Podejście do życia - Netkobiety.pl

Bo życie zaczyna się dopiero po 40-tce Żarty żartami ale coś w tym jest. Być może młodsi dziś mają inaczej, bo żyją trochę inaczej od początku. Ja mając lat 30 byłem w kieracie utrzymania rodziny i przygotowania się na jej powiększenie. Owszem miałem swoje pasje ale one akurat nie wymagały wyjścia z domu. Dopiero jak już miałem dość dzieciaka i żony, to zacząłem korzystać i wyjeżdżać na spotkania z takimi jak ja. No ale to raz, dwa razy w roku. Więc ogólnie kierat dnia powszedniego. Nagle wybija 40-tka na karku i wtedy przydaje się jakaś młodsza osóbka na horyzoncie Nie żeby zaraz dopuszczać się grzesznych rzeczy (o myślach nie piszę ha, ha) ale trochę wprowadza życia i oddechu. Od paru lat trzymam się idei, że ma się jedno życie i trzeba realizować swoje pragnienia mimo, że komuś mogą wydawać się głupie. Ten rok na przykład mogę zaliczyć do udanych. Parę dni temu wysłałem do policji mój wniosek o pozwolenie na broń. Pół roku zabrało spełnienie wszystkich wymogów ale zrobiłem to i mam nadzieję, że policja nie dopatrzy się żadnych uchybień, i za miesiąc będę dumnym posiadaczem pozwolenia. Dziś byłem na zawodach strzeleckich. Deszcz, zimno ale ja miałem frajdę. Pomału zaczynam się rozglądać za czymś jeszcze. To jest ten czas

Dla mnie to raczej kolejna dekada ciągnącego się gówna zwanego życiem.

Przyłączam się do życzeń skoro mówicie ze po 40 zycie się zaczyna to trzymam Was za słowo mnie bliżej niż dalej

Czytałam Twoją dyskusję o anarchii z wypiekami na twarzy. Normalnie doskonałe.
Co to jest pigularz? Aptekarz?

Celem życia jest uczyć się życia. Kto nauczył się żyć, to już nie musi znowu żyć.

Cześć netkobiety! Przepraszam za spam, ale liczę na waszą pomoc i życiową mądrość
Razem ze swoją grupą projektową badamy zjawisko dotyczące marnowania żywności w Polsce i zwyczajów zakupowych.
Jeżeli znajdziecie chwilę, to będziemy bardzo wdzięczni za wypełnienie prostej ankiety i ewentualną rozmowę dotyczącą twoich zwyczajów zakupowych i żywieniowych. Pomożecie nam uczynić świat lepszym
Link do ankiety tutaj: forms.gle/Xp1JViwFp8Ve99Ry9

Niech kazdy zyje, jak chce, wazne by nie krzywdzic innych.

mysle ze na czesc aspektow wlasnego przebywania na ziemi mamy wplyw a na inne praktycznie nie. Masz wpływ na kondycje swojego ciała jak i własny rozwój. Masz wpływ na tzw szczęście lub tzw pech. Natomiast nie masz wplywu z jakiego levelu zaczynasz bytowanie . Jakiś scenariusz zdarzeń mamy przypisany do części logicznej - rozum/mózg inne do części mistycznej - serce. Znaleźć własciwy balans jest arcytrudny.  Wiec w większości mamy wpływ na nasz byt.
Zauważyłem ze w moim matrixie spotykam odoby ...nazwimy je "zwrotnice". Pojawiaja sie na krotki czas i przekierowują tzn podczas tych znajomości cos sie bardzo przestawia na inny tor tak jakby taki kop i hop gdzieś gdzie nie powinno mnie być, . tzn pchnęły mnie tam gdzie marzyłem być albo wskazały droge gdzie mam zasuwac po tego cholernego króliczka.

Szczerze mówiąc, nigdy nie obchodziły mnie te informacje. Ale mogę uczciwie powiedzieć, że  daje możliwość wygrania dużych bonusów, które prowadzą do zwycięstwa. Chociaż nie jestem wielkim graczem, ostatnio trochę wpadłem w szał! Ale czuję, że przeszedłem swoją pierwszą ścieżkę z tymi najlepszymi kasynami! Nie wiem, czy masz tyle szczęścia co ja, bo udało mi się na tym zarobić przyzwoitą kwotę.

Lucyfer666, jak teraz wygląda Twoje podejście do życia w okresie zbliżającego się kryzysu na skalę światową?
Dziś czytałem, że taka Sri Lanka jest na skraju bankructwa a realna inflacja w Turcji wynosi nawet kilkaset procent.
W dodatku, w niektórych krajach afrykańskich ludzie potrafią stać w kilkudniowych kolejkach po paliwo, by się na koniec dowiedzieć, że jednak dla nich nie wystarczy.

Jak Ty się na to zapatrujesz?

Plus przypadek.

Kłopot w tym, że nie można do niej dotrzeć.

Po co dłużej jak można krócej?
Mam takie dni, że do wstania z łóżka motywuje mnie tylko to, że nie zostawię męża z dwoma kotami i hipoteką

Z okazji Urodzin Lucyferze.

Same kopalnie uranu się nie zapełnią

Mi na tym nie zależy.
Od lipca mam stale podupadające zdrowie. Stały brak snu do stopnia notorycznych omamów i halucynacji.

Z tego co robię radości wyciągam, mam satysfakcję z pewnych dokonań i póki mam siły to robię co mogę, ale też niespecjalnie zależy mi na ciągnięciu życiowego wózka.
Kolejny rok leci. Nie widzę przed sobą realnych perspektyw do spełnienia się jako człowiek, nie mam chęci do pracy, gdy szykuje się radykalna zmiana pod względem zawodowym.

3 terapie (prywatne), wydane morze pieniądza, żeby wrócić do stanu wejściowego.
Aktualnie nie mam środków na taką zabawę, a od czasów pandemii nie mam stabilizacji finansowej, żeby sobie pozwolić z racji innych wydatków.

Ale zrozum, że nie mam pieniędzy na to. Po prostu aktualnie.
Miałem sporo wymuszonych inwestycji i nie mogę sobie pozwolić, a aktualnie mocno trzymam sakiewkę, bo nastroje konsumenckie na zimę nie będą dobre.
Chorobą się nie przejmuję - może mnie i pochłonąć. To nie jedyny czynnik, który decyduje o moim podejściu.

Jakby carpe diem :-)). Może to moje złudzenie, ale tak zabrzmiałeś jakbyś koncentrował się na tu i teraz, nawet jeśli powodem tego jest aktualny brak widoków na świetlaną przyszlość. To paradoksalnie niezła strategia na przetrwanie gorszych dni.

Jedyną stałą rzeczą są zmiany, więc odnośnie zmian w pracy, może warto poszukać w tym szans ;-)

Ajko dobrze Ci radzi, bo leki to niezła opcja, gdy brak pozytywów.

To nie carpe diem, ale wymuszony okolicznościami pracoholizm, gdzie 11-13 godzin przez sześć stało się normą.
Paradoksalnie ciężko się cieszyć, kiedy dorobek 10 lat leci wpizdziec.
Budować cokolwiek od nowa w moim wieku, a po grzyba? Rodziny mieć nie będę.
Z racji natury ludzkiej i tak będę człapał naprzód...

A co do leków psychotropowych, to czy drogie Panie brały takowe? Lubią ten jałowy stan?
Szczerze to lepiej używkami sobie stan poprawiać, bo w praktyce to i to i to syfem jest.

Nie do końca Madziu. Coś co budowałem 10 lat jest na krawędzi już drugi raz. Naprawdę wejście na rynek pracy w wieku 31 lat z oficjalnie zerowym doświadczeniem w branży wyuczonej inaczej wygląda teraz niż 5 lat temu. Od tamtego roku zleceniówka padła.

Żeby nie było. Ja nie izoluję się od ludzi itd. Ze znajomymi wręcz bardzo często się widuję, bo reaktywowaliśmy środowisko graczy. Z artystycznego hobby też satysfakcję czerpię, mimo dużo mniejszej ilości czasu (i ochoty z racji zmęczenia) jaką mogę poświęcić.

Po prostu od 2 lat nie mam poczucia postępów w życiu, tylko stanie w miejscu i oczekiwanie, jak coś w końcu spadnie z rowerka, bo tak ten okres u mnie wyglądał. Ja lekarzy i badania odpuściłem, bo naprawdę wolę mieć chociaż tutaj pewien spokój wewnętrzny, przyjmując, że będzie co będzie i tyle. Natura wie lepiej.

I've always felt alone. My whole life.
For as long as I can remember.
I don't know if I like it or if I'm used to it, but I know this; being lonely does things to you.

Feeling shit and bitter and angry all the time just...

eats away at you...

Wolne przemyślenia.
Tak mija czas i człowiek dalej w błędnym kole.
Na swój sposób rozumiem zmianę podejścia Rumuńskiego, Toma itd.
Dziwne czasy nastały

Aż nie poznaję Kolegi...