Zmiana życia dla partnera i koniec jego miłości. - Netkobiety.pl

Pamiętajmy, że człowiek po rozstaniu ma tak jakby układ nerwowy na wierzchu. Wszystko odbiera intensywnie, podwójnie, potrójnie mocno. Jego nieszczęście wypełnia mu świat po brzegi i najczęściej nadawałby tę samą rzewną melodię o rozstaniu bezustannie. Tylko nieliczni postronni sa w stanie znieść to na dłuższą metę z anielską cierpliwością i życzliwością. I robią to najczęściej za pieniądze na cotygodniowych sesjach ; - )))

Najbliższsi działają zazwyczaj z poziomu rozumu, a nie serca, stąd bolesny rozdźwięk ze stanem uczuciowym cierpiącego, który jest jedną wielką emocją, a "dobrymi radami", które serwują mu osoby z jego otoczenia. Ma to swoje dobre i złe strony... Dobre to takie, że przyblokowuje trochę potok myśli i słów nieszczęśliwca i wytycza mu granicę w tej rozpaczy. Złe, że osoba porzucona, odczuwa tę szorstkość świata wyjątkowo nieprzyjemnie. Pamiętamjy jednak, że każdy organizm dąży do homeostazy, bo to ulubiony, najbardziej naturalny stan dla każdej istoty żywej. Więc kiedy ktoś nam mówi, już wystarczy tych łez, to w taki czy inny sposób nam przypomina, że świat zna miliardy ozdrowień z nieszczęśliwych, źle ulokowanych miłości, zaś sami ozdrowieńcy doznają takiego "cudu niepamięci", że jakiś czas później, w ogóle wypierają ten fakt, że umierali po siedem razy dziennie z powodu porzucenia... ; - )))

Dzisiaj mam nostalgiczny dzień. Każdy potrzebuje odpowiedniego czasu na regenerację i zapomnienie. Czasami coś usłyszę, zobaczę i wracają wspomnienia. Przebiegła mi szybka myśl, czy on także tak ma? A później, jakie to ma znaczenie? Żadne. Wiem od jakiegoś czasu, że jest na znanym portalu randkowym, dostałam krótką informację od znajomej, ale nic więcej nie chciałam wiedzieć. U mnie pewnie minie jeszcze trochę czasu, nim poukładam się, aby zacząć coś nowego. Nie narzucam ram czasowych, niech wszystko idzie swoim tempem. Ostatnio jest zdecydowanie więcej lepszych dni.

Przypomnieliście mi pewną piosenkę

https://www.youtube.com/watch?v=OV5_LQArLa0

When you walk through a storm
Hold your head up high,
And don’t be afraid of the dark.
At the end of a storm,
There’s a golden sky.
And the sweet silver song of a lark.
Walk on through the wind. Walk on through the rain.
Though your dreams be tossed and blown…
Walk on, walk on, with hope in your heart.
And you’ll never walk alone… you’ll never walk alone.
Walk on, walk on, with hope in your heart.
And you’ll never walk alone…
You’ll never walk alone.

Ja też miewam takie, Promission. Wkrótce nie będziesz im nadawać znaczenia. Bo staną się dniami pomiędzy innymi... Dziś jest tak, ale wczoraj na przykład zaśmiewałam się do łez z opowieści koleżanki, z mema znalezionego w necie, a pojutrze będę tak zajęta, że nawet nie pomyślę ani razu o tych wydarzeniach, które kiedyś sprowadziły mnie do emocjonalnego parteru, a może nawet i niżej...

Jesteś tu i teraz, a ten dzień, w którym pękło niebo Twojej miłości i przyniosło deszczowy front na tak wiele tygodni, oddala się z każdą minutą... Zwróć uwagę, że prognozy pogody układa się na czas obecny i przyszły. Deszcz, burza i gradobicie sprzed trzech miesięcy nie mają już żadnego znaczenia, nawet jeśli spowodowały znaczne szkody...

: - )))

Oddala się i cieszy mnie to, że przestałam szukać odpowiedzi, bo je dostałam, pomiędzy słowami i zachowaniami. Przeszłości nie cofnę, a żyję tu i teraz, budując przyszłość. Utkwiło mi w głowie to co napisałaś Aurora wcześniej, że to ode mnie zależy co zrobię z tym czasem, więc robię co mogę i ile jestem w stanie

Zajrzałam, aby zobaczyć, co słychać u moich Ulubieńców z działu rozstań : - )))

Dziękuję za Wasze miłe słowa. Dobrze jest wiedzieć, że jakaś myśl zostanie w kimś na chwilę.
Doświadczenie rozstania, jak sami wiecie, plasuje się w ścisłej czołówce najpaskudniejszych wydarzeń w życiu. Jednak wierzę, że warto dobrze je przeżyć. Tak do dna, do tego miejsca, gdzie człowiek przestaje cokolwiek móc, do największej bezradności. Bo dopóki analizuje,  co sam spaprał lub jak bardzo został skrzywdzony i kombinuje, co by było gdyby... to nie ma szans na wybicie się z niewoli myśli. Do szaleństwa uwielbiam tę scenę i ufam, że Moderacja dla dobra ogółu zezwoli na wyjątek i nie usunie zamieszczonego poniżej clipu. Czasem warto "nisko upaść" bez żadnych zabezpieczeń jak ten gość: https://youtu.be/uQITWbAaDx0 ; - )))
(20 milionów spośród wszystkich wyświetleń tego filmu - jest moje ; - )))

Chodzenie po dnie morza i tak wygląda ciekawie, niezależnie od okoliczności czy motywacji

Na dokładną analizę to znajdą się zawsze lepsze momenty, niż rozstanie dwojga ludzi, bo nie warto za długo dokopywać się błędów, kiedy druga strona po prostu rezygnuje z naszego towarzystwa a sama relacja nie trwała zbyt długo.

aurora Mistrzowskie porównanie

Nie wiem, czy wszystko dzieje się po coś, ale na pewno wszystko, co się dzieje, rozwija nas i czegoś uczy. I nieraz te lekcje są bezcenne.

Po tych emocjach ciężko mi myśleć o poznaniu kogokolwiek. Ostatnio uaktywnił się dawno niewidziany znajomy, który jest fajnym facetem, ale ze swojej strony wyczuwam rezerwę i nie mam nawet ochoty odpisać mu obszerniej na wiadomości czy spotkać się. Daję sobie czas, nic na siłę.

W zeszłym roku zalogowałam się pierwszy raz na sławnym Tinderze i nie byłam tam nawet jednego dnia, a teraz po tym wszystkim postawię pewnie na poznanie kogoś realnie. Nigdy na brak adoratorów nie narzekałam, pracuję w miejscu pełnym ludzi (wybaczcie mi tą nieskromność, nie mam wysokiego poczucia wartości ze względu na przeszłość, ale zdaję sobie sprawę, że jestem atrakcyjna wizualnie i między innymi tym przyciągam płeć przeciwną), a portal internetowy to głównie była ciekawość. Nadal uważam, że każda forma na poznanie wartościowej osoby jest dobra, jeśli zachowamy rozwagę i będziemy słuchać intuicji, bo scenariuszy życiowych jest wiele.

Nie należę do osób, które poszerzają grono swoich przyjaciół, bo to które mam mi wystarcza, od zawsze stawiam na jakość, a nie ilość. Chodziło mi bardziej oto, że nie mam ochoty na utrzymywanie kontaktów z płcią przeciwną, która daje mi wyraźne sygnały, że chciałaby poznać się bliżej. Nie wiem skąd przypuszczenie, że wyobrażam sobie od pierwszego spotkania z kimś rodzinę? Do takich wizualizacji to jest długa droga, przynajmniej u mnie.

Aktualnie nie duszę się, więc nie czuję potrzeby zmieniać tego, jak jest teraz. A jak poczuję za czymś tęsknotę, to wyjdę ze swojego kokonu bezpieczeństwa, tak jak napisałam wcześniej nic na siłę. A co do inwestowania w coś co sprawia mi przyjemność, to cały czas to robię, bo lubię swoje życie, niezależnie od tego czy jestem sama czy z kimś, to akurat jest stała niezmienna