Potraktowal mnie w okropny sposób, nie umiem sobie poradzić - Netkobiety.pl

Im więcej o tym myślę, tym bardziej widzę wiele rzeczy z dystansu.macie rację, że nie powinnam mu wybaczać, nie byłoby tego wszystkiego.

I jeśli zdolny był do kłamania mi prosto w oczy, to być może zdolny był do takiego zachowania na koniec, mimo jakiejś roli brata który zabrał go do siebie i woził / odwoził do pracy.

Spakowałam jego rzeczy i wszystkie prezenty od niego. Plakalam, ale wyniosłam do piwnicy. On w piątek mówił, że ich nie chce.

Nie.
Ale i on raczej sentymalny nie jest, niejedna relacje zakończył.

Czuje tylko wykorzystana pod każdym względem również finansowo, bo jak wspominałam pomieszkiwał u mnie, a przez pierwsze miesiące żył na mój koszt, to ja byłam sponsorem wyjść, jedzenia i wszystkiego. On np w restauracji nie wyciągał portfela (o to także była kłótnia). On nie mial pracy, znalazł ja dwa tygodnie temu, od września robił zlecenia, a przedtem był na utrzymaniu rodziców. Byłam naiwna.

Zresztą na początku też mi mówił że jesteśmy na wyłączność itd itp, a okazało się to wielka bujdą.

Dlatego mówię że zaczęłam patrzeć na to z dystansem i na cały związek.
Mialam prawo być wściekła o wiele rzeczy. Nie robiłam mu awantur o krzywo postawiona szklanke. Fakt faktem nie powinnam być agresywna, ale byłam w takim stanie że nad sobą nie panowałam.

Czuje sie bardzo oszukana, bardzo wykorzystana. Już nie wiem co było prawda a co kłamstwem.

Przestań analizować, typiarz potraktował Cię jak ghosta, daj spokój sam tego doświadczyłem. Nie marnuj czasu na rozmyślanie. Te 9 miesięcy wystarczyło do weryfikacji Pana, w sensie sam się zweryfikował. Ja tak trwałem kilka lat z narzeczoną. Jedyne czego żałuję to tych lat, bo niby były a niby nie. Edit: o i właśnie sobie zaczynam przypominać analizować. O duchach trzeba zapomnieć, niestety sami tego chcą zostawiając nas w poczuciu dziwności

Dziewczyno nie dziwie sie ze tak Cie potraktowal, bez szacunku. Skoro Ty sama sie nie szanujesz to jak ktos moze Ciebie szanowac?? Facet Cie oszukiwał, jednoczesnie krecil z innymi a Ty sie z tym pogodzilas i przyjelas spowrotem a teraz sie  samobiczujesz dlaczego Cie to jednak w glebi bolalo. A jak mialo nie bolec?? Bo mowil ze kocha, ze bedzie inny? Mowic to sobie mozna wiele, a licza sie czyny. Jak ja Ci teraz napisze ze Cie kocham to tez to łykniesz jak pelikan?? No wez troche zacznij myslec trzezwo bo zal bierze jak sie czyta te Twoje nieprzytomne wywody.
A najgorsze w tym wszystkim jest to ze to wcale nie milosc do niego Cie tak nakreca ale desperacja, ktora czuc na kilometr plus strach przed byciem sama. Masz dopiero 28 lat a piszesz ze masz "juz" 28 lat i nie sadzilas ze Cie zostawi "sama". Jaka sama? Co Ty niemowle jestes, ze jestes skazana na opieke i chociaz opiekun jest do doopy to wolisz takiego niz zadnego? Wstan z kolan dziewczyno i wez wlasne zycie w swoje rece a nie uzaleznilas sie od jakiegos typa i trzymasz sie go kurczowo chocby byl funta klakow nie wart..."bo robiliscie fajne rzeczy razem". Sama tez mozesz robic fajne rzeczy, albo ze znajomymi badz kiedys w przyszlosci z facetem ktory bedzie wart zachodu. Nim sie za to jednak zabierzesz to najpierw zbuduj wlasne poczucie wartosci i nie opieraj go na kims bo serio widac ze Ty sie w tym facecie przegladalas jak w lustrze. Lustro zniknelo i przestalas istniec. Zalosne to i szkodliwe bardzo dla Ciebie.

Przezywanie jest normalne ale obwinianie siebie za to rozstanie jest w Twoim przypadku chore. Robisz sobie tym krzywde bo wmawiajac sobie ze to Twoja wina umniejszasz wage jego klamstw i zdrad i doprowadzasz sukcesywnie do sytuacji w ktorej za chwile bedziesz blagala go na kolanach zeby wrocil a Ty juz przymkniesz oko na wszystko. Juz Cie zapewne kusi zeby zadzwonic i przepraszac ze masz uczucia, ze smialas miec podejrzenia co do niego po tym jak Cie oszukiwal itp.
Ja rozumiem ze mialas plany i marzenia, kazdy ma jak wchodzi w zwiazek wyobrazenia jak bedzie cudownie ale jesli rzeczywistosc pokazuje co innego to pozostaje w sposob dojrzaly przezyc zalobe nad tymi nierealnymi marzeniami a nie na sile je nadal probowac realizowac wypierajac fakty. Przeciez nawet gdyby teraz wrocil do Ciebie i zagryzlabys zeby by nie pytac, nie miec uwag itp to wewnetrznie nadal przezywalabys pieklo rozterek, niepewnosci i watpliwosci a z kazdym jego podejrzanym zachowaniem trudniej byloby Ci nie wybuchnac. Kogo wiec probujesz oszukac, no kogo? Sama siebie przedewszystkim, bo mnie to z grubsza w sumie wisi ze Ty cale zycie spedzisz w matrixie z jakims typem.  Nie zamierzam Cie juz dluzej przekonywac, co mialam ochote przekazac to przekazalam, zrobisz co zechcesz.
EDIT: przeczytalam Twoj poprzedni watek z innym panem w tle i widze ze lubisz powielac te same schematy. Znowu dupek i Ty... "jedyna winna wszystkiego". Jak lubisz byc w relacji wycieraczka to coz.. Co kto woli.

Dlatego wypisałam powyżej powody tych kłótni,bo ja po prostu zwariuję od myślenia, że mogłam tych tematów nie poruszać, że za daleko w to zabrnęłam Niekiedy szliśmy do pracy, było ok, a siedząc w pracy coś mi się przypomniało i mu od razu o tym pisałam. On i tak cierpliwie to znosił - mam takie wrażenie.

Okropnie się obwiniam bo czuję się jak furiatka

Dziękuję Ci.
Gdy wszystko (a przynajmniej część rzeczy) wyszła na jaw we wrześniu, on napisał do mnie list i wg niego o wszystkim mi tam opowiedział. Co prawda kwestia związana z Tobą osobą miała zaledwie trzy linijki - że nie sypiał z nią odkąd my zaczęliśmy uprawiać seks (ale gdy się znaliśmy - tak, mimo że mówił, że odkąd się znamy to nie było nikogo innego...).

Przez cały czas mając w głowie jego zachowania, widząc jej wybiórcze wiadomości do niego z tamtego okresu (Bo niestety nie wszystkie się zachowały) po prostu miałam to z tyłu głowy. Miałam milion pytań, chciałam znać całą prawdę. Bolało mnie, że okłamywał JĄ, która nic nie znaczyła, że spotkania były także z jego inicjatywy...

Gdy prosiłam go o wyjaśnienie tego wszystkiego, to on tylko powtarzał jak mantrę że o wszystkim mi już napisał, że idźmy do przodu.

Z tego wszystkiego zaczęłam wypytywać o przeszłość, grzebałam w tym, nie mogłam się z tym uporać, czułam się gorsza.

Obwiniam się - że przeszłosć nie powinna mieć wpływu, nie powinnam aż tak wywlekać, dowiadywać się z którą co robił (czego ze mną nigdy wcześniej, tłumacząc, że nie wiedział, czy lubię jakieś pieszczoty ). Nie umiałam się w tym odnaleźć, potrzebowałam jakiegoś nie wiem zapewnienia On chciał, żeby było stabilnie...

Kilkukrotnie powtarzasz w swoich postach, żę się obwiniasz za całą sytuację. ALe właściwie dlaczego? Czy jest JAKIKOLWIEK powód, usprawiedliwiający takie zachowanie? W świetle tego, jak Cię potraktował, zrozumiałe jest, że to przeżywasz, ma żal i rozpamiętujesz to wszsytko. Jedyną osobą, która tutaj jest winna, to Twój "facet", zachowujaćy się jak ostatni krętacz, więc on jest jedyną osobą, która jest czemukolwiek winna. On zwyczajnie udawał przed Tobą kogoś, kim nie jest a sukcesywnie pokazywał swoją prawdziwą twarz. Dziwię się Tobie, bo generalnie tutaj dla wszystkich, którzy przechodza kryzysy, największym bólem jesyt oszukiwanie i okłamywanie partnera, niezależnie czego to kłamstwo dotyczy. A on zaczął Waszą relację od kłamstwa.

Eh. P tym wszystkim co ten pan nawywijał, Ty mialas prawo to rozpamietywac, mialas prawo się złościc itd. To nie są sprawy, które można z dnia na dzień zamiesć pod dywan i przejsc do porzadku dziennego. Błagał o pojscie do przodu a Ty mialas sie nagle przestawic, zapomniec? pstryk, guziczek wyłączony, żyjemy normalnie. Prawdziwy facet dałby Ci czas na przetrawienie tego, znosiłby humory i nie miał by Ci tego za złe, bo wiedziałby ze musisz przepracowac emocje, dałby Ci na to czas itd. Tymczasem ten pan zachowuje się jak ostatni egoista. Narobiłem dziaostwa, ale ty masz mi wybaczyc, masz zapomniec i  idziemy do przodu, a jak nie, to mnie zamęczysz i od Ciebie odejdę...Co tez uczynil

Tak!! Dlatego jeszcze w styczniu prosiłam żeby raz jeszcze mi o wszystkim opowiedział od początku do końca. A on do mnie: już Ci o wszystkim napisałem we wrześniu. I ja proszę żeby powiedział, a on że już mi napisał. I wyprowadzało mnie to z równowagi, stawałam się agresywna.

Mam żal, że po prostu tak grzebałam w jego przeszłości, aż do bólu - że o to się kłóciłam.

Nawet jeśli moja reakcja trwała od końca września aż do teraz, a w międzyczasie zaczęłam grzebać w przeszłości?

To raz, a dwa co innego gdyby Twoj cudowny men wyjasnil Ci wszystkie watpliwosci, odpowiedzial na wszystkie pytania, dal czas zebys to sobie przetrawila itp. A on co zrobil?? Napisal Ci list bo nawet nie mial jaj zeby powiedziec Ci prosto w oczy o swoich zdradach i klamstwach. Dodatkowo nie wyjasnil tam jak sama wskazujesz wszystkiego  tylko zapewne wygodna dla siebie polprawde a reszte zamiotl pod dywan wymagajac od Ciebie "zebyscie szli do przodu". Jakie to zaje...scie wygodne nawywijac, cos tam niby wyjasnic a potem szybko uciac temat zeby nie musiec sie mierzyc z niewygodna prawda. Ciekawe czy gdybys Ty go zdradzala a potem rzekla" no Misiu zdarzylo sie tam raz czy dwa ale to bylo dlatego ze mialam gorszy czas i sie klocilismy ale juz o tym nie mowmy tylko ooo patrz jakie ladne rolety do pokoju! " to on by calkiem temat odpuscil i nie mial juz nigdy pytan i watpliwosci. No wez sie Dziewczyno zastanow.
Tam gdzie jest zdrada tam ciezko jest wrocic do normy nawet jesli prawda jest podana w szczegolach i rozlozona na czesci pierwsze. Zdradzany kocha i dlugo go boli ta krzywda, czasem cale życie a zdradzacz placi cene swoich wyskokow wlasnie takim czestym walkowaniem tematu. Jesli kocha naprawde to czeka cierpliwie i pokornie ze swiadomoscia ze sam tego piwa nawarzyl a jesli to jest powierzchownie z jego strony to podobnie jak Twoj ex szybko traci cierpliwosc i znika.

Powtórzę ostatni raz, MIAŁAS PRAWO grzebac w przeszłosci tyle, ile Ci było potrzeba. Skoro grzebałas tzn ze emocjonalnie sie z tym nie uporałas, potrzebowałas więcej czasu. Zrozum, że to on narobił goowna, on zdeptal twoje zaufanie, a potem zachowywał się jakby nic.. teksty typu " ahh daj spokój, już wszystko ci powiedziałem" swiadczą tylko o tym,że Twoj ukochany bagatelizuje i podchodzi do tych spraw lekko. Najlepiej dla niego by było, gdybyś powiedziała :NIC SIĘ NIE STAŁO...Teraz obrócił kota ogonem, że jesteś męcząca, czepialska itd. IsaBella77 dobrze Ci napisała, oszukani i zdradzeni partnerzy rozpatrują takie rzeczy latami, to jest zadra która już na zawsze pozostaje w sercu. Można nauczyć się z nią życ, jednak nie można oczekiwac od partnera, że stanie się to z dnia na dzień. Nie potrzebnie się obwiniasz.
Wiesz, kiedyś nakryłam mojego już eks, że na początku naszego związku jeszcze pojechał na pożegnalny seks do laski, którą bzykał zanim staliśmy się parą. I wiesz co ? zostawił mnie z ta wiedzą BEZ ZADNYCH WYJASNIEN. Jedyne co powiedział to : Skoro już wiesz, to możesz się wyprowadzic.. Zadnego przepraszam, NIC,ZERO. Nie zostało to przepracowane, też wracałam do tematu, wypominałam, a on żalił się mamusi i wszystkim dookoła że tylko wypominać potrafię, żyję przeszłością itd..

Mogłaś. Jak widać trzeba było facetowi podziękować za wspólpracę, gdy tylko złapałas go na kłamstwach, machlojach i robieniu cię w bambuko. Teraz miałabyś mniej stresu, mniej zastanawiania się co zrobilaś źle i może nawet nowego chłopaka, z którym byłoby ci o niebo lepiej.

Piszę dlatego, bo mam za dużo w głowie odnośnei tej sytuacji. Wszystko analizuję i rozkładam na czynniki pierwsze.
Od środy nie jestem w stanie się na niczym skupić, praktycznie nic nie jem i nie mgoę spać. W pracy owszem robię rzeczy terminowe, pozostałych nie.

Zastanawiam się nad wszystkim, brakuje mi go

"W normalnych sytuacjach, kiedy partner się stara i to wyraźnie pokazuje, rozpamiętywanie zaszłości może wszystko zepsuć" ..
No właśnie,  problem w tym, że autorka tak to właśnie widzi.. wydaje się jej, że on się tak starał  błagał, stawał  na rzesach,  a że to ona wszystko  zepsuła..  Nie widzi natomiast tego,  że  facet ja zdradzal  i oklamywal. Sprowadza  jego grzeszki do  rangi tych  mniej ważnych,  bo wydaje się jej, że gorszy grzech  popełniła ona, czepiając  się o wszystko...

Wiem. Dlatego nie od razu tak robiłam, nigdy przedtem też nie pytałam o partnerów seksualnych, co z nimi robił.

Dopiero w momencie, gdy:
- wyszło na jaw kłamstwo
- mniej więcej w grudniu, przy rozmowie czemu mnie nie dotyka, nie pieści - okazało się, że z innymi nie miał oporów, a tłumaczyłam to wcześniej brakiem doświadczenia
- gdy podglądał na fb byłe i niedoszłe i okazało się (po zdjęciach), że jednej z nich potrafił kupić na urodziny róże, a ja dostałam od niego cygaro.

Wypominałam tylko i wyłacznie w kontekście terażniejszości

Mam wyrzuty sumienia za agresję. Gdy dowiedziałam się, że mnie zdradzał, rozbiłam mu telefon, uderzyłam go w twarz.
Gdy dowiedziałam się, że z innymi robił wszystko w łóżku, przelotnymi osobami - również go uderzyłam w twarz (((((

Najgorzej, że zniknął bez słowa wyjaśnienia A proponowałam mu w piątek żebyśmy porozmawiali, to powiedział że nie ma sensu.

Kurcze myślisz, że ja tego nie żałuję? Ja byłam w stanie takim że nie umiałam nad sobą zapanować... Ale dlatego właśnie obwiniam się

Mówił że on wie ze to wszystko jego wina...

Pomijając już to, co jest czyją winą, bo tak naprawdę każde z was coś zawiniło, zastanów się, czy rzeczywiście chcesz powrotu tego chłopaka. On, jeśli wróci, to wróci razem z tymi wszystkimi swoimi sprawami, o które miałaś do niego żal i pretensje. Obstawiam, że dlatego masz poczucie winy, że wydaje Ci się, że wszystko popsułaś i gdyby nie to, to on by nie odszedł. Czyli z tego wynika, że chcesz jego powrotu. Czy na pewno chcesz? Jego całego? Z jego przeszłością, brakiem zaufania do niego, brakiem poczucia, że jesteś dla niego ważna? Popatrz jeszcze raz na tą listę, którą tu wypisałaś z jego wadami. I przypomnij sobie, w jaki sposób się z Tobą rozstał. Czy chcesz tego wszystkiego nadal? Czy chcesz to w nim akceptować i chodzić na palcach, żeby tylko go nie urazić tym, że coś Ci się w jego zachowaniu i traktowaniu Ciebie nie podoba?

Dolaczam do slow umajonej. Chcesz tego?
No i dodatkowo czy ta relacja byla naprawde dla Ciebie wartosciowa skoro doprowadzila Cię do punktu, w ktorym bol i strach umialas zamanifestowac juz tylko agresją? Czy partner, ktory kocha doprowadza do takiego stanu? Bo to nie jest tak ze Ty sie taka stalas od czapy, bez powodu, bo Ci sie na mozg rzucilo. Twoje zachowanie bylo poklosiem jego czynow i jego zalatwienia spraw z przeszlosci (a wlasciwie niezalatwienia, bo napisanie lakonicznego listu i zamkniecie niedopowiedzianego tematu nie jest zadnym rozwiazaniem). Naprawde chcialabys dalej zyc z kims kto Cie doprowadzil do takiego stanu? Zareczam Ci ze to by sie ciagnelo dalej i Twoje samopoczucie ulegaloby dalszej degradacji. Jego odejscie to tak naprawde szansa dla Ciebie zeby pewne rzeczy przepracowac bo masz ogromna tendencje do wchodzenia w role ofiary w zwiazku i tlumienia swoich uczuc i potrzeb w imie bycia z kims. A sposob w jaki Cie zostawil ex, no przykry ale moze i dobrze sie stalo bo tlumaczenie sobie czegos pewnie doprowadziloby do "przetlumaczenia sobie samej" ze on jest dobry a Ty ta zla i dalszego ciagniecia tej wyniszczajacej znajomosci.
Poloz sie, postaraj zasnac bo takie myslenie natretne nakreca bezsennosc a ona podpowiada jeszcze gorsze glupoty mozgowi. Wiem co mowie.

Posłuchaj, on dużo obiecywał, mówił ale co robił? Co w jego czynach było takiego co można uznać, ze mu zależało.
Kłamał, już w momencie kiedy się okazało ze kłamie należało go spuścić bo brzytwie.
Co miałaś z faceta który był beznadziejny w łóżku, musiałas go utrzymywać a na dodatek kłamał? To że Ci obiecywał ?
My kobiety uwielbiamy słowa, że jesteśmy ważne i najważniejsze to nic, że typ ani myśli poznać cię z rodziną.
Jeśli chciał zrobić krok dalej to tym krokiem jest poznanie bliskich i nazywanie swojej dziewczyny partnerka życiowa a nie znajoma.
Uspokój się, nie było tam nic za czym mogłabyś tęsknić. Trust me.

No tak, skoro rzeczywiście było tak cudownie i wspaniale, jak to przedstawiasz, to faktycznie jest czego żałować ...

Spedzal każda chwile bo aktualnie żadna z jego lasek nie była dostępna ponieważ wyznała się na nim jakim jest kombinatorem.
Pierwszy lepszy poznany facet który się tobą zachwyci będzie zabiegał o ciebie. 9 miesięcy to nie dużo a tu już jakieś problemy z jego strony.
No i po co Ci to. Nie szkoda Ci czasu na gościa który cię zostawił bo brat mu nakazał? To absurdalne i aż tak żałosne, że na twoim miejscu byłabym wściekła na niego i zamknęła się na typa raz na zawsze.

Nasze porady nic tutaj nie dadzą, autorka jest póki co zbyt zaślepiona i nie widzi oczywistych rzeczy. Uszy zakochanej kobiety chłoną jak gąbka każde słowo i rozkładają je na atomy, to prawda. Jednak w życiu każdej zakochanej kobiety przychodzi taki moment, żę rózowe okularki spadają i włącza się logiczne myślenie. Ty autorko jeszcze na tym pozimie nie jesteś, powtarzasz jak mantrę jedno i to samo, wypierając oczywiste fakty...No cóż. Niedługo nikt nie będzie zaglądał na Twój wątek, bo bez urazy, ale robisz się naprawdę nudna. Będziesz w kółko wałkowała to samo z ludźmi na forum, nikt tutaj niczego nowego Ci nie powie, wszystko zostało już tutaj dobitnie napisane. Amen

Taa.. tylko w każdym poście piszesz o czymś innym a podobno wczoraj już wszystko zrozumiałaś...

Wynika to z tego, że ja nie chcę wybielać siebie, że ja byłam cudowna i wspaniała, a tylko on okropny. Owszem, na początku byłam. Ale od kiedy wyszły na jaw kłamstwa, robiłam takie awantury, że przechodzi to ludzkie pojęcie.

Ta sytuacja miała miejsce kilka dni temu - a w sobotę usunął mnie chociażby z głupiego Facebooka. Drążę ,bo to dla mnie świeża i niespodziewana sprawa, zostałam porzucona bez wyjaśnienia, przez co mam milion myśli w głowie.

Piszę w każdym poście o czymś innym, bo takie mam myśli i  analizuję całą sytuację...

Od września [raczej] z nikim nie pisał.
Pisałam w poście nr 108 skąd wzięły się te kłótnie i awantury - po tym jak zostałam oszukana, nic mi się nie zgadzało, bo nie otrzymałam konkretnego wytłumaczenia od a do z całej sytuacji, zaczęłam mieć obsesję na punkcie kobiet, jego przeszłości. Nie radziłam sobie.

Kochana, rozumiem. Tylko ciężko mi przyjąć, że on podjął taką a nie inną decyzję, w taki podły sposób, jeśli nie byłoby w tym mojej winy.

Serio, ja oszaleję od myślenia. Moja rodzina się o mnie martwi.

Sama nie wiem - teraz na te sprawy patrzę z dystansem, m.in. na tę jego przeszłość, zanim mnie poznał. Wcześniej mnie to mocno bolało... Jeśli by mnie kochał to przecież nie zareagowałby tak totalnie bez emocji w piątek. Z łatwością się mnie pozbył A dotychczas byliśmy dla siebie najbliżsi.

Brakuje mi go. My naprawdę spędzaliśmy super czas, lubiliśmy być razem. Nie mieliśmy żadnych innych powodów do kłótni. Myślę , że go chyba za mało doceniałam, bo wydawało mi się, że niezależnie od tego jak bardzo mu naubliżam to on i tak będzie.

Sam fakt, że przecież nie urządzałaś nigdy wcześniej nikomu takich jazd ani żadnych awantur a teraz się to zmieniło już sporo mówi. Nieraz tutaj czytałem, że relacją sie rozpadała, bo jedna strona urządzała drugiej sceny i awantury, rzeczywiście bez istotnego powodu. Ludzie się wkurzają na siebie nieraz o takie błahostki, że sam się zastanawiam czy to w ogóle możliwe. W Twojej sytuacji jednak, kiedy zgotował Ci te wszystkie numery, można stracić cierpliwość. Dlatego warto uświadomić sobie, że pomimo wspólnie przeżytych miłych chwil, wyrządzone krzywdy czy kłamstwa na takim poziomie jak u Ciebie, mogą wszystko przekreślić..

Forum podczytuję od dawna... Szczerze mówiąc, wiele tematów, wiele odpowiedzi, które w tych tematach padły, pomogły mi w trudnych momentach.
Twój wątek jednak zmotywował mnie do tego, żeby założyć (w końcu konto) i napisać Ci "dziewczyno, ogarnij się!"
Czytając Twoje posty i widząc reakcje na odpowiedzi innych użytkowników, czuję się tak, jakbym cofnęła się kilka lat wstecz. Mam za sobą podobną historię, "wielka miłość", zdrada w tle, propozycje powrotu, o ile to "Ty będziesz się starać". Doskonale rozumiem te wszystkie rozterki, dywagacje "co by było, gdyby". Tak naprawdę jeśli przeanalizujesz wszystkie odpowiedzi w tym wątku, sama odetniesz się od tego człowieka, to po jakimś czasie być może pożałujesz, że nie zrobiłaś tego wcześniej. Naprawdę, szkoda Twojego życia, zdrowia i energii na analizowanie zachowania człowieka, który prawdopodobnie od początku wiedział, jak się wasza znajomość zakończy. Wiem, to boli, ciężko tak na zawołanie przestać myśleć i analizować, ale na dłuższą metę w niczym Ci to nie pomoże. W najlepszym razie zmarnujesz tylko kilka(naście) miesięcy z życia.