Podejście do życia - Netkobiety.pl

Nie dziwię się że nie masz celu, chęci życia, jestes ciężko chory. Bez leczenia będzie ciężko Ci się samemu wygrzebać.

Nie ma u Ciebie możliwości, żeby iść na nfz do lekarza? Wiem, że prywatnie to są duże koszty.

Ktoś z bliskich wie co się u Ciebie dzieje? Masz  w kims wsparcie?

No tak, terminy odległe ile trzeba czekać? I tak się mogłeś zapisać. A nie możesz poszukać gdzieindziej, nawet jakbyś musiał dojechać?
Jakie/czego miewasz wybuchy?

Wiesz, ludzie nie wiedzą często jak się zachować, co zrobić, co powiedzieć, takie sytuacje sa bardzo trudne.
A czego tak naprawdę bys oczekiwał od bliskich? Tylko nie pisz żeby dali ci spokój, nie o to mi chodzi.
Ten usunięty temat/link z myślami był Twój? Mignął mi na chwilę.

Lucjan,
nie gniewaj się, że tu coś napiszę, że wstawię tu filmiki.
Zachwyciła mnie dziś znów filozofia. Gdybym mogła żyć jeszcze raz chętnie bym się jej poświęciła.

Znam to uczucie. Kiedyś myślałam, że tak głęboki żal straconego życia to odczuwa się tylko tuż przed śmiercią.
Jak wielki może być żal,
o krok od rozpaczy...

Robię. Rozpierdalam swoje zdrowie, żeby szybciej zdechnąć... Ot w zajebista wolność.
Chwalebny będzie dzień, gdzie mój dech nie nastanie.

Serio myślisz, że nagle myślenie na pstryczek się zmienia?

Mam swoją ocenę, jak widzę życie i dokąd zmierza.
Więc wiem, jak mogę oceniać, kiedy miałem możliwości, a je marnowałem.

Fantastycznie.

Nauczyłem wiesz... bo jakby to napisać. Pierniczenie, że nauczyć się i będzie git to można dzieciom opowiadać czy nastolatkom...

... a jest chujnia. Nie mam potrzeby akceptować stanu, który mnie nie zadowala w postaci resetu życiowego i jebania tak jakbym miał 18 lat przy gorszym zdrowiu.

Kochasz trzymać się życia i wiecznie szukać światełka?
Ja podziękuję. Nie mam potrzeby dalej twierdzić, że gówno pachnie fiołkami.

Z tego pisania "Zmień podejście, naucz się żyć" nie pada podstawowa kwestia - odpowiedź na pytanie - Po co miałbym to robić?
Całkowicie pomijasz fakt, że mogę mieć swoje obserwacje i zdanie, ale lepiej upraszczać temat i zwalić na 'beznadziejne nastawienie'.
I przy tym samym moja rodzina ma również nic do gadania. Skoro nie potrafią zrozumieć cudzego podejścia, to niech sobie dadzą spokój, bo tylko narobią szkody.

Wiesz co Lucek? Zaciągnij się na wojnę.
Jak już tak bardzo życie Ci niemiłe.
Może uratujesz jakiegoś innego chlopaka, któremu chcę się żyć  a musi tam siedzieć  w okopach zamiast przed kompem

Nic a nic się nie nauczyłeś. Co najwyżej zaklinałeś rzeczywistość. Ludzie uczą się żyć i czerpać siłę do życia z różnych rzeczy i możesz sobie kpiąco pisać o światełku, ale jesteś tym, co w sobie karmisz.
Jak karmisz w sobie nienawiść, zawiść, poczucie krzywdy i niesprawiedliwości, to nie jesteś facetem, który kocha kontakt z przyrodą i którego zachwycają góry oraz rozczulają psiaki, ani facetem zainteresowanym dziejami świata wstecz i w przyszłości, ale chodzącą i buzującą gniewem osobą, która nie widzi dla siebie miejsca i przyszłości.

Miej sobie własne obserwacje i zdanie, każdy ma swoje jak ma swoją …ekhm ;-) Dlatego moje retoryczne pytanie, gdy pytałam, czy Ci lepiej jak sobie dowalasz, nie było całkiem bez sensu. Wybierasz co w sobie karmisz.

To Twoje słowa z pierwszego postu tego wątku, napisane 4,5 roku temu.
Życie nie daje po równo. Życie każdemu do czasu do czasu przywali z półobrotu. To jest wpisane w naszą egzystencję jak Wielkie Arkana w talię Tarota. Tego się nie da uniknąć, to trzeba zamortyzować. Upadasz i wstajesz z kolan, poobijany raz więcej a raz mniej.
Ludzie dzisiaj mają dom a jutro zabiera go lawina błota, powódź, trzęsienie ziemi, wybuch gazu. Dzisiaj są zdrowi a jutro dostają diagnozę, że mają przed sobą kilka jedynie miesięcy . Dzisiaj spacerują z rodziną a jutro ta rodzina ginie w wypadku. To elementy naszego życia, których nie da się wyeliminować, możesz się jedynie ubezpieczy ubezpieczyć aby mieć z czym stanąć znowu do kolejnego etapu.
Jeśli skoncentrujesz się tylko na zagrożeniach i porażkach to stracisz radość życia. Ludzie szczęśliwi to nie ci, co nigdy nie zaznali porażki, ludzie szczęśliwi doceniają każdą dobrą rzecz pomimo porażek.
Kiedyś czytałam, że w Stanach ludziom wychodzi dopiero 4-5 interes. Te pierwsze trzeba traktować jako naukę.
Postanowiłeś zrezygnować z przyjemności życia żeby szybciej coś osiągnąć. Dzisiaj już wiesz, że to nie była najlepsza decyzja. Bo żyć pełnią  trzeba w każdym momencie. Nie należy wszystkich przyjemności odkładać na przyszłość  bo przyszłości może nie być. Trzeba dzielić równo pracę i cieszenie się jej owocami kiedy je masz.

Jedno co jest pewne w naszym życiu to jego zmienność. Falami przychodzą sukcesy i problemy, radości i smutki. Czasem się przeplatają a nieraz dopadają jednocześnie, i nie wiadomo bardziej się cieszyć czy pogrążać w rozpaczy. Nikomu nie jest to oszczędzone.

Każdy ma prawo do chwilowego załamania, do zniechęcenia, to ludzkie. Potem ludzie zabierają się ponownie za budowanie od podstaw, do mierzenia się z losem. Siła człowieka polega  na podejmowaniu kolejnych wyzwań.

Ambiwalentne to zaproszenie... ale chciałabym wiedzieć ... co tam ?