków w stosunku do drugiej osoby ślepy. Jest tylko zainteresowany swoim własnym bólem i swoimi własnymi potrzebami. Co do jednej rzeczy natomiast się mylisz. Narcyz nie zapomniał dlaczego go zostawiłaś. Narcyz nigdy nie wiedział dlaczego go zostawiłaś.

Jesteś taki sam jak on... Czytając Twoj wpis widziałam jego.

Dziękuję za ten wpis.

Może on kiedyś zrozumie co i kogo stracił... I chciałabym wiedzieć to tylko dlatego, żeby nie czuć tego uczucia, że byłam nikim przez ten czas.

To jest słabe z Twojej strony. Dorosła, wartościowa osoba nie powinna tak mówić/pisać.

Moim zdaniem masz problem w tym, że traktujesz jako wrogów ludzi mających inne podejście do Twojego problemu, niezgodne z Twoim rozumowaniem.
A oni chcą Ci tylko pomóc. Czasem wulgarnie, fakt. Ale na niektórych tylko taka opcja działa, szczególnie tych opornych.
Ja dopiero otrzeźwiałem kiedy doznałem szoku.

Chodzi mi bardziej o to, że widać, że utraciłaś wartość samej siebie. Musisz ją znaleźć i umocnić własne ja. To jest ci potrzebne.
Niestety związek z narcyzami wysysa energię i obniża poczucie wartości do minimum. Trzeba to odzyskać.

Takie pyskówki nie są na poziomie wartościowej kobiety zbliżającej się do 30.

Ktoś tutaj na forum napisał tekst który zapamiętałem. Jakby ktoś Cię nazwał krzesłem to byś się obraziła? Raczej nie, bo nim nie jesteś.
Analogię zostawię Ci.

Nie wymądrzam się, próbuję pomóc.
Sam po przeczytaniu postów AllurePoison zrozumiałem, że mając aktualnie 28 lat tak na prawdę nie miałem żadnego prawdziwego związku, a tylko takie mrzonki, gdzie można wyjść i nigdy nie wrócić.

3 dzień bez jakiegokolwiek kontaktu, z mojej i jego strony.
Ale się czuje źle. Tak źle i nie będę ukrywać, że jest inaczej.
Tęsknie. I to bardzo.
Wylogowałam się z msg żeby nie widzieć jego zielonego światła, jestem na drugim moim ukrytym.
Pytacie jak wyglądała nasza znajomość. Normalnie jak każdy związek, tyle ,że nie mieszkaliśmy ze sobą i to było wynikiem mojej decyzji a nie jego braku chęci, propozycji.
Wiele razy mówił żebym przeniosła swoje rzeczy i została. To ja nie chciałam, dobrze mi było jak było.
Tydzień tu, później on chwilę u mnie .
Ja mam tu szkołę, pracę i nie chciałam jeszcze pakować się w „ dom” my naprawdę dużo czasu ze sobą spędzaliśmy, plany na przyszłość były. Rozmawialiśmy nawet o dzieciach.
Sielanka trwała 2 lata, później on zaczął mnie traktować jak kolega wyżej swoją kobietę.
Dosłownie tak się czułam. O wszystko musiałam żebrać, prosić nawet o kocham Cię. Nawet to było wymuszone. Czułam się odsunięta, zaczęłam podejrzewać go o zdradę, zrobiłam się zaborcza i zazdrosna, powodowało to u mnie milion pytań i wątpliwości a u niego złość i gniew.
Zawsze mówił, ze nigdy by mnie nie zdradził, bo wtedy byłby to cios dla niego. Natomiast nie robił nic żebym czuła się najważniejsza, kochana, potrzebna, doceniona.
Tkwiłam przez ostatni rok w strachu, niepewności.
Czy przyjedzie jak się umawiał? Czy znów cos wymyśli.. czy zaproponuje mi to tamto…
Bałam się takbardzo,że byłam na każde jego skinienie palcem, zawsze pod jego dyktando. Czułam, że stałam się niewolnicą tego związku.
Na początku, gdy się kłóciliśmy jeszcze słyszałam od niego, Skarbie przytul się, dość tego, przecież ja jestem tylko twój,przecież my bez siebie nie istniejemy…
Później mówił już , że jestem wariatką, wymyślam, nie chciał rozmawiać, rozwiązywać problemów. Zawsze była moja wina.
Nawet ostatnio gdy po prostu było mi źle ,że nie umówił się ze mną , jak odebrał matkę.
Powiedziałam, że jest mi przykro, czuje zawód. Odebrał to jako atak, że znów się czepiam.
Ile razy prosiłam go : pokaż ,że ci zależy, że naprawdę mnie kochasz. Ja nie chciałam nic prócz obecności, zainteresowania. Wtedy? Wtedy odsuwał się jeszcze bardziej, a ja dostawałam świra. Zaczęłam brac tabletki ziolowe na uspokojenie, czułam, że już coś ze mną nie tak. Brakowało mi go jak narkotyku ( choć nigdy nie brałam nic)
Oczywiście były chwile, gdy czułam się cudownie, był taki jak na początku. Ale zwykle bywało to tylko po mega kłótni i powrocie do siebie.
Do swoich mieszkań mieliśmy klucze , on do mojego ja do jego mieszkania.
Jego mama mówiła na mnie córcia.
Znam jego braci, siostry.
Ale nie znałam tylko jego…
A dziś ? czuję się jak śmieć. Czuje ze mnie wykorzystał, i oszukał. Kłamał mówiąc parę dni temu, że kocha. Ze jestem kobietą jego marzeń, wierzyłam znów…w te wszystkie kłamstwa.

Allurepoison aż zakuło mnie w żołądku jak przeczytałam.
Myśli,że mógł mieć kogoś na boku boli chyba jeszcze bardziej. Nawet nie chcę myśleć o tym,że mógłby mi to zrobić.
Teraz jest wolny. Niech robi co chce i pewnie już sie pociesza inną, naiwną.

widzicie,moje mysli w kółko krążą przy nim.
Chcę naprawdę się uwolnić

Moon light tak muszę zrobić żeby uratować siebie.
dziś co chwile przeszywa mnie strach, ścisk w głowie, nie jadłam od rana.
Tak naprawdę to chciałabym sie tak wkur...żeby z czystym sumieniem powiedzieć samej sobie : spadaj dziadu. Straciłeś kobietę, która kochała Cię nad życie. Dziś mam ochotę mu to wszystko wykrzyczeć,ale jak pisał kolega ...uczę sie panować nad działaniami.Nie zrobię nic...dla siebie...dla mojego dobra.
Postaram się wypierać myśli jak było dobrze albo źle. Boli tylko myśl,że może kogoś ma..i wiem,że nie powinno mnie to dotyczyć,ale...wiecie jak to jest...

Edit: Za półtorej godziny kończę pracę. Wyjrzalam właśnie przez okno na parking. Stoi jego samochód. Ja nie chcę go widzieć. Już mi jest słabo. Serce mi wali. Nie chcę się bać. Nie chcę tych emocji. Co ja mam zrobić.

Reca:
Musisz po prostu usiaść i się na poważnie zastanowic - odpowiada Ci ten człowiek czy Ci nie odpowiada. Czy pasuje Ci życie jak ostatnio czy nie pasuje. Czy jesteś w stanie tolerować WSZYSTKO, głównie to, przez co się rozstaliście/co do czego masz wątpliwości/wszystko co Ci boli. Gdybyś miała 20 lat to jeszcze okej, mozecie sie tak bawic w spotkania (chociaz i tak to strata czasu). Ale tak naprawdę, masz juz prawie 30 lat. Jeżeli teraz w tym momencie nie zastanowisz się jakie masz GRANICE w związku (i nie tylko), jakie oczekiwania i plany na przyszłość to będziesz tkwiła w tym układzie i do 40 - a wtedy gorzej będzie zrealizowac niektóre plany/marzenia. Obudzisz się któregoś dnia i zobaczysz, że tak na prawdę nic nie masz. Decyzja, którą podejmiesz teraz jest kluczowa, bo tu już nie chodzi o związek teraz tylko o CAŁE Twoje życie. Albo je wygrasz albo przegrasz. Twój czas jest bardzo cenny. Rozumiesz o co mi chodzi?

Przeraża mnie to, że nie jjesz. Może dlatego, że sama miałam taki problem. Wiem jakie są konsekwencje. Ja Cie bardzo prosze, jeżeli nie masz ochoty nic gotować, pójdz do zwykłego marketu kup chociaż gotowe zupy, jakieś przeciery dla dzieci - nie musisz gryźć, wypijesz szybko, lepiej przejdzie przez gardło. NA SIŁE. Po prostu MUSISZ jesc, cokolwiek, nie musi być mega dużo. A jutro pójdz do apteki, kup witaminy i tran. Ja Cie juz w tym momencie bardzo prosze, zrób to chociaż na siłe.

Mogę Cie prosić żebyś przeczytała wszystkie posty powyżej i się spróbowała odnieść do słów autorów? Ale tak wiesz lepiej, z jakimiś przemyśleniami swoimi itp Tak jakby to nie były rady skierowane do Ciebie, tylko miałabyś z kimś prowadzić dyskusje na te tematy

Przyjechał po to, żeby Cie sprowokować i dręczyć - OLEJ.
Tak, masz jeść przez następne dni, cokolwiek, polecam zupy krem - NA SIŁE.
Chce Ci sie wymiotowac - objaw DŁUGOTRWAŁEGO stresu.

No właśnie nie chcesz takiego życia. To napisz nam tu wszystkim jak wrócisz, jakie życie byś chciala mieć i jaki związek dobra? Ale tak wiesz, daj 100% siebie.

No dobra napisał tak. Jakbym do Ciebie zadzwoniła jutro, zapłakana, że ja dostałam taką wiadomość (a wiedziałabyś, że jestem okej, ze nie ja zawiniłam, że ja dobrze robiłam) - to co byś mi powiedziała ? Co byś pomyślała o tym facecie ??

Reca, on Cię prowokuje!
Musisz być czujna i silna, o ile chcesz, aby coś się zmieniło.
Nie ma innego wyjścia.

Wiesz co, to w tym momencie nie chodzi już nawet o zmianę ... ale o zrozumienie przez niego prostych faktów (w sumie przez autorkę również). Nie da się zmienić czy zrozumieć w chwile i to jeszcze mając ciągły kontakt. Dopiero jak emocje opadną, człowiek się uspokoi to inaczej patrzy. Ale to musi minąć kilka miesięcy. No i przede wszystkim to musi być osoba, która na prawde widzi swoje błędy a nie jakieś pozory. Do kogoś kto nie widzi swoich błędów i szczerze nie załuje to się nawet nie opłaca mówić i tłumaczyć...To jest takie kopanie się z koniem, Ty jedno ktoś drugie - jaki w tym sens ?? Jak nie chce zobaczyc to nie zobaczy choćbyś i całą noc tłumaczył....
--- >  AUTORKO nie myślisz podobnie?

Tak jak już pisałam w którymś poście, wpływ stresu na ludzki organizm jest niestety okrutny. Każdy to kojarzy z objawami 'psychicznymi' - nerwice, depresje i inne takie. Ale to pociąga za sobą jeszcze gorsze szkody. Tak jak tutaj stres -> zaburzenia odżywiania -> niedożywienie i tu już milion innych strzałek -> jako efektów (wszystko tak na prawdę można tu wrzucić, problemy ze skórą/włosami/paznokciami, osłabienie/omdlenia, problemy z ciśnieniem, problemy z miesiączką, problem z koncentracją...i wieeeeleeee wieeeleee).

O jeny, dzięki, miło czytać Tak, nie będę ukrywać, że też przechodzę przez ciężki okres – może dlatego łatwiej mi jej tłumaczyć, bo sama to przerabiałam. Co ja pisze, ja to tak naprawdę nadal przerabiam, minęło mało czasu. To co napisałam wyżej, to chyba tak naprawdę kwintesencja moich miesięcznych przemyśleń. Silny to generalnie mam charakter, ale tak naprawdę w mojej sytuacji jestem słaba (zaślepiona miłością głupia naiwniaczka, teraz dopiero się to zmienia. Od kiedy poczytałam co piszą dziewczyny, pooglądałam filmiki które polecają, popisałam z Ulle i Izabelą). Silne to są dziewczyny z tego forum/wątku, Allure (zostałam fanką tych postów), Feniks, Umajona, Izabela, Ulle…no każda. Odnośnie Twojej wypowiedzi…a to nie było od razu widać, że nie przemyślał? Maskował się?

Reca, osoby wyżej już wiele napisały, więc ja od siebie dodam tylko taką piosenkę na ukojenie...
(dlatego, że wspomniałaś o pójściu do kościoła, więc domyślam się, że jesteś wierząca - nikogo nie próbuję nawracać)

Droga Reco36,
gdy tylko coś, wydaje Ci się nienormalne, natychmiast się wycofuj,
inaczej, to co nienormalne, stanie się się dla Ciebie NORMALNOŚCIĄ,
intuicja, nigdy Cię nie zawiedzie, ona wie pierwsza, czy coś jest dobre, czy złe..
trzymaj się jej i zawsze słuchaj.
Postępuj zawsze w zgodzie z samą sobą i swoim tempem, gdy ktoś Cie ponagla, czy przyspiesza, nie słuchaj, ignoruj..

Tyle się tutaj mówi, o znalezieniu siebie samej, możesz zacząć od teraz,
gdy czujesz, że ktoś jest dla Ciebie toksyczny - a Ty sama o tym decydujesz, a nie Zgromadzenie Polowania na Narcyzów-
to nie odpowiadasz, nie musisz, to są Twoje granice, które możesz postawić sama, tam gdzie chcesz.

Pisz, bo to pomaga, ale odpowiadaj tylko tym, którym chcesz odpowiedzieć. To Twoje prawo.
Trzymaj się.

Allurepoison
napisała:
"Moja rada. Poznaj kogoś! Zobaczysz to jest najlepsza terapia z możliwych."

A co, z drugim człowiekiem? Po drugiej stronie?
Terapia? Plaster?
Czy ta osoba, ma tylko pomóc w terapii?
Naprawdę uważasz,że ktoś, kto jeszcze kocha innego, powinien poznać następnego? żeby lepiej się poczuć?
Nigdy nie słyszałam gorszej rady.
Dla tego kogoś, rzecz jasna.

Sama chciałabyś? a po pół roku, usłyszeć: sorry, myślałam/łem, że zapomnę, ale ciągle kocham ex?

Uważam, że autorka dobrze sobie radzi, przynajmniej próbuje,
to nie jest takie oczywiste, nawet gdy się czyta czarno na białym o Narcyzach,
że mój ukochany, jest właśnie taki,
jest taki rękaw między- ciśnieniowy, żeby przejść z jednego pułapu na drugi,
nie można przeskoczyć od razu,
chyba co niektórzy o tym zapomnieli,

niektóre osoby pastwią się nad autorką,
jakby to ona właśnie, miała zapłacić, za ich własne błędy.

Ja, doskonalę rozumiem pojęcia kat i ofiara,
ale o własnych błędach, nigdy nie należy zapominać.
I należy zawsze pozwolić, innym na ich własne.

Tak dokładnie uzależnił Cię od siebie i strasznie Tobą manipuluje albo rzeczywiście ma już dość. znam taki schemat. Najpierw facet robi wszystko, żebyś była na każde jego skinienie, a gdy tak już się stanie, to się wycofuje albo szuka sobie następnej ofiary. Moim zdaniem to jest toksyczny związek i powinnaś wszystko zrobić, żeby to zakończyć dla samej siebie. Zeby znowu poczuć się dobrze sama ze sobą. Tak jak to napisałaś uwolnić się z tego toksycznego schematu.