Jakiego partnera wybrać na życie? - Netkobiety.pl

Owszem chodzi w dużej mierze o ogólniki, bo takie też często są porady. A jak ktoś odchodzi i przychodzi to monogamia seryjna, tego też nie chcemy raczej.

Empatycznych najłatwiej znaleźć w psychiatryku. Empatia to zło.

Seryjna monogamia?:P to jak chcesz znalezc odpowiednią partnerkę nie próbując wchodzić w żadne inne związki?

Ja wiem, że ideałem dla pewnej grupy osób jest ta jedyna pierwsza i ostatnia jaką się zainteresowałeś, ale to raczej kategoria marzeń i rzadko się w realu sprawdza. Znam jedną taką parę poznali się w podstawówce. Ale oni mają już 28 lat stażu małżeńskiego, więc to raczej relikt przeszłości.

Tak przy okazji.
W tym temacie, reklamiarze netkobiet wyświetlają mi:
- meet Chinese women,
- meet Asian women,
- meet Russian women.

Więc może to jakieś rozwiązanie problemu Burzowego

A w jaki sposób zobaczyć, czy to ta osoba bez próby stworzenia relacji?:)
Nie pamiętam. Pierwsze co to mi się właśnie moi rodzice skojarzyli i ich 28 lat stażu małżeńskiego. Więcej na ten moment nie kojarzę, może o kimś zapomnialam.

Ale oczekiwanie, że kobieta mając 25 +/- lat nie była w żadnym związku wcześniej to trochę utopia a trochę koszmar, bo nie wiadomo czy nie chciała być czy po prostu nie nadaje się do budowania czegoś. Tak samo z facetem.

Ja słyszałem, że nic tak dobrze nie wiąże jak wspólny kredyt na 40 lat

Yyy no nie. Ja nie mowie o tym zeby w zwiazek wchodzic w byle kim kto sie nawinie, bo mam juz 30 lat.
Ja mowie, ze niektorych rzeczy nie poznasz w samej rozmowie zanim stwierdzisz, ze chcesz cos budowac. Zreszta takie poznawanie przez rozmowe to juz wstepne randki, a takich randek nie bedziesz robil przez pol roku, bo Ci dziewczyna zwieje. A jednak jakos trzeba relacje dalej budowac i rozwijac.
Czasami sypia sie zwiazki, w ktorych bylbys przekonany, ze to ta jedyna i co wtedy? Zmarnowany czas i seryja monogamia czy samotnosc do konca zycia bo przeciez juz nie jestes swiezy.

Na życie najlepiej wybrać dobrego partnera i nie oczekiwać, iż będzie najlepszy z najlepszych

Dla mnie to trochę jak pytanie z serii "Jakie auto kupić?" Taki wybór na rynku, każde ma coś innego, producenci prześcigają się w nowinkach, trudny wybór. A jak już się zdecydujesz i kupisz, to nagle po kilku miesiącach okazuje się, że jednak to nie to, że owszem bajerów sporo, ale awaryjne i mało komfortowe, silnik mało dynamiczny i parkuje się jakoś ciężko. Poza tym sporo zależy też od stylu jazdy i sposobu użytkowania auta przez samego kierowcę. Kiedyś kupiłam auto i w tym samym czasie mój kolega kupił identyczne, obydwa nowe, prosto z salonu. Ja jeździłam nim 11 lat i byłam mega zadowolona, żadnych większych awarii, jedynie wymiana części zużywających się. Kolega swoje sprzedał po 6 latach, wcześniej jednak utopił w nim sporo kasy, bo ciągłe awarie, jakieś dziwne niewytłumaczalne usterki itd. A wydawałoby się, że dwa identyczne auta...

Ze związkami też nie ma reguły. Każdy oczekuje czegoś innego, a nawet jak już wydaje Ci się, że znalazłeś ten optymalny model, to nagle po jakimś czasie okazuje się, że tu awaria, tam awaria i jakoś razem nam nie po drodze. Nie da się znaleźć dobrego partnera, wypełniając ankietę, w której zaznaczymy, że chcemy to i to, a tamto i siamto odpada. Trzeba po prostu próbować i próbować, ale zawsze ze świadomością, że istnieje ryzyko, że może się nie udać.

Są oczywiście czynniki, które od razu powinny dyskwalifikować kandydata czy kandydatkę na partnera. Warto zwracać uwagę, jaką ktoś miał przeszłość związkową i jak wypowiada się na temat swoich byłych partnerów czy partnerek. Tu można sporo dowiedzieć się na temat samego kandydata / kandydatki. Dla mnie istotne jest również to, jak sobie facet radzi w życiu i nie mówię tu o stanie jego konta, tylko o tej tzw. zaradności życiowej. Jeśli tylko ciągle narzeka i czeka, aż mu manna z nieba spadnie, to nie jest to dla mnie gość, przy którym będę czuć się bezpiecznie. Mężczyźni pewnie inaczej do tego podchodzą, ale sądzę, że też nie pociągają ich panny, które tylko czekają, żeby się nimi zaopiekować i generalnie nie potrafią nawet samodzielnie znaczka na list nakleić. Można by tu jeszcze trochę innych cech wymienić, ale cokolwiek byś sobie zaplanował, życie i tak napisze swój własny scenariusz.

Niektórzy ludzie są w naszym życiu tylko na chwilę i warto z tej " chwili " wyciągnąć wnioski . Każdy związek uczy i wychodzimy z niego będąc innym człowiekiem. Uważam ,że ludzie doświadczeni ( nawet w negatywy sposob ) są więcej warci niż Ci pod kloszem całe życie . Owszem można nie robić nic i czekać na tą jedyną ,ale skąd możesz wiedzieć ,że to ta jedyna skoro nie spróbujesz ,nie sparzysz się itd.
Ja uważam po swoich doświadczeniach ,że parter na cale życie to nasza bratnią dusza . W partnerstwie warto się uzupełniać .

Na pewno zwrócić też uwagę jakie ma relacje z rodziną , znajomymi ,stosunek do pracy i obowiązkow no ,ale cała reszta ciężko przewidzieć .

Myślenie kobiet wiążących się z kryminalistami też tak wygląda: co z tego, że kogoś okradł czy pobił, skoro jest dobry dla mnie i dla dzieci.

To, jak ktoś się zachowuje w stosunku do innych, pozwala ocenić, jak może zachowywać się w stosunku do partnera/partnerki, gdy odpadną motylki w brzuchu i związek wejdzie na kolejne etapy, które mniej przypominają bajkę, bo zawierają problemy życia codziennego.

Tylko weź drugą taką osobę znajdź. Albo przynajmniej o zbliżonym myśleniu. Kiedyś myślałem, że mi się udało, ale to była raczej fasada.

Ale ta filozofia z przechodzeniem ze związku do związku trochę coś takiego przypomina. Bo tak naprawdę jak myślisz ile % facetów w tym kraju do Ciebie pasuje? Pewnie coś koło 0.001% MAX, a myślę że mniej. To przy tak częstych podmiankach raczej skazujesz się na złe wybory. Oczywiście z drugiej strony być samemu i szukać, to też jakoś nie wiadomo ilu osób nie poznasz, dlatego jest to trudne jakiej filozofii się nie obierze.

No dla mnie to właśnie absurd jest, bo poznawanie się w związku, a nie przed , ale wiadomo mało kto tak myśli jak ja akurat.

No bo tak dziś selekcja wygląda .

Nom, a jednak dzisiaj (głównie od kobiet) się słyszy, że nie mamy prawa wypytywać o przeszłość . Co jest oczywiście niedorzeczne, bo inaczej idziemy w ciemno.

Raczej rzadko faceci zwracają uwagę na takie rzeczy, ale podobnie jak Wy chcemy bezpieczeństwa. Tylko bezpieczeństwo dla nas to jest to, że dziecko będzie nasze, że laska nie oskubie, nie zdradzi i nie zostawi. Czyli w zasadzie to jest to co jest najtrudniejsze do osiągnięcia dziś - pewność/stabilność.

Ciężko stwierdzić, bo nauka przez doświadczenie nie musi zawsze prowadzić do dobrych wniosków. A ludzie pod kloszem mogą do tych wniosków dojść samoistnie.

A nie miałaś nigdy tak, że z jedną osobą się dogadujesz o wiele lepiej niż z resztą? Że kogoś takiego wcześniej nie poznałaś, jest zupełnie inaczej. To może być ten wstęp do "ta jedyna".

Tak, ale to przez zaślepienie pociągiem seksualnym do takiego badboya. Trafi zwykłego i to, że jest dobry dla dzieci i dla niej nie będzie miało znaczenia. Zaskakujące, że wciąż są miliony takich kobiet.

To chyba za mało, bo dobrze się mogę czuć przy wielu osobach.

Burzowy czy coś się z tobą dzieje ostatnio? Bo nie wiem czy już mam zacząć się martwić...
Fajny młody ciekawy człowiek, a dylematy i rozterki życiowe jak u jakiegoś starego piernika, już nie będę palcem pokazywał  
Na początek i przede wszystkim trzeba wiedzieć ci jedno - nie zaplanujesz przyszłości, nigdy i z nikim, wybij to sobie od razu z głowy.
Pierwsze moje małżeństwo trwało ponad 12 lat bez żadnych kłótni. Drugie moje małżeństwo trwało ponad 8 lat, też bez większych zgrzytów.
Trzecie moje małżeństwo akurat nie doszło do skutku, ale jednak do pewnego momentu autentycznie wiązałem z dziewczyną poważne plany.
Po dwóch latach "chodzenia" ze sobą dostała ode mnie prawdziwy pierścionek zaręczynowy i byłem gotów w każdej chwili się z nią żenić.

Za każdym razem podejmując decyzję o zawarciu małżeństwa z każdą z tych kobiet, byłem na 300% pewien, że to jest TO i że to jest TA.
O innych celowo nie wspominam, bo z reguły (nie licząc jednego wyjątku potwierdzającego regułę) były to krótkie i raczej luźne znajomości,
ale te trzy o których mowa, nie zmusiły mnie torturami, podstępem czy czarami do tego, abym akurat właśnie JE zechciał brać sobie za żony.
Wszystkie trzy bez wyjątku, choć całkowicie od siebie różne, posiadały jedną cechę wspólną, a mianowicie to mityczne nieokreślone COŚ
czego inne nie miały i na ówczesną chwilę każdym atomem ciała, każdym zmysłem czułem, że z TĄ będzie mi dobrze, z TĄ będę miał dobre życie...

Dzisiaj mam 45 lat, zaraz mi stuknie 46 na zegarze i wiesz co? Oprócz garści fajnych wspomnień nie ma z tego wszystkiego już kompletnie nic.
Także sam wybór partnera czy kandydata na partnera, to jest stosunkowo prosta rzecz i najłatwiejsza część planu na ułożenie sobie z kimś życia,
prawdziwe kłopoty pojawiają się później i wtedy już wszystko zależy od tego jak obie strony sobie z nimi poradzą, bo wiecznie idealnie nie będzie,
prędzej czy później w każdym związku przyjdzie się mierzyć z mniejszymi bądź większymi problemami, to jest nieuniknione i czeka każdego.
Dopiero wtedy okazuje się tak naprawdę czy wybraliśmy dobrze... czy jednak niekoniecznie

A może po małej przerwie wiecie już gdzie szukać? Dalej na forum padają teksty o środowisku. Które są dobre?

Popieram.
Srodowisko to jedno, a własne nastawienie do plci przeciwnej, to drugie. Z takim nastawieniem do kobiet, jakie prezentujesz tu na forum, nie rokujesz dobrze jako partner.

No ok. To odpiszę sugerując się Twoim 1szym postem.

Nie zauważyłam. Pomijam gwiazdy, "celebrytów"

Ja np przez pewien czas przez swoje problemy psychiczne i pewne braki 'z dzieciństwa' przyciągałam pewien typ facetów ( a właściwie wybierałam). Pomogła psychoterapia.
Jakich powinno się wybierać... w moim przypadku sprawdziło się pewne podobieństwo do partnera (np oboje ekstrawertycy, podobne wartości, sposób spędzania wolnego czasu, podejście do pieniędzy).

Podać Ci adresy czy jak?

Nie ma czegoś takiego jak błędny danej płci, co najwyżej błędy konkretnych osób.
Być sobą, nie udawać, nie być desperatem.

Oczywiście, że tak. Sporo  takich znam.

No dobrze, zakładając że tak jest nadal pozostaje pytanie - i co z tego? Tak jak pisałam w innym temacie, widziałam zdrady w swoim otoczeniu. Jakoś nie zmieniło to mojego podejścia do monogamii, jakoś tworzę związek bez zdrad.   

To trzeba być z taką, która nie chce zmieniać. Oczywiście jeszcze zależy o jakiej zmianie mówimy, bo jeśli zawsze trzaskam drzwiami wchodząc do domu, a partner mnie prosi bym tego nie robiła i przestaję tak robić, to znaczy, że partner chce mnie zmienić? A jeśli palę, a on sugeruje ograniczenie nałogu, dla mojego zdrowia, to mnie zmienia?

Druga opcja to będąc z taką, co chce Cię zmienić nie dać sobie wejść na głowę.

To po prostu moje koleżanki, bliższe bądź dalsze. Żadne konkretne środowisko. Większe miasto w PL. Żadna niezwiązana z religią (piszę, jakbyś pomyślał, że mówię o OAZACH itd )

Niby tytuł wątku sugeruje pytanie otwarte, ale inaugurujący post już sugeruje pewien zestaw cech zarówno dla kobiety, jak i faceta.
Myślę, że lepiej/skuteczniej byłoby, gdyby dana osoba bardziej niż na szukaniu kandydatki/ta kierując się listą jej pożądanych cech, skupiła się na tym co przeżywa w sytuacji kontaktu i bliskości z drugą osobą. To nie takie trudne, bo można intuicyjnie czuć czy to jest TO, czy nie. Idąc dalej, można zrezygnować z listowania pożądanych cech partnera na rzecz rozwijania w sobie tych cech osobowości, które pozwolą na  komunikowanie się na kanałach niewerbalnych, po to, żeby wymieniać z drugą osobą emocje a nie zachwycać się jej cechami i wymieniać literalne komunikaty.

Łojejku :-O
Naprawdę do takich wniosków doszedłeś?

Nie wiem, ale ja bym się chyba nie ograniczała nawet co do płci :-P

Trudno. Inaczej nie potrafię tego wyjaśnić.
Chodzi o to, żeby mniej się koncentrować na cechach, a bardziej na tym, co odczuwa się w kontakcie z daną osobą. Po co Ci np. ktoś (zbyt) empatyczny, kto będzie świat ratował przed złem, ofiary przed katami, podczas gdy dla Ciebie w natłoku misji do spełnienia, chwili czasu nie znajdzie i będziesz usychał z braku uwagi, ciepła i czułości.
I tak może być z różnymi cechami.

Ale raczej wybieramy właśnie kogoś, kto te cechy przejawia głównie w stosunku do nas. Spodobać mi się może nawet średnio prowadząca się kobieta, bo jest ładna i dobrze mi się z nią spędza czas. Czy powinienem próbować z nią stworzyć związek? Nie, bo nie jestem że stali i kolejnego razu mogę nie przeżyć.

Tu się zgadzam, że musisz nazbierać więcej punktów doświadczenia na głębszym poziomie, wręcz zakładając porażki jako część eksperymentu.
I wsłuchiwać w siebie. Taki tam prywatny"spis cudzołożnic" stworzyć.
Ja na pewnym etapie miałam tylko jedno rozróżnienie do nawiązywania kontaktów- Dobrze mi przy nim..  lub źle mi przy nim.
reszta nieważna.

nie myśl co powinieneś, tylko czy chciałbyś.  A jej pewnie nie chciałbyś.

No więc raczej wracamy do listy cech.

Partnera na życie należy wybrać takiego jaki nam odpowiada, z jakim jest nam dobrze, bez oglądania się na zdanie i opinie osób bliskich jak również postronnych. Szukać należy w środowisku naturalnym dla naszego gatunku.

Też. Co prawda po drzewach już dawno przestałam chodzić umorusana razem z kolegami z podwórka, ale jest tyle pięknych jaskiń do zwiedzania... Żadnego miejsca nie da się wykluczyć. Poznać kogoś można wszędzie. Dosłownie wszędzie.

Masz też świetne samopoczucie.

Z tego, co czytam, podejrzewasz kazdą. Wiec jaki z Ciebie material na partnera (przypominam, ze tylko odnoszę się do tego co napisales, nie jestem Toba zainteresowana w ten sposób, to tak dla jasności, bo widze, ze niektórym to trzeba jasno mowic)
Co do podejrzeń - nieprawda, czasem ktoś jest zazdrosny w sposób nieuzasadniony.

Jeżeliby mi wmawial przez cala dobę, jakie to kobiety zdradliwe są, to trudno cos w tym robic konstruktywnego, serio. To jest niszczace dla relacji.

A mój maz to akurat jest zazdrosny tyle, ile trzeba.

Ech...Burzowy, tak łatwo schować się za „ALE”. Za niektórymi bardziej wygodnie niż za innymi, bo wtedy nic się nie da zrobić, chociaż bardzo by się chciało.
Kiedyś, jak już będziesz jakieś ALE w stanie nie tyle zaakceptować nawet, co pokochać, to będzie właśnie TO. Cała dzisiejsza reszta to tylko MGŁA, której potrzebujesz, żeby nie musieć do czegoś dążyć. Można wygodnie przysiąść i uznać, że właściwie wiem, ALE...
Twoje życie, Twój wybór. Chociaż trochę przykro, że Cię ALE trzyma, nie bacząc na wyrządzaną szkodę. Za wszystko kiedyś przyjdzie nam zapłacić.

Jego nastawienie do kobiet znikąd się nie wzięło. Nic się nie dzieje bez przyczyny. Nastawienie Burzowego do kobiet to wypadkowa stanu mentalnego współczesnych kobiet. AKCJA-REAKCJA.

Całe szczęście, że mi stała partnerka nie jest pisana.