Bezrobotny mężczyzna - Netkobiety.pl

Jestem facetem ale się zpytam: czy rzeczywiśćie ma za co zyć? Skądś tą kasę ma, jakies oszczędnośći..? Pytanie na jak długo i co z nimi robi..Czy jest zabezpieczony finansowo? Wygrywając na przyłowiowej loterii czy dziedzicząc fortunę, może miałbym przez jakis czas okres stagnacji( rozumiany przez brak pracy), spędzony jednak trochę bardziej altywnie niż spanie do południa Jeśli już miałbym iść do pracy to, przy pewnym, bezpiecznym zapleczu finansowym, raczej nie do jakiejkolwiek i szukałbym raczej, zamiast czekać na mannę z nieba. I dyskomfort to raczej powinien odczuwać sam zainteresowany...

Jakoś nie chce mi się wierzyć aby w ogóle nie pracował. Możliwe że nie pracuje na etacie w żadnej firmie, ale to jeszcze nic nie znaczy. Może pracować jako freelancer, może wykonywać umowę o dzieło co jakiś czas, może mieć dochody ze storn w internecie. Inwestycje w różne papiery wartościowe mogą mu dawać więcej niż średnie zarobki w przedsiębiorstwach, więc po co ma się męczyć? Istnieje wiele możliwości.

Podstawowe pytanie to czy finansuje się sam, czy też finansują go rodzice.

Znam takiego faceta.
Odziedziczył oprócz kasy na koncie willę z warsztatem i 2 mieszkania, wszystko to wynajmuje.
Wystarcza mu to na bardzo wygodne życie bez pracy.
Pracował przez kilka lat jako nauczyciel historii. Po likwidacji szkoły nie mógł znaleźć pracy w swoim zawodzie.
Podróżuje, filmuje, fotografuje, zamieszcza relacje z podróży na fb. Dużo czyta.
Mieszka sobie na wsi w małym domu po rodzicach, uprawia warzywa na swoje potrzeby, zajmuje się też swoimi pasjami innymi jak korzenioplastyka, rzeźba.
Odwozi do pracy i przywozi swoją partnerkę, która pracuje jako polonistka w szkole oddalonej o 20 km. Dzieci nie mają.

Właśnie w takich wypadkach widać jak fałszywe stereotypy mogą się czasami rodzić...

Co nam daje praca zawodowa?

- wypłate/wynagrodzenie pienieżne za które się utrzymujemy
- samorozwój, spełnianie się w tym, co robimy
- kontakty z ludźmi

Dla każdego może być ważny inny aspekt. Mam jednak wrażęnie, żę czsami niektórych pojęć używa się zdecydowanie na wyrost. Jeżeli wspomniany gość:

1. Ma SWOJE oszczęśdności, odpowiednie zaplecze finansowe, za które jest w stanie przeżyć, nie bierze kasy od nikogo, nikt go nie utrzymuje - NIE MUSI zatem pracować( jeśli nie chce), aby zarobić na utrzymanie
2. Mieszka sam, na wynajmowanym lub swoim mieszkaniu, utrzymuje go, dba o dom i siebie, płaci za to mieszkanie, bo ma za co
3. Rozwija się, realizuje swoje pasje, podróżuje, utrzymyje kontakt ze znajomymi, ot prowadzi niestandardowy tryb życia, znajdując czas na to wszystko, na co nie miałby, gdyby musiał poświęcać czas na pracę

To czy można go nazwać leniem? Tylko dlatego, że wybiera w pewnym stopniu ŁATWIEJSZY sposób na życie? Leniem byłby, gdyby nie wykonywał absolutnie ŻADNYCH innych czynności, przynajmniej tych bardziej ambitnych w szerszym rozumieniu. Przecież jeżeli mówimy o ambicjach, to czy spełnianiem takich ambicji nie jest TEŻ całościowe realizowanie się pozazawodowe? W przypadkach tu opisywanych nie jest mowa o siedzeniu na d*pie i graniu na konsoli całymi dniami... Nie wiem po prostu czy praca mam być wykonywana na pokaz, bo PO PROSTU tak trzeba, niezależnie od sytuacji? A co jeśli taki człowiek spędza praktycznie cały boży dzień na swoich zajęciach, czego i jak by nie robił, to czy mam go nazywać leniem, tylk odlatego, że nie dostraje za to kasy? No przecież kasę ma, starczy mu na życie, to po co? Chyba, że zdecyduje się oddać swój majątek na cele charytatywne i potem nie ma już żadnych oszczędności, to inna sprawa...Nie wspominając o tym, że odrzucając takiego faceta jako partnera do związku z powodu tej JEDNEJ rzeczy, POMIMO całej reszty, dyskwalifikuje się tez jego jako człowieka: jego charakter, wartości, to jak się z nim dogadujemy.

W moim odczuciu między takim stylem życia, jaki został tutaj podany w paru przykładach a takim facetem , który całymi dniami siedzi bezczynnie ,pierdzi w stołek i nie robi ABSOLUTNIE NIC jest zasadnicza różnica.
Pewne wykonywane przez nas czynności i działania mają swój z góry określony cel. Pracujemy, żeby zarobić i/lub realizować się zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Skoro mamy zaplecze finansowe, to dlaczego nie możemy poświęcić życia na zupełnie coś innego. Myślę, że mógłbym się zdecydować na coś takiego. Na pewno nie siedziałbym z załżonymi rękami, ale zajmowałbym się czymś pożytecznym, co sprawia mi radość..
Dodam jeszcze, że takie życie z pewnością dałoby mi więcej satysfakcji, niż odbębnienie 8 godzin w pracy, za którą nie przepadam i powrót do domu, gdzie zostawałby mi tylko TV czy wyjsćie do knajpy
Pytanie czy i jakie w miejsce miałaby zajmować w tym  moja partnerka i dzieci..

Pewnie, że tak.

Nie umiałabym szanować takiego lenia bez ambicji. A jak nie ma szacunku, to nie ma związku.

Może być rentierem. W szkole średniej miałem kolegę którego ojciec odziedziczył dwa piękne domy jeden z dużą ilością ziemi sprzedał i dał zainwestował w lokatę rentierską taką od min mln zł a drugi najmuje za dużą sumę. Żyje z odsetek i pieniędzy z najmu. Jedyna jego praca to praktyka w szkole zawodowej i roznoszenie ulotek gdy był szkrabem.

Wydaje mi się, że osoby, które zdecydowanie są temu przeciwne mają trochę stereotypowe pojęcie, słowa "leń".

Wiadomo, że dostając powiedzmy coś w spadku lub wygrywając jakąs bajońską sumę, żaden rozsądny człowiek tego wszystkiego od razu nie przepuści. To raz. Zainwestuje w coś( np giełda, nieruchomości itp.), coś tam pzekaże na cele charytatywne. Wie natomiast, że RACZEJ NA PEWNO nie będzie musiał się matwić o środki do życia, powiedzmy co najmniej dla siebie, jeśli nawet nie dla 2 osób. Na kontrolowanie stanu swojego dochodu, poświęca się przecież nieporónywalni emniej czasu i uwagi, zatem można z powodzeniem przeznaczyć ją na inne cele. Czy leniem staje się ktoś, kto nie pracuje, nie zarabia, bo poprostu NIE MUSI? Podchodząc do tego czysto pragmatycznie, czy brak zatrudnienia, przy założeniu, że dana osoba ma  stabilne żródło dochodu, choćby z takich odsetek nawet, czyni z niego lenia, obiboka i nieudacznika? Co nam daje praca, sama w sobie? Oprócz dochodów i satysfakcji? Czy owe ambicja muszą się zawsze nierozerwalnie wiązać z pracą zarobkową czy karierą? Czy taki człowiek, wiedzący, że nie musi nigdzie zarabiać, bo zwyczajnie ma za co żyć, jest z punktu widzenia niektórych z Was przegrywem życiowym i leniem? Choćby zamiast iść do tej pracy i poświęcać czas na nią, jest zajęty całymi dniami, ale zupełnie czymś innym? Realizując swoje pasje spełaniając się w czymś, rozwijając dbając chociażby o dom. Czy drogie Panie odrzuciłybyście partnera, któy wprawdzie nie pracuje, ale np zainwestował w nowy dom, zamierza go bądź zbudować od zera bądź go wyremontować?
Jedno jest pewne: wymaganie od takiej osoby, żeby przy tak wysokim poziomie życia, jaki zapewniłaby wysokka wygrana czy tez odziedziczony spadek, cieżko pracowała i szukała świetnie płatnej pracy, jesyt moim zdaniem niedorzeczne. Można choćby pracować dla własnej satysfakcji w branży czy na stanowisku, za które w normalnych wawrunkach nie dałoby sie przeżyć :-)
Z mojej strony mogę powiedzieć jedynie, że mając możliwość wyboru, na pewno nie przepuściłbym całej kwoty, lecz z pewnością nie goniłbym jednocześnie za jakąś cudowną, dobrze płatną pracą.Swoje ambicje realizowałbym po prostu na innym polu, niekoniecznie zawodowym.

Można się zastanowić do kogo bardziej pasuje termin "leń bez ambicji":

-  SAMOWYSTARCZALNY gość, żyjący z takich odsetek z wygranej czy spadku a przy tym cały praktycznie swój  czas poświęcający na realizowanie swoich pasji( tak jak ta sztuka czy sport),
   rozwijanie się w jakiejś dziedzinie tylko dla własnej satysfakcji, znajdujący jeszcze czas dla innych, angażuje się w obowiązki domowe

- pracujący na etacie facet, przez długi czas na tym samym stanowisku, którego robota za bardzo nie cieszy, przychodzi do domu, siada przed TV i leży,
  nic nie pomagając w domu i nie angażując się w obowiązki? Za to co wekekend chlejącego w knajpie?

Czy zatem brak ambicji dotyczy TYLKO I WYŁĄCZNIE rozwoju zawodowego? Albo raczej rozwoju kariery, jak to ładnie się dzisiaj mówi, przyprawionej o solidne wynagrodzenie? Można też zadać pytanie czym dla kazdego jest praca i co oznacza rozwój zawodowy? Dla mnie najistotniejszy jest rodzaj wykonywanej pracy a nie skakanie ze stołęczka niżej na stołeczek wyżej...

skoro ma pieniądze, to po co ma pracować ? zajmuje się swoimi pasjami, żyje tak jak chce... większość by tak chciała. może rzeczywiście odziedziczył fortunę albo wygrał w totka ? kto normalny mając w cholerę kasy na koncie by pracował ?
Jeśli nie zaniedbuje siebie i rodziny to absolutnie by mi to nie przeszkadzało.

coś w tym jest, jeszcze jest wariant, bardzo odległy od tytułowego bezrobotnego faceta, czyli taki który żeruje na innych (i to chyba najbardziej powszechny przypadek).
Skąd to pytanie? czyżby z tego, że mamy takie społeczne wyobrażenie, że facet to głowa domu, żywiciel, że to facet może więcej zarabiać od kobiety i na jego finansach głównie opiera się dom. Jeśli facet nie pracuje to coś jest nie tak. Ale co?
Jeśli facet ma kasę, ma pasję i dobrze się z tym czuje, czemu nie.
Natomiast nie zniosłabym takiego gostka, gdyby okazało się, że pasożytuje, że nic nie wnosi w zamian i jeszcze odreagowuje swoje frustracje z powodu bezrobocia, tego, że nikt go nie chce w pracy.
U facetów bezrobocie - chyba dużo mocniej działa na psychikę, a to może pociągać za sobą niefajne zachowania w związku.

Ok, może jego dochody wydają Ci się niejasne. Ale czy to ważne? Dopóki nie okazałoby się, że macza palce w jakimś ciemnych sprawkach, to w czym problem? Chyba że nie jest skory za bardzo do zwierzeń...
Tylko powiedz, daczego on POWINIEN pracować, skoro NIE MUSI? Czy mabicja wyraża się tylko i wyłącznie w tym? Dlaczego nie możę się rozwijac inaczej, na innych polach, tylko uparcie  i koniecznie mmusi zarabiać tą kasę, podczas gdy jej nie potrzebuje( jeśli sam twierdzi, że nie potrzebuje)? Sam się utrzymuje, czerpie dochód jak rozumiem z tego domu, tak? Do tego robi sporo, żeby sie wkręcić do branży, nie wiem czym on tam sie zajmuje - malarstwo, rysunek, rzeźba? Zagmatwany? Może sam jego charakter Ci nie odpowiada?
Nie rozumiem po prostu automatycznego łączenia słowa ambicja z rozwojem zawodowym. Skoro MA ZA CO ŻYĆ(jeśli rzeczywiście ma), to dalej pozostawałby leniem bez ambicji, jeśli od rana do wieczora czas zajmowałyby mu inne aktywności? Akurat spania do południa to nie rozumiem, bo jestem rannym ptaszkiem i nie śpię dłużej niż do 8 rano.

Tacy byli wszyscy/w woekszosci wielcy tworcy. Muzyka, literatura, sztuka. Tworzyli i odpoczywali. Za zycia przewaznie w biedzie. Docenieni po smierci. Wspolczesne kobiety by ich odrzucily. Dla Vivaldiego czy Rembranta czasy bylyby ciezkie. A podibno to kobiety sa bardziej wrazliwe na sztuke.

Ostatnio takie zdanie usłyszałem, że jak będę robił to co kocham, to w życiu nie przepracuję ani jednego dnia.
Praca jest dla tych, co nie mają pomysłu na własne życie i oczekują, że ktoś ich w tym wyręczy? No tak, to dostają pracę i potem męczarnia...
Wg Ciebie większość ludzi na świecie nie ma pomysłu na własne życie i musi (powinna) iść do pracy?

To zdanie nic szczególnego nie mówi, pytanie czy rzeczywiście ma za co żyć?Czy naprawdę jest w stanie z dużym prawdopodobieństwem oszacować,że jego zaplecze finansowe wystarczy mu do długie lata? Jeśli tak, to gdzie tkwi problem? Czy na ytej podstawie mozna mówić , że on jakikolwiek problem ze sobą ma? No fakt, idzie na łatwiznę, ale czy to jest jakąs zbrodnia? Skoro nie musi zarabiac na życie, to ma pracować na pokaz, dla poklasku, dobrej opiinii czy wrażęnia, żę nie stoi w miejscu. Ano NIE STOI, bo czymś się zajmuje prawda? Rozwija kontakty w sferze swoich zainteresowań, zajmuje się czymś na codzień czy leży bezczynnie i wydaje kasę? Nie wiem, czy postąpiłbym tak samo, ale wnioskowanie o kimś, kto ma zapewniony byt na długie lata, że jest skończonym leniem i nieudacznikiem, bo nie zarabia JESZCZE więcej i jeszcze więcej, jest moim zda niem baradzo płytkie. W przypadku, kiedy gość byłby praktycznie cały czas zabiegany, zajęty swoimi sprawami, choćby nie wiem co robił( podróże, akcje charytatywne, wolonatariat, zajmowanie się domem, cokolwiek), co jednak NIE PRZYNOSI dochodu, to już leci w ocenie na samo dno? Czy ambicje i zaradność można mierzyć jedynie poprzez rozwój zawodowy?

Powiem szczerze, żę na jego miejscu, mając np wykształcenie branżowe takie, które nie pozwala na godne zarobki, nagle w jakiś sposób wzbogaciłbym się. W taki sposów, że powiedzmy przy przecietnym trybie życia wystarcza na te 30-40 lat do przodu(mając obecnie te 30). W tym momencie mogę choćby pracować dorywczo, nieregularnie w swoim wyuczonym zawodzie, dla własnej, czystej satysfakcji. Mogę się w tym kierunku rozwijać, nawiązywać kontakty itp. W wolnym czsaie za to, zajmować się właśnie domem, organizować sobie przyjemnie życie, na co nie miałbym możliwości w normalnych warunkach.. Dalej pozostaję leniem i obibokiem? Dla niektórych zapewne tak, bo nie wstrzelam się w SCHEMATY, typu "Tak powinno być i koniec"!

Powiem szczerze, że pewne komplikacje by się tutaj wdarły, bo gdybym dysponował dośc znaczącą sumą, to pewien procent poszedłby na pewno na cele charytatywne i mogłoby to uszczuplić nieco budżet.
Natomiast drażnie mnie strasznie to operowanie schamatami:

- bezrobotny, nie szukający pracy, na czyimś utrzymaniu, nie angażujący się w nic, leżący do góry brzuchem - leń, obibok i nieudacznik bez ambicji

- nieszukający pracy, bezrobotny, ALE SAMOWYSTARCZALNY z powodów wygranej/spadku itp., mający za co żyć, pasjonat, rozwija się pozazawodowo, angażuje w pracę w domu - TO SAMO?

Fajnie sobie żyć dla samych pasji. ALE: on ma dwójkę dzieci! Które są na utrzymaniu ich matek, z którymi on nie ma kontaktu - tak przecież łatwiej. Płaci alimenty (podobno). Ekstra. Ale swojego cennego wolnego czasu nie poświęca jakoś dla synów tylko dla siebie. „Złe kobiety” zagarnęły dzieci - on bidulek nie poszedł do sądu walczyć o widzenia tylko sobie spaceruje po knajpach. Dla mnie właśnie to stało się nie do przełknięcia. Nie rozumiem jak można mieć 100% wolnego czasu i zaplecze finansowe na lawiranctwo a nie walczyć o swoje prawa do widywania dzieci. Po prostu mu na tym nie zależy. Zresztą, może i te kobiety miały dość, co to za przykład dla dziecka jak ojciec jest skrajnym hedonistą.

Olinko, może nie klepie biedy, ale w bogactwa też nie opływa. Żyje przeciętnie i ta przeciętność nie skłania go do sięgania po coś więcej.

pół biedy jeżeli żyje z oszczędności, gorzej jak żyję z hazardu, wierzcie lub nie ale tacy ludzie istnieją i czas wolny spędzają w dużym stopniu na analizie, problem w tym że hazard to hazard, czyli potężne uzależnienie i potencjalny problem (w hazardzie są wzloty i upadki)

Jeśli ma z czego żyć i uczestniczyć w utrzymaniu dzieci, np. ma duże oszczędności, dochody z nieruchomości, dostał spadek, wygrał w totka itp. to nie ma problemu. To niech sobie pożyje facet na luzie. Samo chodzenie do pracy nie jest celem ani wartością samą w sobie. Pracuje się po to, żeby mieć pieniądze. Tak samo "dążenie do czegoś więcej" gdy ma się zaspokojone potrzeby, nie jest wartością. Natomiast jeśli czerpie jakieś dochody nie pracując, to ja bym się zainteresowała, czy one są uczciwe. Jeśli nie, to niestety, nie ufałabym takiemu człowiekowi. W związku nie powinno być tajemnicą, skąd ten drugi ma pieniądze. Jeżeli nie są lewe, to chyba nie problem powiedzieć, skąd.

OK, ale czy to zmienia fakt, że pracujemy, by mieć za co żyć, a nie po to, żeby chodzić do pracy? Dlatego w "niechodzeniu do pracy" nie widzę jeszcze problemu.

Sama bardzo cenię tych, którzy są w stanie z dobrobytu zrezygnować w imię pomocy innym ludziom, ale w tym wątku nie o tym mowa.

Podejmując pracę warto wiedzieć dlaczego się to robi, po co. Jedynie dla kasy to porażka.
Dla mnie słowo bezrobotny nie oznacza, że bez kasy. Może ma 0, ale ma potencjał? Scenariuszy wiele.
Trzeba patrzeć sercem i zaglądać w duszę.

Czy pracuje się po to by mieć pieniądze?
Nie zawsze, nikomu tego nie życzę, takiej marnej motywacji do pracy. To tragedia tak myśleć.

Jeśli jest to tragedia, to dotyczy 90% społeczeństwa albo więcej. Szczęście połączenia pracy z pasją mają tylko niektórzy. Być może Ty takie masz. Większość ludzi jednak pracuje, by się utrzymać, nawet, jeśli przy okazji swoje zajęcie lubią. Hobbystycznie można coś robić poza pracą. Tak samo pomagać innym. Zresztą co to by było za pomaganie, za które bierze się kasę. Praca zawodowa nie jest dla idei, nawet gdy pożyteczna. Dla idei możesz być wolontariuszem po pracy albo dzielić się wypracowanymi dobrami z biednymi.

Mam dziwne wrażenie, że chcesz skomplikować proste sprawy.

Motywacja szlachetna, nie przeczę, ale Niepodobna ma rację - jest to bardzo idealistyczne, żeby nie powiedzieć naiwne, podejście i jednak większa część społeczeństwa nie patrzy na to w ten sposób.

Bohatera tegoż tematu tym bardziej nie podejrzewam o takie pobudki. Nie mamy może zbyt wielu na jego temat informacji, ale te, które się pojawiły, wydają mi się wystarczające, by nie doszukiwać się w nim czegoś, czego tam nie ma.

Ok a co z dziećmi? Zrobił 2 synów 2 rożnym kobietom i ciężar wychowania i przekazania im wartości materialnych i niematerialnych spoczywa na tych kobietach. On im coś płaci, ale nie oszukujmy się - ile „zarobi” na wynajmie, ile musi zapłacić za czynsz i rachunki w tym w czym obecnie mieszka i na bieżące życie, to raczej kokosów im tam nie zostawia. Zazwyczaj motywatorem ludzi do pracy jest również to aby zostawić coś swoim dzieciom, żeby miały lepszy start w życie. On o nich nie myśli, mysli tylko o tym żeby jemu było łatwo i przyjemnie. Dla mnie to skrajny egoizm.

Dobra diagnoza i podsumowanie

Zapewne zmora smartfonowa, w nich trudniej to zrobić. Zresztą na komputerze też mało komu się chce. Powszechne lenistwo i niechlujstwo wypowiedzi, czyli mówiąc wprost brak szacunku dla innych uczestników.

Po 1. Nie wiesz o czym piszesz - matka jak się uprze, to zawsze zniszczy relacje dziecka z ojcem.
Po 2. Ja się nie wypowiadałem z czyjej winy nastąpiło odcięcie - bo mogło z winy matki, ojca, obojga, albo niezależnych okoliczności. Jedynie Cię informuję jaki jest tego skutek.

A to już Twoje obawy, do których masz prawo, choć nie masz przesłanek je potwierdzających.

Lenistwo i nieumiejętność używanie znaczników BCC

Są fora, których silnik pozwala na zacytowanie ostatniej wypowiedzi

Są fora, gdzie można odpowiedzieć konkretnej osobie (bez cytowania) jednym klikiem

I są fora, gdzie się bardziej szanuje innych

Well, life

Swoją drogą, dawno już nie widziałem reklam tutaj
Jest to plus, b. dziękuję

ps
Napisałem na telefonie : )

Ja osobiście uważam, że sam problem jest generowany na siłę i sztucznie wyolbrzymiany do rangi kosmicznej katastrofy,
a prawda jest pewnie taka, że nie byłby ten, to byłby jakiś inny, zawsze coś się znajdzie, jeśli tylko się chce.
Też taką jedną kiedyś znałem, czy ja miałem czy nie miałem, czy pracowałem czy nie pracowałem, czy zarabiałem lepiej czy gorzej,
czy kiedy harowałem jak wół na niemieckich budowach po 10-12 godzin dziennie za 3-4 polskie średnie... wiecznie coś jej nie pasowało,
ciągle była ze mnie niezadowolona, zawsze miała o coś pretensje, bez przerwy tylko krytykowała i przewracała oczami zniechęcona,
także gdybym ja tu miał coś komuś doradzać, to raczej temu chłopakowi - bierz chłopie nogi za pas i nawet nie oglądaj się za siebie.
Jest tyle dziewczyn na świecie, które mają w dupie głęboko czym się facet zajmuje i ile zarabia, że naprawdę szkoda życia na szarpanie,
użeranie się i udowadnianie bez końca, że jest się coś wartym.

Otóż to. Są kobiety, którym odpowiada bycie z facetem bez ambicji, są też takie, które utrzymują swoich misiów byleby tylko przy nich trwali, są nawet takie które zgadzają się na przemoc i żyją ze swoimi oprawcami. Każdą patologię w życiu można sobie jakoś wytłumaczyć. Człowiek w wieku 40+, ojciec - powinien jednak myśleć o czymś więcej niż swoj własny zad. Bo jeśli nie jest skłonny zapewnić czegoś więcej niż 400 zł alimentów własnym dzieciom, bo myśli tylko o swojej wygodzie, będzie tkwił w miejscu albo czekał aż pozna znowu kolejną panią, której będzie niańczył dzieci w zamian za dach nad głową i spokój od pracy. Każdy wybiera to co lubi.

Uświadom mnie proszę, na jakie drogie zachcianki stać tego pana?
I jego kontakty z dziećmi nie są moja sprawa - fakt, ale świadczą o tym jakim jest człowiekiem i czego można się po nim spodziewać w przyszłości - dla mnie ten człowiek pod żadnym względem nie jest zwyczajnie perspektywiczny. Ot, pijawka.

Czy on wisiał na tobie finansowo?
Chyba nie.Czy zawsze budził Cię o 4. czy raz się zdarzyło?
Co do perspektywicznosci czyjejś..
Myślisz się co do Panów na etacie.W kryzysowej sytuacji gdy są już starsi i stracą pracę to jak nie są elastyczni i odważni może byc cienko.

To nie kultura zap..tylko Lenin wiecznie żywy..od partii rządzącej po ludzi wielbiących znój i nieszanujących własności. Dyskredytowanie tego co wystaje poza schemat też do tego należy.. Zaskakuje mnie jakie to mocne..

Myślę, że te dwie wypowiedzi doskonale oddają problem, jaki mamy w obecnym czasach. Schematy, schematy i jeszcze raz schematy.

- Pierwszy i najsilniejszy - jak ktoś jest singlem i nie daj Boże nie ma, czy raczej nie chce mieć dzieci - totalny przegryw, nieudacznik, dziwak

- Drugi rónie silny - nie ma "porządnej" pracy na miejscu, nie haruje i nie zapie****, jak to określił kolega Snake( choćby nie wiem, ile miał, i co robił życiu poza tym) - leń, nieudacznik, leser,
   dodatkowo bez uwzględnienia powodów i osobistych motywacji. Bo "porządny człowiek" powienien pracować od poniedziałku do piątku w godzinach 8 -16, mieć wolny weekend,
   wracać codziennie do ciepłego przytulnego domku i do kochającego małżonka. Osobiście nei zamierzam się w ten schemat wpisywać, choćby mnie wołami ciągnęli
   i nie raz już słyszałęm niewybredne opinie na swój temat. Tylko przejmuję się tym mniej, jak śniegiem w Pcimiu Dolnym 10 lat temu

-  człowiek ma jakąś tam przeszłość, zawodową czy rodzinną, i powiedzmy chce zacząć od nowa. Czego by robił i jakiego pomysłu na życie by nie miał,
   patrzy sie na niego przez pryzmat preszłości, ocenia się go jaki jest, na podstawie pojedynczych wydarzeń. Podziwiam osoby, które "w szklanej kuli" wiedza jakim ktoś jest człowiekiem,
   na podstawie tego czym się zajmuje i jakie ma kontakty z dziećmi. Wiadomo dlaczego ich nie utrzymuje? Może zwyczajnie NIE CHCIAŁ utrzymywać?

Zachce jak synowie zaczną zarabiać i się upomni o alimenty na siebie - znowu nie będzie musiał nic robić.