Dylemat z pracą - Netkobiety.pl

taka prawda, ja naiwna byłam , jestem miękka i dałam się wykorzystać, ale boję się wyjść do ludzi z powrotem, pracowałam można powiedzieć w osamotnieniu

Rozumialbym twój dylemat gdybyś była rok przed emeryturą. W każdej innej sytuacji zadałaś pytanie retoryczne.

Szukaj pracy na już. Ale zwolnij się dopiero jak ją znajdziesz.

To szukaj takiej która też będzie ci odpowiadać. Wbrew powszechnej opinii życie jest bardzo proste. Trzeba tylko uwierzyć że za zakrętem świat też jest piekny i iść przed siebie.

Mój były pracodawca nie płacił do zusu moich składek potrącanych z wynagrodzenia. Zaliczki pit też nie płacili do us. Pensję brutto miałam obniżaną o należne składki i potrącenia, ale nie były one przekazywane na konta bankowe organów. W zusie zapewnili mnie, że emerytura jest obliczana od należnych składek, a nie faktycznie zapłaconych. U mnie też nie dało rady pracować w biurze, bo nie były zapłacone faktury za internet i telefon. Oczywiście wtedy nie korzystałam z prywatnych mediów, tylko robiłam coś innego. Ponadto faktury za czynsz też nie były płacone i groziła nam eksmisja. Nawet firmy windykacyjne do nas przychodziły. Na całe szczęście znalazłam lepszą pracę, na dodatek z wyższą pensją. Niby się odgrażałam, że pójdę ostatecznie do gorzej płatnej, ale w tych gorzej płatnej mnie nie chcieli.

Ja szukałem teraz pracy przez rok. Ta którą mam jest niby fajna, ale Zarząd wprowadza trochę chaosu, a przy tym zarobki jak na miejsce pracy są do kitu. Byłem na wielu rozmowach, szukałem w promieniu 400 km od miejsca zamieszkania i nie mogłem znaleźć nic dla siebie. A w ten piątek podpisałem umowę za 40% większe pieniądze niz mam teraz i praktycznie za miedzą. Jak masz pracę, to nie musisz się spinać żeby zmienić już. Szukaj czegoś co ci odpowiada, bo grunt pod nogami ci się nie pali. Ale szukaj, bo jak zacznie się palić to będziesz musiała wziąć byle ochłap żeby zarabiać na życie.

najgorsze, że mam lęki, przed nowa pracą, aż mnie paraliżuje, że się nie sprawdzę, że to będzie zła decyzja, naprawdę mam z tym ogromny problem i od obecnej pracy ciężko jest mi się uwolnić na ten moment.

jestem jej jedynym pracownikiem, prawie 3000 zł mam u niej, nie wiem  może oszczędza, sama nie wiem jak naprawdę do końca tam jest , chce mnie zatrzymać wiadomo, ale muszę być nieugięta i poszukać czegoś stabilniejszego choć cholernie mi ciężko.

Kiedyś tą pracę i tak zmienisz. Skoro tu gdzie jestes teraz pracujesz i dajesz radę, to dasz i gdzie indziej, a skoro tu masz 3k bez zusu, to ile może być mniej gdzie indziej?. I kto cię zwolni jak pracujesz za stawkę lidlowo biedronkową? Nie masz czego się obawiać. Rób co umiesz, ucz się od współpracowników i szybko się wdrozysz. Z mojego doświadczenia, póki człowiek młody, to zmiany są dobre. Potem jest coraz gorzej, ale gdzieś tak do 35 roku życia nie ma obaw.

najbardziej szkoda mi mojego faceta, bo mam wrażenie, że nieustannie poszukuję pracy, chciałabym żeby było spokojnie, żebyśmy mogli coś zaplanować razem, a jak on może w tym momencie myśleć o ślubie ze mną czy dziecku. naprawdę mam depresyjne myśli.

jeśli bujam się z pracą, to wcale mu się nie dziwię. Chciałabym mieć spokój z tym i normalnie planować rodzinę.
Teraz sytuacja wygląda tak, że przeprowadził się i mieszka sam, ja się miałam przeprowadzić i zamieszkać, ale wynikł problem z pracą, więc na razie się nie przeprowadzam. Pewnie potem planowalibyśmy ślub, bo w sumie nic konkretnego nie ustaliliśmy.

szukam pracy intensywnie, jeżdżę na rozmowy, wczoraj złożyłam wypowiedzenie tylko o to chodzi, że boję się odejść z obecnej firmy, jestem zagubiona sama nie wiem gdzie już iść. ale jestem zdeterminowana, żeby odejść i koniec kropka, bo się zasiedzę i będzie jeszcze gorzej.

Sylwia
o jakim dziecku Ty mówisz, jak sama się zachowujesz jak dziecko we mgle?
Pracujesz bez ubezpieczenia, godzisz się na takie warunki, boisz się wszelakich zmian. Ogarnij się najpierw życiowo i zawodowo.

napisałaś wyżej, że Cię wyrejestrowała:
"Szefowa rodzi koniec kwietnia potem nie ma jej przez 2 miesiące, biura nie ma, kłamie jeśli chodzi o Zus, np. wyrejestrowała mnie już a pracuję jeszcze do końca kwietnia, miotam się strasznie, boje się iść do nowej pracy, tutaj niby obiecała wyższe stanowisko ale co z tego jak pewnie się nie czuję, ciągle jakieś długi, poza tym te składki."

Czy w Twoim życiu jest jakakolwiek rzecz, w której się nie oszukujesz?
Bo póki co praca, facet, dziecko - to wszystko są Twoje domysły. To, że Twój facet nie myśli ani o mieszkaniu, ani o ślubie ani o dziecku, to już każdy tutaj wie od ponad roku.

I nie, sprawy materialne przy takich rzeczach nie przeszkadzają. On po prostu nie chce.

A czemu niby nie możesz się wprowadzić do niego ze względu na poszukiwania pracy? Mieszkając w innym miejscu nie możesz szukać czy jak? Bo ja sądzę, że to wcale nie była Twoja decyzja.

2017-01-20 21:13:54

No, ja nie mam więcej pytań
Znowu na 10 stronach będziemy rozkminiać, dlaczego Ci się jeszcze nie oświadczył?

Aha, a telewizor kupił już, że w sumie jesteś gotowa do wprowadzenia się, tylko brak pracy Cię trzyma?

A co to dla Ciebie oznacza "rozwój swojej osoby", skoro szukanie lepszej pracy jest dla Ciebie upokarzające?

Nie wierzę.
Za szybko to wszystko. Kiedy Ty zdążyłaś tyle rozmówo pracę oblecieć i od razu dowiedzieć się, że Cię chcą