Jak budować relację z mężczyzną, aby zmierzała do związku? - Netkobiety.pl

Chyba Ty masz jakąś niechęć w stosunku do mnie, bo na siłę doszukujesz się wszędzie negatywnych znaczeń i jakiejś pogardy z mojej strony.
Po raptem JEDNORAZOWEJ ROZMOWIE na czacie (jakich wiele i zwykle na jednej się kończy) zaryzykowałam i napisałam do niego pierwsza, WYCIĄGNĘŁAM RĘKĘ do wspólnego "tańca", w takim kontekście to rozumiem. Mimo że głęboko w środku uważam, że na początku inicjatywa należy wyłącznie do faceta i ten szczerze zainteresowany tę dłoń sam wyciągnie, to żaden wysiłek.
Gdybyś zapytał tysiąc kobiet na ulicy czy raptem po jednej niezobowiązującej rozmowie na portalu randkowym napisałaby do faceta pierwsza, mimo że ten milczy, to podejrzewam, że może z 1% by zrobiło tak jak ja, a większość by olała, że skoro nie, to nie.

Do obraźliwych aluzji o koronie i księżniczkowaniu nawet mi się nie chce odnosić, bo szkoda słów.

Podejrzewam, że stało się tak tylko dlatego, że akurat leżał chory w łóżku i nie miał nic lepszego do roboty, a czuł się na tyle dobrze, że na popisanie sobie już miał siły, zawsze to fajnie zabić sobie z kimś czas.

Dlaczego uważam, że nie jest zainteresowany?
- nie dąży do kontaktu
- nie zapytał nawet o moje imię, a większość facetów, którzy do mnie zagadywali, szybko byli tego imienia ciekawi, on jak widać nie (na czacie mam tylko pseudonim)
- nie zaproponował przejścia na FB choć sam twierdził, że rzadko wchodzi na badoo i jakoś nie za bardzo je polubił
- w piątek miał mi wysłać pewne zdjęcie (taka nieistotna pierdoła, ale jednak pretekst do zagadania), a nie dotrzymał słowa, nie odezwał się
- nie zaproponował spotkania ani nawet lekko nie sugerował, że kiedykolwiek do niego dojdzie (np. "jak się spotkamy to Ci coś opowiem/pokażę...")

Już nie róbmy z faceta ofiary losu, bo nią zdecydowanie nie jest. Zainteresowany facet pisze, chce się umówić, nie doprowadza do dłuższych przerw w kontakcie, a gdy widzi ewidentne zainteresowanie ze strony kobiety, to jeszcze bardziej go to napędza do działania.

-Może nie dąży do kontaktu bo jest zajęty randkowaniem z inną? Może jak mu nie wyjdzie to się odezwie.
- Zapewne on pisze z tyloma kobietami,  i nie zauważył, że Ciebie nie zapytał o imię. Pewnie i tak by nie zapamiętał.  ( Ja sama często przed randką z neta musiałam wracać do początku rozmowy aby przypomnieć sobie jak facet się nazywał, albo liczyłam, że na spotkaniu przedstawi się).
- Nikomu kogo nie poznałam na żywo nie miałabym ochoty podawać FB. Po co ?? Możliwe, że do spotkania nie dojdzie.  A na Badoo rzadko wchodzi bo możliwe, że kogoś poznał ewentualnie zraził się już do tego portalu.
- Nie zaproponował spotkania bo może ma już grafik randek na ten tydzień.

A co do rozmowy o pracy mogła gościa nudzić - ja też nie lubiłam o tym opowiadać ( a mam specyficzną prace i każdego to interesowało). Zapewne większość którym opowiadałam była zafascynowana. A mi się już setny raz nie chciało opowiadać.

Proponuje zmienić portal na bardziej wartościowy. Na badoo będzie ciężko kogoś znaleźć. Chcąc nie chcąc musisz wyluzować z parciem na KONKRETNEGO FACETA którego nie znasz. Nie ten to inny. Będą następni. Zresztą nawet go nie poznałaś, może nie jest taki fajny jak myślisz. Inaczej to żadna z Twoich znajomości nie wyjdzie pozna internet.

Ogólnie to raczej polecam płatne portale. Badoo jest bezpłatne więc loguje się tam każdy, a jak już trzeba zapłacić to część osób które tak naprawdę nie są zainteresowane poznaniem kogoś odpuszcza.
Przerabiałam badoo,sympatię i GG.  Na tym pierwszym było sporo facetów którzy mieli problem z językiem polskim, nie wiedzieli co zrobić ze sobą w życiu. Naprawdę trzeba było się natrudzić by wyłapać kogoś ciekawego.  Na sympatii było łatwiej, chociaż i tam trafiali się mniej ogarnięci. GG było wielką porażką, jeszcze większą niż Badoo. Na pewno trzeba odsiać osoby bez zdjęć - skoro nie dodali to coś ukrywają. DO odstrzału są też tacy co podają nr telefonu lub FB - tylko po to żeby popisać za darmo, bo szkoda im płacić za portal.
Więcej portali nie znam. Ale może jeszcze ktoś coś poleci.

ODKOPUJĘ TEMAT Minęło pół roku i niestety u mnie nic się nie zmieniło...

Badoo usunęłam - bardzo mało mężczyzn z okolicy, a wśród nich i tak głównie te same twarze i zdjęcia, które widziałam na przestrzeni ostatnich 3 lat.
Tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że nie znajdę tam nikogo dla siebie, bo faceci stamtąd nie wyznają tych samych wartości w życiu co ja i szukają czegoś innego (głównie zabawy i niezobowiązującego seksu).

A nawet jeśli trafi się jakiś rodzynek, który myśli poważniej o życiu i chce budować związek, to może przebierać jak w sklepie z cukierkami - kobiecych kont jest co prawda mniej, ale za to są bardziej atrakcyjne i "ogarnięte", także jest spora konkurencja.
Przeciętny facet z wyglądu, ale za to potrafiący się wypowiedzieć, mocno wybija się na tle panów rodem z programu "Chłopaki do wzięcia" (zarówno pod względem fizycznym, jak i intelektualnym) i może tam śmiało mierzyć w panie sporo atrakcyjniejsze od siebie i może sporo wymagać, także i tak odpadnę w przedbiegach w tym niekończącym się castingu.

W realu nie udało mi się poznać nikogo nowego, nawet na koleżeńskim gruncie, a co dopiero tu mówić o randce. Nie ma gdzie, nie ma okoliczności, tu nic się nie dzieje, a ludzie są strasznie zamknięci.
Stwierdzam, że jestem całkowicie stracona, bo bez znajomych i ekstrawertycznego stylu życia chyba nie sposób poznać kogoś nowego w wieku 27 lat, w dodatku w tak malutkim miasteczku jak moje.
Straciłam już całkowicie nadzieje na cokolwiek, także pozostają mi wiecznie samotne spacery po mieście & parku i cieszenie się szczęściem innych, którzy potrafili dobrać się w pary, a nawet założyć już rodziny.

No ewentualnie żyje w jakimś innym, odległym wymiarze gdzie rzeczywistość jest zupełnie inna .

@Marta z czystej ciekawości, jakie rejony? Bo ciekawe, czy trafiłem na Ciebie na portalu przy okazji robienia (a właściwie to tylko próba) eksperymentu w temacie o randkach .

Z Tobą, czy z Martą? ;-)

Zatem...
NIECH MOC BĘDZIE Z WAMI
:-D

A co stoi na przeszkodzie żebyś Ty też w takie miejsca poszła? Magda może to Ty też 

Ale tu nawet nie trzeba specjalnie gdzieś wychodzić- tylko uśmiechać się do ludzi
I pisze to kobieta 20 lat starsza

no fakt , nie wychodząc z domu to zostają kurierzy i dostawcy pizzy 

a jak żle wyglądasz twoim zdaniem to wyjdz do fryzjera, kosmetyczki czy na zakupy..

Czyli celujesz w Panów koło 50, a tacy to faktycznie zagadują lub komplementują, zdarzało się nie raz i nie dwa, tyle że to nie mój target. Młodzi są bardziej dumni Nie wspominając o tym, że tutaj ciężko spotkać rówieśnika, który już nie trzyma za rękę stałej partnerki, nie mówiąc o pchaniu wózka przed sobą Uroki małomiasteczkowe i wiejskie, tutaj wszystko dzieje się szybko, albo zostaje się z palem wiadomo gdzie

zdziwisz się, ale nie celuję
Właśnie młodsi celują we mnie Tacy koło 30:) I to w królewskim mieście tacy mało dumni:)

Marta, a czego niby Tobie brakuje jeśli chodzi o atrakcyjność oprócz pewności siebie?
Nie ma brzydkich kobiet, są tylko ewentualnie zaniedbane.

Myślę, że z wyglądem jest nawet całkiem nieźle (choć bez fajerwerków, żadna ze mnie super piękność).
Gorzej z przebojowością, bo nigdy nie należałam do imprezowiczów i osób lubiących adrenalinę czy jakieś nietypowe aktywności, a głównie takie osoby są lubiane, są bardziej towarzyskie i nawiązywanie znajomości im tak jakoś łatwiej i naturalniej przychodzi. Zawsze byłam tą cichszą i spokojniejszą, do dziś najbardziej lubię zwykły spacer czy jakieś mini wycieczki, plus wieczór z książką. W klubach bym się nie odnalazła, nie jestem też miłośniczką siłowni czy sportów...

Jednak największy problem według mnie tkwi w tym, że tutaj nic się nie dzieje, mało ludzi się przewija i do tego nie są otwarci, tylko zamknięci w swoich kręgach. Jak wychodzą, to do pracy, do sklepu, coś załatwić lub spotkać się z kimś konkretnym, a żeby tak zagadnąć, to nie za bardzo jak i gdzie. W weekend jest mały festyn i jestem skazana na to, by znowu pójść sama, jak ta ostatnia pierdoła Ale postaram się przemóc i iść, mimo że to straszne, gdy na takie wydarzenia idzie się samemu, bo wszyscy wokół w grupach, no i mocno odczuwa się to piętno odizolowania, że nie miało się z kim przyjść... Boli to dużo bardziej od samotnych spacerów w ciągu tygodnia np.

A nie możesz kogoś zaprosić na ten festyn? gdzie to? może któryś netfacet pójdzie?

Niestety nie mam z kim pójść, bo właściwie znajomych już też nie mam żadnych. W czasach gimnazjum/liceum były pojedyncze "przyjaciółki", ale wszystko się prędzej czy później rozmywało, z różnych powodów, ale raczej kończyło się wbijaniem noża w plecy

Do niedawna miałam 2 "znajome", które przypominały sobie o mnie ze 2 razy w roku, z braku laku, gdy już nikogo ciekawszego nie było na horyzoncie i gdy chciały się spotkać na godzinę w środku tygodnia, w godzinach rannych, do tego najczęściej dlatego, że czegoś chciały - głównie pożalić się na faceta lub przyjaciółkę, a gdy się już pogodzili, to oczywiście stawałam się niepotrzebna. Więc ucięłam to całkiem, bo szkoda zachodu. Nie będę wiecznie zapchajdziurą. Chciałabym mieć jedną koleżankę, ale taką dobrą, z którą można się spotkać choć 3-4 razy w miesiącu na kawę, ale chyba oczekuję od życia zbyt wiele

A przekonanie mam stąd, że osoby ekstrawertyczne są zawsze otoczone wianuszkiem ludzi, czasem wręcz wielbicieli ( ) i brakuje im czasu na podtrzymywanie tych znajomości
Osobom introwertycznym i spokojnym ciężej się przebić i nawiązać znajomość, jesteśmy bardziej nieśmiali i zblokowani, niełatwo przychodzi nam "small talk", a już zwłaszcza z obcymi, no i wolimy z reguły samotnicze rozrywki, co nie sprzyja nawiązywaniu nowych relacji.

Chora kobieta! Co to za różnica, przecież nie każdy ma donośny głos, już nie wspominając o tym, że niektórzy mają wadę wymowy, czy też się jąkają... Nie wiem jak za coś takiego można dyskryminować, to wiedza powinna się liczyć.
Cieszę się, że udało Ci się uporać ze swoimi problemami i stałeś się odważniejszy i ciut bardziej przebojowy
Też staram się nad tym pracować i też widzę poprawę w stosunku do tego, co było w latach szkolnych. Niemniej wciąż mam sporo blokad w sobie i różnych strachów z tyłu głowy, że jak zrobię <to i to>, to ludzie będą się śmiać i mnie oceniać. Boję się wyzwań, nawet takich malutkich, tak samo odrzucenia, bo od dziecka cierpiałam z tego powodu na każdym froncie, również w domu rozdzinnym. Ale to długa historia, nie chce mi się do tego wracać.

Nie, bo mimo wieku jestem osobą totalnie niesamodzielną i niezaradną życiowo, także nie poradziłabym sobie tym bardziej w dużym mieście, tak zupełnie od zera i bez zabezpieczenia finansowego i bez pewnej pracy. Zupełna abstrakcja dla mnie.

Doskonale to rozumiem i zdaję sobie z tego sprawę. To dla mnie trudny i wstydliwy temat, z którego powodu mam wielkie kompleksy. Dlatego napisałam, że mój przypadek jest beznadziejny i już jestem stracona, nie tylko w kontekście damsko-męskim. Uciekam do spania, dobrej nocy życzę i dziękuję za odpowiedzi, zrobiło mi się trochę raźniej dzięki Wam

Odpisujesz tylko na to co jest wygodne, to zwiastuje spore problemy.

No właśnie, odpisywanie tylko na to, co jest wygodne, może być nieśmiałością, ale nieujęte w odpowiednie ramy wyglądać na bufonowatość.
Należałoby nad tym popracować, bo załóżmy że na tym festynie jakiś Pan podejdzie do Marty i zapyta o coś, na co Ona nie ma ochoty odpowiedzieć  i ma do tego prawo- ale w jakieś słowa grzeczne trzeba to ubrać a nie odwrócić się na pięcie.
To się ćwiczy.
I nawet jak zagaduje do Ciebie 50 latek, czyli nie Twój target, to o ile to nie chamska zajawka, to możesz parę słów zamienić- walcząc z swoją nieśmiałością.
Niekoniecznie ludzie traktują Cię jak cel, Ty innych też tak nie traktuj.

Bo nie odpisuję na prowokacje typu: "nie masz nic do zaoferowania facetowi poza tyłkiem, także jeśli się jakiś znajdzie, to uśmiechaj się, przytakuj mu na wszystko i odzywaj się jak najmniej"?

Edit: taką długą wiadomość napisałam, a wysłał się tylko kawałek, jakim cudem? muszę napisać od nowa

witaj, marta929292 postaram się odpisać w takiej kolejności jak pisałaś posty
1. mało mężczyzn na portalu randkowym w okolicy - możesz ustawić kryteria wyszukiwania również w większych miastach, ja np. miałem nawet odległe o 300 km i więcej, tylko że mi z różnych przyczyn taka sytuacja odpowiada bardziej niż gdy ktoś jest z tego samego miasta, Ty być może musiałabyś znaleźć kompromis uwzględniający niechęć/niemożność przeprowadzki, możliwości dojazdu do innego miasta (autobusy, pociągi, własny samochód), chłopak też może podróżować do Ciebie. To propozycja na wypadek gdyby u Ciebie w mieście nie było nikogo ciekawego
2. To co piszesz o portalach z punktu widzenia dziewczyny - casting, możliwość wybierania znacznie bardziej atrakcyjnych od siebie, duża konkurencja - to jest to samo co użytkownicy męskiej płci piszą o ich doświadczeniach z ich punktu widzenia. Wystarczy poczytać różne tematy na forum, chociażby mój https://www.netkobiety.pl/viewtopic.php … 9&p=78 do którego serdecznie zapraszam (kiedyś już u nas pisałaś), polecam też wypowiedzi net-facetów w tym temacie https://www.netkobiety.pl/viewtopic.php … &p=171 m.in. Rumunskiego_Zolnierza, akurat tam kontekst był inny ale postaraj się zauważyć z czego wynika jego nastawienie - najwidoczniej z braku sukcesów przez ostatnie 6 lat, tego że nie spotkał żadnej dziewczyny z którą dogadałby się. Poważne myślenie o życiu, chęć budowania związku, to coś o czym wielu mężczyzn marzy, ale nie mają powodzenia albo wokół nich nie ma dziewczyn odpowiednich dla nich. Zatem na ich tle wyróżniałabyś się pozytywnie.
3. niechęć do imprez, brak przebowojowości również będzie zaletą dla wielu osób, z tym że osobom mającym taki tryb życia może być trudno poznać się, bo jeśli na ogół siedzą w domu i wychodzą tylko w celu załatwienia jakiejś codziennej sprawy, wtedy nie ma jakichś okoliczności jak np. zabawa gdzie mogą nawiązać kontakt. Ela210 ma dobre rozwiązanie kwestii samotnego festynu:D
4. zaradność u kobiety jako pociągająca cecha - mam tak;) ale Twoje kompleksy nie muszą mieć uzasadnienia, bo po pierwsze brak zaradności nie powoduje że nie ma się szans, a po drugie każdy może mieć własne kryteria i dla kogoś to może wcale nie mieć znaczenia. Atrakcyjność innej osoby można by próbować opisać matematycznym wzorem, gdzie wspomniana cecha ma tylko częściowe znaczenie (jest takie pojęcie jak średnia ważona), a mimo to może trafić się osoba która w teorii nie powinna wcale się podobać a jednak zwraca uwagę i chce się spędzać razem czas. Sytuacja od której uciekałbym, to taka gdy brak zaradności łączy się z roszczeniowością, nastawienie typu: "ja sobie nie radzę, ale ty jesteś mężczyzną i ty masz zadbać o naszą rodzinę" - kiedyś porównałem to do relacji rodzica z dzieckiem ale to nie jest do końca dobre porównanie, bo mamy do czynienia tylko z obowiązkami rodzica ale nie można tego porównać do uczuć jakie są obecne w takiej relacji. Jeśli generalnie zachowujesz się w takim stylu jak piszesz, to chyba podobnie jak Lucyfer sądzę że jesteś sympatyczna, powinnaś mieć szanse na coś ciekawego, gdyby np. czasem udało się zmienić otoczenie z niewielkiego miasta na jakieś aktywności gdzie można nawiązać więcej kontaktów.

też prawie zepsułem;) ale udało się odzyskać większość, część muszę napisać od nowa. Brak wysłania części posta, z tego co zauważyłem, mógł wynikać z umieszczenia jakichś znaków wykraczających poza standardowe litery, np. czasem na forach widziałem że użytkownicy wstawiali takie dziwne emotikony które funkcjonowały tak samo jak znaki, wygląda na to że na tym skrypcie wstawienie takich powoduje ucięcie dalszej części wiadomości.

Także nie zamierzam odpowiadać na wiadomości typowego trolla, który stara się tylko zdeptać poczucie wartości drugiej osoby i pisze chamskie rzeczy bez żadnej wartości merytorycznej, także podziękuję za takie treści, nie zamierzam reagować na czysty hejt.

Odpisuje na dalszą część wiadomości, bo wcześniej mi coś urwało...

To nie jest tak, że nie rozmawiam z nikim, czy nie odpowiadam starszym. Nawet zdarzyło mi się samej zagadać do dwóch starszych pań, które widzę czasem jak spacerują z psem. Tylko że z taką osobą przyjaźni nie nawiążę, tak samo jak w dziadku nie znajdę partnera. Często zdarza mi się zagadać do kasjerek w sklepie np, zawsze podchodzę do nich z uśmiechem i jeśli jest możliwość, to poleci jakiś small talk, tak samo w kolejce u lekarza np. Tylko nic z tego nie wynika nigdy.

Na przestrzeni roku zagadało do mnie kilku facetów, ale zwykle w niezbyt sprzyjających okolicznościach (późnym wieczorem, gdzieś z samochodu, no nie wsiadłabym obcemu gościowi do auta). Z dwoma udało się pogadać za dnia, gdy zaczepili mnie na spacerze, ale nic z tego nie wynikło, w dodatku obaj okazali się być młodsi ode mnie. Najmilej wspominam pogawędkę z policjantem, zagadali mnie czysto towarzysko jak byli na patrolu, rozmowa trwała z 20 min i skończyła się chyba tylko dlatego, że już kończyli zmianę i musieli wracać na posterunek. Tego jednego często widzę na mieście, zawsze do mnie pomacha z uśmiechem. Fajny człowiek, taki wesoły i otwarty. Szkoda, że nie wyszła z tego relacja koleżeńska, bo może by mnie przedstawił któremuś z kolegów, bo on sam jest zajęty

Bonzo wybacz, ale połknąłeś o jedną czerwoną pigułkę za dużo - przynajmniej taki jest mój wniosek na podstawie niektórych Twoich postów. Owszem czasami trafiasz w punkt, ale czasami też w drugą stronę odbijasz.

Jak dla mnie też Bonzo czasami przesadzasz.

Pan Bonzo to chyba tu trafił ze słynnego forum dla pociesznych mizoginów?

spam - w sumie patrząc na skrót. to czasami aż trafny

Nie zdążyłam przed cenzurą linku, dlatego się upewnię. W sensie bs = bullsh*t?

Ale Marta nie jest nim zainteresowana jako osobą. Tylko tym. co mógłby jej dac.
Czyli nie poznalam Marka interesujący facet ciekawe co tam u niego? Tylko może mnie poznać Z kolegami czyli ktoś użyteczny lub nie

Cześć! Nudnytrudny, nie da się Ciebie nie lubić, Twoje posty na forum zawsze czytam z uśmiechem, bo bije od Ciebie taka fajna pozytywna energia i życzliwość
1. Tu jest pies pogrzebany, bo jako facet, który szuka zupełnie innego typu relacji niż ja (z tego co czytałam, to chcesz kobietę bardziej na odległość, żeby spotkania nie były zbyt częste, potrzebujesz sporo wolnej przestrzeni dla siebie i raczej nie chcesz się konkretniej w związku zobowiązać - typu zamieszkanie razem, ślub, dzieci - to u Ciebie odpada). No i dlatego to, co u Ciebie byłoby zaletą (np. odległość, luźne podejście) u mnie jest ogromną wadą. Chcę poznać kogoś naprawdę z najbliższych okolić, żeby ta relacja mogła się rozwijać w realu i żebym się w końcu przełamała pod kątem damsko-męskim, żeby udało mi się nawiązać zdrową relację opartą zarówno na bliskości emocjonalnej, jak i fizycznej. A do tego potrzebna jest obecność.

2. Tutaj chyba ciężko o obiektywizm, bo każdej stronie się wydaje, że "to ja mam trudniej". Z obserwacji mojej i moich internetowych koleżanek (które mieszkają w zupełnie innych województwach, więc oglądają na badoo inne profile mężczyzn) wynika tak, że panowie z badoo mają wymagania ogromne, tyle że w stosunku do kobiet, w stosunku do siebie już niekoniecznie. I nawet jeśli trafiają na fajną dziewczynę, która im się spodobała i do której napisali, to często znajdą sobie wytłumaczenie, że może trafi się jeszcze lepsza, więc po co się ograniczać. Nie wiem, może miałam pecha, ale wiele profilów w mojej okolicy wygląda wręcz przerażająco. A ci bardziej normalni przebierają lub szukają seksu. Playboyów i "typowych modeli" odrzucałam na starcie, jestem realistką i tacy faceci mnie nie interesowali nigdy, nawet w wieku nastoletnim nie podkochiwałam się w tych chłopakach, do których wzdychała większość szkoły. Wolałam tych zwyczajniejszych z urody, ale z fajnym charakterem, których wiele dziewczyn ignorowało. Serio nie wydaje mi się abym mierzyła nie wiadomo jak wysoko, zawsze należałam do tych, co podkochiwali się w intelekcie.

3. Pod kątem stałego związku niby zaleta, ale właśnie pod kątem możliwości poznawania LUDZI (jakiejkolwiek płci), to już ogromne utrudnienie. Gdzie znaleźć takie osoby w małym miasteczku? W bibliotece u mnie tylko mucha brzęczy, pustki. Wydaje mi się, że takie osoby też często nie wierzą w portale lub są na nie zbyt nieśmiałe. Poza tym od jakiegoś czasu króluje myślenie, że siedzą tam głównie osoby szukające seksu i niezobowiązujących relacji. Niestety przychylam się do tego po swoich obserwacjach. Dla porównania - jakieś 4 lata temu mam wrażenie, że te profile zupełnie inaczej wyglądały, były takie... zwyczajne. A teraz golizna, łańcuch na szyi, pozowanie przy Audicach i Golfach... Nie mówiąc o tym, że tak wielu panów ma takie zdjęcia, na których wyglądają wręcz agresywnie, jak mordercy z kartoteki policyjnej.

4. Jestem oszczędną osobą, mam duży szacunek do pieniądza, między innymi przez to, że zdaję sobie sprawę jak ciężko przychodzi go zarobić. Umawiając się na randki nigdy nie wyszukiwałam jakichś drogich restauracji, tylko wybierałam prostą kawiarnię i zamawiałam zwykłą kawę, bez dodatków. Oczywiście zawsze proponowałam, że zapłacę za siebie i nie miałabym z tym problemów, jednak panowie zwykle chcą zrobić ten gest i zapłacić, stąd nie wybierałam z karty niczego droższego, żeby faceta zbytnio nie obciążać. Jeśli spotkania były latem, to zdarzało mi się zasugerować zwykły spacer zamiast knajpy, bo nie zależy mi na "dodatkach" czy jakichś atrakcjach, tylko na poznaniu drugiego człowieka.
Chciałabym pracować, ale ciągle z tyłu głowy mam paraliżujący strach przed nieznanym, przed wyzwaniem, przed porażką. Ciągle mam w uszach słowa matki, która od małego bajtla była zimna, surowa, krytykująca i wmawiająca mi, że niczego nie potrafię, do niczego się nie nadaję... A jednocześnie zabraniała mi próbować czegokolwiek (np prasować), bo od razu były złośliwości, że ubranie przypalę, żelazko zepsuję, że ona i tak to zrobi lepiej. I tak całe życie ze wszystkim. Ktoś kto tego nie przeżył na własnej skórze nie zdaje sobie sprawy jak bardzo to odbija się na psychice i jak strasznie ciężko o odrobinę wiary, że mogę dać radę, że się nauczę, że potrzeba trochę czasu i odwagi. Dopiero od niedawna jestem ciut bardziej świadoma schematów w swojej głowie i uciekania przed ewentualną porażką. Druga sprawa, że ofert tutaj nie ma dużo, raczej szukają do pracy mężczyzn, typu budowlanka, zawodowy kierowca, magazynier, no ogółem praca fizyczna. No i pracodawcy też mają swoje wymagania i zwykle chcą już osoby z jak największym doświadczeniem, przebojowe, które nie boją się wyzwań.

Wiem, że trudno w to uwierzyć, ale ja na co dzień nie narzekam i nie jestem typem osoby, która obrzuca innych problemami, bo zawsze musiałam sobie z nimi radzić sama i nie lubię ludziom zanudzać i stawiać ich w niekomfortowej sytuacji Po prostu na forum to co innego - piszę o swoim problemie, więc chyba muszę wytłumaczyć z czego on się bierze? Jeśli już spotykałam się ze znajomymi, to raczej oni narzekali i szukali wsparcia, a ja byłam z tych, co starali się doradzić i znaleźć światełko w tunelu w każdej sytuacji, starałam się pocieszyć, rozbawić, odciągnąć od negatywnego myślenia. Sama też mam taki charakter, że wyjście z domu to dla mnie oderwanie się od smutków i zawsze wtedy staram się cieszyć miłą chwilą, dużo się śmiać, żartować. Przykład - gdy przez kilka lat mój ojciec ciężko chorował na raka (bywały sytuacje mega ciężkie, gdzie kilkukrotnie już go zabierali do szpitala na ratowanie życia), to ja musiałam być w domu podporą psychiczną DLA WSZYSTKICH, mimo że jestem najmłodsza. To ja starałam się trzymać ich w ryzach, żeby nie popadali w czarnowidztwo, nie ulegali panice i myśleniu o przyszłości, a skupili się na walce o TU I TERAZ. To ja zawsze musiałam mieć pozytywne argumenty w rękawie i trochę pełnić funkcję "psychologa rodziny", bo wszyscy wokół potrafili tylko wpadać w płaczliwą histerię i nawzajem się dołować. To też się gdzieś na mnie odbiło, bo z żelaza nie jestem, a ja nie miałam się komu wypłakać, musiałam w domu udawać twardość i optymizm, żeby reszcie się to udzieliło.

Co do policjanta - może to nie tak, że już tę relację przekreśliłam, ale zdaję sobie sprawę, że na jej rozwinięcie szanse są minimalne, bo od tamtej sytuacji minął już prawie rok. Nie mam jak go zagadać, bo on zawsze jeździ autem na służbie, więc pod radiowóz mu się nie rzucę Poza tym jak facet jest w związku, to raczej nowych koleżanek nie szuka, bo znajomych mu z pewnością w tym fachu nie brakuje (obu płci).

witaj Marta

czy ja dobrze zrozumiałam, że masz 27 lat i nie pracujesz ?

Aż musiałem zobaczyć na wiki co to znaczy mizogin...Kobiety kocham....a jedną nawet bardzo mocno, co ciekawe z wzajemnością.

A co do tematu i tego wodolejstwa...to zastanówcie sie troche i podejdźcie do tematu na chłodno i bez jakiś emocji...co ma do zaproponowania autorka jesli chodzi o rynek matrymonialny....Nie pracuje, nie ma znajomych jak widać, co może sie wiązać z "ciekawym charakterkiem", nie wiem jak z wyglądem, ale łądne dziewczyny nie mają problemu ze znalezieniem partnera, chyba że panna ma ego "over 9000". Lata lecą, a ja sama, no coś z tymi facetami nie tak....