Mam męża, ale kocham innego - Netkobiety.pl

Czy są tutaj na forum kobiety, które są z mężczyzną, którego nie kochają, bo tak naprawdę kochają kogoś innego?
Wiem, że zostanę potępiona i wyzwana. Sama muszę z tym piętnem żyć od kilku lat, ale mam z mężem dwójkę wspaniałych dzieci a ten drugi...to nie jest materiał na stałego partnera. Ale go kocham. Od czasu do czasu spotykamy się tylko na seks. I nic więcej, kocham go, ale nie będziemy nigdy razem. Czy można tak przejść całe życie?

Pokręcona Owieczka napisał/a:

Ponadto, sama piszesz, że ten ktoś nie nadaje się na stałego partnera, więc każda, zdrowo myśląca Kobieta, nie zakochałaby się w kimś takim.

Oj, oj. Przykładów kładących tą tezę na forum, aż nadto.

Makromolekuła napisał/a:

Czy są tutaj na forum kobiety, które są z mężczyzną, którego nie kochają, bo tak naprawdę kochają kogoś innego?
Wiem, że zostanę potępiona i wyzwana. Sama muszę z tym piętnem żyć od kilku lat, ale mam z mężem dwójkę wspaniałych dzieci a ten drugi...to nie jest materiał na stałego partnera. Ale go kocham. Od czasu do czasu spotykamy się tylko na seks. I nic więcej, kocham go, ale nie będziemy nigdy razem. Czy można tak przejść całe życie?

Po pierwsze, to  jesteś z mężem z wygody a nie dlatego, że są dzieci.
Po drugie, nie możesz mówić o miłości do kogoś, z kim tylko od czasu do czasu spotykasz się na seks. To może być fascynacja, zauroczenie, bo spełnia Twoje potrzeby seksualne. Ponadto, sama piszesz, że ten ktoś nie nadaje się na stałego partnera, więc każda, zdrowo myśląca Kobieta, nie zakochałaby się w kimś takim.
Wracając do Twojego małżeństwa - masz przed sobą całe życie. Warto jest tkwić w czymś, co nie daje Ci szczęścia?

Czy są tutaj na forum kobiety, które są z mężczyzną, którego nie kochają, bo tak naprawdę kochają kogoś innego?
Wiem, że zostanę potępiona i wyzwana. Sama muszę z tym piętnem żyć od kilku lat, ale mam z mężem dwójkę wspaniałych dzieci a ten drugi...to nie jest materiał na stałego partnera. Ale go kocham. Od czasu do czasu spotykamy się tylko na seks. I nic więcej, kocham go, ale nie będziemy nigdy razem. Czy można tak przejść całe życie?

Jeśli jesteś emocjonalnym masochistą to tak możesz iść przez całe życie.
Pomysł o mężu, i może warto dać mu szansę na kobietę, która go pokocha.
Piszesz, że go szanujesz? I z tego szacunku wracasz od kochana i bez problemu patrzysz mu w oczy, i z nim rozmawiasz?

Makromolekuła napisał/a:

Czy są tutaj na forum kobiety, które są z mężczyzną, którego nie kochają, bo tak naprawdę kochają kogoś innego?
Wiem, że zostanę potępiona i wyzwana. Sama muszę z tym piętnem żyć od kilku lat, ale mam z mężem dwójkę wspaniałych dzieci a ten drugi...to nie jest materiał na stałego partnera. Ale go kocham. Od czasu do czasu spotykamy się tylko na seks. I nic więcej, kocham go, ale nie będziemy nigdy razem. Czy można tak przejść całe życie?

Pewnie, że można, ale po co? Nie lepiej znaleźć kogoś, od kogo dostaje się to wszystko, czego potrzebujesz w pakiecie tak, żeby nie trzeba było trochę tu, trochę tam? Po co co sobie tak utrudniać życie?

Jeśli mąż zna prawdę, nie ma w Waszym związku okłamywania się, wszystko jest jasne, i Wam taka sytuacja odpowiada.. To dlaczego nie.

Jesteście dorośli, robicie to, co uważacie za stosowne.

Osobiście nie wyobrażam sobie, bym mogła być szczęśliwa w związku bez miłości. Siłą rzeczy, gdy się kogoś kocha, chce się być z tą osobą, dzielić radości i smutki. Nie chciałabym robić tego z kimś, z kim jestem tylko dla wspólnej wygody.

Zgadzam się z Cyngli.
Nie wiem po co ten temat. Mężowi odpowiada sytuacja, autorka też akceptuje stan rzeczy, więc w czym problem.
Chyba kolejny troll.

Makromolekuła napisał/a:

Nicia napisał/a:

Jeśli jesteś emocjonalnym masochistą to tak możesz iść przez całe życie.
Pomysł o mężu, i może warto dać mu szansę na kobietę, która go pokocha.
Piszesz, że go szanujesz? I z tego szacunku wracasz od kochana i bez problemu patrzysz mu w oczy, i z nim rozmawiasz?

Mój mąż o wszystkim wie, brał ze mną ślub ze świadomością, że jest na drugim miejscu. Miał nadzieję, że jak będą dzieci to się jakoś unormuje, ale teraz już ma to w nosie. Ma dobrą żonę, którą może się pochwalić w towarzystwie, o wszystko dbam i niczego mu nie brakuje, seksu też nie. A że nie robię tego z miłości? Chyba mało jest małżeństw, które byłyby w sobie ciągle zakochane. Wie, że się spotykam z kochankiem, ale nigdy tego wprost nie mówię, informuję go że idę na miasto albo do koleżanek, żeby nie robić mu przykrości. Jemu ten układ odpowiada.

Odpowiada? Naprawę?! Nie zna prawdy, wierzy Tobie i dlatego mu to odpowiada, gdyby widział, że jest rogaczem siła rzeczy by mu to nie odpowiadało.
Nie masz do niego szacunku, kochasz się z kochankiem a nawet i tegosamego dnia kochasz się z mężem? To tak jak by oni kochali się ze sobą, w końcu całuję te same usta i dotykają to same ciało? A gdzie szacunek do siebie samej, godność?

Moi rodzice 30 lat po ślubie, tata dalej szczypie mame po pupie, ona jego, daja sobie buzi i się kochają, wiec takie małżeństwo dobre małżeństwo jest do zrobienia.
Poroste pytanie, dlaczego od niego nie dojedziesz? Świadomie go ranisz, nie dajesz mu szansy aby znaleźć kobietę, która go naprawdę pokocha. A Ty odejdziesz mężczyznę, który będzie mieć te cechy którego potrzebujesz.

Nicia napisał/a:

Makromolekuła napisał/a:

Mój mąż o wszystkim wie, brał ze mną ślub ze świadomością, że jest na drugim miejscu. Miał nadzieję, że jak będą dzieci to się jakoś unormuje, ale teraz już ma to w nosie. Ma dobrą żonę, którą może się pochwalić w towarzystwie, o wszystko dbam i niczego mu nie brakuje, seksu też nie. A że nie robię tego z miłości? Chyba mało jest małżeństw, które byłyby w sobie ciągle zakochane. Wie, że się spotykam z kochankiem, ale nigdy tego wprost nie mówię, informuję go że idę na miasto albo do koleżanek, żeby nie robić mu przykrości. Jemu ten układ odpowiada.

Odpowiada? Naprawę?! Nie zna prawdy, wierzy Tobie i dlatego mu to odpowiada, gdyby widział, że jest rogaczem siła rzeczy by mu to nie odpowiadało.
Nie masz do niego szacunku, kochasz się z kochankiem a nawet i tegosamego dnia kochasz się z mężem? To tak jak by oni kochali się ze sobą, w końcu całuję te same usta i dotykają to same ciało? A gdzie szacunek do siebie samej, godność?

Moi rodzice 30 lat po ślubie, tata dalej szczypie mame po pupie, ona jego, daja sobie buzi i się kochają, wiec takie małżeństwo dobre małżeństwo jest do zrobienia.
Poroste pytanie, dlaczego od niego nie dojedziesz? Świadomie go ranisz, nie dajesz mu szansy aby znaleźć kobietę, która go naprawdę pokocha. A Ty odejdziesz mężczyznę, który będzie mieć te cechy którego potrzebujesz.

Gratuluję i zazdroszczę rodzicom, ale co to ma do rzeczy? Nie proszę o ocenianie moich czynów, bo sama wiem, że robię źle, ale nie umiem przestać kochać na zawołanie. Mój mąż wie o nim, zna go, ale co ma zrobić? Jestem jego żoną, nie tamtego, to z mężem spędzam prawie każdą wolną chwilę, dzielę smutki i radości. Jeśli ktoś tu jest poszkodowany, to tylko ten, którego kocham.

Makromolekuła napisał/a:

summerka88 napisał/a:

Zgadzam się z Cyngli.
Nie wiem po co ten temat. Mężowi odpowiada sytuacja, autorka też akceptuje stan rzeczy, więc w czym problem.
Chyba kolejny troll.

Temat po to, bo chciałam porozmawiać z kobietami, które mają podobną sytuację. Jeśli nie masz nic w tym temacie do powiedzenia, to po co pisać, żeby tylko pisać?

To nie wiem czy taką pomoc uzyskasz, myślę że nie ma dużej ilości kobiet w takiej sytuacji bo to chora sytuacja. Współczuję mężowi, musi Cię ślepo kochać bo inaczej żaden normalny mężczyzna nie zniósł by takiej sytuacji, jeśli rzeczywiście był tak dobrym kandydatem na męża i ojca na pewno z łatwością znalazłby sobie wierną, kochającą dobrą żonę a nie takiego kogoś jak ty.

Makromolekuła napisał/a:

Soogie napisał/a:

To nie wiem czy taką pomoc uzyskasz, myślę że nie ma dużej ilości kobiet w takiej sytuacji bo to chora sytuacja. Współczuję mężowi, musi Cię ślepo kochać bo inaczej żaden normalny mężczyzna nie zniósł by takiej sytuacji, jeśli rzeczywiście był tak dobrym kandydatem na męża i ojca na pewno z łatwością znalazłby sobie wierną, kochającą dobrą żonę a nie takiego kogoś jak ty.

A ja myślę, że takie kobiety są, ale nie opowiadają sobie i innym tego na lewo i prawo a na anonimowym forum mogą znaleźć wsparcie. I to użalanie się nad moim mężem jest naprawdę słabe, bo ma wszystko czego facet potrzebuje - żadnych konfliktów, wszystko w domu ogarnięte, seks ma kiedy tylko zamarzy i jaki mu się zamarzy, mamy dobrą pracę, znajomych, on ma atrakcyjną żonę, naprawdę "biedaczek".

"Biedaczek" ok ja już widzę Twoje podejście . Ma wszytsko no tak, tylko żona daje cztery litery innemu. To jest tak jak byś komuś ucieła nogę, i powiedziała no przecież może chodzić jakoś da sobie radę.
Zrób przysługę swojemu mężowi  i odejdź od niego.

Uwierz mi, że doznałby większej krzywdy, go zostawiła.

Nicia napisał/a:

Makromolekuła.[/quote napisał/a:

Uwierz mi, że doznałby większej krzywdy, go zostawiła.

Dlaczego?
Zakładając, że kocha Cię naprawdę, cierpiał by po Twoim odejściu, nie znam go nie wiem kak by zareagował i jaka ma moralność, ale jeśli to prawdziwy facet czuł by do Ciebie obrzydzenie i w sumie bardzo dobrze, bo pozwolło by mu znaleźć prawdziwa kobietę.

Ale on wie o tym, że spotykam się od czasu do czasu z tamtym i jakoś nie umiera z rozpaczy. Po prostu wie, że ma taką przewagę, że ja jestem jego a tamten może mnie mieć tylko przelotem, na chwilę. I że nigdy nie odejdę, bo tamten nie jest w stanie być taki jak on.

Makromolekuła napisał/a:

Nicia napisał/a:

Dlaczego?
Zakładając, że kocha Cię naprawdę, cierpiał by po Twoim odejściu, nie znam go nie wiem kak by zareagował i jaka ma moralność, ale jeśli to prawdziwy facet czuł by do Ciebie obrzydzenie i w sumie bardzo dobrze, bo pozwolło by mu znaleźć prawdziwa kobietę.

Ale on wie o tym, że spotykam się od czasu do czasu z tamtym i jakoś nie umiera z rozpaczy. Po prostu wie, że ma taką przewagę, że ja jestem jego a tamten może mnie mieć tylko przelotem, na chwilę. I że nigdy nie odejdę, bo tamten nie jest w stanie być taki jak on.

I wie o seksie, wie dosłownie wie, kropka w kropkę, że się z nim kochasz i doskonale wie, że "wchodzi w Ciebie zaraz po nim", ma tego świadomość?

Nie ma to jak przyjść na forum po poradę i obrażać rozmówczynie.
Powtarzam się ostatnio, ale f*ck logic naprawdę.

Oczekiwałaś poklepania po głowie?
Facet zasługuje na kogoś, kto go pokocha. Ty nie kochasz. Myślał, że Ci się odmieni. Nie odmieniło się. Naprawdę uważasz, że jesteś wobec niego w 100% fair?
Takie układy zawsze w końcu wychodzą ludziom bokiem i większość ląduje poszkodowana.

A wiesz, że to jedyne najwspanialsze zakochanie to sobie wmawiasz?
Bo coś takiego nie istnieje.
Ludzie umierają, a ich partnerzy wchodzą w nowe związki i nikt nie jęczy. Ludzie się otrząsaja z tragedii. I zanim powiesz, że to widkczniw nie była ta jedyna ukochana osoba - nie wiesz tego.
Idealizujesz za bardzo tą miłość. Zakazana, więc lepsza. Masz na czum budować.

Makromolekuła napisał/a:

Nicia napisał/a:

Dla mnie jest to chore, i nie użyje określenia bo będzie ono wulgarne. On musi Cię albo bardzo kochać, albo może kręci go taka sytuacja.
Jak dla mnie to podziwiam Cię, że potrafisz sobie spojrzeć w oczy, bo ja bym nie potrafła, nie jestem tak wyrachowana. Masz kochanka a mówisz, że masz wspaniałego męża? To jest dla Ciebie po porostu ktoś, ojciec Twoich dzieci i tyle, jak by był tak wspaniały to byś go nie zdradzała. Życzę i trzymam kciuki za Twojego męża aby zostawił Ciebie, prędzej niż Ty jego bo w całym tym wątki widzę jego, jak ślepo zakochanego faceta, i Ciebie jako wyrachowanego szona, który szuka "wsparcia" chodź sam jest głównym prowkadyrem tego. Idziesz do kochanka jak swędzi picza i tyle, kierujesz się tylko i wyłącznie swoją  rządzą seksu. Tak jak pisałam wcześniej, życzę odwagi temu mężczyźnie który z Tobą jest bo "mężem" go już nie nazwę. Żegnam Cię Autoro, możesz mnie zraportować przygotuj się na życiowe wiadro moralnych  pomyji bo na nie zasługujesz.

Ależ ja szanuję każdą kulturalną opinię i może mam nawet podobne zdanie w tej kwestii, ale rozum wie swoje a serce swoje i nie jestem w stanie nic z tym zrobić. A mój mąż ma o wiele lepsze życie ze mną niż przeciętny polski mąż, którego kochająca żona kontroluje lub wykańcza w inny sposób w imię swojej chorej "miłości".

Ego masz przrośniete jak prostata od słonia. Życie mu aby te wspinanie życie co ma połączył ze wspaniałą kobieta, która przyjdzie mu poznać a uwolni się od tej, która przyprawia mu rogi.
Miłość, nie jest "chora" miłość nie polega ma kontrolowanu, ale nie będę Ci tłumaczyć czym ona jest, moze kiedyś ta prawdziwa poznasz. Życzę szczęścia, jakkolwiek to brzmi, i żeby rozum wziął w górę.

Makromolekuła napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

A wiesz, że to jedyne najwspanialsze zakochanie to sobie wmawiasz?
Bo coś takiego nie istnieje.
Ludzie umierają, a ich partnerzy wchodzą w nowe związki i nikt nie jęczy. Ludzie się otrząsaja z tragedii. I zanim powiesz, że to widkczniw nie była ta jedyna ukochana osoba - nie wiesz tego.
Idealizujesz za bardzo tą miłość. Zakazana, więc lepsza. Masz na czum budować.

Ale wiesz, że był taki czas, kiedy on zniknął i moje uczucie do niego wcale nie zmalało? On też próbował sobie ułożyć życie i ciągle mu się to nie udaje, próbuje uciec ale uczucie jest silniejsze i się znowu pojawia? Może to nie miłość, nie wiem, nie znam się. Dla mnie to jednak jest coś, czego nigdy w życiu do nikogo nie czułam i nie jestem w stanie czuć, jakkolwiek to się nazywa.

Wcale się nie dziwię.
Mechanizm przywiązania działa tak, że jak druga osoba znika, to uczucie do niej wręcz się zwiększa. I dopóki się o tym myśli, tęskni, analizuje, to uczucie samo z siebie nie zniknie. Nawet może rosnąć.
To nie jest kwestia próbowania i ucieczek.
To kwestia zamknięcia pewnych drzwi i ucięcia kontaktu. Koniec analiz, koniec idealizowania, koniec myślenia o nim. Wtedy to uczucie z czasem by spokojnie wygasło.
Ty nie dajesz na to szansy.

Zwłaszcza, że wcześniej pisałaś, że uprawiasz z nim seks.

Wiesz, że tak długo jak sama będziesz sobie w głowie układać teksty o wielkiej miłości do niego, to to uczucie nie zniknie? Możesz tak nawet przez następne 50 lat. Musisz zamknąć etap w głowie i uświadomić sobie, że koniec. Samo zniknie.

Wątpię, żebyś takie tu znalazła.

Mała jest tolerancja dla zdradzaczy. Za dużo jest tutaj tych, którzy zostali zdradzeni.

Niby wiesz, że czyny obrzydliwe, a jednak nie przestajesz. Wiesz, że to się wyklucza?

Moim zdaniem szukasz rozgrzeszenia, bo przecież wielka miłość - no to wszystkie chwyty dozwolone, bo jedyna, największa, nikt inny tego nie zrozumie, ty jesteś bezwolna i tej miłości nie potrafisz stawić oporu. Wyłącz Disneya. Masz tu realnych ludzi, którzy mają uczucia i możesz ich porządnie zranić. Jeśli dostrzeżesz coś POZA końcem swojego nosa i SWOJEJ wielkiej miłości, to będziesz wiedziała, co robić i jeśli na komukolwiek (poza sobą) Ci  zależy, to znajdziesz siłę i sposób i będziesz potrafiła WSZYSTKO.

Na razie masz tylko wymówki. No i spoko, twoje życie, to Ty decydujesz.

To ja nie rozumiem, chwalisz się czy żalisz? Cierpisz z powodu własnej decyzji - to co to za cierpienie? Przecież cię nikt nie przymusza (przynajmniej o tym nie piszesz). Bądź dorosła, podejmij odpowiedzialność za swoje decyzje. Tak wybrałaś, no to też możesz wybrać inaczej.

Raczej podobnych osób tu nie znajdziesz - jednak to forum kobiet, a też część z nich zostało zdradzonych, więc takie zachowania nie są tu mile widziane.

Ten temat można zamknąć, bo i tak prawo do zdradzania mają mężczyźni. Kobiety celem jest to dzielnie znosić a w razie gdyby przydarzyła jej się zdrada, należy prędko spalić na stosie. I dzieci jej zabrać, oddać rodzinie, w której matka nie ma libido, byleby nosiła dumnie odznakę czystej zawsze cierpiętnicy.

Makromolekuła napisał/a:

Ten temat można zamknąć, bo i tak prawo do zdradzania mają mężczyźni. Kobiety celem jest to dzielnie znosić a w razie gdyby przydarzyła jej się zdrada, należy prędko spalić na stosie. I dzieci jej zabrać, oddać rodzinie, w której matka nie ma libido, byleby nosiła dumnie odznakę czystej zawsze cierpiętnicy.

Ta...kolejna prowokacja. A tylko z podobnymi do siebie chciała pogadać

Karmimy chociaż mało finezyjny to troll, więc widocznie zapotrzebowanie jest.

Makromolekuła napisał/a:

Nirvanka87 napisał/a:

Zdradzacze prawdziwie i szczerze kochają TYLKO siebie. Dbają TYLKO o SWOJĄ wygodę i SWOJE potrzeby, a robią to pod otoczką: niby  wielkiej miłości, niby tego, ze partner jest zły i niedobry, niby dlatego, ze czują się niekochani, niedoceniani itp. To są wymówki i usprawiedliwienia tylko po to by cały czas sprawiać tylko sobie przyjemność i radość, mieć ciastko i zjeść ciastko.
Najbardziej szkoda mi Twoich dzieci, marnujesz im życie.

No pewnie, powinni mi zabrać prawa do opieki nad dziećmi, bo mam kochanka. Szkoda, że kobiety żyją w takim bąbelku niewiedzy i nie zdają sobie nawet sprawy, że ich mężowie je zdradzają. Że ojcowie zdradzają ich matki a dziadek pewnie nie raz zdradził ich babcię. Życie w niewiedzy jest słodkie.

I nadal widzisz tylko czubek swojego nosa. Nigdzie nie napisałam, ani o niewiedzy partnerów o zdradzie, nigdzie tez nie napisałam o zabraniu tobie, czy jakiemukolwiek zdradzaczowi dzieci.
O dzieciach, które wychowywały się w związkach, gdzie któryś z rodziców zdradzał pisałam już wielokrotnie. Zdrady zawsze wychodzą na jaw, no ok prawie zawsze. Możesz się modlić o to, żeby Twoje dzieci się nie dowiedziały, może akurat Tobie się uda. Ogólnie dzieci, które nagle się dowiadują o zdradzie rodzica, przestają ufać nie tylko zdradzającemu rodzicowi. Takie dzieci w dorosłym, czy nastoletnim życiu mają problemy z nawiązywaniem kontaktów interpersonalnych i zawieraniem związków. Są partnerami toksycznymi, sprawdzają każdy krok partnera, nawet jeżeli nie maja ku temu powodów/ dowodów. A wiesz dlaczego?
Bo przez lata widziały jak mamusia/ tatuś był/a czuły/a dla drugiego rodzica. Jaki udany związek tworzyli, jak się przytulali i jak razem z dziećmi chodzili na lody i do kina, i nagle bach- to wszystko było kłamstwem. Mamusia/ tatuś miał/a kogoś na boku. to tak można? tak udawać? przecież nic jako dziecko nie zauważyliśmy, zatem teraz w dorosłym życiu tez mogę nie widzieć, jak partner robi mnie w konia, więc lepiej sprawdzę...

Uważam, że autorka tego wpisu chyba wyraźnie się wyraziła że szuka osób, które są w podobnej sytuacji, ocenianie kogoś, nie będąc choć przez chwilę nim jest nie na miejscu. Każdy ma za sobą jakieś historie, doświadczenia, każdy pragnie szczęścia... Ale i każdy popełnia błędy, których żałuje lub nie. Wszystko nas czegoś uczy.
Ciężko jest żyć z takim ciężarem.. Jeśli do tego jeszcze dochodzą dzieci..
Kiedy czujemy że spotkaliśmy bratnia duszę, ciężko zapomnieć o kimś takim. Tym bardziej będąc w związku nieszczesliwym, pragniemy czułości, zrozumienia.. Czasem głupiej rozmowy..
Jestem w podobnej sytuacji, z tym że nie mam dzieci ani ślubu. W kryzysie w moim związku pojawił się ktoś kto zrozumiał, porozmawial, zauważył.. Teraz gdy można przyjąć że jest dobrze, ciągle wracam do tamtego... Ciężko mi zapomnieć... Nie jestem w pełni szczęśliwa. Mojego partnera mało co interesuje.. Interesowało gdy chciał do mnie wrócić a teraz to już jest tak jak było. Czyli nijak. Muszę prosić się żeby że mną porozmawial, zapytał, zainteresował. On nigdy nic nie pamięta, nawet tego że mam depresję, biorę antydepresanty. Myślał że już mi przeszło... Tak się właśnie interesuje, twierdzi że on nie musi mnie pytać o nic. Sama powinnam mówić. Prosiłam go żeby mi w tym pomógł bo sama nie dam rady.. Tak mi pomaga, że dziś bez słowa wyszedł, zostawił płacząca. A rozeszły się właśnie o to że o wszystko muszę go prosić, np. Żeby porozmawial że mną o mojej depresji...

Makromolekula, nie, nie związałabym się z kimś kogo nie kocham.

Moja matka tak zrobiła i spędziła 30 lat na awanturach, zdradach, opuszczaniu domu i innych atrakcjach. Jako dziecko bałam się wracać po szkole bo nigdy nie wiedziałam czy ciągle mam mamę czy uciekła w siną dal, zostawiając mnie z psychicznie przemocowym ojcem.

Nie układa Ci się z mężem, rozwiedź się.