macierzyńskie a powrót na rynek pracy - Netkobiety.pl

Prawdę powiedziawszy, to ja po macierzyńskim już nie wróciłam do korpo, bo wiedziałam, że nie dam rady z małym dzieckiem pracować tak intensywnie, jak wcześniej, więc założyłam swoją działalność, z czego dziś jestem wielce zadowolona. Jednak gdybym szukała pracy na rynku, to w żadnym stopniu nie ukrywalabym, co stoi za przerwą w CV. Przecież każdy rozumie, że młode kobiety chcą i rodzą dzieci, które wymagają całkowitego oddania się macierzyństwu przez pewien czas.
Właściwie dlaczego chcesz ten fakt ukryć?

To nieco skomplikowane, ale w takim uproszczeniu zajmuję się stroną prawną projektów architektonicznych.

EDIT: ale wszystko moźna robić na własny rachunek. Na pewno jest coś, co robić lubisz i umiesz

Dlaczego zastępować taką informację kłamstwem ?
A co zrobisz, jeśli dziecko zachoruje i będzie potrzebowało opieki ?
Jak wtedy wytłumaczysz chorobę nieistniejącego dziecka ?

Zupełnie bez sensu jest kłamanie w takich sprawach ... ciąża, macierzyństwo i luka, jaka powstaje z tego powodu w CV, to przecież zupełnie normalne sprawy.

Nigdy nie wiadomo, czy będziesz miała do czego wracać. Sorry, ale tak to wygląda w korporacji. Nie ma ludzi niezastąpionych, chociaż wielu chciałoby tak o sobie myśleć. Z mojej perspektywy nie warto ustawiać życia prywatnego pod zawodowe, lepiej odwrotnie

EDIT:

Nie, nie specjalnie znam się na kwestiach informatycznych, ale znam kogoś, kto mi pomaga w tym obszarze, gdy zachodzi taka konieczność. Jestem pewna, że też masz w otoczeniu taką osobę, może znajomy znajomego?

Skoro nie masz spokoju wewnętrznego to będzie to się objawiać we wszystkich dziedzinach. Masz niepoukładane życie osobiste i zawodowe. Niczego nie poukladasz póki sobie nie ułożysz w głowie czego oczekujesz od życia.

Sylwia proszę, przestań oszukiwać sama siebie. Wiesz, czego chcesz, ale to, jak żyjesz teraz nie da Ci tego, co chcesz.
Przyznaj wreszcie sama przed sobą, w jakiej naprawdę jesteś sytuacji jeżeli chodzi o pracę i partnera.

obawiam się, że jak znajdę pracę, to mi podziękuję że będę wykluczona społecznie, naprawdę mam czarne myśli.
Każdy mówi, że jestem panikara może w tej sytuacji panikuję, poza tym mam pracę, tzn. kilka propozycji i do końca kwietnia muszę zdecydować.

Lady Loka pracuję uczciwie, wiadomo, że Zus to złodzieje itd. ale składki muszą być, każdy poszukuje pracy na każdym etapie życia.

a dla swojego faceta będę nieudacznikiem zresztą chyba już jestem. Nawet jak pracowałam normalnie to nie dążył do tego, żeby się ustatkować, więc nie wiem czy przywiązuje do tego wagę.
Jestem pełna obaw i lęków, martwię się, nie jestem lekkoduhem, nie wyobrażam sobie życia bez pracy

wiem, że to co robię jest dla niego niczym, dosłownie musiałabym być Prezesem, Dyrektorem jakieś firmy to wtedy byłabym kimś. Dla niego zarobki nawet 3000 zł dla kobiety jest za mało.

Niektórzy lubią dostawać tylko okruchy z pańskiego stołu
a tutaj partner da trochę, trochę nie da, są te emocje, których nie byłoby w zdrowym związku.

No nie jest, ale to nie znaczy, że nie zasługujesz na kogoś, kto będzie Cię szanował.
Bo ten teraz to Cię nie szanuje.
Ale tkwij sobie w czym chcesz tylko się nie obudź za 10 lat, że ani ślubu, ani dziecka, ani wspólnego mieszkania.

Sali weselnej też Ci kiedyś kazał szukać, znalazłaś już?

Sylwia, wybacz, ale ten "związek" istnieje tylko w Twojej głowie.

Nie rozumiem o czym piszesz.
Przed kilkoma godzinami napisałaś, że u Ciebie z pracą świetnie, że złożyłaś wypowiedzenie i masz już trzy inne posady, bo w trzech firmach w których byłaś na spotkaniach rekrutacyjnych od razu wyrażono chęć i gotowość zatrudnienia Ciebie.
Dla mnie było to bardzo dziwne, bo szczerze mówiąc po raz pierwszy spotykam się z tym, że już podczas trwania pierwszej rozmowy aplikacyjnej pada deklaracja natychmiastowego zatrudnienia.
No ale skoro tak napisałaś, to pewnie tak jest.
Skąd więc teraz myśli samobójcze ? Z nadmiaru propozycji zawodowych ?

Coś poważnie jest nie w porządku u Ciebie i nie wiem które z rzeczy o których piszesz są prawdą, a które kłamstwem, bo bez przerwy zaprzeczasz sama sobie.
To albo w związku jest świetnie, perspektywy życiowe masz wspaniałe i czeka na Ciebie super robota x 3 ?
Albo ten związek to fikcja którą sama sobie wmawiasz, Twój pseudo partner nie planuje z Tobą żadnej przyszłości, masz kłopoty zawodowe, ale z jakiegoś powodu boisz się podjąć ostatecznej decyzji o zmianie pracy, a Twoja samoocena i poczucie własnej wartości jako człowieka jest poważnie zagrożone przez jakieś traumy, czy doświadczenia, których nie przepracowałaś i z którymi się nie uporałaś ?

A Ty w jednym poście, piszesz, że cudownie, w następnym zaś że masz myśli samobójcze.
Masz więc schizofrenię ? Rozdwojenie jaźni ?

Dokonywanie wyborów i podejmowanie decyzji, to nieodłączna część ludzkiego życia.
Nie da się tego uniknąć i przeżyć swoich dni wyłącznie w strefie znanego nam komfortu.
Jeśli więc sobie nie poradzisz w nowej pracy, to będziesz szukać jeszcze innej. Rzeczywiście, może tak być, że z jakiegoś powodu nie sprawdzisz się. Zakres obowiązków nie będzie Ci odpowiadał. Może zespół, może atmosfera.
Ale równie dobrze możesz poczuć się w nowej pracy wspaniale, dobrze sobie radzić i mieć wreszcie trochę satysfakcji !

Nie, kocham go, zawsze wyslucha moich problemów ale i tak mam wrazenie ze jest miedzy nami taka niewidzialna szyba która odziela nas od siebie.Moze meczy go to jak placze przy szukaniu pracy itd.

Ale z jakies przyczyny przy mnie trwa.

Bo ma słabo zaradną kobietę, która ciągle poszukuje pracy i tak mi właśnie w życiu wychodzi

Nie chodzi tylko o pracę, chodzi też o jego wymagania, drogie wycieczki, dostatnie życie, ja tego psychicznie nie ogarniam, po prostu.

Pracy nikt za mnie nie znajdzie, nie jest zbyt chętny żeby mi pomagać, bo nie mam "fachu" w ręku, więc ma w nosie.
Czasami mi się wydaje, że wyolbrzymiam, że kocha mnie i chce być ze mną, ale jesteśmy razem ponad 5 lat razem i w sumie nic się nie zmieniło, tylko tyle, że wreszcie przeprowadził się na swoje, ale teraz on będzie musiał poczekać na mnie jak znajdę pracę.

nienormalne chyba też jest to, że stroni od kontaktu cielesnego, nawet nie pamiętam kiedy mnie pocałował,zbliżeń też nie ma, nie czuję się w 100% atrakcyjna, schudłam ostatnio, ale i tak się nic nie zmieniło w tej materii..

prosił, żebym spakowała rzeczy i komputer do niego, więc przeprowadzka na dniach, może nie będzie tak źle.
może ja za bardzo przejaskrawiam swoją sytuację i wyolbrzymiam problemy z pracą i facetem.

to po co by proponował, żebym siedziała w kącie, raczej myśli o wspólnej przyszłości. zresztą nie wiem, czas pokaże co z tego wyjdzie i czy się nie pogryziemy będąc ze sobą na co dzień.
aczkolwiek chcę zaczekać do momentu aż wybiorę pracę i przedłużą mi umowę.

a jeśli chodzi o pracę, to mam lęki, bo poszukuję w sprzedaży i boję się, że jak nie osiągnę wyniku to mnie wyrzucą, duże parcie na wynik itd. w obecnej pracy też tak było, ale miałam stałych klientów i udało mi się nawiązać relacje, fajna praca, gdyby nie składki posiedziałabym z 5 lat.

Jak przyszłam do obecnej pracy, to byłam w tym zielona, 0 doświadczenia w sprzedaży, po kilku miesiącach wyniki pozytywnie mnie zaskoczyły , w tym czasie został zwolniony kolega ale słusznie, bo raz, że nie miał wyniku, a dwa opieprzał się Moja praca polega na sprzedaży szkoleń i konferencji, uwielbiam to, rozmowy, uczestniczenie w konferencjach, rozmowy z ludźmi, czy nawet pójście na wspólny lunch.

Boję się śmiertelnie, ale muszę sobie poradzić, choćby nie wiem co.

nie mam męża.
Mój facet jeszcze studiuje i z racji tego, że pobiera rentę rodzinną, nie pracuje. Gdyby zaczął, straciłby rentę.
Ja póki co pracuję w obsłudze pacjenta w placówce medycznej, ale od sierpnia będę szukać czegoś innego, bo chcemy razem zamieszkać.
Przy czym ja będę utrzymywać na początku w większości na oboje. I to jest możliwe finansowo, żeby tak zrobić. Dlatego zupełnie nie rozumiem podejścia Twojego i Twojego faceta.
Gdybym chciała czekać, aż mój zacznie pracować, to jeszcze przez dwa lata jeździlibyśmy do siebie w odwiedziny, a ja chcę już teraz zasypiać codziennie koło niego.

No widzisz wiesz, pytanie tylko, czy jak mieszkając już z nim będziesz zmieniać pracę to znowu co zrobisz? Wyprowadzisz się na chwilę, bo Ty teraz szukasz pracy? Bycie razem to bycie cały czas. Nie tylko jak jest dobrze, ale też wtedy, kiedy którejś stronie jest źle.
Twój facet Cię nie szanuje. Wprowadzisz się do niego, to on będzie miał darmowe pranie, gotowanie i sprzątanie. Zero czułości, zero seksu, zero ślubu, zero dzieci. Naprawdę tak właśnie chcesz żyć?

Idź na terapię. Zasługujesz na to, żeby mieć kogoś, komu na Tobie będzie zależeć.

No to ładnie, ja to mam wyniki jak średniej wielkości...robaczek, 10 tys. miesięcznie miałam taki wymóg. Czasami było więcej czasami mniej.
Ja bym chciała mieć jedną stałą pracę, nie zmieniać jej, nie martwić się, nie zadręczać się, bo strasznie mnie to wypala. W ogólnie nie miałam kolorowych początków z pracą, zawsze miałam pod górkę.
Isabella77 a Ty w jakiej branży pracujesz?

fajnie, z pewnością ciekawa i rozwijająca praca. a Ty IsaBella77 często zmieniałaś pracę w swoim życiu?

jak dobrze, że nie jestem w tym sama...

IsaBella77 zawsze ta sama branża czy zmieniałaś?

IsaBella77 jesteś z Warszawy?