Rzucił mnie po seksie - Netkobiety.pl

Nie dupek tylko cudak jakiś

Też tak myślę, jednak już parę razy usłyszałam od niego, że "uważam się za nie wiadomo kogo", "wielka pani". Wiem, że taka nie jestem, jednak za każdym razem dawał mi do zrozumienia, że się nie staram należycie, że to on wszystko musi robić, organizować. Co do kwestii finansowych, było bardziej po połowie (ze wskazaniem na mnie, że ja więcej razy płaciłam), to on ostatnim razem płacił za obiad (co mi później wyrzucał podczas kłótni, tak samo jak pieniądze zmarnowane na paliwo). Dla mnie pieniądze nie grają dużej roli i nigdy bym się o coś takiego nie wykłócała, jednak wiem, że dla niego są ważne i to rozumiem. Ma 29 lat, słabo płatną pracę i mieszka z rodzicami. Było mi go trochę żal.

Też wiele razy mi mówił, że czuje, że ja mam go gdzieś, że nie jestem zaangażowana, nie przyjeżdżam do niego. Tak więc chciałam pokazać, że tak nie jest, nie lubię się też kłócić i zrzędzić i odpowiadać na zaczepki, dlatego jak mi powiedział że "jak zasłużę" na wakacje to ze mną pojedzie to tylko się zaśmiałam i zamilkłam, zrobiło mi się bardzo smutno, ale nie chciałam być tą "wielką panią", która się denerwuje o "byle co", potraktowałam to jak niesmaczny żart z jego strony..Nie chciałam prowokować więcej kłótni i nieporozumień, bo sporo tego było wcześniej

Traktował mnie tak, jakby to tylko on miał uczucia, a ja nie. A jestem bardzo wrażliwą osobą i nie raz przez niego płakałam. Też nigdy bym nikomu nie zrobiła takiego świństwa w stylu porzucenie, bo mi się nagle odwidziało. Godzinę po seksie z tą osobą, która specjalnie przyjechała z daleka. Jakby chciał mnie za coś ukarać, nie wiem za co.

Jeszcze jak wyjeżdżałam zadzwonił 2 razy (nie wiem po co), nie wiem czemu też pytał pod domem, czemu się z nim nie pożegnam. Mam wrażenie, że jakbym się teraz do niego odezwała, wyrzucałby mi, że jestem niewychowaną egoistką, która nigdy do niego nic nie czuła, bo wyjechałam bez słowa (tylko podziękowałam jego rodzicom za gościnę) (on jeszcze próbował dostać się do mojego samochodu, jak wyjeżdzałam, ale szybko wyjechałam, nie chciałam z nim rozmawiać) i w ogóle, że źle się zachowałam, żebym miała poczucie winy. Może powinnam była z nim zostać po tym jak powiedział nagle, że postanowił, że to nasze ostatnie spotkanie i spokojnie porozmawiać? Pewnie gdyby przed godziną nie było seksu, to bym tak zrobiła, ale wtedy poczułam się jak zużyta szmata

Przez chwilę od wczoraj go nienawidziłam, ale teraz chciałabym mu chyba powiedzieć, że chcę, żeby był szczęśliwy. Wiem, że już nigdy się nie zobaczymy ani nie porozmawiamy. Był ważny dla mnie. Czułam, że ten związek nie wypali właśnie przez odległość..

75 km do żadna odległość. ten twój ex to straszny cham i prostak. dawno nie czytałam opisu tak wstrętnego zachowania.

Tak faktycznie wybitnie podły typek z tego faceta jawi się .Zakończenie z jego strony zero klasy .
Chyba facet z ogromnymi kompleksami głęboko skrytymi 4 miesiące a on chyba nie sprawiał wrażenia żeby poznawał Autorkę on wiedział z góry jaka jesteś widział i opisywał chyba same wady - sędzia i jakby chciał Ciebie opanować przy pomocy tych ocen i wpędzania Ciebie w poczucia  winy i że jesteś jakaś wybrakowana gorsza od niego.Jeżeli przez cały ten czas tak okropnie i surowo niesprawiedliwie Ciebie oceniał jawnie i otwarcie to nie dał rady choć być może to porównywanie się z Tobą mało go dowartościować w jego własnych oczach,  to złudzenia i pułapki akrobacje z umysłem bardzo niezdrowe , a związek z takim pacanem to raczej koszmar i potencjalnie toksyczna relacja ,z kimś kto ma predyspozycje do stosowania "subtelnej" przemocy w niby białych  rękawiczkach.To na koniec to wygląda mi nawet na jakiś chory odwet od czapy nie wiadomo za co na Tobie wygląda też mi na to że może za parę dni zawracać Ci głowę .
Właściwie to ciesz się dziewczyno że nie będzie Ci się taki ktoś pętał po życiorysie a Ty nie wytworzyłaś jeszcze silniejszej więzi z nim .Odetnij się absolutnie od niego i nie odzywaj nawet jak on będzie ciebie zaczepiał i prowokował do kontaktów i a mam wrażenie że może to robić i jak ktoś Ci napisał kapcie symbolicznie i dosłownie do kosza .
To tylko 4 miesiące  szybko żal Ci przejdzie mam nadzieje.Nie wkręcaj się w to i nie daj się upokorzyć tym zakończeniem znajomości .

Możliwe że to o ładowarkę chodziło nie wchodź mimowolnie w rozkminy o tym co on czuje myśli i jakie jego intencje - wystarczy pomyśl o sobie,ale jeżeli jest to typ o jakim myślę czyli z lekka zaburzony stosujący jakiś dziwaczne "techniki" wpływu i manipulacji np przez przyciąganie/ odpychanie,ciepło zimno na Tobie to może szukać pretekstu do podtrzymania kontaktu z Tobą na wszelki wypadek .
Dlatego że być może za parę dni pokrętna satysfakcja ze zrobienia Tobie przykrości mu przejdzie i znowu poczuje się gorszy bo sam bez dziewczyny chyba że ma nową ofiarę na oku.
Ładowarkę po prostu mu odeślij kapcie wyrzuć i też nie szukaj pretekstu do podtrzymania kontaktów - facet nie wygląda najlepiej a dla Ciebie to świeża sprawa w dodatku zaczęłaś się angażować chyba bardziej i na niektóre jego zachowania przymykałaś wbrew sobie oko mam wrażenia co nie dziwi bo się zakochiwałaś po prostu a w takim stanie człowiek  więcej wierzy i chce wierzyć,mniej myśli trzeźwo, nie widzi i nie chce widzieć czegoś co odbiera emocje i wprawia w niepokój .Po za tym jego wpływ na Ciebie nie pozostał obojętnym tak mi się zdaje bo wiele chciałaś jakby akceptować i odpuszczać coś na co do końca i głęboko jednak nie miałaś zgody chodzi mi o jego zachowania i ogólny stosunek do Ciebie no dałaś się trochę wciągnąć a facet przeginał moim zdaniem .

Do netflixa chyba można zmienić hasło o ile mnie pamięć nie myli.

Kochani, dziękuję za rady. Na razie bardzo źle się czuję. Kłębi mi się mnóstwo myśli, pytań w głowie. Uważałam go za dobrego człowieka z dobrymi intencjami. Od wczoraj się nic nie poprawia, a nawet jest gorzej. Kilka razy zostałam już źle potraktowana w życiu, czy to w szkole, na studiach. Trudno mi komukolwiek zaufać. Bardzo późno zaczęłam relacje damsko męskie. Mam już 29 lat. Wiele razy miałam poczucie, że zostanę sama, nikogo nie znajdę. Niby nic mi nie brakuje, a jednak. Czuję, że nikomu na mnie nie zależy za bardzo,poza rodzicami. Kolejny raz zawodzę się na ludziach, boję się, że jak się to skumuluje to tego nie udźwignę. Samotność, rozczarowanie, upokorzenie itp.
Nie myślę o nim źle, widocznie ja coś źle robiłam

On sam mi niedawno mówił, że jestem zbyt uległa, ludzie robią mnie w trąbę w pracy i nie przychodzą umówieni np, że dla mnie się to źle kiedyś skończy i że mam ufać tylko sobie i najbliższym. Powiedział cytuje że ludzie są k.... mi. Dlatego nie wierzę, że zachował się też tak bezdusznie wobec mnie

Poczytaj sobie swoje posty, gdzie opisujesz jego zachowanie względem Ciebie. I zastanów się serio, kto ma problem.

Tak, jesteś zbyt ulegla i na zbyt wiele mu pozwolilaś. A on idealnie to wykorzystywał.

Naprawdę uwazasz, że to z Tobą coś nie tak?

Tu jest problem. Ta relacja powinna się była skończyć 2 miesiące temu. Naprawia się jak jest co naprawiać. Jak facet traktuje Cię jak śmiecia, to jak Ty chcesz to naprawić?
Poza tym związek nie powinien być wiecznie naprawiany. Jeżeli na samym początku wymaga tyyyyle wysiłku to nic z tego i tak nie będzie. Dobry związek to taki, w którym nawet nie czujesz tego docierania się.

A nie jest dobrym związek ten, w którym facet jedzie Ci po emocjach i chce zrywać, jeżeli nie robisz tego, co on chce.

Ty się dziewczyno ciesz! Uwolnił Cię od chama i prymitywa. Ja bym świętowała.
Kapcie i ładowarkę wyrzuć.
Netflixa odetnij.

Wysoki, przystojny, może się podobać kobietom...
Podobać się może z wyglądu ale parszywy charakter mało kto zaakceptuje.
Po pewnym czasie każda kobieta dojdzie do takiego samego wniosku jak ty, ze facet do związku się nie nadaje.
Z tego co opisałaś wynika jaki to zdziwaczały buc.
Że ładowarka ma za krótki kabel? Za to się na ciebie wściekał? Normalny to on nie jest.
Nie żałuj bo naprawdę nie ma czego.

Z tego co tu piszesz ten Twój były to straszny burak.

portal jest dla pełnoletnich, na pewno masz więcej niz 18 lat?

Taki okropny cham i burak, tak bardzo skrzywdził, a jakoś żyć bez niego nie możesz, analizujesz, śledzisz co wstawia na YouTube, obserwujesz na FB jego i osoby, które go obserwują...

Dlaczego mi się wydaje, że biegłabyś gdyby tylko gwizdnął?

Chyba wiem. Nie robisz nic by o nim zapomnieć, zostawić to za sobą. Wszystko się kręci wokół niego.

Dziewczyno, gdzie masz godność? Wszystkim dajesz się traktować jak podnóżek?
Ty coś myślisz = nieważne, ktoś coś myśli = najświętsza prawda. --? to jest styl na życie? Tak się zachowujesz. Gość nie miał złych intencji? Już Ci je pokazuje:

- piszesz, że płaciłaś więcej (w związku 4 miesiące...? za prezent jego siostrzeńca?)
- KAŻE CI a Ty się zgadzasz (posłuszna i potulna, mimo że nie chcesz to po pięciu minutach twoje zdanie jest nic nie warte)
- co chwila szantażuje zerwaniem
- nie szanuje Twojej prywatności
- zarzuca zdradę, spotykanie się z innymi bez podstaw
- wymusza seks pt. "jak mnie kochasz to się ze mną prześpij" to jest postawa dzieciaka który ma 15 lat i jeszcze nie miał edukacji seksualnej... albo porządnego trzaśnięcia w twarz za takie teksty; seks jest radością dwóch stron a nie DOWODEM na cokolwiek
- co ty chcesz to ma w nosie, co on chce, to musi być
- ratować relację to można, jak dwie osoby się starają, a nie bieganie za kimś "proszę nie zostawiaj mnie, wszystko zrobię" a on miał cię w nosie i traktował jak rzecz
- miał fochy i mówił ci przykre rzeczy

Przeczytaj sobie to, co wyciągnęłam z Twoich wypowiedzi i z ręką na sercu powiedz, że z kimś takim chciałabyś spędzić jeszcze jakiś romantyczny dzień...

A potem idź kobieto do psychologa szukać swojego poczucia własnej wartości, poważnie, piszę to z troską, bo brzmisz jak ktoś, kto uważa, że wszyscy inni lepiej wiedzą, co czujesz, wiesz, powinnaś, potrzebujesz, możesz...

Omg, nie możesz mu napisać, żeby przyjechał sobie wszystko zabrać? Niech Ci da znać to wystawisz w siatce przed drzwi, niech zabierze i więcej się już nie pokazuje.

A powinnaś mieć facet potratował Ciebie jak przedmiot a Ty już go zaczynasz wybielać. Gdy go spotkasz twarzą w twarz to uczucia raczej wrócą, jesteś podatna na niego i powinnaś zachować oooodstęp jak największy.
Nie można chama traktować jak równego sobie bo na to nie zasługuje.
Nie chcesz pokazać że jesteś zła, to jaką maskę przywdziejesz, radości, obojętności?  Chcesz narazić się na kolejne pomówienia, obwinianie?

Wyrzuć te kapcie!
To koniec związku, a Ty martwisz się jakimiś starymi laczkami.

Facet wiele razy dawał Ci do zrozumienia że ma Cię gdzieś, a Ty głupia łapałaś sie jak brzytwy jakichś pojedynczych pięknych słówek.

Tak czy siak, zainteresuj się terapią. Bo zaraz przyciągniesz kolejnego palanta.

Pisałam tylko o złych rzeczach które do mnie mówił, ale było też dużo dobrych i normalnych. Nie wyglądało to tak że cały czas mnie poniżał, ja też za nim nie latałam tylko trzymałam trochę na dystans stąd może jego frustracja.Po jakims czasie zaczełam mieć poczucie winy, że mu tak źle i zaczełam sobie wchodzić na głowę.

Byłam na terapii po mojej ostatniej quasi relacji z mężczyzną, w którym się zakochałam a który był moim pierwszym (nie chciał związku, wykorzystał moją naiwność) który totalnie mną pomiatał a ja prosiłam go, żeby tak nie robił, pisałam listy o tym jaka jestem i który totalnie mnie skołował; wysyłał sprzeczne sygnały, trzymał mnie na dystans a jednocześnie udawał przyjaciela któremu mogę się zwierzać, po czym na koniec mnie zablokował. Dlatego w tą nową relację weszłam już z ogromnym dystansem do mężczyzn i pilnowałam się, żeby za bardzo się nie zaangażować na początku

Tak więc i tak widzę postęp u siebie, w porównaniu z tym co było rok temu

Aha, odpisał : "wysłałaś te słuchawki serio czy sobie jaja robisz?"

Ode mnie czasem dostawał "w twarz" za takie odzywki, nazwałam go w emocjach idiotą i zaczęłam płakać jak mna zaczynał pomiatać, potem jak zaczał mnie obrażać mówiłam, że jest chamem i nie życze sobie tego, a on zrzucał całą winę na mnie, że "obelgi w jego stronę jak zwykle" i że ja nie widzę skazy w sobie. Dwa razy mnie tak poniosły emocje, co mi później bez przerwy wypominał, jest bardzo czuły na swoim punkcie

Przecież to jest dokładnie to samo, co ten chłopak robił. A raczej to, co Ty robiłaś. Jak ktoś mną pomiata to nie proszę, żeby przestał, tyllko odwracam się na pięcie i żegnam. A nie - jakieś płaczliwe listy i usprawiedliwienia swojej naiwności.
Dlaczego po raz kolejny wybrałaś takiego samego faceta, który wykorzystał Twoją uległość i naiwność?

Obaj faceci wykorzystali Twoją naiwność, uległość, niestabilne poczucie własnej wartości. W obu przypadkach weszłaś w ten sam schemat uganiania się za człowiekiem, który nie jest tego warty, ba, za człowiekiem, od którego tak naprawdę powinnaś oddalić się spiesznym krokiem. W obu przypadkach włożyłaś mnóstwo energii w związek z kimś, kto cię nie szanuje, i "starałaś się" tylko po to, żeby on został, kosztem siebie.

Piszesz, że masz wymagania. Jakie? Jeżeli ludzka przyzwoitość, brak oszukiwania, wymuszania i podstawowy szacunek do człowieka, do jego zdania i prywatności, nie jest Twoim wymaganiem, to co nim jest??

Daj spokój, olej tego typa.
Nie odpisuj, nie reaguj, niech się wścieka na zdrowie..
Skoro znasz swoją wartość to wiedz, że zasługujesz na lepsze życie.

A Ty ciągle mu odpisujesz i ciągle w tej relacji jesteś.

Tak, jest Ci tak bardzo obojętny i tak bardzo Cię śmieszy, że w kółko ciągniesz z nim jakieś głupie dyskusje.
Tłumaczysz się.
Wyjaśniasz.
Zaraz będziesz go przepraszać, pisać listy i wysyłać kwiaty.

To wystraczający dowód, że jest dupkiem.

Zajmij się sobą.

W przypadkach podobnych do tego tu opisanego zastanawiam się, gdzie dana osoba zgubiła swą godność i szacunek do samej siebie. A może nie zgubiła, tylko nigdy jej nie miała?

vs

Autorko, jesteś idealną osobą do manipulacji dla faceta z osobowością psychopatyczną. Przy tym wydaje się że masz idealny bardzo empatyczny charakter, pożądany przez dużą grupę mężczyzn. To bardzo widać, nawet poprzez to jak piszesz. Będziesz przyciągała facetów którzy tego oczekują, w tym głównie manipulantów.

Z taką dynamiką - poczucia winy w weekend to jeszcze wrócicie do siebie .

Typowe zachowania zdesperowanych kobiet: byleby był, obojętnie kto, może pić, bić, byleby był Masakra. A jak znajdzie się fajny facet to tak mu nie uwierzą. Idź kobieto do psychologa, bo długa terapia przed Tobą. Bez terapii będziesz podnóżkiem dla kolejnego księciunia.

Poczucie winy w stosunku do niego minęło, zostało osłabienie, uczucie, że faktycznie jestem głupia i bezwartościowa - wiem, że tak nie jest, ale może dałam tak odczuć. Zostałam upokorzona. Ostatnie słowa jakie do niego napisałam na to, że nie jest mu wstyd - życzę Ci żebyś był szczęśliwy. Wczoraj napisał, że ładowarka była moja - dostał paczkę z rzeczami. Napisałam ok, zatrzymaj.
Jak pozbyć się tego beznadziejnego uczucia, że zostałam tak ograna, on wyszedł z twarzą, a ja.. Szanuję ludzi, wybaczam, staram się zrozumieć i nie pisałam mu na koniec z taką wściekłością jak on do mnie. A teraz pojawia się we mnie złość na siebie za to, bo ktoś mnie obraził, opluł. Wiem, że najlepiej milczeć, robić swoje, nie przejmować się, co on o mnie rozpowiada, jak o mnie myśli. Zastanawiam się nad jego słowami, że może miał trochę racji.

Jestem nieogarnięta, obrażam się o pierdoly, nie byłam z niczego zadowolona. Najgorsze jest to uczucie, że muszę teraz światu i jemu udowodnić, że tak nie jest. Nie potrafię tak olać takich słów od bliskiej niedawno osoby. I to moje dziecinne tłumaczenie się, "nie pisz do mnie więcej", odcięcie netflixa.. On wczoraj opublikował mem na fb "dlaczego covid nie działa na nas? Bo nie mamy telewizji" wiem że to durne, ale wzięłam to do siebie, bo nigdy wcześniej na fb nie publikował takich rzeczy, rzadko coś tam wstawia. Nie piszcie, że jestem nienormalna bo do niego zaglądam albo tak to interpretuje, że specjalnie wstawił to i poprzednia rzecz. Ale nieważne, zrzucam to na jego emocje, co z tego że mnie upokorzyl,on nie czuje się źle, wręcz przeciwnie.

Najgorsze jest to, że nie potrafię sobie powiedzieć, ok debil, prostak, cham, śmieje się z niego.. Miał trochę racji w tym co pisał, ale też nie w tym tkwił problem naszego związku. On odpuścił sobie kilka tygodni temu, jak przeprowadziłam się dalej, zaczął się rozglądać za kimś nowym. Ja zresztą też sobie odpuściłam. Tyle że to rozstanie wyglądało tak, że ja o niego zabiegam, a on mnie nie chce. Też uraził moja dumę i czuję że zrobił to specjalnie, ograł mnie, jak idiotkę. Ma prawo czuć satysfakcję i nie tęsknić za mną. Tak jakbym nie spełniła jego standardów, nie dorównała do jego poziomu - ja po dobrych studiach, samodzielnie się utrzymująca - on z innego swiata, gdzieś za najniższa krajowa, mieszkający z rodzicami, pijący nałogowo piwo, oglądający głupie seriale, grający całymi dniami w PlayStation, przeklinający itp. Moi rodzice mówili mi, że nie jest on na moim poziomie, z kim się zadaję. Skończyłam studia medyczne, potrafił mi powiedzieć na moje niezdecydowanie "jest taka choroba. Ale to sobie w internecie sprawdź". Wciągnęłam się w to, bo na początku był bardzo miły, zabiegał o mnie. Ja byłam samotna, próbowałam zapomnieć o poprzedniej relacji. Zwierzyłam mu się, że poprzedni facet źle mnie potraktował. Zwierzałam się, że ludzie wykorzystują to, że jestem miła, uległa. I to samo zrobił, co poprzedni,a nawet gorzej. W poprzedniej relacji słyszałam, że jestem rozchwiana emocjonalnie - nad czym zaczęłam pracować. Ale inteligentna, zaradna. Poprzedni facet był bardzo inteligentny i liczyłam się z jego zdaniem. Tutaj natomiast... Czuję niesmak do siebie. Może czasem udawalam nieporadna kobietę, prosiłam go o rady, dawałam mu się wykazać jako mężczyźnie. Żeby JEGO dowartościować. Nie chciałam dać mu odczuc, że jestem "wielka pania" jak o mnie mówił, że za kogo ja się uważam, jednocześnie ja sama jestem dowartościowana osoba - zawsze najlepsza w szkole, z osiągnięciami... Jedynie sfera towarzyska u mnie kuleje, i to bardzo. Byłam zawsze nieśmiała i wycofana, bardzo empatyczna. Nigdy się nie snobowalam, nie odcinalam, nie uważam ludzi za gorszych, bo zarabiają mniej czy są z innego środowiska. A może tak jednak nie powinno się robić. Może poczuł, że zadowolę się "byle kim", nie mam standardów, zgodzę się na jego piwo, seriale, gry. Sek w tym, że nie mam kompletnie doświadczenia z facetami. Pierwszy był w wieku 28 lat i zachowywałam się jak nastolatka. Tutaj nie chciałam popełnić tego błędu, a błędem było ciągnięcie tej relacji, gdy zobaczyłam, że facet jest nie z mojego świata, bardziej nadaje się na kolegę niż męża. Ale był przystojny, podobal mi się fizycznie, zapełniał jakąś pustkę, choć nie do końca. Był byle ktoś tam był..

Najbardziej uderzyła mnie ta agresja i zupełny brak szacunku jak do mnie ostatnio pisał. "po cholere dzwonisz" "ogarnij się". I powiedzcie mi, dlaczego staram się zrozumieć emocje ludzi i ich tłumaczyć w duchu, że to wynika z kompleksów albo frustracji albo chęci podbudowania ego, a potem czuję się, że siebie nie broniłam, on jest na tyle prosty, że raczej nie czuje wyrzutów sumienia tylko satysfakcję, a ja cierpię bo paradoksalnie liczę się z jego zdaniem, skoro przez pół roku był mi bliska osoba .

I mam poczucie winy, że czuję już czasem obojętność, oleje go, bo sam mi powiedział, że jestem nieczuła, że łatwiej opuścić osobę pusta, bez uczuć. (czyli mnie). A ja jestem pełna uczuć, tylko może ich mu tak nie okazywałam, nie dzieliłam się wszystkim. Kolejna lekcja po poprzednim..

Czasami zaczynam czuć, że facet do niczego nie jest mi potrzebny, sama umiem o siebie zadbać, sama podróżuje, czytam książki, mam swoj rytm dnia, seks nie sprawia mi aż takiej przyjemności... Jeszcze 2 lata temu marzyłam o miłości, teraz marzę żeby być wolna i szczęśliwa, bo męczą mnie te gierki związane z miłością, ten totalny brak gwarancji, że dana osoba nie okaże się na końcu łajdakiem i nie zrujnuje cie psychicznie. Tutaj jeszcze nie byłam do końca zaangażowana, a i tak czuję się strasznie.

On często mi mówił, że trudno mnie rozgryźć, jestem cicha, ciągle coś ukrywam. Ciągle mnie podejrzewał o romanse na boku. O nieczułość,brak zaangażowania. Fakt, nie byłam w nim zakochana. Pierwszy miesiąc było zauroczenie, potem upragniona normalność w posiadaniu faceta, z kim mogę gdzieś pojechać itp. Tutaj też się obwiniam, że miał rację, że mnie tak potraktował. Ja go nie potraktowałam do końca  poważnie. Z drugiej strony nie mogłam, bo trudno mi było zaakceptować niektóre jego zachowania. A ja nie miałam mu nic do zaoferowania poza wymaganiami, seksem, odległością, niezdecydowaniem, brakiem czułości. Ale on też się nie starał. Raczej typ faceta, który lubi mieć podany obiad na stół i codziennie czule słówka.

10 razy powtórzył mi na koniec, że muszę się ogarnąć i chyba miał rację.