Kryzys, wypalenie ? - Netkobiety.pl

Pewnie widać , bo sam Jej o tym powiedziałem. O czymś co przed urodzeniem nie miesciloby mi się w głowie.
O tym że przez 2 lata tak naprawdę ani razu nie chciała mi się podobać... nie musi , bo i tak mi się podoba , ale nie stąd bierze się zazdrosc... Tutaj napisała poprzedniczka która chyba lepiej rozumie słowo pisane , nie chce mi się znów tłumaczyć więc posłużę się Jej cytatem.

" Wrecz przeciwnie, jedynie co go zabolalo to to ze dla ludzi z pracy miala motywacje zeby sie ubrac w ladne ciuszki a dla niego nie. To nie oznacza ze jest nieatrakcyjna w jego ocenie. To oznacza ze nie chce jej sie wygladac ponetnie dla niego, a to spora roznica. Skoro Autor zadbal by miala czas dla siebie i mogla sie wybrac na zakupy i wypad z kolezankami to  mogla spokojnie nabyc juz wtedy fajny ciuch. Nie zrobila tego, dopiero powrot do pracy ja zmotywowal. Zapewne w jeansach jest tak samo ladna dla Autora jak w sexy sukience ale tu nie chodzi o to czy ktos jest ladniejszy czy brzydszy tylko o to czy chce mu sie jeszcze starac podobac nam szczegolniej chociaz raz na jakis czas"

Ja rozumiem że nie wygodnie w domu latać w szpilkach i garsonce czy sukience , ale czy ta "niewygoda" robi się wraz z pojawieniem się dziecka? Czy wcześniej nie uwieraly Ją leginsy albo nie przeszkadzały w domowych obowiązkach rozpuszczone włosy ? Przez kilka lat nie przeszkadzało , baaa sama chciała mi się podobać , a teraz nagle tak bardzo przeszkadza? Przecież jak jestem w domu to i tak ja robię większość rzeczy. Albo wielki problem zorganizować kolację i spróbować po prostu zrobić coś by było jak dawniej ? Jakąkolwiek inicjatywa cokolwiek..
NIE MÓWIĘ ŻEBY BYŁO TAK CODZIENNIE , ALE ŻEBY NIGDY ? nagle ciach jak nożem , i to jeszcze ma być moja wina ?

No to jak po urodzeniu dziecka Ty się nie zmieniłes,bo rozumiem że żona nie zgłasza żadnych uwag do Ciebie , a ona totalnie inna jest to pozostaje rozwód
Mnie wiele rzeczy uderza w Twoich postach, ale szkoda mi czasu na udowadnianie czegoś, to Twoje życie.Rozumiem że jak Ty robisz te gesty których oczekujesz od żony dla niej, to ona to zlewa.

Wypowiedź feniks pokazuje, że często punkt widzenia nie ma płci. Zwyczajnie powinien być oparty na FAKTYCZNYCH przesłankach. Zbyt często dob=rabiamy sobie sswoje własne teorie, wmawiając komuś swoją wersję czy też zarzucać Autorowi brak działania, kiedy to działanie wszem i wobec widać lub kiedy Autor o tym wyraźnie informuje. Tutaj Kolega przypomina żołnierza ostrzeliwującego się w jakiejś twierdzy i odpierajaćego ataki( czyt. bzdurne zarzuty). Czego by nie powiedział i jakby nie wyjaśniał szczegółów ze swojego życia zaraz się mu dostaje z innego powodu, przekręca się jego wypowiedzi, odwraca zupełnie kontekst..ja tutaj widzę faceta, który orze na tym ugorze ile wlezie, robi co może, ale mimo wszystko czuje się niedoceniony i czegoś mu brakuje. Jeśli tylko ośmiela się o tym wspominać, to zaraz dostaje mu się, że wymaga nie wiadomo czego.
Żeby tylko mieć możliwość  spokojnego wyjaśnienia sprawy, muszą mieć na to czas. Zatem trzeba odłożyć sprawy dzici na bok i zwyczajnie porozmawiać o sobie. Wyrzucić z siebie swoje wątpliwości i jakoś się dogadać.

Dziecko w domu tworzy schemat, rutyne, bo czas, uwage trzeba podporzadkowac dziecku, jego, karmieniu, przebieraniu, wozeniu do przedszkola, potem na jego zajecia dodatkowe, to normalna kolej rzeczy, ale koniecznie w ten schemat musicie znalesc czas dla siebie we dwoje, dla zrelaksowania, to niekoniecznie musi buc za kazdym razem seks, ale musicie sobie znalesc pore dnia, okreslony czas, kiedy dziecko spi, zajete jest czyms, a ty I zona jestescie tylko dla siebie, uswiadom to zonie ze bez tego dalsza szarpanina nie ma sensu

To może w tym "zjechaniu" problem; który być może zniknąłby, gdybyście zrobili sobie urlop, i od pracy, i od dziecka i przypomnieli sobie, jak to jest między wami, bez ról ojca i matki.

A nie idzie jakoś przestawić tych zmian, żebyście co drugi dzień mieli cały dzień razem wolny?

A ja jestem pełen podziwu np. na podstawie wypowiedzi Magdaleny, jak kobiety w umiejętny sposób potrafią ciągle poszerzać granice swoich wolności, oczywiście kosztem wolności i praw mężczyzn. Powyżej mamy fajnie ułożone powiedzenie Autorowi, że tak po prawdzie w domu jest tylko upierdliwym, nawet nie wiem jak to nazwać może gościem, albo lokatorem. Nie mającym równych praw co kobieta. Do tego nie mającym równych praw co do dziecka. Jak on śmie wtrącać się w opiekę nad nim? Tutaj kobieta rządzi, ma pełne prawa i to ona wszystko wie najlepiej. A nasz Autor "ma zrobić miejsce innym".
Ale, ale. W tym samym poście. Jednak kobieta wg Magdaleny ma problemy z określeniem się. Z całą pewnością brakuje jej ciepła męskiego. Mężczyzna, ten, co nie ma pełnych praw w domu, ma zadbać o odpowiednią atmosferę, aby kobieta mogła zastanowić się nad sobą i dojść do jakieś refleksji. Może takiej, że żyje w związku. Może takiej, że oprócz dziecka, w domu jest ktoś taki jak mąż, ojciec dziecka.

Chodzi mi o to, że warto kierować jakimiś zasadami, nie tylko swoja naturą. Jeżeli są inni lepsi od męża w wykonywaniu obowiązków domowych, czy przy dziecku - to później nie ma się co dziwić, że mąż gra na komputerze, czy wychodzi z domu do kolegów.

Dziwię się temu. Dalsza część jazdy po autorze. W jaki sposób ma egzekwować swoje prawa. Do sądu podać że nie ma seksu w związku, czy złapać ją za włosy, rzucić na łóżko i z uśmiechem na twarzy zgwałcić? Jakieś dziwne i niezrozumiałe teorie snujesz, kobieta zmienną jest? ja to bym nazwał-kobieta manipulantką jest. Dopisz jeszcze parę frazesów: tylko krowa nie zmienia swoich poglądów, wiedziały gały co brały. @Random, żona Cię totalnie olewa, ma czego chciała, dziecko w miarę podchowane to może sobie poszaleć. Nie pozwól się zgnębić i szantażować seksem. Nie płaszcz się i nie poniżaj proszeniem. Potrzebna poważna rozmowa i nie daj się zwieść obietnicom że może pomyśli o tym. Spytaj ją wprost dlaczego seks jest taki rzadki? Swoją biernością pogłębiasz tylko swoją frustrację. Będzie tylko gorzej bo ona się nie ma zamiaru zmieniać. Poczytaj forum i wyciąg wnioski.

A czytałaś posta? Pisze chyba że próbował rozmawiać ale ochotę do rozmowy miała jedna osoba-autor.

Janix przecież to Panowie postulują ostrzejsze podejście w tym stylu co piszesz, bo cokolwiek kobiety napiszą o zmianie postawy autora podnosi się krzyk o ograniczanie jego wolności.
A tymczasem facet by pokazać męską siłę nie musi odstawiać szopek. To działało może setki lat temu gdy nie moglysmy pracować i głosować.
Z dobrego serca piszemy jak wyjść z tego jeczybulstwa , ale widzę grochem o ścianę.

@Ela napisz konkretnie, bez frazesów co wg. Ciebie autor ma zrobić, jakie konkretnie działania ma podjąć. 2 lata proszenia się to chyba trochę za dużo.

Też mnie to interesuje. Na początku coś autor pisał o przemianie jaka zaszła w nim i w niej gdy rozpoczęli związek, ciekawe jakie były te zmiany.

W sedno. To samo miałem napisać tylko nie umiałem w takie słowa ubrać. Przypuszczam że odpowiedź będzie taka: Bo to kobiece forum jest.

Przed chwilą pisałaś, że sama jesteś już zmęczona inicjatywami Autora, a co dopiero jego żona. Teraz doradzasz, żeby znowu wychodził z inicjatywą, a do tego ustalał co ma żona robić.
Rozumiem tłumaczysz to zmiennością kobiety. Ale to nie pomaga Autorowi.

Czytając ten wątek doszedłem do wniosku, że w pewnych kwestiach facet z kobietą się nie da dogadać Cokolwiek byłoby napisane to facet będzie to widział inaczej, kobieta inaczej. Słowem, dokładnie te same kwestie są zwyczajnie inaczej interpretowane przez męską a inaczej przeż żeńską część.

Poza chyba Koleżanką feniks Panie skupiają się prawie wyłącznie nad tym, że Autor zaczyna się nad sobą użalać, robi z siebie ofiarę, stostuje szantaż, błaga swoją żonę o uwagę i chwilę czułości z seksem włącznie, rywalizuje ze swoim dzieckiem o uwagę żony itp. Panowie widzą po prostu zwyczajnego gośćia, który przyszedł na anonimowe forum, żeby się wygadać, zwierzyć się ze swoich problemów małżeńśkich, przedstawiając sytuację, w której pomimo póby rozmów z żoną, ona w dalszym ciągu ignoruje jego potrzeby. Pytanie czy ignoruje z uwagi na SPOSÓB, w jaki to przekazuje czy poprzez fakt, że zwyczajnie go olewa, skupiając się wyłącznie na dziecku, gdyż doszła do wniosku, że mąż juz nie jest jej potrzebny tak, jak wcześniej. Prawda leży zapewne gdzieś pośrodku.
Ja osobiście widzę jedną prawidłowość, która w tym wątku się ujawniła. NIEZALEŻNIE od tego co Autor zrobi i JAK to zrobi, aby poprawić swoją sytuację w małżeńśtwie, jest zwyczajna różnica w postrzeganiu zasadnośći niektórych zachowań wśród mężczyzn i kobiet. Weźmy sam fakt, że ktoś się zwierza ze swoich problemów czy nawet, mówiąc dosadnie się wyżala, to wciąż w wypadku kobiet takie zachowanie spotka się przeważnie ze zrozumieniem, wsparciem i pomocą a wypadku faceta z politowaniem, współczuciem czy też przylepianiem mu łatki niedojrzałego chłopczyka czy ofiary. Zatem jeśli nawet Autor uzna, że prezentuje takie zachowanie i zmieni taktykę, to zawsze każdy facet, który zacznie tak pisać, jak on, zostanie automatycznie zaszufladkowany, jako męczybuła.
Autorowi niewątpliwie w tym małżeństwie czegoś brakuje, brakuje mu zrozumienia, szacunku i docenienia - to nie ulega wątpliwości. Wiemy na pewno, że próbował o tym z żoną rozmawiać, wpłynąć jakoś na nią, ale widocznie zszedł na drugi plan. Być może egzekwował swoje potrzeby w niewłaściwy sposób, ale może być też tak, że małżonka zepchnęła jego potrzeby na bok, na rzecz dziecka. Niewątpliwie oboje muszą jakoś znaleźć płaszczyznę porozumienia, aby szanować wzajemnie swoje potrzeby i dzielić się codziennymi obowiązkami. Ze strony Autora, jak sam zaznaczył w pierwszym poście, wystąpiła otwarta komunikacja, czego dowodem miała być chwilowa poprawa( w jego odczuciu) zachowania żony.
Natomiast przyczepianie się do faceta, że zajmuje się czymkolwiek w domu na siłę..? Nie ma co tworzyć tutaj różnych fantastycznych scenariuszy, skoro gość otwarcie przyznaje, że sam z siebie chwyta się domowych zajęć, uważając to za konieczność, obowiązek czy nawet przyjemność, przynajmniej w kwestii opieki nad dzieckiem. Nie rozumiem, skąd bierze się to prz4eświadczenie, żę Autor się z czymś narzuca, olewając z kolei coś innego. Toż to nie narzucanie, ale chyba wypełnianie swoich zadań, w zgodzie z własnym sumieniem. Nie robiłbym z Autora idioty, który chce koniecznie się zająć ty,m co akurat robi żona, nie widząc, że jest coś innego do zrobienia- nie obrażajmy inyteligencji żadnej ze stron Patrzsąc trochę z boku, możnaby pomyśleć, że skoro facet się poświęca i wychodzi z siebie, żeby wszystko grało to - źle. Jeżeli nie robi nic, lub robi mniej - za mało i też źle. Wolności zresztą chyba nikt mu tutaj nie ogranicza, bo facet świadom swojej roli, jako ojca i męża, postępuje w zgodzie z własnym sumieniem i przekonaniami. Ponadto, gdzieś wcześniej Autorowi się zarzuca,  ze kompletnie zwraca uwagi na potrzeby żony. Pominę to, że pisał o tym w pierwszym poście, zaznaczając, iż właśnie stara się kje spęłniać wedle tego, co widzi, to jeśli nawet widzi źle, pytanie dlaczego tak się dzieje? Może właśnie dlatego, iż żona nie lkomunikuje mu tego wprost, domaga się, aby sam do tego doszedł? Można się tak przerzucać oskarżeniami w nieskończoność, ale dlaczego zwyczajnie tak trudno zaakceptować w ogóle fakt, że facet może być niezadowolony z postawy swojej żony, mieć jakieś zastrzeżenia czy pretensje? Jeżeli każda ze stron będzie utrzymywała, że robi co może a druga temu zaprzeczać, to zwyczajnie chyba dochodzi właśnie do tytułowego wypalenia.

Zatem, jeżeli jego żona ma na ten temat inne zdanie, to niech go o tym poinformuje. Niech otwarcie powie, czego od niego oczekuje. On zaś powinien wyłożyć w rozsądny sposób wszystkie swoje wątpliwości i problemy, jakie go trapią. Odnoszę wrażenie, że nie chodzi tylko o seks, ale o zwykłe ludzkie zrozumienie czy wdzięczność. NBo kobiety z kolei tego właśnie oczekują od swoich partnerów, oczywiście między innymi
Żeby w ogóle doszło do jakiegoś porozumienia, to muszą znaleźć na to czas, bo na codzień w tej krzątaninie, ciężko się dogadać. Zrobienie sobie wolnego dnia, weekendu bez dzieci może się okazać dobrym pomysłem, bo stworzy okazję do tego, aby zneleźć wspólny język. Jeśli tylko żonie Autora dalej na nim zależy. Zatem liczę na to, że Autor jakoś nie może do żony dotrzeć, aby jej uśiwadomić, że to ona  lekceważy jego potrzeby lub/i żeby mu jasno przedstawiła swoje, chociaż po ytm , co Autor napisał, to nie wiem co jescze musiałby zrobić, żeby żona była zadowolona. Zakładając czarny scenariusz, iż ich związek przechdzi powązny kryzys a żona odsunęła się od niego, to i tak, czego by nie zrobił, będzie tym złym..

Oby nie

Wiem, że to truizm, mimo to napiszę po raz kolejny.
Autor, tak jak my wszyscy, ma bezpośredni wpływ tylko/aż na swoje zachowanie.

Czytając jego wątek można przejść do porządku dziennego nad tym co napisał o sobie, można wskazać jego potknięcia, które - być może - zaowocowały niechcianymi przez niego efektami, można wskazać rafy, na które może się natknąć, można uprzedzić o konsekwencjach planowanych/proponowanych działań.
Do autora należy wyciągnięcie wniosków i przyjęcie - w jego oczach - najlepszej strategii.

Gdyby autorem wątku była kobieta, treść moich postów byłaby taka sama, zmieniłabym tylko końcówki z męskich na żeńskie.

bagienny, a kogo interesują Twoje recenzje wypowiedzi innych ludzi? Myślisz, że to ma znaczenie dla autora, jak Ty oceniasz wypowiedzi innych osób. To moralizowanie też mnie męczy :-D

Widzisz jakie to naszpikowane negatywnymi ocenami, czy nie?
Absurdalność ZARZUTÓW. Nie czyjeś spostrzeżenia, punkt widzenia, ale zarzuty i to absurdalne.

Ty po prostu polemizujesz z cudzymi opiniami, ale nie masz odwagi tego zrobić wprost, ale polemika to TYLKO PASOŻYTNICZA FORMA DYSKUSJI, która nijak nie pomaga autorowi, czasami bywa ciekawa, ale gdy jest pozbawiona „absurdalnych zarzutów”.

Kończę OFFTOP

Bardzo dobrze, Magdaleno, że kończysz off-top, biorąc pod uwagę, że sama go zaczęłaś. Przypominam też każdemu z wypowiadających się, że zasady są takie same dla wszystkich, a opinia wyrażona w sposób kulturalny i nie będąca prowokacją, jak najbardziej MA u nas rację bytu. Kolejne posty wykraczające poza temat wątku będą usuwane bez ostrzeżenia.

Wbrew temu co jest tutaj sugerowane przez niektorych uzytkownikow ja mimo ze reprezentuje inna opinie niz wiekszosc Pan nie czynie tego z braku szczerosci czy bezposredniosci. Jestem na tym forum juz ladnych pare lat i naprawde umiem przywalic miedzy oczy gdy zgodnie ze swoim sumieniem widze ku temu podstawy,  kto mnie troche kojarzy z forum ten to wie.
W tej danej sytuacji zakladam, ze na pewno sa jakies bledy rowniez po stronie Autora stad moja sugestia rozmowy z zona na spokojnie. Nie trafia do mnie jednak zupelnie argumentacja ze Autor nie powinien mowic o tym co go boli tylko pytac zony o jej potrzeby. Komunikacja oparta powinna byc na wzajemnosci i szczerosci. On ma prawo a wrecz obowiazek powiedziec co czuje i co go boli jesli ma dojsc do skutecznego rozwiazania problemu. Oczywiscie zakladam ze nie jest idiota i w tej rozmowie zapyta rowniez  zone czy ona ma jakies uwagi do niego, co on robi byc moze zle.
Tak samo zgrzyta mi zakladanie niedorozwiniecia umyslowego Autora w kwestii opieki nad dzieckiem. Kiedy zona je karmi to chyba nie ma opcji zeby Autor w tym czasie probowal jej wyrwac dziecko z rak, bawic sie z nim czy dostawiac do swojej piersi. Sam zreszta pisze, ze on i sprzatanie i gotowanie nie raz ogarnial wiec chyba wie co nalezy zrobic gdy sie widzi sterte garow niepozmywanych. 
Podsumowujac zakladam, ze obie strony sa winne w jakims stopniu ale rowniez zakladam to ze zona Autora za mocno sie zapedzila w roli matki i zapomniala byc moze ze nadal pelni rowniez role zony. Maz jest samodzielny, moze sie sam ubrac, umyc i nawet obiad dwudaniowy zrobic ale to nie oznacza ze nie byloby mu milo gdyby zona "pomyslala co bedzie jadl jak wroci z pracy". To moze dla niektorych jest smieszne ale dla mnie nie. To jest troska o druga, kochana osobe, troska ktora jest jednym z wyrazow milosci do drugiego czlowieka i tego wyrazu milosci a nie tylko seksu Autorowi brakuje. Moze jestem dziwna ale ja robiac zakupy mysle co lubi moj maz, co by zjadl itp, nie dlatego ze uwazam go za pierdole ktora trzeba nianczyc tylko sama z siebie chce poprostu zrobic dla niego cos milego a tak naprawde chyba zwyczajnego. Dlatego rozumiem czego Autorowi brak i ze to nie o poczucie wartosci (ktore ma mu zona dopieszczac) chodzi tylko poczucie bycia waznym dla niej tak zwyczajnie, po ludzku.

Szkoda tylko że Bagiennkik i Fenix nie zauważyliście, że autor sam napisał że rywalizował z żoną i że "przeprowadził" wiele rozmów.
Wasze porady nie są nielogiczne, tylko nijak mają się do tego,co tu autor podaje
Taką ogólna mądrość.
Może po wyeliminowaniu jego błędów i poprawieniu komunikacji, o czym dużo Wielokropek napisała okaże się że i tak żona to zlewa, i wtedy przyjdzie czas na inne działania. Ale to potem.
I jeszcze jedno:tak, czasem coś w związku boli.ale to nie znaczy, że ZAWSZE rozwiązanie tej bolesnosci ma coś wspólnego z drugą stroną, bo to mogą być autora zaszłości, i ona niewiele ma z tym wspólnego.

Szkoda tylko że @Ela nie zauważyła że tą niby"rywalizacją" autor pokazywał żonie ( w odpowiedzi na jej krytykę) że także potrafi zająć się domem, dzieckiem oraz sobą. Może podaj te błędy jakie autor popełnia bo ogólnikowo to sobie można pisać. Jak poprawić komunikację-tylko konkretnie?. Autorze. szkoda Twoich nerwów, nie jesteś pociągającym partnerem dla swojej żony, nudzi ją seks z tobą albo seks jako sam w sobie. Tylko nie daj się nabrać na kolejne dziecko. I po raz kolejny: nie pisz już nic w swoim wątku bo i tak co napiszesz to będzie dla niektórych be. Przeszukaj forum, jest dużo podobnych tematów do Twojego. Co ciekawe, taka sama  narracja. Brak seksu, ostrzejsza wymiana zdań z zakomunikowaniem swoich potrzeb, chwilowa poprawa, pozorna, powrót do starych zachowań. Seks dostajesz tylko po to byś był w domu na sztukę. Możesz stawać na głowie a i tak nic z tego nie będzie. Nie słuchaj tekstów o poprawie komunikacji, tu nie ma się z kim komunikować. Nie ma seksu bo nie sprawia jej to przyjemności, nie potrzebuje tego (już). gdyby sprawiał jej przyjemność dawała by Ci jakieś sygnały, a tu nic.

Dla mnie facet był za dobry od samego początku, chciał pokazać swoją dojrzałość, zaradność a to niestety odbiło się przeciwko niemu, tym bardziej że na początku zaznaczył że mimo iż sumiennie wypełnia swoje obowiązki to poprzeczka idzie ciągle w górę. Za bardzo żona wzięła sobie do głowy porady że jakoby dozowaniem seksu ciągle będzie dominować w związku. Oby kiedyś nie obudziła się z ręką w nocniku bo jak widać autorowi cierpliwość powoli się kończy.

Ja, mimo wszystko, nie byłbym tak skrajnie nastawiony, jak Kolega. Przychylam się całkowicie do zdania feniks. Autor wykazywał chęć pomocy, angażowania się w obowiązki, ale widocznie zostało to odczytane przez żonę jako rywalizację. Skoro się o tym dowiedział, przeprosił i to zakończył. Prawdopodobnie żona Autora jest roztrzęsiona i przejęta rolą matki i zwyczajnie jej mąż zszedł na dalszy plan. Nie jest tak, jak dawniej, Autor to dostrzega i jest mu przykro, choć wie, że to nieuniknione. Mimo tego jakoś próbuje do żony dotrzeć - na razie z marnym skutkiem. Pozostaje mu chyba zmienić taktykę.
Swoją drogą, ciekawe kiedy tutaj wróci..

Dziękuję nas kolejne porady.

Napewno wyciagne z nich cos co przyda mi sie poprawić nasze relacje. Dziękuję za zaangażowanie szczerze nie spodziewałem się.
Po części wszyscy macie rację , wiem że wina jest też po mojej stronie , część mnie też  zle zrozumiała , albo zrozumiała w sposób w który akurat chciała zrozumieć.. ciężko też w kilku słowach albo zdaniach wyrazić wszystko co i jak jest między nami , tak samo jak ciężko odpowiadać na kazdy wpis , tłumaczyć wszystko po 5 razy innymi słowami , prostować itp . dzięki raz jeszcze

Normalnie jakbym czytała o sobie. Tylko ze my się poddaliśmy a raczej mój partner.. rowniez mamy dzieciatko.Jezeli chciałbyś o tym popisać, napisz na priv.

PS
widzę, że masz swój wątek. Poczytam :-)

Masz rację, napisze tutaj w wolnej chwili:)
Tak mam wątek pisany jak byłam w złym stanie psychicznym, dni lecą jest trochę lepiej.

Chcesz być postrzegany jako facet to zachowuj się jak facet. Chcesz się czuć dowartościowany to sam się dowartościuj. Tak rąbanie drzewa to jest bardzo dobry pomysł. Walnij pięścią w stół idź z kumplami na piwo. Jak Ci się żona stroi do pracy to zamiast wyciągać jakieś swoje pierdoły i żale że ona dla Ciebie się nie stroiła to doceń że teraz się wystroiła powiedz jej komplementy i rzuć się na nią z łapskami niech zobaczy że ją pożądasz. Kobiety bywają proste w obsłudze. Jak jakieś jej zachowanie wzmacniasz to je powtarza jak je olewasz albo stosujesz wzmocnienie negatywne to w końcu zaprzestanie. Tak samo było z jej strojeniem się dla Ciebie parę razy się lepiej ubrała a Ty nie zauważyłeś no to przestała to robić. Więc teraz masz okazję przychodzi z pracy no to jej zarzuć szczerym komplementem że świetnie wygląda. Powiedz że jesteś z niej dumny że se radzi w pracy niech wie że masz w sobie siłę aby ją wspierać.

Długie szczere rozmowy też se odpuść bo mam wrażenie że one wyglądają tak że ty mówisz że to nie tak tamto nie tak to ona przytaknie wymyśli coś na poczekaniu aby się nie czuć taka najgorsza co Ty możesz zrobić i tyle. Nie rozmawiaj tylko decyduj kup jej fajną bieliznę i oznajmij że jutro po pracy zrobisz obiad i wyślesz dzieciaka do opiekunki a ona ma ją na siebie włożyć .

W niczym nie pomagaj tylko rób to co uważasz za stosowne. Chyba że poprosi o pomoc i będzie za to wdzięczna. Bo Ty nie jesteś od pomagania tylko od kierowania tym domem.  Znajdź se jakiś cel nie związany z nią z dzieckiem ani z pracą który możesz zrealizować i który da Ci satysfakcję. I nie umycie podłogi to nie jest powód aby Cie kobita głaskała , no chyba że zrobisz to raz na pół roku.

Radzą Ci terapii i Ty pewnie chętnie byś na taką poszedł. A znasz kogoś w swoim otoczeniu co miał problemy z żoną i poszedł na terapię i teraz jest szczęśliwy ? To tak nie działa sam musisz rozwiązać swoje problemy a nie liczyć że jakiś terapeuta zrobi to za Ciebie.

Owszem,hormony szaleją po porodzie, ale nie 2lata. Jak przyszłam z 1dzieckiem że szpitala pamiętam że wszystko, ale to absolutnie wszystko mnie drażniło,od sposobu postawienia mebli do męża. Wtedy On zrobił mądrą rzecz,-zostawil mnie w spokoju, nie przeprowadzał rozmów umoralniających wściekłą babę..:D i 2 miesiące później miał już spokojną żonę.
I poza tym falstartem dziecko nic w damsko męskiej sferze nie zmieniło, przynajmniej nie na minus.więc to chyba nie reguła więc że po dziecku wszystko pada.

Jednak z historii koleżanki wysnulabym takie jedno podobieństwo:oboje uważacie, że druga osoba w małżeństwie powinna pasować do idealnego obrazka i wiercicie o to dziurę w brzuchu, zamiast dać trochę swobody drugiej stronie i zająć się sobą.
Takie podejście typu jestem nieszczęśliwa/y  Ty mnie uszczęśliw, nieważne jak Ty się czujesz.
A potem ktoś się dziwi, że druga strona się wyłącza i mówi się jak do ściany.

Pozwolę sobie zacytować "
wiercicie o to dziurę w brzuchu, zamiast dać trochę swobody drugiej stronie i zająć się sobą."
Dawałam ta swobodę a później się okazało ze pisał z kolezankami.  Oczywiście zajmowałam się sobą i dzidckiem, domem ale jak może być dobrze jeżeli mieszkasz z facetem i on traktuje Cię jak powietrze ? Ciche dni, bez rozmowy.. nie potraficie radzić sobie w kryzysowych sytuacjach bo chyba jak zależy to się walczy...

"Takie podejście typu jestem nieszczęśliwa/y  Ty mnie uszczęśliw, nieważne jak Ty się czujesz.
A potem ktoś się dziwi, że druga strona się wyłącza i mówi się jak do ściany"

To chyba działa w obie strony?
Druga strona może ma takie samo podejście i co wtedy? Błędne koło. Ludzie ze sobą nie rozmawiają i tu jest problem.
Jeżeli osoba próbuje rozmawiać to raczej ta osobe interesuje jak druga strona się czuje bo chce coś naprawic.

Osoba która się zamyka we własnym świecie nie ma raczej podejścia typu Ty mnie uszczesliw. Bo nie wykazuje w tym kierunku aktywności.

Nie będę się odnosił bezpośrednio do poszczególnych postów czy pytań bo nie mam zbytnio na to czasu.
Po krótce bardziej ogólnie streszcze jeszcze raz o co mi chodzi , bo mam wrażenie że część osób nadal nie do końca to zrozumiała. Jedni przesadzaja w jedna stronę , pisząc że cala wina jest po stronie mojej zony , a inni że to ja ponosze winę , bo nie doceniałem za bardzo się starałem, przytłoczylem żonę , nie rozumiałem Jej wcale, skupilem się na sobie itp. Wiadomo jednak że prawda jest gdzieś po środku....

Po pierwsze , kolejny raz to powtórzę , jedyna osoba która chciała rozmawiać o nas , o naszych uczuciach , ewentualnych oczekiwaniach - byłem ja.
Moja partnerka albo wytykała mi na siłę jakieś moje błędy w opiece nad dzieckiem , w kwestiach porządkowych , czy mojej pracy - pomimo że jak już pisałem , garnąłem się do roboty - i starałem się Ją odciążyć , dac trochę wytchnienia itp , miałem wrażenie że po prostu straciła wobec mnie jakąkolwiek wyrozumiałość , mimo że wcześniej tak nie było.
Druga opcja żeby się "otworzyla" to bylo wtedy gdy ja zaczynałem poważną rozmowę , bez nerwów , bez ciśnienia,na spokojnie chciałem się dowiedzieć z czego wynika fakt ze straciła mną zainteresowanie. Że widzę , że oddalamy się od siebie, i Ona wtedy żeby odbić piłeczkę mówiła co Jej nie pasuje. Na pytanie czemu wcześniej nie mogła tego powiedzieć zawsze argument , że Ona nie chce zaogniać i nie widzi tego w takich ciemnych barwach jak ja , więc generalnie doszedłem do wniosku że Ona tego naszego oddalenia nie widzi , lub Jej to porostu nie przeszkadza. Z moimi argumentami się zgadzała , ale i tak te nasze rozmowy wyglądały tak , że ja się otwierałem w pełni , a Ona mi przytakuje , mówi że nie wie co powiedzieć bo tak tego nie widzi , i żeby odbić piłeczkę mówiła że "Ty też jesteś nie jesteś taki super bo to tamto czy siamto" ,na co mówiłem że nie chodzi o mnie albo o Ciebie tylko o nas , o partnerów,i jakikolwiek ogień między nami , który kiedyś był bardzo duży a po urodzeniu
zagasł.
Z mojej strony takiej inicjatywy albo prób docenienie Jej było całkiem sporo. Karnety do spa , kwiaty bez okazji , organizowalem romantyczne kolację jak syn już spał , kupienie na rocznicę seksownej bielizny , zorganizowanie różnych uroczystości czy to dnia mamy , czy Jej urodzin itp - z Jej strony takich inicjatyw nie było wcale.

Po trzecie. W kwestii seksu i samej ciąży. Nie chodziło mi o to żeby pokazać że to była tylko Jej inicjatywa , bo nie taki był kontekst.
Chodziło mi tylko i wyłącznie o porównanie , że gdy staraliśmy się o dziecko moja zona przejęła w tej kwestii inicjatywę , inicjowala zbliżenia bardzo często , widać że bardzo Jej na tym zależało natomiast po porodzie całkowicie ta kwestia przestala się dla Niej liczyć. Nie cisnalem od początku a pierwsza rozmowę na ten temat przeprowadziłem grubo ponad pół roku po porodzie. Bez ciśnień , bez ostrych słów czy jakiś wypominek , po prostu chciałem wiedzieć co jest tego powodem. Tłumaczyła że straciła libido i jest zmęczona dzieckiem , wpadła w wir i chce to zmienić. Chociaż przyznam że musiałem powiedzieć to trochę wprost bo kluczylem w tej rozmowie wokół tego i nie mogła w żaden sposób się domyślić o co chodzi.
Niestety efekt jest krótki i przez kolejny rok nic się na dłuższą mete nie zmienia. Nie widzę jakiegokolwiek zainteresowania mną jako mężczyzna , w druga stronę jest zupełnie inaczej. Wszystkie nasze zbliżenia to moja inicjatywa , a częstotliwość "raz na miesiąc " stała się normą , chociaż zdarzały się miesiące gdzie nie wyrobilismy tej "normy"
Pytania czy potrzebujemy może pomocy , czy jakiegoś lekarza , terapii , na nic się nie zdawały bo wg Niej nie potrzebowaliśmy.
W takim wypadku ja sam nie wiedziałem czy ze mną jest coś nie tak, czy Jej się znudzilem, czy sama ma jakiś głębszy problem , za dużo może na ten temat zacząłem myśleć , ale wynikało to też z tego ze Ona nic na ten temat sama z siebie nie mówiła. Jakby był aspekt życia który jak sama mówiła przed urodzeniem dziecka "że jest dla Niej wazny" I byla w tej kwestii bardzo aktywna - a nagle ciach i nie na tematu..

W końcu zaczęło mi to ciążyc coraz bardziej, sam zacząłem mieć humory , zacząłem się zacinać , może i marudzic ,ale chronologia była taka jak pisże , a nie jak się innym tutaj wydaje - że kobieta potrzebuje mężczyzny a nie marudy, i straciła mną zainteresowanie ..
W takim razie mężczyzna potrzebuje też kobiety , a nie tylko i wyłącznie opiekunki dla dziecka. Jak jeden z użytkowników tu napisał , przecież przy porodzie mi lekarz razem z pepowiną nie uciął przyrodzenia....

W kolejnej kwestii , czyli rzekomej zazdrości o dziecko - nic takiego nie miało miejsca i nie ma. Mam z synem dobry kontakt , i nigdy nie dałem żadnego sygnału że wadzi mi to że poświęca czas Jemu a nie mnie... Chodziło o to że straciła mną zainteresowanie. Nie mówię o tym żeby codziennie latała wokol , tylko o jakąkolwiek inicjatywę , jakiś gest, raz na jakiś czas..
Ja też przecież przez dziecko zmieniłem swoje życie , miałem mniej czasu na wszystko , mniej siły , więcej obowiązków , ale nie straciłem zainteresowania dla mojej kobiety.

O ta moja "zazdrosc " czy jakiś żal po dłuższym czasie nie wynikała z tego ze moja zona się nie stroi dla mnie codzień , albo że mi się przestala podobać , tylko o to że jak gdzieś szliśmy "do ludzi " albo właśnie jak zona znalazła pracę i poszła pracować , to okazało się że chce ładnie wyglądać , poświęcić chwilę na makijaż itp itd , a dla mnie przez 2 lata takiej potrzeby nie miała. Mimo że kiedyś zanim pojawił się syn również tak nie bylo. Tu chodzi o gest, raz na jakiś czas pokazać że komuś zależy , coś zorganizować , wyjść z inicjatywą , pokazać że nadal chce mi się podobać i robić na mnie wrażenie , o nic innego nie chodzi.

Jesteśmy po kolejnej poważnej rozmowie i zobaczymy co to zmieni..
pozdrowki