Może to nie depresja? - Netkobiety.pl

Będzie mi miło, jeśli odpowiesz na moje pytania konkretnie, wprost i nie wybiórczo - czyli nie pomijając tych, które są dla Ciebie niewygodne ...
Edit:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kłamiesz co do grupy Zdrowa Głowa ... teraz doczytałam Twoją wypowiedź o tym, że nie ma tam specjalistów, ani konstruktywnych porad.
Co jest oczywistą bzdurą, bo jednych i drugich jest tam na pęczki. Wystarczy przeczytać choćby kilka wpisów z odpowiedziami.
Ludzie z tej grupy pomogli mi bardzo w swoim czasie, kiedy ciężko było mi się wygrzebać z depresyjnego rzutu, który zrównał mnie z glebą.
Panuje tam również ogromna wyrozumiałość i życzliwość.
Teraz już wiem, że nawet tam nie zajrzałaś

Należę do tej grupy i w niczym nie kłamie. Tylko po co mam opisywać swój problem kolejny raz, skoro dostanę na pewno życzliwe ale znane mi już odpowiedzi, że mam iść do psychoterapeuty i psychiatry. Bo co można poradzić w takiej sytuacji. Znowu zacznę negowac te rady i tak samo jak tutaj dostanę komentarze, że nic nie chce ze sobą zrobić. Nawet jeśli odezwie się jakiś lekarz psychiatra to przecież nie pomoże mi przez internet. Musiałby zapoznać się z moją kartą choroby i zbadać mnie osobiście. Na tamtej grupie zauważyłam tylko jedna psycholog czy też terapeutke, a reszta to ludzie mający sami jakieś tam różne problemy. Prawie każdemu użytkownicy polecają pójście do psychiatry albo terapeuty.

Jako dowód, że nie kłamie iż jestem na tej grupie niech zaswiadczy fakt, że napisała teraz samotna matka, która ma objawy depresyjne. Żaden lekarz nie wypowiedział się w tym temacie, tylko jest wysyłana przez innych grupowiczow do psychiatry i psychoterapeuty. Ja chodzę do psychiatry czasem nawet co tydzień więc takie rady nic nie zmienia w mojej sytuacji. Dzwoniłam do PIK, pani nie podała żadnych grup wsparcia, tylko umówiła się na wizytę osobista za tydzień. Ma być mowa o jakichś bliżej nieokreślonych formach pomocy. Pójdę, zobaczę, ale zbyt wiele sobie nie wyobrażam.

Nie bądź niemądra. To że ktoś tam coś napisał i nie dostał NATYCHMIAST pomocy o niczym nie świadczy.
Jak sama nazwa wskazuje, jest to grupa wsparcia, a nie agencja udzielania porad o błyskawicznym działaniu.
Nie rozumiem, skąd u Ciebie presja na tylko takie rozwiązania ?
Jeśli jakieś działanie nie daje Ci momentalnej poprawy, to od razu je odrzucasz jako nie działające i nie rokujące.
Nic Ci nie pomaga, ponieważ po 3 minutach nie poczułaś się lepiej.
Zupełnie jakby nie przyszło Ci do głowy, że na efekty wszystkiego trzeba zwyczajnie poczekać.

Miss, ale Ty oczekujesz od ludzi, że będą siedzieć na FB 24/7 i błyskawicznie odpowiadać na wszystkie posty? Wyluzuj...

Grupa na FB nie jest od stawiania diagnoz, nikt tu nic takiego nie mówił. A Ty i tak diagnozę już masz. Tyle tylko, że oczekujesz, że ktoś machnie magiczną różdżką i nagle w sekundę Twoje życie się odmieni - no, niestety, tego się akurat nie doczekasz.

Ale wstydzę się że jak ktoś zobaczy moje imię 8 nazwisko i będzie wiedział jaka że mnie ofiara losu. Ktoś znajomy znaczy. Jeden mój znajomy tam jest, widziałam. Nie chciałabym aby wiedział takie rzeczy o mnie.

Gry w "Tak, ale..." ciąg dalszy.

Napisałam na tej zdrowej głowie ale jeszcze się nie ukazało.

A ja napisze po raz kolejny, ze nic ci nie pomoze, żadne wpisy, ani grupy, ani wchodzenie w relacje terapeutyczne, ani witaminki, jeśli sama nie zmienisz swojego nastawienia do swojego zdrowienia, i nie zrozumiesz, ze jeśli chcesz wyzdrowieć czy poczuc się lepiej, to Tobie ma na tym najbardziej zalezec, a nie terapeucie, albo grupie wsparcia, albo nam tutaj. Tu potrzebna jest Twoja determinacja przed wszystkim. Nic innego nikt nie wymyslil, ponad to, co tu na tym watku było przytoczone, ale Ty w zasadzie nawet nie zawiesilas oka na treści postow, albo tylko na tyle, by moc "odeprzeć" atak i udowadniać wszystkim, ze na ciebie to nic nie działa.

Od siebie zadam ostatni raz pytania takie

1. co w Tobie jest takiego, ze nic Ci nie pomaga (rzekomo), czym różnisz się od innych ludzi, ktorzy również byli w Twoim polozeniu i z tego wyszli,
2. Jeśli nic nie robisz w kierunku zmiany (poza negowaniem wszystkiego), to od czego miało by cos się zmienić?

No właśnie nie robisz, bo jakiekolwiek "próby" podejmowane przez Ciebie to są fejki. Od razu jesteś nastawiona na nie i na to, że wszystkim pokażesz jak się mylili. W zasadzie, wydaje mi się, że na to w wiekszości poświęcasz energię. Próbujesz czegoś przez pięć minut i od razu rzucasz, triumfalnie mówiąc: znowu się nie udało!

Jestes jak osoba, która wciska wszystkim kit, że chce schudnąć, ale jak przychodzi do ćwiczenia na siłowni, ucieka stamtad po jednej sesji i skarży się wszem i wobec, że na nią siłka nie działa, bo już taki ma metabolizm. Chociaż każda rozsądna osoba wie, że rezultaty widać dopiero po miesiącu, dwóch REGULALRNEGO wysiłku. Tylko, że łatwiej nie robic nic, użalać sie nad sobą i monopolizować ludzką litośc, niż włożyć aktualną PRACĘ w poprawę swojego stanu.

Nie udawaj głupa. Wiadomo, że nie o odchudzaniu piszę.

Czerpiesz radość z udowadniania psychiatrom, terapeutom i innym ludziom, że jesteś tak wyjątkowa iż nic na Ciebie nie działa. Podczas gdy sama w nic się nie angażujesz i wszystko odrzucasz. Trochę rozumiem- bez tego nie mogłabyś być unikatową jednostką, za jaka się uwazasz.

Nie napisałaś konkretnie czego nie robię. Niczego nie udowadniam mojemu psychiatrze. Co ja tu odrzuciłam? Jedynie pójście do pracy i bieganie, nic poza tym.

W ramach pracy nad sobą poszłam na angielski, żeby wychodzić z domu do dyskusyjnego klubu książki. Prawie codziennie chodzę gdzieś na dwór. Chodzę do lekarza, biorę leki. Na terapię prywatna przez dwa lata, albo więcej mnie nie stać. Byłam kilka razy ma oddziałach dziennych, nie pije alkoholu. To mało? Nie wiem co to znaczy pracować nad sobą. Właśnie napisałam do tych osób.

No, to jest nas dwie z taką teorią...

Dobra ściema nie jest zła.
A komentarz o treści:
"Ja Gdynia.
Mamy dużo dobrych terapeutów, tylko trzeba chodzić regularnie ☝
Mam namiary na dobrych psychiatrow też.☝
Pisz na priv do mnie , jeśli chcesz namiary. Podam.
Pozdrawiam."
Widziałaś ??

Gdybym była w podobnej do Twojej sytuacji, to rzuciłabym się natychmiast do prywatnego kontaktu z kimś, kto ofiarowałby mi taką pomoc.
Raz - ze względu na bliskość miejsc zamieszkania, co stwarza realne możliwości spotkań i kontaktu.
A dwa - że ta osoba ma z pewnością doświadczenia, które stały się i Twoim udziałem, a to dałoby Ci szansę na faktyczne zrozumienie.
I trzy - jest w stanie pomóc Ci namiarami na dobrych specjalistów.

Wlasnie z nią rozmawiałam. Poleca lekarkre która wzbudzała na oddziale dziennym negatywne emocje pacjentów. W tym moja. Leczyła mnie na bulimie, której nigdy nie miałam. Ja już pisałam tutaj, że za tydzień we wtorek jestem umówiona w analogicznym ośrodku tylko w Gdańsku.

Ja pass.
Nie mam za bardzo czasu, żeby bawić się w grę: "tak, ale"
Z resztą, nawet gdybym miała na to czas, to niespecjalnie ją lubię

Często niektórzy lekarze wzbudzaja negatywne emocje w pacjentach, bo dokładnie wyłapuja o co biega i nie chcą bawić się w gierki z nimi. A to powoduje wielki bunt i focha.

Nie przeczytałaś całego tematu i historii Miss. Ona się leczy od LAT, i to nie od jakiegoś jednego roku czy dwóch, ale od dekady. Terapeutów miała już trzech, jak również leczenie ambulatoryjne. Leków próbowała tony. Jak jej radzono kilka lat temu różne rzeczy, to je wszystkie odrzucała, tak jak robi dzisiaj i rezultaty widać.

To nie jest osoba, która chce walczyć ze swoim zaburzeniem (jakiekolwiek ono jest), ale ktoś, kto uwielbia się nad sobą użalać.

Dziękuję za zainteresowanie moją osobą. Lekarz na razie odstawil poprzednie leki, ponieważ nie mogłam po nich spać, a nakrecenie po ich zażyciu nie przekładalo się na działanie. Biorę tylko 200 mg ketrelu na noc. Staram się o przyjęcie do klubu samopomocy dla osób z problemami psychicznymi, ale nie wiem na razie czy zostane przyjęta, ponieważ to zależy od paru czynników. Nie wiem czy dam radę tam chodzić bo to jest 5 dni w tygodniu po 3 godziny dziennie. To nie jest terapia a raczej taki program wspomagający życie osób z problemami psychicznymi. Nie wiem czy mam depresję czy co mi naprawdę jest. Myślę czasem sobie, że może to nie depresja, skoro żadne leki nie działają. Może w starszym wieku ludziom że skłonnościami depresyjnymi po rostu czasem się tak pogarsza. Faktycznie, boję się jakiejkolwiek aktywności, a zarazem mam silne wyrzuty sumienia kiedy się nie ubieram i nie myje.

Niby fajnie, ale już mnie ogarnia lek, że nie dam rady tam chodzić.

A mnie się wydaje, że ty autorko wątku wyobrażasz sobie, że inni ludzie, to mają w swoim życiu cuda na kiju, że nic tylko atrakcje i atrakcje, a tylko ty jedna żyjesz jak pustelnik bez żadnej nadziei na lepsze jutro. A przecież nie jest tak, że wszystkim wokół jest lepiej od ciebie. Skąd wiesz ile ludzi patrząc na twoje życie tak naprawdę zazdrości ci. Bo patrząc z perspektywy np kobiety, która ma męża, dzieci ona mogłaby powiedzieć "chciałabym za, mienić się z missnowegojorku, bo ta kobieta to dopiero wie, że żyje, nikt non stop nie zawraca jej głowy, może robić na co ma ochotę, ma ciszę w domu, może zadbać o siebie itd ja natomiast mam męża, który jest np chamski albo głupi, albo leniwy, albo niezaradny, mam go po kokardki, wszystko jest na mojdj głowie, bo gdyby nie ja, to z głodu by zdechli i chodzili brudni oraz obdarci, wiecznie stoję przy tych grach i martwię się o dzieci bo jeden wpadł z źle towarzystwo a drugi coś tam innego, a i zdrowia już nie mam, kręgosłup i nogi po całym dniu siadają mi kompletnie, w sklepach drozyzna, ludzie patrzą na siebie wilkiem, o byle co kłócą się zazarcie, ile w tym narodzie nienawiści, - i tak może myśleć o tobie i o sobie jakąkolwiek twoja sąsiadka, a ty przechodzisz obok niej i pojęcia nie masz, że tak właśnie może być. Autorko wątku uwierz mi zdecydowana większość ludzi żyje zupełnie normalnie i monotonne, wiedzie zwykle życie pełne trosk i zmartwień, że brakuje czasu na zadbanie o własne zdrowie już nie mówiąc o odpoczynku. Każdy niesie j a kis krzyż. To może być choroba, bieda, beznadziejna rodzina, tępe dzieci, długi, sprawy w sądach, siedzą w więzieniach. No różnie jest i wcale niewesolo na co dzień. A że śmieją się i cieszą? No śmieją się i cieszą, bo lepiej tak żyć niż ustawiać się w najgorszej pozycji. Ludzie nie lubią też obnosic się że smutna mina, bo wola, by postrzegano ich jako szczęśliwych, a co przeżywają w czterech ścianach, to ich tajemnica.

Trochę masz racji w tym co piszesz. Ja już dawno zauważyłam w tym wątku, że Miss robi z forumowiczami licytację pt. "kto ma gorzej". Nawet jak jej ktoś napisze, że był w podobnej sytuacji i z tego wyszedł, to mu udowodni, że nie miał tak źle jak ona i dlatego mu się udało- każdy ma lepiej niż ona. Oczywiście, co za tym idzie, daje to absolutną samowolkę na taplanie się we własnym bagienku w nieskończonośc, zamiast podejmowania realnych zmian w swoim życiu.

Życzę jej jak najlepiej w dostaniu się do klubu samopomocy, bo może to coś wreszcie zmieni

Fajnie,że postawilyscie mi diagnozę.

Zwróćcie uwagę że te reakcje Miss które tak krytykujecie, czyli pesymizm, krytycyzm, niska samoocena, brak motywacji, konsekwencji w działaniu i inne, są w istocie skutkiem depresji, na którą najpewniej cierpi Miss.
To jest to co wcześniej napisałem, do osoby w depresji trzeba mieć dużo cierpliwości i tolerancji, bo jej zachowania są pozornie bardzo irytujące.
Natomiast Miss podziwiam za Jej cierpliwość na te Wasze uwagi i uszczypliwości

Sorry, nie ale wierzę w kliniczną depresję u osoby, która od dekady narzeka na wszystko, nigdy nie poczuła sie lepiej dzięki lekom, z góry zakłada bezskuteczność terapii, które podejmuje, i torpeduje każdą radę.

Szczerze mówiąc, to przypomina taką starszawą ciotkę, co umiera każdego tygodnia na wymyślone choroby i truje rodzinie o wszystkich jej bolączkach, zwykle kompletnie urojonych.

Na zaświadczeniu do klubu samopomocy od psychiatry mam diagnozę depresja przewlekła lekooporna

Chce mnie skierować do szpitala ale ja nie chcę tam iść. Mam dwa stare, schoroeane psy nie zostawię ich. Poza tym moja znajoma była 4 razy w szpitalu i nikt jej nie pomógł. Ma dalej nerwice i depresję. O elektrowstrzasah nic nigdy nie mówił. Ja jednak wstaje, nie leżę non stop w łóżku. Gdzieś tam wychodzę z domu. Nawet uczę się angielskiego, nie wiem czy to się nadaje na elektrowstrzasy. Byłam w środę na terapii grupowej dla osób z depresja i innymi zaburzeniami. Gdyby tych 9 osób było tak łatwo wyleczyć waszymi radami to by ich na tej terapii i w szpitalu tyłu nie było.

A nie masz rodziny by zajęła się psami na jakiś czas? Może mogłabyś wynająć osobę do spacerów i opieki na kilka godzin dziennie? Jeżeli lekarz Ci sugeruje szpital, to chyba wie o czym mówi.

A masz się za ładna kobietę z potencjałem na jeszcze ładniejsza czy pod tym względem też kaszana? Jak się ubierasz? Malujesz się troszkę? Przecież ty kobieto od lat niczego innego nie robisz, tylko zaszczuwasz sama siebie. Dziś jesteś w takim stanie, że przypominasz zaszczute zwierzątko, które nie wie, z której strony dostanie kopniaka i wiesz o tym, że nie tylko życie to z tobą zrobiło, ale przede wszystkim ty sama. Dbasz więc o siebie, żebyś podobała się sobie jako kobieta czy jest wszystko jedno. Jaka masz figurę? To może być twój atut czy twoim zdaniem wprost przeciwnie? Gdzie się ubierasz? Czy twoja mama widzi w jakim jesteś stanie? Martwi się? Wypycha cię do ludzi czy jesteś jej niewolnikiem? Nie chciałabyś żeby matka chociaż raz zobaczyła cię uśmiechnięta? Spedzacie czas razem i narzekacie tak że mentalnie ty już pod wpływem starej matki też uważasz siebie za stara? Zadaje ci te pytania, bo najciemniej jest pod latarnią, a gdybyś tak szerzej otworzyła oczy, to może dostrzeglabys sama bez psychiatryczny prochow co powoduje, że zamiast energicznie chodzić po ziemi ty pelzasz jak niedolezna staruszka. Odpowiesz mi? Odpowiesz wszystkim nam, osobom, które tu z tobą rozmawiają?

Moja mama strasznie przeżywa mój stan. Już jest tym zmęczona i zniechecona. Ale na terapiii grupowej była o tym mowa jak ciężko maja najbliżsi chorych na depresję. Mąż jednej z uczestniczek chodzi na specjalną grupę wsparcia dla chorych na depresje. Pyta żony czy on już też nie powinien brać tabletek.           Ulla czemu pytasz mnie o wygląd, myślisz, że ktoś kto ma problem z codziennym ubieraniem się myciem jest zrobiony na bóstwo. I co moja uroda ma do choroby, bo nie bardzo rozumiem