Mam męża, ale kocham innego - Netkobiety.pl

Idąc Twoim tokiem myślenia,

Cyngli napisał/a:

Idąc Twoim tokiem myślenia,

Przecież tu nie ma żadnego toku myślenia, a tylko chora wyobraźnia i agresja. Nic się tu kupy nie trzyma. Raz Autorka chce, żeby mąż od niej odszedł i zakochał się w innej, drugi raz gach, ma sobie kogoś poznać i tez ją zostawić. Przedstawiany jest obraz rodziny idealnej, w której żonka seksuje się na boku i niby maż o tym wie i to akceptuje (spotkał ktoś taki przypadek?), sam czas od czasu też uprawia z nią sex po gachu. Autorka później pisze, że ma świadomość oszukiwania męża i rodziny. Sprzeczność goni sprzeczność. Do tego dochodzi agresja i złośliwość Autorki i ataki na uczestników dyskusji. Wg mnie to mamy do czynienia z kimś chorym psychicznie. Radzę udać się do specjalisty.

Beyondblackie napisał/a:

Makromolekuła napisał/a:

Ale moje życie wygląda zupełnie inaczej. Z mężem mi się układa, nigdy nie ma u nas kłótni, ba - nie mamy nawet cichych dni. Lubimy siebie i lubimy spędzać aktywnie czas z naszymi dziewczynkami, które są przecudowne. Nigdy nikomu się nie żalę, bo nie mam na co. A to, że czasami mam chwile słabości, kiedy tęsknię do innego. To tylko moja tajemnica. Nie rzutuje to ani na małżeństwie ani na dzieciach. Za 2 lata stuknie mi 40tka, może to będzie dobry czas, żeby się ogarnąć.

Wydaje Ci się, że nie rzutuje, ale to tylko miraż. Twoje dzieci wyraźnie odczuwają, że jest brak miłości pomiędzy rodzicami, a ich matka jest emocjonalnie nieobecna.

Poza tym jesteś mega nie fer wobec męża.

Ale jak mogą to odczuwać? Zachowujemy się jak kochający siebie ludzie - całujemy, przytulamy, chodzimy za rękę, żartujemy. Gdyby ktoś z naszych znajomych wiedział, jaką skrywam tajemnicę, pewnie by nie uwierzył. Ja jestem wdzięczna mojemu mężowi, że jest kim jest i on robi dokładnie to samo, bo ma wszystko, oprócz mojej miłości. I radzi sobie z tym. Nie oszukiwałam go nigdy, powiedziałam mu na samym początku, dlaczego nie zdecydowałam się na życie z tamtym. To jest nie fair, ale on wiedział, na co się pisze. Mamy wspólne cele i do nich dążymy.

A ja myślę, że takie kobiety są,

Nicia napisał/a:

Jeśli jesteś emocjonalnym masochistą to tak możesz iść przez całe życie.
Pomysł o mężu, i może warto dać mu szansę na kobietę, która go pokocha.
Piszesz, że go szanujesz? I z tego szacunku wracasz od kochana i bez problemu patrzysz mu w oczy, i z nim rozmawiasz?

Mój mąż o wszystkim wie, brał ze mną ślub ze świadomością, że jest na drugim miejscu. Miał nadzieję, że jak będą dzieci to się jakoś unormuje, ale teraz już ma to w nosie. Ma dobrą żonę, którą może się pochwalić w towarzystwie, o wszystko dbam i niczego mu nie brakuje, seksu też nie. A że nie robię tego z miłości? Chyba mało jest małżeństw, które byłyby w sobie ciągle zakochane. Wie, że się spotykam z kochankiem, ale nigdy tego wprost nie mówię, informuję go że idę na miasto albo do koleżanek, żeby nie robić mu przykrości. Jemu ten układ odpowiada.

Lady Loka napisał/a:

Makromolekuła napisał/a:

Ale wiesz, że był taki czas, kiedy on zniknął i moje uczucie do niego wcale nie zmalało? On też próbował sobie ułożyć życie i ciągle mu się to nie udaje, próbuje uciec ale uczucie jest silniejsze i się znowu pojawia? Może to nie miłość, nie wiem, nie znam się. Dla mnie to jednak jest coś, czego nigdy w życiu do nikogo nie czułam i nie jestem w stanie czuć, jakkolwiek to się nazywa.

Wcale się nie dziwię.
Mechanizm przywiązania działa tak, że jak druga osoba znika, to uczucie do niej wręcz się zwiększa. I dopóki się o tym myśli, tęskni, analizuje, to uczucie samo z siebie nie zniknie. Nawet może rosnąć.
To nie jest kwestia próbowania i ucieczek.
To kwestia zamknięcia pewnych drzwi i ucięcia kontaktu. Koniec analiz, koniec idealizowania, koniec myślenia o nim. Wtedy to uczucie z czasem by spokojnie wygasło.
Ty nie dajesz na to szansy.

Powiedzmy, że nie mam z nim kontaktu, koniec, kropka. Ale nadal go kocham. Przecież to logiczne, że nadal zdradzam męża, tyle że w sferze emocjonalnej.
Mój kochanek też próbował sobie w jakiś sposób ułożyć życie z kimś innym i mimo, że był w związku, szukał ze mną kontaktu. I tu wcale nie chodzi tylko o seks, bo seks mam udany z mężem a on ma ze swoją każdą nową dziewczyną. Chodzi o to, że jest coś między nami, co ciężko określić słowami. Tyle, że istnieją takie aspekty, które nie pozwoliłyby mi z nim być na stałe. A on chciał, prosił, błagał. Chciał zabrać mnie z dziećmi i je wychowywać. Ale dla mnie to nie jest po prostu możliwe.

Napisałam temat, gdzie konkretnie zawarłam informacje kogo tutaj poszukuję. Dostałam 150 odpowiedzi pouczających mnie jak żyć, przy czym sama adminka (która powinna posiadać deko wyższy iloraz inteligencji), podąża ślepo za swoim kółkiem wzajemnej adoracji dewotek, których mężowie zdradzili już ze sto razy, ale w swojej dziecinnej naiwności kicają jak króliki, pewne swojej jedynej prawdy. Opuszczam to forum, bo oprócz kilku sensownych ludzi, reszta to banda zakompleksionych, przemądrzałych nieudaczników. Chyba tylko Cyngli jest w tym gronie najrozsądniejszą osobą, reszta to zlepek niedowartościowania.

Witaj. Można tak przeżyć całe życie, ale pytanie - czy warto? W życiu chodzi o to, żeby być szczęśliwym i żeby dzieci były szczęśliwe. W związku, w którym nie ma miłości, dzieci czują jej brak. Nawet wtedy, kiedy tata i mama będą je mocno kochać, ale między nimi nie będzie miłości, to dzieci bardzo źle będą to odczuwać, jak nie teraz, to w ich dorosłym życiu. Pomyśl dobrze nad tym, co jest dla Ciebie najważniejsze i zmierzaj w tym kierunku.

Czyli to był troll ?

Czy są tutaj na forum kobiety, które są z mężczyzną, którego nie kochają, bo tak naprawdę kochają kogoś innego?
Wiem, że zostanę potępiona i wyzwana. Sama muszę z tym piętnem żyć od kilku lat, ale mam z mężem dwójkę wspaniałych dzieci a ten drugi...to nie jest materiał na stałego partnera. Ale go kocham. Od czasu do czasu spotykamy się tylko na seks. I nic więcej, kocham go, ale nie będziemy nigdy razem. Czy można tak przejść całe życie?

Ludzie tak żyją, ale nie trąbią o tym przy kawie z ciastkiem, bo tu nie ma się czym chwalić. I naprawdę, to że kochanek mnie kiedyś kopnie to nie jest absolutnie żaden problem dla mnie, bo nawet bym tego chciała. Problem polega na tym, że ja go kocham i nie jestem w stanie pokochać nikogo innego. Czy on będzie czy jego nie będzie, to ja go będę kochała wbrew rozsądkowi.

Cyngli napisał/a:

Hrefi w spódnicy, jak nic.

Autorko, powodzenia w dążeniu do... Nie wiem, do tego, do czego dążysz.

Hrefi tego pewnie nie czyta.. Bo by sie obrazil:))) a on I tak jest w spodnicy.

Hrefi napisał/a:

ZielonaKama napisał/a:

Hrefi tego pewnie nie czyta.. Bo by sie obrazil:))) a on I tak jest w spodnicy.

Haha. Zabawne. Przednie.

Czytam bo temat podpięty na główną, ale dopiero dziś go znalazlem. Mózg w poprzek staje od sprzeczności w zachowaniu jakie opisuje autorka. Temat jest mi bardzo bliski bo od 12 lat żyje w małżeństwie i nie kocham zony. Mam też kochankę, która kocham. Podobnie jak w tym wątku.

Byłem zafascynowany pierwszymi postami bowiem wydawały mi się jakbym sam je pisal. Później jednak autorka przeczyla sama sobie. Tyle tu padło nielogicznych i sprzecznych informacji, że faktycznie zacząłem się zastanawiać czy to nie jest troll.

Najbardziej niezrozumiałe jest dla mnie to udawanie dobrej żony i staranie się o meza. Skąd autorka bierze sile aby starać się o męża skoro go nie kocha ? Jaka siła powoduje że chce się do niego przytulać, całować i chętnie z nim sypiac? Przecież to wymaga dużo wysilku. Jak się kocha to się tego nie odczuwa, ale jak się nie kocha to jest to męka. Co Ci dodaje sił aby tak udawać ? Szkoda, że opuściła forum.

Z mojego doświadczenia wynika zupełnie co innego. Jak się kogoś nie kocha to przedewszystkim nie zależy Ci na jego uczuciach, samopoczuciu. Jest to obojętne jak się czuje osoba nie kochana. Nie masz ochoty zabiegac o jego dobry stan i ogólnie mało to osoba Cię interesuje, podobnie jak jej zdanie czy opinia.

I byłbym niemal pewny, że to troll gdyby nie to że osobiście znam kobietę, która podobnie się oszukuje. Tak długo sobie wmawiala, że jest szczęśliwa aż w końcu w to uwierzyła.

Tak wiec nie wiem. Pół na pół że to troll

Autorka zwinela zagle, bo jest Trollem.Powiem Ci cos bardzo dziwie sie ludziom, ktorzy tkwia w zwiazku bez milosci. narazajac tym samym na brak radosci w zyciu. tym samym pozbawiajac szansy na milosc swojego partnera. Bedac w malzenstwie w partnerstwie zaczyna sie brac odpowiedzialnosc, nie tylko za swoje losy,  ale wlasnie za druga osobe.Tlkwic w czyms dla samego bycia????? Czysta glupota slowo daje...po co sie meczyc? Kredytu nie splacisz? Ja odeszlam od meza, wlasnie z powodu wygasniecia uczucia. Odeszlam nie majac nikogo w zastepstwie, ale oddalam mu wolnosc, dzis byly ma kogos, ja nikogo.... i nie wiem, czy ktos spodoba mi sie, na tyle ze uda sie byc z kims, ale w obecnej chwili z tej calej historii, chociaz on zyskal. i ja mam spokoj ducha i czyste sumienie i szanse dla siebie,. A TY co masz?

Summertime napisał/a:

Hrefi napisał/a:

Haha. Zabawne. Przednie.

Czytam bo temat podpięty na główną, ale dopiero dziś go znalazlem. Mózg w poprzek staje od sprzeczności w zachowaniu jakie opisuje autorka. Temat jest mi bardzo bliski bo od 12 lat żyje w małżeństwie i nie kocham zony. Mam też kochankę, która kocham. Podobnie jak w tym wątku.

Byłem zafascynowany pierwszymi postami bowiem wydawały mi się jakbym sam je pisal. Później jednak autorka przeczyla sama sobie. Tyle tu padło nielogicznych i sprzecznych informacji, że faktycznie zacząłem się zastanawiać czy to nie jest troll.

Najbardziej niezrozumiałe jest dla mnie to udawanie dobrej żony i staranie się o meza. Skąd autorka bierze sile aby starać się o męża skoro go nie kocha ? Jaka siła powoduje że chce się do niego przytulać, całować i chętnie z nim sypiac? Przecież to wymaga dużo wysilku. Jak się kocha to się tego nie odczuwa, ale jak się nie kocha to jest to męka. Co Ci dodaje sił aby tak udawać ? Szkoda, że opuściła forum.

Z mojego doświadczenia wynika zupełnie co innego. Jak się kogoś nie kocha to przedewszystkim nie zależy Ci na jego uczuciach, samopoczuciu. Jest to obojętne jak się czuje osoba nie kochana. Nie masz ochoty zabiegac o jego dobry stan i ogólnie mało to osoba Cię interesuje, podobnie jak jej zdanie czy opinia.

I byłbym niemal pewny, że to troll gdyby nie to że osobiście znam kobietę, która podobnie się oszukuje. Tak długo sobie wmawiala, że jest szczęśliwa aż w końcu w to uwierzyła.

Tak wiec nie wiem. Pół na pół że to troll

Autorka zwinela zagle, bo jest Trollem.Powiem Ci cos bardzo dziwie sie ludziom, ktorzy tkwia w zwiazku bez milosci. narazajac tym samym na brak radosci w zyciu. tym samym pozbawiajac szansy na milosc swojego partnera. Bedac w malzenstwie w partnerstwie zaczyna sie brac odpowiedzialnosc, nie tylko za swoje losy,  ale wlasnie za druga osobe.Tlkwic w czyms dla samego bycia????? Czysta glupota slowo daje...po co sie meczyc? Kredytu nie splacisz? Ja odeszlam od meza, wlasnie z powodu wygasniecia uczucia. Odeszlam nie majac nikogo w zastepstwie, ale oddalam mu wolnosc, dzis byly ma kogos, ja nikogo.... i nie wiem, czy ktos spodoba mi sie, na tyle ze uda sie byc z kims, ale w obecnej chwili z tej calej historii, chociaz on zyskal. i ja mam spokoj ducha i czyste sumienie i szanse dla siebie,. A TY co masz?

Mam dziecko, rodzinę. W jakiś sposób poukładane życie. Fakt, bez miłości i z ciągłym poczuciem pustki w tym życiu. Odchodząc tracę to wszystko.
Poza tym jestem chyba za słaby oby podjąć taka decyzję. Musiałbym iść do psychologa albo nie wiem gdzie. Taka moja natura.

Hrefi napisał/a:

Mam dziecko, rodzinę. W jakiś sposób poukładane życie. Fakt, bez miłości i z ciągłym poczuciem pustki w tym życiu. Odchodząc tracę to wszystko.
Poza tym jestem chyba za słaby oby podjąć taka decyzję. Musiałbym iść do psychologa albo nie wiem gdzie. Taka moja natura.

Hrefi, gdybys mial gdzie (do kogo) odejsc I bardzo bys chcial, dalbys rade.
Potem przetrwalbys czas rozwalenia psychicznego, a dalej bylbys juz szczesliwy.
Musisz po prostu wiedziec czego chcesz I czy masz z kim tego chciec.

Witaj. Można tak przeżyć całe życie, ale pytanie - czy warto? W życiu chodzi o to, żeby być szczęśliwym i żeby dzieci były szczęśliwe. W związku, w którym nie ma miłości, dzieci czują jej brak. Nawet wtedy, kiedy tata i mama będą je mocno kochać, ale między nimi nie będzie miłości, to dzieci bardzo źle będą to odczuwać, jak nie teraz, to w ich dorosłym życiu. Pomyśl dobrze nad tym, co jest dla Ciebie najważniejsze i zmierzaj w tym kierunku.