dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Przeszkadzać mi może, ale czy mam wymagać od niego czy w jakikolwiek sposób mu zasugerować, żeby przestał do tej knajpy chodzić? Czy takie uczucie trzymać potrafi na tyle długo? Na tyle, długo, że potem po kilku latach jeszcze muszę się zastanawiać, czy mogę tam zaglądnąć?
Nie doświadczyłem tego, fakt, ale tak teraz, z perspektywy, może nie singla , jako tako, ale mojego specyficznego charakteru: trochę mnie to przeraża, wybaczcie..Może i niektórzy single marzą właśnie o tym, nie będąc jeszcze w związku?
Może wyjściem byłoby rzeczywiście rozplanowanie, kto i kiedy może knajpę odwiedzać..?

Hmm, myślę, że ciężko znaleźć teraz wiele profesji, w których ludzie robią przez kilkanaście czy więcej lat na jednym stanowisku, wykonując to samo zadanie To już nie nasza epoka, myślę, że nasze pokolenie lub młodsze nawet by się nie pakowali w takie układy Ciężko mi znaleźć pracę, gdzie człowiek nie musiałby wykonywać wielu zadań, przynajmniej w dłuższej czy krótszej perspektywie. Na jakim przeciętnym stanowisku osoba wykonuje jedno czy dwa zadania? Zazwyczaj w danej chwili jest do zrealizowania kilka projektów, zleceń itp. Moi znajomi, pracujący w filii  pozarządowej organizacji od 8 lat. Nie ma tam żadnych awansów czy wspinania się na szczyty, bo to mała grupa. Ale cały czas realizują jakieś zadania, każdy ma odpowiednie funkcje, ale nigdy nie zajmuje się tylko jedną rzeczą.Miewałem sam takie sytuacje, kiedy trzeba było robić wiele rzeczy w krótkim czasie i o ile tylko trzeba było się sprężyć to się człowiek sprężał Jeśli zaś miało się więcej luzu, to się zadania rozkładało na nieco dłuższy czas. Dla mnie zależy też w dużej mierze co dokładnie wykonuję, Wiem, że pewne rzeczy z łatwością można robić naraz, mając otwarte 10 okien w komputerze, ale jak piszę swoje CV to raczej staram się skupić tylko na tym. Dynamika? Jak najbardziej Dlatego dobre są np wyjazdy służbowe czy zmiany w grafiku, co tam kto lubi Jednak w większości wypadków, jak się ludziom zleci jakieś zdanie/nia, to jeśli jest ich mniej, to lepiej skupią się na każdym z nich.

I chyba czytanie ze zrozumieniem kuleje. Pisałam np o fabrykach. Większość przepracowanych tam lat robisz w kółko to samo. Mam znajomych, którzy pracują w takich miejscach i faktycznie, z wielozadaniowoscia czy dynamika lub rozwojem niewiele ma to wspólnego. No ale ja o niebie, Ty o chlebie

Ale znowu się rozbijamy o to samo. Nie rozumiesz, bo nie przeżyłeś czegoś takiego.

Ja też nie rozumiałam żałoby przed śmiercią dziadków i nie rozumiałam rodzin ludzi chorych na raka przed tym jak dziadek zachorował. Tylko ja nie próbowałabym pisać na forum ludziom teorii na temat przeżywania tych tematów, a Ty to niestety robisz tak, jakbyś w każdym temacie musiał te swoje 3 grosze wtrącić, chociaż w sumie nie jesteś w stanie ani pomóc ani doradzić, ani Autora danego tematu nie rozumiesz.

Wybacz Bagienniku, ale widzę takie Twoje podejście w wielu tematach i po prostu mi się przelewa. Nie rozumiem, po co piszesz w tematach o zdradach czy rozstaniach, skoro de facto nie jesteś w stanie nic powiedzieć poza swoją teorią i tym, co Ci się wydaje, że możesz czuć na podstawie tego, jaka jest teoria. Niestety praktyka jest od tej teorii daleka. Bardzo daleka.

Stąd przykładowo bardzo łatwo jest w takiego typu tematach wyczuć trolla. Tak jako ciekawostkę mówię. Bo jak troll założy temat, to widać od razu, że mówi z teorii, bo nie przeżył sytuacji, o której pisze.

Daleka jestem od nakładania ograniczeń i zabraniania Ci wypowiedzi, ale przemyśl po prostu czasami to, czy masz serio do powiedzenia coś, co Autorowi danego tematu pomoże. Nie musimy wszyscy pisać we wszystkich tematach. Ja czasami nawet jak mam coś do powiedzenia, ale widzę, że Autorowi to nic nie da, to się wstrzymuję od pisania, bo pisanie dla pisania ma sens tylko w kafejkach.

1. Moje myślenie NIE JEST i nigdy nie było jedyną słuszną opcją, jest tylko i wyłącznie moją własną, może i opartą na teorii opinią, ale jest. Pogodzić można wszystko co się chce, ale czasami wybieramy jedną
    czy kilka rzeczy, kosztem innych. Fajnie by było, gdyby każdego cieszyła praca i możliwości, jakie daje a które realizujesz, tak jak Ciebie. Nie zamierzam się zmieniać ani tym bardziej przestać się udzielać,
    bo chyba nie jestem tutaj jedyną osobą, która wypowiada się z czysto teoretycznego punktu widzenia. A teoretyczne spojrzenie jest wykluczone? Nie wydaje mi się. Zresztą historie opisane tutaj na forum
    dały mi w pewnych sprawach do myślenia, bo zwyczajnie takich w swoim otoczeniu nie spotykałem, w tym ta Ale na razie, nawet w teorii, widzę różnicę między żałobą po śmierci kogoś bliskiego
    a odczuciem jaki mam, kiedy ex przychodzi do mojej ulubionej knajpy. Napisałem, że właśnie wielu rzeczy nie ogarniam i tyle. To jest mój punkt widzenia i nic na to nie poradzę, Szanuję i
    akceptuję czyjeś zdanie, ale nie muszę od razu temu przyklaskiwać. Nie wypowiadam się w każdym temacie, bo miałbym z pewnością więcej postów niż niektórzy, którzy siedzą tutaj od ponad 10 lat.
2. Wyraziłem swoją opinię - tyle. Jeśli za każdym razem, jak ktoś pisze o swoich odczuciach, odbierane to będzie jako narzucanie własnego zdania, to lepiej od razu konto sobie zlikwidować.
    Jak kto sobie żyje, niech żyje, jeśli tylko coś kogoś cieszy, to proszę bardzo. Nikogo nie mam zamiaru nawracać ani nikomu doradzać, bo i tak każdy postępuje według swojego uznania.
    Chciałem jednak zwrócić uwagę, że nigdzie nie napisałem, że CHCĘ czy LUBIĘ siedzieć na d*pie i się obijać. A tak to odebrałem. Wiem jednak, że zapewne w oczach wielu osób o podobnym schemacie
    na życie co Jazz( absolutnie nie mówię o Tobie), ja ze swoim umiarkowanym podejściem pozostanę nierobem czy nieudacznikiem
3. Jeśli kogoś uraziłem, to najmocniej przepraszam, ale widzę po prostu zbyt sporą różnicę między sobą a przeciętnym Kowalskim, niezależnie od jego płci czy statusu związku. Jeśli wszystkie moje poprzednie
    wypowiedzi w tym wątku były bezcelowe czy pozbawione sensu, to postaram się go unikać ku radości pozostałych.

Tyle. Trzymajcie się i cieszcie się wszystkim, co Was raduje!

Zatem nie jest to żadne głoszenie jedynych słusznych teorii ani pokazywania swojej wyjątkowości, to nic innego, jak wyrażenie swojej opinii, nawet, jeśli miałaby być czysto teoretyczna. Właśnie sobie mogę tylko wyobrazić, że inaczej odebrałbym czyjąś śmierć a inaczej takowe odczucie, jakie Tobie się zdarzyło. Proste. Może mi się kiedyś to zdarzyć a może i nie.Może uda mi się po prostu szybciej z tego wyleczyć i zapomnieć? Nie wiem. Skoro jednak wypowiedzi teoretyczne są spłaszczaniem i generalizacją to nie będę dłużej dolewał oliwy do ognia, bo to tylko może popsuć atmosferę jeszcze bardziej.  Swoją drogą to ciekaw jestem, czy sam przebieg związku tudzież samego rozstania lub jego powodów ma wpływ na to jak postrzegacie choćby takie właśnie miejsca. Gdybyś obecnie była w związku, to czy dalej miałabyś podobne uczucie czy to po prostu na zasadzie zamkniętego rozdziału?

W niektórych sytuacjach można sobie teoretyzować, ale jak Ty wchodzisz w temat, gdzie jest 10 osób mówiących z doświadczenia i zupełnie nie rozumiesz tego, że to doświadczenie jest zupełnie inne niż Twoja teoria to chyba mówi samo za siebie?
Zawsze możesz uczyć się z doświadczenia tych osób i modyfikować swoje teorie. Tylko Ty wolisz uparcie bronić teorii. A to jest bez sensu.

Popatrz wchodząc w temat czy to, co napiszesz może pomóc Autorowi.
Bo jak się wchodzi w temat typu "mąż mnie bije" i Twój komentarz brzmi "o nie, kobiety ja nie wiem, jak Wy możecie sobie na coś takiego pozwalać, kolejna, która tkwi w związku będąc bita, nie macie za grosz szacunku dla siebie" (a zdarzają Ci się komentarze w takim tonie) to jak to ma pomóc Autorce takiego tematu? Przecież ona jest w zupełnie innym miejscu psychicznie i jest na takim etapie uwikłania i zniewolenia, że ona po prostu odbierze Twój komentarz jako nieprzystający do rzeczywistości.
Analizując dalej taką sytuację - wiele kobiet ma tak, że w związku jest fajnie, więc jak coś zaczyna się psuć, to się to marginalizuje, bo przecież jest fajnie. I ta granica się przesuwa i przesuwa i jak się pojawia przemoc, to kobieta ma już wystarczająco wyprany mózg, że wydaje jej się, że jak po uderzeniu dostanie kwiatka, to przecież ten mąż ją tak kocha.
I zamiast jej uderzać teorią, że się nie szanuje, możnaby się troszkę wczuć w jej sytuację, pociągnąć za język i pokazać te momenty, w których powinna jej się zaświecić czerwona lampka i pokazać, że zawsze ma alternatywę i zawsze może z takiego związku wyjść.

To tak jakbyś alkoholikowi, który od 20 lat pije regularnie powiedział, że się nie szanuje. Albo bezdomnemu na przystanku autobusowym. Oni albo to wiedzą, albo mają tak wyprany mózg, że do nich to nie dotrze.

I tak samo jest tutaj. Masz temat, w którym są kobiety po rozstaniach, po długoletnich relacjach. Nie dość, że jest to doświadczenie, które odbiera się różnie w zależności od płci to jeszcze różnie w zależności od tego czy się jest porzucanym czy porzucającym.
I Ty tutaj wchodzisz i mówisz takim kobietom, że ich emocje są bez sensu i że Ty nie rozumiesz jak można tak przeżywać. Ja nie rozumiem jak można drugiej osobie powiedzieć, że jej emocje są mniej ważne, bo Ty jesteś facetem i po pierwsze przeżywałbys taką sytuację inaczej, a po drugie nie masz jak jej przeżywać, nie masz jak wczuć się w taką sytuację, bo w niej nigdy nie byłeś i co więcej, sam mówisz, że nie masz zamiaru być.

Nawet sobie nie wyobrażasz, jak takim tekstem można drugą osobą skrzywdzić i jak bardzo można drugiej osobie rozwalić poczucie własnej wartości mówiąc, że jej problemy są nieważne. Taka osoba następnym razem zamiast przyjść się wygadać, pójdzie i wyskoczy z okna z 10 piętra, bo ktoś jej wcześniej powiedział, że jej problemy są nieważne.

Bardziej łopatologicznie niż Loka, przedstawić się tego nie dało.

To była dla niego knajpa jak knajpa, to nigdy nie był restauracyjny typ, a jeśli już, to chodził w zupełnie inne miejsca. W takie, których ja nie lubiłam, a on z kolei je uwielbiał. Skąd taka przemiana, nie wnikam, bo to nie moja sprawa.

Jeśli to problem rozmawiać o przykrych sprawach to nie musisz Jazz odkopywać wszystkiego, o czym jest Ci tak trudno mówić. Teraz zresztą wygląda to zupełnie inaczej,w moim przynajmniej, odczuciu.

Loka trochę nadinterpretuje moje wypowiedzi, ale ogólnie widzę, że trzeba uważać, wypowiadając się gdziekolwiek. Nie z pozycji singla czy faceta a raczej osoby dużo mniej sentymentalnej i uczuciowej, niż randomowy Kowalski. Opinie takowych osób zawsze będą odbierane jako coś nienormalnego, dziwnego i odmiennego, dlatego reakcja jest, jaka jest. Jeśli pewne wypowiedzi budzą takie zdziwienie i oburzenie a tym bardziej przykrość i poczucie krzywdy, to nie ma sensu więcej się wypowiadać, bo każda podobna, nawet delikatna wypowiedź będzie źle odebrana. Warto jednak pamiętać, że jeśli czegoś wprost nie piszę, to znaczy raczej, że nie mam zamiaru nikogo umyślnie urazić ani skrzywdzić. Nic więcej nie mam do dania, poza poprzednim sprostowaniem.
Raz jeszcze przepraszam.

Przyjemnej rozmowy!

Skąd można wiedzieć czy by się coś przeżywało w taki a nie inny sposób, skoro się tego nie doświadczyło? Nie mówię tu oczywiście o hardcorowych skrajnościach, ale jednak. Tyle o sobie wiemy, na ile się poznamy, taka prawda.

Bagienni ja nie mam smutku w sobie, ani bólu. Skupiłam się na tej jednej konkretnej sytuacji, nie widzę sensu wybebeszania się ze wszystkiego, co było, bo już mam to za sobą i wiele razy różne sytuacje już tutaj opisywałam. Dziewczyny doskonale je znają

Loka brawo.

Dobra, jeśli w każdej mojej wypowiedzi widzisz to, o czym mówisz, to już przesadzasz naprawdę sporo. To jest Twoja interpretacja, bo z mojej strony nigdy nie było moim zamierzeniem nikogo krzywdzić. Nigdy umyślnie nikogo nie atakuje i nie miałem zamiaru obrazić. Przestańmy się doszukiwać ukrytych celów! Mam dużo lepsze rzeczy do roboty, niż umyślna "jazda" po kimś czy jego wypowiedziach. Poza tym, zaczynając dyskusję zupełnie inaczej można zareagować, niż po tym, jak się odniesiemy do zdania innych. Wielu rzeczy ciężko jest zrozumieć, ale nie można od razu odbierać tego, jako ataku na kogoś, może raczej zaskoczenie i zdziwienie zaistniałą sytuacją. Nie mamy do tego prawa w żadnym wypadku? Uważam, że mam prawo spytać się na początek kogoś, kto postępuje dla mnie zupełnie nieracjonalnie, ale na pewno daleko mi jak stąd na Księżyc do tego, żeby kogoś atakować czy umyślnie dla swojej własnej satysfakcji poniżyć czy wyśmiać. Jeśli początkowa reakcja jest gwałtowna, to właśnie dlatego, że nie spotkałem się nigdy z nią wcześniej, ale potem zwykle nie leży w mojej intencji dalsze wyżywanie się na kimś. Z drugiej strony ciężko tez zmienić swoją opinię tak nagle i od razu. W każdym razie nie wiem, czy każda moja wypowiedź, wydana tylko na podstawie wyobrażeń, gdziekolwiek by się nie pojawiła, ma być uznana za szkalowanie, generalizację czy lecenie po stereotypach. Wszystko się rozbija o to, jak ktoś interpretuje czyjeś wypowiedzi, bo raczej nie jest moją intencją pokazywać nikomu, że jego problemy czy uczucia nie są nic warte  a takim pytaniem, jak: "nie wiem jak możesz tak to przeżywać, ja bym tak nie przeżywał" wyrażam tylko swoje zdziwienie i tylko tyle. Zresztą w wypadku Owieczki, poznałem potem problem głębiej i jakoś nie przypominam sobie, żeby moja opinia była wtedy taka sama, jak na początku.
Jeśli Was aż tak bardzo rażą opinie osób bez doświadczenia to pozostaje mi się już nie udzielać. Mimo to, wziąłem sobie Twoje uwagi do serca i teraz postaram się pisać z większym wyczuciem, choć daleki jestem od rezygnacji z udziału w życiu forum, bo może właśnie dowiem się jeszcze czegoś ciekawego.

Owieczka była przykładem. Nie będę biegać po tematach i pokazywać palcem...
No i o to chodzi, że Twoim zdziwieniem nie pomagasz. Twoje zdziwienie niczego do tematu nie wnosi. Tyle. Cała reszta Twojej wypowiedzi to brak czytania ze zrozumieniem i wyolbrzymienie.

Bagienni ja po prostu nie potrzebuje tego wszystkiego opisywać kolejny raz.
Przez rok rozkładałam ta relacje na czynniki pierwsze, przeżywałam na nowo różne sytuacje, które miały miejsce i analizowałam, co mogłam zrobić inaczej, gdzie ja popełniłam błąd, a w którym momencie byłam traktowana po prostu paskudnie. Efekt końcowy był taki, ze on zostawił mnie dla swojej byłej (teraz aktualnej). Minęły prawie dwa lata od rozstania i czuje się wolna od emocji, które wzbudzał we mnie ten człowiek. Mój przypływ złości w dniu wczorajszym był zaledwie chwilowy i nie wynikał z bólu serduszka, bo go zobaczyłam, a jedynie z tego, GDZIE. I tyle Jestem aktualnie na ciekawym etapie swojego zycia, skończyłam 30 lat, mam cele, do których dążę. Zachodzą zmiany, na które mam tylko pośredni wpływ, ale są to dobre zmiany. Czuje tez, ze coś zmienia się we mnie, choć nie do konca jeszcze potrafię powiedzieć konkretnie: co, dlaczego i jak. W środku mi inaczej od jakichś 2tygodni, miele to sobie powoli. Za kolejne dwa lata chce być na jeszcze innym etapie swojego zycia, dojść do pewnych rzeczy, coś osiągnąć. Daj Bóg aby mi się udało

Loka, Twoja teściowa zachowuje się bardzo nieładnie w stosunku do Ciebie. Powiedz mi, skąd u niej takie wnioski, ze Ty odsuwasz swojego partnera od rodziny? Przecież on teraz żyje z Tobą, nic wiec dziwnego, ze jest skupiony na rozwijaniu waszej relacji. Nie wyobrażam sobie tez, żeby pojechał na 3mc do Mamy, zostawiajac Ciebie, to jakieś dziwne dla mnie. Czy on rozmawiał ze swoją Matka o tym? Odciął choć trochę pepowine? Mówiłaś mu, jak się z tym wszystkim czujesz?

Tak, on wie o tym jak ja się z tym czuję i co ja o tym myślę i on jest jak najbardziej po mojej stronie. On by najchętniej odciął się od niej całkowicie, nie odbierał od niej telefonów, nie jeździł do niej zupełnie, ale to znowu druga skrajność i cały czas mu mówię, żeby nie odrzucał od siebie całkiem swojej rodziny.
On zaczął przy mnie wyrażać mocniej swoje zdanie. Pokazałam mu, że może i że jego zdanie jest ważne. Nauczyłam go, że nie musi się pytać jak coś zrobić, że jak czegoś nie wie to rozwiązanie może znaleźć inaczej niż dzwoniąc do matki. A dzwonił z takimi naprawdę mega bzdurami typu czy czosnek marki Kamis może pomieszać z czosnkiem marki Prymat.
Wyolbrzymiam teraz, ale to były takie rodzaje telefonów. Ja mu ciągle powtarzałam, żeby eksperymentował, próbował i brał odpowiedzialność za efekty i on po prostu zrobił się samodzielny a jego matka chyba ciągle nie potrafi tego zrozumieć, bo dzwoni do niego np. i pyta czy kupił sobie nowy żel pod prysznic, a potem się dziwi, że jego te telefony wkurzają.
Bo on by pewnie chętnie z nią pogadał ale o czymś normalnym, a nie o tym, czy zjadł obiad i czy ma czyste ubrania, bo to przecież oczywiste.

A jednocześnie jak jedzie do nich to jest też taka sytuacja, że oni w domu mają już swoje przyzwyczajenia odnośnie życia i one niekoniecznie pokrywają się z jego przyzwyczajeniami, które sobie wypracował mieszkając sam, a potem mieszkając ze mną. Więc jak tam jedzie, to 1-2 dni jest ok, a potem się robią konflikty na tym właśnie polu. Bo on chciałby zrobić coś inaczej niż matka i ona się wkurza, w efekcie on się wkurza i się nakręcają wzajemnie. A potem przy okazji kolejnej wizyty on już 2 tygodnie wcześniej mówi, jak bardzo nie chce tam jechać.

Ogólnie takie mega niedogadanie, ale ja się nie wtrącam. Co najwyżej mówię im, żeby ze sobą porozmawiali i żeby nie ucinali kontaktu całkowicie.

Przykro mi bardzo..

Myślę, że raczej zostało tutaj wszystko wyjaśnione. Sam się przyznałem, że trochę pojechałem..I fakt, że pewnych rzeczy się nie zrozumie, póki ich się nie doświadczy, więc raczej moje wypowiedzi wynikają wyłącznie z  czystych przemyśleń, zaś moje odczucia są odzwierciedleniem stanu obecnego. Pewne rzeczy i tak pozostaną dziwne, ale nie zamierzam z nimi się tak otwarcie wypowiadać. Przykro mi z tego powodu, że się uniosłem, dlatego postaram się pisać z większym wyczuciem. Ale dzięki niktinny mimo wszystko za uwagę, bo szczerze biorę sobie do serca czyjeś uwagi i dlatego teraz będę ostrożniejszy Wybaczcie więc wszyscy raz jeszcze, ale wysłuchiwanie takich historii to zbyt cenne  doświadczenie, aby to tak nagle wszystko porzucić..Lektura takiego forum jest wbrew pozorom cenną nauką, dlatego człowiek jest dzięki Wam bogatszy o pewne wskazówki. 
edit: Sorry, źle przeczytałem, to Ty przechodzisz koło jej domu a nie odwrotnie. Czy zatem masz inną opcję ,żeby tam się nie pojawiać?

Jazz przykro mi i trzymaj się współczuje .

Moja mama oprócz wszystkich dolegliwości też ma alergię w dodatku przeszło to  w astmę ,dwa tygodnie temu przeszliśmy coś jak Ty Jazz czyli chwilę grozy bo mama dostała duszności i ostrego bólu brzucha w nocy, wezwałem pogotowie - przyjechali (aczkolwiek niechętnie - jeden z nich z tych niby ratowników straszny cham dostał opie...l ) jakoś przeszło po paru godzinach i zastrzyku,więc wiem jak możesz się czuć z tym do szpitala nie zabrali jednak mamy.
Za to z teściem .....postępująca w zastraszającym tempie demencja, okropny się zrobił i nienawistny w krótkim czasie i wszystko na nie.
Także ten .

Jazzmine mam nadzieję, że już jest choć trochę lepiej. Niestety często w naszej służbie zdrowia, lekarze idą po najmniejszej linii oporu i nie doszukują się głębszej diagnozy. Choć może to faktycznie to jakieś powikłania poalergiczne, skoro cyklicznie co wiosnę ten kaszel wracał. Współczuję, bo chorować w obecnych warunkach jest jeszcze gorzej, choć nigdy nie jest lekko. Mam też nadzieję, że mimo stresu poradziłaś sobie dobrze w nowym miejscu pracy. Takie prawdziwe problemy tym bardziej pokazują jak błahe problemy czasem nam przysłaniają świat kiedy wydaje nam się, ze się wali, a tak naprawdę, zawsze może być gorzej.
GwiezdnyPył domyślam się co możesz czuć po takiej informacji. Choć osobiście chyba gorzej bym się czuł jakbym usłyszał, że moja ex wychodzi za mąż. Z drugiej strony jednak przy takim rozstaniu, gdzieś tam może się tlić płomyk nadziei na jakiś powrót. Choć piszesz, że nie takie masz myśli i oby tak zostało.

Nie nadziei  nie mam. Nie zasługuje na kogoś takiego jak ja :-P

Jak tam u was ?

Ależ oczywiście że pamiętam

Chodzi Ci o zarazę ? Myślę że jeśli jest to jej nie będzie zniknie kiedyś napewno . Ale czy będzie normalnie wątpię , myślę że już nie wróci to co było kiedyś . Patrząc jak ludzie się zachowują traktują się jak wrogowie , trędowaci brak szacunku bardziej to mnie martwi ....

W moim mieście maseczki tylko w sklepach i autobusach, dużo przestrzega, dużo nie. Mi tez się zdarza nie założyć maseczki w sklepie czy po drodze do wyjścia z centrum handlowego. Ostatecznie, u mnie tego mało, a pracując gdzie pracuje, od przeszło 2mc jestem wystawiona na zarazę, wiec chwila bez maseczki to dla mnie niewiele, zważając na to, ilu klientów przychodzi do mnie bez.

Czy będzie normalnie? Chciałabym.. chyba niczego tak nie pragnę jak powrotu do normalności.

Mama wróciła do domu. Jest kiepsko. Kondycja psychiczna tak zła, jak nigdy. Martwię się.

W pracy ogrom obowiązków i wyzwań. Jedyne, co mnie na kilka godzin odrywa od sytuacji.

Ciężko mi. Jeśli przez to przebrnę, a właściwie - gdy już przez to przebrnę - będę chyba miała nerwy i psyche ze stali.

Trzymajcie kciuki za Matule. Silna z niej kobieta, ale coś jest w słabej formie. Dużo wsparcia potrzebuje, ja dostałam je w trakcie choroby i po operacji, teraz moja kolej aby być podpora.

Jazz, trzymaj się i życzę dużo zdrowia dla Mamy.
U mnie też nastały ciężkie czasy.
Mama miała operację - wymiana stawu kolanowego, fizycznie dochodzi do siebie.
Natomiast, dwa dni temu, odeszła od nas moja Ciocia, najmłodsza Siostra Mamy. Była między nimi niesamowita więź. Mimo, że od wielu lat dzieliła ich spora odległość (500km), to co roku, a czasem 2 razy w roku, się widywały. Codziennie rozmawiały przez telefon. Ja, jako dziecko, spędzałam u niej wszystkie możliwe wakacje. Była niesamowita, otwarta, energiczna, zawsze uśmiechnięta i szczera. Co na sercu, to na języku. Nie była taką starą Ciotką, jak by się wydawało.  Dzieliło nas tylko 18 lat różnicy, dużo- niedużo.
Niecałe 2 lata temu, u Cioci wykryli raka. Walczyła dzielnie, 12 chemii...Trzy dni przed śmiercią jej pierworodny syn brał ślub, była relacja online, bo nie miała siły przyjechać. Odeszła w swoje 56 urodziny...
Jestem w rozsypce, świat się znów rozpadł na kawałki, odszedł ktoś, kto zawsze był.

Dziewczyny, badajcie się, błagam.

Owieczko też Ci współczuje i też się trzymaj .
Rak jest straszny nigdy nic nie wiadomo do końca ,ale nie chce rozwijać tego tematu jak na dziś.

Don’t want to cut myself
Don't want to feed my fear
I wasn't sure what I wanted
Ididn'tknow at all

Mybody is killing me
Don't wanna closethe door
My mind starts to break
When I am stuttering alone

I don't wanna be always on the run
Doesn't matter if the rain pours my sun
Yeah my mind is free and now you see my dear
Everything is clear but once again I’m gone
Covering my eyes and drown me in my fear
I don't wanna be always on the run

I’m gonna free myself
Will give my soul away
I wasn't sure at first
When I took all the pills you said
I didn't realise they’d show me all my fears
And help me understand better
That less is more my dear

I don't wanna be always on the run
Doesn't matter if the rain pours my sun
Yeah my mind is free and now you see my dear
Everything is clear but once again I’m gone
Covering my eyes and drown me in my fear
I don't wanna be always on the run

1000mods "Less is more" (brzmi znajomo )

Pozdrowienia dla wszystkich wieczorową porą
a kapelę 1000mods polecam do posłuchania są z Grecji

Hej, co u was? Jak samopoczucia?

Dużo się dzieje, jak to u mnie. Byłam na urlopie 5 dni, wiec tez nieco odpoczęłam. W końcu doczekałam się awansu, także jest co opijać. Kreci się )))

Też się przyłączam z gratulacjami.

Nie wiem czy to dobry temat na takie rewelacje ale no zaręczyłam się.

Mój mózg rozpoczął szaloną gonitwę w kierunku unikania odpowiedzialnosci i ucieczki, stres mam taki, ze nie umiem się na niczym skupić, ale przynajmnien tym razem wiem, ze to nie jest kwestia mojego braku pewności czy złej decyzji tylko po każdej większej zmianie w zyciu mam dokładnie takie same myśli, a nie da się stać w miejscu. Poza tym miałam temat przemyslany wcześniej.

Co nie zmienia faktu, ze potwornie nie lubię szopki dookoła powiadamiania rodziny i ogarniania wszystkich ślubnych rzeczy, więc będę to przeżhwać zapewne kolejny rok, że musze się takimi rzeczami zajmować. Albo uda mi się przeforsować scenariusz: my, ksiądz i świadkowie, a cała reszta dowie się dużo późnien.