Romans z żonatym. Koniec. Teraz nękanie przez żonę. - Netkobiety.pl

Pogmatwana sprawa i otwarta furtka na nie jasną przyszłość .To jeszcze nie koniec i bardzo powierzchowne uznanie własnej odpowiedzialności udziału w tym całym zamieszaniu.Aby do wiosny.

Tutaj wina jest Twoja i jego, nie ma czegoś takiego że Ty jesteś bez winy bo byłaś singlem. Nie dziwię się że dziewczyna tak Cię traktuje, wyrządziłaś jej świństwo, zmieszałaś ją z błotem. Z butami wchodzi w związek dwójki ludzi jakbyś wolnego znaleść nie potrafiła... Aż dziwne jak niektóre osoby po kilku słówkach potrafią sięgnąć dna byle spełnić swoje zachcianki.

Losu napisał/a:

TypowyCharlie napisał/a:

Tutaj wina jest Twoja i jego, nie ma czegoś takiego że Ty jesteś bez winy bo byłaś singlem. Nie dziwię się że dziewczyna tak Cię traktuje, wyrządziłaś jej świństwo, zmieszałaś ją z błotem. Z butami wchodzi w związek dwójki ludzi jakbyś wolnego znaleść nie potrafiła... Aż dziwne jak niektóre osoby po kilku słówkach potrafią sięgnąć dna byle spełnić swoje zachcianki.

Jak żona cię zdradzi to tez będzie wina kochanka ? Ja tego nie pojmuję.

Będzie wina żony i jej kochanka. Nie rozumiem co w tym trudnego do zrozumienia? Sama ze sobą chyba mnie nie zdradziłaby.

Winter.Kween napisał/a:

TypowyCharlie napisał/a:

Będzie wina żony i jej kochanka. Nie rozumiem co w tym trudnego do zrozumienia? Sama ze sobą chyba mnie nie zdradziłaby.

Dla mnie tez ta logika nie ma sensu. To tak jak gdyby Polak donosil tajne informacje z naszego kraju i te informacje bylyby donoszone do kogos z Rosji.
W tym wypadku tylko Polak popelnil zdrade, bo on jest obywatelem Polski.
Z kolei tamten z Rosji nie zdradzil Polski...
Tak samo tylko maz  moze zdradzic, a nie kochanka. Kochanka meza nie jest w zadnej relacji z zona.

Do zdrady w związku potrzebna jest osoba trzecia. Gdyby nie ona to by do tej zdrady nie doszło, chyba że z kimś innym. Więc wina spoczywa również na niej, nie mam zamiaru jak niektórzy bronić ludzi którzy pchają się z brudnymi buciorami w związek innych.

Ja myślę, że można rozróżnić zdradę która wynika z wyłącznej chęci zdradzacza, od tej gdzie ktoś ulega pokusie z czystej ludzkiej słabości bo ktoś tam mu kadził do samowara. No nikt nie jest doskonały.
Przy czym w przypadku pierwszego rodzaju, gdy to osoba zajęta szuka okazji na boku można rzeczywiście winić tylko tą osobę. Natomiast w przypadku gdy ktoś z zewnątrz zaczyna ewidentnie drążyć skałę i trafia na podatny grunt (np kryzys w związku) - to moim zdaniem nie jest już taka oczywista wyłączna wina zdradzacza...

bagienni_k napisał/a:

Akurat na wszelkie komplmenty, pochwały czy miłe słówka patrzę mocno przez palce i odbieram to zawsze jako próbę wymuszenia czegoś czy przypodobania się drugiej stronie, widać, że to jest sztuczny teatrzyk, odrywany na aktualne potrzeby.Mówię tu oczywiście o innych osobach, bo na takie yeksty do mnie nawet nie reaguję, udaje że ich nie ma po prostu. Jedyne co czuję wtedy to zażenowanie i nic więcej.
Zastanawia mnie natomaist zdanie którejś  z Pań wyżej, żę potencjalny kochanek/kochanka nie musi się przejmować tym, że wchodzi w czyjeś życie, bo to nie jej rodzina, więć ma mniej wyrzutó sumienia.

I TUTAJ właśnie kompletnie nie jarzę takiego podejścia. Dobija mnie wręcz to, że właśnie CZYJEŚ uczucia i CZYJAŚ rodzina nie są wsytarczająćym powodem, żeby się nie mieszać w takie gierki. Czy już na tyle straciliśmy empatię w stosunku do obcych ludzi, że będziemy usprawiedliwiać tego typu wyskoki stwierdzenoiami, iż dla kochanka/kochankki to tylko obcy ludzie, ona nikogo nie zdradza, nie rozwala przysięgi itp.
Zwyczajnie nie widzimy tego skur****a( przepraszam za mocne określenie) jakim jest świadome ładowanie się z butami w czyjeś życie. Oczywiśćie, że jeśli niewierny małżonek nie spocznie na nas, kiedy mu odmówimy, to pójdzie dalej, ale czy właśnie sama odmowa nie decyje tutaj o tym jak MY podchodzimy do tej sprawy? Pytanie czy dzisiaj każdy potencjalny kochanek zgodzi się wejść w taki układ, czy właśnie odmówi słowami: "jesteś zajęta/ty", ja się w to nie pakuję, NIEZALEŻNIE co zaczyna mi wciskać nieszczęsliwy/wa małżonek/nka?
Na koniec powiem tylko jak ja trkatuję opcję wchodzenia w relacje z kimś zajętym - otóż dokładnie tak, jak zwykła kradzież czy rabunek, połaczone zresztą z włamaniem i wandalizmem.

Bagiennik, bardzo chwalebne że jestes takim idealnym facetem, starasz się być współczujacy i tak szalenie szlachetny. Bardzo się cieszę, że mozna spotkać jeszcze na tej planecie takiego super gościa
Tylko że nie każdy taki jest i facet który nie chce być wierny swojej żonie czy partnerce zawsze ku temu powód i sposób znajdzie. Czy należy winić kobietę z ktorą zdradził? Pewnie, że mozna Ja nawet sama to robiłam, gdy mnie mój były partner zdradzał. Naprawdę wiele pracy musialam wlożyć w to, aby przestawić się na zupełnie inne myślenie i od kiedy to zrobiłam, moje życie zupełnie się zmieniło, na lepsze Przypadek? Nie sądzę...

To bardzo wygodne mysleć, że kochanka wkradła się jak zlodziej w nasz idealny związek i wszystko zepsuła, bo gdyby nie ona to dalej żylibyśmy szczęsliwie jak u Pana Boga za piecem:)
Tak myslą najczęsciej kobiety, które mąż zdradził i porzucił dla innej. Tylko nie mogą/nie chcą/nie potrafią spojrzeć na tę sytuacje tak, jak ona naprawdę wygląda. A wyglada tak, że zdrada męża obnaża "do kości" mankamenty związku. Zrywa z niego fasadę którą sobie malujemy aby bliżej się nie zainteresować, w jakim naprawdę związku żyjemy; bez bliskości, bez szczerości w kłamstwie i ułudzie. Żadna potencjalna kochanka nie ma szans u faceta który naprawdę kocha i szanuje swoją partnerkę, chce tylko jej dobra i zalezy mu na związku z nią. Choćby na gumkach wisiala u sufitu i wdzięki pokazywala w calej okazałości. Z resztą gdzieś czytalam, że kobieta doskonale czuje którego faceta może uwieźć jesli już mozna w ogole o uwiedzeniu mówić. Wysyłane sygnały są odbierane, przyjmowane i z czasem wymiana się potęguje, aż dochodzi do zdrady. Tylko czy kochanka, obca dla nas kobieta ma jakies obowiazki wobec nas? To ona powinna mysleć o naszym dobrym samopoczuciu? Miala ochotę na romans, poszła do łóżka z pierwszym z brzegu facetem? Miala prawo, jej zycie jej wybory. Czy to jest moralnie naganne? Pewnie jest, ale nie nam to osądzać. To mąż czy partner nas zdradził, nie jego kochanka. To on nam przyrzekał albo przysięgał i to on nas okłamal, nie jakas obca baba gdzie dziś była ona, a jutro może być inna i tak jeszcze wiele razy.
Śmieszy mnie, gdy ktoś probuje obarczyć winą kochankę zamiast krytycznie spojrzeć na to, w jakim słabym i nic nie znaczącym związku żyje. Może lepiej przekonac sie o tym w końcu i przestać się samemu oszukiwać?
Bardzo dobrze to ujęla Winter.Kween, nieco wyżej.

bagienni_k napisał/a:

Akurat na wszelkie komplmenty, pochwały czy miłe słówka patrzę mocno przez palce i odbieram to zawsze jako próbę wymuszenia czegoś czy przypodobania się drugiej stronie, widać, że to jest sztuczny teatrzyk, odrywany na aktualne potrzeby.Mówię tu oczywiście o innych osobach, bo na takie yeksty do mnie nawet nie reaguję, udaje że ich nie ma po prostu. Jedyne co czuję wtedy to zażenowanie i nic więcej.
Zastanawia mnie natomaist zdanie którejś  z Pań wyżej, żę potencjalny kochanek/kochanka nie musi się przejmować tym, że wchodzi w czyjeś życie, bo to nie jej rodzina, więć ma mniej wyrzutó sumienia.

I TUTAJ właśnie kompletnie nie jarzę takiego podejścia. Dobija mnie wręcz to, że właśnie CZYJEŚ uczucia i CZYJAŚ rodzina nie są wsytarczająćym powodem, żeby się nie mieszać w takie gierki. Czy już na tyle straciliśmy empatię w stosunku do obcych ludzi, że będziemy usprawiedliwiać tego typu wyskoki stwierdzenoiami, iż dla kochanka/kochankki to tylko obcy ludzie, ona nikogo nie zdradza, nie rozwala przysięgi itp.
Zwyczajnie nie widzimy tego skur****a( przepraszam za mocne określenie) jakim jest świadome ładowanie się z butami w czyjeś życie. Oczywiśćie, że jeśli niewierny małżonek nie spocznie na nas, kiedy mu odmówimy, to pójdzie dalej, ale czy właśnie sama odmowa nie decyje tutaj o tym jak MY podchodzimy do tej sprawy? Pytanie czy dzisiaj każdy potencjalny kochanek zgodzi się wejść w taki układ, czy właśnie odmówi słowami: "jesteś zajęta/ty", ja się w to nie pakuję, NIEZALEŻNIE co zaczyna mi wciskać nieszczęsliwy/wa małżonek/nka?
Na koniec powiem tylko jak ja trkatuję opcję wchodzenia w relacje z kimś zajętym - otóż dokładnie tak, jak zwykła kradzież czy rabunek, połaczone zresztą z włamaniem i wandalizmem.

Bagiennik, bardzo chwalebne że jestes takim idealnym facetem, starasz się być współczujacy i tak szalenie szlachetny. Bardzo się cieszę, że mozna spotkać jeszcze na tej planecie takiego super gościa
Tylko że nie każdy taki jest i facet który nie chce być wierny swojej żonie czy partnerce zawsze ku temu powód i sposób znajdzie. Czy należy winić kobietę z ktorą zdradził? Pewnie, że mozna Ja nawet sama to robiłam, gdy mnie mój były partner zdradzał. Naprawdę wiele pracy musialam wlożyć w to, aby przestawić się na zupełnie inne myślenie i od kiedy to zrobiłam, moje życie zupełnie się zmieniło, na lepsze Przypadek? Nie sądzę...

To bardzo wygodne mysleć, że kochanka wkradła się jak zlodziej w nasz idealny związek i wszystko zepsuła, bo gdyby nie ona to dalej żylibyśmy szczęsliwie jak u Pana Boga za piecem:)
Tak myslą najczęsciej kobiety, które mąż zdradził i porzucił dla innej. Tylko nie mogą/nie chcą/nie potrafią spojrzeć na tę sytuacje tak, jak ona naprawdę wygląda. A wyglada tak, że zdrada męża obnaża "do kości" mankamenty związku. Zrywa z niego fasadę którą sobie malujemy aby bliżej się nie zainteresować, w jakim naprawdę związku żyjemy; bez bliskości, bez szczerości w kłamstwie i ułudzie. Żadna potencjalna kochanka nie ma szans u faceta który naprawdę kocha i szanuje swoją partnerkę, chce tylko jej dobra i zalezy mu na związku z nią. Choćby na gumkach wisiala u sufitu i wdzięki pokazywala w calej okazałości. Z resztą gdzieś czytalam, że kobieta doskonale czuje którego faceta może uwieźć jesli już mozna w ogole o uwiedzeniu mówić. Wysyłane sygnały są odbierane, przyjmowane i z czasem wymiana się potęguje, aż dochodzi do zdrady. Tylko czy kochanka, obca dla nas kobieta ma jakies obowiazki wobec nas? To ona powinna mysleć o naszym dobrym samopoczuciu? Miala ochotę na romans, poszła do łóżka z pierwszym z brzegu facetem? Miala prawo, jej zycie jej wybory. Czy to jest moralnie naganne? Pewnie jest, ale nie nam to osądzać. To mąż czy partner nas zdradził, nie jego kochanka. To on nam przyrzekał albo przysięgał i to on nas okłamal, nie jakas obca baba gdzie dziś była ona, a jutro może być inna i tak jeszcze wiele razy.
Śmieszy mnie, gdy ktoś probuje obarczyć winą kochankę zamiast krytycznie spojrzeć na to, w jakim słabym i nic nie znaczącym związku żyje. Może lepiej przekonac sie o tym w końcu i przestać się samemu oszukiwać?
Bardzo dobrze to ujęla Winter.Kween, nieco wyżej.

bagienni_k napisał/a:

Czy zatem ja mam wskakiwać do łóżka każdej mężatce, która wysyła mi jasne sygnały, żę chce sobie zażyć przygody na boku? Akurat właśnie elementarne poczucie emepati dla drugiego człowieka, tym bardziej jeśli to jest jeszcze ktoś, kto tworzy rodzinę z dziećmi, zwyczajnie mi nie pozwala na to, aby jakiemuś facetowi współprzyprawiać ładny wieniec, mówiąc żargonem myśliwskim ..

No chyba, że zdradzający jest aż tak dobrym aktorem, iż przekonuje nas, że jest wolny. Choć z drugiej strony mam też paru znajomych, będących w małżeństwach, którzy raczej nie nosza obrączki na codzień..Czy mają coś na sumieniu? Nie wiem...

Rozumiem, że z powodu uczucia empatii do męża kobiety nie poszedłbyś z nią do łożka... A może powinineś czuć dla niego coś w rodzaju litości?

Salomonka napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Czy zatem ja mam wskakiwać do łóżka każdej mężatce, która wysyła mi jasne sygnały, żę chce sobie zażyć przygody na boku? Akurat właśnie elementarne poczucie emepati dla drugiego człowieka, tym bardziej jeśli to jest jeszcze ktoś, kto tworzy rodzinę z dziećmi, zwyczajnie mi nie pozwala na to, aby jakiemuś facetowi współprzyprawiać ładny wieniec, mówiąc żargonem myśliwskim ..

No chyba, że zdradzający jest aż tak dobrym aktorem, iż przekonuje nas, że jest wolny. Choć z drugiej strony mam też paru znajomych, będących w małżeństwach, którzy raczej nie nosza obrączki na codzień..Czy mają coś na sumieniu? Nie wiem...

Rozumiem, że z powodu uczucia empatii do męża kobiety nie poszedłbyś z nią do łożka... A może powinineś czuć dla niego coś w rodzaju litości?

Wręcz przeciwnie. Jest całkiem liczna grupa, która nie tylko nie czuje empatii, a tym bardziej litości w takiej sytuacji. Czuje raczej coś w rodzaju pogardy dla osobnika słabego, a słabym się zabiera, to czego nie potrafią upilnować. Szczególnie jeśli jest to jakiś bliżej nieokreślony mąż czy żona. W takiej sytuacji łatwo go sobie dookreślić w celu racjonalizacji tego co się czyni. Łatwiej się bałamuci żonę jakiegoś faceta niż żonę Piotrka, Heńka czy innego Stefana

Salomonka napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Czy zatem ja mam wskakiwać do łóżka każdej mężatce, która wysyła mi jasne sygnały, żę chce sobie zażyć przygody na boku? Akurat właśnie elementarne poczucie emepati dla drugiego człowieka, tym bardziej jeśli to jest jeszcze ktoś, kto tworzy rodzinę z dziećmi, zwyczajnie mi nie pozwala na to, aby jakiemuś facetowi współprzyprawiać ładny wieniec, mówiąc żargonem myśliwskim ..

No chyba, że zdradzający jest aż tak dobrym aktorem, iż przekonuje nas, że jest wolny. Choć z drugiej strony mam też paru znajomych, będących w małżeństwach, którzy raczej nie nosza obrączki na codzień..Czy mają coś na sumieniu? Nie wiem...

Rozumiem, że z powodu uczucia empatii do męża kobiety nie poszedłbyś z nią do łożka... A może powinineś czuć dla niego coś w rodzaju litości?

Wręcz przeciwnie. Jest całkiem liczna grupa, która nie tylko nie czuje empatii, a tym bardziej litości w takiej sytuacji. Czuje raczej coś w rodzaju pogardy dla osobnika słabego, a słabym się zabiera, to czego nie potrafią upilnować. Szczególnie jeśli jest to jakiś bliżej nieokreślony mąż czy żona. W takiej sytuacji łatwo go sobie dookreślić w celu racjonalizacji tego co się czyni. Łatwiej się bałamuci żonę jakiegoś faceta niż żonę Piotrka, Heńka czy innego Stefana

Witam wszystkich
Czytam i czytam i muszę się do czegoś przyznać. Po pierwsze większość ludzi zdaje sobie sprawę, że trójkąty przynoszą przeważnie tylko cierpienie, ból i złamaną psychikę. Autorce poradziłabym ostateczne odcięcie się od ex kochanka, stanowcze - nie życzę sobie rozmów, wizyt na kawę i masz to uszanować. Facet totalnie mnie odrzuca swoim postępowaniem, nie trawię typów, którzy wiszą na dwóch gałęziach i chyba nie muszę rozwijać dlaczego.
Ale.
Sama byłam kiedyś zdradzana. I choć widzę, że taka opinia to powód, do uznania mnie za osobę bez empatii, duszy i serca... Muszę się zgodzić z autorką w moim totalnym niezrozumieniu gnębienia kochanek przez zdradzane żony. Kiedy dowiedziałam się, że mój ex mnie zdradzał, oczywiście z sms-ów, nawet mi do głowy nie przyszło, żeby wykręcić numer, który miałam pod nosem. Jej numer. Poważnie. I to nie ze strachu. Miałam w głowie wielki śmietnik i pustkę na zmianę, ryczałam jak bóbr, złamało mnie wpół. Ale winiłam jego. Bo to on był mi bliski, on zasypiał ze mną i się budził, on mi obiecywał, on mnie okłamywał, on mnie zdradził. Wywaliłam go ze swojego życia momentalnie i bez odwrotu, chociaż dochodzenie do zdrowia i jako takiej równowagi emocjonalnej zajęło mi lata. Ale nigdy nie zniżyłabym się do jazgania na kobietę, z którą mnie zdradzał. Moim zdaniem to byłoby poniżające, czy nie wystarczyło, że on mnie poniżył? Czy tak oczywiste i godne pochwały byłoby, gdybym darła się na obcą osobę i poniżała się sama jeszcze bardziej? To naprawdę takie dziwne? Jak mijałam ją na ulicy to podnosiłam dumnie głowę i mijałam ją w milczeniu, czy byłabym normalniejsza waląc ją torebką po łbie? Przecież ten rozrywający ból zafundował mi on, mój ex, owszem, nie sam, ale ona nie była mi nic winna, nawet się nie znałyśmy, jedynie z widzenia.

Nie zrozumcie mnie źle, to nie znaczy, że uznałam ją za bidulkę, której nie zamierzam krzywdzić, wcale nie, miałam do niej ogrom negatywnych uczuć. Ale nie chciałam mieć też z nią nic wspólnego i wydawało mi się, że to jest właśnie zdrowsze podejście. Również nie mieści mi się w głowie przebywanie w okolicy człowieka, który mnie zdradził, o związku, dotyku czy nawet kontakcie on line nie mówiąc. Może jestem okrutna i zimna jak głaz, ale w moim odczuciu takich ludzi należy wyciąć z życia jak nowotwór. Moją przyjaciółkę zdradził mąż, małżeństwo z długim stażem i dziecko. Zrobiła dokładnie to samo, pomijając oczywiście widzenia z małym i alimenty. I młody jakoś nie zdziwaczał, nie dostał umysłowego skrzywienia, a ona ułożyła sobie życie i jest szczęśliwa. Również nie próbowała nigdy zemsty na kochance, uznała, że winny rozpadu rodziny był zdradzający ją mąż.

Pytam serio, całkiem serio i bez nawet odrobiny złośliwości. Czy nie rzucanie się na te kobiety jest takie dziwne?

Jeśli 40 letnia kobieta przedstawia swojego żonatego kochanka swoim nastoletnim córkom, których jeszcze to nie rusza - to już jest jakiś matriks totalny. Ci ludzie musieli przejść w swoim życiu jakieś traumy, bo takich rzeczy to raczej zdrowy człowiek nie robi.
Aha, jeszcze ktoś tutaj wspomniał o "planach" wobec osoby zajętej. Ok, ktoś może mi dać pozwolenie na wejście w romans, możę mnie zaprosić, zostawiając otwartą furtkę. Tylk oczy ja musże z tego prawa skorzystać bez chwili zastanowienia, kierujać się wyłącznie swoimi egoistycznymi pobudkami? Oto jest pytanie Odnoszę niestety wrażęnie, zę w dzisiejszym świecie, mówiąc do takiej znudzonej żonki: "pocałuj mnie w d**ę! Z mężatkami nie kręcę" facet zostałby uznany za wariata, który nie skorzystał z okazji, jaka mu się trafiła...

Ja też nie ogarniam, zauważyłam jednak że często te uczucia obezwładniające życie a umieszczone w trójkątnych relacjach( bo o takich rozmawiamy ) dopadają osoby niedojrzałe, egocentryczne, infantylne, niestabilne i bywa że zdesperowane  " bo turnus mija a ja niczyja " mam taką obserwację iż w pewnym wieku , szczególnie kobiety,szczególnie wolne mają dużą podatność na miłość do kogokolwiek,

Witaminka36 napisał/a:

Elsa35 napisał/a:

Witam wszystkich
Czytam i czytam i muszę się do czegoś przyznać. Po pierwsze większość ludzi zdaje sobie sprawę, że trójkąty przynoszą przeważnie tylko cierpienie, ból i złamaną psychikę. Autorce poradziłabym ostateczne odcięcie się od ex kochanka, stanowcze - nie życzę sobie rozmów, wizyt na kawę i masz to uszanować. Facet totalnie mnie odrzuca swoim postępowaniem, nie trawię typów, którzy wiszą na dwóch gałęziach i chyba nie muszę rozwijać dlaczego.
Ale.
Sama byłam kiedyś zdradzana. I choć widzę, że taka opinia to powód, do uznania mnie za osobę bez empatii, duszy i serca... Muszę się zgodzić z autorką w moim totalnym niezrozumieniu gnębienia kochanek przez zdradzane żony. Kiedy dowiedziałam się, że mój ex mnie zdradzał, oczywiście z sms-ów, nawet mi do głowy nie przyszło, żeby wykręcić numer, który miałam pod nosem. Jej numer. Poważnie. I to nie ze strachu. Miałam w głowie wielki śmietnik i pustkę na zmianę, ryczałam jak bóbr, złamało mnie wpół. Ale winiłam jego. Bo to on był mi bliski, on zasypiał ze mną i się budził, on mi obiecywał, on mnie okłamywał, on mnie zdradził. Wywaliłam go ze swojego życia momentalnie i bez odwrotu, chociaż dochodzenie do zdrowia i jako takiej równowagi emocjonalnej zajęło mi lata. Ale nigdy nie zniżyłabym się do jazgania na kobietę, z którą mnie zdradzał. Moim zdaniem to byłoby poniżające, czy nie wystarczyło, że on mnie poniżył? Czy tak oczywiste i godne pochwały byłoby, gdybym darła się na obcą osobę i poniżała się sama jeszcze bardziej? To naprawdę takie dziwne? Jak mijałam ją na ulicy to podnosiłam dumnie głowę i mijałam ją w milczeniu, czy byłabym normalniejsza waląc ją torebką po łbie? Przecież ten rozrywający ból zafundował mi on, mój ex, owszem, nie sam, ale ona nie była mi nic winna, nawet się nie znałyśmy, jedynie z widzenia.

Nie zrozumcie mnie źle, to nie znaczy, że uznałam ją za bidulkę, której nie zamierzam krzywdzić, wcale nie, miałam do niej ogrom negatywnych uczuć. Ale nie chciałam mieć też z nią nic wspólnego i wydawało mi się, że to jest właśnie zdrowsze podejście. Również nie mieści mi się w głowie przebywanie w okolicy człowieka, który mnie zdradził, o związku, dotyku czy nawet kontakcie on line nie mówiąc. Może jestem okrutna i zimna jak głaz, ale w moim odczuciu takich ludzi należy wyciąć z życia jak nowotwór. Moją przyjaciółkę zdradził mąż, małżeństwo z długim stażem i dziecko. Zrobiła dokładnie to samo, pomijając oczywiście widzenia z małym i alimenty. I młody jakoś nie zdziwaczał, nie dostał umysłowego skrzywienia, a ona ułożyła sobie życie i jest szczęśliwa. Również nie próbowała nigdy zemsty na kochance, uznała, że winny rozpadu rodziny był zdradzający ją mąż.

Pytam serio, całkiem serio i bez nawet odrobiny złośliwości. Czy nie rzucanie się na te kobiety jest takie dziwne?

Ja zadzwoniłam do kochanki męża zaprzeczyła zdąŻyła go poinformować o moim telefonie, a gdy ten się przyznał to jej napisałam sms-a że mogła sobie darować kłamstwa i jego stres

Kochanka nie ma żadnych zasad moralnych bez znaczenia tu wiek czy pozycja społeczna. Kochanka mojego męża nęka mnie do dziś wysyła sms-y książki pisze na komunikatorze...nawet siłownie musiałam zmienić. Ja raz do niej zadzwoniłam gdy była pewna romansu kulturalnie rozmawiałam ona zaprzeczyła po tym jak mąż sie przyznał napisałam jej sms że mogła mu oszczędzić nerwów

Spotkałam się z opinią, że baba wchodząca świadomie w relację z żonatym/zajętym facetem jest desperatką z zaburzeniami. Wypisz wymaluj ex kochanka mojego męża. Nie był jej pierwszym zajętym „partnerem” perfidna do tego stopnia, że zapoznała go ze swoimi nastoletnimi córkami( obie wiedziały że ten ma rodzinę) taka rodzinna patologia. Dodatkowo mając prawie 40 lat na karku łykała te jego bzdury o rozwodzie braku miłości itd...a prawdziwe oblicze pokazała gdy zakończył romans poniewierają nawet naszego syna w wiadomościach do mnie.
Najbardziej bawi mnie to, że kochanki zostają same lub mają na „karku” sfustrowanego faceta bez kasy z wyrzutami sumienia i love story się kończy!

Widzisz, każdy z nas postrzega takie sytuacje przez pryzmat własnych doświadczeń i ma swoje zdanie na ten temat. Ja nie dzwoniłam i nie szukałam kontaktu i nie żałuję. Kochanka to nie ksiądz, żebym oczekiwała, że musi mi mówić prawdę i że właśnie przede mną się otworzy. Tym bardziej kobieta zakochana, która wierzy w kłamstwa zdradzacza i zapewne próbuje go ratować chociaż ten krzywdzi wszystkich wokół, ją także. Moją historię już tu opisałam i nie będę się powtarzać, ale w Twojej wypowiedzi najbardziej kłuje mnie w oczy Twój sms, że "mogła MU oszczędzić nerwów". Serio ? Dupkowi, który oszukuje, kłamie, zdradza i mąci dla własnej przyjemności? A dlaczego niby komuś takiemu miałoby się oszczędzać czegokolwiek? Mało nerwów zafundował Wam obu, dzieciom i Bóg jeden wie, komu jeszcze?

Ja takiego delikwenta bym z rozmachem kopnęła w dupsko i nie miała problemów ze zmianą siłowni. To on zaprosił tą kobietę do swojego życia i narobił syfu. Ja postrzegam to dokładnie tak i zdania nie zmienię. To, że wybrał zdesperowaną osobę, która teraz wypisuje książki na komunikatorze, to też zasługa pana, któremu należy oszczędzać nerwów, więc zamiast zwracać gniew na obcego człowieka polecam spojrzeć na tego, który jest tuż obok. Niezłych bzdur musiał jej nawciskać i mogę się założyć, że przedstawiał własną żonę w bardzo ciemnych barwach dążąc do nawiązania romansu i zapewne również w jego trakcie. Gdyby nie ganiał za kobietą inną niż własna żona, to nie byłoby ani dziwnych wiadomości, ani innych konsekwencji jego głupoty, okrucieństwa i samolubstwa.

Kobieta rozwaliła w sumie 3 związki, w tym jeden własny..? Strach się bać..

Patrząc po niektórych wątkach tutaj na forum, to mam wrażenie, że te dwie frakcje mogą współwystępować. Jeśli tak jest, to druga następuje po pierwszej i ta druga właśnie pozwala jakoś osobie zdradzonej stanąć na nogi, pozbyć się  negatywnych emocji i wyjść na prostą. Przepracowanie tych wszystkich krzywd, wyrządzonym nam prze zosobę do tej pory tak bliską  i zmiana właśnie jej postrzegania to chyba klucz do sukcesu w tym wypadku. Pozbyć się ze swojej świadomośći obrazu biednego, skrzywdzonego misia i zamiast tego, dostrzec jego prawdziwa twarz.

bullet Nie wiem, czy Twoja wypowiedź miała się do mnie odnosić? Bo nie zacytowałeś.. ..

bagienni_k napisał/a:

Witaminka36 napisał/a:

Wiesz co to chyba zalezy na jaką kochankę trafisz. „Moja” wypisywała bzdury o tym, że mój syn nie jest dzieckiem mojego męża z racji dysfunkcji nazywała go debilem i że mój mąż się go wstydzi. Oczywiscie mój mąż okazał się partnerem beznadziejnym, ale ojcem jest cudownym i kocha syna nade wszystko. Natomiast ja postanowiłam być tak perfidna jak on gdy romansował więc teraz udaje miłą kochanà żonkę, a pozew wręcze gdy będzie gotowy. Wówczas spakuje mu również walizki. Taka niespodzianka ode mnie. Nie wiem jak sobie poradzę organizacyjnie i finansowo ale jakoś muszę choć rozważam opcję powrotu w rodzinne strony, ale to ponad 400 km a wiem że synowi na ojcu zależy bardzo. Trudny czas przede mną albo wciąż.

To się facet mocno zdziwi zapewne Choć jak przypuszczam, że po tym co zrobił, nie jest niczego wiecej wart, a tym bardziej wybaczenia, jeśli jeszcze nie widać w nim poprawy, ale musisz dobrze grać tą kochaną żonkę, skoro się niczego nie spodziewa..:)

A tak na marginesie to chyba te strategie też obowiązują w druga stronę tzn żon zdradzających swoich mężów

Ależ widać w nim chęci stara się mocno. Widać że mu zależy...tylko mnie przestało. Przepracowałam to w głowie i nie chce już z nim żyć.
Może powinnam być aktorką? Hihihi gra role oscarową łącznie z łózkiem to taka mała zemsta za miesiąc krzywd upokorzeń kłamstw...teraz ja rozdaje karty od kilku dni i odczuwam satysfakcję.

Jeśli osoba trzecia usilnie działa na rzecz tego by małżonek zdradził, pisze listy, wydzwania, namawia, wlewa jad wiedząc, ze to osoba w związku, że np ma kryzys .... wykorzystuje ten fakt ... wg Ciebie nie ponosi żadnej winy ?

Niekoniecznie byłby kto inny ! To właśnie działania tej trzeciej osoby w dużym stopniu determinują zdradę. Nie piszę o patologicznych zdradzaczach ale o sytuacji gdy do związku wkrada się kryzys i znajduje się "przyjaciel" z "dobrymi radami".

Są tacy co uważają, ze jeśli portfel wystaje z kieszeni to można go wyjąć i przywłaszczyć, nazywają ich kieszonkowcami.