Partner mi nie ufa - mieszkanie - Netkobiety.pl

Miałam kiedyś taką sytuację, że dostałam od rodziców większe mieszkanie, aby być uczciwą wobec obecnego (całe szczęście już byłego partnera) zaproponowałam mu, że może to mieszkanie być nasze, ale w związku z tym, że nie był mężem - musiałby zapłacić 15 tysięcy podatku (mieszkanie 3 pokojowe), wyśmiał mnie.
Warto jest mieć coś swojego, ja nie twierdzę, że autorka ma się domagać współwłasności, bo dokłada te 50 tysięcy, a nie 300 tysięcy, ale istnieje duże prawdopodobieństwo, że jak się posypie to zostanie z niczym. Bo na jakiej podstawie on jej odda te pieniądze, wtedy wymyśli, że mieszkała i eksploatacja....
Wolałabym dołożyć do swojego, wtedy obie strony zadowolone. Żadnych dysproporcji.

Ja rozumiem, że facet próbuje się zabezpieczyć, ale on nawet nie chce współpracować, wziąć wspólnego kredytu, wspólnie to jakoś ogarnąć, nie oświadcza się, nie wspomina o legalizacji związku, ale żeruje na niej, rodzicach (to słabe) i jeszcze chętnie przytuliłby 50 tysięcy. Ślub to dla niego wydatek, czyli niby oszczędny, ale na bibę by wydał, można wziąć skromny cywilny ślub, no ale to już prawne wiązanie się i jakieś obietnice

EDIT: No tak jak Rossanka wyżej pisze, to też jest rzeczywiście dziwne, że taki plan się zrodził bez żadnych innych ustaleń. Może on nie jest tego świadomy ? Może to błąd w komunikacji no lub jest wyjątkową gnidą. Hmmmm.

Tego nie wiemy, znamy relacje z jednej strony.
Z resztą jakie nawyki. Przyjeżdża do kobiety, ta go częstuje obiadem. To ma płacić za to? Z resztą to nieobowiązkowe, niech go Autorka nie karmi, niech np idą do restauracji.

No i dobrze. Mieszkanie samo się nie kupi

Bez sensu idziesz do swojego faceta i rodziców na obiad i płacisz za to? Przyjeżdza do Ciebie chłopak i płaci z zupe i schabowy?
Po za tym nadal nie rozumiem, skoro on taki skąpiec, cwaniak, wygodnicki, dusigrosz, skoro nie dał pierścionka i nie chce uroczystości weselnych, to dlaczego Autorka z nim jeszcze siedzi? Tego pojąć nie mogę?
Zamiast tego wałkowany jest temat przyszłego mieszkania.

Ja się tylko opieram na tym co pisze autorka, a wynika, że obżera ją i jej rodziców. Tak, nie płaci się za zaproszenie na obiad, ale są jeszcze ludzie, którzy się odwzajemniają i też zapraszają na obiad. To że ten związek jest trochę bez sensu to inna kwestia

Widzę, że ja raczej jestem postrzegana jako osoba żerująca na rodzicach i swoim facecie. Do tej pory pracowałam, podczas studiów również. Mieszkałam w zupełnie innym mieście i ze względu na pewne okoliczności podjęłam decyzję o powrocie do domu, gdzie też już miałam pracę. Stąd miałam swoje pieniądze. Wiedząc, że jest między nami duża różnica jeśli chodzi o finanse chciałam wynająć mieszkanie. On nie ma własnego kąta i ja też nie mam. O kredycie nawet nie chciał słyszeć. Nikt nigdy mu nie wypominal zakupów, prania czy jedzenia. Wręcz przeciwnie. Tylko w momencie kiedy zdecydował o mieszkaniu to oznajmił mi, że ja mam tak pomagać że będę za to wszystko płacić, a on będzie zbierał. Nawet nie zapytał czy mi coś takiego odpowiada tylko założył, że tak ma być. No więc ja założyłam, że mieszkanie będzie wspólne. Nie twierdzę, że nie byłam naiwna czy nie pomyślałam o tym, że on wkłada w to dużo więcej. Mam też wybierać meble do mieszkania, urządzać je. I mam też myśleć o tym mieszkaniu jako nasze, ale to będzie jego. Chodzi mi przede wszystkim o to, że nie wiem jak się zachować w obliczu tej sytuacji, a nie że chcę mu wyliczać jedzenie.

Wy się wogóle kochacie? Jesteście oprócz tego przyjaciółmi? Rozmawiacie szcerze? Dobrze się z nim czujesz i wyobrażasz sobie, ze mieszkacie razem i tylko razem dzień z nocą?
Z boku to wygląda na transakcje ja tobie nocleg, jedzenie itp, ty mi mieszkanie, on zgodzi się na wkład ale mieszkanie prawnie jego. Ty chcesz ślubu, on się jeszcze nie oświadczył.

" Nawet nie zapytał czy mi coś takiego odpowiada tylko założył, że tak ma być" - sorry, ale buzi nie mogłaś otworzyć,że Ci nie pasuje takie coś?

"No więc ja założyłam, że mieszkanie będzie wspólne" - no właśnie, założyłaś.

Ja także uważam, że oczekiwanie przez autorkę na to, że przy tak niewielkim wkładzie własnym, mieszkanie będzie wspólne 50%/50%, było mocno życzeniowe. Nie mogę jednak zgodzić się z opinią, że utrzymywanie go jest poczęstunkiem i oczywiste jest, że nie powinno wymagać się od niego wkładu finansowego za ten wikt i opierunek. Autorka wspomniała, że np ostatnio mieszkał w domu jej rodziców 3 tygodnie.

Jak widać propozycja utrzymywania go, wyszła od niego, w zamian za obietnicę wspólnego mieszkania tzn współwłasności, podkreślając wielokrotnie "nasze".

Dokładnie tak postrzegam tę sytuację

Nie posądzałabym rodziców autorki o wyrachowanie, raczej o naiwność.

Raczej okropny ten facet. Mając takie, a nie inne plany z premedytacją rozbudził w niej nadzieję na "wspólne, nasze" mieszkanie, wyciągnął 2 tyś na jakąś wstępną wpłatę i jeszcze oczekuje, że zainwestuje ona swoje oszczędności w, jak się okazuje, tylko jego własność. Ta perspektywa jej decyzji w wykończeniu i urządzaniu jego gniazdka miała z pewnością ją zachęcić i jednocześnie zdezorientować.
Nie zdziwiłabym się, gdyby już po zamieszkaniu razem, zażądał od niej opłaty za wynajem (był tutaj taki wątek).
W sumie dobrze, że teraz, po roku żerowania odkrył swoje prawdziwe zamiary, a nie po kolejnych dwóch latach.
Ja także dziwię się, że po tym wszystkim autorka bierze jeszcze pod uwagę wspólną z nim przyszłość.

Autorko, piszesz, że nie wiesz, jak masz się teraz zachować w obliczu tej sytuacji.
Odpowiem tak- jeśli dalej chcesz być z tym facetem, to powinnaś rozmówić się z nim stanowczo i na poważne. Powiedzieć mu dokładnie to, co napisałaś tutaj, przedstawic swoje wątpliwości i warunki, a potem stosownie do wspólnych ustaleń postępować. Przemysl więc, czego dokładnie od niego chcesz i powiedz mu o tym śmiało. Nie bój się tego, że on obrazi się albo z tobą zerwie, a nawet jeśli tak zrobi, to trudno. Tak widocznie prędzej czy później miało się stać.
Wyłącz swoją mamę ze swoich spraw i od tej pory nie pozwalaj na to, by matka wydała choćby złotówkę na tego faceta albo prała jego rzeczy czy stała przy garach szykując dla jaśnie pana wyzerke. Sama zajmij się praniem i gotowaniem, bo to twój facet i jeśli odpowiada Ci skakanie koło niego, to rób to, ale nie wyręczaj się Dobroduszną matka.
Zabezpiecz prawnie kasę, która mu dałaś, bo naprawdę dałaś niezły popis głupoty dając mu swoje pieniądze.
Moim zdaniem tych pieniędzy już nie zobaczysz. Facet zawinie się, gdy zobaczy, że przejrzałaś na oczy i tyle będziesz miała że swoich planów.
Napisałaś, że nie chcesz, by wyglądało to tak, że ty wypominasz mu jedzenie, pranie rzeczy i inne posługi. Nie rozumiem dlaczego masz takie opory. Przecież tobie ani twojej mamie nikt niczego za darmo nie daje. Ty ponosisz konkretne koszty. To nie jest tak, że on u ciebie zje jakiś obiad czy kolacje raz na jakiś czas. On przecież mieszka w domu twojej mamy, w twoim domu rodzinnym i nie jeden dzień czy dwa, tylko całymi tygodniami i za każdym razem, gdy przyjeżdża do kraju, więc bez przesady. Naprawdę nie rozumiem twoich skrupułów, to on powinien się wstydzić, a nie ty.
Normalnie więc nastaw się odpowiednio psychicznie na taką rozmowę i rozwiąż te sytuację.

No trochę nie jesteś a poza tym bardzo naiwna.
Owszem facet jest wobec Ciebie względnie szczery, to że używa sformułowań "nasze mieszkanie" nie oznacza faktycznie Wasze skoro Twój wkład w niego jest dużo niższy od jego wkładu. Formalnie da się to uregulować, podpisać umowę itp.
Ale problem jest własnie w tym co napisałaś - Ty jesteś z innej bajki a on z innej. I raczej z tego chleba nie będzie.
Z jakiś powodów Twój chłopak ma święte przekonanie (z jakim się zgadzam) że pieniądze i uczucia to dwie różne sprawy i nawet będąc w związku o swoje bezpieczenstwo finansowe trzeba dbać. Gdybyś to Ty była na jego miejscu to tutaj na forum wszyscy by pisali abyś nie dała się oskubać i nie wpisywała lowelasa z 50 tyś jako wspólwłaściciela mieszkania. Z drugiej strony mamy typową polską rodzinę działająca na zasadzie "zastaw się a postaw się" czyli rodzice zrobią wszystko co się da aby pomóc a Ty nie umiesz wydzielić w zyciu tego co Twoje a co partnera ewentualnie. Paranoja z tym karmieniem i słoikami ale podejrzewam że to inicjatywa raczej Twoja i rodziców a nie wymuszenia ze strony partnera.
No cóż tacy jesteście i mnie oceniać jaka postawa życiowa jest w porządku ale raczej nie wróżę Wam miłości do grobowej deski. Pieniądze bardzo dużo w życiu ułatwiają ale też potrafią zniszczyć kazdy związek jeśli dwoje ludzi nie umie się na ich temat dogadać. A Wy nie umiecie i nie chcecie.

Autorko dopuszczalne jest aby w akcie notarialnym okreslic udzialy wlasnosci mieszkania. Wpisuje się Was oboje jako współwłaścicieli i określa procent udzialu zgodny z Waszym wkladem finansowym np. Jego udzial 85%, Twoj udzial 15%. W przypadku kiedy Wasze drogi w przyszlosci sie rozejdą, sprzedajecie mieszkanie i kazde z Was zabiera swoj udzial w kwocie sprzedazy (On 85, Ty swoje 15%). Na Twoim miejscu dolozylabym sie do tego mieszkania tylko i wylacznie pid warunkiem takiego zapisu w akcie notarialnym. Porozmawiaj z partnerem i zaproponuj takie rozwiązanie, jako jedyne sprawiedliwe. Ponad to, na Twoim miejscu powiedzialabym mu o tym, ze uwazasz za nieuczciwe i niesprawiedliwe, ze on odklada pieniądze kosztem Twoim (bądź Twoich rodziców). Powiedz ......i poczekaj na reakcję. Po takiej rozmowie cos sie wyklaruje a juz napewno poznasz Jego prawdziwe intencje. Potem bedziesz wiedziała co robic.

Generalnie jest tak jak ludzie między sobą ustalą albo jak im wyjdzie. Ale ludziom trudno rozmawiać o pieniądzach w związku bo to burzy idealizm i okazuje być takie przyziemne.
A wystarczy zwykła rozmowa. I uczciwość.