Jak to jest w kolejnych związkach? - Netkobiety.pl

To taką "romantyczkę" jak Ty i Owieczka mam w domu .(znowu zajęła mi  mój hamak wrednie )
Bywało trudno ale spoko z czasem przestałem się tym przejmować i robić takir gesty na siłę
Natomiast z czasem moja żona jakoś naturalnie bez mojego wpływu jakiegoś znaczącego zmieniła się może nie o 180 stopni
bo to już by było podejrzane i zaczęło by mi brakować jej sarkastycznego poczucia humoru.
.To w niej lubię akurat.Także spoko czasem jej postawa jest mniej więcej taka czyli chyba znajoma (mam nadzieje że Monoceros się nie obrazi)

Z tego co napisałaś, to dla mnie wygląda, że wcale nie chodzi o romantyczność, tylko to, że trudno Ci "wyluzować" czasem.
To całkiem inna para kaloszy i zagadnienie. Przynajmniej tak mi się wydaje.
Co do romantycznych gestów- ja lubię, ale na zasadzie przyprawy.:) ale jeśli chodzi o gesty które widzę u innych to mnie nie wzruszają w długich związkach bo życie znam i wiem że mogą NIC nie znaczyć.
Na ślubach wzruszam się zawsze bo piękna jest miłość młodych i nieskażonych
A jak 2 ślub to piękna odnowiona nadzieja

Edit:
No i co jakiś czas włączam "Rozważną i romantyczną" by sprawdzić czy znowu się popłaczę jak Grand oświadcza się Emmie Thompson..
I nawet jak nie chcę to zawsze  tam płaczę nawet jak oglądam kątem oka..:)

Mi osobiście się podobają romantyczne gesty i lubię je robić, aby sprawić przyjemność partnerce.

Owieczka patrząc się po sobie romantyzm jest dobra przyprawa gdy dwójce na sobie zależy a gesty są szczere, spróbuj wyluzować trochę, partner robi to dla Ciebie a nie dla innych.

W tym roku rodzice u mnie obchodzą złote gody i postanowili odnowić przysięgę małżeńską, piękne to jest mimo, niektórzy powiedzieć mogą że pod publiczkę A oni to robią tylko i wyłącznie dla siebie.

Edit: co do pierwszych razow każde dziecko będzie pierwszym w pewnym sensie i każda chwila z obecnym partnerem też jest pierwszą:)

No nie do końca:) jeżeli spacerujemy A widzę, że smutna jakaś jest A mijam kwiaciarnie wejdę i kupię kwiatka czy bukiet aby rozweselic trochę i mamie D... czy i kto się patrzy bo to dla niej jest i nie muszę się kryć z tym i przejmować innymi, chcą niech patrzą hejtuja czy co tam mają ochotę robić:)

Ale z jednym się zgodzę co za dużo to nie zdrowo

Tak!
To jest to, czuję się niepewnie w takich sytuacjach. Nie cierpię niespodzianek, a przy miłych gestach często myślę o drugim dnie.

Ela ma rację, nie potrafię się wyluzować. Nawet na wakacjach chodzę spięta, mam poczucie, że muszę mieć kontrolę, bo jak czegoś nie zaplanuję, to nic się nie uda. Ale tak było zawsze. Jeżdżę na wakacje z całą swoją rodziną i to zawsze ode mnie oczekują, że zaplanuję wyjazd, zarezerwuję, ustalę, a potem na miejscu będę ustalać menu i gotować. O planie dnia nie wspomnę. Tegoroczne wakacje były dla mnie obozem

Od zawsze byłam "zaplanowana", inaczej nie umiem

Wszystko jest dla ludzi, ale z czasem coraz mniej imponuję mi szumne gesty, a coraz bardziej doceniam te mniej spektakularne. Nikt jednak nie mówi, żeby zaraz pozbawiać się odrobiny szaleństwa i spontaniczności.

Wiele potrzeb i upodobań wychodzi jednak dopiero w tzw. praniu.
Kiedyś gdy byłam w rozpaczy i rozmawiałam przez internet ze znajomym, ten znajomy próbował mnie pocieszyć, przesyłając mi piosenki i dowcipy - och, jak mnie to irytowało! W końcu zapytałam biedaka, czy długo jeszcze ma zamiar mnie katować Wolałabym, żeby zwyczajnie mnie wysłuchał (osobisty mężczyzna mógłby też przytulić i to byłoby lepsze od wszystkich kwiaciarni świata).

Mam tak samo :-) Umiejętności organizacyjne, to widocznie jeden z efektów ubocznych potrzeby utrzymywania kontroli. Tylko czasami można się rozłożyć pod poczuciem odpowiedzialności. No i ludzie wokół przyzwyczajają się do takiego stanu jako normy, co dodatkowo obciąża.
Nie ma chyba lepszego sposobu, żeby sobie z tym poradzić, jak stopniowe odpuszczanie kontroli i jak to się mówi w korporacyjnym żargonie „empowerment i delegowanie uprawnień”. Potem już tylko akceptować, co będzie. Sama próbuję i póki co na babski wyjazd z koleżankami rozdzieliłam zadania i trzymam się, żeby się nie wtrącać ;-)

niedojrzałychłopczyku. Być może pewne rzeczy przychodzą z dojrzałością. Wypowiedziało się tu sporo osób z większym ode mnie i od Ciebie doświadczeniem i wnioski są, powiedziałabym - pozytywne :-))
Życzę Tobie udanych pierwszych doświadczeń i może niech pierwszy związek będzie ostatni, żebyś nie musiał testować w praktyce czegoś, czego nie chcesz.

Mylisz miłość z zakochaniem.
W książce Fromma, którą polecił dorias stoi, że w niedojrzałej miłości potrzeba idzie przed miłością, czyli „kocham cię, bo cię potrzebuję”, natomiast w dojrzałej potrzeba idzie za miłością, więc „potrzebuję cię, bo cię kocham”.
Jak ktoś potrzebuje drugiej osoby, żeby sobie zapewnić haj uniesień i fajerwerków, to jej używa a miłość jest tylko zracjonalizowaniem potrzeb.

Nie mamy w życiu limitu na miłość. Jedni kochają tylko raz, inni kilka, czy kilkanaście razy. To, że jednej osobie powiedziało się "kocham" nie oznacza, że już nigdy więcej nie wolno nam wyznać tego drugiej / innej osobie.

Dla mnie słowa "kocham Cię" wypowiedziane w drugim związku, miały większe znaczenie niż te w pierwszej miłości. A do dziś pamiętam ten dzień, konkretny moment, kiedy mój Facet powiedział do mnie "zakochałem się w Tobie dziewczyno". Miałam ciary
Tak samo jest z seksem, mój drugi "pierwszy raz" przeżywałam bardziej emocjonalnie, było bosko

Dodała mi Pani otuchy. Też mi sie kiedyś wydawało że jak trafi sie na odpowiednia osobe to wszystko przeżywamy pierwszy raz, a co jak sie okaże że trzy osoby dalej jest odpowiedniejsza To był żart oczywiście prosze go nie interpretować. Osobiście uważam że kocham CIe jest raz, to prawdziwe szczere i można powiedziec to tylko jednej osobie na całe życie ale ... to co Pani napisała jest piekne bo pokazuje że jednak ... jest gdzies tam ten jedyny ta jedyna

Rcjonalizm ... pierwszy raz na snowboardzie był niesamowity pełen wrazeń wszystko było nowe ... teraz mam 8 deske i jak biore nastepna to sprawdzam, czy mi sie podoba, jezdze z nia po stokach zeby zobaczyc czy mi odpowiada, czy dobrze pasuje, nauczony doświadczeniem wiem jak sie zachować ale też wiem czego chce, no nie bede obklejał deski w naklejki jak to robiłem z pierwsza bo już jestem za stary z reszta to poważna jazda jest z tą deska ... oj złamała sie, to musze znaleźć nastepną ale nastepna bedzie musiała być -  wymagania wymagania wymagania .... i podchodze do nastepnej z dystansem

Niewątpliwie związki poszły w dziwna stronę i bardziej od zaangażowania ceniony jest jego brak, kobitki cenią negatywne cechy ponad te właściwe, a faceci są rozbici między poszukiwaniem miłości, a akceptowanem byle czego. Może czas założyć harem.

Takie osoby lubie i takim boje sie stać. Ludzie rżna mnie psychicznie za moje podejscie do miłości. Mówią że w związku tak sie nie robi a ja im na to, nie chce związku chce miłości dlatego jedna/jedyna i jeden/jedyny na całe życie    .... jak sie nie ułoży trudno trzeba bedzie być jednym z wielu ale koleżanka piegowata jest przykłądem że już tyle tego było że nastepnemu nawet romantykowi który bedzie dla niej najlepszy nie od razu zaufa a być moze podejdzie do rozpoczynajacej sie relacji z dystansem nauczona doświadczeniem. NIe znam sie to sie wypowiem jak coś

Wiem przepraszam źle zinterpretowałem i wszystko biore do siebie ( frustracja niepowodzenia ), wybacz mi to. Ale spoko tam ktoś napisał o drugiej miłosci, z tego wątku to mi ( nam ) sie na pewno przyda

Niedojrzały, Ty może wyjdź trochę ze swojej głowy, co? Nie zawsze jest tak, jak Ci się wydaje.
Wyobraź sobie, że byłam w jednym związku, a w romantyzm już nie tak prędko uwierzę. Ludzie nagminnie mylą romantyzm z tanim sentymentalizmem i pozą. Niektórzy panowie używają go do manipulacji, a niektóre panie łykają to jak gęsi.

Nieśmiały - kocham wypowiedziane do piątek osoby jest inne niż do pozostałych czterech, ale ani mocniejsze ani słabsze. Po prostu inne. I z każdym są jakieś fajerwerki na początku

Nie wątpię. Łobuz "kocha" najmocniej. Nie ma to jak bad boy.

Paradoksalnie uważam, że kolejny związek jest bardziej dojrzalszy, bo wiadomo, jakie błędy w sobie i w związku eliminować i jak do niektórych sytuacji podchodzić. Każdy na naszej drodze nas czegoś uczy.

Niedojrzały kocham wypowiedziane szczerze będzie znaczyć to samo nie ważne ile razy powiesz i nie ważne czy będzie do pierwszej czy 4 partnerki.
Czyżbyś jakiś zawód przeżył z własnego wyboru, że tak ostro się odnosisz i bierzesz do siebie niektóre sprawy?

Jeju znalezienie partnera czy partnerkę nie jest ciężkie z takim którym będzie Ci dobrze i będzie się szczęśliwym natomiast znalezienie ideału już jest niemożliwością.

Jak ktoś jest ogarnięty to wie, że związek z druga osobą nie jest w stanie zapewnić Ci wszystkiego i czasami z czegoś trzeba zrezygnować jak w życiu. W ogóle co znaczy byle jakość w związku?

Magdalena no mimo wszystko jak tak mówisz o tym że lubisz mieć kontrolę to nie wiem jeżeli przekłada się to na związek to ciężko widzę znalezienie faceta który nie jest pantoflem i wytrzymał by coś takiego bez sprzeczek czy odrobiny spontanicznosci:)

Jakbyś zareagowała gdyby partner powiedzmy w piątek powiedział pakuje się  weź jakąś ładną kiecke i jedziemy na weekend gdzieś A gdzie zobaczysz na miejscu ?

Zobacz jaka dziwna drogę obrał ten temat od początku do teraz.

Piegowata z wiekiem  priorytety się zmieniają a fajerwerki są dla młodych starszym zostają zimne ognie i też jest to fajne

Na koniec jest takie mądre przysłowie:

Cały w tym ambaras, aby dwoje chciało naraz.

Porownalem do fajerwerków:) A zimne ognie są najbliższe temu co wyżej:p

Kobieta poznaje mężczyznę. Jest z nim wiele lat. Poznaje innego przez net. Z tym pierwszym mężem już podobno Nic nie łaczy. Temu z netu mówi po 2 tygodniach, że go kocha. Po jakimś czasie, że to miłość do konca życia. Seks zanim zdażyli wyjść na randkę.  Z tym drugim wiele lat drugiego małżeństwa. Wzloty i upadki jak w życiu. Z czasem pojawia się ktos trzeci. Też z netu. Kilka dni i znów szybki seks z jej inicjatywy. Ten drugi maż słyszy, że kobieta kocha tego trzeciego (po kilku dniach od poznania w realu) i, że to ten jedyny. I kolejny koniec tym razem drugiego małżeństwa. Czyli niektore osoby nie maja problemu “kochać” coraz to nowych osób

No wiadomo. Emocje dla kobiet są niczym tlen. A taki bad boy dostarcza ich dużo. Bardzo dużo. Nie to co nudne beciaki.

Pietowata, tu chyba chodzi o rodzaj emocji. Często mówi się tutaj o badboyach jako dostarczycielach emocji, tylko nikt nie bierze pod uwagę, jakie to są emocje. Jednakże nawet Ci, co „lubią” a de facto potrzebują nieprzewidywalności, niepewności, ciągłego niepokój, różnych lęków i obaw, też czasami mają dosyć, dlatego nawet w. cyklach przemocy są naprzemienne pojawiające się okresy „miodowego miesiąca”.
W każdym bądź razie emocje są potrzebne, a kto do czego przywykł, tego poszukuje, bo bezpieczne jest to, co znajome.

Mnie również.  Dlatego podkreślam że to przykre. Wcale mi nie do śmiechu.
Jedyny zgrzyt Mordimer w Twoim rozumowaniu :  "beciak " mnie zdradził mimo , że był mężem i ojcem mojego dziecka, a To bad boy nigdy.

Piegowata To ja właśnie jestem w takim związku, gdzie bywa spontanicznie, koncertowo, ale i mam wewnętrzny spokój po fajerwerkach urządzanych przez mojego ex.
W tym związku odkrywam siebie na nowo, staram się luzować i taką, czasem beztroską, zwariowaną, mój Facet uwielbia mnie najbardziej.
Jednak częściej jestem zbyt zasadnicza, lub inaczej, zachowawcza.
Teraz jestem na etapie, że nie wiem czy to ja jemu odpowiadam. Jak już wspominaliśmy - chodzi o romantyzm.

Przyszło mi na myśl jedno pytanie. Ile z Was szukało następnego partnera na wzór ex?
Czy jeśli było się w związku z bad boyem, tęskni się za nim i szuka takiego następnego? Dla mnie to niezrozumiałe i nadające się na terapię, ale jak jest u Was?

Mordimer, a może byś tak kiedyś wyjaśnił, kto to według Ciebie ten alfa? Tak wiesz, konkretnie.

Poza tym co do Owieczki, to ona może tęsknić wcale nie za tym, co stanowiło cechy bad boya.

Pomyliłam Was

To na pewno
W ten wzór bywa też często lub tylko czasem wpleciony dodatkowy element(y)
Po takim je..ciu jest ulga ukojenie czasem kajanie skrucha (jednej strony) tymczasowa poprawa radość nadzieja obietnice.
potem to mija i zaczyna się napięcie w oczekiwaniu o którym pisałaś.
Im lepiej tym gorzej- im gorzej tym lepiej. Całymi latami to staje się niby normalne znane do bólu.

Nie chodziło o sex - tego mu nigdy nie brakowało.
Chodziło o zachęcanie się tym co potrafi , chwalenie i pobudzanie ego.
Sam mi to powiedział, że czuł się gorszy bo pracowaliśmy razem , a ja jestem naprawdę dobra w tym co robię.
A ta młoda patrzyła na niego jak na bóstwo, spijała mądrość z ust itp.
Starczyło mu tego na całe 2 miesiące i chciał wrócić, ale nie umiałam wybaczyć.

Masz mamę mądrzejszą ode mnie

To ja się podzielę swoim doświadczeniem. Mam za sobą dwa związki. Z pierwszym mężczyzną związałam się jako młoda dziewczyna. Zakochałam się bez pamięci, wydawało mi się, że złapałam Pana Boga za nogi. Był piękny ślub i piękne pierwsze pięć lat. Związek się rozpadł, bo na pewnym etapie zabrakło szacunku, spokojnej rozmowy, rozczarowaliśmy się sobą nawzajem, nasze idealistyczne oczekiwania względem drugiej osoby nie spełniły się. Dodatkowo okazało się, że mąż ma swoje sekrety – spotykał się z innymi kobietami za moimi plecami. Zapadła decyzja o rozstaniu.
Drugiego męża poznałam już po trzydziestce. Dla nas obojga był to drugi związek. Co ciekawe, drugi mężczyzna przypominał pierwszego – zorientowałam się po czasie. I w pozytywnym i negatywnym sensie. Chociaż mąż się zarzekał, bądź chciał wierzyć, że i on jest inny i że jestem zupełnie inna od jego poprzedniej partnerki, to ja widziałam tych podobieństw mnóstwo. Nie wiem jak to działa, serio, to zadanie dla psychoanalityka, żeby wyjaśnił, dlaczego wybieram wciąż ten sam typ partnera.