rozstanie po kilkunastu latach wspólnego związku, córka... - Netkobiety.pl

mocne słowa
Insynuacje bez pokrycia i nieprawda.

A kto przypomnij mi wezwał policję i próbował akcji  z niebieską kartą ?
podłość, słabość - łatwo to przemieszać,pozamieniać jak komu wygodnie,a bywa że ludzie słabi są podli to taka "broń ostateczna",niby usprawiedliwienie,a ludzie podli bywają po prostu słabi w gruncie rzeczy, żadna wielka filozofia i odkrycie .
Akurat widzę, że córka od matki oberwała najbardziej,matka zachowuje się jakby nic się nie stało,niewiniątko.

Nie wiem Ela na jakim świecie Ty żyjesz ale dla mnie ktoś kto wzywa mi do domu policję bez powodu jest właśnie podły a nie słaby.
Napisz mi proszę jeśli możesz ale nie ogólnikowo co mialby zrobić Marek zeby wspomoc odbudowywanie wiezi między corka a ex. Bo rozmawiał z córką, zachęcał do kontaktu co nawet sama ex w sądzie potwierdziła. Tłumaczył ze sprawy między nim a mama to jedno a ona i mama to inna sprawa i mama ja kocha. Nie pisz tylko proszę ze na pewno Marek klamie i wcale tak nie robił bo w takim razie cała dyskusja w tym wątku nie ma sensu gdyż mozna od razu przyjąć ze wszystko jest kłamstwem i tak naprawdę Marek pil bil i zdradzal ex a teraz zmysla.

Nie szczegółowo tylko życzeniowo - napisz co Marek ma zrobi gdy tamta nie chce się dogadać np. w sprawie córki.
Marek dostał opiekę ona się z tym nie zgadza i zakłada sprawę sądową - co Marek ma zrobić żeby ta sprawa się zakończyła szybko i nie odbijała się na córce?

Mi wychodzi(idąc Twoim tokiem rozumowania) że powinien zrezygnować z opieki nad córką.
Tak?

Ale to nie on sobie zakłada sprawy sądowe tylko eks jemu. I jego chciejstwo nie ma nic tutaj do gadania.
Ponawiam, ma zrezygnować z opieki nad córką?

Ale eks nie chce widywać córki tylko chce mieć nad nią opiekę i córka ma mieszkać z nią.
A to oznacza ze Marek musi zrezygnować z opieki - unikasz pytania - czy Marek ma zrezygnować z opieki na rzecz eks?
Czy gdyby Twój były chciał zabrać dzieci sobie też byś tak poradziła?

Co oni mają naprawić jak teraz łączy ich tylko córka?

Jak łatwo dzielić Ci czyjś majątek.
Czy Ty podzieliłaś na pół wasz(Twój i eks) majątek? Ale tak równo?

Fajnie wygląda to na papierze.
Spotyka sie Marek z eks mówi to co napisałaś a ona na to chcę córki i połowę majątku.
Majątek - Marek godzi się.

Córka - co tutaj mu poradzisz?

Teraz to naprawdę bzdury wypisujesz.Mnóstwo jest postów Maku czy moich które zaprzeczają Twoim kolejnym insynuacjom.Dla mnie płeć to w takich sprawach kompletnie nie istotna sprawa więc to Twoje gdybanie  jest bez sensu  jeżeli to próba (jak na Ciebie to bardzo dziwaczna) wywołania wojenki damsko męskiej to tym bardziej bez sensu
Maku i ja z Beką to różnie bywało  zupełnie inne rzeczy pisaliśmy kobietom zdradzonym,zmyślasz
coś Ci odbiło,poniosło po prostu - w jakiś "akrobatyczny" sposób utożsamiłaś się z eks Marka

Te propozycje Eli, słuszne, czy też nie, zupełnie nie biorą pod uwagę jednego, małego szczegółu - rzeczywistości/stanu faktycznego spraw.

Pierwszy przykład z brzegu (chociaż też już o tym pisałem) - matka NIGDY nie miała z mojej strony ŻADNYCH przeszkód w spotykaniu się z córką. Chciała ustaleń sądowych - godziłem się. Sąd orzekał, że mam córkę wozić na spotkania - woziłem. Miały być wizyty w domu - wpuszczałem, przy niej nawet kilka razy prosiłem córkę, żeby mamie otworzyła drzwi, wpuściła do pokoju, porozmawiał albo poszła chociaż na spacer, etc. Kilka razy tylko "jakoś tam" się udało. Ale zawsze kończyło się awanturą, wielką "dramą" i krzykami obu.

Drugi przykład - zapadł wyrok w sądzie pierwszej instancji, w decydującej mierze oparty o opinię OZSS, wywiady kuratorów sądowych, opinie z MOPS, etc. W skrócie: dziecko ma mieszkać z tatą, spotykać się z mamą wg własnych odczuć/potrzeb, tata ma zadbać, żeby dziecko było objęte terapią psychologiczną. NATYCHMIAST zapisałem córkę do psychologa (nowego, bo pierwszego nie polubiła i poprosiła mnie o zmianę, a drugi - w wyniku czynników, o których pisałem, czyli agresji ze strony mojej byłej, "wypisał się" z terapii pod pretekstem problemów osobistych), a kiedy tylko psycholog zasugerował konsultację psychiatryczną, również stanąłem na głowie dosłownie, żeby w ciągu niespełna miesiąca znaleźć córce specjalistę. I co? Była zaskarżyła wyrok pierwszej instancji. Zażądała w apelacji każdorazowego karania mnie finansowo przez sąd, gdy tylko nie dojdzie to realizacji spotkania z córką, przymusowego skierowania mnie przez sąd na kurs dla rodziców (minimum 2 razy w tygodniu) i nakazania przez sąd wspólnej terapii psychologicznej jej z udziałem córki w mieście innym niż nasze miasto zamieszkania. O zarzutach, jakie wobec mnie "podniosła", nawet nie chce mi się pisać. Może jeden: "rośnie liczba nieobecności dziecka w szkole, co jest bardzo niepokojące." Frekwencja córki w tamtym momencie: 87%, wszystkie godziny usprawiedliwione (choroba, zaświadczenie od pediatry przedłożone).

Autentycznie az się włos na głowie jeży, ze matka może coś takiego gotować własnemu dziecku.
Ona nie rozumie jak krzywdzi córkę?
Nie rozumie ze jej zachowanie sprawi tylko tyle że córka nigdy nie ebdzie chciała utrzymywać kontaktów z matką?
Że wykreśli ja ze swojego życia?
ze nie będzie wiecznie dzieckiem,i gdy osiągnie pełnoletność,żaden sąd nie będzie mógł wymusić na niej wizyty z matką?

Korzystałeś z pomocy fundacji wspierających ojców?
Moim zdaniem również powinieneś zatroszczyć sie o przyszłość córki w tym aspekcie aby nie dostała pozwu o alimenty od matki,gdy ta popadnie w niedostatek.
zbieraj i trzymaj wszystkie opinie od psychologów i psychiatrów.

Skąd Ty wiesz czy pracuje czy nie?
I jak traktuje ją nowy partner?
Są 3 lata razem.
To są Twoje domysły.

A nie wydaje Ci się Maku że to pytanie jest bezczelne,  zważywszy na ilość argumentacji którą  tu zawarłam w porównaniu do osób którym się nie chciało nawet do tego co piszę odnieść?.
Bo sorry ale argumenty typu : to była jest winna  powtarzane w kólko i argumenty z D.. że identyfikuję się z jej sytuacją czy wręcz nią jestem to żaden głos w dyskusji na temat jak rozwiaząć  tę trudną sytuację.
Ale nie widzę by komuś na tym zależało.
Więc powtarzanie tych samych argumentów w kółko jest dla mnie bez sensu.
Proponuję więc jakoś przełknąć to że nie musisz mnie Maku rozumieć i nie zabije Cię to.

Nie Elu, nie jest bezczelne. I mi odpisujesz a nie całej reszcie.
Po prostu widzę że Ty unikasz odpowiedzi bo wiesz że byłaby tylko jedna i to byłoby źle odebrane.
Dobrze wiesz że aby nastał pokój i zaistniało to wszystko o czym piszesz to Marek musiałby zrzec się opieki nad córką.
Tylko Ty tego wprost nie napiszesz.
Córka.
Tutaj nic nie poradzisz, ona ją chce on ją chce - i wszystkie Twoje argumentu palą na panewce(bez urazy, już Ci to tłumaczyłem ale z jakąś maniakalną upartością wciąż powtarzasz to co powtarzasz) tak długo jak któraś ze stron nie zrezygnuje z opieki nad córką - a nie zrezygnuje - Twoje propozycję nie wypalą.

Poświęciłam się i przeczytałam ten wątek i doszłam do dość niepopularnego w całej dyskusji bardzo wielu osób wniosku, że coś mi się tu mocno nie zgadza.
Nie rozumiem na przykład skąd ta straszna wrogość córki do własnej matki. Przecież to nienormalne i mnie na mile pachnie tu zwykłym zmanipulowaniem dziecka przez ojca.
Zaledwie siedmioletnia wtedy dziewczynka potrafiła powiedzieć ojcu " dzwoni on", czyli ten rzekomy kochanek matki, bo dziewczynce udało się podejrzeć, kto wyświetlił się w telefonie.
Która siedmiolatka powiedzialaby w ten sposób " dzwoni on" i w ogóle wpadłaby na pomysł, żeby podglądać matkę.
Dlaczego to dziecko tak nienawidzi swoją matkę i wpada w histerię na samą myśl o tym, że miałaby ja zobaczyć?
To chore.
Nasunęło mi się jeszcze kilka innych refleksji po lekturze tego wątku, ale póki co piszę tylko o tym jednym swoim spostrzeżeniu.
Szczerze? Dziecko przeszło i przechodzi pranie mózgu, jakiego świat jeszcze nie widział i wszystko, całe to bagno, w którym dziecko żyje jest świetnie ukryte, bo ojciec dziecka jest starym wyga pedagogiem i doskonale wie, jak budować fikcję w papierach.

Otóż to, Ulle. To samo pomyślałam o reakcjach dziecka.
Nie ma szans by to tak wyglądało, gdyby dziecko nie było wciągane w temat.
A można je chronić,  jak się ma empatia i jest się w stanie wyobrazić jak może się czuć.
Dlatego dopytywałam co psycholog na to, bo nie ma szans by nie dostrzegł tego.
Na to pytanie usłyszałam żart o techno.
Paslawek, dziwne ze Ty z takim doświadczeniem nie rozumiesz jak zachowują się ludzie pogubieni jak jego była.Bo ona matką roku nie jest.
Wygląda na kogoś kto czuje się bezbronny wobec exa.
Wszystko Ci tu się dzieje jest efektem nastawiania dziecka przeciwko matce.
Skąd wiemy: po owocach.
Takie reakcje nie są normalne.
Więc ex ma tylko pozornie prawa do dziecka. Praktycznie ktoś pozbawił je relacji a dziecko jest u psychiatry.
PASLAWEK, czy Ty widziałeś by małe dzieci z patologicznych nawet rodzin wyrzekały się  rodziców?
A tu podobno była normalna rodzina.
Dziękuję Ulle że sie odezwałaś, już myślałam, że tu nikt nie zadaje sobie pytań..

Elu, dwa czy trzy dni temu weszłam na ten wątek i zaintrygowało mnie, że masz tak odmienne zdanie od wszystkich, a przecież znam Twoje wpisy nie od dzisiaj i uważam, że jesteś bardzo życiową osobą, bez skłonności do filozofowania, tylko piszesz na temat. Kiedyś starlysmy się o jakąś pierdole, ale Twoje zdanie cenie, podobnie jak ja czy np Szeptuch i kilka innych osób absolutnie nie kierujesz się uprzedzeniami odnośnie płci, zero seksizmu.
Pomysłam więc, że przeczytam ten wątek i momentami włos stawał mi na głowie, gdy uświadamiałam sobie, jak osoby komentujące nie potrafią myśleć - to porażające.
Czytałam dokładnie to samo, co inni, a widziałam kompletnie coś innego niż pozostali.
Po owocach ich poznacie - tak właśnie jest.
Po owocach ich poznacie.
Po owocach ich poznacie
Nawet nie po czynach, lecz właśnie po owocach.
Niech każdy przeczyta to zdanie i niech spróbuje na jego podstawie napisać rozprawkę. Trzeba rozłożyć to zdanie na części pierwsze.
I jakie wy tu widzicie owoce?

Oczywiście, że takie reakcje dziecka nie są normalne.
Zarówno Ela, jak i ulle widocznie nie biorą nawet pod uwagę, że relacja matki z dzieckiem wcześniej nie musiała być dobra.
Nie była wcześniej matką roku i teraz też nie jest.
Dziecko szybko rozumie, w kim ma oparcie, kto daje bezpieczeństwo i miłość.
A teraz mamusia chce "nadrobić", ale już za późno.

Jak napiszę piąty raz co ma zrobić dokładnie, to znowu padną pytania czy napiszę to szósty raz.
Więc zapraszam do lektury, bo nie jest tam tylko koncert pobożnych życzeń, jak chcesz to widzieć.

Nie widzę chęci na sprawdzenie tego prawdopodobieństwa, 
Pr,sciez to co ja piszę  mówił 1 szy psycholog u którego byli razem.
Niech Marek się nie martwo co zrobi żona.
Niech zrobi  to co on powinien. Ktoś misi przerwać ten supeł.
Bo tak to oboje niszczą  córkę

Trochę tu dużo wypowiedzi i parę pytań chyba do mnie również, więc postaram się odpowiedzieć "zbiorowo".
Najpierw rzecz najmniej istotna, chociaż nie dla Eli, bo wypomniała mi to na jednej stronie już chyba trzykrotnie. Tak, zażartowałem sobie delikatnie (raz na prawie 4 lata "meksykańskiego cyrku" to chyba jeszcze nie tak źle?), bo niespecjalnie przestrzegając zasad savoir-vivre, proponujesz odrealnione komunały, zupełnie (już to zaznaczyłem wcześniej) nie biorąc pod uwagę stanu faktycznego. Może ja i i chaotycznie/nieregularnie to opisuję pewne kwestie, ale, z drugiej strony, odnoszę jednak niekiedy wrażenie, że wyczytujesz z tekstu swoje wyobrażenia, a nie to, co jest zapisane.

@ulle: Skoro mnie już zdemaskowałaś, to niewiele mogę zrobić, jak sądzę, aby Cię przekonać, że się mylisz. Co do jednego rację masz - bez dwóch zdań, jak mówią, moja była partnerka opisałaby wszystko inaczej. W kwestii "technicznej" - kiedy ta cała historia zaczęła się "rozkręcać", córka miała 10, nie 7 lat. Przez cały ten okres, w trakcie wielu już rozpraw w kilku sprawach sądowych, różnorakich "przygód" z policją, MOPS, OZSS, psychologami, itd., natknąłem się na mężczyzn jedynie w przypadkach interwencji policyjnych, jednego sędziego i psychologa. Z nimi mogłem, naturalnie, zawrzeć "samczy spisek". Ale sądzisz, że zmanipulowałem wszystkie pozostałe osoby - czyli panie? Policjantki, psycholożki, psychiatrę, pracowniczki MOPS, szkoły córki, OZSS, sędzie (kilka różnych), itd...? I jednocześnie wyprałem, jak piszesz, dziecku mózg (w solidnie zakamuflowanym bagnie, nie zapominajmy) tak skutecznie, że nikt ani razu nie nabrał nawet cienia podejrzeń, tylko moja była i jej adwokat..?

Ktoś pytał o alimenty. Dotychczas nie wystąpiłem o nie na drodze sądowej. Była płaci, ale różne kwoty i nieregularnie. Ponieważ i tak musiałem (na żądanie sądu) sprawdzić, ile wpłaciła do tej pory, mogę powiedzieć, że od jej wyprowadzki prawie 4 lata temu, średnio wychodzi to miesięcznie ok. 430 złotych.

Przecież pisałem kilkakrotnie. Ostatnio również wspominałem.

Masz rację. Nie chciała ze mną być, więc odeszła.
Do swojej rodziny. Tylko bez swojej rodziny.
I chociaż zanim pojawiło się dziecko, mieszkaliśmy razem ładnych kilka lat, dopiero w 2018 zauważyła, że jestem potworem.
Ale od początku wiedziała, że jestem potworem.
Zdecydowała się jednak ze mną, mimo upływu lat i ciągłego słuchania "od kurew", zostać i założyć rodzinę/mieć dziecko, bo byłem od początku straszny.
Ale dopiero potem to zauważyła, chociaż wiedziała to od zawsze.
A romans z nowym panem rozpoczął się dopiero po wyprowadzeniu się ode mnie.
Tak około 2012-2013. 

Ja serio pytałam co powiedział o TWOIM  wplywie na sytuację.
Wyobraż sobie że czytam dokładnie i tam o tym nie ma mowy, a w przypadku terapii dziecka musiało to być poruszone.
Widzę Paslawek że bawi Cię temat. Cóż z twojej pozycji to pewnie problemy innych są rozrywkowe.

Autorze, sytuacja Twojej byłej partnerki od kilku lat jest tragiczna, ponieważ nie ma ona dostępu do własnego dziecka.
Ta kobieta zna Twój charakter i wie, że w życiu sam z siebie nie pójdziesz jej na rękę, nie pomożesz w nawiązaniu więzi i jej rozwijaniu z Waszą córką.
Gdy z Tobs rozmawia od razu nastawiona jest na opór, na kontrę, a ponieważ zależy jej na własnym dziecku, toteż uruchamia różne instytucje mając nadzieję, że w ten sposób obcy ludzie zmusza Cię, byś pomógł matce odzyskać dziecko.
Próbuje wczuć się w sytuację tej kobiety i nie wyobrażam sobie, jak ona musi tęsknić za dzieckiem i cierpieć. Również poruszylabym niebo i ziemię, by przebić się do własnego dziecka.
Córka jeździła co roku na wakacje do dziadków, do rodziny swojej matki i bardzo to lubiła, gdyż świetnie się tam czuła.
Gdy między Wami narodził się i konflikt Ty dużo wcześniej przed wakacjami już o kombinowałes, jakby tu zrobić, żeby córka tam nie pojechała, bo na samą myśl o tym robi Ci się słabo.
Tak napisałeś, a ja dla pewności przeczytałam dany akapit trzy razy, żeby mieć pewność.
Opisałeś rodzinę żony w bardzo nieciekawy sposób, tak więc aż roi się tam od dziwaków, cudaków, osób z depresją, panują tam jakieś dziwne relacje, generalnie według Twojego opisu dom rodzinny bibw ogóle cała rodzina byłej partnerki, to banda chorych na głowę ludzi, którzy mają rozwalone swoje rodziny i żyją bardzo dziwnie.
Ty autorze, jak się domyślam, pochodzisz z jedynie słusznej i normalnej rodziny i sam jesteś żywym świadectwem życiowej mądrości oraz przykładem dla dziecka, jak należy żyć w rodzinie.
Twoja była partnerka może i popełniała błędy wychowawcze, ale kocha swoje dziecko. Gdyby było inaczej od lat zacieralaby ręce z radości, że pozbyła się dziecka. Ona jednak o swoje dziecko walczy i nie dlatego, żeby Tobie zrobić na złość, lecz dlatego, że również ma prawa do własnego dziecka.
Bezpośrednio po studiach pracowałam rok w ośrodku wychowawczym i proszę sobie wyobrazić, że chociaż wszystkie dziewczynki tam ulokowane pochodziły z naprawdę bardzo patologicznych domów, to ja zwróciłam uwagę na to, że żadna nie wypowiadała się krytycznie na temat swoich rodziców. Było wprost przeciwnie, dziewczynki tęskniły, pisały listy i tworzyły fantastyczne historię na temat swoich rodziców, wymyślaly po prostu. Najpierw bardzo się dziwiłam, ale potem dowiedziałam się, że to zupełnie normalne - dzieci będące w takiej sytuacji przenoszą się w świat wyobraźni gdyż w ten sposób ratują się przed całkowitym zmiażdżeniem przez koszmar życia.
Dziewczynka wyciągnięta z domu, w którym za meble robiły butelki po wódce ustawione i rzucone byle gdzie opowiadała takie historie o swoim domu, że coś niesamowitego. Jej dom stworzony w wyobraźni był piękny, rodzice cudownie itd.

Tymczasem tu widzimy dziewczynkę, która od lat nienawidzi swoją matkę i boi się jej w sposób niewyobrażalny.
Nienawiść zawsze jest emocja destrukcyjna dla osoby, która jest nienawiścią przeżarta - każdy o tym wie.
Dobry ojciec chociażby ze względu na córkę i jej zdrowie psychiczne na przyszłość nigdy nie powinien dopuścić do tego, by mała dziewczynka doświadczała tak strasznej nienawiści.
Osmiele się tu wysnuć przypuszczenie, że ta dziewczynka w skrytości ducha wyobraża sobie matkę całkiem inaczej.
Na co dzień wypowiada się o matce negatywnie i broni przed nią rękami i nogami, jednak np przed zaśnięciem wyobraża sobie jak przytula się do mamy.
Nigdy się do tego nie przyzna, bo wie, że ojciec tego nie pochwali, a ona nie chce stracić także i ojca
Autorze, jeśli jest tak, jak napisałam, to bądź pewny, że kiedyś przyjdzie taki moment, że te kobiety odnajdą siebie, a wtedy Ty zostaniesz sam jak palec z poczuciem życiowej klęski.
Stracisz swoją córkę, może wtedy gdy ona będzie już dorosła i w niczym nie będzie od Ciebie zależała.

Gdybyś był mądrym ojcem pomoglbys jej matce w odzyskaniu córki.
Tak byłoby lepiej dla całej Waszej trójki.

Widzę Ela że na pytania nie lubisz odpowiadać a właściwie na pytania które Ci "nie leżą".

Autorze 400 zł to powinno wynosić kieszonkowe dla córki, a nie alimenty.
Idź z tym do sądu.

Tak, to prawda. Wielu ojców też walczy o dostęp do dziecka.

I tu się zgadzam. Niestety nie brakuje takich kobiet i mężczyzn.
Jeśli nie chronią dzieci, są potworami.
Natomiast kto zna to forum znajdzie mnóstwo historii gdzie się układa sprawy inaczej, nawet jak ten odchodzący rodzic nie jest aniołem.
Bo się myśli o dziecku.
W tym dziale całe stado historii na ten temat, gdzie kobiety głównie, bo to przy nich częściej zostają dzieci,  grzecznie odprowadzają pociechę do domu innej kobiety i byłego, nie trując że to zla macocha, nawet jak tak jest
To boli na początku.
Ale trzeba się z tym zmierzyć.

Przypomniała mi się przypowieść Bibilijna o dwóch matkach. Obie twierdziły że sa matkami dziecka o które toczyły zażarty spór. Wtedy sędzia powiedział; Rozetnijcie dziecko mieczem na pół, skoro nie mogą one same dojść do porozumienia. Jedna w tej samej chwili krzyknęła; Litości! Oddajcie dziecko tamtej ale pozostawcie je żywe. Sędzia nie miał wątpliwości że to ta kobieta jest matką dziecka.

Nie wiem dlaczego przypomniało mi się to teraz, bo śledzę ten wątek z zaciekawieniem od początku jego powstania.

.... i takie tematy jak ten.

Ela, szczerze? Ja tu nie widzę milości do dziecka u żadnego z nich, ani u matki ani u ojca. Każde toczy własną wojenkę przeciwko drugiemu, a dziecko stoi pośrodku tego wszystkiego i jakie szkody z tego tytułu poniesie, to dopiero się okaże. Na razie mnie osobiście przeraża, co oni wyczyniają z tym dzieckiem. Moim zdaniem ktoś powinien im po prostu to dziecko odebrać, bo ani jedno ani drugie na rodzica się nie nadaje. Tyle mam do powiedzenia.

" Dotychczas nie wystąpiłem o nie na drodze sądowej. Była płaci, ale różne kwoty i nieregularnie. Ponieważ i tak musiałem (na żądanie sądu) sprawdzić, ile wpłaciła do tej pory, mogę powiedzieć, że od jej wyprowadzki prawie 4 lata temu, średnio wychodzi to miesięcznie ok. 430 złotych"... patrzcie Ela i Ulle! To jest wilk w owczej skórze! Zdziera z biednej kobiety aż 430zl miesięcznie na nastoletnie dziecko. Przecież za to w obecnych czasach ledwie tyłek można sobie podetrzeć. P.s. Serio - przestańcie komentować w tym wątku.

powtórzę jeszcze raz ale dziwię się autorowi dlaczego godzi się na marne 400 zł. Tyle to powinno przy dzisiejszych cenach wynosić kieszonkowe dla nastolatki a nie alimenty.

Była Marka to klasyczna wariatka i dogadywanie się z nią to najgorsze co autor może zrobić. Da palec, ta weźmie całą rękę. Ela - już pisałaś, że to twój ostatni post w tym temacie. Dlaczego nie jesteś konsekwentna? W małżeństwie też tak pierdoliłaś bez sensu?

Ela sory bardzo ale przy tematach alimentacyjnych gdzie to on więc płaci i pojawia się to że przecież matka ma dokładać drugie tyle to zjawiają się kobiety i płaczą że przecież jej wkład to wychowanie, opieka, że to ona ma blokowany czas i wymyślają niesamowite historie żeby tylko ojciec płacił więcej. Bo jej wkład to opieka.

A tutaj nagle jego wkład się nie liczy i matematyka wraca do łask i pojawia się X2.

Sory ale hipokryzja level 10000.
Ale nawet jeżeli będziemy hipokrytami k dajemy to X2 to ponownie sory ale 800 to na jedzenie nie starcza przy dzisiejszych cenach.

U mnie idzie  min 1500 na osobę wraz z podstawowymi kosmetykami.

Zabawne jak ojciec ma płacić alimenty to nikogo nie interesuje skąd ma brać, nawet ma spać na ulicy ale ma pieniądze znaleźć.

Natomiast gdy mamusia ma płaci, to nagle przykro mi nie ma.