Zmiana życia dla partnera i koniec jego miłości. - Netkobiety.pl

Jakbym czytała o sobie. Ja też broniłam się przed bliskością. Ba, nawet nie sądziłam, że mogę być do niej zdolna. Niestety tak, jak Ty, Promission, źle ulokowałam te wszystkie opisane przez Karolinę wewnętrzne potencjały. Teraz właśnie pracuję nad tym, żeby wyciągnąć z tej historii jak najwięcej, ale na razie w głowie jest rozkrok między myśleniem takim, o jakim pisze Karolina, a obwinianiem się. Życzę Ci, żebyś szybko zyskała ten pierwszy sposób myślenia.

Wrażenie, że po kilku spotkaniach spotkaliśmy bratnią duszę i czujemy od razu z kimś bliską więź pozostaje i tak tylko wrażeniem. Ludzie się musza jakoś się poznać i dotrzeć nawzajem, żeby cokolwiek można było zbudować. Skoro rzeczywiście nie wyszło według tej strategii, to masz przynajmniej dowód, że nie warto w ten sposób się nakręcać. Inne wytłumaczenie może być tez takie, że stałaś się chwilową opcją zastępczą zamiast ex.

Najgorsze, że budzę się rano i mam ochotę napisać, byśmy się spotkali i jeszcze porozmawiali, ale wiem, że to bez sensu. To nic nie da.
On może nie odczytać, nie mieć ochoty, być nadal na mnie wściekły i źle odebrać taką próbę, po tych słowach i sytuacjach.

Ja natomiast powinnam mieć dumę i po dowiedzeniu się, że chciał miło spędzić czas z inną, wybić go sobie z głowy na zawsze.
Nie poznaję siebie, bo to moje myślenie nie jest logiczne i dobre dla mnie.

Ja nadwyrężyłam swoją dumę w momencie, kiedy byłam pod jego domem, bo nie odp i nie odbierał telefonów, to było wiele dni temu. Kolejny raz, gdy wydzwaniałam i pisałam, następny gdy wymusiłam spotkanie i wiele razy, gdy w wiadomościach poniosły mnie emocje. On w ostatniej wiadomości napisał, że ma mnie dosyć, że mam nie ingerować w jego sprawy, nie pisać do jego znajomych ( chodziło o byłą ), bo nic nas nie łączyło, nie łączy i nic mi nie obiecywał. Najgorsze, że on określił się już w drugiej połowie marca, a ja myślałam, że to chwilowe i coś zdziałam, a wszystko wyszło nie tak. Więc nie widzę w tym logiki, że pojawiają się takie myśli, bo powinnam to zamykać. Nie mogę już bardziej się ,,zniżyć'', bo on ma mnie dosyć, co sam przyznał, że jak pisałam to tylko miał nerwa. To wszystko jest przykre i trudne.

Tak śpię po 10h, właściwie mogłabym już od 19, ale zmuszam się być coś obejrzeć. Dziś pójdę do sklepu, bo muszę. Nadal nie mam siły na ćwiczenia, bo głowę zajmuję mi myśli. Prawie 2 lata temu moja tęsknota była za kimś, kogo już nie było na świecie, a teraz za kimś, kto mieszka kilometr ode mnie.

Co do pytań uważam, że przestać ich szukać. On mi nie odp, bo wcześniej pisał, że wszystko mi jasno powiedział i to jest fakt. Za późno do mnie dotarło i za mocno rozwinęły się we mnie uczucia. Ktoś odchodzi i zostawia pustkę, trzeba zaleczyć serce i iść dalej.

Cieszy mnie Autorko, ze zrozumialas ze dalsze wypisywanie do niego nawet spokojnych wiadomosci nie ma najmniejszego sensu. On doszedl do etapu, w ktorym kontakt z Twojej strony wzbudza w nim wrecz obrzydzenie i wscieklosc. Znam to uczucie bo mam podobnie gdy ktos chce na sile istniec w moim zyciu a ja darze ta osobe juz tylko obojetnoscia. Nie dotyczy to wprawdzie relacji damskomeskich tylko znajomosci z kolezankami / dawnymi przyjaciolkami  ale mechanizm jest podobny. Przez namolny kontakt ta obojetnosc przekszatlca sie wrecz w awersje do tej osoby. Mysle ze on ma podobnie.  Musisz zrozumiec (chociaz wiem ze to trudne) ze z tego juz absolutnie nic nie bedzie i mozesz z jego strony liczyc co najwyżej na powrot do obojetnego myslenia o Tobie o ile dasz mu święty spokoj. Nie zachowal sie fajnie wzgledem Ciebie ale w sumie napisal prawde. Wy nie byliscie w zadnym zwiazku. Pisanie przez neta o nawet najskrytszych sprawach i jedno spotkanie to zaden zwiazek. Szczegolnie jesli Ty sama sabotowalas rozwoj tej znajomosci gdy jeszcze on chcial to rozwijac. Uprzedzil Cie lojalnie ze zaczyna wygasac to "uczucie" o ile internetowa znajomosc mozna przekuc w prawdziwe uczucie a nie uczucie do wyobrazenia  o czlowieku. Glupio zrobilas ze zrezygnowalas z czesci pracy nie wiedzac na czym stoisz tylko zalozylas z gory ze on bedzie skakal z radosci. Skoro zaczynal sie dystansowac i wychladzac znajomosc to trzeba bylo sie liczyc z tym ze moze tak a moze nie i ustalic z nim czy jest sens dokonywania tych zmian.
Mleko sie rozlalo i teraz pozostaje Ci tylko w spokoju dojsc do siebie i zadbac o swoja strone psychiczno-emocjonalna zanim zaczniesz myslec o kolejnych znajomosciach. Musisz przepracowac sprawe smierci i zdrady narzeczonego bo nie moze byc tak ze nowy partner ma ponosic konsekwencje tego ze Ty tam kiedys bylas zraniona, zamknieta w sobie itp. On ma byc Twoim partnerem a nie terapeuta a w tym przypadku wyszlo na to ze oczekiwalas ze on wezmie na barki i przetrzyma to czego Ty sama ze soba nie przepracowalas.
Edit: dla jasnosci... Nie uwazam ze partner ma nie wspierac, wrecz przeciwnie powinien ale dotyczy to spraw i problemow ktore zaistnieja w zwiazku a nie bagazu z przeszlosci, z ktorym sam zainteresowany sie jeszcze nie rozprawil.

Skoro facet jest aż taki wściekły na Ciebie i Twoje przejawy wręcz chorobliwego narzucania się, to może Cię zwyczajnie zablokował, czy to w telefonie czy na portalach społecznościowych. Szczerze mówiąc, to pierwszy raz się spotykam z tym, żeby ktoś wystawał pod czyimś domem, bo za wszelką cenę chce ten kontakt utrzymać. Przez swoją namolność stałaś się niestety dla niego kimś uporczywym, natrętnym, jak brzęczący koło ucha komar. Tak to przynajmniej wygląda z Twojego opisu.
Z drugiej strony, on wygląda na kogoś, komu chyba ciężko na dłużej z kimkolwiek być i stworzyć jakiś trwały, stały związek. Gość widywał się z poprzednią panną przez 3 miesiące i tylko w weekendy? Ciężko to nazwać nawet zaczątkiem czegoś poważnego, biorąc pod uwagę jeszcze to, że zerwał z nią poprzez SMS..To już mogło dać Ci do myślenia.

Po długim namyśle postanowiłam mu napisać spokojnego e-maila o moim spojrzeniu na tą sytuację. Nie było w nim prośby o powrót, tylko szczere słowa na sam koniec. Jakoś mi lżej, jak to przelałam na ,,papier''. Nikogo tam nie nie obarczałam winą, tylko pokazałam swoje odczucia na przestrzeni tych 3 tygodni. Mam nadzieję, że nie odbierze tego źle i przeczyta, jeśli nie to trudno.

Napisałam mu smsa o meilu i dostałam raport, że dostarczono.

Teraz czuję, że zamykam etap relacji z nim. Oby to była dobra lekcja.

Nie spojrzalam na to w ten sposób, bo napisałam, że nie chce odpowiedzi.

Mi nie zależy, aby on cokolwiek odp czy wyjaśnił. Miałam takie poczucie, że ciężko byłoby mi to zamknąć, jeśli jego ostatni sms był pełen złości. Teraz czuję spokój.

Skoro jemu kiedyś tam wcześniej udawało się te związki stworzyć, to widocznie pomylił się co do Ciebie czy tej swojej poprzedniej..Może teraz właśnie odczuwa potrzebę utrzymania znajomości z kimś, kto jest bezproblemowy? Z jakiego powodu - tego się raczej nie dowiesz.
Twoją intencją było tylko poinformowanie go na koniec o Twoim aktualnym stanie emocjonalnym i odczuciach, ale on to z pewnością odebrał inaczej. Pewnie, jako ponowną próbę nawiązania kontaktu czy jakiegoś chwytu, który ma na celu wybłaganie na nim, abyście się ponownie zeszli. Napisałaś jednego maila, potem znowu napiszesz kolejnego, pod byle jakim pretekstem. Kiedyś tak właśnie próbowałem na siłę utrzymać kontakt z jedną osobą, mną której mi zależało i z którą chciałem być. Skutek oczywiście był łatwy do przewidzenia.

Stoję sobie trochę z boku i czytam Twoją historię... Ktoś wyświetla Ci napisy końcowe w 3D wielkie na cały ekran, opędza od Ciebie, jak od natrętnego gza letnią porą, spotyka z jakąś nową panną, a Ty ślesz maile i SMS z potwierdzeniem wysłania korespondencji...

Obstawiam, że zanim zgasisz dziś nocną lampkę, wyślesz jeszcze jednego SMSka z czułym "dobranoc" i pytaniem, czy doszedł do niego Twój mail?/ czy go odczytał?/ czy ma zamiar na niego odpowiedzieć?/ kiedy to zrobi?/ etc. (niepotrzebne skreślić).

Promission - ulepiłaś sobie ze słów ciekłokrystalicznych komunikatorów, maili, SMSów i kilku spotkań na krzyż z tym człowiekiem, wielkiego złotego cielca. Jakiś fantom relacji i uczucia, do którego wzdychałaś. Nadmuchałaś tę znajomość do takich rozmiarów, że przesłoniła Ci rzeczywistość. Nie pozostaje Ci nic innego, jak wziąć igłę i przebić ten gigantyczny balon ułudy. Stać Cię na to, jeśli tylko trochę się opamiętasz. A potem, jeśli wolno mi wypowiedzieć swoje zdanie, to nie bierz się za nowe znajomości tylko pobuszuj trochę w trzech obszarach: braku instynktu samozachowawczego, lekkiego neurotyzmu i niedomknięciu poprzedniego związku z tym człowiekiem, o którym wspomniałaś, że umarł, a którego śmierć - według Twego przekonania - blokuje Cię w zawieraniu nowych znajomości.

Ja naprawdę znam siebie i jeśli napisałam, że potrzebowałam takie e-maila, to znaczy, że potrzebowałam, aby to zakończyć. I nie, nie mam zamiaru dzisiaj, ani jutro mu nic więcej pisać i pytać czy przeczytał, bo to już nie ma znaczenia. Wiadomość poskładana została wysłana. Mogłam ją zapisać w wersjach roboczych i zostawić dla siebie, ale wysłałam.

Zdarzenia z przeszłości zawsze zostają w nas i w jakiś sposób zmieniają, tak jak broniłam się przed początkiem tej znajomości, tak uważam, że taki etap w przyszłości mam za sobą. Ja się otworzyłam z początkiem roku i byłam całkowicie gotowa na budowanie relacji, tylko ta osoba już nie chciała, trudno. Wszystko ma swój początek i koniec.

A jak można zakończyć coś, co już wcześniej zostało zakończone?
Koniec jest tylko jeden, Promission...

Aby to zakończyć wewnętrznie, we mnie.

Z jego strony koniec nastąpił ponad 2 tygodnie temu, a we mnie to nadal grało i potrzebowałam rozliczenia w postaci słowa napisanego.
To nie była próba osiągnięcia kontaktu, bo ten człowiek w żadnym wypadku mi nie odpisze i ja na to nie czekam.

To faktycznie był balon iluzji, który stworzyłam w swojej wyobraźni.

Amen.

Skoro pozwalasz mi zarządzać moimi postami wedle uznania, Bagienni_ku, to najuprzejmiej proszę również o wydanie pozwolenia na nadawanie specjalnych tytułów moim netowym faworytom :- )))

Boli tym bardziej, bo byłaś zamknięta. Pewnie każdy inny "adorator" po Twoim drugim czy trzecim "nie" odpuściłby. Ten natomiast drążył i drążył a Ciebie dziwilo, że mu się chce (mimo, że na początku blokowalas się, nie dopuszczałas myśli, że coś z tego może być). Wraz z jego cierpliwoscia Ty utwierdzialas się w przekonaniu, że można mu zaufac, mur runął. Skoro on tak wiele zniósł dla Ciebie to komu - jak nie jemu - możesz zaufać? Dlatego teraz tym bardziej Ciebie to boli, bo etap otwierania był długi a to oznacza, że Twój poziom zaufanie do niego był już wysoki. Może kręciła go ta Twoja niedostpnosc?

aurora Od wydawania pozwoleń są odpowiednie służby a wyżej była to jedynie sugestia, natomiast nie poczuwam się do bycia niczyim faworytem Zwykły szary człowiek w zwykłej szarej rzeczywistości

Wracając do tematu:

Nie wiem, może zupełnie pewnych rzeczy nie ogarniam W moim odczuciu koniec następuje właśnie w momencie, kiedy otrzymuję Z ZEWNĄTRZ wyraźny i jasny sygnał, że ktoś nie życzy sobie utrzymywania ze mną dalszych kontaktów. Może nie po pierwszym razie, ale po drugim czy trzecim, widzę i słyszę, co do mnie dociera i zamierzam grać dalej tego przedstawienia, bo zwyczajnie nie ma sensu: NIE znaczy NIE. Jeśli potem się okazuje, że ta osoba się ze mną kontaktuje, bo nagle zmieniła zdanie i ma do mnie pretensje że się nie odzywam, to już inna bajka, zresztą tym bardziej niezdecydowanie powoduje jeszcze większy dystans. Zatem do pogodzenia się z rozstaniem wystarczy tylko i wyłącznie sygnał od niedoszłego/byłego partnera, że to koniec. Niczego nie muszę z głębi siebie wydobywać, aby to zakończyć.
Za to każdy taki ruch może być właśnie negatywnie odebrany przez drugą stronę.

A nie jest czasem tak, że jednak na coś jeszcze liczysz? Może nie na związek, ale chociaż na wiadomość, że wciąż jesteś dla niego ważna?

Przecież ludzie na forum słusznie Ci radzili, żebyś przestała pisać, a ty i tak wysłałaś tego maila. Kiedy kilka tyg temu facet ze mną zerwał przez telefon ja też napisałam mu coś przykrego, od razu jak się rozłączyłam.
Jednak dotarło do mnie od razu, że to KONIEC. I zaprzestałam kontaktu. Czasu nie da sie cofnąć, miał powód żeby zerwać, jakby chciał ze mną być, to by tego nie robił.

Szkoda też, że przez swoje zachowanie, sprawiłaś, że własne osiedle źle Ci się kojarzy. Gdyby to było dość neutralne rozstanie, bez tych wszystkich toksycznych akcji, na pewno by tak nie było.

Ja na miejscu tego faceta nie odczytałbym nawet tej wiadomości, tylko ją od razu skasował. Nie miałoby to sensu, bo pewnie każda wiadomość czy sygnał od byłej, wywołałby u mnie odruch ucieczki. Natomiast co do wyleczenia sie z uczuć czy w ogóle sympatii do ex, to kiedyś tutaj na forum słyszałem mądrą kwestię: możesz czuć się wyleczony, jeśli mijasz byłego na ulicy i nie odczuwasz nic

Witam Cię Autorko. No niestety czytając Twój post doszłam do wniosku, że popełniłaś dużo błędów. Oczywiście teraz już jest pozamiatane także nie ma co o tym myśleć i analizować. Ale króciutko Ci napiszę co myślę. Otóż facetowi prawdopodobnie na początku bardzo na Tobie zależało. Okazywał to. Ale Ty byłaś w ciągłych rozjazdach i w końcu coś w nim się zmieniło. I wtedy jak już zauważyłaś tą zmianę i większą obojętność z jego strony to trzeba było już to olać, bo to był już koniec znajomości. I wtedy choćbyś niewiem co robiła to i tak już by nic nie dało. Wybacz, ale jak facet wyraźnie Ci już dał do zrozumienia, że nie życzy sobie kontaktów z Tobą i że czuje się osaczony przez Ciebie to to już jest moim zdaniem prześladowanie drugiej osoby( stalking). Rozumiem, że robiłaś to w dobrej wierze, ale tak się nie robi. Facet wyraźnie dał Ci do zrozumienia, że coś się zmieniło i już nie chce dłużej tego ciągnąć. Na dodatek jeszcze kontaktował się ze swoją byłą dziewczyną. Ja bym już od tej jego zmiany nie odezwała się ani słowem do Niego. Mam nadzieję, że wyciągnęłaś z tego wnioski na przyszłość. Jak coś się skończyło to się skończyło i już. Trzeba umieć w porę się wycofać a nie reanimować trupa.

Jednego nie rozumiem - to Promission w końcu miała walczyć, czy zniknąć z jego życia?

Generalnie rzeczywiście tak jest, że jak ktoś mówi "nie", to znaczy "nie". Ale ten facet sam zachęcał Promission, żeby walczyła! A potem coraz bardziej ją od siebie odpychał, żeby ona coraz bardziej walczyła? Zabawę miał, czy co? Nienormalny jakiś.... Co innego, gdyby powiedział coś w stylu, że nie czuje, że jej na nim zależy itd., itp. Ale nie, żeby WALCZYŁA!!! I jeszcze po tych słowach coraz bardziej się dystansował, coraz bardziej mówił wprost, że nie chce mieć z nią nic wspólnego. A ona miała walczyć o względy królewskiej mości... A ostatecznie i tak ją zgnoił twierdząc, że czuje się przez jej zachowanie osaczany. To niech się chłop zdecyduje, czego chce. Chyba że to kolejny etap walki, który Promission musi zaliczyć, żeby zyskać jego łaskawość. Pokonać wszystkie przeszkody, dobiec do mety choćby na kolanach...

Oboje chcieliśmy stałej obecności w tej relacji i w końcu ona była ( za późno ), byłam blisko. Czas pokazał, że z jego strony to nie było nic trwałego i mocnego, skoro tak szybko to skreślił i szukał kontaktu z inną.

Już na samym początku patrząc na to z mojej perspektywy oczywiście, wiedziałam że gdyby chciał coś tworzyć to by inaczej postąpił. Po tych moich pytaniach czy mu zależy, czy coś się zmieniło, spotkałby się i normalnie pogadał, w pewnym sensie mnie uspokoił, gdy odnosiłam wrażenie, że coś jest nie tak. Ja nie oczekiwałam cudów, żadnych deklaracji, tylko odrobinę więcej zainteresowania, co jest chyba normalne w fazie początkowej. Może moja złość na ignorowanie kontaktu była mu na rękę, miał przynajmniej narzędzie, aby zrzucić winę na mnie. Nigdy się nie dowiem co tam w jego głowie się zadziało, faktem jest że odwidziało mu się i nie chciał nic naprawiać.

Wytrwam w tym postanowieniu, bo w życiu kieruję się pewnymi zasadami. Temu człowiekowi bym nie mogła nigdy zaufać, w kwestii uczuć, ani czynów.

Promission, nie wiem, czy przepłoszyłaś go swoją desperacją i rzuciłaś w ramiona innej wieloma tygodniami nagabywań, nie pozwalając mu nawet doświadczyć straty. Wątpię. Twoja historia wygląda na bardzo ponurą już od samego początku i to wcale nie dlatego, że ta znajomość, była znajomością korespondencyjną...

Piszesz, że poznaliście się we wrześniu. Do stycznia widzieliście raptem pięć razy. Już w listopadzie gość postawił Ci ultimatum i znajomość zaczęła się sypać. W grudniu zaś, jeszcze bardziej się pogorszyło między Wami. Potem jakieś historie z rzekomą walką o relację, gdzie niby raz Ty raz on lub na odwrót... W lutym gość Cię odstawił totalnie.
Czy tak wygląda początkowy etap fajnej, budującej i obiecującej znajomości z dalszą perspektywą w tle?
Po dwóch miesiącach jechania w 95% na kontakcie przez światłowód wyznaje się komuś miłość? I pozwala się mu na ingerencję w tak poważnych sprawach, jak te związane z pracą i jej charakterem? Na dodatek, jako warunkiem Waszego "ciągu dalszego"?

A potem, gdy już tej rewolucji dokonałaś i spełniłaś jego oczekiwania i to nawet tydzień wcześniej, niż się spodziewał, to jak on Ciebie przywitał? Zamiast skakać z radości jak Czesiek -  bokser sąsiadów, przylecieć na spotkanie z Tobą i posikać się z radości - stwierdził, że Ci nie wierzy i że jak już bedziesz na miejscu, to go możesz ewentualnie odwiedzić... Luty to kolejny "bajeczny" miesiąc Waszej znajomości - Ty na home office z pięcioma kilogramami wolnego czasu dziennie, usatysfakcjonowana widywaniem się raz w tygodniu, choć on nawet i na taką regularność nie miał ochoty, bo treningi, praca, spotkania rodzinne...

Dlatego pozwoliłam sobie napisać, że siadł u Ciebie instynkt samozachowawczy... To wyznawanie miłości, rzucanie swoich spraw na czyjeś polecenie, jego niechęć do spotkań z Tobą, odpychanie Cię, rzucanie tekstów typu "walcz", powątpiewanie w Ciebie, a potem całe te porozstaniowe akcje z Twoim łaszeniem się, nachodzeniem go w jego domu (sic!), pisaniem do niego "Biblii" przez liczne SMS i maile, bardzo dużo mówią o Tobie, a raczej o tym, jak sama siebie traktujesz, czym gotowa jesteś się zadowolić w relacji i jak cholernie słabe masz granice.

Masz teraz doskonałą okazję, by zamiast topić się w żalu i obwinianiu faceta za bycie niepoważnym, kończeniu z nim siódmy raz i zastanawianiem czy odebrał kolejnego z serii 358 maili od Ciebie z zaproszeniem do rozmowy, wyjaśnienia i innych analiz czegoś, czego tak naprawdę wcale nie było, zająć się sobą. I sobą zaopiekować.

Promission, życzę Ci doświadczenia bycia zakochaną, bez długiego ogona ciągnącej się przeszłości, bo już samo to potrafi skutecznie zniechęcić tę drugą stronę, która ma zaczynać nową relację z Tobą od przekopywania kanału La Manche po Twoich byłych, Twoich uprzedzeniach, Twoich wątpliwościach, obawach, niepewnościach. I doświadczenia w drugą stronę - kiedy to Ty jesteś dla kogoś tak ważna, kto i czas i okoliczności i miejsce potrafi przekształcić w okazję do bycia razem z Tobą.

Widać rzeczywiście, że Autorka niczego tak bardzo nie pragnie jak szczerej i prawdziwej miłości Żeby takową znaleźć warto poświęcić na to więcej czasu i wysiłku i nie ulegać chwilowym złudzeniom, takim jak właśnie krótkotrwała i powierzchowna relacja, oparta na kontakcie internetowym. Niestety budujemy wtedy sobie często zupełnie fałszywy obraz partnera i tak naprawdę nie jesteśmy w stanie go dobrze poznać. Na tyle dobrze, aby spróbować z większą pewnością siebie stworzyć coś trwałego. Dlatego po zamknięciu poprzedniego rozdziału w życiu, który miejmy nadzieję już nastąpił , życzę Ci dużo odwagi zapału, aby spełnić swoje pragnienie bycia szczęśliwą Powoli z uporem zmierzaj do celu, bo to co cenne nigdy łatwo nie przychodzi

Doszłam do pewnych wniosków i być może one są błędne, ale prawdopodobne. Moim zdaniem u niego wystarczy błaha sytuacja, który powoduje chęć wycofania się i to może być totalna głupota lub niezrozumienie, wtedy przestaje mu zależeć, odsuwa się i nic nie naprawia. Sąsiadka mówiła, że wydawało się jej, że wszystko idzie w dobrym kierunku, aż tutaj nagle koniec i zmiana zachowania. Wcześniej udało mu się stworzyć długie związki, ale na to nie ma reguły. Niech mu się wiedzie, byle nie bawił się więcej uczuciami innych osób. Myśli o tym co było wracają, ale to normalne, bo to świeża sprawa. Czas zrobi swoje i cieszy mnie fakt, że nie chcę mieć z nim jakiegokolwiek kontaktu.

I tak, nie chcę już analizować tego co było, jego czy mojego zachowania. Przez te tygodnie nie było godziny, bym się nie zadręczała, a efektem stresu jest jadłowstręt. Teraz zajmuję się sobą, ściągnęłam e-booki i netflix. Po Wielkanocy wrócę do ćwiczeń, tylko muszę nabrać więcej energii, bo ta huśtawka emocjonalna mnie wyczerpała, a forma sama się nie zrobi Życzę Wam Spokojnych Świąt

To nie chodzi tylko o krótka znajomość ze mną,  czy z sąsiadka. Owszem, tamte dziewczyny miały to coś, bo związki trwały, ja nie chcę się wdawać już w szczegóły, bo to nieistotne i można byłoby wypracowania napisać.

Odebrałam to jako zabawę uczuciami, bo mówił wiele głupot, a w tym wieku należy być świadomym wagi słów, typu nigdy tak nie czułem i uwaga: jesteś kobietą mojego zycia ( to już wiedział po 4 msc ), a w moim wieku należy mieć lepszy dystans samozachowawczy i nie dać sobie nawijac makaronu na uszy:) Jego była także mówiła, że wyznawal szybko uczucia, a ona czuła, że to za wcześnie i w końcowej fazie jak pożegnał się z nią w smsie, stwierdziła że po prostu zabawil się młodszą, bo musiała mieć w głowie jakiś racjonalny powód, skoro bez konkretnego zakończył znajomość po 3 msc, która dobrze rozwijała się, a on szukał rzekomo czegoś trwałego.

Ja mu życzę jak najlepiej, a jak wszystkie złe emocje opadną to i będzie mi obojętny. I nigdzie nie napisałam, że jest zły, bo ja widzę w nim nadal wiele zalet, ale nigdy już nie chciałabym z nim być, tak samo i on ze mną.

To raczej normalne, że z jednymi osobami jesteśmy w stanie stworzyć coś trwałego a z innymi uda się jedynie nawiązać krótkotrwałą znajomość. Nie ma się co z tym zrażać. Warto po prostu trochę dłużej zaczekać, aby się upewnić , czy to ten/ta właściwy/wa. Niestety zgodzę się z wypowiedzią wyżej, że Panie budują sobie bardzo często tą iluzję i właśnie bardzo szybko się angażują. Potem pojawia się zdziwienie, że facet się nie odzywa czy zniechęca, jak znacie go dopiero kilka tygodni, widujecie się dość rzadko a karmicie się jedynie tym, co daje sam etap początkowy, który może nagle prysnąć jak bańka mydlana.

Podsumowując w pewnym momencie przestało mu zależeć i miał do tego prawo.  Nic nie trwa wiecznie i jasne, że z niektórymi osobami tworzymy krótkie relacje.

Nasza znajomość od początku opierała się na otwartej rozmowie, dlatego gdy coś zmieniało się, chciałam pogadać w cztery oczy i wiedzieć czy iść w lewo czy w prawo. Zabrakło mi tego. Moje uczucia były mocniejsze i chęć tworzenia czegokolwiek, tym bardziej że to był etap początkowy. Nikogo jednak nie można zmusić,  aby mu zależało i chciał.

Nie będę wyłącznie siebie obwiniala, bo on nie był do końca fair. Kreowal się na inną osobę, chociażby w sytuacji ze swoją ex, mówiąc o niej pomyłka, żałując znajomości i twierdząc, że nie kręcą go akcje dla zabawy, a gdy jedna relacja mu nie wyszla, proponował jej wieczór.  I to nie jest tylko moje spojrzenie, ale także samej zainteresowanej. To są fakty, bo gdy ktoś mówi jedno, a robi drugie to można poczuć się zdezorientowanym.

Uważam,  że zrobiłam wiele i gdyby z obu stron było to mocne i trwale, to mielibyśmy więcej czasu by się poznać i spróbować coś tworzyć. Nie wyszlo, trudno, takie jest życie

Poproszę o zamknięcie tematu, bo każda wiadomość powoduje wspomnienia, a myślę że na tym etapie to zbędne.

Pozdrawiam!

Niestety, nie jest to możliwe. Zajrzyj do naszego Regulaminu.

Życzę Ci siły i nadziei, Promission.
Przetrwaj to. Odchoruj. Wzmocnij się w taki sposób, jaki jest dla Ciebie najlepszy...
Dasz radę!

Zanim przyjdzie akceptacja tego, co się w Twoim życiu zdarzyło przez te kilka miesięcy albo kilka tygodni - licząc rzeczywisty czas od przeniesienia Waszej znajomości do prawdziwego świata, minie pewnie jakiś czas. W zasadzie nie jest istotne jak długi, ile co z tym czasem zrobisz. Kamieni można używać do obrzucenia czegoś lub kogoś, można je kopać, gdy trafi się na nie wędrując jakąś ścieżką, ale można też użyć ich do zbudowania warowni, która da schronienie w trudniejszym czasie. Od tego, czym wypełnisz teraz Twoje życie i myślenie, Twoje bycie tu i teraz zależy proces Twojego zdrowienia. Trochę tak, jak ćwiczy się rozleniwione długim brakiem ruchu ciało, tak można oprócz marazmu i topienia się w niespełnieniu jakiejś relacji, bezustannym analizowaniu przeszłości i stawianiu pytań, na które odpowie Ci tylko głucha cisza, zacząć robić coś innego - poćwiczyć wolę, wewnętrzną siłę, polaryzację myśli... I gdy tylko minie u Ciebie moment szoku, niedowierzania i łez, warto uświadomić sobie, że mimo przykrych emocji, stanów, przeżyć, to Ty masz władzę nad tym, co z nimi zrobisz, gdy znowu się pojawią.

Wtedy też odkryjesz, że nie da się Twoich nawet najlepszych cech i największych walorów, zdolności do komunikowania problemów i chęci rozwiązywania ich, wpisać w algorytm dobrej relacji z osobą, którą pokochasz. Można być najcudowniejszym pod słońcem człowiekiem, królową empatii, cesarzową komunikacji interpersonalnej, miss świata dekady, a i tak nie stworzyć żadnego satysfakcjonującego związku z osobą, dla której zabije mocno serce i w której wirtualną miłość się uwierzy... Dlatego między innymi ten, którego wyidealizowałaś, nie jest zupełnie zainteresowany naprawianiem zamku na piasku zbudowanym z kilku słów, które Ty uznałaś za pewnik, nie rozumie Twoich potrzeb ratowania czegoś, czego według niego nie ma i nie było oraz nie pojmuje ponawianych przez Ciebie prób kontaktu w celu wyjaśnienia Tobie, że w zasadzie uległaś własnej fantazji. Tę pracę Promission musisz wykonać sama.

I bardzo Ci kibicuję, aby świadomość takich faktów szybko do Ciebie przyszła, bo właśnie prawda, realność, akceptacja rzeczywistości są uzdrawiające. Myślę, że pomóc Ci w tym może też czysta algebra... Od września do stycznia są 122 dni. Według Twojej relacji, w okresie tej największej fascynacji Twoją osobą, tomów liryki, które wydzielał dla Ciebie przez komunikator, miłosnych wyznań, podobieństw dusz i innych treli, widziałaś się z nim na żywo 5 (słownie: pięć) razy. Kurtyna!

Aurora Borealis to co napisałaś będzie moją mantrą, a także słowa innych osób, które wypowiedziały się pod moim postem i w których widzę mądrość.