Dopadło mnie. chcę miec dzieci. Jest problem. - Netkobiety.pl

W postępowaniu czy rozterkach Autorki jest wiele sprzeczności. Nie zdaje sobie sprawy, że znalazła się w punkcie, gdzie nie ma kompromisowego rozwiązania, oczywiście jeśli uwzględni się aktualne potrzeby obojga, a nie tylko jednej strony. Mimo wszystko chęć posiadania dziecka stała się chyba najważniejsza, skoro Autorka sama przyznaje, że chwyta się wszelkich argumentów, aby partnera przekonać, zatem z jednej strony nie chce tak łatwo wszystkiego rzucać, z drugiej zaś nie rozumie, dlaczego facet zmienił zdanie, podczas gdy sama to zdanie zmieniła. Wiadomo, co jest dla niej teraz najistotniejsze, pytanie co takiego jest dla jej męża..?

Jak wynika z treści wątku odmieniło się obojgu. Jej mąż tutaj nie pisze i nie możemy powiedzieć dokładnie, jakie są jego motywacje i jak się na to zapatruje. Można próbować wpajać facetowi, że jednak znowu może zmienić zdanie, podobnie jak zmienił je wcześniej. Zatem tak samo można powiedzieć, że sama Autorka się rozmyśli. Dlaczego zawsze pojawiają się te wyświechtane pojęcia, jak wygodnictwo czy przyzwyczajenie?
O każdym, kto nie zamierza mieć dzieciaczków i trwa w tej decyzji tez mielibyście takie zdanie? Może wystarczy zaakceptować, że decyzja może być ostateczna a pragnienie posiadania dzieci nie jest właściwe każdemu człowiekowi na tej planecie..?

Rozumiem potrzebę posiadania dziecka. Nie rozumiem zastanawiania się nad wrobieniem drugiej osoby w dziecko - jak się kogoś rzekomo kocha, to mu się takich rzeczy nie robi, przecież to proste.

Gdyby napisał facet, że rozważa zapłodnienie żony wbrew jej woli, to by dopiero gromy w niego waliły...

Autorka również zmieniła zdanie - oboje zmienili.

Tak, czy inaczej, OBOJE zdanie zmienili. Nie ma tutaj sytuacji, kiedy jedna strona od początku twardo stoi przy swoim, ale mydli oczy drugiej stronie, po czym ta druga nagle się dowiaduje, ze partner jednak od początku ją oszukiwał. Był tu zresztą taki wątek na forum, i to jest zupełnie zrozumiałe, kiedy takich spraw się nie obgada wcześniej lub kiedy jedna strona świadomie ukrywa przed drugą swoje intencje.

Jeśli wspólne ustalenia, że odkłada się posiadanie dzieci na później, gdy zdobedzie się już jakąś stabilizację finansową nie jest "obgadaniem" tematu, to naprawdę nie wiem co nim jest.
Co do ukrywania intencji to może nawet coś w tym jest   Facet przeżył spokojnie 15 lat u boku kochającej, ufnej kobiety. Był dla niej pępkiem swiata i poczuł się dobrze w tej roli. Pewnie miał nadzieję, że kobieta nigdy do tematu nie wróci i dalej bedzie sobie tak żył. Może należaloby go zapytać, kiedy zmienił decyzje co do posiadania dzieci i dlaczego wczesniej nie poinformowal o tym żony, tylko czekał, aż ona w końcu zechce się realizować jako matka?

O zmuszaniu kogoś nie ma mowy. I tu zaczyna się problem, bo autorka nie powinna rezygnować z posiadania dzieci, aby uszczęsliwić tym męża.

Czytałam sugestie o zaplanowanej "wpadce" i także jej nie popieram.
Natomiast co do tego, ze mąż jest nie fair w stosunku do autorki popieram w całości.

Omawiamy to wszytko z perspektywy kobiety, bo kobieta jest Autorką wątku. Tylko razi mnie tutaj cały czas stawianie sprawy z uporem maniaka, że w związku dwojga ludzi w pewnym momencie racja jednej strony staje się jakby ważniejsza czy istotniejsza, z różnych względów - tutaj głównie chyba z umiłowania do rodzicielstwa. Staram się nie patrzeć na to oczami faceta, dla którego chęć posiadania dzieci jest zupełnie obca i ostateczna. Nie wiadomo przecież, kiedy facet zmienił decyzję, bo mogło to być w tym samym czasie co Autorka? Jeśli zaś ona ukrywała swoje zamiary, to równie dobrze ona mogła poinformować o tym męża, który może mieć RÓWNIE DOBRZE TAKIE SAME PRETENSJE do Autorki, jak ona do niego. Cały czas przewija się tutaj wrażenie, jakby w takiej sytuacji jedna strona była z zasady "równiejsza" od drugiej. Jeśli mówimy zatem o zmianie decyzji - dotyczyć to obojga partnerów, jeśli mówimy o ukrywaniu intencji przed drugą stroną - MOŻE to dotyczyć obojga, a nie tylko jednej strony.
Ciekawie brzmi też zwierzenie Autorki na samym początku: nagle poczuła siłę instynktu macierzyńskiego, i okazało się, że próbuje wszelkimi sposobami uświadomić męża, że to będzie dobra decyzja, on zaś obstaje przy swoim. Skoro Autorka tak bardzo chce zmienić podejście faceta i wręcz wymusić na nim zmianę decyzji, oznacza to ni mniej ni więcej, że teraz dziecko jest dla niej najważniejszą kwestią. Tym bardziej, skoro nawet przeszło jej przez myśl, że w to dziecko męża wrobi, stawiając go przed faktem dokonanym. Dlatego zgadzam się z Cyngli, że do niczego( a tym bardziej do rodzicielstwa) nie można nikogo zmusić.

Jestem naprawdę ciekaw, jakby wyglądałby wątek, gdzie sytuacja byłaby odwrotna, tzn. wszytko wyglądałoby dokładnie tak samo, tylko na miejscu Autorki byłby facet. Zostałby zjedzony żywcem...

EDIT: Post Koleżanki wyżej właśnie pokazuje jak jest z tą równością i partnerstwem w związkach/małżeństwach. Kobiecie się oczywiście zawsze należy a on ma jej wybaczyć, choc tak naprawdę nie ma czego tutaj wybaczać. Jeśli w imię świętego i najwyższego dobra, jakim jest rodzicielstwo można kogoś( osobę, którą się niby kocha) oszukiwać w perfidny sposób a do tego prezentując taką roszczeniową postawę, to chyba ciężko nazwać coś takiego związkiem partnerskim..

Moim zdaniem, jedynym dobrym rozwiązaniem jest rozstanie.

W punkt Cyngli. Autorka nie jest chyba znowu taka stara, bo gdzieś ok. 35+/-/ Ma jeszcze czas żeby ułożyć sobie życie z kimś, kto dziecka pragnie.
Jesli jednak nie chce odejść od męża bo go kocha itp. to niestety, powinna go przyjąć z całym dobrodziejstwem inwentarza, czyli samolubnego, niebiorącego pod uwagę jej potrzeb i nie dotrzymującego ustaleń egoistę i zapomnieć o dziecku.

Totalnie sie zgadzam.
Zdejmowanie prezerwatywy przez faceta i konczenie w kobiecie z mozliwoscia ciazy jest uznawane za gwalt. Jak ktos sie godzi na seks z zabezpieczeniem to uzywanie wbrew woli tej osoby zabezpieczenia jest gwaltem. Nie wiem czy jest juz w Polsce karane czy jeszcze nie, ale powinno byc.
Analogicznie to jest tez gwalt. Tak, gwalt. Poniewaz facet nie jest w stanie dac tzw 'informed consent'
Nie wie na co sie pisze i na to sie nie godzil. Seks nastepuje pod falszywym pretekstem.
To samo jakby miala chorobe weneryczna i klamala, ze nie ma.
Jest to tak obrzydliwe i tak wstretna rzecza, ze nawet tego nie skomentowalam wczesniej.
Nawet nie zakladam tego, ze taki cios moglaby na serio zadac bliskiej osobie. Gorsze niz zdrada. Ekstremalny egoizm gdzie nasze zyczenie narzuca drugiej osobie cos na sile i wykorzystuje zaufanie tej osoby.

Każda decyzja autorki ma w tle rozstanie z większym lub mniejszym prawdopodobieństwem.
Aby było jak najkorzystniej dla niej, aby oszczędzić sobie szukania ewentualnego dawcy nasienia odstawienie tabletek jest najłatwiejsze.

Pomyślałam i o najkorzystniejszym wyjściu dla niego.
Czy dla niego bardziej bolesne będą jej słowa, że w takim razie odchodzi bo chce mieć dziecko czy sam fakt "oszustwa" to sprawa dyskusyjna bo nie znamy go.
Myślę, że mniej zaboli to drugie. A i można z tego zrobić atut, że jego geny są najwartościowsze itd.
A wybór będzie miał. Autorka jest gotowa na samotne macierzyństwo w razie czego.

Kleomo, zadziwiasz mnie w wyjątkowo negatywny sposób. Jak wrobienie faceta w dziecko ma być dla niego korzystne? Zmuszenie do bycia ojcem, zrzucenie odpowiedzialności na barki, również tej finansowej...?

Tego typu „shit-testy”, to się robi w wieku nastoletnim, a nie w małżeństwie z 15-letnim stażem...

Nie rozumiem wpisów piszących, że mąż autorki jest egoistą... Egoistką jest autorka wg prostego rachunku ekonomicznego, ona dla swojego jednego życia chce unieszczęśliwić dwa, dziecka i męża. Brak chęci posiadania dzieci to dla mnie najwyższy wyraz altruizmu. Od stuleci istnieje filozofia zwana antynatalizmem. Wg antynatalizmu prokreacja jest zła (są różne arugmenty moralne wg których ludzie tak uważają), osobiście wyznaje te filozofię. Nikt z nas nie miał wyboru czy się urodzi czy nie, dla mnie wszyscy jesteśmy skazani na śmierć i przestanie istnieć, nie ma dla mnie nic gorszego niż świadomie skazać kogoś na egzystencje i tego, że przestanie się istnieć, cierpienie, obarczenie chorobami genetycznymi. Dla mnie egoistami są wszyscy jak autorka, którzy robią sobie dziecko bo czują taką potrzebę i chcą uszczęśliwić siebie, a nie nowo-stworzone przez siebie życie... Wbrew temu co tu wszyscy mówią z biegiem lat i wzrostem liczby ludności, będzie się ludziom żyło co raz gorzej, bo nie wiem czy wiecie, ale obecnie największa procentowa liczba bogactw od stuleci należy do najmniejszej procentowo grupy ludzi. niedozwolony link
Będzie jeszcze gorzej, bo z biegiem lat wylecą zawody typowo fizyczne na skutek automatyzacji i tak wiem wzrośnie zapotrzebowanie na inne zawody jak np. programiści, nie zmienia to jednego więcej ludzi=większa konkurencja na jedno miejsce, mniejsza wartość pojedynczego życia... Także Ci co wypisują tu na męża autorki to posiadający różowe okulary optymiści, którzy nie chcą dostrzec tego co nadchodzi...

Wracając do tematu autorko, wrobienie męża w dziecko, to chamstwo egoizm, na miejscu męża nigdy bym Ci nie zaufał więcej i odszedł, bo co innego wpaść, a co innego wykorzystać mężą jako dawcę spermy.... Powinnaś z nim porozmawiać, a nie ze wszystkimi tu na forum dyskutować... Wg mnie nie kochasz męża i jesteś z nim z przyzwyczajenia skoro chcesz zrobić mu taką krzywdę, pomijam fakty moralne, to wg prawa zawsze to będzie jego dziecko i nawet jak będzie chciał od Ciebie odejść to Państwo będzie ścigać go alimenty... A odejść się boisz, bo dobrze wiesz, że możesz nie znaleźć do 40 faceta gotowego od razu zostać ojcem, a i nie będziesz miała ustabilizowanego życia jak masz teraz... Przemyśl sobie czy kochasz męża (mam wątpliwości po świństwie jakie chcesz mu zrobić), jeżeli nie odejdź i daj szansę być szczęśliwym obojgu...

Do AloneWolf

Według Ciebie, a według innych już nie. Idąc dalej, związek może być wynikiem egoizmu, chęć posiadania, jedzenie i wyjście na spacer, no bo przecież robimy to, bo chcemy, wynika to z naszych potrzeb. Może nie jedzmy, nie spełniajmy podstawowych potrzeb z samego dołu piramidy Maslowa, bo to egoistyczne jest ! Może zakwestionujmy samą chęć do życia, bo to marnowanie tlenu, dóbr i innych.

Co do głównego wątku, szkoda, że nie porozmawialiście o tym jakoś wcześniej, a nieinformowanie o niestosowaniu antykoncepcji jest słabe. Jeśli to jest tak silna potrzeba, która skreśla związek, to najlepiej szczerze przedyskutować i w razie braku kompromisu - odejść.

Kleoma Naprawdę zadziwia mnie Twój tok myślenia. Kim jest według Ciebie facet w związku/małżeństwie? Z tego co można wyczytać po Twoich wypowiedziach, to raczej nie równorzędnym partnerem, któremu należy się szacunek i równe traktowanie, który nie zasługuje na tak jawne oszukiwanie i robienie w balona czy może jakiś kontrahent, który istnieje tylko po to, żeby wykonywał dokładnie polecenia partnerki, nawet nie wdając się z nią w rozmowę? Bo przecież i tak zawsze wyjdzie na to, że to ONA ma rację i musi mieć ostatnie słowo, gdzie to pod jej dyktando i potrzeby toczy się ich całe życie. Sorry, ale popieranie akcji z wrabianiem faceta w dziecko dla dobra "kobiety", bo on i tak będzie musiał zaakceptować bezwzględnie wszystko, co ona zadecyduje jest pomysłem zakopanym w mulistym dnie bardzo ale to bardzo głęboko. Tak samo, jak wszystkie inne tego typu shit testy? Czy Wy naprawdę uważacie, że jako kobiety jesteście jakoś odgórnie usprawiedliwione zawsze w tego typu sytuacjach? Pytam poważnie i w żadnym wypadku niezłośliwie.

Autorko, instynkt i potrzeba to jedno, ale nie widzisz, że postępujesz nieuczciwie, licząc na wpadkę z jego strony? Skoro jest taki strachliwy i niepewny a do tego Piotruś Pan( na jakiej podstawie?), to za co Ty go właściwie tak kochasz?

EDIT: AloneWolf Ja bym nie dorabiał tutaj ideologi, to raczej mniej bardziej prosty wybór. Dziwne jest to, że kogoś, kto ma nawet lekkie obawy, co do przyszłości, nazywa się egoistą, Piotrusiem Panem czy niedojrzałym chłopczykiem.Przecież każdy ma prawo bać się o przyszłość i nigdy nie wiadomo, jak się powiedzie jednemu czy drugiemu. Naiwnym jest ten, kto sądzi, że skoro już dorośli ludzie mają dziecko, to zawsze i wszędzie każdemu się będzie powodzić. Jak wyszło teraz z postów Autorki, facet być może nie jest dość zabezpieczony finansowo, skoro przedstawia takie argumenty, zamiast wcześniej wspominanych wyższych powodów czy zwyczajnie prostego rachunku ekonomiczno- czasowego. W tym wszystkim najgorsze jest to, że te ostatnie właśnie nazywa się egoizmem. Ale to się nie zmieni, jeśli rodzicielstwo dalej będzie traktowane, nie jako indywidualna potrzeba, poparta instynktem, ale jako najwyższa cnota ludzkości, napędzana jakąś metafizyczną siłą.

Zwykle nie uciekam sie do przemocy, ale gdyby mi ktos wyskoczyl z takim tekstem po tym jak mnie wrobil w dzieciaka to bym tak mocno go spoliczkowala, ze by sie przewrocil.

bagienni_k, totalnie sie z Toba zgadzam. Traktowanie partnera jak dziecka i kogos mniej waznego od siebie.

Za wszystko inne, a wady akceptuję.
Teraz to od niego zależy. Uprawianie seksu = ryzyko posiadania potomstwa, każdy to wie.

Dokładnie to samo wolałbym usłyszeć, bo ta opcja alternatywna to czysta manipulacja i oszustwo.

Bo my kobiety  jesteśmy na straconej pozycji od urodzenia.
Na przedłużenie gatunku mamy tylko te ok. 20 lat.  A w tym czasie musimy też wybudować gniazdo/zdobyć zawód, 4 ściany, praca/ i znaleźć partnera.
Dlatego musimy czasami działać podstępem.
Nie każda musi. Wielu udaje się bez uciekania się do nich.

Czyli stereotypowa baba, ktora chce chlopa usidlic bo ma penisa, kase i tym penisem zaplodni. Pozniej ona juz nic nie musi, bo zycie sie kreci w kolo dzieciaka? Pozniej wlasnie faceci mysla, ze niby kobiety takie sa. Macica mysla, a nie mozgiem.
Ludzie, jakie wy relacje tworzycie z takim mysleniem? Z takim podejsciem do drugiego czlowieka? Gdzie przyjazn i partnerstwo?

Ja rozumiem, ze ktos moze chciec dziecko, jednak nie trzeba sie uciekac do schodzenia ponizej poziomu morza.

Podstępem? Oszalałaś? Na głowę upadłaś? Może pora zobaczyć się z lekarzem i zmienić leki?
Kleoma, związek to nie jest miejsce na to, żeby podstępem zachodzić w ciążę. Zwłaszcza w momencie, kiedy jest się w 100% świadomym, że partner mieć dzieci nie chce.
O wiele bardziej fair rozwiązaniem jest powiedzenie mu "słuchaj, nie chcę Cię unieszczęśliwiać, ale sama też nie chcę być nieszczęśliwa, odchodzę". To jest odpowiednie postępowanie, a nie łapanie faceta na dziecko, odstawianie antykoncepcji i oznajmienie mu potem, że zaliczyli wpadkę.
Jeżeli facet by się zawinął po wpadce to potem byłoby biadolenie tutaj jaki to okropny z niego był gość, że zostawił partnerkę w ciąży.

Odwróćmy sytuację. Czy facetowi, który ukradkiem ściąga gumkę, żeby zapłodnić swoją partnerkę, chociaż ona tego nie chce, też byś powiedziała, że musi działać podstępem? Tak samo byś go usprawiedliwiła, gdyby tutaj pisała zapłakana kobieta, która zaszła w niechcianą ciążę, bo partner miał gdzieś jej zdanie?

Podstawą jakiegokolwiek związku między ludźmi jest zaufanie. A skąd ma tu być zaufanie, jeżeli jedna strona chce coś robić potajemnie wbrew drugiej?

Autorko, moim zdaniem w obecnej sytuacji podjęłaś najlepszą z możliwych decyzji. Poinformowałaś męża o odstawieniu antykoncepcji, co jest fair wobec niego. Nawet jeśli nie chce dziecka, to nie może zmuszać Ciebie do zażywania antykoncepcji, bo nie jest ona neutralna dla organizmu, wiąże się z różnymi skutkami ubocznymi. Masz prawo nie chcieć się truć
Teraz albo on to uszanuje i będzie liczył się z możliwością zajścia w ciążę przez Ciebie, albo jeśli stanowczo i bezwarunkowo nie będzie chciał dziecka, to albo nie będzie z Tobą współżył, albo całkiem od Ciebie odejdzie. To już jego decyzja. Ty zachowałaś się ok.

W kwestii posiadania potomstwa mierzę kobiety i mężczyzn inną miarką.

Uważam, że decydujący głos o zachodzeniu w ciążę lub nie należeć powinien zawsze do kobiety. Tak samo jak głos czy urodzić czy nie jeśli już w tej ciąży kobieta jest.

Bo to właśnie ona trudy ciąży i porodu przechodzi. Nieraz traci zdrowie przez to a nawet życie.

Już o figurze i urodzie ciała nie wspominam.
Jeśli chce to niech zachodzi nawet uciekając się do zachowania dla niektórych nieetycznego.
Jeśli nie to naganne jest jej zmuszanie czy doprowadzenie do ciąży podstępem.
Jeśli chce urodzić to chwała jej za to bo dzięki temu naród nie wyginie.
A jeśli nie chce, ma obawy to ma prawo tak postąpić.

Kleoma Ty naprawdę totalnie odlatujesz..

To jest jakiś obłęd!
Z takimi poglądami to chyba najlepiej dla wszystkich( i dla kobiety a tym bardziej faceta), żeby Panie korzystały z banków nasienia, niż angażowały kogokolwiek w te swoje gierki czy podstępy, aby tylko zrealizować marzenie najwyższe i ostateczne, jakim jest zostanie matką. Myślę, że każdy zdrowo myślący facet, dowiedziawszy się od swojej partnerki tego, o czym Ty tutaj piszesz, ewakuowałby się chyba w podskokach z takiego związku. Nie tylko dlatego, że może nie chce zostać ojcem, ale zwyczajnie z powodu całkowitego lekceważenia potrzeb czy uczuć drugiej strony. Szczególnie, jak usłyszy, że nie ma prawa decydować w sprawie, która bezpośrednio go dotyczy, gdyż żyje z tą kobietą i być może będzie ojcem dziecka.
Tak, jak myślałem: podstępem kobieta jak najbardziej może działać, żeby osiągnąć swój cel a partner niema w tej kwestii nic do powiedzenia? Natomiast facet, jeśli chce, aby kobieta urodziła i ją delikatnie próbuje o tym przekonać, popełnia zbrodnię niewybaczalną. Zatem kobieta wszystko "może lub ma prawo", facet "musi lub powinien".

To się ociera już pod jawną dyskryminację, szczerze to nie spotkałem się z tak skrajnym podejściem. Jeśli Ty masz takie podejście do relacji damsko - męskich a szczególnie roli faceta w związku, to chyba pozostaje jedynie wierzyć, że pozostałe Panie mają nieco odmienne zdanie na ten temat..

Niestety poglądy niektórych tutaj osób są w stylu: kobieta może wszystko, facet nic. I szczerze powiedziawszy jako kobieta nie dowierzam, i wstydzę się za takie kobiety które tak uważają. To jak napisał bagiennik to jakieś szaleństwo. I nawet nie wiem co napisać bo mam ogromną użyć wielu niecenzuralnych słów za które mogę dostać bana, ale łagodnie to tutaj nie da się podejść chyba do tematu czytając wypowiedzi jak np koleżanki wyżej.
No powiem że współczuje tym panom które trafią na takie partnerki... albo będą uciekać aż będzie się za nimi kurzyło albo będę żyć w nieszczęśliwych związkach, które mogą się skończyć romansem a potem owa Pani będzie tutaj pisała o swojej sytuacji, że jest pokrzywdzona ponieważ mąż ją zostawił albo zdradził.
Bagiennik mam nadzieje, że ty masz więcej szczęścia i jako mężczyzna nie skreślasz wszystkich kobiet

Myślę, że kleoma ma praktyczne podejście do tematu bazujące na doświadczeni życiowym,a wy tylko teoretyzujecie !
Nie pomyśleliście dlaczego autorka postu akurat teraz chce mieć dziecko, a nie na przykład 10 lat temu, skoro są razem 15 lat ?
Bardzo możliwe, że wyczuła dogodny moment do tego, wyczuwa, że on dojrzał wreszcie do roli ojca.
Kobiety mają większą intuicję niż mężczyźni i specjalne wyczucie do takich spraw !

Podejrzewam, że on sam najlepiej wie, czy dojrzał do bycia ojcem, czy nie. ;-)
Autorka wyczuła dogodny moment, ale dla siebie samej, bo zegar biologiczny tyka.

Jacy ci faceci są biedni..... ojoj.
Rola ojca to rola bezwolnego popychadła... , tego to ja nie wiedziałem, kolejny odkrywca Ameryki !
Gdyby ona go chciała wrobić w dziecko toby go wrobiła 10 lat temu, a tego  nie zrobiła !
Ona pisze wyraźnie, że to jest typ Piotrusia pana, to jest panwygodniacki i jeżeli go nie postawi przed faktem dokonanym, to on się nigdy nie zdecyduje, myślę, że ona wie co robi !

Nie teoretyzuję i niestety, albo stety, mam doświadczenie.

Część kobiet - co nie jest z mej strony epokowym odkryciem - wybiera sobie na mężów osoby podobne do swych ojców, mężczyzn, których literackim przedstawicielem jest Felicjan Dulski, podporządkowanych, bezwolnych, niedecyzyjnych i niesamodzielnych psychicznie. Mając synów wychowują ich na obraz i podobieństwo męża; syn ma wiedzieć, iż jedyną osobą decyzyjną jest kobieta, najpierw matka, później żona.
Od czasu do czasu owym kobietom przychodzi na myśl, że są zbyt obciążone podejmowaniem decyzji, że to na ich (i tylko ich) barkach spoczywa dbanie o dobrostan tzw. ogniska domowego, w tym załatwianie wszelkich spraw urzędowych, gdy tymczasem mąż fruwa sobie beztrosko, a jego umysł nie mąci żadna ze spraw okołodomowych. I wtedy... płacz i zgrzytanie zębów. Bo jakże to taka niesprawiedliwość dziejowa je spotkała. Ale niech tylko mąż, zapytany o zdanie, podniesie głowę i nieśmiało wyartykułuje swoje zdanie. Larum grają! Jak on śmie mieć inne zdanie od niej! Przecież wiadomo nie od dziś, jakie zdanie w domu obowiązuje, a zapytanie go było czystą formalnością.

To tylko z pozoru OT.

Witam Cię droga Autorko! Jeśli bardzo chcesz mieć dziecko to się o nie postaraj, bo za kilka lat to może być już nieosiągalne. Czas szybko leci, szanuję Cię i podziwiam, że pragniesz mieć dziecko i wierzę i widzę, że się do tego nadajesz. Ale z drugiej strony jest Twój mąż, który dzieci nie chce. Też ma takie prawo. I też szanuję i podziwiam takich ludzi, którzy nie decydują się na dzieci, bo nie chcą, ale w większości wiedzą, że się po prostu nie nadają do tego, nie będą dobrymi rodzicami. Więc tak naprawdę w tej sytuacji niewiem jak postąpisz, ale uważam, że podstępem wrabiać męża w dziecko, którego on nie chce to jest nieuczciwe i złe. Oczywiście tabletki antykoncepcyjne możesz a nawet powinnaś odstawić, bo są bardzo niezdrowe dla organizmu. Tylko powinnaś powiedzieć uczciwie o tym mężowi, o ile tego jeszcze nie zrobiłaś. Zresztą o tym dobrze napisała Umajona.