Cały urlop spędzam w domu i jest mi z tym źle - Netkobiety.pl

Nie bądź nieszczęsliwa... Jestes zdrowa, masz dobra pracę, nawet płatny urlop od czsu do czasu

Żartuję, bo wiem co czujesz:) Też tak miałam...

Wychyl się ze swojej skorupy, zadbaj o przyjaciół, daj coś z siebie innym, zainteresuj się czymś, co sprawi, że będziesz w jakimś określonym gronie ludzi..
Nie wiem, co cie interesuje.. Może joga? Albo spływy kajakiem? Może klub miłosników okolicy? Teraz istnieje mnóstwo mozliwości, aby znaleźć ludzi podobnych do ciebie.

Znalazłaś ten portal w necie, więc mozesz znaleźc każdy inny, gdzie znajdziesz ludzi podobnych i tak samo samotnych.

Powodzenia.

Dokonałaš wyboru. Nikt Ci nie kazał siedzieć w  domu.
Też spędziłam tegoroczny oraz zeszłoroczny urlop w miejscu zamieszkania. Pieniądze za tzw. wczasy pod gruszą były potrzebne na przetrwanie, a nie na rozrywki. Bywa i tak. Ale to wcale nie znaczy, że nie korzystałam z dostępnych możliwości.

Nikt Ci nie poda na tacy dobrego towarzystwa i udanego urlopu wiec mozesz miec zale i pretensje tylko do siebie .

Mądra i słuszna strategia.
A może czasami potrzeba nam takiego snucia się w szlafroku i z włosem w nieładzie? Miewam takie dni.

A czy ja mam do kogoś pretensje?  Nie lubię jak ktoś pisze byle co byle tylko napisać i zaistnieć w temacie.

Wiem,ze czasami takie dni w samotności spędzone w domu są potrzebne  Tylko ja tego mam aż za dużo bo  tak wygląda prawie każdy mój wolny dzień.
Przełamalam się kiedyś pojechałam sama na wakacje i jakoś nie mam najmilszych wspomnień. Owszem wkoło dużo ludzi zazwyczaj rodziny ,pary, a single owszem w grupach i w takim wieku ze mogliby być moimi dziećmi
Byłam kiedyś na forum dla singli i była tam możliwość wyjazdu wakacyjnego. Ale z rozmów tych ludzi; ich wspomnień z poprzednich wakacji wydawało się że na tych wycieczkach piją sporo alkoholu. Zadałam pytanie czy ktoś nie pijący odnajdzie się w ich towarzystwie. Nie uzyskałam odpowiedzi. Wyjazd był dość drogi jak na moja kieszeń żeby ryzykować wiec odpuscilam. Wogole te wyjazdy dla singli są jakieś jak dla mnie za drogie, płaci się chyba dodatkowo za to ze jest się singlem. Wiec dlatego zależy mi na tym żeby mieć kogoś z kim można sobie taki wyjazd kilkudniowy zorganizować za mniejsze pieniądze bo wiem ze się da .
Ciężko w tym wieku znaleźć kogoś do towarzystwa.O przyjaźni nawet nie wspominam i chyba aż tak mi na tym nie zależy. Bardziej zależy mi na tym żeby mieć z kim od czasu do czasu pójść na spacer, pojechać do kina czy teatru. Tak tak dla mnie kino czy teatr wiąże się z wyjazdem wiec fajnie mieć kogoś z kim będzie się wracać wieczorem z obcego miasta.  Moje znajome mają rodziny, dzieci. Mieszkam w malutkiej miejscowości i tutaj panuje jeszcze wsrod niektórych przekonanie ze samotna kobieta stanowi zagrożenie dla mężatek bo jeszcze rozbije jakąś rodzinę. Mam młodsza znajoma. 10 lat temu poznała faceta i z jej ust usłyszałam takie mniej więcej słowa "teraz musze uważać na koleżanki ograniczyć spotkania bo jeszcze mi mojego X.któraś poderwie ".i było to powiedziane poważnie nie na żarty. Po tym nastąpiło znaczne rozluźnienie znajomości. Ktoś tu kiedyś na forum pytał czy spotkał się z takim zjawiskiem ze wdowa nagle traktowana jest jako zagrożenie. Otóż są środowiska w których takie zjawisko na pewno ma miejsce. Nie wszyscy mieszkają w dużych miastach gdzie myślenie jest trochę inne a i życie singla łatwiejsze chociaż by z uwagi na większy dostęp do rozrywki. Ja z wielu rzeczy rezygnuje bo np nie mam jak dojechać i wrócić do teatru czy opery. Albo ostatnio wycieczka organizowana w mieście -wyjazd i powrót w takich godzinach ze się tam nie dostanę rano a wieczorem nie będę miała powrotu.

Wrrrr! Aż się znowu zalogowalam na wieść o tych wdowach i mężatkach.
Gdybym miała izolować męża od społeczeństwa w obawie przed zakusami innych kobiet to ja chromolę takiego męża.
Jestem teraz sama, mam różnych znajomych, mężatki też. Niedawno byłam na koncercie z koleżanką, która wybrała się z dorosłą córką, inną swoją znajomą, za to bez małżonka, który zmęczony wolał zostać w domu. Wylądowałyśmy wszystkie po koncercie w pubie na piwku.
Uznałam za normalny i naturalny stan rzeczy, że sporo czasu spędzam teraz w pojedynkę, choć oczywiście nie brakowało i mnie trudniejszych momentów. Uważam, że ta właśnie niezależność daje mi odwagę wyjścia do ludzi, wystawiania nosa z domu.
Kilka dni temu odbyłam długą i serdeczną rozmowę o życiu i różnych ważnych sprawach... na cmentarzu. Spotkałam tam znanego z widzenia starszego człowieka, ten mnie zagadnął: "Dawno pani nie widziałem" (groby naszych bliskich są tuż obok siebie) - i tak się zaczęło.
Takim przypadkiem można i bratnią duszę kiedyś spotkać - ale nie ma co się spinać.
Nie demonizujmy samotności, błagam. Nie krzywdźmy samych siebie.

Uciekam, bo robię się emocjonalna i gadulska.
Miłego dnia.

Czasami szuka się daleko, a rozwiązanie leży całkiem blisko. Rozejrzyj się wokół? Może gdzieś kilka domów dalej mieszka ktoś tak samo samotny jak ty? Może to ktoś nie w twoim wieku, nie wiem.. starszy, młodszy, z innym bagażem doświadczeń, ale na przyjeciela się nadaje?  Wyglada na to, że zamykasz się w tym swoim mieszkaniu, zamiast nieco wyjść do ludzi. Uśmiechnąć się czasem do kogoś, zagadnąć, porozmawiać o pogodzie.  Znasz swoich sąsiadów np.? Rozmawiasz z kimś?

A ta wycieczka organizowana w mieście... Może trzeba w takich momentach zwyczajnie ogłosić; Nie mam jak dojechać i wrócić, jesli ktoś mi w tym temacie pomoże, to zwrócę pieniądze za benzynę i postawię dobrą kawę na wycieczce:) Niekoniecznie się uda, ale spróbować warto:) Po prostu poprosić o pomoc.

Fakt zle to ujelam "pretensje" , chcialam tylko przekazac , ze mamy to na co zapracujemy.

No tak ,ale sprobowalas a to juz super Teraz czas moze zakosztowac innych form i mozliwosci wyjscia do ludzi ? Powiem na swoim przykladzie .. Mnie interesuja kolarstwo gorskie i ogolnie wyjscia w gory .. i takich znajomych znalazlam ( fora, pttk , grupy ) i tak wakacje spedzilam a tez przeciez jestem singielka.  Moze tez dlatego troche Twojego problemu nie zrozumialam bo ja bedac w takiej sytuacji jak Ty nie widzialam problemu a malo tego zabraklo mi urlopu zeby to wszytsko zrealizowac. Wyciagnij reke, rozejrzyj sie, przemysl co najbardziej lubisz robic i takiego kregu znajomych poszukaj .
Powodzenia Oby  przysze wakacje byly bardziej udane.

Piegowata nie stać mnie na to żeby oprócz wycieczki opłacić jeszcze hotel. Zwłaszcza że pokoje 1 osobowe sporo kosztują.szukałam czegoś bo chciałam chociaż na 2-3  dni wyjechać ale ceny mnie porazily. Mówię o hotelach czy pensjonatach oferujących pokoje 1 osobowe z łazienką. Pokoje 2-3-4 osobowe są tańsze i dostepniejsze .  Niestety nie jestem singielka robiąca karierę i zarabiajaca kokosy. A taki obraz singla kreują nam media -wolny z wyboru, niezależny, dobrze zarabiający. To nie ja.
Wycieczka była z biura podróży to nie wiedziałam kto pojedzie.
Sąsiadów znam ale rozmowy o pogodzie,o dzieciach że szybko rosną, o wnukach ze przyjechały na wakacje. I tyle .za chwile każdy wraca do swoich zajęć. Sąsiedzi z dziećmi pakują się do auta i jadą na działkę, jeziora czy do rodziców.
Juz się boję powrotu do pracy i nie ze względu na pracę tylko na te pytania gdzie byłaś? Czemu się nie opalilas? Itp.itd.

Misiando musze założyć Facebooka

A ja myślę, że takie oczywistosci to Autorka pewnie już "przerobiła". I pewnie kilka nietypowych pomysłów też. Tylko nie przyniosło to oczekiwanych efektów.
Singielko , ja osobiście postanowiłam zmienić oczekiwania.

Singielka, a ty nie możesz się z którymś z sąsiadów "zapakować" nad to jezioro, albo na działkę?

Co do tej wycieczki... Jesli była z biura podróży, to nie mogłas poprosić któregoś sasiada, albo sąsiadkę jesli ma samochód, żeby cię odwiozła do tego miasta? Zaproponować jakąs forme odwdzięczenia się, oprócz zwrotu za benzynę? 

Dlaczego sie boisz powrotu do pracy i pytań? Coś od tego zależy? Jeśli ktoś pyta, to znaczy że go interesujesz... Wtedy może powiedz prawdę? Ale z uśmiechem, a potem powiedz to wszystko o czym piszesz tutaj. Otwórz się wobec ludzi i też zainteresuj się jak spędzili urlop. Rozmawiaj, pytaj, interesuj się ich sprawami, to zawsze pomaga w przełamywaniu lodów. Jeśli ukrywasz swoją samotność za fasadą osoby samodzielnej, nigdy niczego nie potrzebującej, takiej typowej, jak to napisałaś "singielki", to nikt na to nie wpadnie, że jesteś gdzieś w środku samotna i ciągle sama.

Twoja sytuacja wymaga po prostu większej pracy nad motywacją. I tyle
Żeby nie było - wiem, jak to jest, gdy się nie chce tyłka ruszyć. Ale wiem też, że jednak warto go ruszyć.

P.S. Kiedyś powiedziałam znajomej, która wspominała o jakiejś imprezie ze swoimi znajomymi: "Kurczę, tak bym gdzieś wyszła, a nie mam z kim". Wiesz, jaką usłyszałam odpowiedź? "To chodź z nami". W ten sposób dołączyłam do paczki fajnych dziewczyn.

a może ktoś z rodziny? kuzynka w podobnym wieku? może za rok warto rozejrzeć się pod tym kątem.

Salomonko nie mam na tyle dobrych relacji żeby prosić sasiadke o to żeby wstawala o 3 rano i zawoziła mnie ma miejsce zbiórki albo przyjeżdżala o północy odebrać mnie z wycieczki. Oczywiście nie wyobrażam sobie żebym miała jej za to nie zapłacić.sąsiadka pracuje ma dzieci swoje zobowiązania.
Salomonko jak sobie to wyobrażasz sąsiedzi wsiadaja do auta pakują bagaże a ja z nimi? ?nikt mi nie propanował czegoś takiego a sąsiadka wie ze jestem sama nie mam auta czas wolny spędzam w domu. Oni jada do kogoś może ten ktoś nie życzy sobie kogoś obcego. Ludzie są różni nie można nikomu na sile wchodzić z butami w ich życie.
Piegowata moje rozmowy z sąsiadami dotyczą błahych tematów bo nie widzę zainteresowania z ich strony ani chęci rozmowy na inne tematy.
Piegowata doba hotelowa w tym mieście kosztowała wtedy  180 zł. Musiałabym nocować 2 razy -przed wycieczka i po powrocie. Dla mnie mega dużo zwłaszcza ze to tylko dodatek do i tak drogiej wycieczki.

Akurat to nie jest duże miasto. Takie zwykłe miasteczko powiatowe. Kilka hoteli i tyle. Zero hosteli, pensjonatów,schronisk młodzieżowych itp. Pewnie ze nie oczekuję luksusów.

Kuzynostwo -swojej życie, rodziny,problemy  Raz na jakiś czas się spotkamy i tyle.

Ja rodziców mam na codzień. Mieszkam z nimi.
Wiem że nie ma musu wyjazdu ale jakaś zmiana otoczenia raz na   jakiś czas jest wskazana dla komfortu psychicznego. I tego mi brakuje.
Ile można czytać oglądać filmy uczyć się języka?

Singielko, ja nic sobie nie wyobrażam, tylko porównuję ciebie i siebie.. Bo też, póki co jestem jeszcze singielką.

Fakt, nie wyobrażąm sobie odmówić sąsiadce/znajomej podwiezienia samochodem, jeśli oczywiście ona nie ma takiej potrzeby raz w tygodniu, tylko co jakiś czas, w naprawdę wyjątkowej sytuacji. Faktycznie, nie mam dzieci i rodziny, ale pracę mam taką z nienormowanym czasem pracy, co sprowadza się do tego, ze często zasuwam po 12-14 godzin na dobę.

Tylko wiesz ? Sąsiadka, ktorej właściwie wcale nie znałam, przyszła do mnie kiedyś sama, nieproszona, gdy bylam bardzo chora (grypa i zapalenie oskrzeli). Przyniosła mi własnoręcznie ugotowaną, goracą zupę i  syrop z cebuli, który sama na świezo zrobiła. Usłyszała przez ścianę jak ja kaszle, widziala, że nie wychodzę z domu któryś dzień...I zareagowała, tak jak podpowiadalo jej serce.
Było mi trochę niezręcznie, ale był to poczatek naprawdę dobrej przyjaźni. Mimo, że jest starsza ode mnie o 19 lat.

Piszę ci to po, żebys zrozumiala, że relacje międzyludzkie nie tworzą się z niczego. Trzeba coś z siebie dać, starać się poznać kogoś i zwyczajnie otworzyć się na ludzi.

Ale jak przeciwdziałać,  skoro towarzystwo na wyjazd na zawołanie się nie znajduje?

Salomonko ale 2 strony muszą chcieć coś więcej niż tylko dzień dobry na klatce schodowej i wymiana zdań o pogodzie. Moi sąsiedzi z tych co to dużo relacji mają z rodziną i swoje grono znajomych i niekoniecznie jest im ktoś potrzebny. Sąsiadka jedna ma siostrę która ma dzieci w podobnym wieku ciągle się odwiedzają jeżdżą razem na wakacje i widać ze tak im dobrze. I ja to rozumiem. 2 sąsiadka została babcia. Jeździ często do syna pomagać przy wnuku. Inni sąsiedzi mają liczba rodzinę, rodziców na wsi i tam często jeżdżą w wolnym czasie.
Ram masz rację fajnie mieć plan .tylko mój problem jest taki ze nawet jak coś zaplanuje to realizację tego uzależniam od tego czy będę miała z kim to zrealizować. Nie potrafię sama podróżować, zwiedzać

Piegowata Ty pójdziesz na spotkanie PTTK. Ja musiałabym chyba jechać z 70 km w jedna stronę żeby takie coś znaleźć.
W moim domu kultury zajęcia głównie dla seniorów i dzieci.
Ja potrzebuję kontaktu z kimś w zbliżonym wieku. I o ile można kogoś zagadać w parku czy kawiarni to znalezienie kogoś na wspólny wyjazd naprawdę jest trudne.

No, fakt, mieszkam w mieście - takim powiatowym. Ale czy od Ciebie do małego miasteczka jest rzeczywiście aż tak daleko? Małe miasta też coś tam oferują.
A internet? To też jakieś wyjście.

Ja nie mam szans niczego odłożyć na przyszłość. Żyję dniem dzisiejszym. Możliwość odłożenia to komfort.
Jakoś ciężko mi uwierzyć, że nie zostaje Ci nic dla siebie.
Ale widzę, że czegokolwiek Ci tu nie podpowiedzą, wszystko jest źle. Przykro mi.
A swoją drogą jako wolontariusz mogłabym się do tych dzieci zgłosić. Bardzo lubię maluchy, a opiekunowie chyba są dorośli.

Wiem. Gdyby to było proste, to nie byłoby tej rozmowy. Jeśli coś jest dla nas ważne, to do tego dążymy. W zasadzie każdym możliwym sposobem. Znam to, bo całkiem niedawno w takiej sytuacji byłam. Ale lata porażek moje akurat myślenie zmieniły nieco. Rozumiem Singielkę w tej kwestii, że nie zadowalają jej namiastki.

Piegowata zagadywałam sąsiadki na różne sposoby ale gdy widzę ze nic z tego poza dzień dobry i pgawedce o pogodzie nie będzie to po prostu pasuje nie narzucam się więcej. Widocznie one nie mają potrzeby nawiązywać głębszych relacji. Szanuję to.

Tak, też mam wrażenie, że to nowa wersja Sunflower albo Milki76. Nawet rocznik się zgadza. Wszystko źle, wszędzie za daleko, za drogo, dla dzieci, dla seniorów, a w ogóle to nic nie ma i nie da się dojechać, koleżanki się boją o mężów, sąsiedzi be, z rodziną to nie to samo...

Droga Singielko, my Ci tu cudownej recepty na samotność nie znajdziemy. Tak jak Salomonka napisała - wszystko w Twoich rękach... świat się chętnie otworzy dla Ciebie, jeśli Ty się otworzysz na świat...

Piegowata nigdzie nie pisałam ze nie stać mnie na nic oprócz zwykłego utrzymania się. Stać mnie na jakiś wyjazd wakacyjny, ale też w granicach rozsądku. I niekoniecznie do wycieczki i tak już nie taniej mam ochotę dopłacać jeszcze ponad 300 zł na dodatkowe noclegi.  Po prostu kiedyś jeździłam ze znajomymi  (towarzystwo się wykruszylo ) i wiem ze w 2 czy 3 osoby wychodzi to taniej. I jeszcze bezpieczniej. Bo np jeśli miałabym jechać sama to tylko jakiś hotel czy pensjonatach. Ze znajomymi jest więcej opcji.
Santa do pracy dojeżdżam ale niedaleko.ale to tez stała pozycja w wydatkach. Ale do pracy to prawie każdy dojeżdża.

Jak się człowiek zafiksuje na jakimś sposobie myślenia, to czasem nie dostrzega niczego innego. Może w takiej fiksacji utknela Autorka? Myślę, że każdemu się to w życiu choć raz przytrafiło.

Nie mam z kim to nie wyjadę, nie wyjadę to nikogo nie poznam...... błędne koło......

Kurcze, to chyba już tylko pielgrzymki zostały.......

Tu tkwi cześć sedna: musisz naprawdę "chcieć" i naprawdę "mieć ochotę". Może odpowiedz sobie szczerze, czego naprawdę chcesz?

To znaczy, że już nie liczysz na towarzystwo?

Piegowata ależ ja piszę ze z sąsiadami mogę porozmawiać o pogodzie i o zakupach w Biedronce tez i pewnie o innych rzeczach tez.  Ale to dla mnie za mało. Ja szukam kogoś na urlopowy wakacyjny wyjazd ,jakiś wypad na weekend.
Ram może źle się wyraziłam pisząc ze nie mam ochoty wydawać dodatkowo ponad 300 zł.  Po prostu raczej mnie na to nie stać i szukam czegoś na co mnie stać. I właśnie wyjazd z kins byłby najlepszą opcją.