Nieodpowiedzialna bałaganiara. - Netkobiety.pl

Wiesz, są takie osoby, które po prostu nie mają w sobie  potrzeby dbania o najbliższe otoczenie. Miałam taką szwagierkę, nic jej nie przeszkadzalo, nawet zepsute jedzenie w lodówce.

Możesz ją delikatnie zawstydzać, może załapie, ale nie liczyłabym na to. Ostatecznie będziesz musiał albo zaakceptować to, że jest bałaganiarą, albo poszukać sobie kogoś porządniejszego.

I wydaje mi się, że bycie jedynaczką nie ma wpływu na to.

Ależ daj sobie z nią spokój.
Właśnie udzielam się w wątku smentki pt "różnica charakterów itd", w którym poruszony jest podobny problem, jak twój, tylko kilkanaście lat później, bo smentka jest czterdziestoletnia kobieta.
Śmiałam się też dzisiaj, bo okazuje się, że czytanie tego forum potrafi też człowieka doksztalcic. Dowiedziałam się więc , że w dzisiejszych czasach  istnieje zjawisko zwane ChPD polegające na tym, że dość duża grupa współczesnych kobiet, które mają dwie lewe ręce do roboty i zwyczajnie nie nadają się do prowadzenia fomu, dbania o niego itd wymyśla alternatywne sposoby do realizacji różnych zadań domowych, czyli mówiąc zwyczajnie baba brudas i len zamiast dbać o dom i zajmować się kuchnia itd wymyśla sto sposobów na to, jakby tu uniknąć zwykłej domowej roboty i jeszcze mieć z tego satysfakcję oraz poczucie spelnienia.
Taka nowomowa po prostu, czyli coś, co sprawia, że robi mi się niedobrze, gdy tylko słyszę  bełkot tego rodzaju.
To że ona jest jedynaczka niekoniecznie jest przyczyną jej lenistwa i niechlujstwa, bo bywa różnie. Nie myśl, że dziewczyna z rodziny wielodzietnej byłaby inna.
Nie czekaj do lutego, tylko zerwij ten układ teraz, bo nie ma niczego gorszego od zabijania na raty.
Co możesz z tym zrobić, żeby dało się z nią żyć?
Niczego nie możesz zrobić. Ona taka po prostu jest, była i taka będzie.
I wyobraź sobie że miałbyś mieć z nią dziecko. Wtedy to dopiero byś się utopil. Wszystkie swoje obowiązki scedowalaby na matkę i na ciebie i jakby tego było mało, to jeszcze chodziłaby non stop zmęczona i niezadowolona.
Panna do odrzutu, przynajmniej ja tak uważam na podstawie tego, co nam tu napisałeś.
Jeszcze jedno. Jesteś jeszcze bardzo młodym człowiekiem, a potrafisz patrzeć na życie tak dojrzale. To piękne.
Uważasz, że rozmowa z nią wydaje się być niezbędną. Pewnie masz rację, tyle tylko że nie obiecuj sobie, że po jednej albo nawet po kilku rozmowach ona nagle stanie się inna osobą. Jeśli zależy jej na tobie, to może na jakiś czas będzie starała się poprawić, ale ponieważ nie będzie to zgodne z jej natura, z jej charakterem i podejściem do obowiązków próby poprawiania się będą chwilowe i głównie polegać będą na jej zapewnieniach i obietnicach.
Jeśli jesteś człowiekiem, który lubi porządek w domu, czystość i ogólny ład, jeśli jesteś esteta po prostu, to nie wytrzymasz życia w wiecznym chaosie, w balaganie, wręcz w syfie. Na samą myśl o powrocie do domu będzie ci się robiło niedobrze.
Jeśli chcesz z nią żyć, to musisz przejąć rolę surowego i konsekwentne ojca, który będzie określał jej obowiązki i potem w zależności od sytuacji wymierzal kary albo nagrody. A ona oczywiście broniła y się przed takimi metodami klocac się z tobą, żeby tylko nie brać się za robotę. Przy dziecku dostatlbys taka szkołę, że na koniec z rozumem byś się nie pobierał.
Ona znajdzie następnego chłopaka i jeśli on na jej szczęście będzie po prostu głupi, nie zauważy tego, co ty zauważyłeś, to bidaczyna wpadnie niczym śliwka w kompot.

Ona teraz nie potrzebuje się zmieniać,bo pewne rzeczy robi za nią mama.
A Ty chyba chcesz by przejąć rolę ojca.
Bo co Ciebie obchodzi czy o a ma w szafie Wawe w 45 czy Kwaterę główną SS? To jej szafa. Jak ona zaspi Tobie polecą po premii w pracy? Nie ona dostanie 1..
Natomiast naucz się nie wciągać w jej narzekania,
Jakbyście razem zamieszkali, to radzę ustalic twardo,, zasady które wpłyną na wasze wspólne  życie, ale nie wtrącać się w to,co nie.
Rady pt skreśl ją bo możesz się związać z panią porzadnicką i odpowiedzialną możesz wykorzystać albo nie.. zależy co uwazasz za najważniejsze
Wg mnie jednak jest różnica pomiędzy wybieraniem gospodyni domowej a kobiety na życie..
Bardziej niż bałaganem martwiła bym się narzekaniem i olewaniem szkoły

I ja mam takie zdanie jak Ela. Szczerze, dopóki mieszkałam z mamą to za wiele nie robiłam bo zwyczajnie nie musiałam. Natomiast mieszkanie na swoim czy była to stancja czy moje własne mieszkanie tak mnie cieszy, że nie mam jakoś problemów ze sprzątaniem, okazało się, że uwielbiam i potrafię gotować itd.

Ponad to nie rozumiem takich wpisów jak wyżej. Czy to, że jest kobietą to już z automatu oznacza, że kiedy zamieszkają z autorem razem to ona ma wszystko robić najlepiej? Znam kobiety, które do prowadzenia domu się zwyczajnie nie nadają, za to świetnie im idzie kariera. Akurat u nich to mąż zajmuje się domem i są zadowoleni. Grunt to się dogadać.

Znamy z mężem parę, u której zawsze jest "uroczy bałagan" i każdy gość czuje się jak w domu. Dzieci, zwierzaki, niedojedzony obiad i paranie wyciągnięte z pralki kotłują się tam i mieszają.
Co do "porządnictwa" - każdy ma swoje. Mnie wkurzają pewne przyzwyczajenia męża i odwrotnie. On sprząta powierzchownie, ja dogłębnie, ale dłuuuugo (mój niechciej-leń) i na raty. Inaczej składujemy śmieci (nie w kwestii segregacji tylko miejsca ich przetrzymywania). Inaczej traktujemy ubrania przed snem (to ja rozrzucam skarpetki, a nie on). Przykłady można tu mnożyć, ale przez lata albo stworzyliśmy jakiś consensus, albo zaakceptowaliśmy swoje przywary.
Tak jak pisze Winter - najpierw charakter.

Ale tutaj bardziej martwi kwestia życiowej niezaradności tej dziewczyny. Bez Ciebie i mamy pogubiłaby się zupełnie. Zamiast strofować na temat bałaganu, czy szkoły, lepiej "wypuścić na głęboką wodę". Tak żeby nabrała świadomości, że to ona za siebie odpowiada...

Zgadzam się, że porządek jest słowem względnym. Dla mnie jest synonimem tego, że mam błyszczącą podłogę, poduszki ułożone pod kąt, wypolerowane meble, kwiaty na stole i taki stan, że fotki można na insta strzelać. Dla mojego Misia zaś fakt, że potrafi pilota znaleźć pod stertą gazet, oznacza, że jest git. Oczywiście poprzez lata wypracowaliśmy sobie jakiś kompromis i jak na dziś on się potrafi przemóc do odkurzacza, nawet jak subiektywnie nie widzi potrzeby, a ja nie jojczę o każdy kubek zostawiony po śniadaniu.

Tylko do tego potrzeba współpracy OBU osób, a w przypadku Autora widzę kompletny brak chęci ze strony jego dziewczyny.

Źle to odebrałaś nie chce jej kontrolować, ja totalnie nie chciałbym być ojcem, jej ojcem bo ja chce byc chłopakiem a potem mężem. Negatywny opis? Napisałem tylko te złe rzeczy o które się martwię, po co miałbym pisać o rzeczach pozytywnych w moim związku? Bez sensu. Poprostu wyciągnąłem zachowanie które MI się nie podoba i przełożyłem je na 3 lata czy 5 lat do przodu i otrzymałem katastrofę więc napisałem tutaj.

Najbardziej dziekuje za post Eli i Malineczce bo trochę spojrzałem na to inaczej. Tak po tych waszych postach myślę że trochę źle to interpretuje. Mogę spojrzeć na to wszystko zupełnie inaczej. Wy i tak nie znacie całego obrazu sytuacji bo to się poprostu nie da go przedstawić. No nic pożyjemy, zobaczymy nie ma co się martwić na zapas bo dopiero wtedy gdy zamieszkamy okaże się jak to jest naprawdę. Dziekuje za odpowiedzi.