"Nie potrafiłem Ci wczesniej o tym powiedzieć" - kłamstwo w związku - Netkobiety.pl

Oj Anderstud, każdy ma inne potrzeby i braki. A to jego "Chodź, przytul się do mnie", to był jeden z głównych elementów, które spowodowały, że się w nim zakochałam. I nie, nie chodzi o to, że to wstęp do seksu, pewnie też, ale nie zawsze i to mnie w nim bardzo ujęło - to jego wsparcie, bliskość, ciepło. Poza tym on ma takie ramiona, że jak tylko w nich znajdę, to wszystkie problemy znikają.
Może rzeczywiście ten brak miłości ze strony ojca ze mnie (teraz) wychodzi. Dla Ciebie to takie nic dla mnie bardzo wiele. Poza tym widzę, że to u niego też naturalne, a nie żadne "żebranie" o seks. Ujęła mnie bardzo ta jego potrzeba bliskości, czułości itd. Jak spaliśmy razem często tak mnie przytulał, że nie mogłam ruszyć. Żartowałam wtedy z niego, że spokojnie, nigdzie nie uciekam. Ten kontrast: dorosły 50l-letni facet, 188 wzrostu i solidnej postury, ojciec dyrektor... a tu, obok mnie .. jak dziecko
Nie sposób nie zakochać ;(

Nie będę się wypowiadać na ten temat bo wiedzę mam ograniczoną więc albo mogę przyjąć stanowisko tak on ten zły albo próbować go tłumaczyć. Jednak (przy już dorosłym dziecku) skoro ich drogi rozeszły i każdy żył swoim zżyciem, to ja jestem w stanie w to uwierzyć.

Wiesz, ja mam takie nieodparte wrażenie, że gość pociska Ci - jak to mawia mój szef - pierdoloty...

Może.. ja ogólnie daję sobie radę, ale cholernie brakuje mi czułości, wsparcia - "męskiego ramienia". Kiedy to dostaję, tracę głowę. Dla Ciebie to pozorne gesty... dla mnie coś wyjątkowego.

Nie wiem Elu, rozwód był kilka lat temu. Inaczej o czymś się mówi na gorąco, inaczej z perspektywy lat.
Ja na razie nic nie wiem... próbuję to jakoś poukładać w głowie i odnaleźć w nowych okolicznościach.

Nie wiem czy to dobre czy złe. Ja nie potrafię z nimi już normalnie rozmawiać. Dla Anderstuda to tylko kwestia pojechania gdzieś z kobietą z którą spotyka. Dla mnie.. nie. To dopiero drugi facet którego tam zabieram. Pierwszy nie zdał egzaminu, czy ten? Okaże się. Jeśli on mi pomoże, ja może jemu też.

Dlaczego tak uważasz? Ja jestem w stanie w to uwierzyć. Z tego co on mówi, żona nigdy nie była przesadnie uczuciowa i skupiała głównie na karierze. To on częściej gotował, ogólnie zajmował domem itd. (jak kiedyś na moje pytanie co zamierza zrobić z taką ilością grzybów odpowiedział, że część zamarynuje a część wysuszy by były m.in. na Święta... osłupiałam, myślałam, że się zgrywa ale nie! Zresztą to tylko jeden przykład, mogłabym je mnożyć w nieskończoność). Mówił, że początkowo swoje uczucia przelewał na dziecko (mała często się do niego przytulała, siadała na kolanach itd.), ale kiedy zaczęła dorastać, wiadomo, że ta relacja się zmieniła a on zaczął czuć się samotny, odsunięty itd.
Co do mnie to powiedział, że najpierw zwrócił uwagę na moje "piękne oczy", potem ujęłam go swoim ciepłem, uśmiechem, energią ... Myślę, że nam obojgu tego brakowało i pod tym względem idealnie się dobraliśmy. On jest w gruncie rzeczy niesamowicie ciepłym i opiekuńczym człowiekiem. Ma wady, jak każdy, ale i wiele rzadko (już) spotykanych zalet.

Pewnie dlatego ta decyzja jest dla mnie szalenie trudna. Już wcześniej pisałam, że ten człowiek jest trochę jak dinozaur (takich facetów już się nie spotyka) - pójdzie z chęcią i do teatru i do lasu na grzyby, chętnie jeździ samochodem, ale i rowerem, zmieni olej w samochodzie, naprawi kran, jeszcze pyszny rosół ugotuje i kobietą zajmie itd., itd.
Kiedy większość dzisiejszych "mężczyzn" nie potrafi najprostszej usterki w domu czy samochodzie naprawić, ugotuje sobie co najwyżej herbatę a czas spędza najlepiej z piwskiem przy tv lub komputerze albo to przeintelektualizowani karierowicze z ambicjami i ego sięgającymi chmur ... ten facet to skarb!
Wiem, że ten obraz kontrastuje z tym dzieckiem z wpadki... i tu pojawia się dysonans.

Mi nie tyle o sam rozwód chodzi w sensie orzeczenia, ale o to, że ja nie mam ani czasu ani chęci się nim zajmować, a oni przecież tego sami nie zrobią. To raz. Dwa, to że ja nie mam kompletnie pomysłu jakby to organizacyjnie miałoby wyglądać. Ja żadnego z nich nie chcę brać do siebie. Mam sprzedać dom, wynająć mieszkania i jeszcze opiekunki? Ja rozumiem, że oboje potrzebują spokoju, ale ja nie widzę, nie mam pomysłu na rozwiązanie sytuacji.
Najlepiej by było gdyby jednak razem zostali w tym domu, tylko jakoś się odseparowali od siebie. 80 lat to nie czas na takie drastyczne zmiany, tym bardziej że oboje rozważają tylko dwie opcje - że sami zostaną w domu, albo ja wezmę do siebie. A to absolutnie nie wchodzi w grę.

Rozwód w ich przypadku to tylko element kłótni. Jak (s)kończą argumenty, epitety itd. to na końcu jest jeszcze rozwód. Jedno na drugie nie może już patrzeć. Ja już nawet nie marzę, że oni będą żyli w zgodzie, jedyne czego chcę to spokoju. Nie mam tylko pomysłu jak ich odseparować (sam rozwód w sensie orzeczenia nic tu nie da). Przecież oni nie rozwodzą ze względów majątkowych, czy bo chcą wziąć ślub kolejny... tylko by któreś się wyniosło z domu, a właściwie by sobie dopiec. Teoretycznie mogłabym tam jakieś mieszkanie jednemu wynająć, ale wtedy pewnie doszłaby opiekunka.
Mogłabym też ich oboje zabrać tu ale wtedy też coś im wynająć. Tylko co 2 mieszkania+opiekunki? Kompletnie bez sensu.

EDIT: Nie no zamierzam teraz im to uświadomić, bo jednak przez tel nie idzie z nimi dogadać. Jak powiem, że rozwód to sobie mogą brać, ale niech mnie nie mieszają, że ja nie stanę po żadnej ze stron i niech żadne nie liczy że zabiorę go do siebie, to może im się odechce. Poza tym kwestie majątkowe już są dawno uregulowane, dom nie jest ich, tylko mój a oni tam mogą tylko mieszkać do śmierci. Więc nikt nikogo z niego nie może wyrzucić, a rozwód nic w tej kwestii nie zmieni. No muszą się jakoś dogadać, innej opcji nie widzę. A. powiedział, że jak będzie potrzeba to on im oddzielne kuchnie i łazienki może nawet zrobić.

To czy ludzie potrafią się ze sobą porozumieć, dogadać, to nie jest kwestia wieku (moi Rodzice kłocili się od zawsze, tylko nie wiem czemu nie wzieli wcześniej rozwodu). Ja akurat mam rodziców w tym wieku, ale gdyby byli to dziadkowie, jest chyba naturalną koleją rzeczy, że im się pomaga i dochowuje do śmierci. W zakresie jaki oczywiście jest możliwy.

Ja naprawdę żałuję, że oni się nie rozwiedli 30l temu. Oszczędzili by nerwów i przykrości sobie i innym. A co do opiekunki to nigdy nie wiesz kto i kiedy będzie jej potrzebował. Czy rodzice czy dziadkowie... ja sobie nie wyobrażam, że zostawiłabym ich/kogokolwiek z bliskich bez opieki w sytuacji kiedy by jej potrzebowali.

Teraz nie, ale to wynika z faktu, że mieszkając razem jednak w pewnych rzeczach się wyręczają i pomagają nawzajem. Np. mama ugotuje to tata zje choć wiadomo nie razem przy jednym stole. Jak tato zostawi w łazience ubrania, to je mama upierze , wysuszy, uprasuje i mu je odłoży. Tata też bardziej męskie rzeczy sam w domu jeszcze robi. Natomiast osobno byłby z wieloma rzeczami problem. Tata sam prania na pewno by już nie zrobił. No może jakieś gacie czy skarpetki w rękach by umył ale to na tyle. Odżywiać też by się pewnie gorzej odżywiał itd. Więc ojciec na pewno by potrzebował pomocy, mama jest póki bardziej samodzielna.

Co Twój A. na to powie, jestem ciekawa.

Wg mnie mogą być i dobre strony tego rozwodu, tego którego nie ma i  może nie będzie.
Ty masz rodzeństwo?

Nieważne. Jak będzie potrzebne dołożenie się do opiekunki np, mają obowiązki.
Wg. mnie sytuacja z rodzicami nie jest tak tragiczna, jak Ci się wydaje, czy się rozwiodą czy nie.

Problemu w ogóle by nie było gdyby rodzice w końcu sobie odpuścili i spróbowali w spokoju żyć pod jednym dachem. Dom jest duży, nie muszą nawet siedzieć w jednym pomieszczeniu. Ale nie... ojciec jak nie zrobi awantury to żyć nie może. Powód zawsze znajdzie. Matka już nauczyła z czasem go ignorować, ale czasem już się nie da. Sama choć rzadko ich odwiedzam osobiście, jestem w stanie tam wytrzymać max 2 dni. I zawsze wyjeżdżam roztrzęsiona.
Ojciec narzeka, że zszargał nerwy i zmarnował życie przez matkę, matka, że jej romans i choroba alkoholowa to wina ojca. I tak nieprzerwalnie od prawie 40l.
Czytając różne wątki tu na forum, kiedy pada argument, że ludzie decydują się być razem "dla dobra dzieci", zastanawiam się czy oni naprawdę wiedzą co mówią/myślą. Dzieci nie są ani ślepe ani głuche. Szybko dorosną i same wydadzą osąd i zdecydują czy i jaki chcą mieć kontakt z rodzicami. Oczywiście są różne przypadki i czasem warto zawalczyć o pełną rodzinę, ale w niektórych wątkach jak np. Hrefiego… aż ręce opadają.
Ani ja ani nikt z mego rodzeństwa na pewno rodzicom nie podziękuje, że zostali razem "dla nas". Starsze szybko uciekło z domu jak najdalej i nie chce mieć z nimi nic wspólnego. Pewnie też dlatego mają teraz w miarę normalne rodziny, dzieci a nawet wnuka w drodze.
Ja, jako ta najmłodsza zostałam najdłużej z rodzicami sama w tym syfie. Niby potem też 'uciekłam' z domu, ale mam za miękkie serce by ich teraz samych sobie zostawić, głownie ze względu na wiek. A oni zamiast docenić, że ich nie wyrzekłam, że pomagam jak mogę, wciąż uprzykrzają mi życie.

Jest dokładnie tak jak piszesz, czy bym była czy nie oni by się kłócili tylko nie mieli z kim ew porozmawiać, kto by im pomógł w innych rzeczach, jak lekarz czy zakupy choćby na odległość. Oni już nie potrafią żyć inaczej. Obawiam się jednak, że matka byłaby skłonna targnąć na życie, gdybym przestała odbierać od niej telefon.
Wątek zdrady nie był przez wiele lat poruszany, ale ostatnio to temat nr 1. Ja mówię do ojca: po jaką cholerę wracasz do czegoś co było ponad 30l temu? Trzeba było rozwieść! A nie teraz po latach kiedy tamten facet już nawet nie żyje Ty nagle z pretensjami. A on tylko tyle, że mu nas (mnie) było szkoda, dlatego został z matką. Czyli i ja winna... a jak matka mu wykrzyczała, że ja wcale jego dzieckiem nie jestem to dopiero się zaczęło. Nie ważne, że mu powiedziałam, że to nic nie zmienia, że on jest i był moim ojcem. Ba! Nawet mu powiedziałam, że zrobiłam badania DNA (choć ich nie zrobiłam) i na pewno jest moim ojcem to nic nie zmieniło.. bo jednak kiedyś prawie 40l temu go zdradziła.
Ich się już nie zmieni. Ani jednego ani drugiego. Matka też się leczyła z choroby alkoholowej, było przez jakiś czas dobrze, ale jak ojciec zaczął znów swoje jazdy, to i terapia na nic.

Dla mnie i dla wszystkich najlepiej by było gdyby oboje zostali w domu tylko odseparowani. A. powiedział, że jakby co to pomoże nawet w 'przebudowie' by były 2 oddzielne gospodarstwa. Wiadomo to też koszty, ale mniejsze i mniej zachodu niż sprzedaż i kupno kawalerek. Zresztą ja sobie tego nie wyobrażam. Już szybciej ich bym tu ściągnęła i coś organizowała. Nie chcę tracić tamtego domu … a bądźmy szczerzy tata ma już 88 lat. Ile jeszcze pożyje? A ja też nie chcę wydawać swoich pieniędzy na wynajem opiekunki itd. przez ich widzimisię. Bo obecnie tego realnie nie potrzebują.

No dokładnie. Momentami, zaznaczam momentami mam wrażenie, że oni się kochają. Jakkolwiek by to nie brzmiało. Mama wciąż gotuje mu ulubione rzeczy, tato rzadziej ale też ma przebłyski dbania o matkę, ba! nawet zdarza się im uprawiać seks. Tak tata 88-letni może   Toksyczna miłość.

Szkoda że Ci przesłania trzeźwy osąd sytuacji.
Gdybym był twoim kumplem i przyszłabyś do mnie po poradę czy opinię co o tym wszystkim sądzę,
jako facet, który uwaga teraz polecę forumowym klasykiem "z niejednego pieca jadł chleb" powiedziałbym Ci tak:

- Słuchaj Roxann, czy Tobie przypadkiem sufit na łeb się nie spie*dolił? Dla mnie sprawa jest tutaj prosta jak sikanie,
to seryjny wulgaryzm, dla którego jesteś tylko kolejną przygodą, dlatego nigdy nie miałaś w ogóle się dowiedzieć o żadnym dziecku,
ale kiedy już był pewien, że ma Ciebie owiniętą na widelcu, pomyślał sobie - w sumie co mi szkodzi, niech wie - i Ci o nim powiedział,
nie podejrzewając pewnie nawet jaka będzie twoja reakcja. No i tutaj powiedzmy, że trochę przeholował, nie wszystko można przewidzieć,
jednak z racji tego że Pan Ładny nie jest amatorem z podwórkowej ligi, tylko doświadczonym graczem przewalającym panny przez pościel
jak górnik węgiel w kopalni, błyskawicznie się ogarnął i uderzył w czułą strunę, gdy tylko odsłoniłaś wrażliwe miejsce. Słabe to, ale działa.
Dla Ciebie to coś wyjątkowego, dla niego element gry i zabawy, gdybym był nim, na jego miejscu i w jego sytuacji, robiłbym dokładnie to samo.

To tyle jako głos z przyszłości twojego wymyślonego przyjaciela, który załóżmy że na Ciebie nie leci i po prostu tak o z serca dobrze Ci życzy,
a jako forumowy kolega powiem Ci tylko tyle, że już mnie coraz bardziej niepokoi to co tutaj czytam i zaczynam mieć dziwne podejrzenia,
że może to Beckett się mści hakując twoje konto i wypisując pod twoim nickiem te wszystkie ckliwe pierdy...

Anderstud, przyznaję Ci tytuł forumowego wieszcza, jasnowidza i wróżki w jednym.

I dobrze, testuj.
Lepsze to niż 16 Dzień Świstaka.., bo chyba to Anderstuda udziałem.

No jasne że testuje.
Zawsze lepsze testowanie niż tchórzliwa dezercja

Chyba rzeczywiście to trochę tak wygląda, że teraz mamy etap testowania czy odbijania piłeczki. Jeżeli on miał nadzieję, że odejdę kiedy mi powie o dziecku, to ja miałam nadzieję, że on odejdzie kiedy powiem mu o problemach rodzinnych.
Ja już teraz się z nim nie cackam. Może gdzieś tam podświadomie chcę mu "odpłacić" za to co mi zrobił - podstawić w równie patowej sytuacji jak on mnie.
Nawet nie planowałam jakoś specjalnie tego, samo wyszło.
Jak mi te wszystkie emocje powoli opadają, tą najsilniejszą pozostaje wściekłość na niego.

Może i nie, ale niektórzy lubię trzymać "koleżanki" na swojej orbicie. Szczególnie potulne koleżanki.

Masz jakiegoś asa w rękawie?

Chyba nie zamierzasz grać w blef ciąże?

ufff

Daj znać jak Ci poszło

Rasowy podrywacz by się nie bawił w żadne opowieści, tylko zwyczajnie zniknął z dnia na dzień bez żadnego tłumaczenia.

Sprawa z rodzicami wyszła niespodziewanie, ale dlaczego miałabym z nią zostać sama skoro mu podobno tak na mnie zależy?
Ma szansę się wykazać.

Teraz jest czas by wyciągnąć na stół wszystkie karty i powiedzieć "sprawdzam".
Sprawa jest zbyt poważna by ją zamieść pod dywan albo udawać, że problem nie istnieje.

Jest podrywacz i jest podrywacz. Jednych kręcą takie krótkotrwałe znajomości, a inni lubią takie "romanse" pielęgnować latami. Zauważyłam, ze ci starsi wybierają drugą opcję. Oni tak szybko się nie sparza. Nie uciekną. Dadzą tyle ile wystarczy by kontynuować znajomość, ale nie za dużo bys nie poczuła się zbyt pewnie. Czasami gra może już ich nudzić i moga powoli wycofywać się rakiem, ale jak zobaczą, że rybka połknęła haczyk - pojawia się błysk w oku "mhmm skoro chcesz to czemu nie? ".
Ja nie wiem jak jest w tym przypadku, ale myślę, że podstawa byłoby zadanie sobie pytania "jakie zachowania jego świadczyłyby, że on podchodzi do związku poważnie?". Fakty.

Dlaczego w takim razie gość nie wuycofał się, czy tez nie zaczął się wycofywać, jak wyniknął problem z rodzicami Rox? Choć dla mnie podrywacz to podrywacz, w jakim wieku by nie był. Który facet, będący rasowym "psem na baby"(przepraszam za określenie), będzie się starał i troszczył o kobietę, spotykając się z nią kilka miesięcy? ( możesz mnie poprawić Rox) Ale może się nie znam...
Tak zupełnie abstrahując od tematu wątku: jeśliby nie wypłynęła sprawa dziecka i dzięki temu Autorka nie rozstrząsalaby zapewne zbyt głęboko przyczyn jego rozwodu, to związek pewnie trwałby w najlepsze.
Nawet gdyby w rzeczywistości, między rozwodem a poznaniem Autorki, facet zaliczył pół miasta, nie byłoby to takie istotne, gdyby relacja rozwijała się pomyślnie.Chyba, że Rox miałaby coś przeciwko. Zauważam taki trend przypisywania ludziom całej gamy negatywnych cech czy dorabiania alternatywnej historii życia, która niekoniecznie miała miejsce. Nie zakładam, że partner Autorki jest kryształowy, bo zatajając taki fakt postąpił obrzydliwie. Tylko czy automatycznie słusznie postępujemy, przypisując w danym momencie komuś dodatkową listę grzechów, których mógł wcale nie popełnić?

Może tak być, tylko wtedy teoria Anderstuda, że historia o dziecku miała mnie zachęcić do ewakuacji, trochę tu nie pasuje. 

Zważywszy, że ślubu brać nie chcę a on jest czy też powinien być tym gwarantem, trudno coś wymyślić, co by dało jednoznaczną odpowiedź.
Chociaż z drugiej strony... ślubu brać nie musimy, ale pierścionek zaręczynowy chętnie bym na palcu zobaczyła
Najlepiej taki za co najmniej 50 tysi