Celowe nie odbieranie telefonu - Netkobiety.pl

Jak ktoś nie odbiera telefonu znaczy, że nie ma ochoty rozmawiać. Proste. Nie wiem co trzeba mieć w głowie żeby dzwonić do kogoś 20 razy. No chyba, że ktoś umarł albo miał wypadek. Zachowujesz się jak rozkapryszona małolatka.

Bo w związku się jest a nie bywa. Nie rozumiem takiego "izolowania" się. Jak będziemy razem mieszkać to gdzie się przede mną "schowa"? To chore ...on zwyczajnie nic nie robi...gra np w grę i wystarczyłoby odebrać i powiedzieć słuchaj nie mam dziś ochoty na gadanie idę już spać...natomiast jeżeli widzę że siedzi przed kompem (jest dostępny) i nie odbiera bo "nie ma humoru" to uważam że jest coś grubo nie tak.
A jak będę potrzebować od niego coś ważnego to też się nie dodzwonie bo on nie w humorze ? Uważasz że to jest ok?

A ja uważam że on zachowuje się jak rozkapryszony bachor który będzie rozmawiać tylko kiedy ma humor. A jak nie to traktuje mnie jak nikomu nie potrzebną rzecz którą można odłożyć na bok.

Trudno tu orzec dlaczego on nie odbiera połączeń od Ciebie, bo może się na to składać wiele obiektywnych i nieobiektywnych powodów, zaś z Twojego wpisu nie wynika jasno, że kiedykolwiek rozmawiałaś z nim na ten temat, aby mógł przedstawić Ci swoje stanowisko, Ty natomiast - opowiedzieć mu, jak się czujesz, gdy dochodzi do takich sytuacji między Wami.
Wiesz, już jedno, że nawet jeśli będziesz wielokrotnie wybierać numer jego telefonu, to z drugiej strony trafiasz często na komunikacyjną próżnię. Spróbuj znaleźć swobodny moment (może podczas spaceru) i zapytaj o te powody milczenia.

Skoro Twój sposób nie działa, postaraj się także zmienić taktykę i zamilknij na dłuższą chwilę, a gdy on zechce nawiązać kontakt, napisz taktownie przepraszając, że w tej chwili nie możesz rozmawiać i poproś, aby spróbował ponownie się odezwać w innym momencie, gdy będziesz wolniejsza. W ten sposób nie tylko zaznaczysz grzecznie swoje granice, ale także pokażesz, jak się zachować, jeśli komunikacja jest w danym momencie niemożliwa.

Będąc zawsze dostępną, wyczekując na rozmowę z nim jak na nocny PKS w Cisnej, dajesz sygnał zależności, braku pomysłu na organizację własnego czasu spędzanego bez niego, a gdy dzwonisz trzeci raz, do kogoś kto nie odbiera, wysyłasz także sygnał desperacji, która odrzuca, zniechęca i robi z Ciebie natręta.
Myślę, że na tym etapie relacji na jakim jesteście, metoda "lusterka" będzie pomocna, by uczyć się siebie, kontrolować własne emocje i nie czuć nieodwzajemnienia. Jeśli on częstuje Cię jednym ciasteczkiem, przyjmij go z wdzięcznością, a gdy nadarzy się okazja odpowiedz tym samym - też daj jedno ciasteczko. Nie wciskaj mu na siłę całej paczki, bo go to zemdli i obrzydzi na długi czas.

Jeśli zależy Ci na tym człowieku, spróbuj się dowiedzieć dlaczego nie chce czasem się odezwać, jaki styl komunikacji preferuje i czy to, że nie wysyła informacji zwrotnej typu: "przepraszam, nie mogę teraz odebrać" lub "jestem zajęty, oddzwonię" nie jest przypadkiem brakiem obycia, które młodym ludziom często się zdarza, bo nikt ich tego nie nauczył. Zwróć uwagę, jak często wiele osób odbierając telefon pyta: "No co tam?" nie poprzedzając tego żadnym zwyczajowym powitaniem. Ot, taka nowa, brzydka maniera...

Spróbuj się nie obrażać, tylko pozwolić mu poznać, jak chciałabyś być traktowana, o ile oczywiście nie jesteś namolna w tym swoim dzwonieniu. I zobacz, co on z tym zrobi, bo może się okazać, że zupełnie inaczej traktujecie siebie i tę relację. Komuś zależy bardziej, a komuś mniej...
Zrywanie w złości przez Messengera, to nigdy nie jest dobry pomysł, więc może całkiem niechcący zamknęłaś właśnie tę znajomość. Pomyśl także o tym.

Wychodzi z ciebie furiatka. Dzwonisz 20 razy mimo wyraźnej informacji, że on nie chce rozmawiać?
Wina pewnie jest po środku, on wie, że nie zrozumiesz "kochanie jestem zmęczony i nie chce rozmawiać", nie odbiera, a ty się nakręcasz.

Właśnie tej informacji brak...nie mam wtedy żadnej informacji...

Po kolejne...takich sytuacji było dużo...za każdym razem proszę żeby tak nie robił. Że bardzo mnie to irytuje i jest to dla mnie poniżające.
Dodam że czasami było tak że nie pisaliśmy akurat, dzwoniłam np o 18, 20, 22 i on nie odebrał więc zwyczajnie się martwiłam co się stało...a on następnego dnia potrafił stwierdzić że był zajęty (majsterkowaniem) i nie miał czasu odebrać, oddzwonić. To że ja sobie rwałam włosy z głowy w tym czasie co się stało to jak widać nie jego problem. Owszem początkowo też miałam obawy że zdradza bo dziwne żeby tak przepadał jak kamień w wodę np w sobotę i nie odbierał cały wieczór. Jednocześnie pojawiając się w międzyczasie na Messenger czy Whotsupp. Zawsze jest to samo tłumaczenie że "taki miał humor".
Kiedyś napisałam "proszę odbierz" a on mimo to nie odebrał ...było to dla mnie mega upokarzające i jest za każdym razem jak tak robi.

Dodam że on jak potrzebuje coś ode mnie też potrafi dzwonić 20 razy pod rząd lub budzić mnie po nocce jak śpię bo "on chce pogadać".  Wtedy to że ja muszę odespać nockę bo idę na kolejną nie ma znaczenia. On akurat wtedy ma humor na rozmowy.

Co do tego że jestem furiatką. Tak zgodzę się. Takie zachowanie jego celowe bardzo mnie wyprowadza z równowagi, jestem wtedy zła, bezsilna...nie mogę siebie poradzić z złością, frustracją...

Chce poznać opinie innych czy to co robi on jest "normalne".

Tak napisałam bo takie jego zachowanie jest dla mnie znęcaniem się psychicznym. Czymś z czym jest mi ciężko. Tym bardziej że to nie jest pierwszy raz i nie raz prosiłam żeby tak nie robił.

Zakomunikował? Nie było żadnej komunikacji bo zwyczajnie nie odbiera. Gdyby był komunikat słowny to bym to zrozumiała. Natomiast celowe nie odbieranie już nie...bo może być milion powodów a ja do końca ich nie znam wcale. Nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje że przykładowo piszemy j jest wszystko ok ale odebrać już nie odbierze. Coś ma do ukrycia?

Jak mam sobie wyobrażać z nim przyszłość? Ja będę potrzebować o coś zapytać, coś powiedzieć a on nie będzie odbierał "bo nie"?
Zresztą nie raz kłamał że nie widział, nie słyszał, telefon gdzieś zostawił a później sam się przyznał że jednak i widział że dzwoniłam i słyszał ale po prostu nie odebrał bo tak. Nawet konkretnie nie potrafi wyjaśnić czemu...

Ja też czasami nie mam ochoty rozmawiać...ale nie z osobą którą kocham i jest dla mnie ważna. Nigdy bym tak nie zrobiła. Po prostu odbieram...mówię że źle się czuje i kończę...proste prawda. A takie nie odbiorę bo nie ...to dla mnie pokazywanie kto tutaj "rządzi" i ma przewagę...dla mnie bardzo upokarzające że on potrafi ze mną pisać w danej chwili ale celowo nie odebrać.
Tak jakby celowo chciał mi pokazać że ma mnie gdzieś i celowo upokorzyć. Ja tak to odbieram niestety.

Tyle że to nie jest "dana osoba" a najbliższa osoba z którą normalnie mam kontakt od rana do wieczora za wyjątkiem takich właśnie akcji. Po kolejne dane osoby jak nie odbierają to wiem że po prostu nie mogą rozmawiać, nie mają czasu, są zajęte, są w pracy, prowadzą auto...jest powodów wiele. Natomiast w jego przypadku ja wiem że to nie odbieranie jest celowe. Ba potrafi podczas kiedy ja dzwonię wysłać mi emotkę uśmiechniętego ludzika co dla mnie jest takim znakiem "itak nie odbiorę bo mam to gdzieś ja sobie jestem wesoły" a że Ty chcesz pogadać to Twój problem ja mam to w dupie.

Ale właściwie PO CO Ty musisz się z nim kontaktować cały czas, od tego rana do wieczora? Nie potrafisz wytrzymać  godziny bez kontaktu ze swoim facetem? Nie pomyślisz, że on może też zajmuje się którąś z wymienionych czynności albo po prostu chce mieć chwilę spokoju? Ja bym chyba dostał choroby psychicznej, jakbym musiał no stop pisać i gaworzyć z kimkolwiek, same rozmowy telefoniczne czy SMS-wanie potrafią zmęczyć, NIEZALEŻNIE z kim się człowiek kontaktuje. Daj mu w końcu trochę swobody i oddechu! Czy niektóre z Was naprawdę muszą stale uwiązywać do siebie faceta w ten sposób? Macie czasami naprawdę dziwne pojęcie o tym, kim jest drugi człowiek. Otóż nie jest on nasza częścią, ale dopełnieniem naszego życia! Nie można go zniewalać w ten sposób, tylko dlatego, ze dla nas jest ważny! Pomyślałaś o tym, że może mieć serdecznie dość tego nieustającego kontaktowania się? Nieważne, czy ktoś jest dla nas ważny i kochany, każdy jest odrębnym bytem i należy mu się trochę swobody. Życie nie kończy się na samym partnerze, człowiek na ogół w życiu zajmuje się tez  innymi sprawami.
Facet nie odbiera, bo mu się zwyczajnie nie che gadać po raz n-ty tego dnia i mu się wcale nie dziwię...

Związek to też izolowanie się i bycie tylko dla siebie. 
Nie ma ochoty odebrać,  ok.  Ma do tego prawo. 

Masz bardzo roszczeniowa postawę,  oboje musicie dojrzeć do związki partnerskiego  bo póki co to tylko radziecki

Osobiście uważam,  że czegoś Ci w związku brakuje i podświadomie  czujesz że nie jest ok i stąd takie cyrki robisz,  cyrki  bo inaczej się tego nie da nazwać

Moj też nie zawsze odbiera jak ma czas wolny  i co?  Spoko,  widocznie mu się nie chce gadać  i luz

Zachował się normalnie. Jak nie mam ochoty rozmawiać to uwaga: nie mam ochoty rozmawiać. Koniec komunikatu. Dla mnie rozmawianie przez telefon jest bardzo uciążliwe. Sto razy wolę napisać maila, wiadomość albo nawet pojechać na spotkanie, niż odebrać telefon albo do kogoś zadzwonić. Nie rozumiem, dlaczego nie można uszanować tak zwyczajnej preferencji jak niechęć do rozmów przez telefon. Też często nie odbieram i piszę "sorry, nie chcę teraz gadać" i jakby mi ktoś z tego tytułu robił jazdy, to już dawno byśmy się pożegnali, bo nie zniosę jakiegoś wymuszania na mnie "chęci" do rozmowy.
Jeśli odbierasz to jako sposób na pokazanie "kto tu rządzi" to w waszym związku są poważniejsze problemy niż wybór sposobu komunikacji.

A może i lepiej by się przeliczyła...  Obojgu wyjdzie to na korzyść.  Autorka dostanie lekcje pokory  i mam nadzieję,  że wyjdzie z tego bardziej dojrzała a bohater wątku,  cóż,  uwolni  się z toksyczne relacji, bo to nawet nie jest związek

Myślę że do końca nie rozumiecie tej sytuacji.
Podam wam przykłady poprzednich jego takich zachowań.
Dodam że kontaktujemy się że sobą raczej non stop i to nie dlatego że ja się na nim uwiesiłam bo serio mam i pracę, i koleżanki i rodzinę. W to że on sam często wiesza się na mnie i wydzwania jak jestem u koleżanki albo nawet w kinie o czym doskonale wie pewnie nikt nie uwierzy bo już każdy widzę sądzi że to ja na nim wiszę. To że on wydzwania bo ma ochotę mi o czymś teraz akurat powiedzieć wiedząc doskonale że śpię po nocce też jest ok? Muszę wyciszać telefon bo wiecznie mnie budził i nie rozumiał komunikatu że ja śpię.
Poprzednia sytuacja...jest piątek (99% przypadków jego znikania)...godzina 16 pisze mi z komputera że wraca do pracy bo zapomniał telefonu. Dzwonię do niego o 18...cisza...o 20...cisza...o 22...cisza...następnego dnia pisze że tak owszem telefon się znalazł w domu (o 16) a później cały wieczór był zajęty i nie dał mi znać że owszem telefon się znalazł i zwyczajnie będzie się zajmować tym czy tamtym ...telefon o 18, 20, 22 słyszał ale nie miał czasu odebrać ...ani napisać że wszystko ok...tel się znalazł ...ogólnie wszystko dobrze...ja bym mogła w tym czasie się zająć sobą ale cały czas się martwiłam czy znalazł ten telefon czy nie ...a on po prostu nie uznał za stosowne mi o tym powiedzieć. Zaraz ktoś napisze że przecież nie musi mi się tłumaczyć, nie musi odbierać, nie musi odpisywać w sumie to nic nie musi. Być razem też z nikim nie musi skoro chce żyć jak singiel. Tylko jak on dzwoni to ja odbieram, jak pisze odpisuje, jak chce coś mi powiedzieć to słucham, jak o coś pyta odpowiadam ...tak po prostu. Nie bo "muszę" tylko to dla mnie normalne. Ja też nic nie muszę ale zwyczajnie chcę bo chyba na tym polega bycie z kimś. Że nie myślimy tylko i wyłącznie o sobie, o tym na co MY mamy ochotę, zupełnie nie myśląc jak czuje się ta 2 osoba w tym czasie. Może się martwi...
Po kolejne jak ja jestem zmęczona, zajęta...zwyczajnie to komunikuje prostym i zwięzłym komunikatem a nie postępuje na zasadzie "dzwoni a huj z tym nie odbiorę bo mam to gdzieś a on niech się domyśli że ja nie mam akurat humoru rozmawiać"

Ok ale ewidentnie nie pasuje Tobie jego zachowanie, on się nie zmieni, jest jaki jest. Albo to akceptujesz, albo się z nim rozstań (co już w sumie zrobiłaś). Nie da się wymusić na człowieku innego zachowania. Facet Cię olewa, może nie traktuje związku poważnie, może go irytujesz, może jest z Tobą z braku innych "opcji". Tak czy siak, Tobie to nie odpowiada. TO po co w tym tkwić.

Czyściutka, na pierwszy rzut oka to opisywane sytuacje wyglądają jak tresura. Twoja tresura wobec partnera. Ale coś nie wyszło, bo nie zrozumiał, że ma odbierać telefon, gdy dzwonisz, nawet jak nie ma ochoty rozmawiać. Ty też nie zrozumiałaś, że on może nie chcieć z Tobą rozmawiać. No jak to? Z Tobą? ;-) On tego może nigdy nie zrozumieć, tak jak Ty widzę nie rozumiesz, że on tego nie rozumie i nie zrozumie nigdy, że od Ciebie to ma telefon odbierać i już ;-)

Ale nie przesądzam sprawy, bo może to być typ, który lubi, jak się wokół niego dzieje, jak skoncentrowana jest na nim uwaga i samo Twoje wydzwanianie mu wystarcza, nie potrzebuje z Tobą gadać, bo chce Tylko uwagi.
Napisz, czy oprócz ostatniego zerwania po tym, jak nie odbierał, czy zdarzało się wcześniej, że wybuchałaś, bo czułaś się doprowadzona do ostateczności jego brakiem reakcji i poczuciem lekceważenia Ciebie. Jak wtedy zachowalaś się Ty i jak on zareagował?

Mnie by meczyl  partner, który nieustannie nieodbieralby telefonu i nie chciał kontaktu. Tak to ja mam z sąsiadami a nie z facetem.  Z resztą Lepiej poszukać kogoś Autorko, kto będzie chciał odebrać ten telefon.  Tylko się  nie płaszcz  i nie narzucają dzwoniąc dziesiątki razy.  Widać on nie chce rozmawiać,  a jak nie chce rozmawiać,  to po co być z takim człowiekiem?

Może jej powiedzieć,  że teraz jest zajęty,  albo nie chce rozmawiać,  bo odpoczywa czy coś tam. A tak to nie wiadomo,  czy umarl,  czy stracił przytomność,  czy ogólne nie chce już tego zwiazku.
Najlepiej soboe znaleźć kogoś,  kto bedie chciał rozmawiać.  A nie jak on chce raz na dwa dni. Raz na dwa dni to ja że sklepikarką  rozmawiam.
Jak partner autorki soboe znajdzie inną. Z którą mu będzie dobrze, to jej telefon  będzie rozgrzany do czerwoności.

Dlatego mówię,  nich sobie znajdzie takiego,  który będzie chciał rozmawiać.  Przypomina mi to mój były związek  (z tym że nie dzwoniłam po 20 razy, no odbierał czy nie chciał rozmawiać,  to nie naciskalam), gdy rozmawialiśmy co 2 3 dni,  jak on chciał,  bo nie uznawal gadania o niczym. Spotkania były dwa czy trzy razy w tygodniu, bez mieszkania razem bo nie chciał.
Może u niej jest podobnie?   Dla mnie brak kontaktu nie jest normalny.  A może on ma już dosyć takiego związku i się dystansuje?

u nas nie ma czegoś takiego jak celowe nieodbieranie telefonu. Jak on nie jest w stanie w danej chwili to oddzwania jak tylko może. Ja podobnie. W cywilizowanym świecie tak to funkcjonuje a nie, glupie uśmieszki i nieodbieranie. Ile on ma lat, 15??
Powtorzę za kimś - znajdż sobie faceta, ktory będzie chciał z Tobą rozmawiać a przede wszystkim odebrać telefon, gdy dzwonisz a tego dziwaka zostaw.

A mnie to dziwi. Dzwoni jego ukochana, to chyba normalne, że to faceta cieszy i chce rozmawiać z kochaną osoba. A jesli nie bardzo chce rozmawiać,  bo bo ja wiem, leży z gorączka,  biegnie do WC,  albo jest ciekawy film w tv i ma zamiar go obejrzeć,  to przecież  normalny człowiek oddzwonini powie,  kochanie źle ie czuje,  chyba ie położę,  albo muszę koniecznie do WC,  albo wiesz,  chciałbym obejrzeć ten film czekałem na niego cały tydzien. Ewentualnie można wysłać smsa, nie słyszałem dzwonka, teraz idę po zakupy, zadzwonię jak wrócę. 
Naprawdę jak dzwoni ktoś kogo kochacie, to nie odbieracie?  Nie cieszycie się z telefonu? Jak telefon jest w momencie gdy nie możecie rozmawiac  czy nie macie ochoty, to nie dajecie jakoś znaku życia? 
A autorka niech poszuka kogoś, ,kto również chce kontaktu.widać ten obecny nie chce, albo ma już kontakt z inną.
I niech nien wydzwania po milion razy to upokarzające  i namolne.
Coś mi się przypomniało,  mój ex miał podobne zagrania po koniec,niezwykle ie odbierał,  też mówił,  że nie czuję potrzeby rozmowy, woli pobyć sam,  w rzeczywistości nie czuł już potrzeby mocniejszego zaangazownia  się w wiązek,  więc może tu jest to samo, może ten zwiazek dązy  już do upadku?

W normalnym świecie, w momencie, kiedy się pisze z daną osobą przez cały dzień - to nie ma konieczności dodatkowej rozmowy przez telefon... szczególnie, gdy ktoś dzwoni 20 razy pod rząd...

Tak szczerze, o czym rozmawiać, skoro pozostają w kontakcie przez cały dzień...?

Jakbym exa słyszała, to jego "o czym tu rozmawiac"?  Z resztą wieloletnie małżeństwa już ze sobą nie rozmawiają, bo po tylu latach nie ma o czym.
Według mnie to klucz dobrze się dobrać.  Chociaż z drugiej strony jakby autorka była miła jego sercu, to by nie uciekał od rozmów.

Magda Masz rację, każde się okopało w swojej twierdzy i nie chce z niej wyjść. Do tego każde z nich błędnie interpretuje intencje drugiej strony. Nie mogą się dogadać i rozwiązać problemu, ale myślę, że Autorka ma z góry ustaloną, idealną wizję i schemat, w który próbuje faceta naprowadzić.
Natomiast irytuje mnie to przekonanie, że z partnerem trzeba się zawsze i wszędzie kontaktować a przede wszystkim to, że oczekuje się od drugiego człowieka dokładnie takiego samego zachowania, jak się na to samemu zapatruje. To, że ktoś jest naszą ukochaną osobą, znaczy, ze mam się z nią kontaktować bez przerwy? Człowiek powinien mieć trochę przestrzeni, chwili oddechu i pewien poziom indywidualności. To, że facet nie odpisał czy odpisał w nieprzyjemny sposób to jedno, ale oczekiwania Autorki względem częstości kontaktu są dla mnie całkowicie przesadzone i roszczeniowe. Wszystkiego można chyba mieć dość ,też nie wiem, o czym można jeszcze ze sobą gadać, jak się kontaktuje po raz n-ty. Trochę ciszy i spokoju każdemu się przydaje. Zatem poczucie Autorki, to zapewne takie, że lekceważenie to nie tyle brak odpowiedzi na telefon tylko niewystarczające odpowiedzi lub ich częstotliwość. Powiem szczerze, że gdyby zdecydowanie więcej kobiet miało podobne zdanie co Cyngli i Winter, to może człowiek by się zastanowił, czy nie wejść w związek.
Sama Autorka napisała, że mają ze sobą kontakt i on się nieraz pierwszy odzywa - to czego ona jeszcze chce?

Czas to jedno, ale kurde, no nie da się z kimś wiecznie pisać czy trajkotać, 24 godz/dobę, tym bardziej jeśli obie strony mogą się spotkać na żywo. Poza ukochaną osobą (chyba?) są też inne zajęcia i przyjemności?

Nie wiem, byłam w związku na odległość z obecnym mężem przez 3 lata, zawsze mieliśmy tematy do rozmowy, kontakt regularny, głównie gadu-gadu, smsy, rozmowa telefoniczna raz na 3 dni.

Ale nie wyobrażam sobie być non stop pod telefonem czy komputerem, pisać przez cały dzień i jeszcze wieczorem trajkotać przez telefon o tym samym, bo przecież skoro jest regularny kontakt od rana do wieczora, to dana osoba wie, co się u mnie dzieje, prawda, jest na bieżąco?

No i gdzie czas na odpoczynek, obowiązki, dbanie o higienę, czy wyjścia z przyjaciółmi...?

Może i być tak, że facet traktuje związek olewczo, ale równie dobrze może być takim, który nie jest wylewny i zwyczajnie nie lubi dużo gadać, niezależnie zresztą czy na żywo czy przez telefon. Znam takich ludzi, i na pewno Autorce by się nie spodobali, bo nie przepadają za długim czy częstym kontaktem. Autorka widocznie nie trafiła na odpowiedniego faceta, tylko to jest tak, że jeśli się ma zupełnie inne podejście do pewnych spraw, to druga osoba nie  może tego zaakceptować bo jest inna od nas. Poza faktem, że ludzie zajmują się też innymi sprawami, to nie każdy się lubuje w rozmowach, pisaniu czy wysyłaniu sobie emotków. Jeśli facet jest z tych, którzy nie lubią wykonywać tej czynności, to ciężko na nim wymóc, żeby to zmienił. Powinni to jakoś obgadać a nie okopać się każde w swojej twierdzy.

Każdy ma chyba swój własny system postrzegania takich spraw. Najbliżsi znajomi zazwyczaj spotykali się raz na dwa dni, kontakt telefoniczny mieli, ale nie wisieli na pewno ze sobą no stop, bo żadne z nich nie siedziało bezczynnie przez cały dzień tudzież nie lubili wisieć na telefonie przez dłuższy czas. Może to są po prostu osoby o dużym poczuciu indywidualności ,i próbują wejść w związek, ale im druga osoba wymaga częstszego kontaktu, tym czują się bardziej osaczone. CO do mieszkania razem pewnie jest podobnie i nie każdy lubi od razu odkrywać wszystko, woli się najpierw dokładnie zapoznać z partnerem.
Ciężko teoretyzować na temat częstości kontaktu w ciągu jednego dnia, bo nie zawsze każdy chce czy może odebrać. Jeśli się mieszka osobno, to poza rannym czy wieczornym kontaktem, jeśli się oboje nie widzieli, to powiem szczerze, że jedna czy dwie rozmowy mogłyby wystarczyć, jeśli nic specjalnego się nie stało akurat tego dnia. Bo takie wiszenie na telefonie i gadanie o totalnych bzdetach czy załatwianie tego, co można załatwić na żywo , to strata czasu.

KLUCZEM w tej sytuacji jest pytanie: CZY OD SAMEGO POCZĄTKU TAK BYŁO CZY DOPIERO OD NIEDAWNA ZACZĄŁ SIĘ TAK ZACHOWYWAĆ? Tylko odpowiedz sobie na to uczciwie.

1. Jeśli od początku - to niestety sama jesteś sobie winna i weszłaś w związek z facetem, który już na starcie nie był dla Ciebie, ale przymykałaś na to oko z jakichś powodów. Np. pod wpływem zauroczenia i klapek na oczach nie chciałaś dostrzec, że na dłuższą metę on do Ciebie nie pasuje. Albo naiwnie liczyłaś, że Ty go zmienisz i ustalisz zasady jak powinien Cię traktować itd. Na tę przypadłość częściej cierpią kobiety - liczą, że po kolei będą zmieniać w facecie to, co im nie pasuje, że one są takie cudowne i ich miłość jest taka wyjątkowa, że samo jakoś tak pójdzie i facet się odmieni. BŁĄD. Poprosić o zmianę można w kwestii drobiazgów (np. kochanie wolę Cię w niebieskich koszulach niż w białych), ale nie zmienisz kwestii fundamentalnych i OSOBOWOŚCI danego człowieka. Zresztą nawet tych drobnostek (jak kolor koszul) nikt nie musi zmieniać, to wyłącznie jego dobra wola.

Rada na przyszłość:
coś, co uważam, że każda kobieta powinna sobie zrobić - najlepiej wtedy, gdy jest jeszcze singielką, w nikim nie zauroczoną, bo wtedy ma "czysty umysł" i większy obiektywizm.

Wyciągnij dużą kartkę i zrób listę cech, jakie ma posiadać Twój przyszły partner/mąż. Ale wypisuj rzeczy absolutnie kluczowe i fundamentalne - takie cechy, które naprawdę mieć musi i kropka, bez dyskusji. I patrz długofalowo, a nie na etapie randek. Czyli jeśli Twoją wizją związku jest wspólne mieszkanie razem i małżeństwo, to nie zapomnij wypisać cech kluczowych dla tego etapu związku. Jak ma funkcjonować Twoje życie rodzinne? Co facet ma robić w domu, co musi umieć, jakie zasady musi wyznawać. Podkreślam, mają to być sprawy naprawdę ważne dla Ciebie w życiu.
Na drugiej stronie kartki wypisujesz listę cech jakich w żadnym wypadku NIE ZAAKCEPTUJESZ, nigdy, za nic w świecie i żadnych ustępstw. Pomyśl rozsądnie czego naprawdę chcesz od życia i związku, jak chcesz żeby to funkcjonowało i spisz to dokładnie. Listę schowaj w bezpiecznym miejscu. Gdy poznasz następnego faceta i zaczniecie randkować, to patrz uważnie czy spełnia funkcje z listy. Jeśli pojawia się coś, czego absolutnie nie akceptujesz, to się od razu żegnasz. Nie ma zamiatania pod dywan, że jakoś to będzie, że na razie tylko randkujemy niewinnie, bla bla bla. To oszukiwanie samej siebie i odkładanie na bok bomby, która i tak wybuchnie, tylko że nieco później (gdy bardziej się zaangażujesz, więc i bolało Cię będzie bardziej). I nie licz na magiczną przemianę, bo osobowości nie da się zmienić. Więc jeśli samej zależy Ci na częstym i intensywnym kontakcie, to szukaj kogoś, kto TEŻ TEGO PRAGNIE sam z siebie i kto też jest wylewny, kto ma to już w naturze. Żadnych cech charakteru czy zmiany podejścia do życia nie można na nikim wymusić.

Ty natomiast wydajesz mi się trochę toksyczna - to gwałtowne zerwanie przez sms'a z takiego powodu jest dla mnie dziecinne. Poza tym coś mi się wydaje, że Ty wcale zerwać nie chciałaś, a ten ruch był zwykłą manipulacyjną zagrywką, by facet poczuł się zagrożony i w trybie natychmiastowym zaczął się zachowywać tak jak Ty tego chcesz. Czyli żeby zadzwonił i zaczął przepraszać, tłumaczyć się i obiecywać poprawę. Kojarzy mi się to z tresowaniem niepokornego pieska - no sorry za szczerość.

2. Jeśli jednak dawniej tak nie robił, a teraz zaczął, no to sprawa jest też prosta i jest tylko kilka możliwości dlaczego tak się zachowuje:

- czuje się przytłoczony intensywnością kontaktu i Twoimi wielkimi wymaganiami, więc stara się to choć trochę ukrócić i złapać oddech, bo potrzebuje czasu dla siebie i stąd stawia Ci granice, że TERAZ NIE ODBIERZE i kropka.

- po roku minęło mu zauroczenie i stwierdził, że to jednak nie jest to i stopniowo miksuje się ze związku, bo nie ma odwagi zerwać wprost. Niektórzy są do tego stopnia tchórzami, że wtedy oprócz dystansu starają się ciągle wkurzać tę drugą osobę, żeby to na nią przerzucić odpowiedzialność i żeby to ona zerwała pierwsza.

- pojawiła się inna kobieta w tle i to nią jest zafascynowany, do niej teraz pisze, dzwoni, na niej skupia myśli. Niekoniecznie musi to być od razu coś poważniejszego i niekoniecznie od razu Cię zdradza, ALE po prostu pojawił się ktoś nowy, imponujący, jest więcej tematów do rozmów, bo jej jeszcze dobrze nie zna i chce się o niej dowidzieć jak najwięcej, więc dialogi są bardziej naturalne i tematy same się znajdują

Mieszkać razem też nie chciał, stare dzieje było, mineło, ale może to i dobrze. To znaczy wiem, że na pewni dobrze, ze się rozwiało
Acha, mówił, że to jest na poważnie i takie tam a jak wyszło tak wyszło.
Dlatego jestem uczulona na taki kontakt, nawet telefoniczny. Jak ktoś nie chce się kontaktować, to coś znaczy.

Biorac jakis stereotyp z serialu? Tak.
W zyciu? Nie.
Jestem introwertyczka i kontakt z ludzmi mnie meczy, potrzebuje byc calkiem sama zeby naladowac baterie. Calkiem sama nawet bez mojego ciagle miauczacego kota, a co dopiero gadac z druga osoba i to jeszcze przez telefon. Rozmowa przez telefon nawet z moja najbardziej ulubiona osoba na swiecie moze byc co miesiac najwyzej. Czytajac autorke to ogolnie rozumiem Bagiennika, ze czuje zniechecenie w stosunku do relacji.

Ja rozumiem dlaczego ludzie tak robia, ze proboja wymuszac i histeryzuja. Jednak z drugiej strony jest to dla mnie irytujace.
Zwiazki sa bardzo proste, jezeli czlowiek trzyma sie kilku zasad. Co polecalabym autorce i kazdemu
Powiedziec jakie sie ma oczekiwania, bez ogrodek i bez wymagan.
Spodziewac sie od partnera spelnienia tylko tych oczekiwan i rzeczy, ktore partner powiedzial, ze chce spelnic.
Jezeli partner nie spelnia oczekiwan i nie chce ich spelnic to zmienic relacje.
Jezeli partner obiecal i nie spelnia to powiedziec mu o tym wprost i zapytac dlaczego.
Jezeli partner powie wprost, ze nie zamierza nic z tym robic to sie rozstac.
Jezeli partner powie, ze zamierza spelnic oczekiwania, ale tego nadal nie robi to sie rozstac.

Oczekiwania to mozna miec w stosunku do siebie i w stosunku do zwiazku, ale nie do drugiej osoby. Mowa o drugim czlowieku, a nie o jakims koncepcie do zaspokajania naszej fantazji na temat tego co sobie wyobrazamy.
Trzeba akceptowac to czego nie mozemy zmienic. Nie powinnismy zmieniac innych ludzi.