Jak budować relację z mężczyzną, aby zmierzała do związku? - Netkobiety.pl

No to będzie musiała znaleźć nienormalnego wg Twoich standardów.

Pierwsze wrażenie to zawsze jest uroda i szeroki pojęty sexapil....moja miałą te walory, do tego z czasem okazało sie, że jest z nią o czym pogadać, nie jest zmanierowana i ma iq wyższe niż średnia w naszym pięknym kraju. Kobieta w dobrym  starym stylu. No i wpadłem jak śliwka w kompot.

znamy sie ponad 10 lat, mieszkamy juz ponad 4 , jak Bóg da to niedługo we trójke. POzdrawiam i koniec offtopu.

życzę szczęścia- celem pytania nie było wścibstwo bynajmniej, tylko podzielenie się receptą na dobry związek
Zgodnie z życzeniem koniec off topa.

marta929292 fajnie że mój post podobał Ci sie:) widzę że trochę znasz moje poglądy:)u mnie to jest sprzeczne, chciałbym relacji która nigdy nie skończy się, z jedną dziewczyną która jest najlepszą przyjaciółką, dzieci na pewno nie, mieszkanie i ślub to bardziej skomplikowane, ale dalszy off-topic o mnie chyba nie byłby dla Ciebie pomocny. Rozsądna granica to chyba do 30-50 km, jeśli u Ciebie w mieście jest pod tym względem słabo.

Nie wiem z czego wynikają te ogromne wymagania mężczyzn o których piszesz, ale doradziłbym ignorować takie profile, zwłaszcza jeśli nie spełnia się kryteriów jakie oni określają. Najprawdopodobniej zresztą nie byłoby to odwzajemnione, i dziewczyna będąca ich wymarzoną nie mogłaby liczyć na specjalne traktowanie. Masz rację, że profili dziewczyn jest mniej, ale pod względem estetycznym prezentują się one lepiej. Ja korzystam z portalu S. i czasami zdarzało mi się oglądać strony innych mężczyzn, czasem był tam ktoś, z kim pewnie można by popisać. Niemniej jeśli wyobrażę sobie bycie dziewczyną to miałbym problem znaleźć kogoś kto odpowiadałby mi, ale raczej postawiłbym na samodzielne szukanie (jeśli weźmiemy pod uwagę internet, na żywo trudniejsze do zrealizowania), a nie odpisywanie tym którzy napisali pierwsi. Zgadzam się, że około 4-10 lat temu wyglądało to lepiej, aczkolwiek pamiętam założenie konta na S. w czasach gimnazjalnych (miałem 16 lat) i nie miałem powodzenia:) ale nic dziwnego, nie wiedziałem o czym pisać i wymyślałem jakieś fizyczno-matematyczno-filozoficzne teksty które raczej nie były ciekawe.

Praca - nie wprowadzałbym takich pojęć jak wartość na rynku matrymonialnym (w innym poście starałem się porównać do matematycznej średniej ważonej, ale tam chodziło o coś innego), jest więcej istotnych czynników. Sukces dziewczyny na rynku pracy to coś co podziwiam, natomiast brak pracy sam w sobie to okoliczność neutralna, w niektórych przypadkach może wymagać wyrozumiałości i wsparcia (np. długotrwałe bezrobocie, brak wiary w siebie, brak odpowiedzi na cv, brak odpowiedzi po rozmowach kwalifikacyjnych) lub może wiązać się z poglądami których unikałbym (np. przeświadczenie, że mężczyzna powinien jako jedyny odpowiadać za rodzinę którą zakłada). Wysoce niepożądaną sytuacją byłby układ, w którym jedna osoba zarabia, a druga osoba wydaje pieniądze, czyli po jednej stronie mamy obowiązek dostarczenia środków bez prawa samodzielnego kupienia sobie czegokolwiek, bo przez drugą stronę zaraz byłoby to uznane jako marnotrawienie "wspólnych" pieniędzy i prowadziłoby do konfliktu. Autorka trochę napisała o rzeczach jakie słyszała w dzieciństwie i mam nadzieję że opinie niektórych użytkowników nie będą miały negatywnego skutku.

ciekawe Burzowy:) w większości przypadków mam inne zdanie niż Ty, a w pozostałych zdarza się coś naprawdę świetnego:D to chyba jestem nienormalny, przyjaźń i poczucie bezpieczeństwa to jedne z tych rzeczy które są na 1 miejscu.

może zależeć od konkretnej osoby, mi podoba się wtedy, gdy nie jest to jedyna treść napisana w wiadomości, "cieszę się że do mnie napisałeś" i na tym koniec powodowałoby że nie wiedziałbym co odpowiedzieć, a gdyby było na początku dłuższego tekstu, cieszyłbym się że moje zainteresowanie jest odwzajemnione.

kategorię to ja już mam:D hahhaha

Pytanie, co rozumiesz, że po 3 spotkaniach "chcesz trochę więcej". Ważne też, jak im to dajesz do zrozumienia?

Totalnie nie rozumiem, dlaczego "facet powinien na początku "pisać jak szalony"? Dlaczego niby miałby się pokazywać w sensie "desperata" jakiegoś? Nie wiem, nawet o czym Ty mówisz?

Moja diagnoza. Jesteś rozpieszczona. Taki Duży Bachor, takie małe dziecko Resztę sama rozkmiń. Bo mi na to szkoda czasu Sorrki.

Wierność i przyjaźń to istnieje u facetów...U kobiet jest "mądrość etapu". Ja sie z tym pogodziłem, i podchodze do tego na chłodno, natury i biologi nie jestem w stanie zmienić, ale znając jej prawidła jestem w stanie przewidzieć pewne sytuacje dużo wczesniej. Odczytanie "prawdziwych intencji kobiety" nie jest takie trudne. Szukanie tu jakichś sił wyższych, uczuć itp to jest gadka dla ludzi co lubią bajki i baśnie fantasy. Ja podchodze do spraw uczuciowych bardziej z punktu naukowego, wolną wolę posiadamy, ale hormony i bodźce zewnętrzne czesto mają na nią decydujący wpływ. A co do mnie to od 10 lat nie rozglądam sie za cycatkami, bo już jedna w domu mam, do tego nie blachara bo o dziwo wykształcona i dobrze zarabia. ALe lubie takie wycieczki ad vocem.

No tak, jeśli nie miałeś okazji, to nie miałeś jak się określić. Pytam w kontekście tematu autorki, bo często użytkownicy portali randkowych nie mówią od razu czego oczekują, a potem dopiero ktoś marnuje czas a i tak nic z tego nie będzie.
Najważniejsze moim zdaniem to od razu Autorko określić cel- związek i jeśli po rozmowie czy randce ktoś nie podziela Twojej wizji, szukać dalej.

Zgadzam się w zupełności, należy się od razu określić. Niestety, ludzie kłamią i niektórzy będą ściemniać że chcą stałego związku i naopowiadają różnych rzeczy aby przekonać do tego drugą osobę, a w rzeczywistości chodzi im tylko o seks.

To prawda, nie ma co przesadzać. Bądź ze sobą szczera, po prostu.

Nie odpowiedziałaś na moje pytanie co przez to dokładnie rozumiesz. Proszę o konkrety. Twierdzisz, że nie zaczepianie i nie wciskanie się na siłę do jakiejś grupki, to niby w jaki inny sposób miałabym nawiązać z kimś kontakt? Chyba nie telepatycznie? Bo według mnie innego sposobu nie ma.

Nigdzie nie napisałam, że oczekuję, że ktoś mnie będzie zagadywał, bo - jak już wspomniałam - nie widzę na co dzień, by ludzie w ten sposób postępowali, takie rzeczy dzieją się raczej bardzo rzadko, a zwłaszcza w małych miasteczkach, gdzie jednak mentalność jest inna.

Czytałam tutaj ostatnio wątek innego użytkownika czy można znaleźć nowych znajomych po 30 zaczynając właściwie od zera. I widzę, że wnioski są tam podobne - jest to bardzo ciężkie, według niektórych wręcz nierealne. Czyli jak widać tamte osoby też nie poznają ludzi nagle na ulicy i nie zaczepiają. Jeśli jest się całkiem samemu, to nie ma jak i gdzie się wkręcić i koło się zamyka. Pozostaje chyba zaakceptować i nauczyć się z tym żyć, przestać się oszukiwać, bo robienie sobie nadziei jest chyba jednak bardziej bolesne.

Wiesz Marta, myślę, że nadzieję to Ty porzuciłaś już bardzo dawno i ewentualnie czekasz na jakiś cud, który i tak nie nastąpi, bo cudów nie ma.
Odpowiedziałam na Twoje pytanie, ale nie literalnie. Nie oczekuję, że będziesz „zaczepiać ludzi na siłę”,  „przeszkadzać im”, „wciskała się”, ale że się nimi zainteresujesz jak będzie ku temu sprzyjająca okoliczność, np. przytoczony przeze mnie spacer.

A byłoby też miło, gdybyś słuchała innych z uwagą, bo tak jak zinterpretowałaś moje pytanie, przekształcając je w fantasmagorię, to pokazuje, że doszukujesz się nawet w przejawach życzliwości jakiś ataków a przynajmniej nieżyczliwości i wpędzania na manowce, więc je trzeba natychmiast odpierać.
W ten sposób bardzo łatwo zniechęcić do siebie ludzi, bo ja np. już nie mam ochoty na kontakt z Tobą.

Podzielę się pewną obserwacją i doświadczeniem.
W mojej pracy od czasu do czasu odbywają się "imprezy". Z tej okazji przygotowuje się poczęstunek. Dziś to raczej katering, ale dawniej same coś piekłyśmy, pani X. przyrządzała boooskie kanapki z pomoca koleżanek.
Długo nie uczestniczyłam w tych przygotowaniach, nie śmiałam, nie chciałam się wtrącać, nikt mnie nie prosił. Aż pewnego razu jakoś tak wyszło, że się w te przygotowania włączyłam. Wiecie, jaki był komentarz? Że wreszcie i Piegowata pomogła robić kanapki.
Od tamtej pory nie czekam na zaproszenie, tylko pytam, czy "coś pomóc".
Uczę się od innych, bardziej otwartych osób, obserwuję je. Sąsiadka na przykład nauczyła mnie, że zamiast wzdychać, że nie mam z kim pójść na festyn, mogę zapytać tej miłej pani, z którą zawsze gawędzę o pogodzie, czy się przypadkiem nie wybiera.
I tak dalej.
Przy odrobinie odwagi oraz szczęścia można i jakiegoś miłego pana "upolować".

Jezeli chodzi o portale randkowe to tak to mniej wiecej wyglada, 90% sama nie wie czego szuka i czego chce. No poza sexem

Moze byc tak, ze oni też czekają na inicjatywe z Twojej strony - o dziwo wielu facetów tak ma, bo sparzyli się w przeszłości latając za jakąś babką, więc teraz wolą, żeby kobieta też pokazała jakieś zaangażowanie. Tobie może się wydawać, że pokazujesz, ale kij wie jak to oni widzą ze swojej perspektywy.

Wez pod uwage, ze kazdy ma swoje zycie. Jak sie nie odezwiesz, to inna sie odezwie - tak to dziala A te cale zołzy tez nie siedza z założonymi rękami, to jest mit. Kobiety często robia 1szy krok bo wielu facetow nie bardzo wie jak sie za to zabrać. To, ze przejmiesz inicjatywe nie znaczy ze jesteś jego, zależy jak to rozegrasz.

Wedlug mnie powinnas wybrac sobie kilku facetow, porozmwiac z nimi i nie koncentruj sie na jednym.... No chyba ze ten 1 akurat odwzajemnia zainteresowanie na tyle, ze warto się na nim skupić ale to się wyczuwa.