Wyjątkowy chlopak - Netkobiety.pl

A siebie uważasz za wykształconą?
Co to dla Ciebie znaczy?

Kompletnie nie przeszkadza mi że ktoś nie ma studiów jeżeli radzi sobie w życiu i robi to co lubi.  Bardziej cenie taka cechę jak zaradnosc a nie dyplom.

Jeśli coś ci w chłopaku nie pasuje, nie możesz czegoś zaakceptować,  to sobie go odpuść. I nich ci do głowy nie przyjdzie aby zmuszać go do książek, edukować, albo wymagać ukończenia studiów

Oboje będziecie nieszczęśliwi w tym związku.

No ok odchodząc juz od tematu studiów co sadzicie o chlopaku ktory kompletnie nie czyta nic? Ksiazki to przeciez bogactwo. Nie bez powodu mowi sie ze kto czyta tez zyje dwa razy

To sobie pluj w brodę, że nie znalazłaś chłopaka na studiach :-] a przepraszam, pewnie nie studiowałaś prawa lub medycyny, ałć.

Nie ma potrzeby więc nie czyta, nie zmusisz go. Jak ma czytać wypociny typu "365 dni" to lepiej niech nie czyta w ogóle . Nie ilość ale jakość się liczy.  W rozmowie czujesz, że odstaje od Ciebie,  słyszysz to? Nie ma własnych poglądów czy nie ma argumentów i nie macie o czym rozmawiać? Nie zmusisz go do czytania, nawet nie próbuj.  Jeśli Ci to przeszkadza to się rozejdzcie ,bo to nie ma sensu. Co studiowałaś?

[Post edytowany z powodu naruszenia punktu 6 postanowień szczególnych Regulaminu Netkobiet.]

Autorko/autorze (kto tam cię wie) zapraszam na siłownię, wytrzymasz tydzień to zacznę czytać, a jak wytrzymasz miesiąc, to nawet mogę zacząć studiować i zostać prawnikiem lub lekarzem. Pasuje?
Ach tak, no przecież, bezmyślne przerzucanie złomu nie jest tak intelektualnie rozwijającym i porywającym zajęciem jak leżenie na boku z książką...

Nic. Bo czytanie ksiazek nie okresla go jako czlowieka dobrego czy zlego.
Zalezy czy glupi jest czy madry. Bo moze czytac i byc glupi, a moze nie czytac i byc madry.

I nie dość, że sobie radzi, to jeszcze ma sprawny intelekt, własny sąd, refleksyjność i wrażliwość.

Kiedy najczęściej wcale nie chodzi o radzenie sobie w życiu. O co chodzi takim osobom?

- O przynależenie do kasty nadludzi, hermetycznego środowiska towarzyskich elit, gdzie nie ma wjazdu dla plebsu.
- O brylowanie na salonach, obracanie się wśród lokalnych celebrytów, polityków, biznesmenów, duchownych, ludzi z tzw. świecznika,
gdzie jak się dobrze zakręcić, można całkiem nieźle się ustawić, gdyż takie kontakty otwierają drzwi niedostępne zwykłym śmiertelnikom.
- O stworzenie sobie możliwości wejścia na wyższy level po plecach partnera, który zostanie wykorzystany jako trampolina do lepszego życia,
aż któregoś dnia niespodziewanie usłyszy, że coś się wypaliło i to chyba nie jest to... gdy spełni swoją rolę, stanie się nudny i bezużyteczny.
- O udowodnienie sobie i otoczeniu, że "mogę mieć każdego, nawet lekarze i prawnicy, to się do mnie w kolejce ustawiają" no cóż...
- O te miny, kiedy na imprezie u znajomych przedstawiając partnera można wypowiedzieć to magiczne "jest prawnikiem" lub choćby "lekarzem"
a nie wulkanizatorem w stacji obsługi pojazdów, technikiem w zakładzie unasienniania zwierząt czy glazurnikiem układającym kafelki w kiblach.

Tak siak czy owak, za każdym razem chodzi o leczenie jakichś tam własnych kompleksów natury różnej, a nie o to czy on czyta czy nie czyta.

Autorko tak sobie pomyślałam, że jak człowiek zaczyna czytać zwłaszcza wartościową literaturę, to zaczyna myśleć,  a jak zacznie myśleć,  to nie wiadomo co wymyśli. Może się okazać, że uzna iż jesteś płytka lub za mało........dla niego.

Studia w dzisiejszych czasach nic nie znaczą nie wiem po cholere ludzie się tam pchają

Napiszę z własnego doświadczenia. Jestem szczęśliwą mężatką, z trzydziestoletnim stażem. Gdy poznałam swojego męża, właśnie skończyłam studia, on był robotnikiem, po „zasadniczej”. I nawet przez chwilę nie przyszło mi do głowy, aby oceniać go z tej perspektywy. Cudownie nam się gadało na wszystkie tematy, tak jest do dziś. Nieraz imponuje mi rozległą wiedzą, pomimo, że ja czytam prawie na okrągło, a on nie czyta w ogóle. (To zależy jeszcze, co się czyta

To gratuluję Jesteś lekarzem, ja tylko mgr inż. Też poznałam wiele osób i coś z nim wyniosłam. I wiadomo zależy kto jak traktuje studia, ja traktowałam poważnie i nie na za nasadzie ale przejść do kolejnego semestru.
Ale miałam na myśli to że nie można oceniać ludzi tylko po tym czy mają skończone studia czy też nie. To tak jakby okreslić wprost że ludzie po studiach są mądrzy, po szkole średniej w miarę a np po podstawówce do idioci.

Jestem bardzo spokojna Nie wiem o co teraz chodzi Wyraziłam jedynie swoją opinię, i nie wiem dlaczego ona ci jakoś przeszkadza, jakby obrażała ciebie

Ok. Ja wiem ze wykształcenie nie jest ważne. Gorszy problen jest z moimi rodzicami bo oni nie akceptują jakby moj chlopak mialby nie miec studiow ale tu nie jest najwiekszy problem...
Ogolnie on jest bardzo troskliwy czuły widac ze mu bardzo zależy, zawsze stawia mnie przed sobą, dobrze nam jak jestesmy razem ale... on nie ma matury. I teraz nie wiem jak zareaguja moi rodzice.

Martusia1991 mogę spytać ile ty masz lat?
I czemu  dla twoich rodziców wykształcenie jest aż tak ważne? Powiedzieli ci to kiedyś wprost że chłopak bez wykształcenia będzie niemile widziany w ich domu?

To o czym wspomniała Salomonka wydaje się szczególnie istotne i cenne. Poza nauką i zdobywaniem doświadczenia, to samo nawiązywanie kontaktów i poznawanie ludzi jest niesamowicie cennym doświadczeniem.
Do teraz, kiedy Autorka wspomniała o rodzicach, byłem przekonany, z e można jej coś rozsądnego doradzić. Ale za każdym razem, jak słyszę o rodzicach, którzy mają swoje wizje i plany na karierę czy przyszłość dziecka, to mnie zwyczajnie rozsadza..Autorko, to jest TYLKO I WYŁĄCZNIE TWOJE ŻYCIE!! To od Ciebie zależy jak je sobie urządzisz i rodzice nie mają tutaj absolutnie nic do gadania. To Ty tym życiem kierujesz i nie musisz niczego rodzicom udowadniać, ale zwyczajnie iść za głosem swojego serca i sumienia a nie ich sugestiami..

Czyli chlopak musi być oczytany i wyksztalcony, żeby  rodzice byli zadowoleni? Czyż to nie jest typowy przejaw chorych ambicji rodziców?  Jeśli tak to już współczuję biednemu chłopakowi. A żyć to z kim on będzie, z tobą czy z rodzicami? A spędzać czas? A uprawiać seks? I jeszcze wiele podobnych pytań. Czy jesteś aż tak uzależniona od rodziców,  że nawet chłopaka muszą Ci wybierać? Kierunek studiów też ci wybierali?
Przemyśl coś.

"Wiedzę możemy zdobywać od innych, ale mądrości musimy nauczyć się sami." Adam Mickiewicz

Ja wiem. No jasne ze to jest tylko i wylacznie moje zycie. Podobna sytuacja jest u mojej siostry gdyz moj tata nie lubi jej meza. Oni sami nie umieją dojść do ładu z dzieckiem ale ok to ich sprawa - i u nich sie juz z tym pogodzili ze tak sobie wybrala to tak bedzie zyc. Mam wrazenie ze ja jestem inaczej traktowana niz siostra (40 lat) dla mnie rodzice sa nadopiekunczy jeszcze ja po prostu boje sie im powiedziec ze on nie ma matury nawet. I bedziemy to jak najdluzej odwlekac az go nie poznają od innej strony.

No niby tak ale ja mam takich rodzicow ze szczerze mowiac wolalabym z nim zerwac niz powiedziec im ze nie ma matury wiem ze to straszne ale moi rodzice nie studiowali w tamtych czasach i nie dopuszczają mysli ze moglabym sie spotykac z kims kto nie studiował. Rozmawialam o tym z chlopakiem ale jeszcze nie o tym ze nie mozemy sie spotykać. Trafialam do tej pory na samych dupkow ze studiami xD

W jakim świecie dzisiaj ludzie żyją? Czasami jak czytam takie historie, to przecieram oczy ze zdumienia i mam ochotę palnąć się w głowę, żeby się w normalnym świecie. Czy mamy w końcu XXI wiek, czy czasy ustawianych związków i zaaranżowanych małżeństw? Jeszcze to stwierdzenie, że lepiej zerwać z facetem, niż przeciwstawić  się rodzicom? Autorko, dla kogo Ty żyjesz, dla siebie czy dla swoich rodziców? Z całym szacunkiem, ale chyba zerwałbym wszelkie kontakty, gdyby mi w ten sposób chcieli życie układać, wmawiając mi swoje "mądrości"..Obudź się, jeśli Ci tylko na nim zależy albo zostaw biedaka, niech sobie znajdzie kogoś, kto sam steruje swoim życiem a nie daje się sterować rodzicom, jak laleczka na sznurkach...

Loka Ja z kolei nie wiem do końca, czy dzisiaj świat jest taki, że każdy kto ma powiedzmy jakąś pracę, coś tam robi wolnym czasie, ogarnia dom, ale "nie rozwija się", nie chce w życiu więcej", nie idzie cały czas do przodu, jest postrzegany jako słabe ogniwo. Akurat w moim przypadku tak nie jest, ale powiedzmy, że znam ludzi, żyjących w swoim świecie, dla których ten cały "rozwój", życie na fali i ciągłe pędzenie do przodu jest zupełnie niepotrzebne a nawet śmieszne, co nie oznacza, że są nieszczęśliwi. Może i z naszego punktu widzenia sporo tracą, ale mówią, że równie sporo mogą zaoszczędzić, tej ciągłej gonitwy i tego stresu. Dla nich być może najważniejsza jest taka spokojna przystań, bo jeśli mają gdzie mieszkać, za co żyć i co robić po pracy, to w sumie czego im więcej potrzeba? Taki facet nie ma 100 różnych zainteresowań, nie jest "ambitny", nie widzi potrzeby w ciągłym wyścigu, tylko sobie gdzieś tam pracuje na w miarę stabilnym stanowisku, nie widząc potrzeby zmian..Skoro mu to odpowiada..

Zresztą studia a matura to dwie różne rzeczy, choć jedno i drugie nieporównywalnie łatwiej zdać/przejść niż jeszcze 20 -30 lat temu..
Tutaj, jak widać Autorce nie przeszkadza podejście jej faceta, raczej obawia się reakcji swoich rodziców.

Bardzo ciekawy temat - ten wyświechtany do obrzydzenia samorozwój. Dla mnie zawsze ważniejsze było to, co wewnątrz mnie, a blichtr i tzw. sukcesy to ewentualny dodatek. W życiu chcę się stawać coraz mądrzejszym życiowo i duchowo człowiekiem.
Brak matury wydaje się lekko niepokojący, ale ja po prostu zapytałabym, dlaczego, co się stało powodem takiej sytuacji, poznałabym przesłanki. I oczywiście dążyłabym do poznania człowieka, a nie jakichś tam umownych wyznaczników.
Brak wykształcenia a tzw. zakuty łeb to dwie różne sprawy. Choć owszem, czasami występują w parze. Ale Autorce podobno dobrze jest z tym chłopakiem, a problemem jest stanowisko rodziców. Nie zazdroszczę, bo to wielka presja.

No, właśnie. Więc nie dajmy sobie wmówić, że ktoś, kto nie ukończył studiów, miliona kursów, nie trenuje jogi, lubi sobie posiedzieć w domu, ten nie rozwija się.
Ja lubię równowagę. Po czasie intensywnieszych doznań muszę się zaszyć w domu i wyciszyć. Znowu gdy długo jest spokojnie i monotonnie, zaczyna mnie nosić.
Teraz, w tym trudnym koronawirusowym czasie bardzo mnie męczy wysłuchiwanie wciąż o jednym w pracy. Wolałabym zostać w domu, nie oglądać żadnych wiadomości, piec sobie chleb i czytać tylko to, co mnie interesuje, ale rozsądek każe mi pracować, póki jest możliwość.
Odeszłam nieco od tematu, ale jak widać jesteśmy przeróżni i lepiej nie przykładać wszystkich do jednego szablonu.

Autorka musi, niestety zdecydować, co jest ważne dla niej samej, nie dla rodziców. I czy jest gotowa o to zawalczyć.

Chociaż z drugiej strony.... Może ktoś był młody i nie zależało mu na maturze, a potem okazało się, że i bez niej można żyć. Bo właściwie po co matura np. znakomitemu szewcowi?

Tu piłka krótka: albo się godzi na takiego i twardo broni swojego stanowiska, albo pora się rozejrzeć za innym panem.
Jestem teraz z takim mocno kontrowersyjnym człowiekiem. Co niektórzy bardzo mi tę znajomość odradzali. Bałam się, nawet podejmowałam próby ucieczki ("weź się wk...w i mnie zostaw!"), ale ostatecznie powiedziałam sobie, że muszę zdać się na własny rozum i serce. Po prostu przyjrzałam się jemu i sobie, obserwowałam, jak MNIE jest w tej relacji. Nakazałam sobie spokój.
Nie żałuję, cokolwiek się stanie.

Widać tu ogromne znaczenie mają rodzice, ale biorąc pod uwagę wszystkie wypowiedzi autorki mnie się wydaje, że dużo do powiedzenia ma ona sama - mimo wszystko. Może to tylko było stwierdzenie, ale to autorka zaznaczyła, że jej chłopak nie ma studiów medycznych bądź prawniczych, nie że w ogóle ich nie ma , tylko akurat tych konkretnych.
Studia są ważne, ale błędem jest ocenianie kogoś tylko na tej podstawie. Weźmy na przykład mechanika samochodowego, może nie mieć studiów ale w swoich fachu może być świetny bo ma talent, smykałkę do tego,dużo czyta na ten temat, rozwija się.
Można nie skończyć studiów lingwistycznych a znać 5 języków obcych bo ktoś chciał i miał ambicję aby się ich nauczyć dla samego siebie.
Wg mnie autorka, jeśli jej zależy na owym partnerze na powaznie i widzi go w swojej przyszłości, to dać szansę poznania go przez rodziców. Ja tak zrobiłam z moim mężem. Chciałam aby moi bliscy poznali jego, tylko jego, bez oceniania że ma bagaż życiowy. Mamie powiedziałam o tej jednej rzeczy po kilku miesiącach i chociaż było zaskoczona sama przyznała, że dobrze że tak zrobiłam , gdyż wcześniej jest duże prawdopodobieńtwo, że patrzała by na niego przez pryzmat przeszłości, a nie teraźniejszości.
Loka mądrze zauważyła, że należy przede wszystkim wziąć pod uwagę dlaczego nie ma matury. Może mu sie faktycznie nie chce i nie ma ambicji a może po prostu nie miał warunków do tego? Może musiał już w tym wieku pracować, kto to wie.

Ja kiedyś poznałam fajnego faceta po zawodówce, spodobał mi się z charakteru, ale im dłużej się spotykaliśmy tym widziałam że my do siebie nie pasujemy. On rozmawiał tylko na określone tematy, nie można było z nim podyskutować, też nie czytał książek,  niczym się nie interesował. Mówiłam o czymś, on nie wiedział o co chodzi. Nie wyobrażam sobie wyjść za mąż za takiego człowieka, ludzie muszą się jakoś dobrać.

Tylko czy naprawdę coś w tym złego, kiedy tej matury nie zrobił, bo NIE CHCIAŁ? Czyli np widział się w innym fachu, choćby mechanika samochodowego, gdzie być może matura nie jest potrzebna. Facet się rozwija konkretnie w TYM kierunku i zwyczajnie nie chce w innych? Bardzo często takim ludziom przypisywany jest brak ambicji i nie dlatego, że się nie rozwijają, tylko że się nie rozwijają w WIELU DZIEDZINACH, nie mają zapełnionego grafiku po same brzegi, nie robią 10 rzeczy na raz. Mówię to jako ktoś, kto zawsze chciał studiować, miał marzenia i lubił się rozwijać, ale swoim własnym torem a nie wyznaczonym przez rodziców.
Wyższe wykształcenie, szerokie horyzonty, aktywne życie czy samorozwój zawsze będą traktowane jako zaleta, ale ci wszyscy, którzy nie lubią się wychylać za bardzo też mogą okazać się wspaniałymi ludźmi..
Dlatego Autorko, nie patrz na rodziców, tylko odpowiedz sobie, czy Ci zależy na nim, ale takim jaki jest..?

Wczoraj napisałaś swój post a dziś już jest temat nieaktualny?