Umrę w samotności - chyba z wyboru;p - Netkobiety.pl

Teraz Twoja wypowiedź jest w zupełnie innym tonie. Kiedy ktoś mi zarzuca, że źle traktuję ludzi nie znając mnie i nie mając na to argumentów, to nie dziw się, że z automatu się jeżę;p

Myślę, że u mnie, wykluczając wygląd, to było bardzo podobnie, tylko w odwrotnych proporcjach, albo może 30% do 70%.

Edit: Poza tym sam widzisz - ja Cię odrzuciłam dystansem a część z tych 20% jego brakiem. To wszystko jest bardzo niewymierne, nie da się określić wszystkiego tak jednoznacznie.

Masz rację, nie wiem, jak się czują, ale wiem jak ich traktuję. Nikogo nie traktuję z góry, nie mam do tego podstaw, nie czuję się od nikogo lepsza, do wszystkich odnoszę się z szacunkiem. Jeśli jednak widzę zbyt wiele różnic, które w moim przekonaniu utrudnią nam komunikację, to odpuszczam.

Atrakcyjność też jest niewymierna i według mnie nie kończy się na fizyczności. Znam mnóstwo fizycznie bardzo atrakcyjnych panów, ale w środku jest dosyć pusto i to w mojej ocenie wpływa znacząco na ich ogólną atrakcyjność. Mówię poważnie, nie podobają mi się ładni, puści panowie.

Zgadzam się, u mnie jest bardzo podobnie, o czym napisałam już wyżej. Nie szukam konkretnego typu urody, nigdzie tak nie napisałam a każdy z moich byłych partnerów wyglądał zupełnie inaczej, od blondyna, przez bruneta, po łysego i dla mnie każdy z nich był najpiękniejszy i wyjątkowy, żadnego bym nie chciała fizycznie zmienić.

U mnie chemia rodzi się właśnie, gdy znajduję w mężczyźnie wrażliwość, lub gdy mnie zaskoczy swoim punktem widzenia. Albo gdy zaczniemy rozmawiać i nagle okazuje się, że jest już zbyt późno a my wcale nie mamy ochoty kończyć. Gdy mamy dla siebie "atrakcyjne głowy" i interesują nas wzajemnie nasze poglądy i zainteresowania. Albo gdy spotykamy się w jakimś wspólnym, duchowym miejscu. I kiedy jest ta ciekawość co jest w środku, jak z cukierkiem w sreberku. I kiedy dotyk zaczyna elektryzować, i kiedy spojrzenia nabierają nowych znaczeń. Naprawdę ciężko jest mi powiedzieć coś konkretniejszego, bo to nigdy nie wygląda identycznie, bo każdy jest inny, nie ma dwóch takich samych osób i nie ma dwóch takich samych "chemii";p

Dziękuję:)
Kiedy ludzie pisali, żeby zmienić nastawienie, zapytałam co konkretnie zmienić i w którym miejscu przesadzam. Wyjaśniłam też skąd takie a nie inne moje pomysły. Szkoda, ze zostało to odebrane jako negowanie.
A wątek założyłam również po to, żeby sobie z Wami pogadać:)

Aha i owszem - to, że nie ciągnie mnie do tego chłopaka i że mimo jego wartości lepiej odpuścić, też dostałam na forum. Nawet już podziękowałam za cenną radę i z niej skorzystałam.

Oby, oby. Wcale nie jestem co do tego przekonany
Dla mnie to są bzdetnę ogólniki z bajek dla dzieci "rozstaliście się bo to nie ten/ta", "jak przyjdzie ten moment to będziesz wiedział/a".
I co? Nagle dostaniesz strzałą amora i cała ta piramida wartości  i wymagań którą nabyłaś z wiekiem runie jak domek z kart?
Nie wydaje mi się. Stawiam raczej na to, iż wymagania będą rosły przez jakieś kolejne 3-5 lat a jak pojawią się pierwsze zmarszczki i cellulit to oczytana Pani, zejdzie z tronu bo konkurencja zacznie deptać po piętach . No, ale co ja tam wiem - jestem tylko facetem

Tak, bo Pani szuka tutaj potwierdzenia, że jej podejście jest słuszne.
Widać to po tym jak szybko prześlizguje się po niewygodnych dla siebie kwestiach .
Standard na tym forum - zamiast zastanowić się nad sobą, stworze historię to trochę zainteresowania i poklasku .
A jak ktoś przedstawi inni punkt widzenia, to się zjeżę i ofuknę.

Otóż Droga Autorko. Jeśli tak Ci dobrze w życiu ze swoimi wymaganiami to się ich trzymaj.
A jak Cię uwiera to się nastaw na dyskusje a nie komplementy.
Za 10 lat możesz tu napisać jak poszło .

Napiszę Ci o swoich odczuciach i spostrzeżeniach, a Ty zrób z tym, co zechcesz.

Nie, tu nie chodzi o silną wolę, ale o brak umiejętności przyjęcia krytyki w sposób konstruktywny (w przeciwieństwie do krytyki konstruktywnej), wskazuje to na egocentryzm i potrzebę trzymania pewnego wizerunku siebie, bardzo kruchego, który łatwo zburzyć, więc się bronisz i nie potrafisz przestać. Odpuść. To jest anonimowe forum, nikt Cię nie chce skrzywdzić, prowokacja też ma swój cel, żeby przebić się przez obrony ;-). Posłuchaj co inni Ci mówią i zastanów się, co to może oznaczać. Zawsze mona dopytać, co ktoś ma na myśli, nie nadinterpretuj. Zamiast obron, włącz autorefleksję.

Co do zarzutów, że Cię nie znamy i wyciągamy pochopne wnioski, to przecież wnioskowanie o niedostępnych bezpośredniej obserwacji Twoich cechach, czy stanach wewnętrznych, albo typowych zachowaniach (zjawiskach), odbywa się na podstawie obserwowalnych ich przejawów, więc wskaźnikiem dla zjawiska (A) nazywamy tylko takie obserwowane zjawiska (B), których zaobserwowanie umożliwia stwierdzenie obecności zjawiska pierwszego (A), z prawdopodobieństwem co najmniej wyższym od przeciętnego. Większość wskaźników ma głównie charakter probabilistyczny. U Ciebie pewne reakcje powtarzają się, co już daje pewną wskazówkę.

No widzisz Niezwykła to bardzo dojrzałe słowa. Z tym, że dla każdego ( w tym autorki) uczucie musi przybrać pewien kształt by tym "uczuciem" się stało i nie ma w tym nic dziwnego.
Jednak autorka wątku jeszcze tkwi w przekonaniu, że pozna kogoś kto ją zelektryzuje i wzbudzi silne emocje bo ten "książe" gdzieś tam być musi.
Z celowej wygody pomija fakt, że może to w niej jest coś co sprawia, iż mężczyźni reagują w sposób nie wpasowujący się w jej wymagania.
Bardzo podoba mi się stwierdzenie, że dla dobrego związku potrzeba umiejętności "obracania kamery". Czyli nie patrzysz jedynie na to czy coś Ci odpowiada, ale odwracasz "kamerę" i próbujesz spojrzeć z tej drugiej strony; bo to Twoja akcja, wzbudza pewną reakcje. Jeśli nie ma tej umiejętności, wchodzimy  w egocentryzm. Czyli myślenie tylko o sobie i własnych potrzebach.

Autorka nie odpowiedziała do tej pory w jaki sposób prowadzi rozmowę i co konkretnie sprawia, iż czuje się dobrze przy danym mężczyźnie na pierwszym spotkaniu.
Czysto hipotetycznie. Jeśli w rozmowie zadaje mnóstwo pytań, chcąc wyłuskać jak najwięcej informacji, to ja (akurat ja) bym wiał.
Wolę jak rozmowa toczy się swoim torem, jest luz i brak napięcia. Gdybym wyczuł, że ktoś mnie sprawdza, ocenia to mimo całej pozornej atrakcyjności, nie byłoby ciagu dalszego.
Podkreślam. Nie wiem czy tak wyglądają spotkania ze strony Pani tu piszącej bo wolała "przyfoszyć"

Bardzo zastanowił mnie tytuł tego wątku, ale padło tyle sensownych odpowiedzi, że powinno autorce dać do myślenia, co jest tak na prawdę ważne.

Co do ubioru...  mały quiz
uwielbiam trampki, dżinsy i T-shirty, czasem elegancką sukienkę i szpilki, czasem dżinsowa mini i różowe, landrynkowe buciki i koszulkę z brokatem. Jaką muzykę lubię????

Autorko ja mam dla Ciebie receptę na sukces - weź tego swojego majlocha na weekend w góry , a nuż okaże się że między nogami ma solidną knage i wtedy czy tego chcesz czy nie na pewno zaiskrzy.Nie myśl za dużo, bo Ci to nie wychodzi na dobre. Nie ma nic gorszego niż zestarzeć się w samotności. Pomyśl ile jeszcze życia przed Tobą, chcesz mieć dzieci... na to nie ma zbyt wiele czasu w Twoim przypadku. Życie w pojedynke to prosta droga do choroby psychicznej. Takie osoby są zgorzkniałe, wzbudzają litość, to widać po nich dopiero jak je poobserwujesz trochę np w pracy. Jak przegrali życie. Samotność to piekło i nie ma innej drogi i żaden kretyn na tym portalu nie wmówi mi że jest inaczej. Pewnie, do pewnego momentu jest fajnie,ale natury nie oszukasz- nadejdzie w końcu dzień kiedy natura sama pcha człowieka na kolejny level. Budzą się instynkty ojcowskie/matczyne, człowiek pragnie czyjejś obecności w czterech ścianach, zwykłego przytulenia, rozmowy.A tego nie ma. Druga opcja to , że trafisz na osobę która okaże się niewypałem. Ale są inne drogi które niekoniecznie mogą być męczarnią. Możesz z takim facetem mieć dzieci na których skupisz później całą swoją uwagę. A jemu od czasu do czasu zrobisz gałczana , szybki numerek od niechcenia i spać. I też tragedii nie będzie. Daj chłopakowi szansę, może Cię czymś zaskoczy. Może ma asa w rękawie albo w nogawce Szczęście jest na wyciągnięcie ręki. A że jest niemęski?- życie, teraz 80% męskiej populacji to ciotki.  Tak sobie wychowałyście facetów.Lepiej nie będzie, a na pewno będzie gorzej! Taki laluś mimo wszystko batem chyba potrafi się posługiwać?

Hmm Disco Polo ?

No to jak świat taki beznadziejny i po 30 facet ma Cię zostawić z małymi dziećmi, to może tym bardziej trzeba kandydata wyselekcjonować?
A w ogóle to teraz tak jest, że jak Pani powie- chcę bruneta to wszyscy blondyni uciekają?

Spokojnie. Autorka już jest w wieku, że ilość kandydatów spada. No, bo pomyślmy. Skreślamy
- tych co sa w zwiazku małżeńskim (autorka moze zwrocic na takowego uwagę i też ryzykuje kolejna stratę czasu, bo tacy szukajacy na boku umieja się maskować)
- rozwodników. Raz, że zwykle maja dzieci więc nie sadzę, by autorka chciała być macocha. Dochodzi odplyw gotówki w postaci alimentów. No i pewnie nie chciałaby kogos po prostu z tej “półki”
- kolejni to ci co szukaja tylko przygód i zabawy
- dalej skreślamy tych już na starcie nie pasujacych wizualnie i intelektualnie
- tych którzy sadzę sa w gorszej sytuacji materialnej niż autorka
I dopiero teraz dochodzimy do kwestii “podobieństw”. Jaki procent facetów zostaje?

Nie chcę urazić niczyich gustów muzycznych, ale nie cierpię disco polo. Uwielbiam za to Grechute, Vivaldiego, Nirvane, Metalice,  JLo, i mogę wymieniać do rana. Jaki z tego morał?

AUTORKO, zgodzę się z przedmówcami. Za dużo się roztrząsasz nad sprawami tak delikatnymi, których moim zdaniem, z samej zasady się nie definiuje. Bo się po prostu nie da. To się czuje lub nie. Myślę że jeśli ktoś wymienia, czego szuka w innym człowieku do stworzenia związku, jakie ma mieć zalety, przymioty, cechy, nigdy w prawdziwym związku nie był, bo tak na prawdę, to ciągła, ciężka praca i kompromisy obojga osób.

Problem obecnie kobiet naogladaja, naczytaja,  i nasluchaja się o wielkiej miłości z ksieciami. Potem szukaj takiej miłość i znajdą i w efekcie: chemia znika i pozostaje ruina

Pewnie i wśród mężczyzn tacy też się znajdą, jednak w moim otoczeniu większość się wyleczyla z tego.

Jak dla mnie czekasz na księcia na białym koniu, który na pierwszym spotkaniu zwali Cię z nóg wyglądem, seksapilem, inteligencją, dowcipem, wiedzą o regionie, historii, pokaże swoją pasję i jeszcze będzie czytał z Tobą poezję. Nierealne po prostu. Szukasz ideału, masz takie wymagania że ja jako mężczyzna uciekłabym chyba.. za dużo analizujesz, oceniasz. Każdy ma jakieś swoje oczekiwania względem drugiej osoby tylko trzeba też dać szansę tej drugiej osobie się wykazać, zachęcić ,dać sobie czas.

"Leczą" - niezły eufemizm na fakt poddania się i porzucenia oczekiwań dla zwykłej wygody pełnej michy, czystych gaci i jakiegoś tam seksu.
Jeszcze dopytam - jakbyś chciał to "leczyć"?

To już twoja nadinterpretacja.

Leczenie odbywa się na terapii albo na ustawieniach systemowych.

Tak m.in o to chodzi ale nie tylko.

Czemu miałbym w ogóle rozważać poddanie się terapii, w opisywanej sytuacji? To tak, jakby chcieć leczyć kogoś kto widział kawał świata z tego, że mu się rodzinny pipidówek nie podoba.

Ciekawe bardzo! Ile facetów ma takie wymagania? No bo, ja myślę, że mają jeszcze większe (niż Ty)? Szczególnie w dzisiejszych czasach!

A gdzie tam.

Z mojego doświadczenia, dla wiekszości facetów liczy się wygląd, plus jakieś wspólne wartości. Żeby nie było, są też tacy, co są oślepieni samym wyglądem, ale ich jest mniejszość.

To o wiele mniej niż wymagają kobiety.

Ma się podobać i mieć poukładane w głowie hmmm... mniej rozsądnych wymagań chyba się nie da mieć:)

Burzowy A jak to by mogło w ogóle pozytywnie wpłynąć na co kolwiek poza ego?

Prawdy typu "lepiej dobrze niż źle!". O albo "tylko się nie wywróć" mówione do dziecka. O wiem, znajdź sobie kochającego, czy takiego co seksualnie Cię zadowoli (to chyba ważniejsze dziś) męża albo wierną żonę. Nic tylko czerpać z takiej mądrości .

Sprawdzam silną wolę! ;)
Nie uważam Twoich wymagań za wygórowane. Co prawda diabeł tkwi w szczegółach, ale tym zajęli się inni.

Zasadnicza sprawa, może głupie pytanie, ale jak pojawia się temat "chemii", "tego czegoś" i pokrewnych "terminów" to sie trochę gubię, bo ilu ludzi to tyle odpowiedzi.
Jak właściwie ma się u Ciebie pociąg fizyczny do tej "chemii" ?
Musi być chemia, by pojawiło się pożądanie? Czy Tobie nie zdarza się odczuwać go do zupełnie nieznajomych mężczyzn? Czy umawiasz się z wszystkimi, nawet takimi którzy nie pociągają cię wstępnie jako mężczyźni, takimi którzy nie podobają się Tobie?
Ten ostatni chłopak pociągał cię kiedy się zaczęliście się poznawać, ale pożądanie znikło, kiedy ponawiał pytania o pozwolenie pocałowania Ciebie?

Nie dziwię się, na pierwsze pytanie można jeszcze było machnąć ręką, ale kolejne (zwłaszcza, że wcześniej pozwoliłaś) są już dla mnie... dziwne.
No bo ile razy jeszcze zamierzał o to pytać? Za każdym razem?
Jak zareagował na takie postawienie sprawy przez Ciebie? Słowa "więcej nie pozwoliłam" znaczą, że próbował kolejny raz (i że znowu spytał) ?
A może pogodził się z tym ? Nie próbował jakoś tego tłumaczyć? Brakuje tego (jego reakcji) w opisie tej sytuacji.
Ogólnie, to podejrzewam że większość osób kojarzy takie słowa czy zachowania partnerów, że automatycznie schodzi z nich powietrze i przechodzi im ochota na wszelkie amory. Nazwałbym taki niechciany bodziec-  "sex killer". Dla jednego z Twoich Exów była nim "frywolność", dla Ciebie np. pytania o pocałunek. Ja również takie mam, a właściwie miałem, bo od kiedy przyjrzałem się temu bliżej ich ilość stopniała niemal do zera.

To był ten "uzależniony"? Ten, który przedłożył nałóg nad Ciebie?
Wydaje mi się, że bardziej prawdopodobna przyczyna jest taka, że alkoholizm(?) wpływał niekorzystnie na jego libido...
Kiedy zwlekał z seksem (mimo, że jak rozumiem byłaś na tenże otwarta i nie mogłaś sie doczekać) nie stało się to dla Ciebie jego minusem i nie potraktowałaś tego jako czegoś niemęskiego, tak jak pytanie o pozwolenie na pocałowanie Ciebie tego ostatniego?
Jakbyś skomentowała fragment o "wyjątkowym traktowaniu"? Bo że poczułaś się wyjątkowo, kiedy nazwał Cię miłością jego życia (tzn. nie licząc uzależnienia) to się domyslam.

Frywolna ? To był jego główny zarzut? Chodziło mu o to, że (nomen omen:) nie stawał zawsze na wysokości zadania? Drażniło go to, że chciałaś częściej seksu niz on, a to kłóciło się to z jego jakimiś stereotypami pod tym względem? A może uznawał cię za "nimfomankę"? Możesz to rozwinąć?
I czy mi się wydaje, czy Ty przypisujesz temu słowu negatywne konotacje? Co jest złego w byciu frywolną (dla swojego faceta, czy w ogóle dla partnera/partnerki)? Czy my korzystamy z różnych słowników?

Pytałaś, czy zmienił (nomen omen) stosunek do Twojej "frywolności"?

Poproszę o inne przykłady.
Przy okazji- Jak możesz ocenić jego "męskość" na innych polach, tzn. tych niezwiązanych z relacją Kobieta-Mężczyzna, a bardziej z jego zachowaniem względem innych osób. Trudno mi powiedzieć co jest dla Ciebie najważniejsze (w Twojej definicji "męskości"), więc podam tylko kilka losowych słów-kluczy; zdecydowanie, konsekwencja, "agresja", odwaga cywilna, "energia", opanowanie, "konkretność", charyzma, inicjatywa itp.
Wobec innych jest tak samo dziwnie pierdołowaty, jak wobec Ciebie?

Dlaczego "przede wszystkim dla niego" ? Mimo, że nieco dziwacznie, lub nieudolnie, to jednak do tego seksu zdawał się przecież dążyć. Nie jest przypadkiem tak, że Ty - nieuznająca seksu bez milości przerzuciłaś na niego swoje podejście w tym aspekcie, by uzasadnić odrzucenie go i zamknąć ten temat?
I nie wydaje Ci się, że zachowałaś się w tym momencie podobnie jak Ex nr 3 względem Ciebie, który (rzekomo) w imię "specjalnego traktowania" podjął decyzję, która moim zdaniem powinna zależeć również od Ciebie (tzn. powinien uwzględnić m.in. Twoje oczekiwania, a nie tylko jego widzimisię)?

edit.
drobiazgi

Musisz pamiętać że nie ma ludzi idealnych i książę na białym koniu niestety nie przyjedzie Spotykaj się z ludźmi ale nie analizuj odrazu faceta jako potencjalnego męża może nawiążesz wspaniałą przyjaźń a dopiero potem narodzi się uczucie

cudowny temat. Właśnie mam podobnie jak Ty. I nie wiem czy mam jakiś problem czy jak... znowu poznałam kogos, spotykamy się miesiąc, chciałam go poznać bardziej, ale niestety nie czuje chemii...a bez tego nie wyjdzie nic Normalny facet, starszy ode mnie, ogarnięty, wesoły z zainteresowaniami a ja nie czuję nic... Przykro będzie się samej zestarzeć, ale z drugiej strony chyba lepiej żyć samej, spełniać marzenia, być ze swoimi przyjaciółmi niż być z kimś w domu i nie czuć nic...

maniola - bardzo dobrze mówisz, zgadzam się z Tobą w 100% a w szczególności z tym, że ne można być z kimś tylko dlatego że jest dobry, że w miarę wygląda, że rodzina i znajomi go lubią i akceptują... takie związki się rozpadają albo osoby żyją ze sobą ale tak naprawdę obok siebie. Potrzeba chemii, miłości, jakiegoś wspólnego szaleństwa
poza tym uważam że 30-stka to nie jest wiek w którym powinniśmy popadać w jakąś paranoje. Lepiej poczekać i stworzyć związek z miłości. bo jak nie ma tego czegoś to zaraz runie wszystko... bez chemii to nawet sex jest słaby.

Ludziom, którym się początkowe motyle w brzuchu mylą z chemią się dziwię, że mają problemy ze znalezieniem partnera.

Sam tytuł, pozwala odpowiedzieć, bez czytania reszty.
Nie ma samotności z wyboru, poza tzw. powołaniami męskimi i damskimi do służby Panu Bogu.
Reszta, to zwykła rezygnacja. Nie wybór.

Jaka miła odmiana :-))
Jak się uchowałeś bez stosowania PUA i tych wszystkich zabaw przyciąganie-odpychanie, wzbudzanie zazdrości, udawanie niezainteresowanego co by pobudzić do działania?
Wcale mnie nie dziwi, że nie stosując powyższych technik nie patrzysz na kobiety, jak na obiekty, wszystkie takie same zlane w jedną masę, z którymi trzeba postępować zgodnie z instrukcje ;-) Bo gdy „techniki” są sztucznym tworem i rodzajem maski, po którą trzeba się skryć, to zaczyna się mieć do nich pogardliwy stosunek i to wprost przenosi się na obiekt, na którym je uskuteczniasz. Tak do braku szacunku dochodzi pogarda :-/

PS

Akurat wczoraj pojawiła się ta myśl w innym wątku
Czy mógłbyś zatem to bardziej rozwinąć, Excop?
Jak to uzasadniasz, że nie nikt nie decyduje się na samotność z wyboru, a bardziej jest ona skutkiem rezygnacji/zaniechania?

Mogę, Magdaleno. Bo to ostatnie, co tu zacytowałem, potwierdza, że mam rację. Nie tylko w sprawie o modzie bycia "singlem", a i o powodach " powołania". Z podobnych powodów prawdopodobnie . Statystyk nie mam, uczonym nie jestem, ale swoje już widziałem. I nie tylko swoje.
Każde z nas, niesie swój bagaż przeszłości.
Ja swój bagaż, targam od dziesięcioleci. Ten zaprzeszły, nie może być przeze mnie zignorowanym, bo dzieci z niego są. Moje. I tylko moje! A i środek na zaparcia, porównane do motyli w brzuchu,  toleruję już.
.Przede wszystkim, nazwanie siebie samego wyznacznikiem być powinno w w tym wszystkim być.:)

Tak, po poprzednim, z pewnością.
Ale ten stan długo nie trwa. I zacznie doskwierać ta samotność prawdziwa. Tych wieczorów i nocy sufitu pęknięć oglądaniem wypełniana.