macierzyńskie a powrót na rynek pracy - Netkobiety.pl

IsaBella dojeżdżasz te 70 km czy wynajmujesz cos we Wrocławiu?

Wow szacun i jak to znosisz? Ja pracuje w mieście oddalonym od mojego miejsca zamieszkania o 40 km, ogólnie dojazd w jedną stronę zajmuje mi godzinę, musze wstać o 5 co jest dla mnie koszmarem wyjeżdżam cos przed 6 i o 7 jestem w pracy. Tez pracuje w branży logistycznej, jako analityk transportu w korporacji w firmie produkcyjnej jak na razie na rok, zobaczymy co dalej

A jakoś daję radę, przyzwyczaiłam się chyba. Mam też dość dobry dojazd, bo większość drogi jadę S8, a mam "ciężką nogę", więc około 40 minut w jedną stronę zajmuje mi dojazd.

mariee - wysłałam do Ciebie maila, proszę sprawdź pocztę

partner Cię nie zabije, bo powinnaś go już dawno zostawić.

Szukasz pracy, no i co z tego? Kazdy czasem szuka pracy. Ciesz się, że to nie Twoja pierwsza praca będzie i masz cokolwiek w CV

Jakbyś miała normalnego faceta, to pewnie już byś miała dziecko.

Ty się bujasz na własne życzenie.

A co do pracy, to naprawdę nic dziwnego w zmianie pracy nie ma. Jedni przepracują 40 lat w tej samej firmie, a inni zmieniają co kilka lat miejsce zatrudnienia. To zależy tylko i wyłącznie od Twoich preferencji.

zresztą nieopłacanie przez 2-3 lata składek czy to jest tak wiele?

no bo to nie jest np. 10 lat po których się dowiaduję, że składki nie były odprowadzane. ale mniejsza o składki, gdzie się nie dotknąć dowiaduję się o niezapłaconych fakturach, długach, wcześniej komornicy mnie nawiedzali w biurze, pensja nie na czas.

nie chciałabym mieć problemów z pracą, chciałabym pracować i żyć spokojnie, ta praca niby dawała mi poczucie bezpieczeństwa, a teraz pójdę w nowe środowisko i różnie może być.

tak właśnie ja postępuję, że robię wszystko i staram się od pierwszego dnia. Ja sama do siebie mówię, że jeśli kondycja firmy była w słabym stanie to dlaczego zamieściła ogłoszenie o pracę, nie powinna robić tego wiedząc, że nie stać ją na pracownika, co najśmieszniejsze jest, że osobom, które były jej najbardziej potrzebne odprowadzała składki, ja w sumie też byłam potrzebna ale chyba nie na tyle, żeby odprowadzać składki.
Cóż powiem czuję się oszukana, od pierwszego dnia, wiedziałam, że coś jest nie tak, i od pierwszego dnia mówiłam, że muszę uciekać z tej firmy, a jednak trwałam w niej, aż czara goryczy się przelała.

nie wspomnę jeszcze o niewypłaconej premii do dzisiejszego dnia z zeszłego roku, ja oczywiście tłumaczę sobie, że to mikro przedsiębiorca, że może nie ma pieniędzy...i wiele innych rzeczy, od stycznia zaczęły się problemy z biurem , zdalnie pracuję od stycznia, tłumaczyła, że musi zmienić biuro bo jej nie odpowiada, zadzwoniłam do właściciela i okazało się, że nie uregulowała płatności od czerwca zeszłego roku...więc nie ma tutaj nadziei, że coś się zmieni, że będzie lepiej, jak ktoś nie potrafi prowadzić firmy to nie powinien się za to w ogóle brać i robić pracownikowi krzywdę. Ja tylko jestem wdzięczna za przekazaną wiedzę, która mi otwiera drzwi do innych firm.

Ja zapieprzałam od początku jak królik myśląc naiwnie, że wyjdzie z długów i będzie wszystko pięknie, ale grubo się myliłam. A te składki tłumaczyła, że ma biuro w Poznaniu i ona im wpłaciła pieniądze i oni  z tego pozbierają...czy ja aż tak naiwnie wyglądam?

czara goryczy przelała się w takim sensie, że zaczęłam szukać pracy i złożyłam wypowiedzenie, pracuję do końca kwietnia. Zresztą każdego miesiąca jak nie miałam na czas pensji mówiłam, że mam dosyć tej roboty, muszę zmienić że od dziś szukam pracy, albo na samym początku jak nawiedzili mnie komornicy..już wtedy powinnam uciekać, nie wiem czy ktoś by pozostał na moim miejscu.
W Zus do końca tak nie wierzę, ale chodzi o postępowanie, nie potrafię pracować w domu, nie dba nawet o to, żeby zapewnić normalne warunki pracy, ta firma to dla mnie czarna magia jak słowo daję, po moim pracodawcy nie widać, żeby miał problemy finansowe...

Jak odejdę i otrzymam świadectwo pracy tak zrobię, wcześniej się boję, świadectwo jest dla mnie na 1 miejscu.

Wiem o tym i jestem przekonana, że jakbym została dłużej, to moje problemy by się powiększały.

do Zusu zostałam zgłoszona, normalnie jako pracownik pracujący na umowę o pracę

poszłam w marcu do ZUS z zapytaniem czy firma odprowadza za mnie składki, Pani udzieliła mi informacji, że od stycznia nie są odprowadzane a w poprzednich latach jest ok, ale czy jest prawidłowa wysokość, muszę złożyć pismo. Złożyłam pismo w Zusie, po ok. 2 tygodniach otrzymałam odpowiedź, że składki było częściowo opłacane np. w roku 2016 składki opłacone były tylko w miesiącu listopad i grudzień w wysokości 66 zł a w roku 2017 od czerwca do października w wysokości ok. 200 zł. Teraz zresztą już mam podgląd na PUE w zakładce subkonto i wszystko widnieje jak na talerzu.

jak mogłam pracować na czarno jak zostałam zgłoszona do zusu? podpisywałam umowę o pracę, więc niby jakim cudem?

mam w zakładce pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnym i rodzaje ubezpieczeń: emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe, zdrowotne...a jak mam sprawdzić na jakąś część etatu mnie zgłosił? Mam też informację, że złożył za mnie za cały rok 2017 deklarację rozliczeniową za wszystkie miesiące.

w zakładce Informacje o podstawach i składkach jest firma moja i należna kwota, która mi się należy, więc to chyba jest kwota na podstawie deklaracji od pracodawcy, pogubiłam się już kompletnie

No to tak, to w takim razie jest wszystko w porządku, a to, że pracodawca nie wpłacał tego do ZUS i ma zaległości, to w zasadzie nie Twój problem, bo to jego będą ścigać - oprócz tego, że warto zmienić pracodawcę na uczciwego.

A co jest po październiku? 2016 czy 2017, bo też się już pogubiłam w tym, co piszesz? Jak nie ma składki należnej, to znaczy, że nie zostały złożone deklaracje i to już jest większy problem.

zdecydowałam się do której iść pracy, ale jak Mój usłyszał, że 3 miesiące próbnego na umowę zlecenie to od razu mu mina zrzedła....

Dlaczego ? Okresy próbne to najnormalniejsza rzecz pod słońcem ...

A jaka to różnica ? Przecież to zaledwie 3 miesiące.
Każda praca, to praca. Wybacz, ale Twój chłopak jest jakiś ograniczony.
A działalność gospodarcza, to według niego też już nie praca ? A umowa o dzieło ? A zastępstwo ? Staż ?

Jasne, na początek powinna być umowa o pracę na czas nieokreślony od pierwszego dnia i worek piniędzy na wypłatę, przywieziony na złotej taczce.

Wybacz, ale Twój partner to imbecyl i dziwię Ci się, że masz ciągle ochotę i siłę roztrząsać wymyślane przez niego durnoty.

Ja nie rozumiem, co Ty przy nim ciągle robisz. On Ci gra, a Ty tańczysz tak, jak on chce.
nie masz żadnego własnego zdania.
Wytresował Cię tak, że przy zmianie drżysz na myśl co on o tym powie.
A nic nie ma do gadania, bo to Twoje życie, Twoje zmiany i możesz robić co chcesz, on nie ma prawa się wtrącać.
Niby z jakiej paki miałabyś bać się mu to powiedzieć? On jest Twoim facetem czy jakąś magiczną siłą nad Tobą, którą usilnie próbujesz zadowolić?
Czy może jesteś przez niego ubezwłasnowolniona?

Dziewczyno, zacznij żyć własnym życiem, bo nikt tego za Ciebie nie przeżyje.
A póki co, to po prostu wydajesz się bezdennie głupia. Mam nadzieję, że ta głupota wynika tylko z Twojego zaślepienia facetem.

Pytanie do Was dziewczyny czy byście się podjęły pracy na umowę zlecenie, nie mam tu na myśli okresu próbnego tylko praca ogólnie na umowe zlecenie?

Co do faceta to jest mną rozczarowany wiadomo, chciałby dla mnie jak najlepiej...boję się, że w końcu stoczę się na dno przez nadmiar problemów.

IsaBella77, ale Ty masz odchowane dzieci domyślam się, a ja dopiero planuję, w sumie nie wiem kiedy ale nie szybciej niż ok. 36 r. ż mam nadzieję, że wtedy już odłożę odpowiednią ilość pieniądzy i będę w miarę stabilna na rynku pracy.

Szczerze to czuję się trochę zastraszona, on jest starszy ode mnie o kilka lat, ma stabilną pracę, fach w ręku i ciągle ma do mnie "przygryzki" jak szukam pracy i mam wrażenie, że wstydzi się mnie przed swoją rodziną, bo pytałam się żeby zapytał czy może u kogoś w firmie poszukują kogoś do pracy na takim czy innym stanowisku a on zaczął się czepiać, że takie CV mam a nie inne itd, że fachu nie mam w ręku.

Wczoraj jak mu powiedziałam jaką pracę znalazłam, kazał mi przed naszą majówką zrobić badania jechać, żeby z głowy było ja mówię czekaj to umowa zlecenie....i nastąpił wielki dół.

Sam nie miał kolorowej kariery, początki były takie, że też umowa zlecenie, 3 miesiące, potem gdzieś 8 miesięcy różnie bywało a mi wytyka, że ja będę się bujać całe życie.

Sylwia, a skąd chcesz mieć dzieci, skoro z partnerem seksu nie uprawiacie? Czy coś się zmieniło?

Dwie starsze córki mam już "odchowane" zgadza się.
Ale mam też 11 letnią córeczkę z ZD - i jej nie da się "odchować", ona na długi, długi czas pozostanie dzieckiem.

Nie rozumiem też, co posiadanie, czy planowanie dzieci ma do rodzaju umowy na jakiej jesteś zatrudniona. Jak dla mnie, to nie ma wielkiego związku.
Nie rozumiem, skąd bierze się u Ciebie takie wydziwianie i wybrzydzanie, bo Twoja obecna sytuacja zawodowa nie jest stabilna ani bezpieczna, a tylko patrzeć jak będziesz miała zaległości finansowe z powodu nieterminowych wynagrodzeń.
Już teraz pracując z domu tak naprawdę sponsorujesz swojej szefowej wszelkie media, jakich używasz do pracy - energię elektryczną, internet ...

Masz kilka ofert, z których (z tego co napisałaś) oferta nr 3 jest naprawdę idealna dla Ciebie i nie będzie nakładała od samego początku wielkiej presji czy ciśnienia, gdzie będziesz się mogła spokojnie rozwinąć - i zamiast skorzystać z dobrej okazji do zmiany, Ty zaczynasz wymyślać i kwękać, że chłopak Ci nie pozwala pracować na umowę zlecenie i co masz robić.
Szczerze mówiąc, jestem naprawdę zaskoczona taką postawą.
Teraz masz niby umowę o pracę, i co ? Jest lepiej ? Stabilniej ? Masz więcej pieniędzy przez to ?
Ano nie.
Także rodzaj umowy nie jest naprawdę żadną wykładnią stabilizacji zawodowej czy finansowej.

Co do dzieci - jeśli planujesz je z obecnym partnerem, weź pod uwagę fakt, że to może się okazać zwyczajnie niemożliwe.
Nie widzę w tym człowieku absolutnie żadnej szczerej chęci, do planowania z Tobą poważnej przyszłości.

Jaki jest powód, że ciągle się tak ze wszystkim na niego oglądasz ?
Po prostu rób swoje, rób to co uważasz za słuszne i za dobre dla Ciebie samej. Na kiego czorta Ci do tego jego opinia potrzebna ?

Wszystkie Twoje problemy wynikają i będą wynikać z Twojej relacji z tym facetem.

Ale sam się z tych warunków wywiązuje ?
Rozumiem, że jego miesięczna przeciętna pensja, to jakaś spora pięciocyfrowa suma ?

I przy takich zarobkach nie stać go na to, żeby Cię ewentualnie wspomóc - gdyby doszło do tego - że przez jakiś czas będziesz miała przejściowe kłopoty z pracą ...

Już jesteś od niego zależna. Wszystko robisz pod jego dyktando i żeby się przypadkiem nie czepiał...

nie wiem czy zależna, bo decyzję już podjęłam o pracy, przed chwilą potwierdziłam, ale nie czuję się szczęśliwa, cholernie się boję, czy to dobry krok...co mnie czeka, kotłowanina myśli. A jeśli chodzi o partnera przestałam go słuchać, bo to nie ma najmniejszego sensu, sama decyduję o pracy, on mnie się nie pytał jak zmieniał.

musiałam się zdecydować co do pracy, gdybym jego słuchała to bym szukała do usranej ś.....jest mi niesamowicie ciężko, nie wiem czy podjęłam dobrą decyzję, jakoś tak bez przekonania, nie wiem może będzie dobrze, moja przyszla Przełożona bardzo się ucieszyła...ja nie do końca, jeśli po miesiącu będzie żle to zrezygnuje.

I tak jestem zdania ze kobieta w wieku 30 lat powinna miec stala prace a nie borykac sie jak ja. Nie moge myslec o rodzinie ale i tak mysle ze zaloze ja w wieku 36-38 lat moze wtedy juz bede stac stabilnie na rynku pracy. Mam mysli zeby zostac w obecnej pracy , wczesniej bylo biuro ale okazalo sie ze nie bylo oplacane...zreszta mozna powiedzieć ze pracowałam w takim skladziku , popakowane rozne rzeczy z bylego biura...ale pracowałam, bałam sie odejsc ale chyba już na mnie czas, mowie to bez przekonania , nie przez partnera ale ja sie wewnetrznie boje.

Ja mam juz 30 lat, tutaj pracowalam najdłużej...nie wydaje mi sie ze przez zwiazek tylko niskie poczucie wartosci i pewnie z wygodnictwa, boje sie nowego, boje sie zmierzyc z czyms nowym , boje sie ze mnie wyrzuca po prostu boje sie nowej pracy. Jesli chodzi o ta prace, tak sie sklada ze pracodawca jest bogaty nie jest jakimś tam biedaczkiem co prowadzi firme, wydarzenia odbywaja sie w eksluzywnych najbardziej znanych hotelach w warszawie...wiec cos tu jest nie tak.

ja się boję zmian i chcę pracy, żeby popracować chociaż z 5 lat.
mnie martwi jeszcze inna sprawa, bo teraz mam odłożone pieniądze i stać mnie wyjechać za granicę na Majówkę, od nikogo nie jestem zależna ale co będzie jak skończą się oszczędności? życie razem, dziecko...nie wiem do końca jeszcze jak ułoży się z pracą, dobija mnie to wszystko, on bogaty ja biedna tak to mogę napisać w wielkim skrócie.
Przez weekend jestem u niego teraz, jest super, ale jego rodzice np. chcą abym jeździła sportowym samochodem, ja nie sprostam tym wymaganiom, ja się po prostu pogrążę do grobu.