Czy po mowie ciała można rozszyfrować, że on jest zainteresowany? - Netkobiety.pl

Brzmi jak porada ciotki klotki, a nie jakaś obserwacja psychologiczna.

To też.

Co prawda, ludzie dotykają twarzy jak się denerwują/stresują. Może zajrzyj do jakiegoś poważnego opracowania na temat mowy ciała?

Te powyższe wskazówki były z różnych stron internetowych na temat mowy ciała mężczyzn, przejrzałam ich sporo i te informacje są do siebie bardzo zbliżone. Chodzi o zwykłe podobanie się, wpadnięcie w oko, a nie o wielką miłość i nie wiadomo co jeszcze. Wydaje się to dosyć wiarygodne i logiczne, że skoro ciągle odwraca się tak w moim kierunku i przekrzywia całym ciałem, wypręża się (co nie jest wygodne i praktyczne), to jest szansa, że coś może być na rzeczy. A przynajmniej mi by się nie chciało tak odwracać i podtrzymywać długie spojrzenia i uśmiechy wyłącznie grzecznościowo w stosunku do faceta, którego mam gdzieś. Wydaje mi się, że jednak jest spora różnica między krótkim uśmieszkiem w przelocie, a tym, co on robi tak całościowo.

Zresztą w poście poruszyłam nieco więcej, nie tylko o mowie ciała, ale też te spojrzenia, szukanie mnie wzrokiem, bardzo długie utrzymywanie kontaktu wzrokowego, plus jakieś dziwne aluzje ze strony jego kolegi, dosyć dobrego wydaje mi się, skoro sporo czasu spędzają w jednym pomieszczeniu. Plus zwyczajna kobieca intuicja, że wygląda mi to na ewidentny flirt. Ale z drugiej strony sama nie wiem, może on już ma taką naturę i robi tak też z innymi kobietami. Ciężko powiedzieć...

Ja to widzę tak że może ciężko wykonać jest mu konkretny krok w twoim kierunku bo jest po prostu  nieśmiały. Ja też mam czasem problem zagadać do dziewczyny która mi się podoba bo zaraz sobie myślę że nie mam szans u niej i odpuszczam ale wiem że to błąd ale czasem ciężko się przemóc.A Ciebie faceci często zagadują?

Zdarzało mi się, że jak byłam na spacerze, to ktoś mnie zaczepił, ale jeśli już, to raczej tacy typowi podrywacze lub dziwne typy. Nie chodzę na imprezy i różnego typu eventy, które sprzyjają okazji do zagadywania i poznawania nowych osób. Tak na mieście raczej mało kto się odważy zagadać bez kontekstu, a ja też do najśmielszych nie należę...

A tak z Twojej perspektywy - gdyby podobała Ci się jakaś kobieta, to jakiego sygnału byś od niej oczekiwał, aby dostać zielone światło do podejścia? Ma to jakieś znaczenie, czy zapewne i tak by Cię paraliżowało, bo im bardziej Ci się kobieta podoba, tym trudniej? I pytanie kluczowe: czy gdybyś już z nią chwilę pogadał i ona byłaby dla Ciebie całkiem miła - czy byś się odważył, by tak od razu wziąć od niej numer telefonu po tak krótkim kontakcie?

To on mi to zaproponował. Powiedział wtedy mniej więcej tak: "Ta rozmowa była miłym zakończeniem ciężkiego dnia. Czy w związku z tym, że już się znamy, miałabyś coś przeciwko temu, gdybyśmy do siebie machali na mieście, bo na pewno będziemy się jeszcze nie raz widzieć?", no i powiedziałam, że będzie mi bardzo miło.

Ten kolega twierdzi, że on nikogo nie ma. Raczej wątpię, żeby wymyślał takie rzeczy, gdyby nie był tego pewny, bo napisał mi o tym tak sam z siebie, zachęcając do przejęcia inicjatywy w jego kierunku. Wręcz mi napisał wprost, że jestem w jego typie i że rzuciłam im się w oczy już dawno temu.

Dla mnie wyraźnym  sygnałem byłby uśmiech z jej strony oczywiście w moim kierunku ,może jeszcze jakieś zalotne spojrzenie wiem że wy kobiety potraficie spojrzeć czasem tak na faceta że mnie czasem aż paraliżuje i włącza mi się jakaś blokada że nie mogę zadzialac bo zaraz sobie pomyśle że taka ładna dziewczyna napewno już kogoś ma i nie mam szans . No dobra ale tak podsumowując to jak byś po prostu uśmiechnęła się do mnie i miło na mnie spojrzała do mógłbym być prawie pewny że może się mną zainteresujesz a gdyby dołożyć jeszcze miłą rozmowę   to wtedy chyba zapytalbym o nr. bo później bym się nie odważył ale napewno nie zapytalbym Cię o telefon przy kimś innym bo zwyczajnie byłoby mi wstyd gdybyś odpowiedziała że nie.Najwiecej pewnosci siebie mialbym gdysmy byli sami bez świadków. A czy Ty dała byś nr. gościowi którego znasz 5 minut tak bez zastanowienia bo też mnie to ciekawi czy nie miałabyś jakiś obaw?

Co do tych wszystkich znaków, jakie niby kobiety dają facetom, kiedy są nimi zaintresowane: zapewne tak jest, przynajmniej n asamym początku. Różnorarkie przewodniki, poradniki podkreślają te same elementy flirtu, oparte właśnie o mowe ciała: zalotne spojrzenia, czasami bardziej dyskretne, poprawianie włosów, ruchy i gesty, odsłanianie wrażliwych parti ciała itp. Coś to musi znaczyć. Wydaje mi sie że kobiety znacznie częściej i powszechniej stosują takie techniki. Ze strony męskiej to nie wiem, chociaż chcąc z kimś się zapoznać, pierwsze co mi przychodzi na myśl, to nawiązanie kontaktu wzrokowego, w odpowiedni sposób.

Marta! Daj sobie spokój z gościem co przez rok wstydzi się zagadać.
Panowie bardzo dobrze odczytują spojrzenie kobiet i to im wystarcza, by zainicjować coś jak chcą.
Wyjdź poza swoje miasteczko jak nie możesz tam nikogo interesującego znaleźć.

Jedyne co mnie trochę dziwi to zaproponowanie tylko "machania" do siebie gdy się widzicie na ulicy .Troche to odbieram jakby dwóch ośmiolatków ustaliło w piaskownicy że jak będą się widzieć np. gdy pójdą z mamą do sklepu to wtedy będą sobie machać nawzajem tak trochę dziecinne podejście  z jego strony ale z tego co piszesz to napewno mu się podobasz bo inaczej by się tobą nie zainteresował  tylko może ma inny tok myślenia niż ja nie wiem bo gościa nie znam.Ale gdy będziesz miała następną okazję do rozmowy z nim to przyjrzyj mu się czy rozmawia z Tobą na luzie czy jest spięty bo jak jest spięty to napewno chciałby coś więcej ci powiedzieć ale się wstydzi wiem to po sobie .A jeżeli masz kontakt  z jego kolegą to weź poprostu nr.tel do tego chłopaka i napisz mu SMS może nie od razu z propozycją randki ale np.jakas miła wiadomość z pytaniem jak ci minął dzień lub podobne i jak zacznie odpisywać to wtedy może sam się ośmieli i zaprosi Cię na randkę ale z mojej perspektywy nie widzę nic złego gdybym dostał takiego smsa i napewno przez pisanie z Tobą bardziej bym się  ośmielił i miałbym 100% pewności że jesteś zainteresowana czymś więcej niż tylko machaniem do siebie .No to teraz ja się zapytam Ciebie na co byś szybciej się zgodziła czy przy pierwszym spotkaniu wolała byś dać swój nr. tel. Czy np.jakbym zaproponował kawę lub spacer na co byś prędzej się zgodziła?

Pierwsze słyszę to jakieś babcine porady. Od razu poprawił mi się humor.

Tak tą swoją nieśmiałością będziecie się nakręcać Ja nie wiem, ale cały czas widzę, żę żyjemy stereotypami. Świat się może walić, bomby mogą spadać, ale: "Za nic w świecie do faceta nie napiszę pierwsza!"Bo:

- to on zawsze ma się starać: ja mu dam znak, a on ma się wykazać
- wyjdę na desperatkę, przecieżmu sie narzucam - a ciekawe czy kobieta tak nie myśli, jesli zaczepią ją facet?
- zawsze, jak kobieta zagada pierwsza, kończy się to złamanym sercem i łzami, bo facet "nie doceni"

Szczerze to po rękach bym całował kobietę, która by do mnie podeszła chociażby w takim pubie, bo jej coś się tam we mnie spodobało i postanowiła zaryzykować: "Raz kozie śmierć! Sam fakt, że nie przejmuje się jakimiś durnymi stereotypami, przesądami itp. Facet może zawsze podejść, jeśli tylko chce lub może - jeśli kobieta mu wpadła w oko. Pytanie czy każda, która wysyła mu sygnały zaiteresowania, wzbudza równe zainteresowanie w nim? Trzeba być naprawdę ślepym, żeby nie widzieć pewnych subtelnych gestów, jednoznanie wskazujących na to, że ktoś nam się podoba. Pytanie co zrobimy z tym dalej?
Przecież nie każda kobieta, która się do mnie uśmiechnie musi się okazać na tyle interesujaca, żebym do niej podszedł i zagadał Mowa tu oczywiście o flircie, nawiązywaniu kontaktu czy wstępnym poznawaniu drugiej osoby, niczym więcej. To co będzie później to już inna historia

...i z pewnością nie tylko po rękach, skoro by tak łatwo samo przyszło i się podało na złotej tacy, to aż grzech nie skonsumować A później już szybkie wyciszanie i schładzanie kontaktu po jakimś tam czasie romansowania i mityczne "nie ma chemii, to jednak nie to, wypaliło się", bo nie było tego ważnego etapu niepewności na początku i powolnego zdobywania i cały czar pryska Można gadać o równouprawnieniu, ale pewne cechy u obu płci są zakodowane genetycznie od wieków i tych instynktów nie da się poskromić od tak.

Możesz się burzyć stereotypowym myśleniem, ale stereotypy też nie biorą się znikąd Do mnie jednak przede wszystkim przemawia statystyka oparta na własnych obserwacjach życia mojego i znajomych, czasem też historii przeczytanych na forach czy usłyszanych z trzeciej ręki. Jakoś nie widziałam profitów z tego zagadywania do facetów i biegania za nimi, a wręcz przeciwnie - zwykle krył się za tym (u kobiety) ból i upokorzenie oraz żal do siebie, że głupio tłumaczyło się brak inicjatywy faceta nieśmiałością, a w rzeczywistości się okazywało, że po prostu miał gdzieś, ale skoro samo przyszło, to sobie tylko skorzystał, no bo czemu nie. "Sama tego wręcz chciała, bo za mną pierwsza latała". Zdarzało mi się słyszeć i tak przykre historie, gdzie tak ów pan potraktował tę, która ośmieliła się nie zgrywać niedostępnej księżniczki w wieży i przełamała konwenanse i swój strach przed byciem okrzykniętą zdesperowaną. I w podzięce za to był brutalny cios między oczy, tyle że słowem, nie pięścią. Oj nie warto!

Wtedy też tak mi się wydawało, że błysk w oku był, ale jednocześnie nutka niepewności przy podawaniu ręki, czy będę się chciała zapoznać czy nie... Ale może widziałam to co chciałam?

A tego właśnie akurat nie wiem. Te dosyć odważne i dłuuugie spojrzenia zaczęły mnie zastanawiać - czy nieśmiały facet nie powinien mieć właśnie problemu z dłuższym utrzymywaniem kontaktu wzrokowego? A on potrafi posłać maślane spojrzenie i prawie że przyklejać się do tej szyby w aucie, bylebym go zauważyła. I czy to objawy faceta nieśmiałego? Może właśnie ma więcej takich kobiet, które obdarza długimi spojrzeniami na ulicy. Zwłaszcza że jego praca dość często polega na tym, że jeździ po mieście, więc w sumie kto wie ile takich kobiet już wyłapał... Widzę w nim sporo sprzeczności, więc coraz trudniej mi obiektywnie stwierdzić jaki jest. Może jednak się pomyliłam i to nieco bardziej sprytny lovelas

Napisałam o tym trochę wyżej Bagiennikowi

Raczej nie ma sensu roztrząsać co by było gdyby... O numer nie poprosił i kropka. Gdybyśmy nie utrzymywali tej wymiany spojrzeń na mieście, to raczej bym tego nawet nie zauważyła, bo nie wpadł mi w oko od pierwszego wejrzenia, nie jest tak do końca w moim typie pod względem fizycznym. Także nie plułabym sobie w brodę, bo nie robiłoby mi to różnicy, zapomniałabym o nim. Chociaż gdyby mnie zapytał o numer, to na pewno bym podała alternatywę na inny namiar - np. na Facebooka. No ale on nie ma, więc nie wiem jakby się to potoczyło. I jeszcze raz podkreślę - ja nie mam pewności czy on jest nieśmiały. Tak mi się przez moment wydawało, że chyba jest i próbuje to zamaskować, no i takie coś mi napisał ten jego kolega już na starcie rozmowy o nim. Ale ja nie wiem na ile mogę mu ufać i czy mówi mi prawdę, bo może mnie chciał dla śmiechu podpuścić, żebym do niego napisała i sobie robił żarciki. Albo chciał mu pomóc w podrywie "na nieśmiałego"

Tak czytam Wasze odpowiedzi i się zastanawiam nad tym wszystkim, że chyba niepotrzebnie się w te jego gierki wkręciłam. Chyba już czas przestać się łudzić, że on szuka ode mnie konkretnego sygnału, bo coś nie przechodzi do czynów. Następnym razem jak go zobaczę, to z mojej strony pójdzie już chyba tylko króciutki i grzecznościowy uśmiech pełen dystansu, bo raczej nie ma sensu przeciągać tej zabawy. Może niepotrzebnie mu podbijam ego i to przy kolegach, nie wiadomo co tam gadają na mój temat, może mi tyłek obgadują, że "to ta laska, co się tak wkręciła na X i się do niego szczerzy" Chyba czas przejść do dystansu i obojętności, żeby sobie nie myślał za dużo.

Zeby zbudowac relacje trzeba zacząć ja budować.
Zeby gdzieś dojść trzeba zacząć iść.

Ja tu widzę jeszcze jeden problem.
Po roku wzdychania do obcego faceta, bo przecież ona realnie go nie zna, oczekiwania są pewnie wywindowane w kosmos. Nawet jakby zagadał autorkę, pewnie real nie wytrzyma konfrontacji z oczekiwaniami/wyobrażeniami.

Większość znajomości się przecież nie udaje. 2-3 randki i "nara", bo nie spasowało.

Tu nie o to chodzi. Żeby wszyscy byli zadowoleni, to on powinien zaprosić ją. Niestety ona nie ma pewności, że gdyby zarzuciła włosami, zamrugała oczkami, machała rączkami - czy ten niedomyślny osobnik, załapałby o co tu biega.

W sumie to racja  bo ja też nie należę do bardzo śmiałych osób ale rok czasu i nic to trochę  długo. Sam na jego miejscu już podjąłbym próbę bliższego kontaktu bo przecież lepiej spróbować i nie żałować niż żałować że się nie spróbowało.A co do mowy ciała to ciężko też mi jest odczytywać czy kobieta jest zainteresowana czy nie . To może podam swój przykład z wczoraj .Poszedłem do sklepu z częściami  kupić potrzebne rzeczy ( a pojawiam się w nim średnio  2 razy w tygodniu ,czasem żadziej) .Potrzebne rzeczy podaje  mi magazynier który rozkłada tam towar i poprostu wie gdzie co jest .Towar nabija na paragon lub fakturę(W zależności co potrzebuję) i wtedy przechodzę do stanowiska gdzie pracuje pewna dziewczyna ktora kasuje paragon lub wystawia mi fakture (jest tam chyba księgową bo zawsze siedzi w papierach).Nieukrywam że bardzo mi się spodobała zawsze chwilę z nią rozmawiam , czasem nawet się śmiejemy w zależności od sytuacji, jest bardzo miła
zawsze powtarza że prosi o drobne  bo nie ma z czego wydać a wczoraj gdy poprosiłem o fakturę to pamiętała że kiedyś już mi wystawiała ale wczoraj wyleciały gdzieś dane z komputera i musiała wbić mnie jeszcze raz .No i teraz moje pytanie :skąd mam wiedzieć czy ona jest mną zainteresowana czy nie bo po jej zachowaniu myślę że może być ale może do każdego klienta jest taka miła więc nie wiem jak rozróżnić normalną uprzejmość w pracy a zainteresowanie drugą osobą?NIE wiem czy wszyscy faceci mają z tym problem bo ja trochę się w tym gubię może właśnie ten koleś też ma problem z odebraniem konkretnego sygnału od Ciebie. Tyle że ja nie będę czekał chyba tak długo i pójdę jeszcze tam kilka razy i zobaczę może do niej zagadam? Zobaczę co powie.Znalazlem ja na fb ale nie pisałem do niej bo chyba wolę zapytać się realu o spotkanie ,może spacer   nie wiem jeszcze.A wy co powiedzielibyscie na taką sytuację ? Czy większą szansę miałbym gdybym zapytał się jej w realu czy pisząc na fb? Bo trochę rozumiem tego gościa że może ciężko mu się domyśleć czy dana kobieta jest nim zainteresowana bo gdy pójdę do innego sklepu czy np.do banku to tam większość kobiet jest bardzo miła i się uśmiecha ale to tylko przez grzeczność do klienta więc myślę że tak samo kobiety i mężczyźni mają nieraz problem z odczytaniem pewnych sygnałów więc droga autorko ja myślę że rób swoje a co ma być to będzie może gościu w końcu się odważy a jak nie to najwidoczniej nie zaslugiwał na Ciebie. A mi co możecie doradzić w tej sytuacji ?

No właśnie chyba w takich miejscach ciężko jest rozróżnić jest kiedy dana osoba sie nami interesuje ,podejrzewam ze wiele osób ma z tym problem więc trochę rozumiem tego gościa którego opisuje autorka tyle że ja nie czekałbym chyba roku na jakiś  ruch bo jak mówią kto nie ryzykuje nic nie zyskuje

No właśnie - im więcej wyraźnych sygnałów, tym niby lepiej... NIBY, bo wydawać by się mogło, że on mi ich wysyła całkiem sporo (widziałam je zarówno podczas tej pierwszej rozmowy, jak i teraz po czasie, gdy go widuję przypadkowo), a jednak mam mętlik w głowie i walkę kobiecej intuicji z rozumem Bo intuicja mi ciągle mówi, że on by chciał zagadać, ale trochę nie za bardzo ma kiedy i jak to zrobić, zwłaszcza że zawsze jest w pracy i ma przy sobie jakiegoś niepożądanego świadka, co nie jest zbyt komfortowe, że kolega podsłuchuje. Zwłaszcza jeśli faktycznie jest trochę nieśmiały do kobiet. A dwa - nie daje mi spokoju to, że po pierwszej rozmowie jakiś czas później znowu zjechał za mną i próbował, a ja głupia nie podeszłam, tylko z uśmiechem życzyłam mu miłego dnia i poszłam sobie... I coś w środku mi mówi, że on to mógł odebrać jako ewidentne NIE z mojej strony, więc już nie chce natarczywie zjeżdżać za mną i stawiać mnie w niekomfortowej sytuacji. W tym momencie muszę jeszcze raz sprecyzować - to nie jest tak, że ja go widzę codziennie i że są sprzyjające okazje do podejścia (jego lub moje). Wiosną i latem widzę go nieco częściej - kilka, max kilkanaście razy w miesiącu, no ale co z tego, skoro zwykle wtedy jedzie ulicą i nawet gdyby bardzo chciał, to nie ma jak i gdzie zjechać, bo przecież często nie jest to możliwe w trasie? Mignie mi przed oczami gdzieś na mieście i tyle. No i zawsze jest wtedy w pracy - to też przeszkoda, bo jednak ma swoją robotę do zrobienia... A jesienią i zimą to nie widzę go prawie w ogóle, ostatni raz widziałam go ponad miesiąc temu i w grudniu już raczej mało realne, żebyśmy na siebie wpadli choćby z daleka...

A co do Twojego pytania i kobiecych sygnałów - jeśli chodzi o mnie, to (w stosunku do całkiem obcego faceta, który wpadł mi w oko), to z pewnością staram się jak najdłużej podtrzymać kontakt wzrokowy i się uśmiecham. Mogę momentami uciec wzrokiem (jeśli się speszę), ale po chwili staram się szybko wrócić i dalej się uśmiechać. Według mnie większość kobiet tak robi, gdy jest BARDZO NA TAK. Grunt, żeby te sygnały były takie przedłużone, żeby nie pomylić tego z przypadkowym zerknięciem i zderzeniem się wzrokiem. Ale wtedy się szybko odwracam głową (lub wzrokiem), żeby facet zauważył, że to było przypadkowe i już drugi raz go wzrokiem nie szukam, tylko unikam jego spojrzenia, żeby nie wysyłać mylnych sygnałów

Tak jak napisał niżej Bagiennik (swoją drogą, bardzo często zgadzam się z jego opiniami tu na forum ) - w takich przypadkach jest to o wiele cięższe do rozszyfrowania. Niestety w usługach często jest taka polityka firmy, że od pracownika wręcz WYMAGA SIĘ uśmiechania do każdego klienta i lekkiego zagadywania go, bo to zwiększa szanse, że 1) coś kupi, 2) wróci jeszcze do sklepu, jeśli będzie zadowolony z miłej obsługi. Niemniej uważam, że powinieneś próbować, bo przecież możesz tylko zyskać! Grunt, to zrobić to delikatnie i z wyczuciem, by nie zakłopotać zbyt mocno tej dziewczyny, bo jednak jesteś jej klientem i ona też musi się odpowiednio zachowywać, żeby nie została zrugana przez przełożonego później, że jest dla kogoś niemiła

NIE PISZ NA FB. Nawet się jej nie przyznawaj do tego, że jej szukałeś i ją znalazłeś (czyli musiałeś zdobyć nazwisko). To ją może trochę przestraszyć, że się zafiksowałeś za bardzo i ją stalkujesz w necie. Skoro już rozmawiacie od jakiegoś czasu (super! lepiej rozgrywać długofalowo jeśli ma się taką okazję), to następnym razem zagadnij ją jak zwykle i niech rozmowa przebiega podobnie jak dotąd, a po chwili możesz wtrącić coś w tym stylu: "wiesz co, fajnie mi się z Tobą rozmawia, ale zdaję sobie sprawę, że jesteś w pracy, więc nie chcę Ci tu za bardzo przeszkadzać i głowy zawracać, ale co byś powiedziała na to, gdybyśmy w któryś dzień wyskoczyli na kawę?" I obserwuj jej twarz i ciało, czy się speszy/skrzywi i poczuje niekomfortowo i zacznie się jakoś wymiksowywać, czy będzie w miarę uśmiechnięta i chętna. Jeśli to pierwsze, to nie daj jej odczuć, że coś jest nie tak, tylko grzecznie powiedz "okej, rozumiem, gdybyś jednak zmieniła zdanie, to daj znać" i tyle. Bez namawiania "a może jednak" czy coś, daj jej komfortowo się wycofać, zwłaszcza że jest w miejscu pracy. Po jakimś czasie możesz tam wrócić i pogadać z nią chwilę niezobowiązująco o pogodzie, ale na temat spotkania już cisza z Twojej strony. I nie daj jej odczuć, że jesteś naburmuszony z powodu odmowy i że Cię to jakoś ubodło. Jest szansa, że sama wyjdzie z inicjatywą po czasie, bo np. zmieniła zdanie, a Twoja propozycja prosto z mostu mogła ją zaskoczyć i speszyć, i coś chlapnęła pochopnie. Różnie bywa, kobiety są różne, więc według mnie ze 2-3 razy warto później podejść do niej jeszcze, ale jako klient, ze swobodą. Tak, żeby miała szansę się wykazać, gdyby sprawę przemyślała, ale jednocześnie żeby nie czuła presji, że ją prześladujesz w miejscu pracy i dopytujesz o to spotkanie. Powodzenia! Trzymam kciuki, żeby się zgodziła od razu

Wiadomo, wtedy postawa zamknięta, być może nawet obronna, gdy ktoś się zasłania rękami. Takie bardziej oczywiste rzeczy o wiele łatwiej odczytać, ale jak to jest w kontekście relacji damsko-męskich i flirtów, zwłaszcza gdy kogoś nie znamy i nie wiemy jakie ma zwyczaje i przywary?

W przypadku "mojego X" wydaje się, że on mi wysyła dużo sygnałów niewerbalnych (podejrzewam, że przynajmniej część z nich zupełnie nieświadomie, jak np. to odwracanie się torsem do mnie, i to zza kierownicy, co nie jest wygodne raczej, żeby tak się przekrzywiać i przyklejać wręcz do bocznej szyby ), tak się odwraca całym ciałem w moim kierunku, jakby bardzo do mnie lgnął z tego samochodu, no ale już nie wiem, może to taka gra z jego strony i robi tak do różnych kobiet? Tak samo jak z tym mega długim (dopóki mu nie zejdę z horyzontu ) wpatrywaniem się na moją twarz - z uśmiechem i z robieniem maślanych oczu Bo nigdy nie zauważyłam np, żeby gapił się na moje nogi i żeby robił taką "obcinkę" wzrokiem z góry na dół, tylko zawsze taki rozpromieniony skupia się na mojej twarzy

------------------------------------------------------------

Powiem Wam, że z jednej strony coś mnie kusi, żeby skorzystać z tego służbowego numeru i np. wysłać mu życzenia świąteczne lub na Nowy Rok Ale strach przed kompromitacją jest chyba jednak silniejszy Trochę się boję czy to nie jest jednak typ gracza, który lubi atencję ze strony kobiet i czy to całe machanie itd. nie jest zwykłym popisywaniem się przed kolegami w stylu "patrzcie jak laska się wkręciła" Chyba dawno nie byłam aż tak rozdarta, bo z jednej strony wydaje mi się lekko nieśmiałym facetem i tak z krótkiej rozmowy wydawał się być bardzo kulturalny i na poziomie, a z drugiej jest ten lęk, że może to tylko taka fasada i gra, a gość jest zwykłym lovelasem, który lubi sobie niezobowiązująco pobajerować tu i tam Ech te babskie dylematy, nie wiem co zrobię i czy coś zrobię, może lepiej faktycznie przestać się nakręcać na niego i ignorować go na mieście, tzn. zdawkowe skinięcie głową jeśli nasze spojrzenia się spotkają, ale już bez przedłużonych spojrzeń i uśmiechów z mojej strony, żeby sobie nie myślał jaką to ma fankę NIE WIEM

Haha, może i tak być! Chociaż na początku nie wpadł mi w oko i nie patrzyłam na niego w ten sposób, dopiero po czasie jakoś tak zaczęłam dostrzegać pewne sygnały i coś się u mnie zmieniło Plus dowiedziałam się, że jest wolny i że jednak mieści się w moim przedziale wiekowym, a myślałam, że będzie nas dzieliło więcej lat Więc to nie jest tzw. "efekt aureoli", w którym przypisujemy same pozytywne cechy osobie (i widzimy znaki zainteresowania od niej) wyłącznie dlatego, że od pierwszego wejrzenia był mocny pociąg fizyczny i automatycznie dorabiamy sobie ideologię, jaki ten ktoś musi być cudowny

Tylko widzisz... On zawsze prowadzi samochód, więc nie wyskoczy sobie z niego "tak o", na środku skrzyżowania czy na ruchliwej ulicy, a najczęściej w takich niesprzyjających miejscach go widzę. W dodatku... to nie jest taki zwykły samochód On wykonuje dosyć specyficzny zawód i to wiąże się z wieloma utrudnieniami... Raczej nie będzie wyskakiwał i biegał za kobietami w godzinach pracy na środku miasta, bo ze względu na specyfikę zawodu za bardzo rzuca się w oczy i mogłoby to dziwnie wyglądać. Mógłby mieć nawet jakieś nieprzyjemności później. I ja w sumie też, tak w pewnym sensie...!   Poza tym ciągle mi siedzi w głowie ta sytuacja, gdy pojawiła się sprzyjająca okazja i zjechał za mną na uboczu, a ja sobie poszłam... Co tu dużo mówić, mógł to potraktować jako olanie, że nie chcę się zbytnio spoufalać... A jeśli faktycznie jest nieśmiały w relacjach damsko-męskich (jak mówił mi ten jego kolega), to mogło go to zablokować i stwierdził, że jednak moje uśmiechy były grzecznościowe i że nie jest w moim typie, więc nie będzie natrętny.

Figa z makiem pasterniakiem Potrzebuję znaku od Wszechświata, czy działać, czy nie działać Znaku, przybywaj!

Hahaha! Bagiennik, uwielbiam Cię! <3 To prawda, niestety mam analityczny umysł szachisty i zawsze muszę wszystko przeanalizować 15 razy i zaplanować 20 alternatywnych rozwiązań problemu i być przygotowaną na wszystko To bywa strasznie męczące, ale nie potrafię tego wyłączyć, to się dzieje samoistnie! Chyba każdy o typie osobowości INTJ tak ma Ale wszystko ma swoje plusy i minusy Niestety w relacjach akurat to nie procentuje

Dokładnie! W przypadku sprzedawców jest to samo. Niestety coraz częściej sprzedawcy muszą wręcz opętać klienta i zagadywać go na śmierć, inaczej są rugani. Jest nawet coś takiego jak "klient testowy", który ocenia ten cały cyrk, który musi odstawiać pracownik - czy nie zapomni powiedzieć wszystkich formułek (włącznie z: dzień dobry. dziękuję, do widzenia), uśmiechów, itd. I pracownik jest z tego oceniany w skali punktowej. No i nigdy nie wie kto tym klientem testowym będzie, więc naprawdę musi być czujny i traktować każdego człowieka równie uprzejmie, bo za byle co może później ponosić przykre konsekwencje.

Mi nie chodziło o początek waszej znajomości, tylko o aktualny okres. W moim odczuciu to właśnie teraz próbujesz zaprzeczać podświadomie sygnałom które wskazują że nie jest zainteresowany i poszukiwać potwierdzeń, że jednak chce tylko się boi.

Rozumiem, że w czasie pracy nie może nic zrobić, ale przecież nie pracuje 24/dobę i dodatkowo macie niejako kontakt poprzez jego kolegę. Ogólnie uważam, że sposób jest zawsze, tylko trzeba go odnaleźć.

Po prostu działaj, nawet dziś i będziesz już wszystko wiedzieć

Jedynie sensowną rzeczą byłaby próba kontaktu z nim i zaproszenie go gdzieś - najwyżej odmówi. Mowa ciała - tutaj ten facet musi być bardzo ekspresyjny.

Wiecie co? Większość z Was tutaj miała rację, żeby odpuścić sobie rozkminy.
Nie ma sensu tego roztrząsać, robić sobie bezsensownych nadziei, bo po samej obserwacji ciała nie można mieć nigdy pewności co i jak.
Czytałam ostatnio książkę o mowie ciała w miłości/flircie/zalotach i w dalszym ciągu twierdzę, że sygnały z jego strony były i to bardzo duże.
Tylko co z tego, skoro nie ma konkretnego działania?
Może tylko mi się wydawało, że on taki nieśmiały (a ten jego kolega ściemniał), może udając taką osobę bawi się kobietami i rajcuje go, gdy się wkręcają, może podbija sobie ego cudzym zainteresowaniem. Kto go tam wie.

Choć jest mi strasznie przykro i źle (wstyd mi się do tego przyznać nawet przed samą sobą, ale zauroczyłam się mocno przez tę jego grę), to najwyższy czas pogodzić się z faktami i przestać analizować, wypatrywać znaków z niebios i karmić się złudzeniami. On nie zrobił żadnego ruchu przez tyle czasu, więc już nic nie zrobi. Ja choćbym chciała spróbować, to tak neutralnie i asekuracyjnie nie mam jak go zagadać, bo w kolejce po bułki na niego nie wpadnę, a z jakimś wielkim ruchem typu wypisywanie do niego na numer służbowy się nie wyrwę, bo bym się wstydziła okrutnie i nie zniosłabym tego, gdyby mnie wziął za nachalną babę, która w sieci szuka jego numeru i mu głowę zawraca.

Najbardziej boli mnie to, że skoro nie był mną zainteresowany, to po co to wszystko tak podkręcał, po co te długie spojrzenia w oczy, uśmiechy, zawracanie za mną, żeby się pokazać? Wiem co widziałam i tyle. A zanim ze mną nie porozmawiał, to takich rzeczy nie robił, więc wysyłał mi mylne sygnały, że jest wszystko super. Strasznie nie lubię takiego pogrywania sobie drugim człowiekiem, przecież ludzie mają uczucia i są różni, niektórzy takie odrzucenie potrafią później bardzo brać do siebie. Zawsze w życiu starałam się być fair wobec facetów i uważać, żeby komuś nie robić złudnych nadziei i nie wysłać mylnych sygnałów. To przykre, gdy zostaje się potraktowanym w taki sposób, bo tak to właśnie teraz odczuwam - że w pełni świadomie zabawił się moim zainteresowaniem i podbijał sobie ego przy kolegach, że jakaś laska tak na niego reaguje. Nie przejmował się tym jak po czasie mogę się z tym czuć.

Wkurzam się na samą siebie, że tak się wkręciłam. Wkurzam się na siebie za to, że bywam zbyt wrażliwa, chciałabym zbudować w sobie pancerz ochronny, żeby tego typu sytuacje spływały po mnie jak po kaczce. Wkurzona jestem na niego, że świadomie sobie pogrywał i że wygrał to starcie, bo to ja tu teraz cierpię i sobie wyrzucam różne rzeczy. Z jednej strony chciałabym już nie oglądać jego gęby lub umieć ostentacyjnie odwrócić od niego głowę i udawać, że go nie widzę, a z drugiej strony wiem, że nie będę umiała tego zrobić, bo gdzieś głęboko w środku wciąż tli się malutka nadzieja, że A MOŻE JEDNAK... I za to wściekam się na siebie najbardziej, bo to żałosne.

Dlaczego tak uparłaś się na tego faceta? Niby w ostatnim poscie piszesz, że to koniec rozkmin, a na innym forum dalej płyniesz z tą melodią. Może i on jest zainteresowany, ale nic nie zrobi i to nie Twoja wina.

Ja sądzę, że od tych sytuacji, które rozpamiętujesz, upłynęło już tyle czasu, że jego zainteresowanie Tobą, nawet jeśli wtedy było, to najprawdopodobniej zmalało albo nawet wygasło. Niewykorzystanych okazji już nie sprawdzimy i niczego nie zmieni żałowanie. Trzeba wyciągnąć wnioski na przyszłość.

Ale się nakręciłaś na tego faceta.. Wydaje mi się, że kwestia odczytywania sygnałów to jedno. ALe jeśli przez ten cały czas, nic a nic się nie stało, to raczej już nic się nie stanie...MUSIAŁBY w tym okresie chociaż w jakikolwiek sposób okazać swoje zainteresowanie. Zrobił coś? Chyba nie..

Czuję po kościach, że Ty po prostu na siłę szukasz obiektu, do którego mogłabyś sobie powzdychać, bo nie uwierzę, że przez rok można żyć prawdziwym zauroczeniem kimś, kogo się nie zna i na dobrą sprawę nigdy się z nim nawet nie porozmawiało. W każdym razie w pewnym wieku to już jest co najmniej zastanawiające, żeby nie napisać dosadniej. Moim zdaniem usilnie szukasz czegoś, czego mogłabyś się chwycić, stąd zresztą ten wątek, a fakty są takie, że gdyby coś miało z tego być, to już by było, tym bardziej, że ten facet wcale nie wydaje się taki nieśmiały, jakim go opisujesz.

Do tego właśnie nawiązałam, bo moim zdaniem tę krótką wymianę zdań trudno nazwać konkretną rozmową, tym bardziej, że byliście w towarzystwie zniecierpliwionego kolegi.

Przy tak przelotnym kontakcie trudno to nazwać głębszą rozmową, ale jedynie wymianą zdań, na podobnej zasadzie, jak z ekspedientem w sklepie czy kelnerem w reastauracji, który też po krótkiej chwili może się nam spodobać. Za długo chyba to stoi w miejscu, na tym samym poziomie, żeby można było to sensownie rozwinąć, bota przedłużająca się niepewność buduje stopniowo między Wami barierę. Próbuję sobie to wyobrazić na swoim przykładzie: kiedy np w jakimś miejscu( choćby pub, reastauracja, sklep) spotkałbym kogoś, kto mnie czymś szczególnym zainteresuje, to spróbowałbym zadziałać od razu a nie chodził tam niby pod pretekstem załatwienia czegoś, tylko po to, żeby podziwiać i powzdychać z daleka

jeśli jakieś machanie interpretujesz jako gest z litości to z twoim poczuciem własnej wartości jest serio zle

A jednak nie czuję się ani trochę lepiej. Może to dlatego, że całe moje życie to jedno wielkie pasmo odrzuceń, nie tylko pod kątem czysto damsko - męskim. Po prostu tym razem wydawało mi się, że szanse są wręcz ogromne, choćby na wyjście na kawę, bo nie mówię od razu o wielkiej miłości, w końcu się nie znamy. A jednak nie byłam warta nawet krótkiej godzinki, by razem gdzieś wyskoczyć i zobaczyć jakby nam się gadało. Strasznie to bolesne i ciężko mi to przegryźć. Nawet nie samo odrzucenie, ale to pogrywanie - bo wiem co widziałam i tyle. Widocznie bawiła go zabawa w rozbudzanie czyichś nadziei i go to dowartościowało. Tylko szkoda, że moim kosztem Dla kobiety takie coś jest chyba podwójnie bolesne, bo naprawdę dużo odwagi mnie kosztowało wysłanie tego smsa, to była długa walka z samą sobą i z przekonaniami, że kobiecie nie wypada, bla bla. Dlatego to takie przykre, że gdy przełamałam swoje lęki i kompleksy, to... Zachował się jak zachował. Czuję się jakbym dostała w twarz

Jakie moje zaczepki? O czym Ty mówisz? To on do mnie zagadał i to on się bawił w to całe machanie, podtrzymywanie kontaktu wzrokowego na zasadzie "kto dłużej", to on nie raz zawracał np na rondzie, by mi się pokazać i pomachać itd. I trwało to bardzo długo. Jakby on nie zaczął, to ja bym nawet nie wiedziała o jego istnieniu. A on niemalże do bocznej szyby się przyklejał twarzą, gdy ja szłam chodnikiem obok. Szczerzył się i robił wszystko, żebym zwróciła na niego uwagę. Zawsze on wypatrzył mnie pierwszy wzrokiem i już się uśmiechał od ucha do ucha na mój widok, odwracał się ciałem maksymalnie w moja stronę na ile mu pozwalało na to miejsce w samochodzie. Wręcz się wykręcał ciałem i schylał w moją stronę. Jeśli to nie jest flirt i przekaz "podobasz mi się tak, że nie mogę spuścić z Ciebie wzroku", to ja już nie wiem co nim jest ;]