Czego on chce? - Netkobiety.pl

To prawda. Może nie zawsze, ale mimo wszystko często. Dlatego jeśli jest tak i w tym przypadku (a wiele na to wskazuje) to autorka mogłaby najpierw spróbować się od siebie dowedzieć, czego właściwie chce od tego człowieka i powiedzieć to tutaj. Inaczej dyskusja jest bez sensu.

No to tak:
- zależy mi na nim nie tylko jako kochanku, ale przede wszystkim jako na koledze. Poza łóżkiem bardzo dobrze nam się spędza razem czas, pomagamy sobie wzajemnie, poza tym z racji zobowiązań towarzysko-rodzinnych prawdopodobnie nigdy nie stracimy ze soba całkowicie kontaktu. z tego względu chce uniknąć sytuacji takiej, że ja - zmęczona jego wahaniami - zaczynam sobie układać życie z kimś innym, robiąc tym samym jemu krzywdę, bo jednak coś było na rzeczy. Dostrzegam, że brzmi to absurdalnie, ale tak to obecnie widzę, osobiście czuje się jakbym stała w rozkroku i nie wiedziała w która stronę się ruszyc. Do tego, z  uwagi na to, że jestem wolna, co do zasady nie mam nic przeciwko wejściu w jakis związek, w tym w związek z nim.
- znam jego, znam jego najbliższą rodzinę, znam też jego eks i wiem, że tworzyli niedobrana i nieszczęśliwa parę. W skrócie, zdaniem wielu osób, które ich znają, ona z nim była na zasadzie "lepiej być z kimkolwiek niż samemu", on był w niej zakochany bardzo i mocno przeżył to rozstanie,
- co do tego czy jest zazdrosny - na pewno nie podsuwa mi żadnych znajomości męskich, ale nigdy nie dał mi wprost do zrozumienia że jest zazdrosny. Otwarcie krytykuje mojego eks,  parę razy się zdarzyło, że kiedy gdzieś na imprezie czy w pubie dłużej rozmawiałam z innymi mężczyznami, to ten zaczynał zwracać na siebie moja uwagę (zaczepiał, chciał żebym coś koniecznie z nim zrobila) i widziałam że stale na mnie patrzy. I ile razy mówię mu że ide na piwo/kawę/cokolwiek, albo że ktoś przychodzi do mnie, to za każdym razem "sonduje" kto to byl, o której wróciłam do domu itd. Ale czy to jest motywowane zazdrością...?

Natomiast w ten weekend znowu zachował się w sposób, który dla mnie jest niezrozumiały i pcha mnie jednak w stronę olania go na gruncie innym niż zwykły kolega. Zaproponowałam mu żeby wpadł do mnie w sobotę albo w niedzielę, on zaproszenie odrzucił (od razu mówię, że nie miał w ten weekend nic do roboty). Ale nie chodzi o to, że się czuje oburzona tym że śmiał mnie olac. Nie - ta odmowa jest dla mnie całkiem niezrozumiała tylko dlatego, że przez ostatnie tygodnie wpadał do mnie sam, bez zaproszenia, 2-3 razy w tygodniu. A wobec otwarcie postawionego zaproszenia, nagle NIE.

Tak, prawdę mówiąc po zakończeniu mojego ostatniego związku doszłam do wniosku, że powinnam pójść na terapię. I to nie tylko pod kątem związków, ale ogólnie w życiu, bo mam coś takiego że nawet wobec obcych ludzi boję się czasami zareagować w sposób dla nich nieprzyjemny, bo nie chce ich urazić... Problemem był brak kasy, ale ostatnio dostałam namiary na psychoterapię w ramach NFZ i jak skończy się kwarantanna pewnie się zapiszę.

Jakbym go widziała to kłamstwo potrafię wykryć i w czym kłamie, na teraz napisze iż czegoś bardzo ważnego nie mówi. Pytanie jakie były jego poprzednie związki i czy już kogoś nie ma na oku. Stara miłość nie rdzewieje.

Nie, nie był z inną. Ach, jak ja bym chciała żeby świat był tak zero-jedynkowy jak ty go widzisz, anderstud

Nie będę się wdawać w szczegóły towarzysko - rodzinne, po prostu z pewnego źródła wiem gdzie i z kim był podczas tych dni "olewania".

Kupować nie musisz, nie zmieni to tego, że tak było. Nie jest to historyjka pt "podła eks" opowiedziana mi przez niego - chcąc nie chcąc byłam świadkiem początków tamtego związku i jego końca i znam relacje jednej i drugiej strony.

Autorko, jakbyśmy nie obrócili tej sytuacji i jakbyśmy jej nie wirowali - zgadzam się z Anderstudem.
Wiem na co masz nadzieję, jednak w żaden sposób nie wyciśniesz z tego układu ani miłości, ani deklaracji co do poważnego związku od swojego kolegi. To co cechuje Waszą relację, to oportunizm z jego strony.
Dajesz mu się na tacy, to korzysta. Spróbujesz robić wymówki, artykułować poważniejsze oczekiwania/ zamiary - dostaniesz po uszach, że przecież jasno i wyraźnie mówił Ci wielokrotnie NIE.

Zgadzam się w pełni, co do powyższej diagnozy przynajmniej jeśli chodzi o faceta Autorki. Akurat on prezentuje wybitnie takie podejście, nie chcąc za nic zmieniać obecnego stanu. Wygodnie jest pozostawać we własnej strefie komfortu, problem się pojawia wtedy, kiedy stwarzamy komuś złudną nadzieję.
Póki ktokolwiek nie będzie udawał przed drugą osobą żadnych uczuć, to jak najbardziej ma prawo do wyboru. Może sobie pozostawać w tej swojej strefie wygody, dopóki nikomu niczego nie obiecuje ani nie wprowadza w błąd swoim niezdecydowanym zachowaniem. Sam fakt, że facet chce być samowystarczalny, mając poczucie silnej indywidualności i niezależności nie jest przecież niczym złym, dopóki pozostaje sam. W wielu sytuacjach życiowych sam chętnie wiele bym dał, żeby emocje, jakie mną targają umieć wyciszyć. Dlatego ktoś taki, kto od razu przedstawi swoje podejście i wyłoży karty na stół, nie powinien potem zbierać pretensji od partnera. Tutaj jednak sytuacja wygląda na prostą: albo facet W OGÓLE nie zamierza się angażować w żaden poważny związek, albo ma kogoś innego czy to w realu w czy w głowie.

Jeśli poczucie niezależności i wolności czy też obawa przed bliskością ma być za każdym razem powodem na rozpoczęcie terapii, to ja już powinienem chyba mieszkać w ośrodku A tak na poważnie, to kwestia wyboru, bo przecież nie każdy rezygnujący ze związku jest kandydatem na terapię..