Czy po mowie ciała można rozszyfrować, że on jest zainteresowany? - Netkobiety.pl

Moim zdaniem NIC się nie stało i nie ma czym się przejmować. Ot, sympatyczny facet pokiwał Ci na ulicy, ale okazało się, że nie jest zainteresowany bliższą znajomością. Bywa.
Czemu robisz z tego taki dramat? ;-)
Pełno jest na świecie fajnych wolnych gości. Jak nie ten, to następny.

Tylko, że żadna nadzieja nie została Ci dana... jedynie Ty to tak zinterpretowałaś w całej swojej desperacji... przynajmniej ja to tak widzę...

To, jak siebie postrzegasz, ma spory wpływ na to, jak wygląda Twoje życie. Bycie w związku nie określa w żaden sposób wartości danej osoby. Może jakaś terapia?

Mogę się ponownie podpisać pod zdroworozsądkowym postem, tym razem Cyngli
Tak to wygląda w rzeczywistości i nie wiem naprawdę z czego tutaj można robić taki dramat? Mało ludzi dostaje kosza, i to nawet w ten opisany sposób? To koniec świata, że ktoś poczuł się odrzucony?
Chociaż ciężko nawet przechodzi mi przez gardło to słowo, może po prostu pasuje bardziej" podziękowanie za zaproszenie do nawiązania bliższego kontaktu" albo "odmowa". Moja rada to przestać się w końcu
tak bardzo przejmować tym wszystkim, bo życia nie starczy na ciągłe analizowanie, umartwianie się i rozkminianie..

Tu nie chodzi o kosza samego w sobie, tylko o ewidentne pogrywanie sobie moim kosztem i podkręcanie sytuacji, żebym się nakręciła na niego i zrobiła sobie nadzieję. Widzę, że mi nie wierzycie, no to trudno. Ja wiem co widziałam przez te 1.5 roku i to nie były zdawkowe machnięcia do kogoś, kogo widzi się przelotem na mieście. On robił wszystko, żeby zwrócić na siebie moją uwagę i żeby było widać, że to ewidentny flirt. Dwie osoby postronne były raz świadkiem i też stwierdziły, że coś jest na rzeczy i że gość się wpatruje we mnie jak w obrazek. Dlatego mam żal, że pogrywał sobie ze mną od początku i że przez to się ośmieszyłam, bo dałam się wkręcić w jego grę. I teraz już wiem, że robił to celowo i z premedytacją, nie mam żadnych złudzeń co do tego. Popisywał się przed kolegami i zgrywał maczo, może się nawet założyli o coś, kto wie Fałszywy typ i tyle. A na takiego ciepłego nieśmiałego misia wyglądał gdy rozmawialiśmy, ech

Teraz już nie zamierzam patrzeć w jego kierunku, ale będzie ciężko, bo często mam takie szczęście, że gdzieś akurat głowę odwrócę i już go widzę jak się we mnie wypatruje, nie raz wyczułam nawet jego wzrok na plecach i się odwróciłam akurat. Będę musiała uważać teraz bardziej, żeby nasze spojrzenia się nie spotkały przypadkiem, bo nie mam ochoty patrzeć na niego. Teraz widziałam go po raz pierwszy od tego nieszczęsnego smsa, dlatego jak już go zauważyłam, to nie chciałam odwracać wzroku, żeby przed nim nie okazać słabości i zawstydzenia. Mimo że ciężko mi było utrzymać spojrzenie, bo czuję się przez niego upokorzona z premedytacją.

Ktoś wyżej pytał odnośnie olania kogoś, bo nie był z mojego miasta (?). Nie za bardzo wiem o co chodzi. Możliwe że kiedyś pisałam o tym, że na badoo czasem zagadywały mnie osoby mieszkające zbyt daleko, by miało to jakikolwiek sens. Jestem realistką i szukam kogoś w miarę z okolic. A przez internet faceci często piszą jak leci do kobiet i nawet nie zwracają uwagi ile km ich dzieli od kobiety, a ten algorytm "ludzie w okolicy" potrafi działać dziwnie i czasem pokazują się tam osoby z daleka, więc zwracałam na to uwagę na starcie czy jest sens pisać w ogóle.

Przede wszystkim warto mieć większy dystans do siebie i nie przejmować się tak bardzo porażkami, niezależnie czy jest się facetem czy kobietą. Po drugie: właśnie, przeciętny facet, jakby się miał przejmować każdym koszem, jaki dostaje od kobiety, to by musiał mieć ileś tam żyć, bo po każdym niepowodzeniu musiałby się załamywać i biadolić.

Ja nie dziwię się, że takie wysnułaś wnioski; ja też bym tak myślała. Czasem dobrze robi taki kubeł zimnej wody, bo jakiś etap się skończył i teraz ze spokojną głową możesz zbliżyć się do kogoś innego.
Mam pytanie: czy ten człowiek na pewno wie, że Ty jesteś nadawcą tej wiadomości?

Raczej nierealne żeby nie zajarzył. Jakkolwiek by mnie nie wkurzył, tak bystrości i spostrzegawczości mu nie mogę odmówić. Napisałam smsa z 2-3 gdz po tym jak się zobaczyliśmy i podkreśliłam, że go strasznie dawno nie widziałam i już się zastanawiałam czy go gdzieś czasem nie przenieśli, nawet zacytowałam żartobliwie taki specyficzny zwrot, którego użył podczas naszej rozmowy (żartował, że on już jest zakorzeniony w tym mieście jeśli chodzi o pracę). No i podpisałam się literą imienia, a mam rzadkie imię na rzadką literę (dlatego nie podałam tych danych tutaj na forum) , także na bank skojarzył wszystkie fakty, bo specjalnie skonstruowałam tak wiadomość, żeby wiedział kto i żeby było nawiązanie do naszej rozmowy. I już sam fakt, że widzieliśmy się ciut wcześniej zanim napisałam, to będzie wiedział, nie mam złudzeń, on jest bystry i ma dobrą pamięć. Nie wspominając już o jego minie przedwczoraj i ewidentnym zawahaniu czy mi pomachać czy nie, on na bank czekał czy po tym braku odpowiedzi nie odwrócę od niego głowy, dlatego chwilę się wstrzymał i tak nieśmiało tę rękę potem wyciągnął. Jestem pewna, że wie od kogo. Zresztą gdyby miał jakieś wątpliwości czy to ja (a by tego chciał), to by wtedy odpisał i dopytał. Myślę że większość byłaby ciekawa od kogo ten SMS i by wtedy zapytała z ciekawości z kim mam przyjemność. Bo wiadomość była przecież miła i kulturalna.

Nie można być niczego pewnym na 100%, więc jestem pewna na 99, że dobrze wie od kogo jest ta wiadomość. Bo była przemyślanie skonstruowana i tak jak mówię, mam dość rzadkie imię i akurat świeżo co się widzieliśmy.

Co do drugiej części to racja, ale to zależy jak jest skonstruowana wiadomość, to raz. A dwa, gdyby nie był pewien na 100% czy to ja - a by chciał, żebym to była ja - to wtedy by nie olał, tylko by dopytał

Nigdzie nie napisałam, że on za mną jeździ ponad rok i parkuje za mną, nie jest żadnym stalkerem. Napisałam tylko, że zdarzyło się, że zawrócił na rondzie za mną, żeby przejechać od przodu i mi pomachać, gdy go "nie zauważyłam". Ze 2 razy tak zrobił może. A z tym parkowaniem też nie wiem o czym mówisz? Napisałam, że zjechał za mną na mieście, bo chciał zagadać. On tutaj tylko pracuje i kojarzy mnie z widzenia właśnie z pracy. Jakiś czas po tej rozmowie zjechał drugi raz na bok i to był akurat pusty parking. Ale ja nie podeszłam, bo się wstydziłam, nie byłam na 100% pewna czy to zjechał "za mną" czy nie. Uśmiechał się tak zapraszająco, chciał wybadać czy podejdę sama z siebie, nie zawołał mnie wtedy. A ja się wstydziłam podchodzić pierwsza sama z siebie tak bez wyraźnego zaproszenia, zwłaszcza że był z kolegą z pracy, który wygląda tak groźnie i surowo. Bałam się, że może jednak zjechali tam i będą gdzieś wychodzić, ale nie. Gdy im pomachałam i życzyłam miłego dnia tak nieco z daleka, to odjechali zaraz po tym jak przeszłam. Nic innego tam nie robili. Stąd moje podejrzenie, że mógł to potraktować jako kosza, że nie mam ochoty na bliższy kontakt. Jednak dalej wypatrywał mnie wzrokiem na mieście i tak się uśmiechał, odwracał twarzą w moją stronę. Nie mogłam przeboleć, że wtedy zabrakło mi odwagi by podejść, a on już więcej nie próbował mnie zagadać. Ale widocznie tak miało być i nie było pisane.

Marta, piszesz w kółko to samo roztrząsając tak naprawdę dwa przypadkowe spotkania, w tym jedną rozmowę. Cała reszta to jakieś spojrzenia czy machania ręką. Wcale się nie dziwię, że w zależności od charakteru wypowiedzi, raz piszesz, że "wiesz co widziałaś" a kolejnym "to było tylko...".
Nikt tu wróżką nie jest ale uważam, że kluczowy jest tu czas. Gdyby to wszystko zdarzyło się w ciągu 2-3 tygodni, to jeszcze rozumiałabym Twoje wkręcenie, ale 1,5 roku? Serio?
Gdyby coś było na rzeczy z jego strony, to dawno by coś zrobił. Nie tłumacz go nieśmiałością bo jednak zagadał Cię raz. Zarzucasz też sobie, że nie podeszłaś wtedy na tym parkingu ale przecież przywitałaś. Nie udałaś, że go nie widzisz. Za dużo dorabiasz teorii do nic nie znaczących gestów. A już przekonanie, że on na pewno pomyślał to czy tamto jest kompletnie bez sensu.
Zarówno w przypadku spotkania na parkingu, jak i ostatniego smsa. Pisałaś, że był to neutralny sms, co znaczy neutralny? Skąd Twoja histeria, że się ośmieszyłaś?
Przestań w końcu analizować kto co myśli czy pomyśli. Może on nawet nie skojarzył Ciebie z tą wiadomością. Nie przypisuj jemu swoich myśli czy wyobrażeń bo naprawdę robisz sobie tym krzywdę. Faceci mają dużo prostsze myślenie niż my kobiety i nie dzielą włosa na cztery, nie zastanawiają miesiącami co mogło oznaczać jakieś spojrzenie.

A wracając do tematu wątku - tak, można rozszyfrować po mowie ciała, że ktoś jest zainteresowany. Zazwyczaj już po spojrzeniu to widać, szukaniu kontaktu zarówno wzrokowego jak i fizycznego. Moja znajomość z obecnym facetem zaczęła się właśnie od takiego spojrzenia sobie w oczy a potem obejrzenia za sobą. Przy kolejnym (raczej nie przypadkowym z jego strony) spotkaniu facet zagadał do mnie. Oczywiście zachęciłam go uśmiechem
Naprawdę nie ma co sobie komplikować życia nakręcaniem czy niedomówieniami.
Gdybyś się facetowi podobała na tyle by chciał Cię poznać bliżej, wiedziałabyś już to dawno temu. Nikt nie czeka 1,5 roku na pierwszy krok (a raczej drugi) mając przez ten czas mnóstwo okazji.

Całe moje życie to jedna wielka fałszywa nadzieja, więc nie muszę daleko szukać

Od lat szczenięcych i tych pierwszych niewinnych miłostek schemat zawsze miałam ten sam - okazywało się po czasie, że byłam kołem zapasowym lub kimś na pocieszenie/przeczekanie.

Przeszłam już w życiu przez kilka etapów i "taktyk" jeśli chodzi o podchody damsko-męskie.

1) Bierność - czekałam aż facet napisze pierwszy, zaproponuje spotkanie, zrobi jakiś krok. Ja tylko ochoczo się zgadzałam i byłam entuzjastyczna, ale sama nie proponowałam, nie pisałam. Chciałam żeby facet okazał, że mu zależy i że czegoś konkretnie chce, żebym się nie wyrwała jak Filip z konopii. Pokazywałam, że jestem otwarta i że chcę tego kontaktu, ale jakby zostawiałam działanie w jego rękach. To było głównie w latach nastoletnich. Dopóki byłam zdystansowana, to było spoko, ale gdy wydawało mi się, że przychodzi czas na konkrety i okazanie zaangażowania, to się rozjeżdżało wszystko. Nagle facet wracał do byłej lub wyznał miłość przyjaciółce albo zauroczył się kimś innym i zostawałam z ręką w nocniku.

2) Kilka lat totalnej posuchy, gdy tata chorował na raka - nie miałam okazji poznać kogoś nowego, bo mało wychodziłam z domu, relacje szkolne się rozmyły, bo już byłam po maturze, niektórzy wyjechali na studia, niektórzy się odsunęli. Na szukanie w necie jakoś nie miałam wtedy głowy, bo byłam w kiepskim stanie psychicznym, w domu było niezbyt dobrze.

3) Etap obecny (od około 3+ lat) - eksperymentowałam na różne sposoby. Próbowałam kilka razy z przerwami na portalach (najgorsze doświadczenia mam właśnie z nich), te próby chyba najbardziej podkopały mi samoocenę. Zaczęłam się zastanawiać i radzić w internecie jak zwiększyć szanse poznania kogoś. Dawniej wydawało mi się, że nie ma co szukać na siłę i że miłość powinna sama przyjść w swoim czasie, nasłuchałam się opowieści, że poznać miłość można nawet w głupi i niefortunny sposób, dostałam sporo przykładów z życia od różnych osób. Później jednak stwierdziłam, że mam małe szanse na taki scenariusz, a jestem coraz starsza i łatwiej nie będzie, bo ciężej o wolnego faceta w przedziale 28-33, zwłaszcza na takich wioskach jak moja, gdzie życie toczy się szybciej. Postanowiłam wykazywać więcej tej inicjatywy, bo dawniej gdy byłam bardziej bierna, to przyciągałam facetów, którzy nie chcieli się zaangażować i lubili gonić króliczka lub traktowali mnie na przeczekanie, więc moja bierność była dla nich wygodna. Więc zmieniłam taktykę i postanowiłam trochę bardziej się otworzyć i zaryzykować, nie udawać aż takiej obojętnej i wyjść ze swojej strefy komfortu trochę. Wiem, że jest wiele odważnych kobiet, które potrafią wziąć byka za rogi i nawet zacząć pierwsze znajomość, ale ja bym nie dała rady aż tak. W przypadku historii z tego posta zaryzykowałam z tym smsem, chociaż strasznie się wstydziłam go wysłać i bałam się odrzucenia, niemniej powiedziałam sobie "kobieto, co masz do stracenia, może to jest właśnie ten moment, gdzie trzeba zrobić ten ruch i może on na to czeka, bo sam jest mniej śmiały i też ma swoje kompleksy. Wysyła Ci jakieś sygnały, wpatruje się, jego kolega Ci dawał aluzje, że to nieśmiały facet i Tobie też się tak przecież wydawało, więc może czeka na Twój ruch, zwłaszcza że wtedy drugi raz nie podeszłaś tylko pomachałaś na do widzenia z daleka, co było trochę spławiające. Ten jego kumpel z jakiegoś powodu zasugerował, że on jest wolny, że lubi kobiety w moim typie i że on mu opowiadał o mnie zaraz po tym jak mnie zaczepił i pogadaliśmy. Sugerował też, że były to same miłe rzeczy, między innymi dlatego napisał do mnie, bo on też był ciekawy". Ech... Wydawało mi się, że dużo tych drobnych sygnałów łączy się w całość i jeśli w takim przypadku nie zdobędę się na zrobienie kroku w przód, to już nigdy większej pewności i zachęty mieć nie będę i się nie odważę. Ze najwyższy czas przełamać lęk przed odrzuceniem i wziąć sprawy w swoje ręce, bo mogę zyskać coś wspaniałego, kto wie. No ale jednak wykazywanie inicjatywy też nie popłaca i jest chyba jeszcze gorzej. Nie wiem jak to kobiety robią, że faceci się starają sami z siebie, że ciągle im spadają mężczyźni z kosmosu i wręcz mogą wybierać i wybrzydzać. U mnie nic nie działa. Gdy na badoo kilka razy spróbowałam trochę wyjść z inicjatywa napisania, to też nic nie wychodziło, kończyło się co najwyżej na rozmowie z grzeczności.

Także nie sprawdza się ani taktyka "lekko niedostępnej księżniczki", ani taktyka zołzy, ani taktyka bycia miłą i otwartą, ani przejmowanie jakiejś tam lekkiej inicjatywy. Za każdym razem klops.

Wiesz jaka jest najlepsza taktyka? Brak taktyki
Skupiając się na kombinowaniu po pierwsze nie jesteś sobą, a po drugie masz skrzywiony obraz rzeczywistości. Zamiast na bieżąco reagować, każdy krok analizujesz milion razy zastanawiając co pomyślał, jak odebrał czy dobrze zrobiłaś czy może powinnaś była postąpić inaczej itd.
Pisałaś, że 'uciekłaś' z parkingu bo miałaś gorszy dzień i obawiałaś jego reakcji (że mu się taka nie spodobasz). Potem znów analizujesz jego zachowanie, że na pewno pomyślał że spławiłaś albo co by było gdyby. Po co?
Jak masz kogoś poznać czy ktoś ma Ciebie poznać, to co Ci dadzą te wszystkie taktyki, skoro to jest "gra". Może dlatego nic z dotychczasowych znajomości nie wychodziło bo zwyczajnie przekombinowałaś?
Co by się takiego stało gdyby np. zobaczył Cię bez makijażu czy mało wystrojoną?
Naturalność, spontaniczność zawsze popłaca.

Też mi się tak wydawało do niedawna, że najlepiej jest być sobą i nie "maskować się", bo wtedy przyciągnie się odpowiednią osobę do siebie. Ale jakoś mi się to nie sprawdza kompletnie, efekt jest wręcz odwrotny. I nie mówię tego tylko na moich własnych doświadczeniach, ale też obserwacji otoczenia. Najczęściej te otwarte i miłe dziewczyny są samotne i szybko przekreślane, bo "nie ma chemii, nie ma tego czegoś" itd. Każdy facet twierdzi, że nie lubi gierek i zołz i niby marzy o takiej kobiecie bardziej bezpośredniej i "do życia", a później ten sam facet ugania się właśnie za tymi zołzami, naciągaczkami i kobietami, które traktują go obojętnie czy jest czy nie. I on o nie walczy, rajcuje go ta gra, wypruwa sobie żyły wręcz, nawet jak ona potrafi się zachować czasem chamsko. A te milsze i bardziej konkretne są uważne jako nijakie, nudne, przewidywalne. Mam wrażenie, że większość facetów jednak woli ten uczuciowy rollercoaster, gdy nigdy nie wiadomo co się wydarzy i czego się po dziewczynie spodziewać, i że dla takiej potrafią góry przenosić. A czasem dają się wręcz mocno wykorzystywać. A dla tej milszej i spokojniejszej już się nic nie chce robić. Ja nigdy nie potrafiłam robić tych huśtawek nastroju, nie chce mi się udawać, że facet mi jest obojętny jeśli już mi się faktycznie podoba. A mam wrażenie, że facet z byle powodu potrafi podwinąć ogon i uciec, gdy tylko kobieta go miło potraktuje i okaże namiastkę zainteresowania. I naprawdę nie mam tu na myśli postaci skrajnej desperacji i rzucania się chłopu na szyję i wskakiwaniu mu szybko do łóżka. Mam wrażenie, że wystarczy naprawdę niewielka dawka bycia zainteresowaną, by facet się znudził i zwinął żagle albo wystraszył nie wiadomo czego. Coraz ciężej mi uwierzyć w to, że naturalność i bezpośredniość popłaca, bo nie widzę na to żadnych przykładów kompletnie, wręcz widzę coś przeciwnego.

Kurtyna.

Coraz częściej widzę, że to prawda. Mimo, że każdy zaznacza, że ma dość dramy i chce kobietę, która wie czego chce...oni lubią gonić króliczka, to jest natura samca. Tylko mi też jest ciężko ich olewac I dawać się gonić skoro tęsknię..

Bzdura. Desperacja to główny odstraszacz.
Poza tym nie wiem z czego wynika Twoje zachowanie czy też podejście do tematu, które raczej pasuje do nastolatek w gimnazjum a nie dorosłej kobiety.

Za dużo analizujesz i przejmujesz co kto sobie pomyśli.
Popatrz, wysłałaś 1 smsa, w dodatku neutralnego, a zachowujesz się jakby nie wiadomo co się wydarzyło, już się sama nakręcasz jak bardzo się ośmieszyłaś czy wyszłaś na desperatkę kiedy on mógł nawet nie odczytać tego smsa albo nie skojarzyć z Tobą.
Przesadzasz i to bardzo sama sobie komplikując życie.
Skoro z 1 rozmowy czy 1 smsa robisz taki szum, zajmuje Ci tak wiele czasu analizowanie tego i roztrząsanie na trylion części, to aż boję się myśleć, jak wyglądałaby normalna relacja i komunikacja z Tobą.
Wydaje mi się, że tu leży główny problem, a nie w tym, że jesteś podobno miła, naturalna i konkretna.

Przecież otwarta osoba wcale nie jest cały czas miła. Nawet u zrównoważonych ludzi jak chcą się zbliżyć wychodzi stado różnych emocji i to wcale nie są gierki. Ktoś kto jest miły cały czas sprawia wrażenie zamkniętego raczej.
Poza wszystkim, to On powinien podejść na tym parkingu, skoro tego nie robi, ma swoje powody, ale też nic wielkiego się nie stało, byś miała się czuć skrępowana.
Zamiast go teraz unikać przechodż obok i rzucaj mijając go: cześć Maciek czy coś w tym stylu.

A jaki z tego płynie wniosek?

A jeśliby którys z tych mężczyzn się Olince spodobał?
Widzisz, ja nie wiem jaki wniosek z tego wysnuć, bo Olinka jednak zwróciła uwagę, że ktoś się tak zachowywał i przypisuje to podobaniu się, a ja takich osób nie pamiętam, bo nie zwracam uwagi na takie sytuacje. Czy to oznacza, że mam więcej luzu, czy coś innego? Takie gdybanie na sucho, bez włączonych uczuć, jest bez wartości.

Dokładnie tak. Gdybym na te same zachowania tych samych ludzi patrzyła przez pryzmat kobiety wygłodniałej męskiej uwagi, być może nie widziałabym w tym sąsiedzkiego/kumpelskiego luzu, ale sygnały świadczące o chęci zbliżenia się do mnie. Mam trochę takich znajomych, z którymi lubię się droczyć i którzy uśmiechają się na mój widok, notabene z wzajemnością, którzy wyciągają mnie na parkiet, jak tylko pojawię się na imprezie albo jak tylko mąż zniknie z pola widzenia , ale... za tym NIC więcej nie stoi. To są normalne międzyludzkie kontakty, które przecież nie muszą być sztywne i śmiertelnie poważne. 
Ludzie są różni i trzeba umieć dostrzegać te różnice w zachowaniu, nie dopowiadając sobie przy tym czegoś, czego nie ma.

Ja coś takiego napisałam??? Przeciwnie - przypisałam to stylowi bycia, ewentualnie wzajemnemu okazywaniu sobie sympatii, a nie, jak twierdzisz, podobaniu się w sensie kontaktów damsko-męskich, a raczej, przynajmniej w tym kontekście, przyjacielsko-kumpelskich.

Niektórzy ludzie mają chyba taką tendencję do przypisywania każdego możliwego zachowania u płci przeciwnej, jako sygnałów zainteresowania To wygląda tak, jakby w domyśle tego kogoś nie mogła istnieć żadna relacja damsko - męska, poza związkiem. Tak jakby ludzie się ze sobą nie mogli kumplować, flirtować czy po prostu odnosić się do siebie miło i  życzliwie, bez poszukiwań drugiego dna..

To Ty w ten sposób to widzisz, a moim zdaniem jest to nadinterpretacja. Biorąc pod uwagę, że ostatecznie okazało się, że bohater wątku nie jest zainteresowany bliższą znajomością z Autorką, moje przykłady wskazują na to samo i wynika to właśnie z kontekstu opisanej sytuacji. Niemniej już to wyjaśniałam i chyba nie ma potrzeby robić tego po raz kolejny, ewentualnie pozostaje uznać, że po prostu wzajemnie się nie rozumiemy .

Nawet to sobie wymyśliłaś, dopowiedziałaś i nadinterpretowałaś.

Nie, to wy zrobiliście ze mnie taką osobę, do której pierwszy raz w życiu facet się uśmiechnął i pomachał, więc od razu przybiegła na forum rozpisywać się o tym, że na bank jest nią zainteresowany. Zapewniam was że nie i bez powodu sobie tego tematu nie uroiłam, tylko miałam sporo powodów by myśleć, że to flirt i jakieś podchody z jego strony. Bo spojrzenie spojrzeniu nierówne i uśmiech uśmiechowi nierówny. Wy tego nie widzieliście na własne oczy, a tak łatwo przychodzi tu niektórym wyzywanie od zdesperowanych i zdziecinniałych.
Ale te porównania do uśmiechów między sąsiadami... już mi brak słów i nawet nie wiem jak mam to skomentować, chyba wręcz szkoda się szarpać i wyjaśniać cokolwiek, bo i tak zostanie to odwrócone przeciwko mnie w trybie natychmiastowym.

Nieważne - wyszło jak wyszło, przynajmniej mam teraz jasną sytuację, że gość nie jest zainteresowany. Może od początku nie był, a może po prostu coś się zmieniło w jego życiu do tej pory, teraz to już bez znaczenia. Pozostaje mi unikać gościa i zdystansować się jak to tylko możliwe, bo głową muru nie przebiję.

No dziękuję Ci bardzo. Mam nadzieję, że dzięki tej uwadze poczułaś się dużo lepsza niż jesteś w rzeczywistości.

Marto, zupełnie niepotrzebnie się unosisz. Wyciągnęliśmy wnioski na podstawie tego, co sama napisałaś, a pomijając fakt, że istotnie nie widzieliśmy jego zachowania, to jednak widzimy w jaki sposób Ty to wszystko odbierasz i jak bardzo bierzesz do siebie. Jeśli dołożyć do tego pozostałe informacje, które tu podałaś, można wyciągnąć wniosek, że jesteś bardzo spragniona obecności mężczyzny w Twoim życiu i być może dlatego reagujesz nieadekwatnie do okoliczności.

Istnieje też taka zasada, że jeśli jedna osoba coś sugeruje, spokojnie można to zlekceważyć, ale jeśli głosy się powtarzają, to może jednak warto to przemyśleć?

Ale Ty nie dostałaś  kosza! Bo nie było z Twojej strony żadnej  propozycji i z jego też.  Ten SMS to nic tak wielkiego jak myślisz. 
Gdybyś  mu wyjawiła swoje zainteresowanie, a On by się zdystansował, to byłby kosz.
A on raz Ci słabiej  odmachal, może miał coś innego na głowie, albo tel mu zadzwonił.
O czym mamy pisać  jak nie o spojrzebiach czy machaniu, bo nie ma innego materiału  do rozważań?
Czy przez  te półtorej  roku umówiłaś  się z kimś  innym?

Ależ Bagienniku,  jak taki jest jej życiowy azymut teraz, niech będzie to facet. Tylko niech się nie zatrzymuje na takich nierokujacych  znajomosciach.

Marta, po pierwsze ochłoń! Nikt tu Ci źle nie życzy.

Nie, nie było. Celowo dodałam, że w relacjach damsko-męskich bo przecież ogólnie nie mogę tego stwierdzić, a wnioskuję jedynie po tym co napisałaś w tym wątku odnoście tej 'znajomości' - rozterek, przemyśleń czy wręcz zafiksowania.
Sama napisałam wcześniej, że moja znajomość z obecnym facetem od takiego spojrzenia w oczy i obejrzenia za sobą zaczęła. Myślisz, że ja nie myślałam potem: kurcze, jaki fajny facet (wtedy mogłam tylko ocenić wizualnie bo miejsce w jakim się minęliśmy niewiele mówi), skoro się też obrócił pewnie też wpadłam mu w oko, tylko co z tego jak każde poszło w swoją stronę. Czy jeszcze go spotkam? Czy jest wolny? Czy on też o mnie (po tym 'spotkaniu') myśli? To jest normalne! 
Mi chodziło głównie o to, że skoro Ty jesteś dorosła a on 5l starszy, do tego widujecie się choćby przelotem co jakiś czas, to ileż można tak na siebie spoglądać i machać? Gdyby facet był zainteresowany, przy pierwszej lepszej okazji by zagadał. Chciałaś jasności, napisałaś sms. Szkoda, że po 1,5 roku.
Mam wrażenie, że przyszłaś tu po jednoznaczną odpowiedź lub receptę ale nikt jej Ci tu nie da bo jej nie ma. Równie dobrze ten facet, który do Ciebie macha może być gejem a tylko przed kolegami się popisuje (stwarza pozory). Przecież my go nie znamy. Piszemy jak daną sytuację można odczytać i radzimy co zrobić by się ostatecznie przekonać by nie tracić kolejnych miesięcy na rozkminach co mogło oznaczać to i tamto. A tych punktów zaczepienia poza tymi spojrzeniami czy machaniem było przez 1,5 roku bardzo niewiele bo tylko jedna rozmowa i jakieś spotkanie na parkingu.
Nie obrażaj się ale analizowanie danej (jednej tak naprawdę) sytuacji przez wiele miesięcy i tworzenie w głowie różnych scenariuszy na jej podstawie w oparciu o kolejne spojrzenie czy machanie naprawdę kojarzy się z gimnazjum.
Poza tym piszesz, że:

To jednak zdaje się nie czytasz komentarzy, a przynajmniej sprawiasz wrażenie, że nic z nich nie wyniosłaś poza oburzaniem się, że ktoś na coś zwrócił uwagę, może poruszył czuły punkt, tylko dalej użalasz nad sobą i dopowiadasz różne rzeczy. Bo przecież wiesz co widziałaś itd. Wiesz co on myśli i jak ośmieszyłaś.
Otóż, ani nie wiesz co on myśli ani nie ośmieszyłaś - jesteś po prostu przewrażliwiona.
Teraz tworzysz dramy jak to znów dostałaś kosza, kiedy tak naprawdę go nie dostałaś. Nie napisałaś co było w smsie, niby neutralnym, skoro tak dotknęło Cię, że nie odpisał. Zaprosiłaś go na kawę? Dlaczego od razu uznałaś, że wie kto napisał, skoro nie wymieniliście się telefonami? Bo masz rzadkie imię? No proszę Cię…
Jest jedna podstawowa zasada, nikt nie zainteresuje Tobą póki sama ze sobą nie poczujesz dobrze. Czy Ty w ogóle lubisz siebie? Czy też swoją wartość uzależniasz od tego czy znajdziesz faceta czy nie? Może od tego trzeba by zacząć.

Wiesz co ja wspomnę o tym twoim SMS i podpisaniu się literą. Załóżmy że masz imię na Y, więc skąd on miał się domyśleć kto to? Nie piszes co ty mu napisałaś, a może napisałaś coś w stylu widziałam się itp no to chyba nawet jasnowidz by się nie domyślił.

To że do dziś nie miałaś jakiegoś poważnego związku to jeszcze o niczym nie świadczy. Sama poznałam późno swojego męża co nie znaczy, że jestem jakimś beznadziejnym przypadkiem, tak sie po prostu życie ułożyło.

Nikt ci nic nie wpiera tylko wielu z nas wie z doświadczenia, że jakby coś miało ztego być to już by było. Podchody wasze trwają 1,5 roku, jak w szkole.
Chcesz to napisz do niego sms, normalnego i podpisz sie pod nim jak "człowiek" imieniem i nazwiskiem aby wiedział z kim pisze. Wtedy będziesz mogła mówić o jakimś olaniu twojej osoby jak nic nie napisze.

A ja się będę dalej upierała aby napisać tego sms. Niestety ale mężczyźni, nie obrażając ich, nie są aż tak bystrzy. Oni nie myślą jak my, i już to ktoś tu wcześniej napisał.

Jesli chcesz zakończyć tą relację to ok, nie pisz, ale jesli masz przeczucie jakie masz, to co ci szkodzi? Jak ma sie nie odezwać to się nie odezwie i tak, nieważne co sobie pomyśli.